ΠΟΝΟΣ

 

Η ζωή με άρρωστο

Κρύβει πολύ πόνο.

Η ζωή με άριστο

Αυτόνα θέλει μόνο

Είναι και άρρωστος

Είναι και άριστος

Το αυτό πρόσωπο

Όχι διπρόσωπο

Έτσι πιστεύω

Κι ας τον παιδεύω

Μα για πείτε μου όλοι εσείς οι μεγάλοι

Χωρίς πόνο χορεύει κανείς πεντοζάλι

Χωρίς κανείς να κουραστεί

Χωρίς να βάλει πρωτα υπομονή.

Η ζωή με άρρωστο κρύβει αγάπη μόνο

Στον πόνο σου θα κάνω και τον νοσοκόμο

Θα σ’ αγαπώ κρυφά για το καλό σου μόνο

Δεν λησμονώ

Τις ώρες που με γιάτρεψες

Τις ώρες που΄σουν πλάι μου

Και μού δωσες παρηγοριά

Αυτή ήταν γιατρείά.

Τις ώρες που δεν ήθελα να ζήσω

Μ’ένα φιλί στο μάγουλο τα’ παιρνα όλα πίσω.

Έδινες νόημα στην άστατη ζωή μου,

Εκεί που δεν υπήρχε φώς

Κι έσβηνε το κερί μου.

Εσύ ήσουν πάντα πλάι μου

Ήσουν αυτό που είχα να περιμένω

Ενώ έβλεπα ότι έφευγε το τρένο.

Ίσως να πείτε πως είναι ποιήμα απελπισίας

Δεν είναι παρά ένα ποιήμα φαντασίας.

Ιδέα ενός πόνου

Μόνου

Λόγω εγκλεισμού

Του παγκόσμιου σεισμού

 Μίας πανδημίας

Πόνος της Αιμιλίας.

                                                                                       ΑΙΜΙΛΙΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ