50 χρόνια από τον θάνατο του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ

 

Το «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» είναι ίσως ένα από τα πιο διάσημα αντιπολεμικά έργα για τις τραυματικές εμπειρίες στα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και παραμένει μέχρι σήμερα επίκαιρο.

Το κλασικό αντιπολεμικό μυθιστόρημα του Έριχ Μαρία Ρεμάρκ «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο» έχει γράψει τη δική του ιστορία και μέχρι σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 20 εκατομ. αντίτυπα παγκοσμίως. Είναι, θα έλεγε κανείς, το πορτραίτο μιας ολόκληρης γενιάς που εγκατέλειψε το σχολείο για να πολεμήσει στο μέτωπο του Α‘ Παγκόσμιου Πολέμου, μιας αιματηρής σύρραξης που καθόρισε τον 20ό αιώνα και προετοίμασε το έδαφος για τον Β‘ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Θορ Χέιερνταλ 1914 – 2002

Νορβηγός εθνογράφος, εξερευνητής και συγγραφέας. Από τους πρωτοπόρους της πειραματικής αρχαιολογίας, επιχείρησε να αποδείξει ότι οι αρχαίοι λαοί είχαν τη δυνατότητα να διασχίσουν μεγάλες αποστάσεις δια μέσου των ωκεανών. Το σύνολο των γραπτών του προστατεύονται από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως μνημείο της ανθρώπινης ιστορίας.

Ο Θορ Χέιερνταλ γεννήθηκε στο Λάρβικ της Νορβηγίας στις 6 Οκτωβρίου 1914. Γιος ζυθοποιού, σπούδασε ζωολογία και γεωγραφία στο Πανεπιστήμιο του Όσλο και ασχολήθηκε με τη μελέτη των πολιτισμών της Πολυνησίας.

Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ζήσει στην Πολυνησία με τη γυναίκα του. Εκεί πείστηκε ότι οι αυτόχθονες ιθαγενείς είχαν καταγωγή από τη Λατινική Αμερική και όχι από την Ασία, όπως πίστευε η επιστημονική κοινότητα. Για να αποδείξει την ορθότητα της υπόθεσης εργασίας του, σκέφτηκε να κατασκευάσει μία σχεδία, πιστό αντίγραφο ινδιάνικου μοντέλου και να αφεθεί στα ρεύματα του ωκεανού.

The Romantics

Αμερικανικό συγκρότημα του new wave από το Ντιτρόιτ. Γνώρισε επιτυχία στις αρχές της δεκαετίας του ’80, κυρίως με το τραγούδι Talking In Your Sleep, αλλά και με τα μουσικά τους βίντεο, που παίζονταν συχνά από το MTV.

Οι Romantics δημιουργήθηκαν στις 14 Φεβρουαρίου 1977, την Ημέρα των Ερωτευμένων, εξ ου και το όνομά τους. Τους αποτελούσαν οι Γουόλι Πάλμαρ (κιθάρα, φυσαρμόνικα, τραγούδι), Μάικ Σκιλ (κιθάρα), Ριτς Κόουλ (μπάσο) και ο ελληνικής καταγωγής Τζίμι Μαρίνος (ντραμς, τραγούδι). Όλα τα μέλη του γκρουπ συνεισέφεραν στη σύνθεση των τραγουδιών, αλλά οι κυρίως συνθέτες υπήρξαν οι Πάλμαρ και Σκιλ. Επηρεασμένοι από το βρετανικό ροκ της δεκαετίας του ‘60 (Beatles, Kinks, Hollies, Rolling Stones, Who), το γκαράζ ροκ του Ντιτρόιτ και το χαρντ ροκ της δεκαετίας του ‘70 (Ίγκι Ποπ, Stooges, MC-5, Rationals) και το πανκ ροκ των Ramones, προσανατολίσθηκαν σε μια ποπ εκδοχή του πανκ ροκ, γνωστή ως πάουερ-ποπ (power pop).

“Tα φιλαράκια με τα χακί”: Τα Χριστούγεννα που οι στρατιώτες άφησαν τα όπλα κάτω για να παίξουν μπάλα | Φωτογραφιες + Βίντεο

Πριν από 100 χρόνια, σαν σήμερα, τα πρώτα Χριστούγεννα από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το χειμώνα του 1914, πάνω από 1 εκατ. στρατιώτες του Δυτικού Μετώπου*, αψηφώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, εγκατέλειψαν τα χαρακώματα και σκορπίζοντας ευχές γιόρτασαν με τον εχθρό, παίζοντας ποδόσφαιρο σε μια αυθόρμητη εκεχειρία που έμεινε για πάντα στη παγκόσμια ιστορία. Μια «ανταρσία της ανακωχής», ονομάστηκε και “η ανακωχή των φιλαράκων με τα χακί” εν μέσω του «Μεγάλου Πολέμου» που τελικά στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 18 εκατ. ανθρώπους.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, άνδρες του βρετανικού στρατού άκουσαν του Γερμανούς να τραγουδούν τα κάλαντα και είδαν φανάρια και μικρά έλατα στα χαρακώματα τους. Τα μηνύματα άρχισαν να περνούν σε όλους τους στρατιώτες, με την επόμενη ημέρα να βρίσκει  Βρετανούς και Γερμανούς να ανταλλάζουν δώρα, να βγάζουν φωτογραφίες, να θάβουν τους νεκρούς τους και να παίζουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου για να γιορτάσουν την εκεχειρία που μόνοι τους αποφάσισαν.

Πολλοί αξιωματικοί ανησύχησαν πως η συμπεριφορά των στρατιωτών τους θα υπονόμευε το μαχητικό πνεύμα, με αποτέλεσμα οι ανώτεροι να δίνουν εντολές για λήψη μέτρων ώστε να μην συμβεί ξανά ανάλογο περιστατικό, θέλοντας να διατηρήσουν την αυθόρμητη ανακωχή στο επίπεδο ενός μεμονωμένου περιστατικού στο Δυτικό Μέτωπο. «Εκείνα τα Χριστούγεννα, κατάφεραν να κάνουν θανάσιμους εχθρούς, φίλους για μια στιγμή», ανέφερε ο ιστορικός Φράνσις Τοουντρόου, σύμφωνα με το BBC.

Today in Military History: December 15, 1944:Plane Carrying «Big Band» Leader Maj. Glenn Miller to Paris Disappears

 2015 by Siggurdsson

Captain (later Major) Glenn Miller, U.S. Army Air Forces, c. 1942
Photograph courtesy of U.S. Air Force, and http://www.usatoday.com
(Unless otherwise noted, all illustrations are courtesy of Wikipedia)

 

Today’s history story comes from the time period of the Second World War. It involved a popular musician, whose music brought pleasure to everyone who heard it, especially the soldiers of the American armed forces fighting for democracy around the world.

The Inca Rope Bridge That’s Woven Across a River Each Year

• by Allison Meier

The Inca rope bridge in ‘The Great Inka Road: Engineering an Empire’ at the National Museum of the American Indian in Washington, DC (all photos by the author for Hyperallergic unless noted)

Η Σκοτεινή Πλευρά των Φωτεινών Πνευμάτων της Αναγέννησης…

Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους.

Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας-  με την ομορφιά της τέχνης.

German actor Hardy Krüger fought for the SS in WWII.

Krüger was born in Wedding, Berlin in 1928. From 1941, he went to an Adolf Hitler School at the Ordensburg Sonthofen. At age 15, Hardy made his film début in a German picture, The Young Eagles, but his acting career was interrupted when he was conscripted into the German Wehrmacht in 1944 at age 16. In March 1945, Krüger was conscripted into the 38th SS Division Nibelungen, where he was drawn into heavy fighting before being captured by American forces.

Οι αρχαίες βιβλιοθήκες στη μέση της ερήμου της Μαυριτανίας, και οι σπουδαίοι φύλακες τους…

Στην αρχαία πόλη Chinguetti στη Μαυριτανία, την Δυτική πλευρά της ερήμου Σαχάρα, σχεδόν όλα είναι όπως ήταν και πριν πάνω από 12 αιώνες. Τα σπίτια φτιαγμένα από πέτρες και λάσπη, οι σκεπές από ξύλα και φύλλα από τα φοινικόδεντρα…Σε αυτή την πόλη, κάποτε μητρόπολη, παλιά ζούσαν 200.000 άνθρωποι, σήμερα ζουν μόνο μερικές χιλιάδες, καθώς οι περισσότεροι έχουν εγκαταλείψει την έρημο για πιο αστικά περιβάλλοντα.

Οι εναπομείναντες κάτοικοι όμως, έχουν έναν θησαυρό που τον φυλάνε προσεχτικά και με περηφάνια…και αυτός δεν είναι κάτι άλλο, από αρχαίες βιβλιοθήκες, με κάποιες από τις σημαντικότερες συλλογές αρχαίων χειρόγραφων για το Ισλαμ

Βίντεο – ντοκουμέντο από τη Σμύρνη το 1922 βρέθηκε μετά από 86 χρόνια | Βίντεο

Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο «Αμερικανικό Κολλέγιο» στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων) ή YMCA.

Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στη Μικρά Ασία, το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής. Ο George Magarian, την ίδια στιγμή που συμμετείχε στα γεγονότα αυτά, την ίδια στιγμή, με μια μηχανή 35 mm, κινηματογράφησε πολλές σκηνές της ανθρωπιστικής καταστροφής, στη Σμύρνη, στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη.

ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΠΤΟΛΕΜΑΙΩΝ : ΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

·

Η ελληνική κυριαρχία της Αιγύπτου άρχισε το 332 π.Χ., όταν ο Μέγας Αλέξανδρος κατέλυσε την διακυβέρνηση των Περσών και ίδρυσε την Αλεξάνδρεια ως η πρωτεύουσα της ελληνικής Αίγυπτου. Ο Αλέξανδρος σεβάστηκε τα τοπικά έθιμα και πολιτισμούς. Επισκέφθηκε ακόμη και το Μαντείο του Άμμωνα (στη σημερινή Σίβα), όπου ανακηρύχτηκε ως ο κληρονόμος του Αμμωνα(γιός του Άμμωνα, εκλεκτός του Ρα). Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου το 323 π.Χ., οι στρατηγοί του Αλεξάνδρου, γνωστοι ως οι Διάδοχοι, πολέμησαν μεταξύ τους για την κυριαρχία της αυτοκρατορίας σε μια σειρά των συγκρούσεων γνωστή ως Πόλεμοι των Διαδόχων. Τελικά, ο Πτολεμαίος ανέβηκε στο θρόνο της Αιγύπτου ως Φαραώ , ξεκινώντας 300 χρόνια της κυριαρχίας πτολεμαϊκής. Υπό τον Πτολεμαίο Α’, Η Αλεξάνδρεια έγινε ένα κέντρο της μάθησης. Ο Πτολεμαίος έχτισε το Μουσείο και τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας και κάλεσε υποτρόφους από όλο τον κόσμο να έρθουν και ενταχθούν στην πνευματική κοινότητα της πόλης. Πολλοί μεγάλοι στοχαστές καλλιεργήθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής, όπως Ο Ευκλείδης, ο διάσημος μαθηματικός, ο Ερατοσθένης, ο μαθηματικός και γεωγράφος οποίος υπολόγισε την περιφέρεια της γης με ακρίβεια 99%, και ο Ηρόφιλος, ο ιδρυτής της ιατρικής σχολής της Αλεξάνδρειας, οποίος πραγματοποίησε τις πρώτες ανθρώπινες ανατομές και ήταν ένας πρώτος πρωτοπόρος της επιστημονικής μεθόδου.  

     Ο Πτολεμαίος Α΄ πέθανε το 283 π.Χ. και ο γιος του Πτολεμαίου Β’ ανέβηκε στο θρόνο. Ο Πτολεμαίος Β’ ανέθεσε μια σειρά από σημαντικά έργα κατασκευής και μηχανικής. Ολοκλήρωσε τον μεγάλο Φάρο της Αλεξάνδρειας, ένα από τα Επτά Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου, οποίο ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του. Ο Πτολεμαίος Β ‘ξανάνοιξε το κανάλι μεταξύ της Ερυθράς Θάλασσας και του Νείλου ποταμού, που είχε υπάρξει κατά τη διάρκεια της εποχής των Περσών, αλλά είχε πέσει σε ρήμαγμα. Ο Πτολεμαίος Β’ χρηματοδότησε την αποστράγγιση της λίμνης Μοίριδος στην Όαση Φαγιούμ, ανακτώντας περίπου 1.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα της γεωργικής γης, οποίο έγινε γνωστός ως ο «Κήπος της Αιγύπτου». Ο μεγάλος Φάρος της Αλεξάνδρειας ήταν ένα από τα 7 θαύματα του Αρχαίου Κόσμου. Στη Μεγάλη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, η Εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε στην Ελληνική για πρώτη φορά. Αυτό επέτρεψε στις θρησκευτικές εβραϊκές γραφές να εξαπλωθούν σε όλο τον μεσογειακό κόσμο και μπορεί να είχε σημαντική επίδραση στην άνοδο του Χριστιανισμού μερικούς αιώνες αργότερα.

Στήλες, κίονες και οβελίσκοι στη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη

Μαρίνης Βασίλειος , «Στήλες, κίονες και οβελίσκοι στη Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη»

Οι Βυζαντινοί κληρονόμησαν από τους Ρωμαίους την πρακτική να υψώνουν στήλες και κίονες για τιμητικούς λόγους, χωρίς δομική χρήση. Ο κύριος προορισμός τέτοιων στηλών ή κιόνων ήταν η μνημόνευση ενός προσώπου (συνήθως αυτοκράτορα) ή ενός γεγονότος (συνήθως μιας νίκης επί εχθρών). Στη Κωνσταντινούπολη υπάρχουν ακομά αρκετά από αυτά τα μνημεία, ορισμένα εκ των οποίων σώζονται μόνο αποσπασματικά.

       Χοντρικά μπορούν να διαιρεθούν σε δύο κατηγορίες:

Φιντέλιο

Όπερα σε δύο πράξεις του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, η μοναδική του μεγάλου γερμανού συνθέτη.

O «Φιντέλιο» είναι μια δυνατή ιστορία αγάπης, με πολιτικό υπόβαθρο. Στη Σεβίλη του 18ου αιώνα, ο ισπανός επαναστάτης Φλορεστάν φυλακίζεται. Ο κακός διοικητής της φυλακής Πιζάρο διαδίδει ότι πέθανε. Η σύζυγος του Φλορεστάν, η όμορφη και πιστή Λεονώρα, δεν το πιστεύει. Μεταμφιεσμένη σε άνδρα, φροντίζει να προσληφθεί ως δεσμοφύλακας με το όνομα Φιντέλιο, για να τον σώσει.

Ο «Φιντέλιο» παίδεψε πολύ τον Μπετόβεν. «Απ’ όλα τα παιδιά μου, αυτό είναι που μου προξένησε τις μεγαλύτερες ωδίνες, που μου προξένησε τη μεγαλύτερη λύπη· γι’ αυτό είναι και το πιο αγαπημένο μου» είπε κάποτε ο συνθέτης για τη μοναδική του όπερα. Έγραψε 16 διαφορετικές παραλλαγές της πρώτης άριας του Φλορεστάν, 346 σελίδες μουσικής και 4 διαφορετικές εισαγωγές. Αρχικά, η όπερα είχε τον τίτλο «Λεονώρα», αλλά χρειάστηκε να μετονομαστεί, γιατί κυκλοφορούσαν ήδη πολλές όπερες με τον ίδιο τίτλο. Έμειναν μόνο με το όνομα αυτό οι τρεις εισαγωγές (Λεονώρα αρ. 1, 2 και 3), που παίζονται ως αυτόνομα έργα, με δημοφιλέστερη την υπ’ αριθμόν 3, που θεωρείται καλύτερη και από την Εισαγωγή του «Φιντέλιο».

Οταν οι Selfie δεν βγαίνουν όπως τις περίμενες !

Mike Kelley’s Superman Complex

• by Jillian Steinhauer

Every hero has an origin story. In Superman’s case, legend and comic books have it that he was born on a planet called Krypton, whose capital city was Kandor. After Superman’s parents sent him to Earth, a villain named Brainiac stole Kandor and shrunk it to miniature size, just before Krypton was destroyed. Some time after that, Superman encountered Brainiac on Earth and discovered that he had the shrunken Kandor in his possession. The hero managed to wrest it from the villain’s control and, in an attempt to safeguard the city, placed it in a bell jar inside his Fortress of Solitude. There it sat, an inaccessible home within a home — a place that Superman both longed for and possessed,but could never fully return to.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ15ου-19ου αιώνος μ.Χ.

​

​ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ

Μετά την παράδοση της Ακροπόλεως το 1458 μ.Χ από τους Ατσαγιόλι στους Τούρκους, ο Ιερός Βράχος μετετράπη σε κάστρο της τουρκικής φρουράς, απρόσιτο στον λοιπό λαό. Ο καθολικός ναός της Παναγίας,  μετετράπη σε μουσουλμανικό τζαμί και το κωδωνοστάσιο του, αντιστοίχως σε μιναρέ. Εσωτερικά τα ψηφιδωτά και οι λοιπές αγιογραφίες, επικαλύφθηκαν με ασβέστη και γύψο, προκειμένου να εξαλειφθεί κάθε σημάδι του χριστιανικού ναού. Αξιοσημείωτο τυγχάνει ότι πλην του Παρθενώνα, ο Μωάμεθ ο Πορθητής δεν επέτρεψε την μετατροπή καμιάς άλλης εκκλησίας σε τζαμί, ως ένδειξη σεβασμού στην ιστορία και στα αρχαία μνημεία της Αθήνας.

Δύο αιώνες αργότερα όμως και μετά την κατάρρευση μεγάλου τμήματος του Παρθενώνα από τις μπομπάρδες του Μοροζίνη, οι Οθωμανοί ανήγειραν εντός του σηκού του αρχαίου ναού ένα μικρό τζαμί, το οποίο τελικά κατεδαφίστηκε το 1842 μ.Χ. μετά την απελευθέρωση του ελληνικού έθνους.

H λεηλασία των αρχαιοτήτων στην Κρήτη από τους Γερμανούς και Ιταλούς

Γράφει ο Γιώργος Τζωράκης, αρχαιολόγος

Στους απολογισμούς των δεινών που επέφεραν οι ξένοι κατακτητές στη χώρα μας κατά τη διάρκεια της κατοχής, οι καταστροφές της πολιτιστικής κληρονομιάς είναι αυτές που έχουν απασχολήσει σε μικρότερη έκταση έως σήμερα τους ερευνητές. Το ίδιο άγνωστες είναι οι καταστροφές των αρχαιολογικών θησαυρών της Κρήτης, παρά τις συνοπτικές αλλά έγκαιρες καταγραφές από τον αρμόδιο Έφορο αρχαιοτήτων Νικόλαο Πλάτωνα, μετά το τέλος του Πολέμου και τις αναφορές στην περίφημη Έκθεση Ωμοτήτων που συνέταξε ο Καζαντζάκης με τον Κακριδή και τον Καλιτσουνάκη.

Η παρούσα εργασία βασίζεται κυρίως σε αδημοσίευτα έγγραφα της κρητικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και αφορά σε μεγαλύτερο βαθμό στην τύχη των αρχαιοτήτων της ανατολικής και κεντρικής Κρήτης.
Μια κατηγοριοποίηση των καταστροφών εις βάρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της Κρήτης, στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, θα κατέληγε στο διαχωρισμό τεσσάρων βασικών κατηγοριών:

To Hell and Back: 10 Interesting facts about Audie Murphy, Do You Know Them All?

One of the most highly decorated American soldier of World War II, Audie Leon Murphy, was born on the 20^th June 1925.  His life story was an incredible mix of heroism and acting – heroism because he was one of the bravest and most successful warriors the United States of America ever produced and acting because, when his military career ended, he turned his attention to Hollywood and became an international celebrity in a film career that spanned 21 years.

Χορωδία «Κόκκινου Στρατού»: Ο «Ιερός Πόλεμος» τρομάζει ακόμα…

Μια μικρή αναφορά σε έναν μεγάλο καλλιτεχνικό θρύλο, με αφορμή την απαγόρευση συναυλιών του στην Εσθονία… των «ελευθερωτών» ναζί.

Γρηγόρης Τραγγανίδας

Σε μια ακόμη χαρακτηριστική τακτική κατασκευής «εξωτερικού εχθρού» για να «κουκουλωθούν» τα εσωτερικά προβλήματα και να αποπροσανατολιστεί η λανθάνουσα κοινωνική αγανάκτηση προχώρησε το καθεστώς της Εσθονίας, κράτους – μέλους τηςΕυρωπαϊκής Ενωσης, γνωστού για την νομιμοποίηση του ναζισμού και την διαστρέβλωση της ιστορίας του Β” Παγκοσμίου Πολέμου.

Το εσθονικό υπουργείο Αμυνας απαγόρευσε στην παγκοσμίως γνωστή, ρωσική χορωδία του «Κόκκινου Στρατού», να πραγματοποιήσει περιοδεία στην χώρα, επικαλούμενο την διακοπή των διμερών αμυντικών σχέσεων με την Ρωσία, δεδομένου ότι η χορωδία ανήκει στο ρωσικό υπουργείο Αμυνας.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου Αμυνας της Εσθονίας, τα μέλη των ενόπλων δυνάμεων ξένων κρατών μπορούν να βρίσκονται σε εσθονικό έδαφος μόνο μετά από άδεια του υπουργείου Αμυνας. Αυτό αφορά και σε πολιτικά πρόσωπα που ανήκουν στις ένοπλες δυνάμεις ξένων κρατών.

Είναι η δεύτερη φορά που η Εσθονία απαγορεύει την είσοδο στην χορωδία και την ορχήστρα του «Κόκκινου Στρατού». Τον περασμένο Δεκέμβρη απαγορεύτηκε ανάλογη περιοδεία, παρά το γεγονός ότι και τα 30 μέλη εκείνης της αποστολής ήταν πολίτες και όχι στρατιωτικοί. Τότε, η δικαιολογία ήταν η «αποφυγή προβοκατσιών» εναντίον των καλλιτεχνών…

Michael Moore: «Where to invade next»…

«Αμερικάνικος» ή «Ευρωπαϊκός» καπιταλισμός; Ιδού η «απορία»…

Γράφει o Χρήστος Σκυλλάκος

Αφού το κογκρέσο, το πεντάγωνο, ο στρατός, η CIA, η NSA και λοιποί συνεχίζουν σε όλον τον κόσμο την ειρηνευτική τους διαδικασία και την προώθηση του πολιτισμού και της δημοκρατίας και το ΝΑΤΟ είναι ήδη στο Αιγαίο πνίγοντας με την «βούλα» εθνικές ανεξαρτησίες και πρόσφυγες, ο γνωστός και οσκαρικός ντοκιμαντερίστας Michael Moore κρατάει μια απόσταση και αποποιείται αυτή την πλευρά του αμερικανισμού και με χιούμορ, ειλικρινή για τον ίδιο διάθεση και πολιτική στόχευση προσπαθεί να βρει μια λύση στο όλο πρόβλημα που ζει η χώρα του: Τις εξωφρενικές συνέπειες της καπιταλιστικής της εξουσίας.

Παίρνει λοιπόν μια αμερικάνικη σημαία ανά χείρας, μπαρκάρει σε ένα πλοίο, και αποφασίζει να κάνει κι αυτός την δική του «επέμβαση». Όχι στη Μέση Ανατολή, ή στην Λατινική Αμερική, ούτε στην «δυτική» Ουκρανία. Μα στις «ευημερούσες» χώρες της Ευρώπης. Δεν έρχεται να ελέγξει φυσικούς πόρους ή για να ανατρέψει κυβερνήσεις. Όχι. Έχει φιλικές διαθέσεις γιατί είναι αλήθεια ότι ο κύριος Moore σίγουρα δεν είναι απολογητής του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μισεί ειλικρινά την έλλειψη δημοκρατίας στην χώρα του, την εργασιακή ανασφάλεια, το ρατσιστικό δηλητήριο που ρέει σε όλη την διάρθρωση της κοινωνίας, το γερακίσιο ιμπεριαλιστικό της πρόσωπο, το αίμα που χύνει σε όλο τον πλανήτη. Μισεί την πολιτική κατάσταση της χώρας του και θέλει να την αλλάξει. Ως πολίτης αυτής της χώρας, συνεχίζει και την αγαπά, θέλει το καλό της και καλά κάνει. Έτσι σκέφτεται πως αν φέρει τα καλά της Ευρώπης στην Αμερική, αυτό είναι μια κάποια λύση. Ό,τι λείπει από τις ΗΠΑ πιστεύει ότι θα το βρει στο κοινωνικό «παράδεισο» της Ευρώπης. Με αυτό τον τρόπο πιστεύει πως η χώρα του θα επανέλθει στις ράγες μιας ανθρώπινης κοινωνίας.

Πού έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα; Το καλύτερο σωφρονιστικό; Το καλύτερο εργασιακό ή ασφαλιστικό; Είναι η Γαλλία; Η Ιταλία; Η Νορβηγία; Είναι η… Ελλάδα; Ευφυής η ιδέα δεν μπορώ να πω. Αλλά στο δια ταύτα όταν μιλάμε για πολιτικό σινεμά απαιτούμε και οξυδέρκεια στα συμπεράσματα και πρώτα από όλα μια γραφή που να καταλήγει σε κάποιο πολιτικό βάθος. Και το βάθος είναι απλό. Δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν υπάρχει ελευθερία πουθενά στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι ένα φρούριο όπου οι λαοί πεινάνε και οι τράπεζες μασάνε.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ:ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Ποιο ήταν το fast food των Βυζαντινών και τι έπιναν για να ξεδιψάσουν; Ποιο ήταν το πιτεράτο ψωμί και πως υπολόγιζαν τις μερίδες στις ταβέρνες. Οι αρχές τιμωρούσαν τους παραβάτες με κούρεμα και μαστίγωμα

      Από την έκδοση «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα»

     Όπου δεν πίπτει λόγος… Πολλοί ταβερνιάρηδες, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, νόθευαν το κρασί, προσθέτοντας ποσότητες νερού. Εκτός από αυτό, συχνά εξαπατούσαν τους πελάτες τους χρησιμοποιώντας δοχεία μικρότερα από το κανονικό. Τέτοια δοχεία ήταν το «μέτρον», που χωρούσε 30 λίτρες, και η «μίνα», που χωρούσε 3 λίτρες. Αν κάποιοι συλλαμβάνονταν να χρησιμοποιούν δοχεία που δεν είχαν τη σφραγίδα του έπαρχου ή ήταν μικρότερα από τα επιτρεπόμενα, μαστιγώνονταν, κουρεύονταν και διαγράφονταν από το σωματείο των καπήλων

Herbert von Karajan…Από την “Ωδή στη Χαρά” στην Ευρωπαϊκή Ένωση των Ναζί…

by earkas

Ωδή στη Χαρά – Friedrich Schiller

Κόρη εσύ των Ηλυσίων,
ω Χαρά, σπίθα πανέμορφη, Θεϊκή,
ένα πύρινο μεθύσι
στο δικό σου το ναό μας οδηγεί.
Η κακιά ό,τι σκόρπισε συνήθεια
να τα μάγια σου το δένουνε ξανά,
όλοι οι άνθρωποι, ω θεά, αδερφώνονται, όπου
η φτερούγα η απαλή σου τριγυρνά.
Όλα τα έθνη αγκαλιαστείτε! Σε όλον, όλο
στέλνω εγώ τον κόσμο τούτο το φιλί.
Έναν έχουμε πατέρα, αδέρφια, εκεί
απ’ των άστρων πιο ψηλά το θόλο.

Όποιος ενός φίλου ο φίλος είναι,
όποιος πέτυχε τέτοια έξοχη ζαριά,
όποιος βρήκε μια καλή γυναίκα, ας σμίξει
τη φωνή του στα χαρούμενα βουητά.
Φτάνει μόνο μια ψυχή στον κόσμο τούτον
να μπορεί κανείς δικιά του να την πει.
Αλλ’ αυτός που δεν το πέτυχε ποτέ του,
κλαίοντας έξω από τον κύκλο ας τραβηχτεί.
Τη συμπάθεια να τιμά και να λατρεύει
όποιος ζει σ’ αυτή τη γη.
Προς τ’ αστέρια αυτή οδηγεί
όπου του Άγνωστου είν’ ο θρόνος κι αφεντεύει.

H ψυχοπαθολογία του τρολ…

by earkas

Τα «Τρολς» φαίνεται να έχουν «μολύνει» κάθε γωνιά του κοινωνικού διαδικτύου. Όποιος κάνει το λάθος να διαβάσει, για παράδειγμα, τα σχόλια ενός άρθρου που έχει γραφτεί από γυναίκα ή για τις γυναίκες ή που απευθύνεται στις γυναίκες, αντιλαμβάνεται από πρώτο χέρι πόσο εύκολα η «τρολιά» μπορεί να στραφεί σε βαθιά μισογύνικα, απειλητικά ή ακόμη και βίαια σχόλια.

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Άλλο τόσο, σε άρθρα που αποπνέουν μια συναισθηματικοποίηση, κόντρα στην κυρίαρχη εργαλειακή Λογική. Αλίμονο όμως στα άρθρα που δεν συγκροτούνται από έναν σπουδαιοφανή ακαδημαϊκό λόγο, τέτοιο που να υπερβαίνει τις τρέχουσες εκθέσεις ιδεών των μαθητών του Γυμνασίου! Λες και η δημόσια έκθεση άποψης απαιτεί οπωσδήποτε γνωσιοθεωρητικό background καθηγητή της Φιλοσοφίας. Να μην αναφέρω την ad hominem επι-κριτική στο πρόσωπο του αρθρογράφου και όχι στα γραφόμενα του. Να αναφέρω όμως τα εκατοντάδες εμετικά σχόλια που συναρτώνται, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με το μεταναστευτικό πρόβλημα.  Κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα «κόκκινα πανιά» των ανά την υφήλιο Τρολς.

Τί οδηγεί όμως τους ανθρώπους αυτούς να ενεργούν με αυτόν τον τρόπο; Η επιστήμη προσφέρει κάποια εικόνα, σίγουρα ενδιαφέρουσα.

Πέθανε ο συγγραφέας, βιογράφος και ακαδημαϊκός Αλέν Ντεκό

 

 

«Η φωνή της ιστορίας»

Παρίσι

Ο Γάλλος συγγραφέας, βιογράφος και ακαδημαϊκός Αλέν Ντεκό, το «πρόσωπο και η φωνή της ιστορίας», πέθανε την Κυριακή στο Νοσοκομείο Πομπιντού του Παρισιού σε ηλικία 90 ετών, όπως ανακοίνωσε η σύζυγός του, Μισελίν Πελετιέ-Ντεκό.Ο Ντεκό εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1979 και ήταν υπουργός Γαλλοφωνίας μεταξύ 1998-91, επί προεδρίας του Φρανσουά Μιτεράν. Έγραψε περισσότερα από 60 ιστορικά βιβλία και βιογραφίες ενώ από τη δεκαετία του 1950 δημιούργησε πολλές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα την ιστορία.

Η πυγμαχία στο Βυζάντιο

Του Γεώργιου Ε. Γεωργά

Από τα βιβλία των Τριών Ιεραρχών μπορούμε να πάρουμε πολλές πληροφορίες για τη κοινωνία των Βυζαντινών αλλά και για τα παιχνίδια και τα αθλήματα που αγαπούσαν. Οι Τρείς Ιεράρχες εκτός από τη ξιφομαχία που την μάθαιναν τα παιδία από 8 ετών και λέγονταν σκριμήδες, μας δίνουν τη πληροφορία για ένα άθλημα που ήταν διαδεδομένο στην αρχαιότητα και έγινε αγαπητό και στους Βυζαντινούς. Είναι η πυγμαχία.

New Peruvian temple site reveals women were sacrificed in private ceremonies by Priests

Fairly recently, archaeologists found something quite gruesome in an ancient temple in Pucala, Peru. Archaeologists discovered the first-ever hints about Peruvian sacrificial rituals from clues buried under the remains of the temple. These remains date back to nearly 1,200 years ago.

Found in the remains were the bodies of six women who are believed to have been ritually killed in a secret place on the site of the temple. The bodies were found alongside the remains of llamas and ceramics. Each of the women had been positioned so that their skulls were facing the Andes Mountains range. Sometimes this involved bending and contorting their bodies in unusual shapes so that they were in the right position to face the mountains.

 

Source: Museo Tumbas Reales de Sipan

Experts studying the remains believe that the women were killed in ceremonies that would have involved ritual costumes and possibly even drinking the blood of the victims. Considering these bodies are the first discovery of their kind, it is difficult to say what kind of details were in the rituals.

This Week in Military History:Famous Military-Related Deaths for the Week of March 13-19

 by Siggurdsson

Roman Emperor Tiberius (reigned AD 14 – AD 37)
Bust in the collection of the Romano-Germanic Museum, Cologne, Germany
(Unless otherwise indicated, all illustrations are from Wikipedia)

 

March 15, AD 37 – Tiberius, 2nd Roman emperor, age 78

Tiberius became the second ruler of the Roman Empire upon the death of his step-father Augustus in AD 14. Tiberius was one of Rome’s greatest generals. But he came to be remembered as a dark, reclusive, and somber ruler who never really desired to be emperor; Roman author Pliny the Elder called him tristissimus hominum, «the gloomiest of men.»

5 Grand Goals Napoleon Aimed to Achieve in Egypt

The Egyptian campaign Napoleon led in 1798 was one of the greatest disasters of his career. After his fleet was destroyed by Nelson at the Battle of the Nile, the French army was left isolated, with the whole of the Mediterranean between them and home. Despite some successes on land, they were forced into a retreat by the British army. Napoleon abandoned his own men and headed for France, where he would take control of the country.

Yet this was a campaign initially full of promise, in which Napoleon hoped to achieve a range of grand goals.

Project Seuthopolis – Ancient Thracian city could be turned into a cultural tourism attraction

Tilev Architects – Seuthopolis, Bulgaria (Copyright Tilev Architects). source

Seuthopolis was an ancient hellenistic-type city founded by the Thracian king Seuthes III and the capital of the Odrysian kingdom. The city was founded sometime from 325 BC to 315 BC. It was a city, built on the site of an earlier settlement, and its ruins are now located at the bottom of the Koprinka Reservoir near Kazanlak, Stara Zagora Province, in central Bulgaria. Its ruins suggest that the place had been an important political and economic center, as well as containing evidence of the Thracian culture and traditions.

Seuthopolis was not a true polis, but rather the seat of Seuthes and his court. His palace had a dual role, functioning also as a sanctuary of the Cabeiri, the gods of Samothrace. Most of the space within the city was occupied not by homes but by official structures, the majority of the people was living outside the city. It had Thracian and Greek populace and in 281 BC it was sacked by Celts.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ Ο Αρτέμης Μάτσας και η ρετσινιά του κακού

Η κινηματογραφική θητεία του Αρτέμη Μάτσα στον κόσμο του κακού ξεκίνησε εντελώς τυχαία. Το 1959 έπαιξε στην ταινία «Το νησί των γενναίων» του Ντίμη Δαδήρα το ρόλο του προδότη, ένα ρόλο που κανένας άλλος δεν τόλμησε να δεχτεί και αφού πρόδωσε την Τζένη Καρέζη κι έκαψε με τσιγάρο τον ήρωα της αντίστασης Γκίκα Μπινιάρη, άρχισε το δικό του μαρτύριο.

Έφαγε τουλάχιστον δύο φορές ξύλο στο δρόμο από θεατές της ταινίας, που δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τον ηθοποιό από το ρόλο. Έγραψε, μάλιστα, τότε η «Καθημερινή»: «Ανηλεές κυνηγητό περίμενε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης τον κακό του κινηματογράφου Αρτέμη Μάτσα». Η ρετσινιά του «κακού» έμεινε ανεξίτηλη στο πέρασμα του χρόνου.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσω από τη Φωκίωνος Νέγρη -εκεί κοντά μένω- και να μη μου φωνάξουν «προδότηηη», «ρουφιάνεεε», «τσιφούτηηη» έλεγε σε μια συνέντευξή του.

olympia.gr

Καλεβάλα

O Κουλέρβο οδεύει στον πόλεμο (τοιχογραφία του Αξέλι Γκαλέν-Καλέλα, 1901)

Το εθνικό έπος της Φιλανδίας, που βοήθησε στην εθνική αφύπνιση των κατοίκων της κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, σε μία εποχή που τα εδάφη της ήταν το μήλο της έριδος ανάμεσα στη Σουηδία και τη Ρωσία.

Η Καλεβάλα (Kalevala) γράφτηκε από τον φιλανδό γιατρό, φιλόλογο και λαογράφο Ελίας Λένροτ (1802-1884), με πρώτη ύλη παλιές φιλανδικές μπαλάντες, λυρικά τραγούδια και εξορκισμούς, που αποτελούσαν μέρος της φιλανδικής προφορικής παράδοσης. Αποτελείται από 22.795 στίχους, χωρισμένους σε 50 ποιήματα, στην οριστική έκδοση του 1849. Είναι γραμμένη σε ανομοιοκατάληκτους οκτασύλλαβους τροχαϊκούς και δακτυλικούς στίχους. H πρώτη έκδοση της «Καλεβάλα» σε 32 ποιήματα κυκλοφόρησε στις 28 Φεβρουαρίου του 1835 και η επέτειος αυτή γιορτάζεται κάθε χρόνο στη Φιλανδία ως «Ημέρα του Φιλανδικού Πολιτισμού».

Σαν σήμερα το 532 μ.Χ. θεμελιώνεται ο ναός της Αγίας Σοφιάς στην Κωνσταντινούποη

 

Η Αγία Σοφία είναι το πρώτο κτίσμα που χτυπάει στα μάτια του επισκέπτη, καθώς εισέρχεται από την Προποντίδα. Το ξεχωριστό αυτό σημείο είχαν επιλέξει για να χτίσουν τους ναούς τους, αιώνες πριν από τους Βυζαντινούς, οι ειδωλολάτρες.

Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360.

Πέθανε ο ιταλός συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο

 

Γνωστός από «Το όνομα του ρόδου»

Ρώμη

Ο συγγραφέας Ουμπέρτο Έκο, ο δημιουργός του πασίγνωστου μυθιστορήματος «Το όνομα του ρόδου», απεβίωσε στην Ιταλία σε ηλικία 84 ετών, μετέδωσαν ιταλικά μέσα ενημέρωσης.Ο Ουμπέρτο Έκο πέθανε χθες Παρασκευή περί τις 22:30 ώρα Ελλάδας στην κατοικία του, ανέφερε στον ιστότοπό της η εφημερίδα La Repubblica, η οποία επικοινώνησε με την οικογένειά του. Ο ιταλός συγγραφέας έπασχε από καρκίνο.

Σαν σήμερα έφυγε ο σπουδαιότερος “προφήτης του 20ου αιώνα” Φ.Ντοστογιέφσκι

Πως να αρχίσει να μιλάει κάποιος για τον Φιοντόρ Ντοσογιέφσκι όταν ο Άλμπερ Καμύ τον έχει αναγνωρίσει ως τον Σπουδαιότερο προφήτη του 20ού αιώνα ενώ τόσο ο Νίτσε όσο και ο Φρόιντ έχουν αντλήσει από το έργο του. Μάλιστα ο  Φρόιντ έγραψε το άρθρο “Ο Dostoyevsky και η Πατροκτονία” και αν και είναι κριτικός απέναντι στο έργο του συγγραφέα, κατατάσσει τους αδερφούς Καραμαζόφ μεταξύ των τριών σπουδαίοτερων έργων λογοτεχνίας.

Στις 28 Ιανουαρίου του 1881 έφυγε ο κορυφαίος  και ιδιοφυής Ρώσος δημιουργός  Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Μία από τις κορυφαίες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας γεννήθηκε το 1821 στη Μόσχα και πέθανε στην Πετρούπολη.

Nature, some Very Old Tombs, and a Slavic Ringwall

The Baltic Sea coast and the landscape further inland are beautiful in a way different from the mountains of the Harz and Meissner or along the Weser; places I’ve frequently blogged about. But I love the northern part of Germany and the sea very much.

Hiddensee island, the coast of the Baltic Sea

Μπαμπινιώτης: «Οι νέοι θα πληρώσουν ακριβά τα greeklish»

Τον κίνδυνο της «αποξένωσης» από την εικόνα των ελληνικών λέξεων, λόγω της αυξανόμενης χρήσης των «greeklish», επισήμανε ο καθηγητής της Γλωσσολογίας Γεώργιος Μπαμπινιώτης.

«Εγώ θα έλεγα στον κόσμο που μας …ακούει: ‘’τη γλώσσα και τα μάτια σας’’. Θα έλεγα ότι σε ημέρες κρίσης θα πρέπει να σκύψουμε σε ό,τι καλύτερο διαθέτει αυτός ο τόπος, που είναι ο πολιτισμός μας, η παράδοση μας και με τον πιο εύγλωττο τρόπο η γλώσσα μας.

Getty Research Institute Acquires 150-Year-Old Photographs of Palmyra and Beirut

With ISIS targeting and destroying ancient cultural sites in Syria and Iraq, reducing some to just rubble, it may be that views of these historic structures will survive only in photographs. The Getty Research Institute (GRI) announced yesterday its acquisition of a suite of photographs that offer rare glimpses of some of these places as they stood 150 years ago. Captured in 1864 by French naval officer Louis Vignes, the crisp, well-preserved pictures show sites in present day Beirut, Lebanon, and the Roman ruins in Palmyra, Syria. Among the 47 albumen prints are the earliest printed photographs of Palmyra, showing the Temple Baalshamin and Temple of Bel, both of which ISIS is believed to have recently obliterated, in August and September, respectively. Other images show panoramas of Beirut’s port — the region’s most significant in the 19th century — and views of the city surrounded by grand pine trees.

Δημοπρατούνται στο Λονδίνο ελληνικές αρχαιότητες, πιθανόν προϊόντα λαθρανασκαφών

 

Η ίδια δημοπρασία, στον κατάλογό της, περιλαμβάνει και μερικά κυκλαδικά ειδώλια, τα οποία δεν έχουν σαφή προέλευση.

Προϊόντα λαθρανασκαφών ενδέχεται να αποτελούν αγγεία της κλασικής αρχαιότητας, τα οποία πρόκειται να δημοπρατηθούν την Πέμπτη από τον οίκο Christie’s στο Λονδίνο.

Ο Καθηγητής Χρήστος Τσιρογιάννης έχει ταυτίσει τρία από τα αγγεία (τα αντικείμενα με αριθμούς 6, 8 και 16 στον κατάλογο της δημοπρασίας) με φωτογραφίες από το«αρχείο Μπεκίνα», ενώ το τέταρτο αντικείμενο, με αριθμό 93, είχε κατασχεθεί από τις ελβετικές αρχές από τον Ιάπωνα αρχαιοπώλη Νοριγιόσι Χοριούτσι το 2008, αλλά επεστράφη παρότι ποτέ δεν αποδείχθηκε «καθαρό». Πρόκειται για μία οινοχόη, δύο ληκύθους και έναν κάνθαρο.

Νέος μακεδονικός τάφος βρέθηκε στην Πέλλα

Ένας νέος μακεδονικός τάφος, με τέσσερις θαλάμους, ήρθε στο φως εντός του σύγχρονου οικισμού της Πέλλας κατά τη διάρκεια του έργου «Κατασκευή Δικτύων Αποχέτευσης Πέλλας – Ν.Πέλλας», που υλοποιείται από τον Δήμο Πέλλας με χρηματοδότηση του ΕΣΠΑ 2007-2013.

Όπως πληροφορεί το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με ανακοίνωσή του, «το ενδιαφέρον στο νέο μακεδονικό τάφο της Πέλλας είναι η αρχιτεκτονική μορφή του, αφού εκτός από το κεντρικό σκέλος, με προθάλαμο και κυρίως θάλαμο, διαθέτει δύο ακόμη πλευρικούς θαλάμους που ανοίγονται στη βόρεια και νότια πλευρά του προθαλάμου». Ο τάφος, που συλήθηκε στην αρχαιότητα όπως και οι περισσότεροι τέτοιοι τάφοι, ανήκει, σύμφωνα με τα κινητά ευρήματα (λυχνάρια και ειδώλια) που βρέθηκαν στο εσωτερικό του, στο α’ μισό του 3ου αι. π. Χ.

Ο πολύγλωσσος Τοσκανίνι

Ένας δημοσιογράφος ρώτησε κάποτε τον διάσημο ιταλό μαέστρο Αρτούρο Τοσκανίνι, αν μιλούσε πολλές γλώσσες.
– Τέσσερις, απάντησε ο μαέστρος. Σε μία ωραία γυναίκα μιλώ γαλλικά. Στις δουλειές μου αγγλικά. Όταν θέλω να φοβερίσω κάποιον γερμανικά και όταν κοπώ την ώρα του ξυρίσματος, τη μητρική μου γλώσσα.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/anekdota/63#ixzz3oeeRDWEM

19 Notable Figures Who Left Architecture to Follow Other Career Paths

 

 

What do Ice Cube, the members of Pink Floyd, and Seal have in common with fashion icon Tom Ford and former president Thomas Jefferson? They all studied architecture. Perhaps a representation of the diversity of talents in architecture studios, household names like Samuel L. Jackson and Courteney Cox found their footing as students of architecture prior to reaching success in other fields.

Άλφρεντ Νομπέλ 1833 – 1896

Σουηδός χημικός, μηχανικός, εφευρέτης, επιχειρηματίας και φιλάνθρωπος. Απέκτησε 350 πατέντες, με πιο γνωστές αυτές για την ανακάλυψη της δυναμίτιδας και του πυροκροτητή. Ως επιχειρηματίας δραστηριοποιήθηκε στην πολεμική βιομηχανία και άφησε το 94% της τεράστιας περιουσίας του στο Ίδρυμα Νομπέλ, που απονέμει κάθε χρόνο από το 1901 τα ομώνυμα βραβεία.

Ο Άλφρεντ Νομπέλ (Alfred Nobel) γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 1833 και ήταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά του μηχανικού Ιμάνουελ Νομπέλ και της Άντριετ Άλσελ. Από μικρός διδάχθηκε τις βασικές αρχές της μηχανικής από τον πατέρα του, που είχε έφεση προς τις εφευρέσεις. Το 1842 εγκατέλειψε τη Στοκχόλμη με τη μητέρα και τα αδέλφια του για να συναντήσει τον πατέρα του στην Αγία Πετρούπολη. Ο Ιμάνουελ Νομπέλ είχε εγκατασταθεί στη ρωσική μεγαλούπολη από το 1837 και είχε πλουτίσει από την ανακάλυψη του κόντρα-πλακέ, ενώ πειραματιζόταν με την τορπίλη.

The First Artwork Made in Outer Space

• by Allison Meier

LONDON — The first human to spacewalk wanted to be an artist before he learned to fly. When cosmonaut Alexei Leonov boarded the Soviet space program’s Voskhod 2 on March 18, 1965, he brought along colored pencils altered for zero gravity, with threads tied to each pencil and a rubber band to hold the pack in place on his wrist. Wedged in the tiny space capsule with fellow crew member Pavel Belyayev, his arms confined in a bulky suit, he sketched the first piece of art created in space: an orbital sunrise.

The Bauhaus Connection in Google’s New Logo

• by Sarah Archer

When the news broke yesterday that Google had a brand new logo — the biggest change to its visual identity since its inception in 1998 — the design twitterverse exploded with commentary about the thickness of the new letterforms and their conspicuous lack of serifs. On Tuesday morning, typographers chimed in with praise and scorn, often about the perception that the rounded characters paired with the company’s signature color-block hues seem too childlike for a technology behemoth. But what Google introduced is actually much more complex than a new logo: it’s a new identity system, comprehensive in its design and intended to visually unify the disparate ways in which we all interact with Google products (whether we like it or not) every day. In this, both aesthetically, in its design, and conceptually, in its utopian “everything is accessible” ethos, the new logo echoes the type work of the Bauhaus, specifically that of Herbert Bayer (1900–1985), an Austrian and American graphic designer who developed a “universal” typeface in 1925.

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΉ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ-5 (Περαιτέρω στόχοι και Τουρκικές αντιδράσεις), (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)FBI: Στόχος του ISIS Βατικανό, Λα Σκάλα και Ντουόμο

Το FBI προειδοποίησε τις ιταλικές μυστικές υπηρεσίες ότι υπάρχει κίνδυνος το Ισλαμικό Κράτος μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι να χτυπήσει και σε ιταλικό έδαφος. Ανάμεσα στους στόχους και το Βατικανό.

«Σε απόρρητο έγγραφο που διαβιβάσθηκε στις αρχές της Ιταλίας, αναφέρεται ότι υπάρχουν τρεις πιθανοί στόχοι: η Βασιλική του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, το θέατρο Λα Σκάλα και ο καθεδρικός ναός Ντουόμο στο Μιλάνο», αναφέρουν τα ιταλικά ΜΜΕ.

Η ιστορία της αραβικής λογοτεχνίας…

House of Wisdom, Yahyá al-Wasiti (1237).

_________________________________________

 Η Ελένη Καπετανάκη, μεταφράστρια του βιβλίου «Το καντήλι της Ουμ Χάσιμ» του Γιάχια Χάκι (Αίγυπτος) , που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Μαΐστρος, μας αφηγείται τη συνοπτική ιστορία της αραβικής λογοτεχνίας. Η συμβολή του ισλαμικού πολιτισμού στη διάσωση, μέσω των μεσαιωνικών μεταφράσεων της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, είναι μείζονος σημασίας για τον ευρωπαϊκό δυτικό πολιτισμό. Σήμερα είναι ίσως πιο καίριο από ποτέ οι άνθρωποι της Δύσης να ανακαλύψουμε την αληθινή ταυτότητα του ισλαμικού πολιτισμού, ο οποίος, όπως επισημαίνει η φίλη Ελένη, «καμία σχέση δεν έχει με τις αγριότητες που παρακολουθούμε στους τηλεοπτικούς μας δέκτες». Το κείμενο αυτό αποτελεί το δεύτερο μέρος ενός αφιερώματος στην αραβική λογοτεχνία με τη δική της επιμέλεια. Την ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την τιμή που μου κάνει.

 –

Η ΑΥΘΟΡΜΗΤΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΟΥ 508 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΡΟΥ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Μιχάλης Κοσμόπουλος: Ο Αρχαιολόγος που διδάσκει τον ελληνικό πολιτισμό στις ΗΠΑ

Με δεκάδες ανασκαφές, εκατοντάδες μελέτες και δημοσιεύσεις, ο διακεκριμένος καθηγητής ευθύνεται για τον πολιτιστικό κόμβο που ενώνει την Ελλάδα με την Αμερική

Από την ΑΝΔΡΟΝΙΚΗ ΚΟΛΟΒΟΥ

Καθηγητής Αρχαιολογίας και κάτοχος της Διακεκριμένης Εδρας Ελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι, ο Μιχάλης Κοσμόπουλος είναι ένας από τους ανθρώπους που δεν σταματούν ποτέ να εμπνέουν και να μεταλαμπαδεύουν κάθε μικρή ή μεγάλη γνώση για τον ελληνικό πολιτισμό. Με σπουδές στην αρχαιολογία, την ιστορία, και τη φιλολογία στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Σορβόννης-Paris IV και Washington University in St. Louis με την υποστήριξη -μέσω υποτροφίας- του Ιδρύματος Ωνάση, σε ηλικία 25 ετών, ο Μιχάλης Κοσμόπουλος διορίσθηκε Επίκουρος Καθηγητής Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Manitoba του Καναδά. Το 1997 εξελέγη ομόφωνα Τακτικός Καθηγητής του ιδίου Πανεπιστημίου. Το 2001 δέχθηκε την πρόσκληση του Πανεπιστημίου Missouri στο St. Louis των Η.Π.Α. να αναλάβει τη θέση του Τακτικού Καθηγητή Ελληνικής Αρχαιολογίας και κατόχου της Διακεκριμένης Έδρας Ελληνικών Σπουδών, την οποία κατέχει μέχρι σήμερα. «Στο πανεπιστήμιο της Manitoba στον Καναδά και στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι στις ΗΠΑ, ίδρυσα τα δύο κέντρα ελληνικού πολιτισμού, τα οποία είναι και για τους φοιτητές, αλλά και για τις ευρύτερες τοπικές κοινότητες. Αυτή τη στιγμή στο Μιζούρι έχουμε μια πολύ μεγάλη αύξηση φοιτητών –πάνω από 300 και όσο περνάει ο καιρός, ο αριθμός ανεβαίνει» Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος έχει διδάξει και συνεχίζει να διδάσκει την ελληνική αρχαιολογία και τον ελληνικό πολιτισμό σε χιλιάδες φοιτητές, τόσο στις αίθουσες διδασκαλίας όσο και στις ανασκαφές. Για το διδακτικό του έργο έχει τιμηθεί επανειλημμένα και το 2004 του απονεμήθηκε το διεθνούς κύρους «Βραβείο Αριστείας στη Διδασκαλία της Αρχαιολογίας» του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής.

Η πινακίδα με την πρωιμότερη Γραμμικής Β γραφή στην ηπειρωτική Ελλάδα

—Ποια θεωρείτε την πιο σημαντική ανασκαφή σας; Πρόκειται για την ανασκαφή στα Ίκλαινα Μεσσηνίας, στην οποία έχουμε ένα καινούργιο Μυκηναϊκό Ανάκτορο, εφάμιλλος αντίπαλος του λεγομένου «Ανακτόρου του Νέστορος» και η αποκάλυψη της πρωιμότερης Γραμμικής Β γραφής στην ηπειρωτική Ελλάδα έχει οδηγήσει σε αναθεώρηση της υπάρχουσας εικόνας για τις καταβολές της γραφής αυτής και της γένεσης και εξέλιξης του θεσμού του κράτους και της γραφειοκρατίας στην αρχαία Ελλάδα. Οι ανασκαφές συνεχίζονται και χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Πολιτισμού των Ηνωμένων Πολιτειών. —Στις ΗΠΑ και στον Καναδά έχετε δημιουργήσει ένα πολύ σημαντικό πολιτιστικό έργο, ιδρύσατε από το μηδέν τα ελληνικά κέντρα πολιτισμού.. Ναι, και στα δύο αυτά μέρη υπάρχει ελληνική παρουσία από τις κοινότητες, αλλά δεν υπήρχε κάποιος πολιτιστικός κόμβος, οπότε στο πανεπιστήμιο της Manitoba στον Καναδά και στο πανεπιστήμιο του Μιζούρι στις ΗΠΑ, ίδρυσα αυτά τα δύο κέντρα ελληνικού πολιτισμού, τα οποία είναι και για τους φοιτητές, αλλά και για τις ευρύτερες τοπικές κοινότητες. Αυτή τη στιγμή στο Μιζούρι έχουμε μια πολύ μεγάλη αύξηση φοιτητών –πάνω από 300 και όσο περνάει ο καιρός, ο αριθμός ανεβαίνει. Κάθε χρόνο φέρνουμε στην Ελλάδα από 30 έως 50 φοιτητές για να συμμετέχουν στις ανασκαφές. Και το ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε συνέργειες για να μην χαθεί ο ελληνικός πολιτισμός. —Ποιο κομμάτι της ελληνικής ιστορίας ενδιαφέρει περισσότερο τους Αμερικανούς φοιτητές; Οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν μεγαλώσει με την ελληνική μυθολογία, έχουν κάποια τριβή, κάποια βασική γνώση των μύθων και των θρύλων της Ελλάδας. Είναι ένα πολύ αγαπημένο μάθημα και στους φοιτητές. Από εκεί και πέρα γίνεται μια προσπάθεια από τα τμήματα των ελληνικών σπουδών στην Αμερική είναι να δείξουμε τη σχέση που έχει ο ελληνικός πολιτισμός με τη ζωή στις ΗΠΑ και την σύγχρονη αμερικανική κοινωνία, ξεκινώντας από τη Δημοκρατία και συνεχίζοντας με τις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα, αλλά και τη γνώση του ίδιου του ατόμου. Η σχέση των Αμερικανών με την Ελλάδα είναι πολυσχιδής. Είναι και πρακτική -σε ότι αφορά τις επιστήμες, αλλά είναι και θεωρητική –σε ότι αφορά τον ίδιο τον άνθρωπο. —Οι δημοσιεύσεις σας περιλαμβάνουν 15 βιβλία και 80 μελέτες. Ποιες ξεχωρίζετε; Ένα από τα βασικά μου έργα είναι η δημοσίευση των προϊστορικών ευρημάτων στην Ελευσίνα, από το Ιερό της Δήμητρας και της κόρης. Είναι μία από τις παλαιότερες ανασκαφές των αρχών του 20ου αιώνα και το άλλο μεγάλο έργο είναι στην Ίκλαινα. Από εκεί και πέρα, έχω κάνει και άλλες μελέτες και δημοσιεύσεις σε θέματα κλασικής τέχνης του Παρθενώνα. Σημαντικές είναι επίσης και οι εμπειρίες του πολέμου. Πώς συγκρίνονται δηλαδή οι εμπειρίες του πολέμου στη σύγχρονη κοινωνία και στην Αρχαία Ελλάδα. Η ψυχολογία του πολεμιστή αλλά και των αμάχων δεν έχει αλλάξει. Τα συναισθήματα του σημερινού στρατιώτη είναι τα ίδια με αυτά των αρχαίων πολεμιστών.

     —Ποια είναι η συμβολή της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, μέσω των χρηματοδοτήσεων και των υποτροφιών στην δική σας πορεία αλλά και γενικότερα στην εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού; Προσωπικά θεωρώ ότι έχω μεγάλο ηθικό χρέος προς το Ίδρυμα Ωνάση γιατί σε διάφορα στάδια της καριέρας μου η συμβολή του ιδρύματος ήταν καίρια. Η πρώτη υποτροφία που είχα ήταν το 1987 και μου επέτρεψε να ολοκληρώσω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές. Από εκεί και πέρα, το Ίδρυμα Ωνάση μας βοήθησε με τη χρηματοδότηση των Κέντρων Ελληνικού Πολιτισμού. Το γεγονός ότι ξεκίνησαν τη λειτουργία τους αυτά τα κέντρα, το οφείλουν στη χρηματοδότηση του Ιδρύματος και εκ των υστέρων φάνηκε πόσο μεγάλη επίδραση είχαν αυτά τα κέντρα στις τοπικές κοινωνίες, όσον αφορά την εξάπλωση και τη διατήρηση του ελληνικού πολιτισμού. Επίσης, δύο φορές στην καριέρα μου το Ίδρυμα Ωνάση, μου έδωσε υποτροφίες για τους καθηγητές, οι οποίοι μου επέτρεψαν να βρίσκομαι στην Ελλάδα και να μελετήσω τα ευρήματα των ανασκαφών. Χάρη στις υποτροφίες αυτές στους καθηγητές, κατάφερα να έρθω στην Ελλάδα δύο φορές να μελετήσω το υλικό της Ελευσίνας και της Ίκλαινας. Πέρα από τους υποτρόφους, το Ίδρυμα Ωνάση έχει κάνει πολύ μεγάλη δουλειά όσον αφορά την εξάπλωση του ελληνικού πολιτισμού με το θυγατρικό τμήμα του στη Νέα Υόρκη, ή η Στέγη γραμμάτων και Τεχνών που εκτός από τη δράση της στην Αθήνα, στέλνει προγράμματα, εκθέσεις, παραστάσεις, σε όλη την Ευρώπη. Δεν έχω λόγια να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στο Ίδρυμα Ωνάση. Το έργο μου δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς την συμβολή του Ιδρύματος. Πηγή: www.lifo.gr

Λέων Τολστόι 1828 – 1910

Ρώσος συγγραφέας, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτέχνες του κόσμου. Είναι γνωστός για τα έργα του «Πόλεμος και Ειρήνη» και «Άννα Καρένινα», που συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα μυθιστορήματα όλων των εποχών.

Ο κόμης Λεβ Νικολάγεβιτς Τολστόι, γνωστός στο ελληνικό κοινό ως Λέων Τολστόι, γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1828 (28 Αυγούστου, με το παλαιό ημερολόγιο) στη Γιάσναγια Πολιάνα της Ρωσίας από αριστοκρατική οικογένεια. Ορφάνεψε, όμως, προτού κλείσει τα δέκα του χρόνια και από πατέρα και από μητέρα.

Αλέκος Σακελλάριος 1913 – 1991

Κορυφαίος θεατρικός συγγραφέας, στιχουργός, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 7 Νοεμβρίου του 1913. Σπούδασε νομικά και ξεκίνησε την πολυσήμαντη καριέρα του ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Μαθητής». Η πένα του δημοσιογράφου δεν σταμάτησε να τον συντροφεύει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, αφού αρθρογραφούσε και κρατούσε μόνιμη στήλη χρονογραφήματος σε διάφορα περιοδικά κι εφημερίδες για περίπου 60 χρόνια.

Γρήγορα άρχισε ν’ ασχολείται με τη συγγραφή θεατρικών έργων και κειμένων για επιθεωρήσεις, ξεκινώντας το 1935 με το «Βασιλιά του Χαλβά», που ανέβασε ο θίασος του Πέτρου Κυριακού στο θέατρο «Κοτοπούλη». Πολυγραφότατος, στο θέατρο έγραψε 185 έργα, πολλά απ’ τα οποία είναι καρποί της ευδόκιμης συνεργασίας του με το Χρήστο Γιαννακόπουλο.