Η μάχη του Ρίμνικ: Όταν οι πανικόβλητοι Τούρκοι πέταξαν τα όπλα και τράπηκαν σε φυγή

 

Η μάχη του Ρίμνικ δόθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1789 στην Βλαχία της σημερινής Ρουμανίας μεταξύ μιας συμμαχικής στρατιάς Ρώσων και Αυστριακών υπό τον περίφημο Ρώσο στρατηγό Αλεξάντερ Σουβόροφ και τον εξαίρετο Αυστριακό ομοιόβαθμό του πρίγκιπα Ιωσία του Σαξ Κόμπουργκ και μιας τετραπλάσιας οθωμανικής στρατιάς.

Η σύγκρουση εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του πολέμου των δύο χριστιανικών αυτοκρατοριών κατά των Οθωμανών με στόχο τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που όμως δεν εξελίχθηκε θετικά για Αυστριακούς και Ρώσους λόγω και του ξεσπάσματος της Γαλλικής Επανάστασης.

Battle of Thermopylae: 10 Things You Should Know

 

Posted By: Dattatreya Mandal January 23, 2017

Popular culture has been kind to the historical episode of the Battle of Thermopylae, but with romanticized anecdotes intertwined between the actual events that took place before and during the particular military encounter. One apt example would pertain to King Leonidas I himself, who was probably closer to the age of 60 at the time of the battle, as opposed to what Hollywood would make us believe (by contrast, Xerxes was only 38-years old at the time of the battle). So without further ado, let us try to sift some of the facts from fiction, and have a gander at the 10 things one should know about the Battle of Thermopylae – a momentous episode of history that stands testament to the importance of tactics and bravery in war.

Το γράμμα της Πηνελόπης

Δύσκολη η θυσία μου εσέ να ανειμένω

Με πίστη μπόλικη Θεού εσέ να περιμένω.

Σαν τρέχω μες στην Εκκλησιά

Πολλοί είν’ οι μνηστήρες

Γεροξεκούτιαναν, το παίζουνε φωστήρες.

Θέλουνε κουβεντολόι και το βασίλειο σου,

Όμως κεντώντας ποιήματα σώζω το δικό σου.

Αύριο θα βγω να τα πουλήσω

Κι έτσι γλύτωσα με αυτούς να σμίξω.

Μέχρι με ζήτησαν να βγω έξω από την πόρτα,

Άλλοι απ’ το παράθυρο ζήτησαν την ρότα

Προς την μοναχική κρεβατοκάμαρά μου,

Μιας και δεν είσαι τώρα εδώ

Σιμά μου.

Κι άλλοι σε κατηγόρησαν, μ’ απάντηση δεν πήραν

Μόνο τους είπα σιωπηλά πως θα’ ρθεις το’ χει η μοίρα.

Αυτοί όμως δεν με πίστεψαν

Συνέχισαν τον εμπαιγμό

Για τον δικό σου γυρισμό.

Άλλοι εκεί που βρίσκεσαι σου κάνουνε κηδεία

Μα τι ακηδεία και αηδεία κι αλητεία

Ελπίζω να νικήσεις τους εχθρούς μας,

Να μην σαλέψει ο νους μας,

Μην χαθούμε και οι δύο

Και πούμε το πικρό αντίο.

Ελπίζω το θηρίο να ξυπνήσει

Και αυτούς να πνίξει, να απωθήσει

Και η αλεξιφάρμακος αγάπη σου αυτούς να σβήσει.

Αιμιλία Μιχαηλίδου

Μάχη του Λεβουνίου -Η παλινόρθωση των Κομνηνών

Στις 29 Απριλίου του 1091, η δύναμη των Πετσενέγων που εισέβαλαν στα εδάφη της αυτοκρατορίας συνετρίβη από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό τον Αλέξιο Α’ Κομνηνό και τους Κουμάνους συμμάχους του.

Η μάχη του Λεβουνίου ήταν η πρώτη αποφασιστική βυζαντινή νίκη της παλινόρθωσης των Κομνηνών.

Στις 26 Αυγούστου του 1071, ένας βυζαντινός στρατός υπό τον Ρωμανό Δ’ Διογένη ηττήθηκε από τους Σελτζούκους στη μάχη του Μαντζικέρτ στην ανατολική Μικρά Ασία. Ο Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας αρνήθηκε να τιμήσει τη συμφωνία που είχε υπογράψει ο Ρωμανός Δ’. Σε απάντηση οι Τούρκοι άρχισαν να κινούνται προς την Ανατολία το 1073, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Ο Αλέξιος Κομνηνός, επιτυχημένος νεαρός στρατηγός, ανέβηκε στον θρόνο την ημέρα του Πάσχα, του 1081.

Σύμφωνα με τον Νόργουιτς, η ανάρρησή του στον θρόνο είχε μεγάλη σημασία, καθώς «…για πρώτη φορά στη διάρκεια μισού αιώνα περίπου η αυτοκρατορία βρισκόταν σε ικανά χέρια». Ο Αλέξιος ήταν αποφασισμένος να αλλάξει τις τύχες της αυτοκρατορίας με οποιοδήποτε κόστος. Κατά το 1090 ή 1091, ο εμίρης Τσακά της Σμύρνης συμμάχησε με τους Πετσενέγκους, προκειμένου να καταστρέψει εντελώς τη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ancient Babylon: History and Reconstruction of the Ancient Mesopotamian City

 

Source: DKFindOut

Posted By: Dattatreya Mandal March 7, 2019

Introduction –

When it comes to the historically rich region of Mesopotamia, Babylon is arguably the most renowned of all cities. An ancient settlement that harks back to the dominions of Sargon of Akkad (circa 24th century BC), Babylon possibly started out as a small town in the backdrop of mighty cities like Ur, Uruk, and Nippur. However, by the time of the ascension of Hammurabi the Great (the sixth king of the Amorite dynasty) in 1792 BC, Babylon became the major capital of the city-state of ‘Babylonia’, known as Mât Akkadî or ‘the country of Akkad’ in contemporary Akkadian. The very term ‘Babylon’ is of Greek origin and it is possibly a rough translation of Babillu (or bav-ilim in Akkadian)– which in Semitic pertains to the conjunction of two words Bâb (gate) and ili (gods), thus suggesting the location of Babylon as the ‘gate of the Gods’.

On the Biblical side of affairs, Babylon is presented with a rather critical narrative. And arguably the most popular of these presentations pertains to the Book of Genesis, chapter 11, which deals with the infamous Tower of Babel – an architectural edifice that angers God, thus leading to the ‘curse’ of different languages of humanity, thereby mirroring the confusion and strife between cultures. Ironically, the rather captious Biblical emphasis on Babylon is what attracted historians and archaeologists in the first place to find this ‘fabled’ city – ultimately resulting in its discovery in 1899 by Robert Koldewey.

Δέκα “Ακαδημαϊκές” Απάτες για το 1821, και Δέκα Απαντήσεις

Δέκα “Ακαδημαϊκές” Απάτες για το 1821, και Δέκα Απαντήσεις

Πρώτη Απάτη: Η Φιλική Εταιρεία ήταν μια μασονική οργάνωση αποτυχημένων μικροεμπόρων.

Απάντηση: Η Φιλική δομήθηκε πάνω στην αρχαία παράδοση της Αδελφοποίησης την οποία επικύρωνε ένας Ορθόδοξος ιερέας με ειδική τελετή που καθιστούσε τα μέλη Σταυραδέρφια. Ήταν γνωστοί και ως αδελφοποιητοί, καρντάσηδες, βράτιμοι ή βλάμηδες, ανάλογα με τις τοπικές διαλέκτους. Πίσω από τους ιδρυτές της Φιλικής δεν υπήρξε η δυτική μασονία αλλά, όπως θα δούμε και παρακάτω, ένας ολόκληρος μηχανισμός κυρίως από Έλληνες αξιωματικούς του Ρωσικού στρατού και Έλληνες αριστοκράτες και μεγιστάνες που ζούσαν στη Ρωσία. Αυτοί οργάνωσαν τη Φιλική στα πρότυπα επαγγελματικής μυστικής υπηρεσίας, με συνθηματικά και κρυπτογραφία, ακολουθώντας το κεντρικό πρόταγμα των αδελφοτήτων για την ενότητα των Ορθοδόξων λαών τις οποίες είχε δημιουργήσει ο ιδιοφυής Έλληνας Ρώσος στρατηγός, απόγονος αρχαίων ευγενών και επαναστατών, Πέτρος Μελισσηνός (1726-1797). Βρετανικές υπηρεσίες σπίλωσαν το όνομά του και το έργο του όσο ζούσε, αλλά και μετά το θάνατό του. Η Φιλική, μέχρι να προδοθεί από ξένους παράγοντες, έδρασε με μοναδική επιτυχία στην ιστορία των μυστικών οργανώσεων. Την αρχαία παράδοση της Αδελφοποιήσεως πάνω στην οποία πολλοί συμπατριώτες μας οικοδομούσαν την ιερή συμμαχία και ένωση της δικής τους οικογένειας ή ένοπλης ομάδας ή κοινότητας με άλλες, την κατήργησαν διά νόμων κάποιες κυβερνήσεις μας κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, φοβούμενες την αναβίωση της Φιλικής. Επέτρεψαν όμως επίσημα εντός της Ελλάδος τη λειτουργία της δυτικής μασονίας. Κάτω από πιέσεις που έρχονταν από τη Δύση, κάτι παρόμοιο έγινε και μέσα στη Ρωσία. Τα αποτελέσματα της επιβολής τέτοιων πολιτικών ήταν καταστροφικά για όλο τον Ορθόδοξο κόσμο. Σε σχέση με την Ορθοδοξία που λειτουργεί για αιώνες και συνεχίζει με διαδοχή από την αρχαιότητα πολλές από τις παραδόσεις των Πυθαγορείων, των Ελευσινίων και των άλλων αρχαίων φιλοσοφικών ρευμάτων, η μασονία είναι μια νέα και τεχνητή κίνηση. Μετά το 1660, συνεργαζόμενοι Βρετανοί ακαδημαϊκοί και ερευνητές έφτιαξαν ένα επιστημονικό σύλλογο υπό βασιλική προστασία. Ανάμεσα σε άλλες δραστηριότητες συγκέντρωσαν προηγούμενες φιλοσοφικές και συντεχνιακές παραδόσεις, τις συνέθεσαν και δημιούργησαν ένα πείραμα κοινωνικής μηχανικής, τη μασονία. Την έθεσαν σε λειτουργία στα τέλη του 17ου αιώνα, και πάντα από τότε στην κορυφή της την καθοδηγεί η Βρετανική άρχουσα τάξη. Αργότερα, εκτός του Βρετανικού και άλλα κατεστημένα καθοδήγησαν μασονικές αδελφότητες.

Δεύτερη Απάτη: Οι σφαγές Χριστιανών από Μουσουλμάνους κατά την Επανάσταση ήταν περιορισμένες.

Απάντηση: Ο Βρετανός πράκτορας και στρατιωτικός Γουίλιαμ Μάρτιν Λικ (1777-1860) μετά από χρόνια εργασίας και ερευνών αγανάκτησε με κάποιες Βρετανικές κυβερνήσεις που υπηρέτησε και έγραψε μια αναφορά για μια τεράστιας κλίμακας γενοκτονία που προξένησαν με την πολιτική τους κατά των Χριστιανών στα Βαλκάνια, στα νησιά και στη Μικρά Ασία. Σύμφωνα με τον Λικ που είχε επισκεφθεί αυτές τις περιοχές προ της Επαναστάσεως αλλά και μετά από αυτή, παρατήρησε ότι λόγω της γενοκτονίας πολλές πόλεις μίκρυναν και έγιναν χωριά, ενώ αμέτρητα χωριά έσβησαν εντελώς από το χάρτη. Άλλες μαρτυρίες μας λένε ότι σε περιοχές που κατασφάχθηκαν οι Χριστιανοί, τα σκυλιά, οι γάτες και τα όρνεα έτρωγαν τις σάρκες και τα σκορπισμένα οστά των θυμάτων για μήνες. Σύμφωνα με τις αναφορές του Ιρλανδού ιερέα Ρόμπερτ Γουάλς (1772-1852) που υπηρετούσε στο Βρετανικό διπλωματικό σώμα και που πριν να γνωρίσει τους Έλληνες είχε πιστέψει την ανθελληνική προπαγάνδα, αλλά μετά από όσα είδε με τα μάτια του έγινε φιλέλληνας, η διέλευση του Βοσπόρου κατά την περίοδο της Επανάστασης είχε γίνει δύσκολη λόγω των ακέφαλων πτωμάτων των Χριστιανών που επέπλεαν. Σωροί από κεφάλια, σκάλπ προσώπων και μαλλιών, σακιά γεμάτα με μύτες και αυτιά σφαγιασθέντων κατέφθαναν συνεχώς από τις περιοχές των γενοκτονιώνς ως δώρα στο Σουλτάνο. Τα πάστωναν με αλάτι, και με αυτά διακοσμούσαν την αυλή του παλατιού του. Μετά την έναρξη της Επανάστασης τα όρνεα στην περιοχή της Κωνσταντινούπολης υπερπολλαπλασιάστηκαν λόγω της συνεχόμενης προσφοράς πτωμάτων και έφτασαν σε σημείο να σχηματίζουν μεγάλα πυκνά νέφη που έκρυβαν τον ήλιο. Στο σύνολο της περιόδου των επαναστάσεων και των συγκρούσεων από το 1770 μέχρι το 1831 στα Βαλκάνια, την Κύπρο και τη Μικρά Ασία χάθηκαν από γενοκτονίες, σφαγές, κακουχίες και μείωση γεννήσεων εκατομμύρια Ανατολικών Χριστιανών τους οποίους όμως δεν έχει μετρήσει κανείς.

Τρίτη Απάτη: Η Ελληνική Επανάσταση ήταν μικρότερη από τη Γαλλική και την Αμερικανική.

Απάντηση: Ο αγώνας των Ελλήνων σε σχέση με τον αγώνα των Γάλλων και Αμερικανών ήταν υπερβολικά μεγαλύτερος σε κάθε μέγεθος. Δεν έχουμε διδαχθεί ότι οι δικές μας Επαναστάσεις ήταν ο μεγαλύτερος αγώνας απελευθέρωσης λαού που έχει ποτέ διεξαχθεί στην ανθρώπινη ιστορία. Η ένταση του αγώνα του 21, η ποσότητα και το μέγεθος των μαχών σε ξηρά και σε θάλασσα, η στρατιωτική ισχύς των επαναστατημένων, η διάρκεια του αγώνα, η ποιότητα και η ποσότητα των ηρώων μας ξεπερνούν κατα πολύ κάθε αντίστοιχο μέγεθος οποιασδήποτε άλλης επανάστασης για ανεξαρτησία. Το σύνολο των νεκρών της Αμερικανικής Επανάστασης ήταν περίπου σαράντα χιλιάδες, και της Γαλλικής τριάντα (δηλαδή όσο ήταν μόνο τα κατεστραμμένα Ψαρά), ενώ το σύνολο των δικών μας νεκρών είναι ένα τρομακτικά υπερπολλαπλάσιο νούμερο.

Τέταρτη Απάτη: Ο Καποδίστριας ήταν μασόνος, περιφρόνησε την Επανάσταση, και οι σχεδιαστές της δολοφονίας του ήταν Έλληνες.

Απάντηση: Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο Καποδίστριας έβαλε μια υπογραφή σε ένα βιβλίο επισκεπτών μιας μασονικής στοάς στην Ελβετία. Η υπογραφή αυτή, εάν είναι αυθεντική, είναι το μοναδικό στοιχείο που συνδέει τον Καποδίστρια με τη μασονία. Όμως, μια επίσκεψη σε ένα τέτοιο σύλλογο δεν σημαίνει ότι ο κάθε επισκέπτης είναι μασόνος. Στην Ελβετία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης ο Καποδίστριας είχε επαφές με οποιονδήποτε θεωρούσε ότι ήταν αξιόπιστος και θα μπορούσε να βοηθήσει υπέρ της υπόθεσης της ελευθερίας των Ελλήνων. Μια στοά της Κέρκυρας που φτιάχτηκε πολλά χρόνια μετά το θάνατο του Καποδίστρια θέλησε να τον τιμήσει ανακυρήσσοντάς τον επίτιμο μέλος της, δηλαδή τον έκανε μασόνο μετα θάνατον χωρίς να τον ρωτήσει. Φυσικά ούτε αυτό το στοιχείο είναι απόδειξη ότι ο Καποδίστριας ήταν μασόνος. Σύμφωνα με αναφορές των Αυστριακών υπηρεσιών που παρακολουθούσαν πάντα και παντού τον Καποδίστρια, ο Καποδίστριας είχε στενές επαφές με μια Ορθόδοξη Ελληνική μυστική αδελφότητα που δρούσε μέσα στη Βιέννη και είχε τα ίδια σύμβολα με αυτά του Ιερού Λόχου του Υψηλάντη. Η αλήθεια είναι ότι ο Καποδίστριας, όπως και άλλοι, αναγκαστικά έπρεπε να έχει μυστική δράση διότι οι κυβερνήσεις της Αυστρίας, Βρετανίας και Γαλλίας ήταν σύμμαχοι των Τούρκων και διέθεταν κατασκόπους παντού. Η εμπλοκή του Καποδίστρια στην ετοιμασία της Επανάστασης είναι ξεκάθαρη τουλάχιστον από το 1806-1808, όταν διορίστηκε Γενικός Διοικητής της άμυνας της Λευκάδας και έγινε η μεγάλη σύναξη των οπλαρχηγών από όλη την Ελλάδα με επικεφαλή τον Έλληνα Ρώσο στρατηγό Εμμανουήλ Παπαδόπουλο. Αργότερα ο ίδιος ο Καποδίστριας πρότεινε τον Υψηλάντη για αρχηγό της Επανάστασης, κάτι το οποίο ενέκρινε με μεγάλο ενθουσιασμό ο Τσάρος. Στα χρόνια ανάμεσα στην παραίτησή του από ενεργός ΥΠΕΞ Ρωσίας, μέχρι την άφιξή του στην Ελλάδα, ο Καποδίστριας υπήρξε ο κεντρικός υποκινητής και οργανωτής του Φιλελληνικού κινήματος, ο άνθρωπος πίσω από τους μηχανισμούς στρατολόγησης και αποστολής μαχητών από την Ευρώπη στην Ελλάδα, και ο διοργανωτής μεγάλης ανθρωπιστικής βοήθειας προς το βασανισμένο λαό των επαναστατημένων περιοχών. Ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε κατόπιν σχεδίου που κατέστρωσαν από κοινού Άγγλοι και Γάλλοι διπλωμάτες και στρατιωτικοί, οι οποίοι οργάνωσαν στην Ελλάδα ειδικές μασονικές εταιρείες ώστε να καταστρέψουν όχι μόνο τον Καποδίστρια αλλά και τον πατριωτικό μηχανισμό της Φιλικής που στήριζε τον Κυβερνήτη. Ο λαός μας είχε μάθει για το κακό που είχε γίνει τότε και δεν έγινε αντιμασονικός μόνο λόγω άγνοιας, κακεντρεχούς προπαγάνδας και προκαταλήψεων. Η μασονική στοά “Κατάστημα Δυνάμεως του Ηρακλέους” φτιάχτηκε στο Ναύπλιο με σκοπό την οργάνωση της δολοφονίας του Κυβερνήτη, και συνεργάζονταν με άλλες στοές στην Ύδρα, στο Άργος και αλλού. Τέτοιες στοές κατεύθυναν τα ΜΜΕ της εποχής εκείνης, έριχναν κάθε είδους λάσπη στον Κυβερνήτη, έκαναν ιδεολογική κατήχηση στους αντικαποδιστριακούς, φανάτισαν την αντιπολίτευση, επέλεξαν και όπλισαν τους εκτελεστές, τους έκαναν να πιστέψουν ότι είχαν ιερό καθήκον να δολοφονήσουν τον Κυβερνήτη. Ο μεγάλος άνθρωπος αυτός πρέπει να ανακηρυχθεί και επίσημα Άγιος.

Πέμπτη Απάτη: Η Επανάσταση ήταν έργο κυρίως Δυτικών δυνάμεων και φιλελλήνων.  

Απάντηση: Η Αγγλία και η Γαλλία στήριξαν την Επανάσταση με μερικά χρόνια καθυστέρησης, και μόνο αφότου είχε γίνει η νέα μοιρασιά της περιοχής. Ο δε στρατιωτικός ρόλος των ανεξάρτητων δυτικών φιλελλήνων ήταν μικρός σε σχέση με τον αγώνα των Ελλήνων. Η Επανάσταση πραγματοποιήθηκε από απογόνους μαχητών για ανεξαρτησία που συμμετείχαν από τον 15ο αιώνα μέχρι το 1821 σε αμέτρητα ένοπλα ή πολιτικά κινήματα, γενικής ή τοπικής κλίμακας, με ή χωρίς άλλους συμμάχους. Για παράδειγμα αναφέρω τα κινήματα των Κροκόδειλου Κλάδα, Γεωργίου Καστριώτη, Ανδρέα Παλαιολόγου, Σκανδάληδων, Γρατιανού Χρυσολωρά, Εμανουήλ Κοσκινιάτη, Φραγκούλη Ζάγκορη, Γεωργίου Βλάχου, Ιωάννη Μιλιαίου, Καλογιάννη, Στρατηγόπουλου, Βεστιαρίτη, Νικολάου Κατανουζηνού, Θεοδώρου και Μακαρίου Μελισσηνών, Θεοδώρου Μπούα Γρίβα, Πούλιου Δράκου, Μαλάμου, Ιαχύα, Διονυσίου Τρικάλων, Μαργαρίτας Παλαιολόγου, Λεονάρδου Φιλάρα, Ευστάθιου Ρωμανού Μανέτα, Παύλου Μακρή, Αγησιλάου Σγουρού, Αγγέλου Νέγρη, Ιωάννη Καψή, Χρήστου Βαλαωρίτη, Σπαθογιάννη, Χωρμόπουλου, Λιβίνη, Κούρμα, Σπανού, Λυμπεράκη Γερακάρη, Ιωάννη Μαχαιριώτη, Τσεκούρα, Ιωάννη Βλάχου Δασκαλογιάννη, Λάμπρου Κατσώνη, Στεφάνου του προφήτου, Νίκου Τσάρα, Θύμιου Βλαχάβα. Η Κύπρος μόνη της με μοναδικό ηρωϊσμό και αμέτρητες θυσίες επαναστάτησε μερικές δεκάδες φορές κατά του Οθωμανικού ζυγού. Η Μάνη, η Χειμάρρα, το Σούλι, ο Όλυμπος, η ορεινή Κρήτη, η ορεινή Στερεά και πολλά άλλα ορεινά και νησιωτικά μέρη ήταν συνεχώς στα όπλα. Στο Αιγαίο και στο Ιόνιο κυριαρχούσαν συχνά τα πειρατικά καταδρομικά των Ελλήνων. Πολλές ανυπότακτες ορεινές και νησιωτικές περιοχές κατά καιρούς ή συνεχόμενα είχαν ελευθερία. Επί Τουρκοκρατίας πολλοί μεγάλοι πόλεμοι βρήκαν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στο πλευρό άλλων Χριστιανών, κυρίως Ιταλών, κατά των Μουσουλμάνων. Η τελευταία Μεγάλη Επανάσταση άρχισε να ετοιμάζετε χρόνια πριν, από τον Έλληνα Ρώσο αξιωματικό Γεώργιο Παπαζόλη (1725-1775) που στρατολογούσε οπλαρχηγούς σε όλα τα Βαλκάνια και συνεργάζονταν με άλλους Έλληνες της Ρωσίας. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το δίκτυο επαναστατών που έφτιαξε όχι μόνο ο Ρήγας αλλά και ένας άλλος Έλληνας Ρώσος αξιωματικός, ο μεγάλος ήρωας Λάμπρος Κατσώνης, μέρος του οποίου εγκατέστησε μόνιμα στη Ρωσία για να συνεχίσει τον αγώνα από εκεί και μετά το θάνατό του. Το 1805-1806 ο μεγάλος πολέμαρχος Θύμιος Βλαχάβας με βοήθεια πάλι από τη Ρωσία είχε και αυτός συγκεντρώσει οπλαρχηγούς στο Καρπενήσι με σκοπό την Απελευθέρωση. Το 1807 ο προαναφερθής  Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Εμμανουήλ Παπαδόπουλος με συνεργάτη τον Καποδίστρια επίσης συγκέντρωσαν τους οπλαρχηγούς με θέμα πάλι την Απελευθέρωση. Τα δίκτυα του Έλληνα Ρώσου Αρχηγού της Ρωσικής Κατασκοπείας στην Οθωμανία, Κωνσταντίνου Ροδοφοινίκη, και του Έλληνα αξιωματικού του Ρωσικού στρατού και μεγάλου ήρωα της Επανάστασης, Γεωργάκη Ολύμπιου, επίσης έπαιξαν μεγάλο ρόλο. Ο μηχανισμός του Έλληνα Ρώσου Στρατηγού Δημητρίου Γοργόλη, αρχηγού της Ασφάλειας της πρωτεύουσας της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, και η δράση του Βαρβάκη και άλλων Ελλήνων μεγιστάνων της Ρωσίας ήταν επίσης μέσα στην Επανάσταση. Ο Έλληνας Ρώσος Στρατηγός Αλέξανδρος Υψηλάντης μαζί με πολλούς άλλους είχαν δώσει από το 1815 Ιερούς Όρκους να αφιερώσουν όλη τη ζωή τους για την απελευθέρωση της Μεγάλης Πατρίδας. Ναι μεν αμέτρητοι φτωχοί και ασήμαντοι έγιναν μέλη της Φιλικής και σήκωσαν τα όπλα, αλλά και αμέτρητοι διανοούμενοι, αριστοκράτες και μεγιστάνες σκοτώθηκαν ή έδωσαν τα πάντα κατά τη διάρκειά των αγώνων για την απελευθέρωση από τον Ισλαμικό ζυγό. Οι πηγές που έχουν σωθεί είναι γεμάτες με τα ονόματά τους και τη δράση τους. Καιρός να τους μάθουμε.

Έκτη Απάτη: Ο κύριος παράγοντας για την τελική επιτυχία της Επανάστασης ήταν ο Αγγλικός.

Απάντηση: Ορισμένοι Βρετανοί όπως οι Κάνινγκ, Νορθ, Στάνχοπ, Άστιγκς, Μπάιρον και Τρελόουνι ήταν πραγματικοί φιλέλληνες αλλά σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του Τρελόουνι οι φιλέλληνες είχαν μπει σε μαύρη λίστα από ένα ισχυρότερο κύκλωμα ανθελλήνων. Εννοούσε πρόσωπα όπως ήταν οι Κάσλρεϊ, Γουέλιγκτον και Μέιτλαντ. Άλλοι όπως ο Κόχραν ήταν στην ουσία αδίστακτα κερδοσκοπικά στοιχεία που έκαναν μια τεράστια περιουσία σε βάρος των νεκρών της Επανάστασης. Η Αγγλική κυβέρνηση για μεγάλο διάστημα ήταν ταυτισμένη με τον Γερμανικής καταγωγής Αυστριακό ΥΠΕΞ Μέττερνιχ, και ο ρόλος των Βρετανών φιλελλήνων ήταν μικροσκοπικός. Οι διπλωματικοί μηχανισμοί της Αγγλίας, όπως το μαρτυρούν τα ίδια τα έγγραφά τους, έκαναν το παν για να καταστρέψουν ή να περιορίσουν την Επανάσταση. Συνεργαζόμενες οι Δυτικές Χριστιανικές δυνάμεις απέκοψαν τον Ελληνισμό από τη Ρωσία και τους άλλους Ορθόδοξους ώστε να εξαντλήσει όλους τους πόρους και τις εφεδρείες στον πόλεμο κατά της Μουσουλμανικής Αυτοκρατορίας. Αφού κυριολεκτικά έφεραν τον Ελληνισμό στο όριο της εξαφάνισης, τότε ήρθε το λεγόμενο μαύρο δάνειο. Το μεγαλύτερο μέρος του πήγε πίσω στους ίδιους τους Άγγλους δανειστές κερδοσκόπους και ότι έμεινε πήγε για να προκληθούν εμφύλιες διαμάχες ώστε να χάσει ο Ελληνισμός ακόμα περισσότερες ψυχές και εντελώς κατεστραμμένος πλέον να αναγκαστεί να αποδεχθεί νέα αφεντικά. Μόνο η Αγγλία έδωσε δάνειο στην Ελλάδα διότι η Αυστρία, η Γαλλία και η Ρωσία, παρότι και αυτές είχαν τα χρήματα, είχαν συμφωνήσει να αγοράσει την Ελλάδα μόνο η Αγγλία. Σύμφωνα με τα σχέδια των Δυτικών λόμπυ τα οποία είχαν επιβάλει τον Νέσελροντ για υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας, από το 1821 άρχισε και μέσα στη Ρωσία το ξήλωμα της τάξης των μεγάλων Ελλήνων που κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την είχαν κάνει υπερδύναμη.

Έβδομη Απάτη: Ο Τσάρος Αλέξανδρος δεν είχε σχέση με την Επανάσταση.

Απάντηση: Ο Υψηλάντης μέχρι το θάνατό του, ο Καποδίστριας για όσο ζούσε ο Τσάρος, και πολλοί άλλοι αναγκάστηκαν να μη μιλήσουν σχετικά με την αληθινή εμπλοκή του Τσάρου στην Επανάσταση. Ο Τσάρος επέτρεψε σε Έλληνες της Ρωσίας να χρηματοδοτήσουν την Επανάσταση. Είχε και ο ίδιος συναντήσει και χρηματοδοτήσει οπλαρχηγούς. Η συγκέντρωση  Ρωσικών στρατευμάτων και πολεμοφοδίων στα σύνορα με τη Μολδοβλαχία για τη στήριξη των σωμάτων του Υψηλάντη, η τεράστια δράση της Φιλικής εντός της Ρωσίας, οι μεγάλοι έρανοι μέσα στη Ρωσία υπέρ της Επαναστάσεως ήταν πράγματα που δεν μπορούσαν να γίνουν χωρίς την άδεια του Τσάρου. Οι Επαναστάτες δεν ήταν καθόλου ανόητοι ώστε ολομόναχοι, υπό την ηγεσία τριών μικροεμπόρων, να αρχίσουν πόλεμο κατά Ανατολής και Δύσης. Όλοι ήταν βέβαιοι ότι η Ρωσία θα χτυπούσε τον Τούρκο και θα σταματούσε τον Μέττερνιχ και τα όργανά του σε Λονδίνο και Παρίσι. Στην αρχή της Επανάστασης οι εθελοντές Ορθόδοξοι των Βαλκανίων ήταν μια τεράστια λαοθάλασσα, αλλά χωρίς όπλα και πολεμοφόδια. Μόνο ο Ρουμάνος Βλαδιμηρέσκου, ένας ακόμα αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, είχε μαζέψει περίπου εκατό χιλιάδες μαχητές και τους έθεσε στις διαταγές του Υψηλάντη. Όλοι οι Χριστιανοί των Βαλκανίων περίμεναν από ώρα να έρθει η Ρωσική βοήθεια με οπλισμό και προμήθειες. Η κατάληψη της Κωνσταντινούπολης ήταν μια καλά μετρημένη και εύκολη υπόθεση από στρατιωτικής πλευράς.  Όλα τα γνώριζε ο Τσάρος, αλλά εγκατέλειψε ο ίδιος προσωπικά την Επανάσταση έπειτα από αφόρητες πιέσεις από την Δύση, η οποία γνώριζε πολύ καλά ότι ενωμένη η Ορθοδοξία θα κυριαρχούσε. Τις ημέρες που άρχισε η Ελληνική Επανάσταση στη Μολδοβλαχία ο Τσάρος ήταν φιλοξενούμενος σε Αυστριακό έδαφος και στα χέρια του Μέττερνιχ. Με δόλο ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο παραποιώντας πληροφορίες για μια δήθεν παράλληλη επανάσταση που έγινε ακριβώς τις ίδιες μέρες στην Αγία Πετρουπολη. Στην πραγματικότητα είχε γίνει μια ταραχή από απλούς στρατιώτες κατά ενός Γερμανού αξιωματικού που τους βασάνιζε, αλλά ο Μέττερνιχ τρομοκράτησε τον Τσάρο πως η “επανάσταση” που έγινε στην Αγία Πετρούπολη ήταν σχεδιασμένη από Έλληνες και Ρώσους αντιφρονούντες, μεταξύ αυτών και ο Υψηλάντης. Ταυτόχρονα η Βρετανική κυβέρνηση διά του Γουέλιγκτον είχε απειλήσει τη Ρωσία με γενικό πόλεμο όλης της Δύσης εναντίον της, σε περίπτωση που ο Τσάρος δεν καταδίκαζε την Ελληνική Επανάσταση. Τρομοκρατημένος από την εποχή που αντιφρονούντες δολοφόνησαν με βαρβαρικό τρόπο τον πατέρα του κατά τη διάρκεια ενός πολέμου της Ρωσίας με τη Βρετανία, ο Τσάρος βρέθηκε προ αδιεξόδου και αποκήρυξε την Επανάσταση με δήλωσή του στον Αυστριακό τύπο υπό την υπαγόρευση του Μέττερνιχ. Αυτόματα οι Αυστριακές υπηρεσίες διένειμαν την αποκήρυξη στα Βαλκάνια. Παγωμένοι από αυτή την εξέλιξη, χιλιάδες εθελοντών δεν μπήκαν στον αγώνα. Πολλοί άλλοι αποφάσισαν να συνεχίσουν μέχρι τέλους για λόγους τιμής. Ειδικά στο Σκουλένι και στη Μολδοβλαχία γενικότερα έπεσαν οι αγνότεροι όλων των πρώτων Επαναστατών.

Όγδοη Απάτη: Οι Χριστιανοί ζούσαν καλά επί Οθωμανίας.

Απάντηση: Μόνο οι συνεργάτες των Τούρκων και κάποιες κοινότητες που απολάμβαναν κατά καιρούς ειδικά εμπορικά και φορολογικά προνόμια ζούσαν καλά. Η συντριπτική πλειοψηφία των Χριστιανών ήταν μόνιμα υποσιτιζόμενοι, ρακένδυτοι δούλοι που εργάζονταν σκληρά από την ανατολή μέχρι τη δύση. Κοιμόντουσαν στο πάτωμα, ήταν όλη τους τη ζωή ξυπόλυτοι και οι οικίες τους ήταν άθλιες καλύβες ή χαμηλές πέτρινες τρώγλες. Σε πολλές κατεχόμενες περιοχές οι Τούρκοι έκοβαν τις γλώσσες των Χριστιανών γυναικών που αιχμαλώτιζαν ώστε τα παιδιά τους να μη μαθαίνουν Ελληνικά και να γίνονται Τούρκοι. Για μεγάλες περιόδους κάθε Χριστιανική οικογένεια έδινε υποχρεωτικά κάθε λίγα χρόνια ένα από τα μικρά παιδιά της ως φόρο στους Τούρκους. Οι βιασμοί, οι βασανισμοί και εκτελέσεις των Χριστιανών ήταν καθημερινό φαινόμενο σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία. Στα Ισλαμικά δουλοπάζαρα η ζωή του μέσου Χριστιανού άξιζε λιγότερο από ένα άλογο. Ο Χριστιανός ήταν υποχρεωμένος όταν έβρισκε πεζό Οθωμανό σε δρόμο να τον κουβαλάει στην πλάτη του για να μην λερώσει ο Οθωμανός τα υποδήματά του αν είχε λάσπες, ή απλά για να μην κουραστεί. Πολλοί Χριστιανοί έκρυβαν τα κορίτσια από τη μέρα που τα γεννούσε η μάνα τους για να μην τα βιάσουν οι Μουσουλμάνοι, και έκαναν γάμους στα κρυφά. Τα αξιώματα του Πατριάρχη και του Επισκόπου ήταν αγοραστά σε πλειστηριασμό για όποιον έβρισκε τα περισσότερα χρήματα. Μόνο έπειτα από επαναστάσεις και ήττες από το Ρωσικό στρατό κατά τον 18ο αιώνα υποχρεώθηκε η Οθωμανία διά συνθηκών να δώσει μερικά δικαιώματα σε Χριστιανούς. Αυτά που δόθηκαν υπό την απειλή των όπλων, μας κοπανάνε αρκετοί δήθεν ειδικοί ως αποδείξεις για το ότι οι μεγαλόψυχοι Οθωμανοί σέβονταν τους Χριστιανούς.

Ένατη Απάτη: Οι εμφύλιοι ήταν αποτέλεσμα εσωτερικών διαφορών.

Απάντηση: Ο επαναστατημένος Ελληνισμός, αφού ήταν μόνος για μεγάλο διάστημα και δεν διέθετε τα δικά του μέσα παραγωγής βαρέων όπλων και πυρομαχικών, είχε αναγκαστική εξάρτηση από το εξωτερικό. Πολλές περιοχές όπου είχε καταστραφεί η αγροτική παραγωγή είχαν μεγάλη ανάγκη από τρόφιμα. Αυτά ακριβώς, την πείνα και την έλλειψη πολεμικού υλικού, την ψυχολογία του εξαρτώμενου εκμεταλλεύθηκαν οι ξένες δυνάμεις για να στρέψουν τους επαναστάτες τον ένα κατά του άλλου. Όπως προαναφέρθηκε, οι Άγγλοι και οι Γάλλοι με χρηματισμό, και με διάδοση της ανάλογης προπαγάνδας έφτιαξαν τις δικές τους παρατάξεις, τις φανάτισαν και τις έστρεψαν ενάντια στην αρχική επαναστατική οργάνωση, τη Φιλική. Οι εμφύλιοι ήταν ξεκάθαρα έργο των Βρετανικών και Γαλλικών υπουργείων εξωτερικών με σκοπό να διαιρεθεί ο Ελληνισμός και εξαντλημένος να υποταχθεί στους νέους ιδιοκτήτες του.

Δέκατη Απάτη: Οι επαναστατημένοι δεν είχαν εθνική συνείδηση. Τους έκαναν Έλληνες οι φωτισμένοι Δυτικοί.

Απάντηση: Η λεγόμενη Δύση για αιώνες μάθαινε τα αρχαία Ελληνικά και Χριστιανικά κείμενα από Έλληνες δασκάλους που είχαν μεταναστεύσει. Ακόμα και την εποχή της Επανάστασης οι μεγαλύτεροι γνώστες και δάσκαλοι των αρχαίων κειμένων στη δυτική Ευρώπη ήταν οι Χριστιανοί που έφευγαν από την Βαλκανική και τη Μικρασιατική Οθωμανία. Οι Δυτικοί ακαδημαϊκοί σε αυτούς έτρεχαν για φροντιστήρια Ελληνικών. Η φώτιση πήγαινε από τους δικούς μας στη Δύση συνεχώς για αιώνες. Σε όλα τα Βαλκάνια και μέχρι την Επανάσταση οι δάσκαλοι δίδασκαν στα παιδιά την ίδια γλώσσα των γραμμάτων για αιώνες, τα Αρχαία Ελληνικά, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές τοπικές διαλέκτους. Όλοι οι επαναστατημένοι ονόμαζαν τους εαυτούς τους γένος Χριστιανών, και η Ιερή γλώσσα τους ήταν τα Ελληνικά του Ευαγγελίου. Πολλοί Δυτικοί συγγραφείς για αιώνες ονόμαζαν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Γραικούς και όλη την περιοχή από το Δούναβη και κάτω ως Γκρέτσια. Ακόμα και σήμερα πολλοί δυτικοί συγγραφείς αποκαλούν όλους τους Ανατολικούς Χριστιανούς ως Greek – Grec – Greco – Griechisch Ορθόδοξους, δηλαδή Ελληνορθόδοξους. Ο ίδιος ο αρχηγός της Επανάστασης, ο Υψηλάντης, είχε μητρική γλώσσα τα Λατινογενή Ρουμάνικα, πατρική τα Ποντιακά Ελληνικά, διδάχθηκε Αρχαία Ελληνικά, μεγάλωσε με τα Ρωσικά και τα Γαλλικά, και σύμφωνα με τον ίδιο και όλους όσους τον ακολούθησαν ήταν Έλληνας. Σύμφωνα όμως με όσους επιβάλουν νέες εθνικές ταυτότητες και κατασκευάζουν νέους λαούς μέσα σε σύνορα που πάλι αυτοί σχεδιάζουν, άνθρωποι σαν τον Υψηλάντη και τους μαχητές που έκαναν την Επανάσταση και που οι ίδιοι οι Δυτικοί ονόμαζαν ως Έλληνες, μετά την Επανάσταση δεν είχαν τα προσόντα για να λάβουν το όνομα Έλληνες. Μέχρι αυτού του σημείου φτάνει ο ανθελληνισμός ορισμένων Γερμανών και Βρετανών ακαδημαϊκών και κάποιων δικών μας, παραπλανημένων μαθητών τους.

Το άρθρο αυτό αφιερώνω στην Παγχιακή Επιτροπή Αγώνα και στο Τιμή στο 21 που άρχισε η μεγάλη Ελληνίδα κ. Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη.

Ελεύθερη αναπαραγωγή και διάδοση.

Είμαι στη διάθεση οποιουδήποτε θέλει να μάθει τις πηγές που περιέχουν τα στοιχεία στα οποία βασίστηκαν οι παραπάνω απαντήσεις.

Δρ Γεώργιος Σιδηρούντιος, ιστορικός

georgesaos.com

21 Μαρτίου 2021

Ντύσιμο και οπλισμός την εποχή της Επανάστασης του 1821

Μαρτίου 23, 2010 Μετά την απελευθέρωση το ντύσιμο των Ελλήνων αρχίζει να έχει ευρωπαϊκές επιρροές. Ίσως να μη ντύνονται ακόμα όλοι «ευρωπαϊκά» αλλά και οι ελληνικές φορεσιές αρχίζουν να παίρνουν πολλές μεταλλαγές. Οι στολές της προεδρικής φρουράς και οι τυποποιημένες και πανομοιότυπες «παραδοσιακές ενδυμασίες» που υπάρχουν σήμερα μικρή σχέση είχαν με τις πραγματικές φορεσιές της εποχής. Σύμφωνα με τον Τάκη Λάππα το ντύσιμο από τα χρόνια 1600-1829 είναι ένα σπουδαίο θέμα για έρευνα, γιατί το θέαμα που παρουσιάζει η υπόδουλη Ελλάδα δεν απαντάται σε καμία άλλη σχεδόν χώρα του κόσμου. Δηλαδή δεν υπάρχουν μικροπαραλλαγές από περιοχή σε περιοχή, αλλά ολότελα αλλιώτικο ντύσιμο από ένα χωριό στο άλλο, χωριά που η απόστασή τους δεν ήταν δυο ώρες δρόμος.



Σχεδόν κανείς γειτονοχωρίτης δεν ήταν όμοια ντυμένος και αυτό ξεχώριζε περισσότερο στο γυναικείο ντύσιμο. Τα χρόνια εκείνα μπορούσες μια χαρά να καταλάβεις αμέσως πούθε κρατάει ο ξενοχωρίτης. Όχι από την προφορά και τους ιδιωματισμούς του, μα αρκούσε η φορεσιά του για να προδώσει το χωριό του. Το ίδιο μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει επαγγελματικά ή ταξικά. Αλλιώς ντυνόταν ο κοτζαμπάσης, αλλιώς ο προύχοντας, ο προεστός, ο γεωργός, ο τσοπάνης, ο ξωτάρης… Στην συνέχεια θα δούμε το ντύσιμο Ρουμελιωτών και Μοραϊτών. Το ντύσιμο στην επανάσταση κρατήθηκε το ίδιο πού είχαν οι κλέφτες και οι αρματολοί.

Το σχέδιο του Ιωάννη Μεταξά για προληπτικό στρατηγικό χτύπημα στο ανατολικό Αιγαίο χωρίς κήρυξη πολέμου (Μάρτιος – Ιούνιος 1914)

 

 

γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης (σε πρώτη δημοσίευση στο istorikathemata.com)

Πρόλογος – η συνθήκη των Αθηνών και οι τουρκικές διεκδικήσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ( Νοέμβριος 1913-Ιανουάριος 1914)

Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο η Ελλάδα χάρις το περίφημο θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, όχι μόνο είχε κυριαρχήσει πλήρως σε όλο το ανατολικό Αιγαίο απελευθερώνοντας τα νησιά του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά είχε κλείσει τον τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλλια από όπου αυτός όσες φορές προσπάθησε να εκπλεύσει γνώρισε τη συντριβή. 

Η επανάληψη των ελληνοτουρκικών σχέσεων επισφραγίστηκε με την υπογραφή της συνθήκης των Αθηνών μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδος. Η συνθήκη που υπογράφηκε στις 14/27 Νοεμβρίου 1913, έπαυσε επίσημα τις εχθροπραξίες μεταξύ τους, παραχωρώντας τη Μακεδονία την Ήπειρο, την Κρήτη και κάποια νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Η συνθήκη όμως άφηνε μετέωρο το καθεστώς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου το οποίο προέβλεπε ότι θα ρυθμιζόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις. 

Με συλλογική διπλωματική διακοίνωση της 31ης Ιανουαρίου/13ης Φεβρουαρίου 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις κοινοποίησαν στην ελληνική κυβέρνηση και στην Υψηλή Πύλη την απόφασή τους για τα νησιά του Αιγαίου: Τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο, εκχωρούνταν στην Ελλάδα υπό τον όρο ότι θα παρέμειναν ανοχύρωτα, δεν θα χρησιμοποιούνταν για ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό, θα καταπολεμούνταν τα λαθρεμπόριο μεταξύ των νησιών και της Μικράς Ασίας και θα δίνονταν εγγυήσεις προστασίας των μουσουλμανικών μειοψηφιών. Η διακοίνωση προέβλεπε ότι τα νησιά θα εντάσσονταν οριστικά στην Ελλάδα όταν ο ελληνικός στρατός εκκένωνε τη Βόρειο Ήπειρο η οποία θα αποτελούσε τμήμα του νέου αλβανικού κράτους. 

Η προτεινόμενη λύση όμως ουσιαστικά άφηνε άλυτο το ζήτημα, καθώς δεν προέβλεπε καμιά άσκηση πίεσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να συμμορφωθεί με την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Βενιζέλος όμως, έσπευσε να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της, εκκενώνοντας τη Β. Ήπειρο.  Η συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και η οριστική απώλεια των βαλκανικών εδαφών της, είχε εξάψει τον εθνικισμό τόσο στην ηγεσία της όσο και στην κοινή γνώμη. Στις 3/16 Φεβρουαρίου 1914 ο μέγας βεζίρης, Σαΐντ Χαλίμ πασάς, απέρριψε τη διπλωματική διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων, θεωρώντας τα νησιά αναπόσπαστο μέρος των ασιατικών κτήσεων της Αυτοκρατορίας.

Η Υψηλή Πύλη δεν αποδεχόταν την εκχώρηση στην Ελλάδα όσων νησιών βρίσκονταν κοντά στα Δαρδανέλλια, αλλά και γενικότερα την εκχώρηση των μεγάλων νησιών στο βορειοανατολικό Αιγαίο, όπως η Χίος και η Μυτιλήνη. Ήδη ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα σε συζήτηση με τον Άγγλο ομόλογό του τον Ιανουάριο του 1914, υπογράμμισε την νομιμότητα των τουρκικών διεκδικήσεων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, δηλώνοντας ότι αν η Ελλάδα δεν παραχωρούσε οικειοθελώς τη Χίο και τη Μυτιλήνη, η Τουρκία θα τα αποσπούσε διά της βίας. Αλλά και ο Διεθνής παράγοντας όχι μόνο δεν στήριζε αποφασιστικά την Ελλάδα στην διαφαινόμενη διένεξη, αλλά τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία προέτρεπαν τον Βενιζέλο να προβεί σε παραχωρήσεις αποκλείοντας κάθε πιθανότητα για συμμαχία και ναυτική βοήθεια. 

Ο ναυτικός ανταγωνισμός εξοπλισμών στο Αιγαίο και το ελληνικό αδιέξοδο (Ιανουάριος – Ιούνιος 1914)

Για να αλλάξει τις ισορροπίες στο Αιγαίο και να αμφισβήτησει έμπρακτα την Ελληνική κυριαρχία, η Οθ. Αυτοκρατορία προέβη στην παραγγελία ενός μεγάλου θωρηκτού τύπου υπερντρετνοτ στην Αγγλία το οποίο καθελκύστηκε στις 21 Αυγούστου 1913, αλλά και ενός ακόμη (Rio de Janeiro) στις 10 Δεκεμβρίου 1913 (ονομάστηκε σουλτάνος Osman Ι), αποκτώντας σοβαρή ναυτική υπεροπλία στο Αιγαίο. Παρά τις επίμονες προειδοποιήσεις του Γενικού Επιτελείου για την ανεπιθύμητη εξέλιξη, η κυβέρνηση υποτίμησε τον κίνδυνο και δεν αντέδρασε άμεσα προλαβαίνοντας τουλάχιστον να αγοράσει το Rio de Janeiro. 

Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν περιοριζόταν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αλλά αφορούσε και την Μακεδονία καθώς η ναυτική υπεροχή της Τουρκίας θα εμπόδιζε την μεταφορά ελληνικού στρατού από τον Νότο προς τον Βορρά για να αντιμετωπίσει την ελλοχεύουσα Βουλγαρία, οδηγώντας οποιαδήποτε ελληνική αμυντική προσπάθεια σε βέβαιη αποτυχία. Ομοίως όλα τα μεγάλα λιμάνια της Χώρας όπως ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη, θα παρέμεναν στο έλεος του Τουρκικού ναυτικού.  Η υπαρκτή πιθανότητα μιας ανίερης συμμαχίας μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας και η άρνηση της Σερβίας να τηρήσει τις υποχρεώσεις της που απέρρεαν από το Σύμφωνο Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, δημιουργούσαν ένα εφιαλτικό σκηνικό και απειλούσαν την Ελλάδα με ολικό στρατιωτικό όλεθρο.

Το θωρηκτό Λήμνος

Οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμεναν ιδιαίτερα τεταμένες καθώς τον Φεβρουάριο του 1914 εξαπολύθηκαν οι πρώτες σκληρές διώξεις εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που οργανώθηκαν συστηματικά από την κυβέρνηση των Νεότουρκων και υποβοηθήθηκαν από την έλευση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Μακεδονία. Την εκτέλεση των διώξεων ανέλαβε η μυστική υπηρεσία «Ειδική Οργάνωση» [Τεσκιλατι Μασχούσα] δρώντας με ένοπλες ομάδες/συμμορίες που τελούσαν υπό την καθοδήγηση αξιωματικών του Οθωμανικού Στρατού και στελεχώνονταν και από μουσουλμάνους πρόσφυγες από τον Καύκασο και τα Βαλκάνια. Οι διωγμοί που είχαν την μορφή εθνοκάθαρσης, συνεχίσθηκαν με διαλείμματα μέχρι τον Ιούλιο του 1915 και οδήγησαν στη φυγή περίπου 150.000 Ελλήνων από τις εστίες τους, ενώ στις εγκαταλειφθείσες περιουσίες τους εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τα Βαλκάνια. 

Καθώς ο Αύγουστος που είχε οριστεί ως ημερομηνία παράδοσης των δύο πλοίων στην Τουρκία πλησίαζε, η Ελλάδα προσπάθησε την τελευταία στιγμή να ισορροπήσει την κατάσταση στο Αιγαίο αγοράζοντας δύο θωρηκτά από την Αμερική τα οποία μετονομάστηκαν Κιλκίς και Λήμνος. Όμως τα δύο αυτά θωρηκτά ήταν παλαιάς τεχνολογίας, είχαν μικρή δύναμη πυρός, ενώ δεν μπορούσαν να αναπτύξουν υψηλές ταχύτητες πλεύσης και οι Έλληνες ιθύνοντες τα χαρακτήριζαν ως «πλωτές χελώνες». Τα δύο πλοία ήταν εντελώς ακατάλληλα για να διατηρήσουν το ισοζύγιο ισχύος στο Αιγαίο, ενώ κόστισαν ακριβότερα από όσο κόστισε τελικά το Rio de Janeiro στους Τούρκους. 

Έτσι, στο δεύτερο τρίμηνο του 1914, η Ελλάδα είχε βρεθεί σε πραγματική απορία πως να αντιδράσει απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο. Διατυπώθηκαν σκέψεις απελπισίας όπως αυτή του ναυαρχου Κουντουριώτη, να ενεδρεύσει στη Mάλτα με ένα υποβρύχιο την πλεύση των δύο θωρηκτών προς την Κωνσταντινούπολη και να τα βυθίσει αιφνιδιαστικά παίρνοντας την ευθύνη προσωπικά. Το πρόβλημα όμως περιπλεκόταν καθώς υπήρχε η φήμη ότι ανάμεσα στα πληρώματα των δύο σκαφών θα υπήρχαν Άγγλοι αξιωματικοί και ναύτες.

Ο Βενιζέλος ήθελε οπωσδήποτε να αποφύγει έναν νέο πόλεμο για τον λόγο αυτό απέστειλε απεσταλμένο στην Κωνσταντινούπολη με τη μυστική αποστολή να προτείνει στην Τουρκία συγκυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ο αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Μεταξάς ως υπαρχηγός του Γενικού επιτελείου στις πολλές συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό, του τόνιζε ότι αν η Τουρκία αποκτούσε την ναυτική υπεροπλία δεν θα περιοριζόταν στα νησιά, αλλά ίσως επεδίωκε μια νέα αναμέτρηση στη Μακεδονία, καθώς λόγω των μη επαρκών συγκοινωνιών, η Ελλάδα δεν θα προλάβαινε να μεταφέρει εγκαίρως στρατεύματα στον Βορρά. Αναμφίβολα ο Βενιζέλος είχε βρεθεί σε δυσχερή θέση, καθώς ο Βασιλιάς, το Γενικό επιτελείο, η αντιπολίτευση, η κοινή γνώμη, αλλά και οι πρόσφυγες που είχαν εκδιωχθεί από την Μικρά Ασία απαιτούσαν δυναμική απάντηση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο ίδιος προωθούσε μια πολιτική κατευνασμού και συμβιβασμού. 

Το σχέδιο του Ιωάννη Μεταξά για προληπτικό στρατηγικό χτύπημα εναντίον της Τουρκίας

Σε εκείνη την δύσκολη συγκυρία ο Μεταξάς μελέτησε και συνέταξε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1914 το περίφημο άκρως απόρρητο σχέδιο εκπόρθησης των Δαρδανελλίων χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το σχέδιο προέβλεπε ένα ταχύ Ελληνικό προληπτικό συντριπτικό χτύπημα εναντίον του εχθρού με αιφνιδιαστική μεταφορά τριών μεραρχιών από την ηπειρωτική Ελλάδα στα στενά των Δαρδανελλίων. 

Πιο συγκεκριμένα, τα Α΄, Β΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού θα προετοίμαζαν μια μεραρχία πλήρους σύνθεσης, κατάλληλα εφοδιασμένη και εξοπλισμένη χωρίς να προβούν σε τοπική επιστράτευση ώστε να μην προκαλέσουν υποψίες στον εχθρό. Το σύνολο του εκστρατευτικού Σώματος θα ήταν 27.000 οπλίτες που θα επιβιβάζονταν σε επιταγμένα ατμόπλοια στον Πειραιά και στην Θεσσαλονίκη. Τα ατμόπλοια θα μετέφεραν το Εκστρατευτικό Σώμα στην Λήμνο, όπου θα ενοποιούνταν οι δύο στολίσκοι και ακολούθως θα αποβίβαζαν τις ελληνικές δυνάμεις αιφνιδιαστικά στα Δαρδανέλλια στον μυχό του κόλπου του Ξηρού, όπου θα είχαν μεγάλη αριθμητική υπεροχή έναντι των μικρών δυνάμεων του εχθρού που δεν θα είχε προλάβει να επιστρατευτεί. 

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή απόβαση θα ήταν ότι ο ελληνικός στόλος θα είχε επιτεθεί και θα είχε βυθίσει το σύνολο του τουρκικού στόλου που βρισκόταν ανεπτυγμένος στην περιοχή, κάτι που θα ήταν πολύ πιθανό αφού ο ελληνικός στόλος θα χτυπούσε πρώτος συντριπτικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κήρυξη πολέμου.

Η απόβαση στην Καλλίπολη το 1915

Η απόβαση θα ξεκινούσε το μεσονύκτιο θα διαρκούσε 24 ώρες και η επιχείρηση θα έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 5 μέρες. Οι Έλληνες θα υπερείχαν έναντι των Τούρκων 4:1, τα τουρκικά στρατεύματα που δεν ξεπερνούσαν τους 7.000 ενόπλους ήταν διεσπαρμένα στη χερσόνησο και η στρατιωτική συντριβή τους ήταν σχεδόν βέβαιη. Αφού το εκστρατευτικό σώμα θα καταλάμβανε τα οχυρά των Στενών από τους Τούρκους, ο ελληνικός στόλος θα έπλεε ανενόχλητος προς τον Βόσπορο και θα απειλούσε με τα πυροβόλα του την Κωνσταντινούπολη. Ταυτόχρονα το εκστρατευτικό σώμα θα προωθούσε τις δυνάμεις του προς την Κωνσταντινούπολη για να καθηλώσει τα τουρκικά στρατεύματα που θα αποστέλλονταν από Βορρά για να επανακαταλάβουν τα πυροβολεία των Στενών. Καθώς η Τουρκία θα είχε δεχθεί ένα συντριπτικό ναυτικό και κυρίως ηθικό χτύπημα, η Ελλάδα θα πρότεινε εκεχειρία και διαπραγματεύσεις ζητώντας κυρίως να εξασφαλίσει τα κεκτημένα.    

Το σχέδιο ουσιαστικά παραβίαζε κάθε διεθνή νομιμότητα αφού δεν προέβλεπε κήρυξη πολέμου ούτε διακοπή διπλωματικών σχέσεων, αλλά καθιστούσε πολύ πιθανή μια ελληνική νίκη καθώς και την εξασφάλιση των ελληνικών κεκτημένων. Η διεθνής καταφορά εναντίον της Ελλάδας θα σιγούσε, αφού η Ελλάδα βρισκόταν ουσιαστικά σε αυτοάμυνα αντιμετωπίζοντας την συνεχή πολεμική απειλή των Τούρκων σε λόγια και σε έργα.

Υπέρ του προληπτικού συντριπτικού χτυπήματος στα Δαρδανέλια είχαν εκφραστεί ο Βασιλιάς (αν και δεν είχε φτάσει στην τελική έγκρισή του στο σχέδιο), ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Β. Δούσμανης, ο υπουργός Ναυτικών Κ. Δεμερτζής, αλλά ο Βενιζέλος

δίσταζε καθώς θεωρούσε ότι είχε μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Καθώς όμως η κατάσταση με την Τουρκία συνεχώς επιδεινωνόταν και το δημόσιο φρόνημα εκφραζόταν απροκάλυπτα υπέρ μιας νέας ένοπλης αντιπαράθεσης με την γείτονα, ο Βενιζέλος προέτρεπε τον Μεταξά να ολοκληρώσει τη μελέτη του. 

Επίλογος – Η απρόσμενη λύση του προβλήματος

Στις 28 Ιουνίου 1914 ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάρδος, διάδοχος του θρόνου των Αψβούργων, δολοφονήθηκε από τον Σέρβο εθνικιστή Γαβρίλο Πρίντσιπ στο Σεράγεβο της Βοσνίας. 

Η δολοφονία αυτή οδήγησε σε πολεμική ανάφλεξη όλη την Ευρώπη και συνεπακόλουθα η Αγγλία δέσμευσε τα δύο ελλιμενισμένα τουρκικά θωρηκτά, σώζοντας απρόσμενα την Ελλάδα την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή. 

Ο Βενιζέλος βρισκόταν ήδη στις Βρυξέλες για να συναντηθεί με τον Μεγάλο Βεζύρη Χαλίμ Πασά με πρόθεση για παραχωρήσεις στο καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και μια συμφωνία αμοιβαίας ανταλλαγής πληθυσμών. Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστησε τις παραχωρήσεις αυτές περιττές. 

Η εκστρατεία των Δαρδανελλίων όμως, έμελλε να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μόλις ένα έτος μετά…  

Πηγές

Μεταξάς Ιωάννης, Το προσωπικό του ημερολόγιο (τόμος Β1), εκδόσεις Γκοβόστη.

Μελέτες και υπομνήματα του υπαρχηγού του Γενικού επιτελείου Ιωάννη Μεταξά (Σεπτέμβριος 1913-Ιούλιος 1914)

Ι. Μελέτη περί των δυνατών πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Ελάδος και Τουρκίας.

ΙΙ.Υπέράσπισης των νήσων Λέσβου, Χίου και Σάμου εναντίον Τουρκικής επιθέσεως

ΙΙΙ. Σχέδιο εκστρατείας βάσει της καταστάσεως της 10ης Ιουνίου 1914

Η Ιστορία του εθνικού διχασμού κατά την αρθρογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Ιωάννη Μεταξά, εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 1994.

Στρατηγός Ξενοφών, Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, εκδόσεις Δημιουργία, Αθήνα 1999.

Βεντήρης Γεώργιος, Η Ελλάς του 1910-1920 (τόμος Α΄), εκδόσεις Ίκαρος, 

Πλουμίδης Σπυρίδων, Τα μυστήρια της Αιγηϊδος (Το μικρασιατικό ζήτημα στην ελληνική πολιτική (1891-1922), εκδόσεις βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 2016.

Συρίγος Άγγελος, Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913) https://www.academia.edu/Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913)_

Ιωακείμ Γ. Ιωακείμ, Ιωάννης Μεταξάς (Η ανοδική πορεία του πό την στρατιωτική στην πολιτική δράση (1871-1922), εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 2005.

Σφέτας Σπυρίδων, Το ζήτημα των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της γερμανικής πολιτικής (1914/1915), https://infognomonpolitics.gr/2014/06/19141915/

Παπαφλωράτος Ιωάννης, Τα σχέδια για εκπόρθηση των Στενών των Δαρδανελλίων 1914-15, περιοδικό Ναυτική Επιθεώρηση (τ. 552), Μάρτιος 2015.

ΠΥΘΕΑΣ

 

Το αιώνιο πρόβλημά μου

Είναι ότι δεν είσαι σιμά μου

ΤΑ ΜΑΓΕΙΑ

 

Τα μάγεια που κανες για μένα,

ξέρεις αυτά με τα σίδερα και με τους συνδετήρες,

ΠΟΝΟΣ

 

Η ζωή με άρρωστο

Κρύβει πολύ πόνο.

ΟΙ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

 

Ανταλλάξαμε δύο κουβέντες

Για να σταματήσουν οι βεντέτες.

Αγάπη στις φλόγες του πολέμου: Η καρποστάλ της Θεσσαλονίκης (Α) -Ο πραγματικός λοχαγος Κορέλι (Β),(Μικρή συλλογή άρθρων)

Η καρτ ποστάλ  της Θεσσαλονίκης (Α)

Η καρτ ποστάλ με την εικόνα μέρους του παλιού τείχους της Θεσσαλονίκης / Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR

Η ημερομηνία πάνω στην πολυκαιρισμένη καρτ ποστάλ με την εικόνα μέρους του παλιού τείχους της Θεσσαλονίκης στη μία όψη και τη σφραγίδα «Armée d’Orient» (Στρατιά της Ανατολής), παραπέμπει στις μέρες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Σαλονίκη, 18 Οκτωβρίου 1917», γράφει στο αριστερό πάνω μέρος της κάρτας που εστάλη από τον Louis Fieu, μέλος της γαλλικής στρατιάς στη Θεσσαλονίκη, με αποδέκτη τη σύζυγό του. Με μια πρώτη ματιά, η καρτ ποστάλ που 103 χρόνια μετά την αποστολή της «επιστρέφει» στην πόλη από την οποία «έφυγε», αφού την απέκτησε σε διαδικτυακό πλειστηριασμό ο Θεσσαλονικός ιστορικός Λεόν Σαλτιέλ, δεν έμοιαζε να έχει κάτι σπάνιο. Ήταν, ωστόσο, το γραμμένο σε μια …διαφορετική γραφή μήνυμα του αποστολέα αυτό που κίνησε την περιέργεια του επίμονου μελετητή της ιστορίας και νέου ιδιοκτήτη της καρτ ποστάλ, αυτό που τον έκανε να προσπαθήσει ν’ ανασυνθέσει την ιστορία της.

«Στωική Φιλοσοφία της Θρησκείας»

από anixneuseis

«Στωική Φιλοσοφία της Θρησκείας», ο τίτλος που φέρει το βιβλίο της Ελένης – Χρυσηίδας Παπαρρηγοπούλου, και οι θέσεις του Ζήνωνα και του Κλεάνθη για τον Θεό, τον Κόσμο και τον ‘Ανθρωπο, το θέμα που πραγματεύεται.

«Τα πάντα αποτελούν κομμάτι της θεϊκής ύπαρξης, η οποία ενυπάρχει παντού. Η θέληση του Θεού λέγεται Πρόνοια, η υλοποίηση αυτής Ειμαρμένη. Η Φύση προμελετά, προδιαγράφει και τελικά μετατρέπει τα κακά πράγματα σε χρήσιμα. Το ηθικό κακό αποδίδεται στην ανθρώπινη μωρία και άγνοια, στο τέλος όμως ο Θεός το εναρμονίζει με το καλό», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η συγγραφέας, σε μια μίνι ανάλυση όσων αναφέρει στο πόνημά της.

ΕΡΩΣ

«Για ένα φουστάνι

Τόσος πόθος φτάνει.

Πάρε την αδελφή μου,

Μην τα βάζεις πια μαζί μου.

Θα σε απειλήσω,

Θα σε πολεμήσω»

Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Αθήνα και στην Αρχαία Σπάρτη

Πηγή: http://istorias-alitheia.blogspot.gr/ (Σημ. Φιλίστωρος: αφιερωμένο στην Γ. Λ.) 
Η γυναίκα στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους θεωρούνταν, βιολογικά και ψυχολογικά, πλάσμα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τον εαυτό της και να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα. Έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής, προκειμένου να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας πατριαρχικής κοινωνίας, όπως ήταν η αρχαία ελληνική. Ακόμα και στην τέχνη είναι δυνατόν να παρατηρήσει κανείς ότι από την αρχαϊκή περίοδο ως και το τέλος περίπου της κλασικής περιόδου, όπου το θηλυκό κορμί απελευθερώνεται, η γυναίκα -ιδιαίτερα στη γλυπτική- παρουσιάζεται ευπρεπώς ενδεδυμένη, ενώ αποφεύγεται η έμφαση στα χαρακτηριστικά του φύλου. Στα πλαίσια αυτά θα εξετάσουμε σε δύο ενότητες αντίστοιχα τη θέση της στην οικογενειακή, κοινωνική και πολιτική ζωή σε Αθήνα και Σπάρτη και το στόχο που εξυπηρετούσε. Παράλληλα, θα αναφερθούμε στη διαφορετική αντιμετώπιση που τύγχαναν οι γυναίκες στις δύο σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις. Ι. ΑΘΗΝΑΙΟ ρόλος της Αθηναίας στην οικογένεια
Στην Αθήνα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτιόνταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση¹ του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία. Βασική αρχή στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν το ότι η γυναίκα τελούσε μονίμως υπό ανδρική κηδεμονία. Η νέα κοπέλα μέχρι το γάμο της εξαρτάται άμεσα από τον πατέρα της. Όταν έφθανε στην αποδεκτή κοινωνικά ηλικία γάμου, η οποία σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις υπολογίζονταν με βάση τη γυναικεία ήβη, ο πατέρας της επέλεγε το μέλλοντα σύζυγό της. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, σύμφωνα με ένα παλαιότερο έθιμο, η νύφη αποτελούσε το έπαθλο² αγώνων που προκήρυσσε ο πατέρας της και ακόμη σπανιότερα η ίδια επέλεγε το γαμπρό. 

---

Η τελετή του γάμου περιλάμβανε δύο βασικές διαδικασίες. Η πρώτη ήταν ο αρραβώνας ή εγγύη³, στον οποίο η παρουσία της νύφης δεν ήταν υποχρεωτική. Στην πράξη ήταν η υπογραφή του προγαμιαίου συμβολαίου, όπου καθορίζονταν το ύψος της προίκας. Στη συνέχεια ακολουθούσε η έκδοση⁴, που αποτελούσε την κυρίως τελετή της παράδοσης της κοπέλας στο σύζυγο ο οποίος αναλάμβανε πλέον την κηδεμονία της. Ως παντρεμένη πλέον, στο σπίτι του ανδρός της, η πρώτη φροντίδα της ήταν να κάνει ιερές σπονδές μπροστά στην εστία. Από τούδε και στο εξής συμμετέχει ενεργά στις οικογενειακές θρησκευτικές τελετές.   

Η βασική ευθύνη της, όμως, ήταν η διαχείριση του οίκου. Μέσω της χρηστής διαχείρισης ενός αθηναϊκού οίκου από τη νοικοκυρά θα επιτυγχάνονταν η ευημερία και η μακροημέρευση του. Για το λόγο αυτό ο σύζυγος και κύριος του οίκου, από την πρώτη στιγμή αναλάμβανε να εξηγήσει το βασικό αυτό καθήκον στη νεαρή γυναίκα του. Η ίδια κατοικούσε στο γυναικωνίτη⁵ που περιλάμβανε τον κοιτώνα των συζύγων, τα δωμάτια των κοριτσιών και τα διαμερίσματα που εργάζονταν οι δούλες. Επέβλεπε και κατεύθυνε τους δούλους και φρόντιζε για τη σωστή τακτοποίηση των αγαθών και των πραγμάτων του σπιτιού. Οι αριστοκράτισσες γυναίκες επίσης, στα πλαίσια των οικιακών καθηκόντων τους, ασχολούνταν με την υφαντική και το ράψιμο του ρουχισμού. Επίσης είχαν επιφορτισθεί με την ανατροφή των παιδιών. Ενώ όμως με όλες αυτές τις ασχολίες οι ευκατάστατες Αθηναίες δεν έβγαιναν από το σπίτι, οι φτωχές αναγκαστικά δούλευαν εκτός σπιτιού. Ο Αριστοτέλης μάλιστα γράφει στα Πολιτικά⁶ ότι ήταν αδύνατον να εμποδίσει κανείς τις φτωχές γυναίκες να πηγαίνουν στην αγορά. Ανάμεσα σε άλλα εργαζόντουσαν ως εργάτριες μαλλιού, τροφοί, συλλέκτριες καρπών και σε μεγαλύτερη ηλικία ως πωλήτριες, όπως μας μαρτυρούν σχετικές παραστάσεις αγγείων.
Η κοινωνική ζωή της γυναίκας στην Αθήνα
Στο κοινωνικό πεδίο οι Αθηναίες συμμετείχαν στις κυριότερες θρησκευτικές γιορτές της πόλης. Στα Λήναια⁷ και στα Ανθεστήρια⁸ προς τιμήν του Διονύσου. Στα Ανθεστήρια υποδέχονταν τη γιορτή του ερχομού της ανοίξεως, των πρώτων λουλουδιών και του νέου κρασιού. Η γιορτή κρατούσε τρεις ημέρες. Συμμετείχαν επίσης στην μεγάλη πομπή των Παναθηναίων⁹ που ήταν η επισημότερη γιορτή των αρχαίων Αθηνών προς τιμήν της πολιούχου της πόλεως θεάς Αθηνάς. Όλο το χρόνο, τέσσερις κοπέλες από καλές οικογένειες της Αθήνας, ύφαιναν το ιερό πέπλο. Το πέπλο αυτό ήταν κίτρινο και κεντημένο με σκηνές από τη Γιγαντομαχία. Έπειτα, το πέπλο μεταφερόταν γύρω-γύρω στην πόλη πάνω σε μια καρότσα με μορφή καραβιού, την οποία ακολουθούσε μια μεγαλοπρεπής, εορταστική πομπή. Στην πομπή, βάσει των απεικονίσεων της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνα, οι κοπέλες κουβαλούν κάνιστρα, τα οποία θα παραδώσουν στον υπεύθυνο της τελετής.
Ουσιαστική συμμετοχή είχαν στα Θεσμοφόρια¹⁰. Τα Θεσμοφόρια τελούνταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας. Συμμετείχαν αποκλειστικά γυναίκες. Βασική αρχή των Θεσμοφορίων αποτελούσε ο αποκλεισμός του ανδρικού φύλου και η συγκρότηση μίας ένωσης γυναικών, μέσω της οποίας τονιζόταν ο ρόλος τους στη γονιμότητα και συμβολικά στην ευφορία της καλλιεργήσιμης γης. Ο εορτασμός τους διαρκούσε τρεις μέρες και ακολουθούσαν μία συγκεκριμένη τελετουργία. Οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της γιορτής συγκεντρώνονταν στο ιερό της Δήμητρας και έτσι είχαν την ευκαιρία να περάσουν κάποιες μέρες μακριά από το σπίτι τους. Είχαν τη δυνατότητα να φέρουν μαζί τους και τα παιδιά τους, εάν αυτά βρίσκονταν σε ηλικία που ακόμη τα θήλαζαν. Οι σύζυγοι ήταν υποχρεωμένοι όχι μόνο να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για να παραστούν οι γυναίκες τους στη γιορτή, αλλά και να αναλάβουν τα προβλεπόμενα έξοδα. Στα Θεσμοφόρια δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή των παρθένων.

Άλλη μία συμβολή των γυναικών στη δημόσια ζωή ήταν το ιερατικό αξίωμα που ασκούσαν στα πλαίσια της λατρείας των γυναικείων θεοτήτων. Τα καθήκοντα τους ήταν να επιβλέπουν και να διευθύνουν τις λατρευτικές τελετές, όπως τις προσευχές και τις προσφορές και να προστατεύουν την ιερή περιουσία. Μόνο η εκάστοτε ιέρεια είχε δικαίωμα να μεταβεί στο άβατο του ναού και καμία τελετουργική πράξη δεν μπορούσε να εκτελεστεί χωρίς την παρουσία της. Να τονιστεί επίσης ότι το ιερατικό αξίωμα αποτελούσε κληρονομικό δικαίωμα για τις γυναίκες ιερείς ή αγοραζόταν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Εντελώς διαφορετικά ζούσαν οι εταίρες¹¹. Απολάμβαναν ελευθερίες, ευρισκόμενες σε μια διαφορετική κατάσταση από τις υπόλοιπες γυναίκες. Σε αντίθεση με τις άλλες γυναίκες, αυτές είχαν γνώσεις της λογοτεχνίας και δεν τους ήταν άγνωστη η τέχνη. Η θέση των καλλιεργημένων και μορφωμένων εταίρων ήταν τελείως διαφορετική. Συμμετείχαν ελεύθερα στα συμπόσια των ανδρών. Στα σπίτια τους μαζεύονταν πλήθος νέων. Τις θαύμαζαν, έστηναν γι’ αυτές χρυσά αγάλματα, οι ποιητές τις εγκωμίαζαν στα έργα τους. Πολλές έγιναν διάσημες για την εξυπνάδα και το πνεύμα τους όπως η Φρύνη, ενώ η αθηναϊκή λογοτεχνία γνωρίζει συλλογές επιγραμμάτων που γράφτηκαν από εταίρες.    Η θέση της γυναίκας στην πολιτική ζωή των Αθηνών
Στην καθεαυτό πολιτική ζωή των Αθηνών η θέση των γυναικών ήταν ανύπαρκτη. Οι γυναίκες δε θεωρούνταν πολίτες. Δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής στους καταλόγους των πολιτών. Εγγράφονταν μόνο στους καταλόγους της φατρίας τους. Επιπλέον δεν είχαν δικαίωμα κατοχής εγγείου ιδιοκτησίας -επομένως ούτε κληρονομιάς-, το οποίο αποτελούσε βασικό κριτήριο για την ιδιότητα του πολίτη. Ακόμη δεν είχαν τη δυνατότητα άσκησης δικαιοπραξιών. Δεν τους επιτρεπόταν δηλαδή να χειρίζονται οι ίδιες τις αστικές υποθέσεις τους. Για το λόγο αυτό εκπροσωπούνταν ενώπιον της πολιτείας από τον κύριό τους. Κατά συνέπεια στερούνταν των πολιτικών δικαιωμάτων που απολάμβαναν οι άνδρες. Ταυτόχρονα όμως έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη μεταβίβαση της ιδιότητας του πολίτη. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο ανήκαν, έστω εμμέσως στην ευρύτερη πολιτική κοινότητα.   

Ο ρόλος αυτός συνίστατο στο γάμο. Ο μόνος νόμιμος γάμος στην αρχαία Αθήνα ήταν εκείνος που ένωνε έναν πολίτη με την αστή¹² κόρη ενός άλλου πολίτη. Μάλιστα από το 451 π.Χ αυτό αποτέλεσε νόμο του αθηναϊκού κράτους με ψήφισμα από την Εκκλησία του Δήμου, κατόπιν εισηγήσεως του Περικλή. Απέβλεπε στην ομοιογένεια και τη συνοχή του πολιτικού σώματος. Βλέπουμε λοιπόν ότι η αστή δεν είχε δικαίωμα να συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα, παρότι προέρχονταν από το σώμα των πολιτών. Όμως, ένας Αθηναίος πολίτης ήταν απαραίτητο να έρθει εις γάμου κοινωνίαν με μία αθηναία αστή, προκειμένου τα παιδιά του να μη θεωρηθούν νόθα. Επιπρόσθετα, εάν επρόκειτο για αγόρια θα μπορούσαν να αποκτήσουν την πολύτιμη ιδιότητα του πολίτη και να έχουν δικαίωμα στην πατρική κληρονομιά.
Να αναφέρουμε επίσης την περίπτωση της επικλήρου¹³. Ήταν γυναίκα που βρισκόταν να είναι η μοναδική κληρονόμος της πατρικής περιουσίας. Επειδή η ίδια δεν είχε δικαίωμα κατοχής γης, συνεπώς ούτε κληρονομιάς, είχε το δικαίωμα ο πλησιέστερος συγγενής να τη διεκδικήσει σε γάμο. Ο θεσμός αυτός υποδηλώνει την τεράστια σημασία που δίνονταν στα θέματα διαφύλαξης της περιουσίας του οίκου και της διατήρησης των γενών.
ΙΙ. ΣΠΑΡΤΗ
Ο ρόλος της Σπαρτιάτισσας στην οικογένεια
Οι γυναίκες της Σπάρτης τύγχαναν διαφορετικής αντιμετώπισης από τις Αθηναίες. Λόγω της ολιγανθρωπίας που αντιμετώπιζαν οι Σπαρτιάτες, η μητρότητα καταλάμβανε εξέχουσα σημασία. Τα θηλυκά μέλη της οικογενείας παρέμεναν σε αυτήν μέχρι κάποια ηλικία. Μετά τα αναλάμβανε το κράτος, όπως και τα αγόρια. Η κατάλληλη ηλικία γάμου για μια Σπαρτιάτισσα ήταν γύρω στα είκοσι έτη. Γεγονός που σήμαινε ότι είχε ολοκληρώσει βιολογικά την ανάπτυξή της, σε αντίθεση με τη γυναίκα των Αθηνών που παντρευόταν στην εφηβεία. Όταν έφθανε σε αυτή την ηλικία, ο πατέρας -κυρίως στις αριστοκρατικές τάξεις- αναλάμβανε να βρει το γαμπρό για τη γαμήλια συμφωνία. Έπειτα, στη Σπάρτη συνηθίζονταν η αρπαγή¹⁴ των γυναικών από τους άνδρες, πράγμα άγνωστο στην αθηναϊκή κοινωνία. Στο σπίτι του γαμπρού όπου μεταφέρονταν η κοπέλα, την αναλάμβανε μία γυναίκα του σπιτιού η νυμφεύτρια¹⁵. Της έκοβε τα μαλλιά και την έντυνε με αντρικά ρούχα. Τη νύχτα την επισκεπτόταν ο γαμπρός με σκοπό να συνευρεθούν. Αυτός ο γάμος συνήθως έμενε για μερικά χρόνια κρυφός. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για «γάμο υπό δοκιμή»¹⁶. Αν από το γάμο αυτό δεν προέκυπταν απόγονοι, που ήταν το ζητούμενο, τότε ο γάμος λυόταν. Ενδέχεται όμως να κρατούνταν μυστικός ο γάμος, εάν ο άνδρας δεν είχε συμπληρώσει το τριακοστό έτος. Ο λόγος ήταν ότι απαγορευόταν να ζήσει το ανδρόγυνο μαζί, πριν την συμπλήρωση της παραπάνω ηλικίας από τον ίδιο. Να προσθέσουμε επίσης ότι οι Σπαρτιάτισσες, λόγω της αγωγής τους δεν ασχολούνταν με την οικιακή οικονομία. Δεν καταπιάνονταν με το νοικοκυριό και τις ασχολίες του σπιτιού. Με τις δουλειές αυτές καταπιάνονταν το υπηρετικό προσωπικό. Οι δούλες δηλαδή. Εδώ παρατηρούμε μία ακόμη διαφορά νοοτροπίας σε σχέση με τις Αθηναίες νοικοκυρές που έχουν επιφορτισθεί οι ίδιες τα του οίκου τους.
Η κοινωνική θέση της γυναίκας στη Σπάρτη
Τα κορίτσια μετά τη γέννησή τους παραδίδονταν στην οικογένειά τους για να ανατραφούν, εφόσον δεν παρουσίαζαν κανενός είδους καχεξία ή δυσμορφία. Σε αυτή την περίπτωση τα εξέθεταν, όπως και τα αντίστοιχα δύσμορφα και καχεκτικά αγόρια στους Αποθέτες ¹⁷. Η διαφορά σε σχέση με την Αθήνα ήταν ότι η απόφαση για την έκθεση των βρεφών δεν αποτελούσε ιδιωτική υπόθεση του πατέρα, αλλά ανέκκλητη απόφαση της Γερουσίας. Ήταν δηλαδή κρατική υπόθεση, εντασσόμενη στα πλαίσια του ευγονισμού¹⁸, που συνιστούσε την επιλεκτική προτίμηση στα υγιή και αρτιμελή παιδιά.

Από κάποια ηλικία και μετά η πολιτεία, που θεωρούσε κτήμα της όλα τα παιδιά των Σπαρτιατών, αναλάμβανε την αγωγή των νεαρών κοριτσιών. Η εκπαίδευσή τους δεν διέφερε από εκείνη των αγοριών. Συναναστρέφονταν σε αγέλες με σκοπό να σκληραγωγηθούν, όπως τα συνομήλικα τους αγόρια. Υπόκειντο σε παρόμοιες αθλητικές δοκιμασίες και διαφόρων ειδών κακουχίες, ελαφρώς ενδεδυμένα. Παράλληλα εμφανίζονταν στις θρησκευτικές εορτές μύησης, όπως τα Υακίνθια¹⁹. Στη συγκεκριμένη θρησκευτική εκδήλωση έπαιρναν μέρος και τα αγόρια.
Η Σπαρτιατική κοινωνία έριχνε το μεγαλύτερο βάρος της στη σφυρηλάτηση των κοινωνικών δεσμών μεταξύ των ελευθέρων Σπαρτιατών και Σπαρτιατισσών. Έθετε σε δεύτερη μοίρα την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή. Θεωρούσαν τη Σπάρτη ως μια μεγάλη οικογένεια. Πρόκριναν την υπαγωγή του ατόμου και της οικογενείας στην ευρύτερη κοινωνική ομάδα, μέσω της παροχής παρόμοιας εκπαίδευσης σε αγόρια και κορίτσια. Εντός του πλαισίου αυτού επιτρέπονταν το να εκτίθενται στα μάτια του άρρενος πληθυσμού τα γυμνά ή ντυμένα ανάλαφρα γυναικεία κορμιά. Η εμφάνιση των γυναικών, άλλωστε, έπαιζε το βασικότερο ρόλο στην επιλογή τους από τους συντρόφους τους. Η προίκα διαδραμάτιζε δευτερεύοντα ρόλο. Επιπλέον η σπαρτιατική αγωγή τους προσέδιδε μια πιο αρρενωπή συμπεριφορά από τις γυναίκες των άλλων πόλεων. Ο ίδιες, συναισθανόμενες την αυξημένη κοινωνική τους θέση λειτουργούσαν με αυτό τον τρόπο, έχοντας την πλήρη υποστήριξη του κράτους. 
Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε ο θεσμός της πολυανδρίας²⁰. Η συνήθεια αυτή ήταν αρκετά διαδεδομένη. Σύμφωνα με την πολυανδρία την ίδια γυναίκα μοιράζονταν δύο, τρεις, τέσσερις ή πέντε άνδρες, οι οποίοι συνήθως ήταν αδέλφια. Αυτό το έθιμο επεκτείνονταν και στην περίπτωση που ένας ηλικιωμένος είχε νέα σύζυγο και επιθυμούσε να αποκτήσει παιδιά με το να τη φέρει σε επαφή με έναν νέο και ρωμαλέο άνδρα. Όποιος επίσης για κάποιους λόγους δεν επιθυμούσε να παντρευτεί, είχε τη δυνατότητα να ζητήσει μια παντρεμένη γυναίκα και με την προϋπόθεση της συγκατάθεσης του συζύγου της να αποκτήσει μαζί της παιδιά. Διαπιστώνουμε επομένως ότι, αποκλειστικός στόχος αυτής της σπαρτιατικής πρακτικής ήταν πέρα από την ηθική η υποστήριξη των δικαίων και των συμφερόντων της σπαρτιατικής πολιτείας. Βασική επιδίωξή τους ήταν να διατηρήσουν τη στρατιωτική τους ισχύ και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε εξέγερση των πολυαρίθμων ειλώτων, οι οποίοι καραδοκούσαν.    Η θέση της γυναίκας στην πολιτική ζωή της Σπάρτης
Οι Σπαρτιάτισσες δεν είχαν άμεση συμμετοχή στο πολιτικά δρώμενα της πόλης τους. Αναμφισβήτητα όμως απολάμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία από τις γυναίκες της Αθήνας. Ασκούσαν αναμφίβολα επιρροή στους άνδρες τους. Όμως, η θεώρηση της Σπάρτης ως γυναικοκρατούμενης²¹ πόλης, έχει να κάνει περισσότερο τόσο με τη σχετική ελευθερία των γυναικών όσο κυρίως με τη ανεξάρτητη οικονομική τους θέση στη Σπαρτιατική πολιτεία. Η περίπτωση της πατρούχου²² είναι χαρακτηριστική. Είναι ανάλογη της επικλήρου. Με μία βασική όμως διαφορά. Η πατρούχος μοναχοκόρη έχει δικαίωμα να κληρονομήσει την περιουσία του πατέρα της. Αυτή η κληρονομιά μπορεί να θεωρηθεί και ως προίκα. Όμως και ο πατέρας που βρίσκονταν εν ζωή, προίκιζε με ένα σεβαστό περιουσιακό του κομμάτι την κόρη του. Εξάλλου ο ίδιος ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά²³ αναφέρει ότι στην εποχή του, τον 4^ο αιώνα π.Χ, τα δύο πέμπτα της συνολικής καλλιεργήσιμης έκτασης ανήκαν σε γυναίκες. Αυτό, βεβαίως, ενδέχεται να οφείλεται και στην ολιγανδρία της Σπάρτης εκείνη την εποχή, λόγω των αλλεπάλληλων πολέμων. Έτσι εξηγείται η συγκέντρωση τόσων κλήρων στα χέρια λίγων γυναικών, με επακόλουθο την αύξηση της πολιτικής επιρροής τους.    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Όπως διαπιστώνουμε η θέση της γυναίκας στις πόλεις των Αθηνών και της Σπάρτης, στο πλαίσιο της οικογενειακής, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής διέφερε σημαντικά. Στην Αθήνα, από πολιτική άποψη, η γυναίκα Αστή ήταν απαραίτητη γιατί ο σύζυγός της αποκτούσε μέσω αυτής γνήσιους απογόνους και ελεύθερους πολίτες. Ενώ ο ρόλος της στα πλαίσια της οικογένειας και της κοινωνίας έπεται σε σημασία του πολιτικού. Αντίστοιχα στη Σπάρτη είδαμε ότι η λιτή σπαρτιατική αγωγή των γυναικών αντανακλούσε τη θέση τους στην κοινωνία, με βασικότερο χαρακτηριστικό την ενσωμάτωσή τόσο των ιδίων, όσο και των ανδρών σε μία ευρύτερη λειτουργικά κοινωνική ομάδα με γνώμονα το συμφέρον του κράτους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Α. Πετροπούλου, Α Μηλιός κ.α, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, Εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 2000
2. Elaine Fantham κ.α, Οι γυναίκες στον αρχαίο κόσμο, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2004
3. Βάλια Ξενίδου Schild, Οι γυναίκες στην ελληνική αρχαιότητα, Εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 2001   ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 Α. Πετροπούλου, «Οικογενειακοί θεσμοί» στο Α. Μηλιός κ.ά, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, (Πάτρα 2000): 308 2 Στο ίδιο: 288 3 Α. Πετροπούλου, ό.π: 296 4 Στο ίδιο: 296 5 Elaine Fantham κ.ά, Οι γυναίκες στον αρχαίο κόσμο, (Αθήνα 2004): 140 6 Στο ίδιο: 148 7 Στο ίδιο: 123 8 Στο ίδιο: 123 9 Fantham, ό.π: 120 10 Στο ίδιο: 121 11 Βάλια Ξενίδου Schild, Οι γυναίκες στην ελληνική αρχαιότητα, (Αθήνα 2001): 234 12 Α. Μήλιος, «Η έννοια του ελεύθερου πολίτη» στο Α. Μήλιος κ.α, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, (Πάτρα 2000): 59 13 Α. Πετροπούλου, ό.π: 285 14 Ξενίδου Schild, ό.π: 239 15 Πετροπούλου, ό.π: 302 16 Ξενίδου Schild, ό.π: 241 17 Πετροπούλου, ό.π: 315 18 Στο ίδιο: 315 19 Ξενίδου Schild, ό.π: 237 20 Πετροπούλου, ό.π: 303 21 Ξενίδου Schild, ό.π: 245 22 Πετροπούλου, ό.π: 292 23 Στο ίδιο: 292

Ο “προφητικός” χάρτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ανατολική Μεσόγειο

 

Αποστόλου-Κατσαρός Κωνσταντίνος Σε προηγούμενο άρθρο μας έγινε αναφορά σε δημοσίευμα-φωτιά της Μc Clatchy DC που αποκάλυψε ένα χάρτη σχεδιασμένο από χαρτογράφους του Bureau of Energy Resources των ΗΠΑ (υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπεύθυνη για τη διεθνή ενεργειακή ασφάλεια) “υπό τις οδηγίες του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν”.

Ο ριζοσπαστισμός του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες: το γενικό πλαίσιο

 

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Εισαγωγικό Σημείωμα: Μετά τη δολοφονία του Γάλλου Καθηγητή από τον δεκαοχτάχρονο Τσετσένο, η Ευρώπη ξαναζεί την εφιαλτική περίοδο των επιθέσεων σε μαζικό ή μεμονωμένο επίπεδο που βίωσε (πάλι) η Γαλλία και σε μικρότερο ποσοστό και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις από το 2015- 2017. Μιλούσαμε και τότε για οργανωμένο κίνημα, για Αδελφούς Μουσουλμάνους, μοναχικούς λύκους κτλ. Αρχικά, είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε, ότι το Ισλάμ της Ανατολής έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά διάχυσης στις μάζες από αυτό της Δύσης και αυτό γιατί ο Μουσουλμανισμός στην Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε μία νέα πολιτική ταυτότητα, σε αντίθεση από αυτήν που φέρουν οι ομόθρησκοί τους πληθυσμοί τού μεσανατολικού τόξου, οι οποίοι ζουν τον «παραδοσιακό πολιτισμό». Επιπλέον, είναι αναγκαίο να καταστεί σαφές, ότι το οργανωμένο κίνημα μουσουλμανικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη δεν σχετίζεται με τη μετανάστευση της τελευταίας δεκαετίας, αλλά κυρίως και πρωταρχικά με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διαβιώνουν στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα από το τέλος της αποικιοκρατίας (1955- 1970).

When did the USSR stop being «great»?(Inside view of the disolution of the USSR)

Dima Vorobiev · Updated September 8Former Propaganda Executive at Soviet Union (1980–1991

Short answer:

The USSR stopped being “great” and started down the slope toward “ridiculous” and “hopeless” in the mid-1960s. Looking back, the process passed the point of no return after the invasion to Czechoslovakia in 1968 and our defeat in the Moon race in 1969.

---

Longer answer:

The 1960s started well for us. Yuri Gagarin became the first man in space, and many more were to come. Our military build-up gave the Americans the fright of their life during the Caribbean crisis. The rulers promised us that by 1980 we would be reaching Communism, the most prosperous and just society of all.

Then the following happened:

• The ruler who promised us Communism and made the Americans shake in their boots turned out be an incompetent, bumbling voluntaríst (Soviet speak for a pigheaded comrade who goes against the grain, but is not deemed criminal or enemy of the people) and was kicked out of the Kremlin.
• The Jews in Israel not only became BFF with America, but humiliated our Arab friends in the Six-Day War. Our own Jews openly cheered for Israel, and ridiculed the freedom-seeking “Arab people of Palestine” (we didn’t know any “Palestinians” at the time) and our friends in the United Arab Republic

.The Sinyavsky–Daniel trial opened the era of persecution of Soviets dissidents, among which ethnic Jewish intellectuals were over-represented. Together with the increasing push of our Jews for emigration to Israel, this irreparably tarnished the image of the USSR among Jewish progressives in the West, who ever since the 1917 revolution had been our most vocal supporters.The government’s efforts to fill the shelves of our grocery stores with cheap abundant food failed. The USSR started importing big quantities of food from the West, and kept doing it until the end in 1991.The discovery of oil and gas in Western Siberia diverted our economy in the extractive direction. Making industry more effective stopped being a priority. Under the torrent of petrodollars, productivity stagnated.The violent suppression of Czechoslovak reforms in 1968 made plain for everyone the ossification of Real Socialism

• .
• Maoism overtook the role of Stalinism as the shining star of the radical left in the West. The social unrest of the late 1960s in Europe and the US failed to boost our influence the way it happened in the 1930s.
• China not only stopped being our friend and closest ally, but increasingly became “the most likely adversary”.

The 1970s still held out for us a few sweet years ahead. The spike in oil prices, the 1973–1975 recession

in the West, and the general post-Vietnam, post-Watergate gloom in the US opened in the mid-1970s the last chance for us to win the Cold War. But consumerism already infected the USSR, and senility the Kremlin. From there, the death of the Communist project was only a matter of time.

Additional reading

• What were the root causes of «stagnation» under Brezhnev?
• Which year was considered the high water mark of the Soviet Union in most ways?
• Why was the Soviet Union prosperous in the 1960s and early 1970s but stagnated and collapsed in the later years?
• At what point in Soviet history, do people stop believing in the state and in socialism?

---

Below, some photos from the streets of Prague in 1968 immediately after the “insertion of the troops of the Warsaw Treaty” in order to “liquidate a threat to the Socialist system and the constitutional order in Czechoslovakia”, as the TASS agency put it

.

Surrounded by angry locals, the faces of the Soviet soldiers are marked by confusion and sadness rather than fear. Before 1968, we always had been sure we came to free other nations, not suppress them. From then on, more and more of us started to silently question ourselves and wonder if we really were “the good guys”.

64.9K viewsView UpvotersView Sharers

Βρέθηκε η οικία του Ιησού Χριστού στην Ναζαρέτ; – Τι λένε οι αρχαιολόγοι

 

Υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να έχει ανακαλυφθεί το σπίτι της παιδικής ηλικίας του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.

Μια κρύπτη που ανακαλύφθηκε κάτω από ένα μοναστήρι στην Ναζαρέτ εικάζεται ότι μπορεί να ήταν η πρώτη κατοικία Του.

Το μοναστήρι βρίσκεται κοντά στον διάσημο ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η αίθουσα που ανακαλύφθηκε κάτω από αυτό χρονολογείται στον 1ο αιώνα μ.Χ.

Παρότι δεν υπάρχουν αδιάσειστες αποδείξεις ότι επρόκειτο για το σπίτι του Ιησού Χριστού, ο χώρος είναι σχεδόν σίγουρο πως επρόκειτο για οικογενειακή κατοικία.

Επιπλέον, φαίνεται πως ήταν κατασκευασμένος με ιδιαίτερη τεχνογνωσία, γεγονός που συνάδει με την ιδιότητα του Ιωσήφ ως «τέκτονα», που του αποδίδεται στην Καινή Διαθήκη.

Ακόμη, στην τοποθεσία όπου βρίσκεται το μοναστήρι βρισκόταν κάποτε η λεγόμενη εκκλησία της «Θρέψης», όπως ήταν γνωστή κατά τον 4ο μ.Χ. αιώνα, λόγω του γεγονότος πως οι προσκυνητές θεωρούσαν ότι είχε χτιστεί πάνω από μια κρύπτη όπου ανετράφη κάποιος νεαρός προφήτης.

Η εκκλησία αυτή, γνωστή για το μεγαλείο και την λαμπρότητά της, εικάζεται πως επρόκειτο για τον βυζαντινό καθεδρικό της Ναζαρέτ και είχε εξέχουσα σημασία στην θρησκευτική ζωή του τόπου έως και τον 7ο μ.Χ. αιώνα.

Από την άλλη, η κοντινή στο σημείο εκκλησία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου θεωρείται πως έχει χτιστεί ακριβώς στο σημείο όπου έλαβε χώρα το γεγονός του Ευαγγελισμού, όπως παραδίδεται από τις Γραφές.

Η κρύπτη ήρθε για πρώτη φορά στο φως το 1880, και έκτοτε είχε παραδόξως αγνοηθεί, ενώ στην ολική εκσκαφή της δεν συμμετείχαν άλλες από τις μοναχές του μοναστηριού που βρίσκεται από πάνω.

Πλέον, στο σημείο έχουν μεταβεί αρχαιολόγοι από το Πανεπιστήμιο του Reading της Αγγλίας για την περαιτέρω μελέτη και αξιολόγηση του χώρου.

«Μπορεί να μην μάθουμε ποτέ εάν ο χώρος πρόκειται πράγματι για την κατοικία όπου ο Ιησούς πέρασε την παιδική του ηλικία», σχολίασε ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Κεν Νταρκ, μιλώντας στο CBS.

«Παρόλα αυτά, είναι ένα ενδεχόμενο που δεν αποκλείουμε. Όντας αρχαιολόγοι, δεν επινοούμε φανταστικές ιστορίες αλλά δουλεύουμε βάσει στοιχείων, και ό,τι έχουμε μέχρι στιγμής στα χέρια μας είναι πειστικό και έχει συνοχή», προσέθεσε. https://www.pronews.gr/istoria/937778_vrethike-i-oikia-toy-iisoy-hristoy-stin-nazaret-ti-lene-oi-arhaiologoi

Ματίς: έκρηξη χρωμάτων και ευτυχίας

 

Νεκρή φύση με μπλε τραπεζομάντηλο, Λάδι σε μουσαμά (Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)

O Mατίς δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς όλων των εποχών. Το Παρίσι και το Κέντρο Πομπιντού γιορτάζουν τα 150 χρόνια από τη γέννησή του.

Παραλίες με κόκκινη άμμο, τοπία λουσμένα στο φως, πολύχρωμα πορτραίτα, άνδρες και γυναίκες που χορεύουν. Με λίγα λόγια οι πίνακες του Ματίς αποτυπώνουν την joie de vivre, τη χαρά της ζωής και συγχρόνως έναν απαράμιλλο δυναμισμό. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι παρουσιάζει 200 έργα του. Εν καιρώ πανδημίας ειδικά οι πίνακες του Ματίς είναι ένα χάρμα οφθαλμών, μια έκρηξη χρωμάτων και ευτυχίας, όπως γράφουν γαλλικά μέσα για τη νέα έκθεση.

ΝΕΑ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ : ΣΠΑΝΙΟΣ ΤΡΙΠΛΟΣ ΚΡΑΤΗΡΑΣ ΣΤΟΝ ΑΡΗ (Α) -Ο ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΣ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΑΣ (Β) (ΜΙΚΡΗ ΣΥΛΟΓΗ ΑΡΘΡΩΝ)

(Α)Έναν σπάνιο τριπλό κρατήρα φωτογράφισε στον Άρη το Mars Express

Ο ‘Αρης διαθέτει πολλούς κρατήρες στην επιφάνεια του, απομεινάρια από παλαιές πτώσεις αστεροειδών και κομητών. Το σκάφος Mars Express του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον γειτονικό πλανήτη εδώ και χρόνια, ανακάλυψε ένα εντυπωσιακό ασυνήθιστο τριπλό κρατήρα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τρεις κρατήρες που εν μέρει αλληλεπικαλύπτονται.

Ο τριπλός κρατήρας, ο οποίος βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα αρχαία τοποθεσία (Noachis Terra) στο νότιο ημισφαίριο του ‘Αρη, εκτιμάται ότι δημιουργήθηκε πριν περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο «κόκκινος» πλανήτης βομβαρδίστηκε από τεράστιους αριθμούς αστεροειδών και κομητών. Μερικά ίχνη εκείνου του μακρινού βίαιου παρελθόντος διατηρούνται ακόμη στην επιφάνεια του πλανήτη.

Ο τριπλός κρατήρας, που βρίσκεται ανατολικά του γνωστότερου κρατήρα Λε Βεριέ (διαμέτρου 140 χιλιομέτρων), αποτελείται από τρεις επιμέρους κρατήρες, εκ των οποίων ο μεγαλύτερος έχει διάμετρο 45 χιλιομέτρων και ο μικρότερος 28 χλμ. Μια πιθανή εξήγηση για τη δημιουργία του τριπλού κρατήρα είναι ότι ένα ουράνιο σώμα, καθώς έπεφτε στον ‘Αρη, διασπάστηκε σε τρία κομμάτια πριν φθάσει στο έδαφος. Μια άλλη εξήγηση είναι η καθαρή σύμπτωση: σε διαφορετικές χρονικές περιόδους τρία διαφορετικά σώματα (πιθανώς αστεροειδείς) έπληξαν στον ‘Αρη περίπου στο ίδιο σημείο.

Αν ισχύει η πρώτη εξήγηση και το προσπίπτον σώμα κόπηκε στα τρία λόγω τριβής στην αρειανή ατμόσφαιρα, αυτό σημαίνει ότι η τελευταία ήταν πολύ πυκνότερη και δυσκολότερο να διαπεραστεί στο μακρινό παρελθόν. Κάτι που ενισχύει την άποψη πολλών επιστημόνων ότι κάποτε ο ‘Αρης είχε πολύ θερμότερο και πιο υγρό κλίμα, με άφθονα νερά να κυλάνε στην επιφάνεια του.

Φωτογραφία: ESA DLR FU Berlin

ΑΠΕ-ΜΠΕ

=======================================================

(B) Ανακαλύφθηκε ο μικρότερος εξωπλανήτης, που κυκλοφορεί «ξέμπαρκος» στον γαλαξία μας

Μία διεθνής ομάδα επιστημόνων ανακοίνωσε ότι ανακάλυψε τον μικρότερο «ξέμπαρκο» εξωπλανήτη, με μέγεθος περίπου ανάλογο της Γης, ο οποίος περιφέρεται στον γαλαξία μας μόνος του, χωρίς να ανήκει σε κάποιο ηλιακό σύστημα. Οι αστρονόμοι εκτιμούν ότι ο γαλαξίας μας μπορεί να βρίθει από τέτοιους εξωπλανήτες, που δεν είναι βαρυτικά προσδεμένοι σε κάποιο άστρο, όπως είναι η Γη στον Ήλιο.

Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη σχεδόν 4.300 εξωπλανητών. Αν και πολλοί δεν μοιάζουν με τους πλανήτες του ηλιακού συστήματός μας, έχουν όλοι κάτι κοινό: Βρίσκονται σε τροχιά γύρω από κάποιο μητρικό άστρο.

Αυτήν τη φορά, οι αστρονόμοι, με επικεφαλής Πολωνούς ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «Astrophysical Journal Letters», ανακάλυψαν τον μικρότερο αδέσμευτο πλανήτη που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον δικό μας γαλαξία.

Η ανίχνευση των αδέσμευτων πλανητών γίνεται με τη μέθοδο του λεγόμενου «βαρυτικού μικροφακού», σύμφωνα με την οποία -όπως προβλέπει η γενική θεωρία σχετικότητας του Αϊνστάιν- ένα μεγάλης μάζας αντικείμενο στο διάστημα (ο φακός) μπορεί να καμπυλώσει το φως ενός αντικειμένου στο υπόβαθρο (η πηγή). Η βαρύτητα του φακού (ο οποίος μπορεί να είναι κάποιο κοντινό άστρο ή πλανήτης) δρα ως τεράστιος μεγεθυντικός φακός, που αφενός καμπυλώνει και αφετέρου μεγεθύνει το φως των μακρινών άστρων.

Η ανακάλυψη του αδέσμευτου εξωπλανήτη έγινε από την ερευνητική ομάδα OGLE με τη βοήθεια του διαμέτρου 1,3 μέτρων Τηλεσκοπίου της Βαρσοβίας, το οποίο βρίσκεται στο Παρατηρητήριο Λας Καμπάνας στη Χιλή.

Οι αδέσμευτοι εξωπλανήτες εκτιμάται ότι αρχικά σχηματίστηκαν σε πρωτοπλανητικούς δίσκους γύρω από άστρα, αλλά κάποια στιγμή εκτινάχθηκαν μακριά από το μητρικό σύστημά τους, πιθανώς μετά από ισχυρή βαρυτική αλληλεπίδραση με άλλους πλανήτες στη γειτονιά τους.

Πόσοι κατοικήσιμοι πλανήτες υπάρχουν εκεί έξω;

Οι επιστήμονες της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) και του αμερικανικού Ινστιτούτου Αναζήτησης Εξωγήινης Νοημοσύνης (SETI) ανακοίνωσαν ότι, με βάση νεότερους υπολογισμούς τους, στον γαλαξία μας μπορεί να υπάρχουν έως 300 εκατομμύρια εξωπλανήτες δυνητικά φιλόξενοι για ζωή. Από αυτούς, τέσσερις βρίσκονται σε απόσταση έως μόνο 30 ετών φωτός από τη Γη, με τον κοντινότερο στα περίπου 20 έτη φωτός.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Στιβ Μπράισον του ερευνητικού κέντρου Ames της NASA, έκαναν σχετική προδημοσίευση στο arXiv, ενώ θα ακολουθήσει δημοσίευση στο περιοδικό Αστρονομίας Astronomical Journal. «Είναι η πρώτη φορά που όλα τα κομμάτια του παζλ συνδυάστηκαν για να παρέχουν μία αξιόπιστη μέτρηση του αριθμού των εν δυνάμει κατοικήσιμων πλανητών στον γαλαξία μας», δήλωσε ο Τζεφ Κάφλιν του SETI.

Οι επιστήμονες εστιάστηκαν σε πλανήτες μεγέθους παρόμοιου με τη Γη (με ακτίνα 0,5 έως 1,5 φορές σε σχέση με εκείνη του δικού μας πλανήτη), οι οποίοι συνεπώς είναι πιθανότερο να είναι βραχώδεις, καθώς και σε άστρα σαν τον Ήλιο, που έχουν περίπου την ίδια ηλικία και θερμοκρασία με αυτόν. Επίσης, βασικές παράμετροι ήταν αφενός κατά πόσο ένας πλανήτης μπορεί να βρίσκεται σε κατάλληλη απόσταση από το άστρο του, ώστε να διαθέτει νερό σε υγρή μορφή, αφετέρου πόση ακτινοβολία δέχεται ο πλανήτης από το άστρο του. Εκτιμάται ότι περίπου τα μισά άστρα σαν τον Ήλιο μπορεί να διαθέτουν γύρω τους βραχώδεις δυνητικά φιλόξενους για ζωή εξωπλανήτες.

Μέχρι σήμερα έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου 4.300 εξωπλανητών. Μέχρι οι αστρονόμοι να βρουν και τα 300 εκατομμύρια, έχουν πολύ καιρό!

Φωτογραφία: Skowron Astronomical Observatory – University of Warsaw

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ο πατέρας του ήταν Ναζί κι αυτός επέλεξε να γίνει Εβραίος -Η συγκλονιστική ιστορία ενός Γερμανού που άλλαξε πίστη και πήγε στο Ισραήλ

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

Ο Bernd Wollschlaeger με το βιβλίο του «A German Life» / Φωτογραφία: Peter Andrew Bosch/Miami Herald/Tribune News Service via Getty Images
Τη συγκλονιστική ιστορία του περιγράφει ένας άνδρας, του οποίου ο πατέρας ήταν Ναζί, αλλά ο ίδιος, όταν ανακάλυψε τις θηριωδίες τους και τα ψέματα του πατέρα του, ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό.

Συγκεκριμένα, ο πατέρας του Bernd Wollschlaeger, ήταν σημαντικό μέλος των Ναζί, στον οποίο απένειμε προσωπικά τον Σιδηρούν Σταυρό, ο Αδόλφος Χίτλερ. Μεγαλώνοντας στο Μπάμπεργκ, στη γερμανική πολιτεία της Βαυαρίας, ο
Bernd Wollschlaeger διδάχθηκε ότι το Ολοκαύτωμα ήταν ψέμα και ότι ο πατέρας του, ο Arthur Wollschlaeger, ήταν ήρωας πολέμου.

Ο Arthur Wollschlaeger τιμήθηκε προσωπικά από τον Γερμανό δικτάτορα για τις ενέργειές του στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε ως διοικητής υπό τον στρατηγό Heinz Guderian. Αλλά δεν είχε τον ένδοξο θάνατο στη μάχη που περίμενε. Συνελήφθη το 1945 και ο μοναδικός γιος του, ο Bernd, γεννήθηκε το 1958.

Σλοβακία: Η πρώτη πτήση ιπτάμενου αυτοκινήτου είναι γεγονός – Έφτασε στα 1.500 πόδια

 

Η τεχνολογία προχωρά με γοργά βήματα και στην Σλοβακία είδαμε μία ακόμη επιβεβαίωση, καθώς ένα σπορ αυτοκίνητο πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση.

Το ιπτάμενο αυτοκίνητο πέταξε 1.500 πόδια στον αέρα, ως μέρος μιας δοκιμαστικής πτήσης, σύμφωνα με τους προγραμματιστές του.

Εντυπωσιακά πλάνα που δημιουργήθηκαν από την Σλοβακική εταιρεία KleinVision, δείχνει το απίστευτο όχημα να τρέχει στον αεροδιάδρομο, να βγάζει φτερά και στην συνέχεια να ανεβαίνει στον αέρα.

Ναζιστικές θηριωδίες: Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

H Mικρασιατική καταστροφή υπό το πρίσμα της αμερικανικής επιστροφής στην normalcy

 

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Με την έναρξη του 20ου αιώνα είχε διατυπωθεί δημοσίως η άποψη ότι αυτός θα καθοριζόταν από τις ΗΠΑ και πως ο κόσμος στον αιώνα που ξεκινούσε θα “εξαμερικανιζόταν”. Ενδεικτικός ήταν και ο τίτλος του βιβλίου με το οποίο ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη επιστημονική πρόβλεψη: “The Americanization of the World or the Trend of the Twentieth Century”. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1902 στο Λονδίνο και συγγραφέας του ήταν ο William Thomas Stead.

Η εκτίμηση αυτή του Βρετανού επιστήμονα δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Από τα μέσα και προς το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του νέου αιώνα οι ΗΠΑ έγιναν η κύρια οικονομική δύναμη στον πλανήτη και είχαν μετατραπεί, ήδη το  1917, ο πιστωτής του κόσμου. Η οικονομική δύναμη τους καθόρισε, εν πολλοίς, και την έκβαση του μεγάλου πολέμου. Σύμφωνα με την άποψη κάποιων ιστορικών, “δεν είναι υπερβολική η θέση ότι και χωρίς την ενεργή στρατιωτική ανάμιξη (των ΗΠΑ) στον πόλεμο η Γερμανία θα είχε χάσει και τις δύο φορές (σ.σ. πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο), διότι το υπερέχον οικονομικό δυναμικό βρισκόταν από την άλλη πλευρά”. [Βλ. Ulrich Menzel, Die Ordnung der Welt (“Η τάξις πραγμάτων του κόσμου»), Berlin 2015, σ. 874].

Η ισχύς της ελληνικής γλώσσας.

 

 

του Κωνσταντίνου Ν. Τσαπάκη*

Μία γρήγορη αναδρομή στην ιστορική μας πορεία, φανερώνει ότι παρόλο που δεν υπήρξαμε ποτέ ισχυροί οικονομικά και στρατιωτικά, εντούτοις αφήσαμε ανεξίτηλα ίχνη στην ιστορία της Ανθρωπότητας λόγω Πολιτισμού. Δηλαδή, το έλλειμμα της υλικής ισχύος αναπληρώθηκε με στοιχεία άυλα όπως η Σκέψη, εκπεφρασμένη και διαδεδομένη μέσω της Ελληνικής Γλώσσας, σε έναν μοναδικό πλούτο εκφραστικότητας, σαφήνειας και ακριβολογίας.

Ο θανατηφόρος ιός του εθνομηδενισμού.

 

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η «Εστία» της 18^ης Νοεμβρίου,  έφερε στο φως εδάφια από τα απομνημονεύματα του Ομπάμα, με   ανατριχιαστικές λεπτομέρειες, για το πώς καταστράφηκε η χώρα μας. Πρόκειται για τις μεθοδεύσεις Γερμανίας και Γαλλίας, με την  στενή συνεργασία και συναίνεση όλων των  μνημονιακών μας  κυβερνήσεων, οι οποίες και  υπέγραψαν   τα εγκληματικού περιεχομένου μνημόνια. Χάρη σε αυτά σώθηκαν οι   γερμανό-γαλλικές τράπεζες, με αντίτιμο την εξαθλίωση και το ξεπούλημα της Ελλάδας.   α απομνημονεύματα Ομπάμα αναφέρονται, ακόμη:

*Στην εσκεμμένη αργοπορία του  PSI (αναδιάρθρωση του χρέους) που κατέληξε στο γνωστό φιάσκο της καταστροφής ελληνικών ταμείων (παρότι εμφανίστηκε ως θρίαμβος από την τότε κυβέρνησή μας).

* Στην παραπειστική  εμφάνιση  του grexit ως  «φόβητρο»,   επειδή αν η Ελλάδα το τολμούσε (όπως τόσες φορές το υποστήριξα ως τη μοναδική μας διέξοδο), θα έχαναν οι τράπεζές τους 1 τρις. Ευρώ.

*Στο  καταρχήν ακατανόητο  γεγονός του ότι η Ελλάδα διατυμπάνισε το χρέος και τα ελλείμματά της, προσκαλώντας έτσι τα χρηματιστηριακά κοράκια να  εξαφανίσουν  περιουσίες σε λίγα λεπτά,  σε αντίθεση φυσικά με τις λοιπές χώρες της ΕΕ που ακολούθησαν την πάγια πολιτική, σε αυτές τις περιπτώσεις,  συγκάλυψης των  ελλειμμάτων  και χρεών τους, και πολλά άλλα.

Turkey: Land of Heimatlos

 

 

By Burak Bekdil Man with backpack in Istanbul, Turkey, photo by Oziel Gomez via Unsplash

BESA Center Perspectives Paper No. 1,829, November 24, 2020

EXECUTIVE SUMMARY: Gloomy facts and figures about a country are one thing, but a sense among large numbers of citizens that they do not belong to their homeland is a different story. Recent research has found that 38% of Turks do not feel they belong in their own country.

Turks have many good reasons not to be proud of their country’s current standing in terms of wealth, democracy, civil liberties, and justice. Turkey is a country of 83 million people, excluding 4 million or so Syrian refugees, and its per capita income for 2019 was barely $9,000. Freedom House put Turkey on its “not free” list of countries in its 2020 assessment, a grouping that also contains Afghanistan, Angola, Belarus, Brunei, Chad, Djibouti, Eritrea, Gabon, Iran, Iraq, Libya, Myanmar, North Korea, Nicaragua, Qatar, Rwanda, Somalia, Sudan, and Yemen. According to the World Justice Project, Turkey ranks 107out of 128 countries on rule of law. According to Reporters Without Borders’ press freedom ranking, Turkey is 154^th out of 180 countries, scoring worse than Pakistan, Congo, and Bangladesh

Από πότε η γερμανική μυστική υπηρεσία BND με Τούρκο υπαρχηγό παρακολουθεί όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης;

 

 

Νίκος Χειλαδάκης  Εδώ και λίγα χρόνια, (ίσως και περισσότερα), η γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, έχει στήσει ένα τεράστιο σύστημα παρακολουθήσεων και υποκλοπής συνομιλιών ανωτέρων και ανώτατων κρατικών παραγόντων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έρχεται από την Τουρκία και συγκεκριμένα από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA και δημοσιεύτηκε στην τουρκική επιθεώρηση, AktıifHaber.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις αυτές, από το 2013 όταν είχε αποκαλυφτεί το σκάνδαλο της CIA που παρακολουθούσε τις ευρωπαϊκές χώρες και την Γερμανία, η Μέρκελ, (παλιά πράκτορας της Στάζυ), είχε δώσει την εντολή να οργανωθεί από την γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, ένα αντίστοιχο και ευρύτερο σύστημα παρακολουθήσεων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλων χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ στέλνουν στο δικαστήριο τουρκική κρατική τράπεζα -Πώς εμπλέκεται ο Ερντογάν και ο γαμπρός του

 

 

Η HALKBANK

Ο Ταγίπ Ερντογάν με τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ / Φωτογραφία: AP
Χάρης Καρανίκας
Τροχιά… Αρμαγεδδώνα φαίνεται να αποκτά η υπόθεση της Halkbank -της τουρκικής κρατικής τράπεζας που κατηγορείται ότι έσπασε τις κυρώσεις κατά του Ιράν- για τον Ερντογάν και το τραπεζικό σύστημα της Τουρκίας, που ήδη εμφανίζεται εξασθενημένο από την οικονομική κρίση στην γείτονα.

Η δίκη της Halkbank στις ΗΠΑ ξεκινά εκτός απροόπτου τον Μάρτιο του 2021, ενώ θα έχει αναλάβει πρόεδρος ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ότι θα ευνοήσει τον Ερντογάν και θα ρίξει στα μαλακά την υπόθεση του «σπασίματος» των κυρώσεων κατά του Ιράν.

Σημαντικό ρόλο στο κατηγορητήριο των Αμερικανών κατά της κρατικής τουρκικής τράπεζας έπαιξαν οι καταθέσεις και τα στοιχεία που προσκόμισε ο Ρέζα Ζαράμπ, ο λαθρέμπορος χρυσού που είχε οργανώσει το σχέδιο στο οποίο κατηγορείται ότι συνέδραμε η Halkbank ώστε να μπορεί το Ιράν να χρησιμοποιεί κεφάλαια για να προμηθεύεται ό,τι δεν μπορούσε εξαιτίας των κυρώσεων.https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=280&adk=1835831471&adf=3269448122&pi=t.aa~a.2344018981~i.13~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×280&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=6&bdt=7353&idt=4852&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280&nras=3&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=1466&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=5&uci=a!5&btvi=1&fsb=1&xpc=OtgIqpqojC&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του
Ωστόσο, όπως φαίνεται στις καταθέσεις του Ζαράμπ που δόθηκαν στο πλαίσιο εκδίκασης υψηλόβαθμου στελέχους της Halkbank για τη συγκεκριμένη υπόθεση, όπου ο λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του (πλέον πρώην υπουργό Οικονομικών της Τουρκίας) Μπεράτ Αλμπαϊράκ, κατονομάζονται τρεις ακόμα τουρκικές τράπεζες.

Δεδομένου ότι ο Ζαράμπ κατέθεσε ότι περισσότερες τράπεζες συμμετείχαν στις συναλλαγές με το Ιράν, υπάρχει πλέον σοβαρό ενδεχόμενο η δίκη της Halkbank να λειτουργήσει ως το σημείο εκκίνησης νέων ερευνών για την εμπλοκή των επιπλέον τριών που κατονόμασε ο λαθρέμπορος χρυσού – ιδίως από τη στιγμή που ο Τραμπ δεν θα μπορεί να ασκήσει πιέσεις και να κάνει παρεμβάσεις υπέρ του Ερντογάν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εν μέσω τουρκικής οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον Τούρκο πρόεδρο και πιθανώς να προκαλέσει απρόβλεπτες αντιδράσεις του «εν θερμώ».

Ποιες άλλες τράπεζες εμπλέκονται
Εκτός από τη Halkbank, μία από τις τρεις επιπλέον τράπεζες που ενέπλεξε ο Ζαράμπ στην υπόθεση, ήταν η Aktif Bank, η οποία ανήκει στον όμιλο Calik, όπου διευθύνων σύμβουλος ήταν ο γαμπρός του Ερντογάν πριν εμπλακεί στην πολιτική. Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο λαθρέμπορος χρυσού στα τέλη του 2017, κατά την διάρκεια του σχεδίου για το σπάσιμο των κυρώσεων στο Ιράν, πραγματοποιούσε συναλλαγές και μέσω της συγκεκριμένης τράπεζας, η οποία ξαφνικά σταμάτησε να τον εξυπηρετεί. Στο δικαστήριο ο Ζαράμπ ερωτήθηκε αν κατάλαβε γιατί η Aktif Bank διέκοψε τη συνεργασία τους. «Έλαβαν μια προειδοποίηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σταμάτησαν να μεσολαβούν για τις συναλλαγές (μου) και εν μέρει δούλευαν απευθείας», δήλωσε ο Ζαράμπ. Όταν η έδρα του ζήτησε εξηγήσεις τι εννοεί όταν λέει «απευθείας», εκείνος απάντησε: «Η Aktif Bank δούλευε απευθείας με τους Ιρανούς, και εμένα με έβγαλαν από τη μέση, με εξάλειψαν».https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=200&adk=4207304824&adf=3857452040&pi=t.aa~a.2344018981~i.19~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×200&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=5&bdt=7353&idt=4869&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280%2C598x280&nras=4&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=2256&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=6&uci=a!6&btvi=2&fsb=1&xpc=CzbG0UTjrK&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ο λαθρέμπορος αναφέρει: «Έλαβα επίσης το πράσινο φως για τις τράπεζες Ziraat και Vakif. Θα συμμετέχουν επίσης. Η επιχείρηση Ιράν θα κινηθεί». Όταν του ζητήθηκε να διευκρινήσει τα λεγόμενά του είπε: «Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου οι Ziraat Bank και Vakif Bank επίσης ήθελαν να συμμετέχουν στις ιρανικές δουλειές. Είχα μιλήσει με τον κ. Zafer Caglayan (σ.σ. πρώην υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων). Αν η Ziraat Bank και η Vakif Bank έπρεπε να ξεκινήσουν θα με κατεύθυνε προς αυτές τις τράπεζες, θα μου άνοιγαν λογαριασμούς και θα συνεργαζόμουν μαζί τους με τον ίδιο τρόπο (…) Ο κ. Zafer μου είχε πει ότι ο πρωθυπουργός είχε δώσει έγκριση για αυτό, το Ιρανικό εμπόριο, για να το κάνουν η Ziraat και η Vakif». Πρωθυπουργός της Τουρκίας τότε που ο Ζαράμπ έσπαγε τις κυρώσεις κατά του Ιράν ήταν ο Ερντογάν.

Ο λαθρέμπορος συμπλήρωσε ότι διαβίβασε τις συγκεκριμένες πληροφορίες σε συνεργάτη του, ο οποίος φέρεται να είπε ότι «περιμέναμε τη Ziraat – μιλούσαν ήδη για αυτό». Όπως ανέφερε στο δικαστήριο ο Ζαράμπ, προσωπική του άποψη ήταν ότι η Ziraat και η Vakif δεν είχαν τις κατάλληλες διασυνδέσεις και το προσωπικό που να γνωρίζει επαρκώς το σύστημα ή να είναι εξοικειωμένο με τέτοιου είδους δουλειές για να τα καταφέρουν. Επιπλέον, στέλεχος άλλης τουρκικής τράπεζας, είχε διαμηνύσει στον Ζαράμπ ότι οι Ziraat και Vakif διστάζουν επειδή έχουν παρουσία και συνεργασίες στη Νέα Υόρκη. Ο λαθρέμπορος υποστήριξε κατά την κατάθεσή του ότι στέλεχος της Halkbank δεν ήθελε τις Ziraat και Vakif να μπουν στη δουλειά και ότι δεν θα άφηνε να συμβεί κάτι τέτοιο. Επίσης ανέφερε ότι οι Ιρανοί ήθελαν να συναλάσσονται με τις δύο τράπεζες απευθείας, όπως και με τη Halkbank.

Τι υποστήριξαν οι τράπεζες
Όλες οι τράπεζες που είχε αναφέρει ο Ζαράμπ στις καταθέσεις του στα τέλη του 2017 αρνήθηκαν ότι διέπραξαν οποιαδήποτε αδικοπραγία και ότι λειτούργησαν βάσει των διεθνών κανονισμών σεβόμενες τις αμερικανικές και διεθνείς κυρώσεις. Τον Αύγουστο του 2017, μετά τη σύλληψη του στελέχους της Halkbank Χακάν Ατίλα στις ΗΠΑ και την έναρξη των συνομιλιών των αρχών με τον Ζαράμπ για να καταθέσει όσα γνωρίζει, η τουρκική κρατική τράπεζα ενεργοποίησε τους μηχανισμούς λόμπι. Προσέλαβε τον Μπράιαν Μπάλαρντ, τον κορυφαίο συλλέκτη δωρεών υπέρ του απελθόντος αμερικανού προέδρου στην Φλόριντα και τον «πιο ισχυρό λομπίστα στην Ουάσινγκτον του Τραμπ», όπως τον έχει χαρακτηρίσει το Politico , με αμοιβή της τάξεως των 125.000 δολαρίων τον μήνα – τα δεκαπλάσια ακριβώς απ’ όσα ξοδεύει αυτή την περίοδο η Ελλάδα για υπηρεσίες λόμπι στις ΗΠΑ.

Οι άλλες τρεις τράπεζες δεν φαίνεται να εκπροσωπούνται από κάποιο γραφείο της Ουάσινγκτον, ωστόσο, σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι επί θητείας Τραμπ η Τουρκία σχεδόν διπλασίασε τις δαπάνες για άσκηση επιρροής στις ΗΠΑ, από 4 εκατομμύρια το 2016 σε 7,3 εκατομμύρια το 2018, προσφέροντας δουλειά σε παράγοντες που πρόσκεινται στον ίδιο τον απερχόμενο αμερικανό πρόεδρο. Όπως όμως φαίνεται, τα πράγματα πλέον είναι διαφορετικά: την 1η Μαρτίου ξεκινά η δίκη της Halkbank, με έναν Ζαράμπ να υποστηρίζει ότι ο Τούρκος πρόεδρος και ο γαμπρός του εμπλέκονται ευθέως στην υπόθεση, με έναν Μπάιντεν να μην έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία όπως ο προκάτοχός του, και με διπλωματικά μάτια και αυτιά από χώρες που αντιτάσσονται στην έντονη προκλητικότητα του Ερντογάν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις.
Πηγή: iefimerida.gr

Από το 2010 η τουρκία έχει ανακοινώσει “οθωμανική κοινοπολιτεία” !!

Απόσπασμα άρθρου “Turkey’s Vision of an Ottoman Commonwealth” του Jackson Diehl στην Washington Post (6/12/2010) ….
Turkey is a member of NATO, a host of U.S. military bases vital to operations in Afghanistan and Iraq, and a major purchaser of American weapons. But is it still really an ally? Popular support has given Prime Minister Erdogan the confidence to undercut U.S. policy in Iran, cultivate anti-American Muslim dictators in Sudan and Syria, and make Israel a near-enemy. “Britain has a commonwealth” with its former colonies, Davutoglu reminded me. Why shouldn’t Turkey rebuild its leadership in former Ottoman lands in the Balkans, Middle East and Central Asia?

Το μυστικό της Τουρκίας για την αγορά ρωσικών S400

 

Alexander Lemoin, Observateur Continental 17-11-20

Mετάφραση: Μ.Στυλιανού

Η απόλυση εκατοντάδων πιλότων μαχητικών F-16 από την τουρκική κυβέρνηση μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος το 2016 έχει επηρεάσει σοβαρά την επιχειρησιακή λειτουργία της πολεμικής αεροπορίας της χώρας, γεγονός που εξηγεί το ενδιαφέρον της Άγκυρας να αγοράσει ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα το συντομότερο δυνατόν.

Αυτό έγραψε ο στρατιωτικός αναλυτής Μάικλ Πεκ στο άρθρο του στις σελίδες του αμερικανικού περιοδικού The National Interest.

“Η εκπαίδευση στρατιωτικών πιλότων είναι πολύ ακριβή. Σύμφωνα με την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, η εκπαίδευση ενός νέου πιλότου για να πετάξει ένα αεροσκάφος όπως το F-35 κοστίζει 11 εκατομμύρια δολάρια, ενώ η εμπειρία αρκετών ετών ενός βετεράνου πιλότου είναι ανεκτίμητη», δήλωσε ο δημοσιογράφος.

Η Τουρκία ξεπερνά την παγίδα του Θουκυδίδη;

του Παντελή Σαββίδη Υπάρχει μια ψευδαίσθηση στις ΗΠΑ ότι μπορούν να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό άρμα. Νομίζω πως η Τουρκία πέρασε τον Ρουβίκωνα. Η σχέση της Τουρκίας με τη Δύση δεν θα είναι ποτέ ίδια με πριν, ανεξαρτήτως του ποιος θα κυβερνά τη χώρα. Η Τουρκία έφερε βαρέως το ότι αναγκαζόταν να υποκύπτει στις δυτικές- κυρίως αμερικανικές- επιθυμίες. Και με την τακτική του μαστιγίου (πότε δυναμικά πότε κάνοντας την υπάκουη) και του καρότου έχει δημιουργήσει μια κατάσταση μη αντιστρέψιμη. Η Τουρκία εδώ που έφθασε δεν έχει κανέναν λόγο να επιστρέψει στο “μαντρί”. Θα χρησιμοποιήσει το “μαντρί” εκβιάζοντάς το. Το πως είναι πολύ απλό. Έχει δημιουργήσει μέτωπα με τη Ρωσία τα οποία ενεργοποιεί ή παγώνει όποτε τη συμφέρει. Αυτήν τη δυνατότητά της θα προβάλλει ζητώντας από τη Δύση να ικανοποιήσει στρατηγικούς στόχους της απέναντι και στην Ελλάδα. Γι αυτό χρειάζεται μια σοβαρή επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Στη βάση δύο αξιωμάτων: Πρώτον η Ελλάδα μόνη της, χωρίς την άμεση εμπλοκή κανενός, θα υποστηρίξει ένοπλα την εδαφική της ακεραιότητα αν χρειαστεί. Δεύτερον, οι δυτικοί σύμμαχοι της χώρας (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε.) θα προσφέρουν βορά την χώρα στην Τουρκία αν το συμφέρον τους βρίσκεται στην Άγκυρα. Η Τουρκία ισχυροποιείται με μεθοδευμένο σχέδιο τη στιγμή που στην Αθήνα περιμένουν την επόμενη κίνησή της για να την αντιμετωπίσουν. Δεν σχεδιάζουν με βάση την καλή ανάλυση του τι θα κάνει η Τουρκία. Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων: -Ανάλυση της πολιτικής της Τουρκίας ως το 2050 από μια ομάδα στην οποία θα συμμετέχει το καλύτερο δυναμικό που διαθέτει η χώρα, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθετήσεως. -Διαμόρφωση των στρατηγικών στόχων της χώρας στη βάση της παραπάνω ανάλυσης. -Επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με βάση την ανάλυση. -Ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, της Διπλωματικής Υπηρεσίας και των θεσμών ενημέρωσης. -Βεβαίως, πάνω από όλα, ανάπτυξη των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Το πως είναι ζητούμενο. Πάντως, ανάπτυξη με την ξεπερασμένη αντίληψη του συγκεντρωτισμού δεν γίνεται. Αυτό το μοντέλο θα οδηγήσει στην συγκέντρωση όλων των πολιτών της χώρας στο λεκανοπέδιο και την συρρίκνωση, από κάθε άποψη της Ελλάδας.

Δικαστήρια Ανεξαρτησίας 1925: Κρέμασαν τον νέο επειδή δεν ήξερε τουρκικά – Ιδού ποιοί ενέπνευσαν τους ναζί!

Στόχος μας είναι να συντρίψουμε τα κεφάλια των Κούρδων και του Κουρδισμού

Ο Σουρεγιά Οζγκεβρέν που υπηρέτησε ως εισαγγελέας σε δικαστήριο ανεξαρτησίας το 1925 στο Σαρκ του νόμου Ντιγιαρμπακιρ, το 1957 περιγράφει στην εφημερίδα Ντουνιά ένα περιστατικό : “Μία μέρα έφεραν στο δικαστήριο ένα Κούρδο, ένα μελαχρινό παλικάρι. Οι δικαστές τον ανέκριναν. Όταν έγινε αντιληπτό πως δεν ξέρει τουρκικά, οι δικαστές συνεδρίασαν και αποφάσισαν να εκτελέσουν το παλικάρι. Το αιτιολογικό για την εκτέλεση ήταν ανατριχιαστικό :” Εκτέλεση διότι από άτομο που δεν γνωρίζει τουρκικά δεν είναι δυνατόν να βγει καλό σε αυτή τη χώρα…” Και αμέσως εκείνη τη νύχτα το κρέμασαν το παιδί (…) Στο Νταγκαπί υπήρχε ένα ξενοδοχείο που το έλεγαν Γιάλοβα. Εκεί εμένα. Μόλις κοιμήθηκα εκείνο το παιδί που δεν ήξερε τουρκικά ήρθε στο όνειρό μου, Με αγκάλιασε στον λαιμό και μου έλεγε “Γιατί με άφησες, γιατί έβαλες να με εκτελέσουν;”. Μέχρι το πρωί αυτό επαναλήφθηκε δυο-τρεις φορές. Κόντεψα να τρελαθώ. Το πρωί πήγα στο δικαστήριο και είπα στους φίλους δικαστές “Αν είναι να κρεμάμε αυτούς που δεν ξέρουν τουρκικά, τότε πρέπει να κρεμάσουμε όλους τους κατοίκους του Ντιγιαρμπακίρ και μάλιστα όλους τους κατοίκους των ανατολικών περιοχών. Εμείς ήρθαμε εδώ για να τιμωρήσουμε τους ενόχους”. Τους περιέγραψα αυτό που μου συνέβησαν στο όνειρο. Ο Μαζχάρ Μουφίτ και οι άλλοι δικαστές μου είπαν “Εσύ μην ανακατεύεσαι, αυτό είναι δικιά μας δουλειά”. Εγώ συνέχισα τη δουλειά μου και η μεταξύ μας διαμάχη έφτασε μέχρι το σημείο του καυγά. Και εγώ και εκείνοι, με κωδικούς ενημερώσαμε την Άγκυρα για την κατάσταση.

Μία εβδομάδα αργότερα έλαβα το εξής τηλεγράφημα :

¨Προς τον κύριο Αχμέτ Σουρεγιά-αρχιεισαγγελέα Δικαστηρίου Ανεξαρτησίας Ντιγιαρμπακίρ : Στόχος μας είναι να συντρίψουμε τα κεφάλια των Κούρδων και του Κουρδισμού. Να συμφωνήσεις με τους φίλους δικαστές.

Σε φιλώ στα μάτια.

Πρωθυπουργός Ισμέτ Ινονού¨

Αυτό το τηλεγράφημα είναι ένα επίσημο έγγραφο της οπτικής που είχε ο Ισμέτ Ινονού προς τους Κούρδους Υπάρχει ένα ρητό που λένε “να κάτσεις εκεί που κάθεσαι”. Αυτό ήταν που είπε ο Ισμέτ Ινονού προς τον εισαγγελέα Σουρεγιά Οζγκεβρέν.

Σουρεγιά Οζγκεβρέν και το δικαστήριο (πρώτος από αριστερά ο Κελ Αλή)

Gayemiz, Kürtlerin ve Kürtçülüğün kafasının ebediyen ezilmesidir – KÜRDİSTAN TARİHİ tourkikanea.gr

Δικαστήρια Ανεξαρτησίας 1925: Κρέμασαν τον νέο επειδή δεν ήξερε τουρκικά – Ιδού ποιοί ενέπνευσαν τους ναζί! – olympia

source https://www.olympia.gr/apopsi/dikastiria-anexartisias-1925-kremasan-ton-neo-epeidi-den-ixere-tourkika-idou-poioi-enepnefsan-tous-nazi/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=dikastiria-anexartisias-1925-kremasan-ton-neo-epeidi-den-ixere-tourkika-idou-poioi-enepnefsan-tous-nazi

Η ΕΙΔΙΚΉ ΣΧΕΣΗ ΗΒ – ΗΠΑ : ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΣΚΙΕΣ (Α) -ΑΒΕΒΑΙΟ (;) ΜΕΛΛΟΝ (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

(Α): Η ειδική σχέση ΗΒ – ΗΠΑ  (Παρελθόν)

Φανούλα Αργυρού

1971: Μυστική επιχείρηση – Ο Κίσινγκερ στο Πεκίνο μέσω Λονδίνου…

Η ειδική σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συζητείται έντονα αυτές τις μέρες.

Η ειδική αυτή σχέση (Special Relationship) καθιερώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από μια ομιλία του Βρετανού τότε Πρωθυπουργού Winston Churchill το 1946. Ο οποίος τόνισε τις στενές συμμαχικές σχέσεις των δύο χωρών, που συνεχίστηκαν έκτοτε και στην πράξη προϋπήρξαν του 1946…

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας!

Σχεδόν 600.000.000 ευρώ κατέβαλαν για τραπεζικές προμήθειες οι πολίτες το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους. 

Τη στιγμή που τα εισοδήματα των περισσότερων εργαζόμενων περιορίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι τράπεζες εξακολουθούν να εισπράττουν υπέρογκες προμήθειες τόσο για τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται στα καταστήματα όσο και για εκείνες που υλοποιούνται ηλεκτρονικά.

Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, εν μέσω πανδημίας δηλαδή, οι Έλληνες κατέβαλαν 600.000.000 ευρώ σε προμήθειες για πληρωμές λογαριασμών, αποστολή εμβασμάτων, δάνεια και κάρτες.

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Καταναλωτή, που κάλεσε τις τράπεζες να προχωρήσουν σε μειώσεις των χρεώσεων – προμηθειών των διατραπεζικών συναλλαγών και των υπηρεσιών ηλεκτρονικής τραπεζικής, «διευκολύνοντας τις συναλλαγές και συμβάλλοντας έτσι με ουσιαστικό τρόπο στην κοινή προσπάθεια».

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους.

Οι καταγγελίες που έχει δεχτεί η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας είχαν να κάνουν κυρίως με δεσμεύσεις ποσών από λογαριασμό ο οποίος ήταν δηλωμένος ως ακατάσχετος ή ποσών που προέρχονταν από συντάξεις, μισθούς και ασφαλιστικά βοηθήματα, τα οποία είναι εκ του νόμου ακατάσχετα.

Η Ένωση υπογραμμίζει ότι οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να βάλουν «χέρι» στην αποζημίωση ειδικού σκοπού που λαμβάνουν εργαζόμενοι σε αναστολή εργασίας, καθώς είναι ακατάσχετη, αφορολόγητη και δεν συμψηφίζεται με οποιαδήποτε οφειλή.

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας! – olympia

source https://www.olympia.gr/oikonomia/ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias

Σχεδόν 600.000.000 ευρώ κατέβαλαν για τραπεζικές προμήθειες οι πολίτες το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους. 

Τη στιγμή που τα εισοδήματα των περισσότερων εργαζόμενων περιορίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι τράπεζες εξακολουθούν να εισπράττουν υπέρογκες προμήθειες τόσο για τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται στα καταστήματα όσο και για εκείνες που υλοποιούνται ηλεκτρονικά.

Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, εν μέσω πανδημίας δηλαδή, οι Έλληνες κατέβαλαν 600.000.000 ευρώ σε προμήθειες για πληρωμές λογαριασμών, αποστολή εμβασμάτων, δάνεια και κάρτες.

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Καταναλωτή, που κάλεσε τις τράπεζες να προχωρήσουν σε μειώσεις των χρεώσεων – προμηθειών των διατραπεζικών συναλλαγών και των υπηρεσιών ηλεκτρονικής τραπεζικής, «διευκολύνοντας τις συναλλαγές και συμβάλλοντας έτσι με ουσιαστικό τρόπο στην κοινή προσπάθεια».

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους.

Οι καταγγελίες που έχει δεχτεί η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας είχαν να κάνουν κυρίως με δεσμεύσεις ποσών από λογαριασμό ο οποίος ήταν δηλωμένος ως ακατάσχετος ή ποσών που προέρχονταν από συντάξεις, μισθούς και ασφαλιστικά βοηθήματα, τα οποία είναι εκ του νόμου ακατάσχετα.

Η Ένωση υπογραμμίζει ότι οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να βάλουν «χέρι» στην αποζημίωση ειδικού σκοπού που λαμβάνουν εργαζόμενοι σε αναστολή εργασίας, καθώς είναι ακατάσχετη, αφορολόγητη και δεν συμψηφίζεται με οποιαδήποτε οφειλή.

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας! – olympia

source https://www.olympia.gr/oikonomia/ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias

Did Russia miscalculate in Azerbaijan-Armenia clashes?

By SETH J. FRANTZMAN

Russia has behaved throughout the conflict like it had other important issues to deal with.

 

A service member of the Russian peacekeeping troops stands next to a tank near the border with Armenia, following the signing of a deal to end the military conflict between Azerbaijan and ethnic Armenian forces, in the region of Nagorno-Karabakh, November 10, 2020 (photo credit: REUTERS/FRANCESCO BREMBATI) Russia brokered the end of fighting in Nagorna-Karabakh last week in a deal that will see many Armenians leaving their homes and areas handed over to Azerbaijan. It is a humiliating defeat for Armenia, a reverse of what happened in the 1990s when Armenia defeated Azerbaijan in the same disputed area.

For Russia, it is a point of prestige. On Tuesday, Russia’s TASS media said Moscow was sending 64 pieces of military equipment for its peacekeepers that are being deployed.

Καταλάβαμε κ. Λίλι το μήνυμα σας, αλλά δεν θα πάρουμε! Πάντα απαράδεκτος ο ρόλος των Βρετανών

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Με δακρύβρεχτες δηλώσεις δεν ανατρέπονται οι τουρκικές μεθοδεύσεις: Σφραγίδα Ερντογάν στην κατοχή… Το δεύτερο μέτωπο είναι ανοικτό και η Λευκωσία φοβάται να θέσει ζήτημα με τις βάσεις

Το μήνυμα ελήφθη, κ. Στίβεν Λίλι. Εδώ και μέρες, ο Άγγλος πρέσβης στην Κυπριακή Δημοκρατία, επιχειρεί να διαμορφώσει σκηνικό ενόψει εξελίξεων στο Κυπριακό. Αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, για την ακρίβεια ανοίγει μεγάλη «Πύλη», για να συζητηθούν κι άλλες μορφές λύσης.

Προσπαθεί να κινηθεί με βάση την «μέση γραμμή», δηλαδή μεταξύ των μαξιμαλιστικών τουρκικών επιδιώξεων και των θέσεων της ελληνικής πλευράς, που είναι, ειρήσθω εν παρόδω, αποτέλεσμα «συμβιβασμού» και συνεχών υποχωρήσεων από το 1974 και εντεύθεν ( στην περίπτωση αυτή η ήττα έγινε «κόκκινη γραμμή» και «ανυποχώρητος αγώνας»).

Είναι προφανές ότι θέλει να καθορίσει παιχνίδι, ατζέντα και να θέσει τα πλαίσια των επόμενων κινήσεων. Και τούτο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τον τελευταίο δεκαήμερο έχει δώσει τρεις συνεντεύξεις (διαδοχικά σε Καθημερινή, Άλφα και Πολίτη), με ένα βασικό μήνυμα: Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει άλλες μορφές λύσης στο μέλλον αν δεν μπορούν οι δυο πλευρές να συμφωνήσουν σε λύση ομοσπονδίας.

• Έχει αναφέρει ότι, μεταξύ άλλων, «ο κ.  Τατάρ έχει τη θέση του, ο κ. Αναστασιάδης έχει τη δική του θέση, το νόημα των συνομιλιών είναι να προσπαθήσεις να βρει κάποιο κοινό έδαφος μεταξύ αυτών των θέσεων».
• Περαιτέρω, επιμένει πως δεν πείθει η ελληνοκυπριακή πλευρά ότι δέχεται την πολιτική ισότητα και ότι πρέπει να προσπαθήσει. Προφανώς δεν έχει ακούσει για τα όσα λένε οι εκπρόσωποι της κατοχικής Τουρκίας. Δεν άκουσε για την προέλαση των κατακτητών στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου…

Η Αγγλία είναι λεγόμενη εγγυήτρια δύναμη, αλλά ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της. Ο κ. Λίλι μπορεί να ανατρέξει στο αρχείο του Φόρεϊν Όφις και να διαβάσει για τις πλάτες που έκανε η χώρα του στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο. Διασφάλισε την παρουσία της στην Κύπρο (στις ελεύθερες περιοχές βασικά), εξασφάλισε ότι δεν θα επηρεάζονταν οι βάσεις της και η Τουρκία έκανε ό,τι ήθελε. Αλλά και η μετέπειτα πορεία ήταν ανάλογη. Ροκάνισμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπονόμευση και τρικλοποδιές.

Ο κ. Λίλι προφανώς και θα πρέπει να γνωρίζει πως χωρίς να διασφαλιστεί η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας,  το καθεστώς των βάσεων θα είναι στον αέρα. Κι αυτό γιατί στις εναλλακτικές λύσεις, που αφήνει να εννοηθεί πως μπορούν να συζητηθούν,  οι Τούρκοι προτάσσουν αυτό που διαχρονικά επιδιώκουν. Να ενταφιαστεί η… εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά και σήμερα, που δεν είναι λυμένο το Κυπριακό, μπορεί να τεθεί το θέμα των βάσεων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Όπως είναι γνωστό, μεταξύ άλλων, υπάρχει και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τον Μαυρίκιο. Αν και η Κυπριακή Δημοκρατία επέλεξε να συμμετάσχει στη διαδικασία, ως ενδιαφερόμενο μέρος, αυτό το όπλο, παραμένει στα αζήτητα.  Είναι πρόδηλο ότι η επιλογή μη αξιοποίησης της γνωμοδότησης, συνιστά απόφαση για  διαιώνιση της μεταποικιακής περιόδου στη χώρα μας.

• Η ατολμία, το φοβικό σύνδρομο, οι ηττοπαθείς θεωρίες πως δεν μπορούμε να ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο ( ως να μην είναι ανοικτό εδώ και δεκαετίες), αφήνουν τους Εγγλέζους να κάνουν το παιχνίδι τους. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με το Κυπριακό, αλλά να μην επηρεασθούν οι βάσεις.

Την ώρα που ο κ. Λίλι κόπτεται να εξηγήσει πως μπορεί να βρεθεί «συμβιβαστική λύση» στο Κυπριακό, πρέπει να βρεθεί κάποιος- στην προκειμένη περίπτωση το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας- να του εξηγήσει πως πρέπει να  τερματιστούν αποικιοκρατικά κατάλοιπα.

Το ζήτημα έχει πολιτική και νομική διάσταση και αφορά στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Οι βάσεις δεν είναι κυρίαρχες (επιβεβαιώνεται τούτο και από τη γνωμοδότηση) και η παρουσία τους ξεπερασμένη.

Περαιτέρω, ο κ. Λίλι πρέπει να γνωρίζει πως πρέπει να συμπεριφέρεται όπως τους υπόλοιπους διαπιστευμένους πρέσβεις των άλλων χωρών. Η χώρα του είναι στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κυπριακό. Είναι, υποτίθεται και εγγυήτρια δύναμη. Δεν μπορεί, όμως, το Λονδίνο να λειτουργεί ως να είναι πλασιέ άλλων «εναλλακτικών λύσεων» (από τουρκικής οπτικής γωνίας).

Εάν, πάντως, δεν τον φώναξε κάποιος στο ΥΠΕΞ για εξηγήσεις, πρέπει να το κάνει τώρα.

Ο Ύπατος Αρμοστής της Βρετανίας στην Κύπρο όταν παρέδωσε τα διαπιτευτήριά του στον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη. Φωτογραφία via ΚΥΠΕ

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

anixneeuseis,gr.

Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ……..ΖΗΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΓΩΝ

του Νίκου Καρατουλιώτη*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο ελέγχων την ενέργεια και τους αγωγούς μεταφοράς αυτής , ελέγχει και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, αυτό είχε κατά νου η υπερδύναμη όταν ζαλισμένη από την απρόσμενη νίκη της, έβλεπε την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Έτσι μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αμηχανίας και ομφαλοσκόπησης, τον Μάιο του 1997 ανακοινώνεται το νέο « γεωπολιτικό μανιφέστο» των ΗΠΑ, με το οποίο χαράσσεται η νέα Εθνική Στρατηγική προκειμένου η Αμερική να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της μέσα στο νέο μεταψυχροπολεμικό Διεθνές Σύστημα όπου μέσα από ιστορικές συγκυρίες ανεδείχθη σε ηγεμονική δύναμη παγκόσμιας κλίμακας.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής είναι:

Ομπάμα για την ελληνική κρίση: ΄Ηθελαν να διασώσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες

Former President Barack Obama addresses voters one day before the election, in Atlanta, Georgia, U.S., November 2, 2020. REUTERS/Brandon Bell

Αθανάσιος Έλλις

18.11.2020 • 11:05 

Πέρα από τα σημαντικά στοιχεία για μια -από πολλές απόψεις- ξεχωριστή προεδρική θητεία, τα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα περιλαμβάνουν και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αναφορές στην ελληνική κρίση και τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Ελλάδα οι ισχυροί της Ευρώπης.

Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ είχε και κατά τη διάρκεια της θητείας του ασκήσει κριτική, πρωτίστως στο Βερολίνο, αλλά και στο Παρίσι ιδιαίτερα για την πρώτη φάση της διαχείριση της κρίσης, για την επιμονή τους στη δημοσιονομική λιτότητα την ώρα που η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτούσε την εφαρμογή επεκτακτικής πολιτικής.

 

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (5): Θα αποφύγει την τρίτη αυτοκτονία;

του Massimo Cacciari*

Δρέσδη 1945: Ερείπια. Ανάμεσά τους  και ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο εισηγητής της αίρεσης του Προτεσταντισμού…Εμβληματική εικόνα της δεύτερης αυτοκτονίας της Ευρώπης.  

…Η Ευρώπη είναι απαραίτητη. Μόνο μεγάλοι πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί χώροι μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί στον σημερινό κόσμο. Η Ευρώπη υπήρξε ο μεγαλύτερος πολιτιστικός χώρος εδώ και αιώνες, αλλά η ποικιλία των γλωσσών, των παραδόσεων και των θρησκειών της δεν της επέτρεψε ποτέ να βρει την πολιτική της ενότητα. Ένας αιώνας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο και εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά την απελευθέρωση από το Άουσβιτς, ενδέχεται να είμαστε την παραμονή μιας τρίτης ευρωπαϊκής αυτοκτονίας. Η αποφυγή είναι απαραίτητη – αλλά είναι δυνατή; Είναι ακόμη δυνατή, μετά από τουλάχιστον δύο δεκαετίες φανερών λαθών και παραλείψεων των ίδιων δημοκρατικών δυνάμεων που καθοδήγησαν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενότητας καθ ‘όλη τη μεταπολεμική περίοδο; Και ο χρόνος για την αποκατάστασή της είναι πολύ σύντομος: μέχρι τις εκλογές την επόμενη άνοιξη…

Οι συνήγοροι της Ευρώπης έχουν ελάχιστη ενθάρρυνση. Αλίμονο σε όσους θέλουν να υπερασπιστούν το ανεπίδεκτο υπεράσπισης! Πρώτα απ’ όλα, η Ευρώπη που γνωρίζουμε από το ευρώ, και ειδικά μετά την κρίση που ξέσπασε πριν από δέκα χρόνια, πρέπει να επανεξεταστεί ριζικά. Μόνο δίνοντας στην Ευρώπη νέα ώθηση μπορούμε να υπερασπιστούμε την παρούσα ύπαρξή της. Αυτή η πρόταση πρέπει πρωτίστως να επικεντρωθεί στη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων που αποφασίζουν πραγματικά για τα ουσιώδη ζητήματα – ή που πρέπει να αποφασίζουν, επειδή ο κανόνας της ομοφωνίας καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε πραγματική απόφαση.

Εκτός από τη μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων, πρέπει να σκεφτούμε οικονομικές πολιτικές που ξεπερνούν τη «τυφλή αυστηρότητα» που τους καθοδήγησε μέχρι στιγμής, αυτή την «αυστηρότητα» που είναι επιζήμια για όλους και για την ίδια τη Γερμανία. Τέλος, πρέπει να αναπτύξουμε μια πραγματική εξωτερική πολιτική, επιτέλους και στη Μεσόγειο, και, πέρα ​​από τις χώρες της Μεσογείου και του Μαγκρέμπ, τις υποσαχάριες χώρες, οι οποίες θα γνωρίσουν τεράστια δημογραφική ανάπτυξη τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Είναι δυνατόν να ομονοήσουμε σ΄αυτή τη γραμμή; Φαίνεται πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, μετά τη διεύρυνση της ΕΕ. Ωστόσο, πρόκειται για αποφάσεις που κρίνονται επείγουσες και απαραίτητες, και το καθήκον θα πέσει στις ιδρυτικές χώρες, ίσως και στην Πορτογαλία και την Ισπανία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να καθορίσουν ένα σταθερό και επιχειρησιακό σύμφωνο μεταξύ τους, για όλα τα πιο σημαντικά ζητήματα, ξεκινώντας από τις πολιτικές μετανάστευσης. Δεν πρόκειται για «καπέλωμα» των άλλων χωρών, αλλά για κατανόηση της κατάστασης, χωρίς ανιστορικές απαιτήσεις ισότητας. Τίποτα δεν εμποδίζει η ευρωπαϊκή πολιτική ενότητα να ωριμάσει σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικούς ρυθμούς.

Ακόμη και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις που δηλώνουν έτοιμες να πολεμήσουν για μια «νέα ώθηση» μπορούν να διατυπώσουν τις θέσεις τους με διαφορετικούς τρόπους. Είναι μη ρεαλιστικό, ακόμη και αντιπαραγωγικό, να σκεφτόμαστε μοναδικά ψηφοδέλτια «Ευρωπαϊστών». Κάθε δύναμη ή κάθε κόμμα μπορεί να επιμείνει σε αυτήν ή σε άλλη πτυχή του ευρωπαϊκού προβλήματος. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η κοινή συνείδηση ότι πρέπει να προσβλέπουμε σε μια νέα ώθηση και αυτό πρέπει να καταστήσει σαφή τη σχέση που ενώνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις διάφορες «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις κάθε χώρας. Νομίζω ότι θα μπορούσαν να σχηματιστούν τουλάχιστον τρεις μεγάλες ομάδες: η πρώτη φιλελεύθερου προσανατολισμού (ας πούμε ο προσανατολισμός του Macron), η δεύτερη σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού (δύσκολο να γίνει με τους Πράσινους των διαφόρων χωρών!), και μια τρίτη που αντιπροσωπεύει τις διάφορες τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Το τελικό τους αποτέλεσμα θα μπορούσε ακόμη να επιτρέψει έναν «συμβιβασμό» με τις λαϊκές και κεντρώες δυνάμεις. Αντιθέτως, αυτές θα ήταν καταδικασμένες να καταλήξουν στην αγκαλιά της ευρωπαϊκής δεξιάς, εάν αντιπροσώπευε τη μόνη δυνατή πλειοψηφία. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, αν και αποκαλύπτει με σαφήνεια ορισμένες σταθερές: όταν η «Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία» και η Βαυαρία διαδηλώνουν ενάντια στο Βερολίνο, ξεκινούν οι πιο σκοτεινές ώρες της Ευρώπης.

Γνωρίζω καλά ότι ο συλλογισμός για τη «χρησιμότητα» μιας ενωμένης Ευρώπης και για τους δραματικούς κινδύνους που θα συνεπαγόταν η νίκη μιας εθνικιστικής και αυταρχικής δεξιάς δεν θα αρκεί να πείσει όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν την προοδευτική φάση. των δημοκρατιών μας, και οι οποίοι έχουν υποφέρει ιδιαίτερα από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Εξηγώντας στους συμπολίτες μας ότι η παγκοσμιοποίηση έβγαλε εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζους και Ινδούς από τη φτώχεια σίγουρα δεν θα τους κάνει να ξεχάσουν την απογοήτευσή τους και τη δυσπιστία τους έναντι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης..

Στην πολιτική, εκτός από τη λογική, είναι επίσης απαραίτητες οι συμβολικές ιδέες. Σε αντίθεση με αυτήν την έλλειψη συμβολικών ιδεών, οι εθνικιστές έχουν μια εντελώς οπισθοδρομική, παιδική λογική, αυτή του «αφεντικού στο σπίτι», ή ακόμη και του «εχθρού προ των πυλών». Αυτά είναι ενοχλητικά σύμβολα, αλλά λειτουργούν πολύ καλά σε σοβαρές κρίσεις.

Και εμείς? Πριν από μια δεκαετία, καταβλήθηκαν προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συντάγματος. Αν και άτονο, ανιστορικό και αφηρημένο, ήταν μια προσπάθεια απάντησης στην ερώτηση. Ας προσπαθήσουμε να το αναδιατυπώσουμε με τους εξής όρους: ποιο καθήκον πρέπει να έχει η Ευρώπη, κατά τη γνώμη μας, στο μέλλον; Πέρα από το απλό οικονομικό συμφέρον, πέρα ​​από κάθε «ορθολογισμό πρόθεσης», μπορεί να γίνει δεκτό αυτό το καθήκον; Μπορούμε εμείς οι Ευρωπαίοι να βρούμε το σκοπό μας, με βάση την ιστορία μας;

Η Ευρώπη είναι ο τόπος (αόριστος εντός των συνόρων του) που δημιούργησε τη διαδικασία εξορθολογισμού με την οποία επηρέασε όλους τους τομείς της ζωής μας και ολόκληρου του πλανήτη. Αλλά είναι επίσης ο τόπος που «εφεύρε» τις ιδέες της ισότητας και της προοδευτικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας δημοκρατίας που απαιτεί τη συνεχή εφαρμογή των δικαιωμάτων και των καθηκόντων. Η Ευρώπη είναι ο τόπος όπου σκέφτηκαν, μετά από αντιφάσεις και αγώνες κάθε είδους, την πιθανή «συμφιλίωση» αυτών των δύο τρομερών τάσεων.

Ωστόσο, στον σύγχρονο κόσμο, αυτές οι τάσεις τείνουν να διαχωρίζονται και η δεύτερη κινδυνεύει ακόμη και να εξαφανιστεί. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε την αποτελεσματικότητά της ή, μάλλον, τη δύναμή της. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι η εξουσία μπορεί να αρθρώνεται και να διαιρείται, χωρίς να σπάζει. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι οι φορείς που συγκροτούνται από πολίτες με αυτόνομο τρόπο μπορούν να έχουν αποτελεσματική εξουσία σε θέματα ζωτικής σημασίας χωρίς ωστόσο να συγκροτούν «κράτη εν κράτει».

Η Ευρώπη που έρχεται θα διαμορφωθεί από αυτήν την ομοσπονδιακή κουλτούρα ή δεν θα υπάρξει. Αλλά δεν πρόκειται απλώς για μια ομοσπονδοποίηση τεχνική-διοικητική, τύπου ιδιωτικής σύμβασης. Μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και των κρατών τους, τα οποία θα συνεχίσουν να υφίστανται ισχυρότερα από ποτέ εάν ομοσπονδοποιηθούν μέσω μιας αυθεντικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας, πρέπει να παραμείνει ένας σύνδεσμος, δηλαδή μια τιμιότητα, μια φιλία, μια συνείδηση ενός κοινού πεπρωμένου. Αυτή ήταν η ιδέα που διατύπωσαν οι πατέρες-ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την τεράστια τραγωδία της «εποχής των άκρων» που ήταν ο 20ος αιώνας. Μια ιδέα αδελφοσύνης, θα μπορούσαμε να πούμε.

Χριστιανική; Ναι, αλλά όχι χωρίς τις θεμελιώδεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης. Οι επαναστάτες γνώριζαν καλά ότι υπήρχε ένας αδιάλυτος σύνδεσμος μεταξύ Ευρώπης και Χριστιανισμού. Και οι Aντενάουερ, οι Σουμάν και οι Nτε Γκάσπερι το ήξεραν καλύτερα. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η κρίση των ευρωπαϊκών χριστιανικών λαϊκών δυνάμεων είναι ίσως ακόμη πιο βαθιά από εκείνη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε τη θεοφάνεια ενός νέου Υποκειμένου, πολύ περισσότερο να επιμένουμε στη μάταιη ελπίδα των Μεγάλων Αρχηγών, που μας έχουν πικράνει τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει να επικεντρωθούμε στη θετική και επιχειρησιακή αυτοκριτική των υπαρχουσών δυνάμεων, στην ικανότητά τους να κάνουν ανοίγματα και να συναρμόζονται για να προσφέρουν στους λαούς της Ευρώπης νέα θεσμικά όργανα και νέες πολιτικές, ακόμη και αν αυτή η βούληση  υπαγορευόταν μόνο από ένστικτο επιβίωσης. Και σε ένα νέο – παλιό καθήκον.

*Φιλόσοφος και πολιτικός (γεν. 1944). Ως δήμαρχος της Βενετίας (1993-200) υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο δήλωσε ότι «Η ορθοδοξία μας δίνει το πρότυπο ομοσπονδιακής οργάνωσης της Ευρώπης».

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Le troisième suicide européen

Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

(A) Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

Επιστρέφουμε σε εποχές φεουδαρχίας; Επιφανής οικονομολόγος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου θεωρώντας την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις κοινωνίες της Δύσης. Οι ΗΠΑ το πιο ακραίο παράδειγμα.

Κινδυνεύει η δημοκρατία από μια πλούσια ανώτερη κοινωνική τάξη; Το ερώτημα δεν είναι νέο, εντούτοις επανήλθε με δριμύτητα στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια ενόσω ο Λευκός Οίκος διοικούνταν από έναν δισεκατομμυριούχο Τραμπ, που στηρίχθηκε μάλιστα προεκλογικά από εξίσου πάμπλουτους, υπερσυντηρητικούς επιχειρηματίες. Όπως εκτιμούν ειδικοί, η εντεινόμενη ανισότητα που παρατηρείται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες χωρών της Δύσης, θέτει τη δημοκρατία εν γένει σε κίνδυνο και τροφοδοτεί λαϊκιστικά κινήματα.

Σαουδική Αραβία: Ελληνικά προϊόντα αντικαθιστούν τα τουρκικά στα σούπερ μάρκετ

 

 

Eλληνικά προϊόντα αντικαθιστούν τα τουρκικά στα σαουδαραβικά σουπερμάρκετ  με τους διευθυντές τους να τοποθετούν την ελληνική σημαία στα ράφια, ώστε να γίνεται σαφές στους πελάτες από πού προέρχονται τα αγαθά που αγοράζουν.

Το γνωρίζατε; – Έτσι ονόμαζαν τους μήνες οι αρχαίοι Έλληνες

Ίσως να το έχετε ξανακούσει ίσως και όχι, τα ημερολόγια στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην αρχαία Αθήνα δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά. Κι αυτό γιατί το αρχαίο ελληνικό ημερολόγιο ήταν το λεγόμενο σέληνο-ηλιακό με μήνες που παρακολουθούσαν τις φάσεις της Σελήνης.

Επιπλέον προσέθεταν έναν εμβόλιμο μήνα. Μάλιστα, κάθε ελληνική πόλη είχε τις δικές της ονομασίες για τους μήνες.

​Οι Αθηναίοι, λοιπόν, όπως και άλλα ελληνικά κράτη όπως είναι οι Βαβυλώνιοι και οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ένα ημερολόγιο που οι μήνες του ημερολογίου συμβάδιζαν με τους φυσικούς σεληνιακούς μήνες.

​Τα ονόματα των μηνών ήταν Εκατομβαίων, Μεταγειτωιών, Βοηδρομιών, Πυανοψιών, Μαιμακτηριών, Ποσειδεών, Γαμηλιών, Ανθεστηριών, Ελαφηβολιών, Μουνιχιών, Θαργηλιών, Σκιροφοριών.

​Ουσιαστικά αυτά τα ονόματα αυτά τα έπαιρναν από τις βασικές γιορτές που γίνονταν μέσα σε αυτή την περίοδο. Και επειδή ο κάθε σεληνιακός μήνας διαρκεί 29,5 μέρες οι Αθηναίοι προσέθεταν κάθε 3 χρόνια έναν εμβόλιμο 13ο μήνα για να συμβαδίζουν οι μήνες με τις εποχές.

Επιπλέον οι Αθηναίοι διαιρούσαν τα έτη τους με βάση τον αριθμό των φυλών που είχαν πάρει τα ονόματα τους από μυθικούς ήρωες. Οι 12 φυλές αντιστοιχούσαν σε 12 μήνες.

https://www.pronews.gr/istoria/935306_gnorizate-etsi-onomazan-toys-mines-oi-arhaioi-ellines

Καραμπάχ: Οι Μισθοφόροι Ισλαμιστές Πληρώθηκαν με 100 $ για κάθε Αποκεφαλισμό Απίστων

 

 

Στη διάρκεια των εχθροπραξιών, οι δυνάμεις του Αρτσάχ, αιχμαλώτισαν έναν μισθοφόρο ονοματί Γιουσούφ Αλααμπέτ αλ Γκαντζί (φωτογραφία)

Η γραμματέας του υπουργείου Άμυνας της Αρμενίας, Σουσάν Στεπανιάν έγραψε για αυτό στη σελίδα της στα κοινωνικά δίκτυα, δημοσιεύοντας, επίσης, ένα βίντεο από την ανάκριση του μισθοφόρου.

Συγκεκριμένα, σημείωσε:

«Όπως αποδείχθηκε κατά την προκαταρκτική ανάκριση του μισθοφόρου, το όνομά του είναι Γιουσούφ Αλααμπέτ αλ Γκαντζί, γεννήθηκε το 1988, είναι κάτοικος του χωριού Ζιγιαντίγια της επαρχίας Ιντλίμπ. Είναι παντρεμένος και έχει πέντε παιδιά. Σύμφωνα με τον ίδιο, για την καταπολέμηση των «Καφίρ» – Απίστων στο Αρτσάχ του υποσχέθηκαν μηνιαία πληρωμή $ 2000 και ένα άλλο μπόνους 100$ για κάθε αποκεφαλισμό άπιστου», όπως σημειώνεται.

http://www.echedoros-a.gr

Η ιστορικότητα του όρου «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» και η εφευρεση του στα χρόνια του Διαφωτισμού

 

Αυγούστου 16, 2011 (Σημ Φιλίστωρος; Μια ενδιαφέρουσα οπτική για το «Βυζάντιο» και την «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» που αξίζει της προσοχής μας, ασχέτως αν μπορεί να μην συμφωνούμε με όλα τα σημεία της.)

Του Clifton R. Fox Καθηγητή Ιστορίας (Tomball College, USA)

Κατά τη τρέχουσα ορολογία η φράση «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» αναφέρεται σε μια πολιτική πραγματικότητα που κάποτε κυριάρχησε στον κόσμο της Μεσογείου. Η πόλη που ονομάζεται Κωνσταντινούπολη ή (στους σημερινούς χάρτες) Ισταμπούλ ήταν η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας. Η «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» γεννήθηκε με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα στη θέση του Βυζαντίου, της αρχαίας Ελληνικής αποικίας. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο 1ος (πεθ. 337) ονόμασε τη πόλη Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη. Ο Κωνσταντίνος στην καινούργια πόλη μετέφερε την πρωτεύουσα του και αργότερα της έδωσε και το όνομα του. Οι διάδοχοι του Κωνσταντίνου του 1ου έζησαν στην Κωνσταντινούπολη χωρίς διακοπή μέχρι το 1204. Το 1204, οι Σταυροφόροι από τη Δυτική Ευρώπη, παρέκκλιναν από την πορεία τους προς τα Ιεροσόλυμα, κυρίευσαν και λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη. Κράτησαν την πόλη μέχρι το 1261. Οι «Βυζαντινοί» επανίδρυσαν τη «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» στην Κωνσταντινούπολη το 1261 μετά την εκδίωξη των » Φράγκων». Το 1453, οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. Η «Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

Θεσσαλονικιά κατασκευάζει μινιατούρες με τα πιο παράξενα υλικά

Η νοικοκυρά με μία αχυρόσκουπα έχει μαζέψει τα ξερά φύλλα που έριξε ο φθινοπωρινός αέρας. Στο τραπεζάκι της αυλής υπάρχουν δύο κολοκύθες, ενώ μπροστά από την εξώπορτα του διπλανού σπιτιού, η γιαγιά έχει αφήσει το πλεκτό της σε μία καρέκλα. Λίγο πιο πέρα από την πλατεία, το σκηνικό είναι χειμωνιάτικο. Τα γυμνά κλαδιά των δέντρων καλύφθηκαν από μία στρώση χιονιού, ενώ κάποια παιδιά έχουν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. Στο παρακάτω αγροτόσπιτο όμως, τα στάχυα «μυρίζουν» καλοκαίρι, κάτι που επιβεβαιώνει ένα καρπούζι, που πρόκειται να γευτεί το ζευγάρι αφού ταΐσει τις κότες.

Όλο αυτό το χωριό είναι στημένο στα λίγα εκατοστά ενός ραφιού μιας βιβλιοθήκης, ενώ οι εποχές εναλλάσσονται χωρίς καν να μετακινήσεις το βλέμμα. Αρκεί να αλλάξεις το σημείο όπου εστιάζει το μάτι. Ο «κόσμος» αυτός που …χωρά σε μια χούφτα, δημιουργήθηκε από τη Μαίρη Μουλαλή, η οποία με ακρίβεια χειρουργού, χειρίζεται μικροαντικείμενα και δημιουργεί θέματα με μινιατούρες.

Ναγκόρνο – Καραμπάχ 2020: To «1922» της Αρμενίας:Προβλήματα των Αρμενικών ΕΔ (Α)- ΠΙθάνα(;) λάθη τους (Β) – Οι συνέπειες της ήττας τους (Γ)-Διδαγμάτα για την Ελλάδα (Δ) (Μικρή συλλογή άρθρών)

 

 

(Α) O Aρχηγός του αρμενικού Στρατού εξηγεί πώς έφτασαν στην ήττα: «Τελείωναν τα πυρομαχικά από την 3η ημέρα»!

 

«Ήταν περιορισμένες οι δυνατότητές μας για μακροχρόνιο αγώνα»

Ο Ονικ Γκασπαριάν – αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Αρμενίας, έκανε δηλώσεις σχετικά με αυτά που συνέβησαν στον πόλεμο του Καραμπάχ : “Από την τρίτη μέρα του πολέμου είχαμε αρχίσει να έχουμε προβλήματα με τα πυρομαχικά μας.

 

Έξι F-35 «δάσκαλοι» της stealth γενιάς στέλνουν μήνυμα εκτός συνόρων: Κανείς ταραξίας δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος…

 

 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Γ.Σ., HELLAS JOURNAL

-Δομή αεροπορικής υπεροχής 25ετίας για την Πολεμική Αεροπορία
-Τα F-35 και η συνεργασία τους με τον αεροπορικό στόλο
-Υπέρ και κατά της «6άδας»
-Απαρέγκλιτο χρονοδιάγραμμα (2021-2026) θέλει η Αθήνα για τα F-35

Μοναδικός στόχος του αεροπορικού Επιτελείου είναι η τελευταία προσγείωση της ημέρας ν’ ανήκει στα «Μπλε φτερά».

Με την αεροπορική εμπειρία τεχνικών και ιπταμένων και τα ιδιαίτερα υψηλά στάνταρ που διατηρεί η Πολεμική Αεροπορία σε όλους τους τομείς, εκείνο που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι να χτίζεται ένα σημαντικό μέρος της αεροπορίας της επόμενης 20ετίας, ίσως και παραπάνω.