Επιμέλεια Γ.Γ.Γ
=================
Ο Κριεζιώτης αρνούμενος την εφ’ όρου ζωής μισθοδοσία του, είπε στην Εθνοσυνέλευση:
«Εγώ δεν έκαμα τίποτε περισσότερον από το χρέος μου. Δεν καταδέχομαι να λάβω καμμίαν υλικήν αμοιβήν, διότι εφάνην πιστός προς την πατρίδα μου και τόσον μάλλον, όσον ό,τι και αν έπραξα το έπραξα εν συμφώνω μετά των συναδέλφων μου Θεοδώρου Γρίβα, όστις εξεπλήρει ταυτοχρόνως το ίδιον έργον εις το άλλο άλλον της Ελλάδος, του Ιωάννου Μακρυγιάννη και άλλων, με τους οποίους είμαι και θέλω είσθαι στενά συνδεδεμένος»
===================
Ο πιο διάσημος οπλαρχηγός της Εύβοιας στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Γεννήθηκε το 1785 στο χωριό Αργυρό από οικογένεια βοσκών. Ο Νικόλαος Κριεζιώτης, ήταν στρατηγός του ελληνικού επαναστατικού στρατού με αρκετές νίκες στο ενεργητικό του όπως το 1823 κατά του Ομέρ Μπέη στην Κάρυστο, ενώ συμμετείχε στην πολιορκία της Αθήνας ενισχύοντας την πολιορκημένη Ακρόπολη και στην τελευταία μάχη της ελληνικής επανάστασης το 1829 στην Πέτρα Βοιωτίας. Μετά την επανάσταση διετέλεσε νομοτηρητής. Ήταν επικεφαλής της Επανάστασης του 1843 στην Εύβοια και τον επόμενο χρόνο εξελέγη πληρεξούσιος στην Α’ Εθνική Συνέλευση. Εξελέγη πληρεξούσιος και στην Β’ Εθνική Συνέλευση της Αθήνας. Πέθανε το 1853.
Η αναφορά του παρακάτω περιστατικού του βίου του, ενδεικτικού του χαρακτήρα και των έργων των πραγματικών ιδεολόγων αγωνιστών ακόμη και όταν μπαίνουν στην πολιτική, αφιερώνεται στη Μνήμη του:
Το 1843, η Εθνοσυνέλευση που συγκροτήθηκε μετά την Επανάσταση των Καλλέργη και Μακρυγιάννη, έφερε ψήφισμα στην Σύνοδο της Ολομέλειας για ηθικές και υλικές αμοιβές των αξιωματικών της Φρουράς της Πρωτεύουσας, που έλαβαν μέρος στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου.
Ο βορειοηπειρώτης οπλαρχηγός Σπύρος Μήλιος, που έπαιξε ενεργητικό και σημαντικό ρόλο στην Επανάσταση ως στρατιωτικός και στη συνέχεια εξελέγη Πληρεξούσιος Θηβών, αρνήθηκε να πάρει τον ισόβιο μισθό του βαθμού του. Πήρε το λόγο προς το τέλος της συνεδρίασης και τόνισε προς την Εθνοσυνέλευση, όπως έγραψε στις 8 Δεκεμβρίου η εφημερίδα «Αθηνά», ότι αποδέχεται τις ηθικές αμοιβές προς τους αξιωματικούς, αλλά δεν δέχεται την εφ’ όρου ζωής μισθοδοσία του «διότι δεν εκινήθην εις τον ένδοξον σκοπόν της ημέρας εκείνης χάριν φιλοκερδείας». Και πρόσθεσε πως «καθ’ όσον αφορά το άτομό μου, δεν παραδέχομαι το μέρος με το οποίο υλικώς ανταμείβει τους αξιωματικούς της Φρουράς της πρωτευούσης η Σύνοδος».
Στη συνεδρίαση εκείνη και μετά την αγόρευση του Σπύρου Μήλιου πήρε το λόγο ο πληρεξούσιος Χαλκίδας, δικηγόρος Αθανάσιος Πετσάλης, που αναφέρθηκε στην αποφασιστική συμμετοχή στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου του υποστράτηγου Νικόλαου Κριεζιώτη, ο οποίος συνέβαλε στην επικράτησή της στη Χαλκίδα και πρότεινε στις ηθικές και υλικές αμοιβές της Φρουράς των Αθηνών να συμπεριληφθεί και ο Κριεζιώτης. Και ενώ η Σύνοδος της Ολομέλειας εξέφραζε τις ευχαριστίες της γι’ αυτόν, ο Κριεζιώτης, ήδη πληρεξούσιος Χαλκίδας, εισήλθε στην αίθουσα. Και όταν αντελήφθη ότι οι επευφημίες και οι ζητωκραυγές ήταν γι’ αυτόν πήρε το λόγο και είπε: «Εγώ δεν έκαμα τίποτε περισσότερον από το χρέος μου. Δεν καταδέχομαι να λάβω καμμίαν υλικήν αμοιβήν, διότι εφάνην πιστός προς την πατρίδα μου και τόσον μάλλον, όσον ό,τι και αν έπραξα το έπραξα εν συμφώνω μετά των συναδέλφων μου Θεοδώρου Γρίβα, όστις εξεπλήρει ταυτοχρόνως το ίδιον έργον εις το άλλο άλλον της Ελλάδος, του Ιωάννου Μακρυγιάννη και άλλων, με τους οποίους είμαι και θέλω είσθαι στενά συνδεδεμένος».
Στη συνέχεια και ο υποστράτηγος Θεόδωρος Γρίβας, πληρεξούσιος Βόνιτσας, είπε ότι ωσαύτως δεν δέχεται όπως και ο συνάδελφός του καμιά υλική αμοιβή. Τα ίδια είπε και ο συνταγματάρχης Μακρυγιάννης, πληρεξούσιος Αθηνών.
Η Σύνοδος της Ολομέλειας της Α΄ Εθνοσυνέλευσης τους ευχαρίστησε για τα γενναία αισθήματά τους, τους επαίνεσε και τους ευχήθηκε μακροζωία «και να διατηρήσουν το προς την Πατρίδα και το Βασιλέα της Όθωνα, σέβας».
Και φυσικά δεν έλαβαν υλικές αμοιβές οι γενναίοι αξιωματικοί. Γι’ αυτό η εφημερίδα «Αιών» έγραψε στις 15 Δεκεμβρίου 1843 ότι: «Η Φρουρά των Αθηνών έδειξε και κατ’ αυτήν την περίστασιν τα γενναιότερα και πατριωτικώτερα αισθήματα, μη παραδεχθείσα καμμίαν προνομιούχον διάκρισιν ένεκα της μεταξύ Ανακτόρων και Λαού μεσολαβήσεώς της κατά την 3ην 7/βρίου. Η νέα αύτη διαγωγή των κ. Αξιωματικών ανοίγει νέας υπέρ εαυτών σελίδας επαίνων εις την ιστορίαν».
ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ 
Ο στρατηγός Νικόλαος Γκριζιώτης αυτό είναι το πραγματικό του όνομα όπως το αναφέρει η βουλή των Ελλήνων όταν του απονέμει τον βαθμό του στρατηγού, έτσι τον αναφέρει ο Μακρυγιάννης, ο Κασομούλης αλλά ο Ζωγράφος στον πίνακα πολιορκία της Ακροπόλεως. Το Κριεζιώτης ήταν ντοπιολαλιά και οι παραχαράκτες της ιστορίας το χρησιμοποίησαν για να σφετεριστούν το κτήμα του, από τα άλλο παιδί (το όνομα αυτής ΚΥΡΑΤΣΩ), που είχε αποκτήσει από την πρώτη σύζυγο.
Από που ως που αναφέρεις τον στρατηγό Νικόλαο Κριεζιώτη , όταν η βουλή του απονέμει τον τίτλο του χιλιάρχου και στρατηγού ως Νικόλαος Γκριζιώτης, όταν ο Κασουμούλης τον αναφέρει συνεχώς ως Γκριζιώτη, ο Μακρυγιάννης επίσης καθώς και ο Σωτήρης Ζωγράφος στον πίνακά του.>. Δεν γνωρίζεις για την εκστρατεία του Γκριζιώτη μαζί με τον Χατζήμελέτη στην Βηρυτό, δεν διάβασες τα αρχεία της Άνδρου για να διαβάσεις τα συμβόλαια για την ενοικίαση των πλοίων, να μεταφέρουν τους στρατιώτες στην Βηρυτό. Ο Γκριζιώτης πολέμησε και έδωσε την ψυχή του για την Εύβοια, αλλά πέθανε στην Σμύρνη, με πολλά ερωτηματικά για τον θάνατο του. Τα παιδιά της δεύτερης γυναίκας του καρπώθηκαν το κτήμα στην Εύβοια που είχε αγοράσει στην Εύβοια μαζί με την τρίτη του γυναίκα επειδή δεν απέκτησε με αυτήν παιδιά. Τα παιδιά της δεύτερης γυναίκας του για να καρπωθούν την περιουσία του σε συνεργασία με ντόπιους προύχοντες και να αποτρέψουν την διεκδίκηση από την Κυράτσω Γκριζιώτη πρωτότοκη κόρη με την πρώτη του γυναίκα την Ρήνα Ντούφα που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1824 στην μονή Πετράκη, παραποίησαν το όνομά του στην ντοπιολαλιά (Κριεζιώτη) και την αποκλήρωσαν.΄΄Οσο για τις διάφορες εκδοχές για την παιδική του ζωή , επειδή δεν υπάρχουν στην Εύβοια στοιχεία τα μπουρδόκλωσαν με την ζωή και την δράση του φίλου του οπλαρχηγού το 1821 του Βάσσου Μαυροβουνιώτη (Βαλκάνιος επαναστάτης από το Μαυροβούνιο εξ ού και το επίθετό του) αυτός λοιπόν ήλθε από μικρά Ασία και όχι ο Γκριζιώτης. Όλα αυτά έντεχνα προσπάθησαν να τον παρουσιάσουν με Ευβοιώτικη καταγωγή , μα με δίχως στοιχεία. Όλα τα παραπάνω τα επιβεβαιώνει και ο καθηγητής και ιστορικός Γιάννης Κορδάτος στην ιστορία της επανάστασης του 1821 και τον αναφέρει ως Μακεδόνα οπλαρχηγό. Νομίζω ότι διακόσια χρόνια μετά την επανάσταση του1821 καλό είναι να αποδώσουμε στην ιστορία το πραγματικό του όνομα και την καταγωγή του.Διότι ο Γκριζιώτης ήταν ο μοναδικός στρατηγός που πολέμησε σε πάνω από τριάντα μάχες στην πρώτη γραμμή με τους άνδρες του , όσες κανένας άλλος οπλαρχηγός της επανάσταση του 1821, μα δεν τιμήθηκε ανάλογα από Ελληνικό κράτος. Τέλος να αναφέρω την δράση του ως πολιτικός Βουλευτής και Γερουσιαστής και πρωτεργάτης με τον Μακρυγιάννη στην στάση κατά του Όθωνα για να παραχωρήσει δημοκρατικές ελευθερίες και το τίμημά του να χάσει το χέρι του για την δράση του αυτή κατά της Βασιλείας και να φύγει κυνηγημένος πρώτα στην Προύσα και μετά στην Σμύρνη. Καιρός να λάμψει η αλήθεια 200 χρόνια είναι αρκετά.!!! ΥΓ υπάρχουν εκατοντάδες έγραφα που αναφέρουν τον Νικόλαο Γκριζιώτη με την σωστή του γραφή από τα αρχεία του Ελληνικού κράτους, αλλά θεωρώ ότι δεν πρέπει να μακρυγορήσω άλλο. Ούτε οτι ο πατέρας του ήτανε βοσκός με το όνομα Χαρχαλιάνη είναι ντροπή να αναφέρεται.