Η μάχη του Ρίμνικ: Όταν οι πανικόβλητοι Τούρκοι πέταξαν τα όπλα και τράπηκαν σε φυγή

 

Η μάχη του Ρίμνικ δόθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 1789 στην Βλαχία της σημερινής Ρουμανίας μεταξύ μιας συμμαχικής στρατιάς Ρώσων και Αυστριακών υπό τον περίφημο Ρώσο στρατηγό Αλεξάντερ Σουβόροφ και τον εξαίρετο Αυστριακό ομοιόβαθμό του πρίγκιπα Ιωσία του Σαξ Κόμπουργκ και μιας τετραπλάσιας οθωμανικής στρατιάς.

Η σύγκρουση εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο του πολέμου των δύο χριστιανικών αυτοκρατοριών κατά των Οθωμανών με στόχο τον διαμελισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που όμως δεν εξελίχθηκε θετικά για Αυστριακούς και Ρώσους λόγω και του ξεσπάσματος της Γαλλικής Επανάστασης.

Battle of Thermopylae: 10 Things You Should Know

 

Posted By: Dattatreya Mandal January 23, 2017

Popular culture has been kind to the historical episode of the Battle of Thermopylae, but with romanticized anecdotes intertwined between the actual events that took place before and during the particular military encounter. One apt example would pertain to King Leonidas I himself, who was probably closer to the age of 60 at the time of the battle, as opposed to what Hollywood would make us believe (by contrast, Xerxes was only 38-years old at the time of the battle). So without further ado, let us try to sift some of the facts from fiction, and have a gander at the 10 things one should know about the Battle of Thermopylae – a momentous episode of history that stands testament to the importance of tactics and bravery in war.

Μάχη του Λεβουνίου -Η παλινόρθωση των Κομνηνών

Στις 29 Απριλίου του 1091, η δύναμη των Πετσενέγων που εισέβαλαν στα εδάφη της αυτοκρατορίας συνετρίβη από τις συνδυασμένες δυνάμεις της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπό τον Αλέξιο Α’ Κομνηνό και τους Κουμάνους συμμάχους του.

Η μάχη του Λεβουνίου ήταν η πρώτη αποφασιστική βυζαντινή νίκη της παλινόρθωσης των Κομνηνών.

Στις 26 Αυγούστου του 1071, ένας βυζαντινός στρατός υπό τον Ρωμανό Δ’ Διογένη ηττήθηκε από τους Σελτζούκους στη μάχη του Μαντζικέρτ στην ανατολική Μικρά Ασία. Ο Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας αρνήθηκε να τιμήσει τη συμφωνία που είχε υπογράψει ο Ρωμανός Δ’. Σε απάντηση οι Τούρκοι άρχισαν να κινούνται προς την Ανατολία το 1073, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση. Ο Αλέξιος Κομνηνός, επιτυχημένος νεαρός στρατηγός, ανέβηκε στον θρόνο την ημέρα του Πάσχα, του 1081.

Σύμφωνα με τον Νόργουιτς, η ανάρρησή του στον θρόνο είχε μεγάλη σημασία, καθώς «…για πρώτη φορά στη διάρκεια μισού αιώνα περίπου η αυτοκρατορία βρισκόταν σε ικανά χέρια». Ο Αλέξιος ήταν αποφασισμένος να αλλάξει τις τύχες της αυτοκρατορίας με οποιοδήποτε κόστος. Κατά το 1090 ή 1091, ο εμίρης Τσακά της Σμύρνης συμμάχησε με τους Πετσενέγκους, προκειμένου να καταστρέψει εντελώς τη βυζαντινή αυτοκρατορία.

Ancient Babylon: History and Reconstruction of the Ancient Mesopotamian City

 

Source: DKFindOut

Posted By: Dattatreya Mandal March 7, 2019

Introduction –

When it comes to the historically rich region of Mesopotamia, Babylon is arguably the most renowned of all cities. An ancient settlement that harks back to the dominions of Sargon of Akkad (circa 24th century BC), Babylon possibly started out as a small town in the backdrop of mighty cities like Ur, Uruk, and Nippur. However, by the time of the ascension of Hammurabi the Great (the sixth king of the Amorite dynasty) in 1792 BC, Babylon became the major capital of the city-state of ‘Babylonia’, known as Mât Akkadî or ‘the country of Akkad’ in contemporary Akkadian. The very term ‘Babylon’ is of Greek origin and it is possibly a rough translation of Babillu (or bav-ilim in Akkadian)– which in Semitic pertains to the conjunction of two words Bâb (gate) and ili (gods), thus suggesting the location of Babylon as the ‘gate of the Gods’.

On the Biblical side of affairs, Babylon is presented with a rather critical narrative. And arguably the most popular of these presentations pertains to the Book of Genesis, chapter 11, which deals with the infamous Tower of Babel – an architectural edifice that angers God, thus leading to the ‘curse’ of different languages of humanity, thereby mirroring the confusion and strife between cultures. Ironically, the rather captious Biblical emphasis on Babylon is what attracted historians and archaeologists in the first place to find this ‘fabled’ city – ultimately resulting in its discovery in 1899 by Robert Koldewey.

Το σχέδιο του Ιωάννη Μεταξά για προληπτικό στρατηγικό χτύπημα στο ανατολικό Αιγαίο χωρίς κήρυξη πολέμου (Μάρτιος – Ιούνιος 1914)

 

 

γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης (σε πρώτη δημοσίευση στο istorikathemata.com)

Πρόλογος – η συνθήκη των Αθηνών και οι τουρκικές διεκδικήσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ( Νοέμβριος 1913-Ιανουάριος 1914)

Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο η Ελλάδα χάρις το περίφημο θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, όχι μόνο είχε κυριαρχήσει πλήρως σε όλο το ανατολικό Αιγαίο απελευθερώνοντας τα νησιά του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά είχε κλείσει τον τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλλια από όπου αυτός όσες φορές προσπάθησε να εκπλεύσει γνώρισε τη συντριβή. 

Η επανάληψη των ελληνοτουρκικών σχέσεων επισφραγίστηκε με την υπογραφή της συνθήκης των Αθηνών μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδος. Η συνθήκη που υπογράφηκε στις 14/27 Νοεμβρίου 1913, έπαυσε επίσημα τις εχθροπραξίες μεταξύ τους, παραχωρώντας τη Μακεδονία την Ήπειρο, την Κρήτη και κάποια νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Η συνθήκη όμως άφηνε μετέωρο το καθεστώς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου το οποίο προέβλεπε ότι θα ρυθμιζόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις. 

Με συλλογική διπλωματική διακοίνωση της 31ης Ιανουαρίου/13ης Φεβρουαρίου 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις κοινοποίησαν στην ελληνική κυβέρνηση και στην Υψηλή Πύλη την απόφασή τους για τα νησιά του Αιγαίου: Τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο, εκχωρούνταν στην Ελλάδα υπό τον όρο ότι θα παρέμειναν ανοχύρωτα, δεν θα χρησιμοποιούνταν για ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό, θα καταπολεμούνταν τα λαθρεμπόριο μεταξύ των νησιών και της Μικράς Ασίας και θα δίνονταν εγγυήσεις προστασίας των μουσουλμανικών μειοψηφιών. Η διακοίνωση προέβλεπε ότι τα νησιά θα εντάσσονταν οριστικά στην Ελλάδα όταν ο ελληνικός στρατός εκκένωνε τη Βόρειο Ήπειρο η οποία θα αποτελούσε τμήμα του νέου αλβανικού κράτους. 

Η προτεινόμενη λύση όμως ουσιαστικά άφηνε άλυτο το ζήτημα, καθώς δεν προέβλεπε καμιά άσκηση πίεσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να συμμορφωθεί με την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Βενιζέλος όμως, έσπευσε να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της, εκκενώνοντας τη Β. Ήπειρο.  Η συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και η οριστική απώλεια των βαλκανικών εδαφών της, είχε εξάψει τον εθνικισμό τόσο στην ηγεσία της όσο και στην κοινή γνώμη. Στις 3/16 Φεβρουαρίου 1914 ο μέγας βεζίρης, Σαΐντ Χαλίμ πασάς, απέρριψε τη διπλωματική διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων, θεωρώντας τα νησιά αναπόσπαστο μέρος των ασιατικών κτήσεων της Αυτοκρατορίας.

Η Υψηλή Πύλη δεν αποδεχόταν την εκχώρηση στην Ελλάδα όσων νησιών βρίσκονταν κοντά στα Δαρδανέλλια, αλλά και γενικότερα την εκχώρηση των μεγάλων νησιών στο βορειοανατολικό Αιγαίο, όπως η Χίος και η Μυτιλήνη. Ήδη ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα σε συζήτηση με τον Άγγλο ομόλογό του τον Ιανουάριο του 1914, υπογράμμισε την νομιμότητα των τουρκικών διεκδικήσεων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, δηλώνοντας ότι αν η Ελλάδα δεν παραχωρούσε οικειοθελώς τη Χίο και τη Μυτιλήνη, η Τουρκία θα τα αποσπούσε διά της βίας. Αλλά και ο Διεθνής παράγοντας όχι μόνο δεν στήριζε αποφασιστικά την Ελλάδα στην διαφαινόμενη διένεξη, αλλά τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία προέτρεπαν τον Βενιζέλο να προβεί σε παραχωρήσεις αποκλείοντας κάθε πιθανότητα για συμμαχία και ναυτική βοήθεια. 

Ο ναυτικός ανταγωνισμός εξοπλισμών στο Αιγαίο και το ελληνικό αδιέξοδο (Ιανουάριος – Ιούνιος 1914)

Για να αλλάξει τις ισορροπίες στο Αιγαίο και να αμφισβήτησει έμπρακτα την Ελληνική κυριαρχία, η Οθ. Αυτοκρατορία προέβη στην παραγγελία ενός μεγάλου θωρηκτού τύπου υπερντρετνοτ στην Αγγλία το οποίο καθελκύστηκε στις 21 Αυγούστου 1913, αλλά και ενός ακόμη (Rio de Janeiro) στις 10 Δεκεμβρίου 1913 (ονομάστηκε σουλτάνος Osman Ι), αποκτώντας σοβαρή ναυτική υπεροπλία στο Αιγαίο. Παρά τις επίμονες προειδοποιήσεις του Γενικού Επιτελείου για την ανεπιθύμητη εξέλιξη, η κυβέρνηση υποτίμησε τον κίνδυνο και δεν αντέδρασε άμεσα προλαβαίνοντας τουλάχιστον να αγοράσει το Rio de Janeiro. 

Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν περιοριζόταν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αλλά αφορούσε και την Μακεδονία καθώς η ναυτική υπεροχή της Τουρκίας θα εμπόδιζε την μεταφορά ελληνικού στρατού από τον Νότο προς τον Βορρά για να αντιμετωπίσει την ελλοχεύουσα Βουλγαρία, οδηγώντας οποιαδήποτε ελληνική αμυντική προσπάθεια σε βέβαιη αποτυχία. Ομοίως όλα τα μεγάλα λιμάνια της Χώρας όπως ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη, θα παρέμεναν στο έλεος του Τουρκικού ναυτικού.  Η υπαρκτή πιθανότητα μιας ανίερης συμμαχίας μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας και η άρνηση της Σερβίας να τηρήσει τις υποχρεώσεις της που απέρρεαν από το Σύμφωνο Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, δημιουργούσαν ένα εφιαλτικό σκηνικό και απειλούσαν την Ελλάδα με ολικό στρατιωτικό όλεθρο.

Το θωρηκτό Λήμνος

Οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμεναν ιδιαίτερα τεταμένες καθώς τον Φεβρουάριο του 1914 εξαπολύθηκαν οι πρώτες σκληρές διώξεις εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που οργανώθηκαν συστηματικά από την κυβέρνηση των Νεότουρκων και υποβοηθήθηκαν από την έλευση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Μακεδονία. Την εκτέλεση των διώξεων ανέλαβε η μυστική υπηρεσία «Ειδική Οργάνωση» [Τεσκιλατι Μασχούσα] δρώντας με ένοπλες ομάδες/συμμορίες που τελούσαν υπό την καθοδήγηση αξιωματικών του Οθωμανικού Στρατού και στελεχώνονταν και από μουσουλμάνους πρόσφυγες από τον Καύκασο και τα Βαλκάνια. Οι διωγμοί που είχαν την μορφή εθνοκάθαρσης, συνεχίσθηκαν με διαλείμματα μέχρι τον Ιούλιο του 1915 και οδήγησαν στη φυγή περίπου 150.000 Ελλήνων από τις εστίες τους, ενώ στις εγκαταλειφθείσες περιουσίες τους εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τα Βαλκάνια. 

Καθώς ο Αύγουστος που είχε οριστεί ως ημερομηνία παράδοσης των δύο πλοίων στην Τουρκία πλησίαζε, η Ελλάδα προσπάθησε την τελευταία στιγμή να ισορροπήσει την κατάσταση στο Αιγαίο αγοράζοντας δύο θωρηκτά από την Αμερική τα οποία μετονομάστηκαν Κιλκίς και Λήμνος. Όμως τα δύο αυτά θωρηκτά ήταν παλαιάς τεχνολογίας, είχαν μικρή δύναμη πυρός, ενώ δεν μπορούσαν να αναπτύξουν υψηλές ταχύτητες πλεύσης και οι Έλληνες ιθύνοντες τα χαρακτήριζαν ως «πλωτές χελώνες». Τα δύο πλοία ήταν εντελώς ακατάλληλα για να διατηρήσουν το ισοζύγιο ισχύος στο Αιγαίο, ενώ κόστισαν ακριβότερα από όσο κόστισε τελικά το Rio de Janeiro στους Τούρκους. 

Έτσι, στο δεύτερο τρίμηνο του 1914, η Ελλάδα είχε βρεθεί σε πραγματική απορία πως να αντιδράσει απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο. Διατυπώθηκαν σκέψεις απελπισίας όπως αυτή του ναυαρχου Κουντουριώτη, να ενεδρεύσει στη Mάλτα με ένα υποβρύχιο την πλεύση των δύο θωρηκτών προς την Κωνσταντινούπολη και να τα βυθίσει αιφνιδιαστικά παίρνοντας την ευθύνη προσωπικά. Το πρόβλημα όμως περιπλεκόταν καθώς υπήρχε η φήμη ότι ανάμεσα στα πληρώματα των δύο σκαφών θα υπήρχαν Άγγλοι αξιωματικοί και ναύτες.

Ο Βενιζέλος ήθελε οπωσδήποτε να αποφύγει έναν νέο πόλεμο για τον λόγο αυτό απέστειλε απεσταλμένο στην Κωνσταντινούπολη με τη μυστική αποστολή να προτείνει στην Τουρκία συγκυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ο αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Μεταξάς ως υπαρχηγός του Γενικού επιτελείου στις πολλές συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό, του τόνιζε ότι αν η Τουρκία αποκτούσε την ναυτική υπεροπλία δεν θα περιοριζόταν στα νησιά, αλλά ίσως επεδίωκε μια νέα αναμέτρηση στη Μακεδονία, καθώς λόγω των μη επαρκών συγκοινωνιών, η Ελλάδα δεν θα προλάβαινε να μεταφέρει εγκαίρως στρατεύματα στον Βορρά. Αναμφίβολα ο Βενιζέλος είχε βρεθεί σε δυσχερή θέση, καθώς ο Βασιλιάς, το Γενικό επιτελείο, η αντιπολίτευση, η κοινή γνώμη, αλλά και οι πρόσφυγες που είχαν εκδιωχθεί από την Μικρά Ασία απαιτούσαν δυναμική απάντηση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο ίδιος προωθούσε μια πολιτική κατευνασμού και συμβιβασμού. 

Το σχέδιο του Ιωάννη Μεταξά για προληπτικό στρατηγικό χτύπημα εναντίον της Τουρκίας

Σε εκείνη την δύσκολη συγκυρία ο Μεταξάς μελέτησε και συνέταξε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1914 το περίφημο άκρως απόρρητο σχέδιο εκπόρθησης των Δαρδανελλίων χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το σχέδιο προέβλεπε ένα ταχύ Ελληνικό προληπτικό συντριπτικό χτύπημα εναντίον του εχθρού με αιφνιδιαστική μεταφορά τριών μεραρχιών από την ηπειρωτική Ελλάδα στα στενά των Δαρδανελλίων. 

Πιο συγκεκριμένα, τα Α΄, Β΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού θα προετοίμαζαν μια μεραρχία πλήρους σύνθεσης, κατάλληλα εφοδιασμένη και εξοπλισμένη χωρίς να προβούν σε τοπική επιστράτευση ώστε να μην προκαλέσουν υποψίες στον εχθρό. Το σύνολο του εκστρατευτικού Σώματος θα ήταν 27.000 οπλίτες που θα επιβιβάζονταν σε επιταγμένα ατμόπλοια στον Πειραιά και στην Θεσσαλονίκη. Τα ατμόπλοια θα μετέφεραν το Εκστρατευτικό Σώμα στην Λήμνο, όπου θα ενοποιούνταν οι δύο στολίσκοι και ακολούθως θα αποβίβαζαν τις ελληνικές δυνάμεις αιφνιδιαστικά στα Δαρδανέλλια στον μυχό του κόλπου του Ξηρού, όπου θα είχαν μεγάλη αριθμητική υπεροχή έναντι των μικρών δυνάμεων του εχθρού που δεν θα είχε προλάβει να επιστρατευτεί. 

Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή απόβαση θα ήταν ότι ο ελληνικός στόλος θα είχε επιτεθεί και θα είχε βυθίσει το σύνολο του τουρκικού στόλου που βρισκόταν ανεπτυγμένος στην περιοχή, κάτι που θα ήταν πολύ πιθανό αφού ο ελληνικός στόλος θα χτυπούσε πρώτος συντριπτικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κήρυξη πολέμου.

Η απόβαση στην Καλλίπολη το 1915

Η απόβαση θα ξεκινούσε το μεσονύκτιο θα διαρκούσε 24 ώρες και η επιχείρηση θα έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 5 μέρες. Οι Έλληνες θα υπερείχαν έναντι των Τούρκων 4:1, τα τουρκικά στρατεύματα που δεν ξεπερνούσαν τους 7.000 ενόπλους ήταν διεσπαρμένα στη χερσόνησο και η στρατιωτική συντριβή τους ήταν σχεδόν βέβαιη. Αφού το εκστρατευτικό σώμα θα καταλάμβανε τα οχυρά των Στενών από τους Τούρκους, ο ελληνικός στόλος θα έπλεε ανενόχλητος προς τον Βόσπορο και θα απειλούσε με τα πυροβόλα του την Κωνσταντινούπολη. Ταυτόχρονα το εκστρατευτικό σώμα θα προωθούσε τις δυνάμεις του προς την Κωνσταντινούπολη για να καθηλώσει τα τουρκικά στρατεύματα που θα αποστέλλονταν από Βορρά για να επανακαταλάβουν τα πυροβολεία των Στενών. Καθώς η Τουρκία θα είχε δεχθεί ένα συντριπτικό ναυτικό και κυρίως ηθικό χτύπημα, η Ελλάδα θα πρότεινε εκεχειρία και διαπραγματεύσεις ζητώντας κυρίως να εξασφαλίσει τα κεκτημένα.    

Το σχέδιο ουσιαστικά παραβίαζε κάθε διεθνή νομιμότητα αφού δεν προέβλεπε κήρυξη πολέμου ούτε διακοπή διπλωματικών σχέσεων, αλλά καθιστούσε πολύ πιθανή μια ελληνική νίκη καθώς και την εξασφάλιση των ελληνικών κεκτημένων. Η διεθνής καταφορά εναντίον της Ελλάδας θα σιγούσε, αφού η Ελλάδα βρισκόταν ουσιαστικά σε αυτοάμυνα αντιμετωπίζοντας την συνεχή πολεμική απειλή των Τούρκων σε λόγια και σε έργα.

Υπέρ του προληπτικού συντριπτικού χτυπήματος στα Δαρδανέλια είχαν εκφραστεί ο Βασιλιάς (αν και δεν είχε φτάσει στην τελική έγκρισή του στο σχέδιο), ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Β. Δούσμανης, ο υπουργός Ναυτικών Κ. Δεμερτζής, αλλά ο Βενιζέλος

δίσταζε καθώς θεωρούσε ότι είχε μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Καθώς όμως η κατάσταση με την Τουρκία συνεχώς επιδεινωνόταν και το δημόσιο φρόνημα εκφραζόταν απροκάλυπτα υπέρ μιας νέας ένοπλης αντιπαράθεσης με την γείτονα, ο Βενιζέλος προέτρεπε τον Μεταξά να ολοκληρώσει τη μελέτη του. 

Επίλογος – Η απρόσμενη λύση του προβλήματος

Στις 28 Ιουνίου 1914 ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάρδος, διάδοχος του θρόνου των Αψβούργων, δολοφονήθηκε από τον Σέρβο εθνικιστή Γαβρίλο Πρίντσιπ στο Σεράγεβο της Βοσνίας. 

Η δολοφονία αυτή οδήγησε σε πολεμική ανάφλεξη όλη την Ευρώπη και συνεπακόλουθα η Αγγλία δέσμευσε τα δύο ελλιμενισμένα τουρκικά θωρηκτά, σώζοντας απρόσμενα την Ελλάδα την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή. 

Ο Βενιζέλος βρισκόταν ήδη στις Βρυξέλες για να συναντηθεί με τον Μεγάλο Βεζύρη Χαλίμ Πασά με πρόθεση για παραχωρήσεις στο καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και μια συμφωνία αμοιβαίας ανταλλαγής πληθυσμών. Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστησε τις παραχωρήσεις αυτές περιττές. 

Η εκστρατεία των Δαρδανελλίων όμως, έμελλε να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μόλις ένα έτος μετά…  

Πηγές

Μεταξάς Ιωάννης, Το προσωπικό του ημερολόγιο (τόμος Β1), εκδόσεις Γκοβόστη.

Μελέτες και υπομνήματα του υπαρχηγού του Γενικού επιτελείου Ιωάννη Μεταξά (Σεπτέμβριος 1913-Ιούλιος 1914)

Ι. Μελέτη περί των δυνατών πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Ελάδος και Τουρκίας.

ΙΙ.Υπέράσπισης των νήσων Λέσβου, Χίου και Σάμου εναντίον Τουρκικής επιθέσεως

ΙΙΙ. Σχέδιο εκστρατείας βάσει της καταστάσεως της 10ης Ιουνίου 1914

Η Ιστορία του εθνικού διχασμού κατά την αρθρογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Ιωάννη Μεταξά, εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 1994.

Στρατηγός Ξενοφών, Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, εκδόσεις Δημιουργία, Αθήνα 1999.

Βεντήρης Γεώργιος, Η Ελλάς του 1910-1920 (τόμος Α΄), εκδόσεις Ίκαρος, 

Πλουμίδης Σπυρίδων, Τα μυστήρια της Αιγηϊδος (Το μικρασιατικό ζήτημα στην ελληνική πολιτική (1891-1922), εκδόσεις βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 2016.

Συρίγος Άγγελος, Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913) https://www.academia.edu/Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913)_

Ιωακείμ Γ. Ιωακείμ, Ιωάννης Μεταξάς (Η ανοδική πορεία του πό την στρατιωτική στην πολιτική δράση (1871-1922), εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 2005.

Σφέτας Σπυρίδων, Το ζήτημα των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της γερμανικής πολιτικής (1914/1915), https://infognomonpolitics.gr/2014/06/19141915/

Παπαφλωράτος Ιωάννης, Τα σχέδια για εκπόρθηση των Στενών των Δαρδανελλίων 1914-15, περιοδικό Ναυτική Επιθεώρηση (τ. 552), Μάρτιος 2015.

Αγάπη στις φλόγες του πολέμου: Η καρποστάλ της Θεσσαλονίκης (Α) -Ο πραγματικός λοχαγος Κορέλι (Β),(Μικρή συλλογή άρθρων)

Η καρτ ποστάλ  της Θεσσαλονίκης (Α)

Η καρτ ποστάλ με την εικόνα μέρους του παλιού τείχους της Θεσσαλονίκης / Φωτογραφία: ΑΠΕ-ΜΠΕ
NEWSROOM IEFIMERIDA.GR

Η ημερομηνία πάνω στην πολυκαιρισμένη καρτ ποστάλ με την εικόνα μέρους του παλιού τείχους της Θεσσαλονίκης στη μία όψη και τη σφραγίδα «Armée d’Orient» (Στρατιά της Ανατολής), παραπέμπει στις μέρες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Σαλονίκη, 18 Οκτωβρίου 1917», γράφει στο αριστερό πάνω μέρος της κάρτας που εστάλη από τον Louis Fieu, μέλος της γαλλικής στρατιάς στη Θεσσαλονίκη, με αποδέκτη τη σύζυγό του. Με μια πρώτη ματιά, η καρτ ποστάλ που 103 χρόνια μετά την αποστολή της «επιστρέφει» στην πόλη από την οποία «έφυγε», αφού την απέκτησε σε διαδικτυακό πλειστηριασμό ο Θεσσαλονικός ιστορικός Λεόν Σαλτιέλ, δεν έμοιαζε να έχει κάτι σπάνιο. Ήταν, ωστόσο, το γραμμένο σε μια …διαφορετική γραφή μήνυμα του αποστολέα αυτό που κίνησε την περιέργεια του επίμονου μελετητή της ιστορίας και νέου ιδιοκτήτη της καρτ ποστάλ, αυτό που τον έκανε να προσπαθήσει ν’ ανασυνθέσει την ιστορία της.

Ο “προφητικός” χάρτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ανατολική Μεσόγειο

 

Αποστόλου-Κατσαρός Κωνσταντίνος Σε προηγούμενο άρθρο μας έγινε αναφορά σε δημοσίευμα-φωτιά της Μc Clatchy DC που αποκάλυψε ένα χάρτη σχεδιασμένο από χαρτογράφους του Bureau of Energy Resources των ΗΠΑ (υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπεύθυνη για τη διεθνή ενεργειακή ασφάλεια) “υπό τις οδηγίες του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν”.

Ο ριζοσπαστισμός του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες: το γενικό πλαίσιο

 

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Εισαγωγικό Σημείωμα: Μετά τη δολοφονία του Γάλλου Καθηγητή από τον δεκαοχτάχρονο Τσετσένο, η Ευρώπη ξαναζεί την εφιαλτική περίοδο των επιθέσεων σε μαζικό ή μεμονωμένο επίπεδο που βίωσε (πάλι) η Γαλλία και σε μικρότερο ποσοστό και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις από το 2015- 2017. Μιλούσαμε και τότε για οργανωμένο κίνημα, για Αδελφούς Μουσουλμάνους, μοναχικούς λύκους κτλ. Αρχικά, είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε, ότι το Ισλάμ της Ανατολής έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά διάχυσης στις μάζες από αυτό της Δύσης και αυτό γιατί ο Μουσουλμανισμός στην Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε μία νέα πολιτική ταυτότητα, σε αντίθεση από αυτήν που φέρουν οι ομόθρησκοί τους πληθυσμοί τού μεσανατολικού τόξου, οι οποίοι ζουν τον «παραδοσιακό πολιτισμό». Επιπλέον, είναι αναγκαίο να καταστεί σαφές, ότι το οργανωμένο κίνημα μουσουλμανικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη δεν σχετίζεται με τη μετανάστευση της τελευταίας δεκαετίας, αλλά κυρίως και πρωταρχικά με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διαβιώνουν στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα από το τέλος της αποικιοκρατίας (1955- 1970).

When did the USSR stop being «great»?(Inside view of the disolution of the USSR)

Dima Vorobiev · Updated September 8Former Propaganda Executive at Soviet Union (1980–1991

Short answer:

The USSR stopped being “great” and started down the slope toward “ridiculous” and “hopeless” in the mid-1960s. Looking back, the process passed the point of no return after the invasion to Czechoslovakia in 1968 and our defeat in the Moon race in 1969.

---

Longer answer:

The 1960s started well for us. Yuri Gagarin became the first man in space, and many more were to come. Our military build-up gave the Americans the fright of their life during the Caribbean crisis. The rulers promised us that by 1980 we would be reaching Communism, the most prosperous and just society of all.

Then the following happened:

• The ruler who promised us Communism and made the Americans shake in their boots turned out be an incompetent, bumbling voluntaríst (Soviet speak for a pigheaded comrade who goes against the grain, but is not deemed criminal or enemy of the people) and was kicked out of the Kremlin.
• The Jews in Israel not only became BFF with America, but humiliated our Arab friends in the Six-Day War. Our own Jews openly cheered for Israel, and ridiculed the freedom-seeking “Arab people of Palestine” (we didn’t know any “Palestinians” at the time) and our friends in the United Arab Republic

.The Sinyavsky–Daniel trial opened the era of persecution of Soviets dissidents, among which ethnic Jewish intellectuals were over-represented. Together with the increasing push of our Jews for emigration to Israel, this irreparably tarnished the image of the USSR among Jewish progressives in the West, who ever since the 1917 revolution had been our most vocal supporters.The government’s efforts to fill the shelves of our grocery stores with cheap abundant food failed. The USSR started importing big quantities of food from the West, and kept doing it until the end in 1991.The discovery of oil and gas in Western Siberia diverted our economy in the extractive direction. Making industry more effective stopped being a priority. Under the torrent of petrodollars, productivity stagnated.The violent suppression of Czechoslovak reforms in 1968 made plain for everyone the ossification of Real Socialism

• .
• Maoism overtook the role of Stalinism as the shining star of the radical left in the West. The social unrest of the late 1960s in Europe and the US failed to boost our influence the way it happened in the 1930s.
• China not only stopped being our friend and closest ally, but increasingly became “the most likely adversary”.

The 1970s still held out for us a few sweet years ahead. The spike in oil prices, the 1973–1975 recession

in the West, and the general post-Vietnam, post-Watergate gloom in the US opened in the mid-1970s the last chance for us to win the Cold War. But consumerism already infected the USSR, and senility the Kremlin. From there, the death of the Communist project was only a matter of time.

Additional reading

• What were the root causes of «stagnation» under Brezhnev?
• Which year was considered the high water mark of the Soviet Union in most ways?
• Why was the Soviet Union prosperous in the 1960s and early 1970s but stagnated and collapsed in the later years?
• At what point in Soviet history, do people stop believing in the state and in socialism?

---

Below, some photos from the streets of Prague in 1968 immediately after the “insertion of the troops of the Warsaw Treaty” in order to “liquidate a threat to the Socialist system and the constitutional order in Czechoslovakia”, as the TASS agency put it

.

Surrounded by angry locals, the faces of the Soviet soldiers are marked by confusion and sadness rather than fear. Before 1968, we always had been sure we came to free other nations, not suppress them. From then on, more and more of us started to silently question ourselves and wonder if we really were “the good guys”.

64.9K viewsView UpvotersView Sharers

Ματίς: έκρηξη χρωμάτων και ευτυχίας

 

Νεκρή φύση με μπλε τραπεζομάντηλο, Λάδι σε μουσαμά (Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)

O Mατίς δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς όλων των εποχών. Το Παρίσι και το Κέντρο Πομπιντού γιορτάζουν τα 150 χρόνια από τη γέννησή του.

Παραλίες με κόκκινη άμμο, τοπία λουσμένα στο φως, πολύχρωμα πορτραίτα, άνδρες και γυναίκες που χορεύουν. Με λίγα λόγια οι πίνακες του Ματίς αποτυπώνουν την joie de vivre, τη χαρά της ζωής και συγχρόνως έναν απαράμιλλο δυναμισμό. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι παρουσιάζει 200 έργα του. Εν καιρώ πανδημίας ειδικά οι πίνακες του Ματίς είναι ένα χάρμα οφθαλμών, μια έκρηξη χρωμάτων και ευτυχίας, όπως γράφουν γαλλικά μέσα για τη νέα έκθεση.

Ο πατέρας του ήταν Ναζί κι αυτός επέλεξε να γίνει Εβραίος -Η συγκλονιστική ιστορία ενός Γερμανού που άλλαξε πίστη και πήγε στο Ισραήλ

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

Ο Bernd Wollschlaeger με το βιβλίο του «A German Life» / Φωτογραφία: Peter Andrew Bosch/Miami Herald/Tribune News Service via Getty Images
Τη συγκλονιστική ιστορία του περιγράφει ένας άνδρας, του οποίου ο πατέρας ήταν Ναζί, αλλά ο ίδιος, όταν ανακάλυψε τις θηριωδίες τους και τα ψέματα του πατέρα του, ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό.

Συγκεκριμένα, ο πατέρας του Bernd Wollschlaeger, ήταν σημαντικό μέλος των Ναζί, στον οποίο απένειμε προσωπικά τον Σιδηρούν Σταυρό, ο Αδόλφος Χίτλερ. Μεγαλώνοντας στο Μπάμπεργκ, στη γερμανική πολιτεία της Βαυαρίας, ο
Bernd Wollschlaeger διδάχθηκε ότι το Ολοκαύτωμα ήταν ψέμα και ότι ο πατέρας του, ο Arthur Wollschlaeger, ήταν ήρωας πολέμου.

Ο Arthur Wollschlaeger τιμήθηκε προσωπικά από τον Γερμανό δικτάτορα για τις ενέργειές του στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε ως διοικητής υπό τον στρατηγό Heinz Guderian. Αλλά δεν είχε τον ένδοξο θάνατο στη μάχη που περίμενε. Συνελήφθη το 1945 και ο μοναδικός γιος του, ο Bernd, γεννήθηκε το 1958.

Σλοβακία: Η πρώτη πτήση ιπτάμενου αυτοκινήτου είναι γεγονός – Έφτασε στα 1.500 πόδια

 

Η τεχνολογία προχωρά με γοργά βήματα και στην Σλοβακία είδαμε μία ακόμη επιβεβαίωση, καθώς ένα σπορ αυτοκίνητο πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση.

Το ιπτάμενο αυτοκίνητο πέταξε 1.500 πόδια στον αέρα, ως μέρος μιας δοκιμαστικής πτήσης, σύμφωνα με τους προγραμματιστές του.

Εντυπωσιακά πλάνα που δημιουργήθηκαν από την Σλοβακική εταιρεία KleinVision, δείχνει το απίστευτο όχημα να τρέχει στον αεροδιάδρομο, να βγάζει φτερά και στην συνέχεια να ανεβαίνει στον αέρα.

Ναζιστικές θηριωδίες: Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Ένα από μεγαλύτερα εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 δυνάμεις της «Βέρμαχτ» σκότωσαν σχεδόν όλους τους άρρενες κατοίκους των Καλαβρύτων, σε αντίποινα για την εκτέλεση αιχμαλώτων Γερμανών στρατιωτών από τον ΕΛΑΣ.

Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

H Mικρασιατική καταστροφή υπό το πρίσμα της αμερικανικής επιστροφής στην normalcy

 

Κείμενο: Όμηρος Ταχμαζίδης

Με την έναρξη του 20ου αιώνα είχε διατυπωθεί δημοσίως η άποψη ότι αυτός θα καθοριζόταν από τις ΗΠΑ και πως ο κόσμος στον αιώνα που ξεκινούσε θα “εξαμερικανιζόταν”. Ενδεικτικός ήταν και ο τίτλος του βιβλίου με το οποίο ανακοινώθηκε η συγκεκριμένη επιστημονική πρόβλεψη: “The Americanization of the World or the Trend of the Twentieth Century”. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1902 στο Λονδίνο και συγγραφέας του ήταν ο William Thomas Stead.

Η εκτίμηση αυτή του Βρετανού επιστήμονα δεν άργησε να επιβεβαιωθεί. Από τα μέσα και προς το τέλος της δεύτερης δεκαετίας του νέου αιώνα οι ΗΠΑ έγιναν η κύρια οικονομική δύναμη στον πλανήτη και είχαν μετατραπεί, ήδη το  1917, ο πιστωτής του κόσμου. Η οικονομική δύναμη τους καθόρισε, εν πολλοίς, και την έκβαση του μεγάλου πολέμου. Σύμφωνα με την άποψη κάποιων ιστορικών, “δεν είναι υπερβολική η θέση ότι και χωρίς την ενεργή στρατιωτική ανάμιξη (των ΗΠΑ) στον πόλεμο η Γερμανία θα είχε χάσει και τις δύο φορές (σ.σ. πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο), διότι το υπερέχον οικονομικό δυναμικό βρισκόταν από την άλλη πλευρά”. [Βλ. Ulrich Menzel, Die Ordnung der Welt (“Η τάξις πραγμάτων του κόσμου»), Berlin 2015, σ. 874].

Από πότε η γερμανική μυστική υπηρεσία BND με Τούρκο υπαρχηγό παρακολουθεί όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης;

 

 

Νίκος Χειλαδάκης  Εδώ και λίγα χρόνια, (ίσως και περισσότερα), η γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, έχει στήσει ένα τεράστιο σύστημα παρακολουθήσεων και υποκλοπής συνομιλιών ανωτέρων και ανώτατων κρατικών παραγόντων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έρχεται από την Τουρκία και συγκεκριμένα από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA και δημοσιεύτηκε στην τουρκική επιθεώρηση, AktıifHaber.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις αυτές, από το 2013 όταν είχε αποκαλυφτεί το σκάνδαλο της CIA που παρακολουθούσε τις ευρωπαϊκές χώρες και την Γερμανία, η Μέρκελ, (παλιά πράκτορας της Στάζυ), είχε δώσει την εντολή να οργανωθεί από την γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, ένα αντίστοιχο και ευρύτερο σύστημα παρακολουθήσεων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλων χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ στέλνουν στο δικαστήριο τουρκική κρατική τράπεζα -Πώς εμπλέκεται ο Ερντογάν και ο γαμπρός του

 

 

Η HALKBANK

Ο Ταγίπ Ερντογάν με τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ / Φωτογραφία: AP
Χάρης Καρανίκας
Τροχιά… Αρμαγεδδώνα φαίνεται να αποκτά η υπόθεση της Halkbank -της τουρκικής κρατικής τράπεζας που κατηγορείται ότι έσπασε τις κυρώσεις κατά του Ιράν- για τον Ερντογάν και το τραπεζικό σύστημα της Τουρκίας, που ήδη εμφανίζεται εξασθενημένο από την οικονομική κρίση στην γείτονα.

Η δίκη της Halkbank στις ΗΠΑ ξεκινά εκτός απροόπτου τον Μάρτιο του 2021, ενώ θα έχει αναλάβει πρόεδρος ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ότι θα ευνοήσει τον Ερντογάν και θα ρίξει στα μαλακά την υπόθεση του «σπασίματος» των κυρώσεων κατά του Ιράν.

Σημαντικό ρόλο στο κατηγορητήριο των Αμερικανών κατά της κρατικής τουρκικής τράπεζας έπαιξαν οι καταθέσεις και τα στοιχεία που προσκόμισε ο Ρέζα Ζαράμπ, ο λαθρέμπορος χρυσού που είχε οργανώσει το σχέδιο στο οποίο κατηγορείται ότι συνέδραμε η Halkbank ώστε να μπορεί το Ιράν να χρησιμοποιεί κεφάλαια για να προμηθεύεται ό,τι δεν μπορούσε εξαιτίας των κυρώσεων.https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=280&adk=1835831471&adf=3269448122&pi=t.aa~a.2344018981~i.13~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×280&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=6&bdt=7353&idt=4852&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280&nras=3&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=1466&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=5&uci=a!5&btvi=1&fsb=1&xpc=OtgIqpqojC&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του
Ωστόσο, όπως φαίνεται στις καταθέσεις του Ζαράμπ που δόθηκαν στο πλαίσιο εκδίκασης υψηλόβαθμου στελέχους της Halkbank για τη συγκεκριμένη υπόθεση, όπου ο λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του (πλέον πρώην υπουργό Οικονομικών της Τουρκίας) Μπεράτ Αλμπαϊράκ, κατονομάζονται τρεις ακόμα τουρκικές τράπεζες.

Δεδομένου ότι ο Ζαράμπ κατέθεσε ότι περισσότερες τράπεζες συμμετείχαν στις συναλλαγές με το Ιράν, υπάρχει πλέον σοβαρό ενδεχόμενο η δίκη της Halkbank να λειτουργήσει ως το σημείο εκκίνησης νέων ερευνών για την εμπλοκή των επιπλέον τριών που κατονόμασε ο λαθρέμπορος χρυσού – ιδίως από τη στιγμή που ο Τραμπ δεν θα μπορεί να ασκήσει πιέσεις και να κάνει παρεμβάσεις υπέρ του Ερντογάν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εν μέσω τουρκικής οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον Τούρκο πρόεδρο και πιθανώς να προκαλέσει απρόβλεπτες αντιδράσεις του «εν θερμώ».

Ποιες άλλες τράπεζες εμπλέκονται
Εκτός από τη Halkbank, μία από τις τρεις επιπλέον τράπεζες που ενέπλεξε ο Ζαράμπ στην υπόθεση, ήταν η Aktif Bank, η οποία ανήκει στον όμιλο Calik, όπου διευθύνων σύμβουλος ήταν ο γαμπρός του Ερντογάν πριν εμπλακεί στην πολιτική. Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο λαθρέμπορος χρυσού στα τέλη του 2017, κατά την διάρκεια του σχεδίου για το σπάσιμο των κυρώσεων στο Ιράν, πραγματοποιούσε συναλλαγές και μέσω της συγκεκριμένης τράπεζας, η οποία ξαφνικά σταμάτησε να τον εξυπηρετεί. Στο δικαστήριο ο Ζαράμπ ερωτήθηκε αν κατάλαβε γιατί η Aktif Bank διέκοψε τη συνεργασία τους. «Έλαβαν μια προειδοποίηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σταμάτησαν να μεσολαβούν για τις συναλλαγές (μου) και εν μέρει δούλευαν απευθείας», δήλωσε ο Ζαράμπ. Όταν η έδρα του ζήτησε εξηγήσεις τι εννοεί όταν λέει «απευθείας», εκείνος απάντησε: «Η Aktif Bank δούλευε απευθείας με τους Ιρανούς, και εμένα με έβγαλαν από τη μέση, με εξάλειψαν».https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=200&adk=4207304824&adf=3857452040&pi=t.aa~a.2344018981~i.19~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×200&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=5&bdt=7353&idt=4869&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280%2C598x280&nras=4&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=2256&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=6&uci=a!6&btvi=2&fsb=1&xpc=CzbG0UTjrK&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ο λαθρέμπορος αναφέρει: «Έλαβα επίσης το πράσινο φως για τις τράπεζες Ziraat και Vakif. Θα συμμετέχουν επίσης. Η επιχείρηση Ιράν θα κινηθεί». Όταν του ζητήθηκε να διευκρινήσει τα λεγόμενά του είπε: «Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου οι Ziraat Bank και Vakif Bank επίσης ήθελαν να συμμετέχουν στις ιρανικές δουλειές. Είχα μιλήσει με τον κ. Zafer Caglayan (σ.σ. πρώην υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων). Αν η Ziraat Bank και η Vakif Bank έπρεπε να ξεκινήσουν θα με κατεύθυνε προς αυτές τις τράπεζες, θα μου άνοιγαν λογαριασμούς και θα συνεργαζόμουν μαζί τους με τον ίδιο τρόπο (…) Ο κ. Zafer μου είχε πει ότι ο πρωθυπουργός είχε δώσει έγκριση για αυτό, το Ιρανικό εμπόριο, για να το κάνουν η Ziraat και η Vakif». Πρωθυπουργός της Τουρκίας τότε που ο Ζαράμπ έσπαγε τις κυρώσεις κατά του Ιράν ήταν ο Ερντογάν.

Ο λαθρέμπορος συμπλήρωσε ότι διαβίβασε τις συγκεκριμένες πληροφορίες σε συνεργάτη του, ο οποίος φέρεται να είπε ότι «περιμέναμε τη Ziraat – μιλούσαν ήδη για αυτό». Όπως ανέφερε στο δικαστήριο ο Ζαράμπ, προσωπική του άποψη ήταν ότι η Ziraat και η Vakif δεν είχαν τις κατάλληλες διασυνδέσεις και το προσωπικό που να γνωρίζει επαρκώς το σύστημα ή να είναι εξοικειωμένο με τέτοιου είδους δουλειές για να τα καταφέρουν. Επιπλέον, στέλεχος άλλης τουρκικής τράπεζας, είχε διαμηνύσει στον Ζαράμπ ότι οι Ziraat και Vakif διστάζουν επειδή έχουν παρουσία και συνεργασίες στη Νέα Υόρκη. Ο λαθρέμπορος υποστήριξε κατά την κατάθεσή του ότι στέλεχος της Halkbank δεν ήθελε τις Ziraat και Vakif να μπουν στη δουλειά και ότι δεν θα άφηνε να συμβεί κάτι τέτοιο. Επίσης ανέφερε ότι οι Ιρανοί ήθελαν να συναλάσσονται με τις δύο τράπεζες απευθείας, όπως και με τη Halkbank.

Τι υποστήριξαν οι τράπεζες
Όλες οι τράπεζες που είχε αναφέρει ο Ζαράμπ στις καταθέσεις του στα τέλη του 2017 αρνήθηκαν ότι διέπραξαν οποιαδήποτε αδικοπραγία και ότι λειτούργησαν βάσει των διεθνών κανονισμών σεβόμενες τις αμερικανικές και διεθνείς κυρώσεις. Τον Αύγουστο του 2017, μετά τη σύλληψη του στελέχους της Halkbank Χακάν Ατίλα στις ΗΠΑ και την έναρξη των συνομιλιών των αρχών με τον Ζαράμπ για να καταθέσει όσα γνωρίζει, η τουρκική κρατική τράπεζα ενεργοποίησε τους μηχανισμούς λόμπι. Προσέλαβε τον Μπράιαν Μπάλαρντ, τον κορυφαίο συλλέκτη δωρεών υπέρ του απελθόντος αμερικανού προέδρου στην Φλόριντα και τον «πιο ισχυρό λομπίστα στην Ουάσινγκτον του Τραμπ», όπως τον έχει χαρακτηρίσει το Politico , με αμοιβή της τάξεως των 125.000 δολαρίων τον μήνα – τα δεκαπλάσια ακριβώς απ’ όσα ξοδεύει αυτή την περίοδο η Ελλάδα για υπηρεσίες λόμπι στις ΗΠΑ.

Οι άλλες τρεις τράπεζες δεν φαίνεται να εκπροσωπούνται από κάποιο γραφείο της Ουάσινγκτον, ωστόσο, σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι επί θητείας Τραμπ η Τουρκία σχεδόν διπλασίασε τις δαπάνες για άσκηση επιρροής στις ΗΠΑ, από 4 εκατομμύρια το 2016 σε 7,3 εκατομμύρια το 2018, προσφέροντας δουλειά σε παράγοντες που πρόσκεινται στον ίδιο τον απερχόμενο αμερικανό πρόεδρο. Όπως όμως φαίνεται, τα πράγματα πλέον είναι διαφορετικά: την 1η Μαρτίου ξεκινά η δίκη της Halkbank, με έναν Ζαράμπ να υποστηρίζει ότι ο Τούρκος πρόεδρος και ο γαμπρός του εμπλέκονται ευθέως στην υπόθεση, με έναν Μπάιντεν να μην έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία όπως ο προκάτοχός του, και με διπλωματικά μάτια και αυτιά από χώρες που αντιτάσσονται στην έντονη προκλητικότητα του Ερντογάν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις.
Πηγή: iefimerida.gr

Από το 2010 η τουρκία έχει ανακοινώσει “οθωμανική κοινοπολιτεία” !!

Απόσπασμα άρθρου “Turkey’s Vision of an Ottoman Commonwealth” του Jackson Diehl στην Washington Post (6/12/2010) ….
Turkey is a member of NATO, a host of U.S. military bases vital to operations in Afghanistan and Iraq, and a major purchaser of American weapons. But is it still really an ally? Popular support has given Prime Minister Erdogan the confidence to undercut U.S. policy in Iran, cultivate anti-American Muslim dictators in Sudan and Syria, and make Israel a near-enemy. “Britain has a commonwealth” with its former colonies, Davutoglu reminded me. Why shouldn’t Turkey rebuild its leadership in former Ottoman lands in the Balkans, Middle East and Central Asia?

Η Τουρκία ξεπερνά την παγίδα του Θουκυδίδη;

του Παντελή Σαββίδη Υπάρχει μια ψευδαίσθηση στις ΗΠΑ ότι μπορούν να επαναφέρουν την Τουρκία στο δυτικό άρμα. Νομίζω πως η Τουρκία πέρασε τον Ρουβίκωνα. Η σχέση της Τουρκίας με τη Δύση δεν θα είναι ποτέ ίδια με πριν, ανεξαρτήτως του ποιος θα κυβερνά τη χώρα. Η Τουρκία έφερε βαρέως το ότι αναγκαζόταν να υποκύπτει στις δυτικές- κυρίως αμερικανικές- επιθυμίες. Και με την τακτική του μαστιγίου (πότε δυναμικά πότε κάνοντας την υπάκουη) και του καρότου έχει δημιουργήσει μια κατάσταση μη αντιστρέψιμη. Η Τουρκία εδώ που έφθασε δεν έχει κανέναν λόγο να επιστρέψει στο “μαντρί”. Θα χρησιμοποιήσει το “μαντρί” εκβιάζοντάς το. Το πως είναι πολύ απλό. Έχει δημιουργήσει μέτωπα με τη Ρωσία τα οποία ενεργοποιεί ή παγώνει όποτε τη συμφέρει. Αυτήν τη δυνατότητά της θα προβάλλει ζητώντας από τη Δύση να ικανοποιήσει στρατηγικούς στόχους της απέναντι και στην Ελλάδα. Γι αυτό χρειάζεται μια σοβαρή επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Στη βάση δύο αξιωμάτων: Πρώτον η Ελλάδα μόνη της, χωρίς την άμεση εμπλοκή κανενός, θα υποστηρίξει ένοπλα την εδαφική της ακεραιότητα αν χρειαστεί. Δεύτερον, οι δυτικοί σύμμαχοι της χώρας (ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, Ε.Ε.) θα προσφέρουν βορά την χώρα στην Τουρκία αν το συμφέρον τους βρίσκεται στην Άγκυρα. Η Τουρκία ισχυροποιείται με μεθοδευμένο σχέδιο τη στιγμή που στην Αθήνα περιμένουν την επόμενη κίνησή της για να την αντιμετωπίσουν. Δεν σχεδιάζουν με βάση την καλή ανάλυση του τι θα κάνει η Τουρκία. Η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων: -Ανάλυση της πολιτικής της Τουρκίας ως το 2050 από μια ομάδα στην οποία θα συμμετέχει το καλύτερο δυναμικό που διαθέτει η χώρα, ανεξαρτήτως πολιτικής ή ιδεολογικής τοποθετήσεως. -Διαμόρφωση των στρατηγικών στόχων της χώρας στη βάση της παραπάνω ανάλυσης. -Επαναδιατύπωση της αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με βάση την ανάλυση. -Ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, της Διπλωματικής Υπηρεσίας και των θεσμών ενημέρωσης. -Βεβαίως, πάνω από όλα, ανάπτυξη των οικονομικών δυνατοτήτων της χώρας. Το πως είναι ζητούμενο. Πάντως, ανάπτυξη με την ξεπερασμένη αντίληψη του συγκεντρωτισμού δεν γίνεται. Αυτό το μοντέλο θα οδηγήσει στην συγκέντρωση όλων των πολιτών της χώρας στο λεκανοπέδιο και την συρρίκνωση, από κάθε άποψη της Ελλάδας.

Η ΕΙΔΙΚΉ ΣΧΕΣΗ ΗΒ – ΗΠΑ : ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕ ΣΚΙΕΣ (Α) -ΑΒΕΒΑΙΟ (;) ΜΕΛΛΟΝ (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

(Α): Η ειδική σχέση ΗΒ – ΗΠΑ  (Παρελθόν)

Φανούλα Αργυρού

1971: Μυστική επιχείρηση – Ο Κίσινγκερ στο Πεκίνο μέσω Λονδίνου…

Η ειδική σχέση του Ηνωμένου Βασιλείου με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής συζητείται έντονα αυτές τις μέρες.

Η ειδική αυτή σχέση (Special Relationship) καθιερώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, από μια ομιλία του Βρετανού τότε Πρωθυπουργού Winston Churchill το 1946. Ο οποίος τόνισε τις στενές συμμαχικές σχέσεις των δύο χωρών, που συνεχίστηκαν έκτοτε και στην πράξη προϋπήρξαν του 1946…

Did Russia miscalculate in Azerbaijan-Armenia clashes?

By SETH J. FRANTZMAN

Russia has behaved throughout the conflict like it had other important issues to deal with.

 

A service member of the Russian peacekeeping troops stands next to a tank near the border with Armenia, following the signing of a deal to end the military conflict between Azerbaijan and ethnic Armenian forces, in the region of Nagorno-Karabakh, November 10, 2020 (photo credit: REUTERS/FRANCESCO BREMBATI) Russia brokered the end of fighting in Nagorna-Karabakh last week in a deal that will see many Armenians leaving their homes and areas handed over to Azerbaijan. It is a humiliating defeat for Armenia, a reverse of what happened in the 1990s when Armenia defeated Azerbaijan in the same disputed area.

For Russia, it is a point of prestige. On Tuesday, Russia’s TASS media said Moscow was sending 64 pieces of military equipment for its peacekeepers that are being deployed.

Καταλάβαμε κ. Λίλι το μήνυμα σας, αλλά δεν θα πάρουμε! Πάντα απαράδεκτος ο ρόλος των Βρετανών

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Με δακρύβρεχτες δηλώσεις δεν ανατρέπονται οι τουρκικές μεθοδεύσεις: Σφραγίδα Ερντογάν στην κατοχή… Το δεύτερο μέτωπο είναι ανοικτό και η Λευκωσία φοβάται να θέσει ζήτημα με τις βάσεις

Το μήνυμα ελήφθη, κ. Στίβεν Λίλι. Εδώ και μέρες, ο Άγγλος πρέσβης στην Κυπριακή Δημοκρατία, επιχειρεί να διαμορφώσει σκηνικό ενόψει εξελίξεων στο Κυπριακό. Αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο, για την ακρίβεια ανοίγει μεγάλη «Πύλη», για να συζητηθούν κι άλλες μορφές λύσης.

Προσπαθεί να κινηθεί με βάση την «μέση γραμμή», δηλαδή μεταξύ των μαξιμαλιστικών τουρκικών επιδιώξεων και των θέσεων της ελληνικής πλευράς, που είναι, ειρήσθω εν παρόδω, αποτέλεσμα «συμβιβασμού» και συνεχών υποχωρήσεων από το 1974 και εντεύθεν ( στην περίπτωση αυτή η ήττα έγινε «κόκκινη γραμμή» και «ανυποχώρητος αγώνας»).

Είναι προφανές ότι θέλει να καθορίσει παιχνίδι, ατζέντα και να θέσει τα πλαίσια των επόμενων κινήσεων. Και τούτο επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι τον τελευταίο δεκαήμερο έχει δώσει τρεις συνεντεύξεις (διαδοχικά σε Καθημερινή, Άλφα και Πολίτη), με ένα βασικό μήνυμα: Δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει άλλες μορφές λύσης στο μέλλον αν δεν μπορούν οι δυο πλευρές να συμφωνήσουν σε λύση ομοσπονδίας.

• Έχει αναφέρει ότι, μεταξύ άλλων, «ο κ.  Τατάρ έχει τη θέση του, ο κ. Αναστασιάδης έχει τη δική του θέση, το νόημα των συνομιλιών είναι να προσπαθήσεις να βρει κάποιο κοινό έδαφος μεταξύ αυτών των θέσεων».
• Περαιτέρω, επιμένει πως δεν πείθει η ελληνοκυπριακή πλευρά ότι δέχεται την πολιτική ισότητα και ότι πρέπει να προσπαθήσει. Προφανώς δεν έχει ακούσει για τα όσα λένε οι εκπρόσωποι της κατοχικής Τουρκίας. Δεν άκουσε για την προέλαση των κατακτητών στην περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου…

Η Αγγλία είναι λεγόμενη εγγυήτρια δύναμη, αλλά ποτέ δεν ανταποκρίθηκε στις υποχρεώσεις της. Ο κ. Λίλι μπορεί να ανατρέξει στο αρχείο του Φόρεϊν Όφις και να διαβάσει για τις πλάτες που έκανε η χώρα του στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο. Διασφάλισε την παρουσία της στην Κύπρο (στις ελεύθερες περιοχές βασικά), εξασφάλισε ότι δεν θα επηρεάζονταν οι βάσεις της και η Τουρκία έκανε ό,τι ήθελε. Αλλά και η μετέπειτα πορεία ήταν ανάλογη. Ροκάνισμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπονόμευση και τρικλοποδιές.

Ο κ. Λίλι προφανώς και θα πρέπει να γνωρίζει πως χωρίς να διασφαλιστεί η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας,  το καθεστώς των βάσεων θα είναι στον αέρα. Κι αυτό γιατί στις εναλλακτικές λύσεις, που αφήνει να εννοηθεί πως μπορούν να συζητηθούν,  οι Τούρκοι προτάσσουν αυτό που διαχρονικά επιδιώκουν. Να ενταφιαστεί η… εκλιπούσα Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλά και σήμερα, που δεν είναι λυμένο το Κυπριακό, μπορεί να τεθεί το θέμα των βάσεων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Όπως είναι γνωστό, μεταξύ άλλων, υπάρχει και η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης για τον Μαυρίκιο. Αν και η Κυπριακή Δημοκρατία επέλεξε να συμμετάσχει στη διαδικασία, ως ενδιαφερόμενο μέρος, αυτό το όπλο, παραμένει στα αζήτητα.  Είναι πρόδηλο ότι η επιλογή μη αξιοποίησης της γνωμοδότησης, συνιστά απόφαση για  διαιώνιση της μεταποικιακής περιόδου στη χώρα μας.

• Η ατολμία, το φοβικό σύνδρομο, οι ηττοπαθείς θεωρίες πως δεν μπορούμε να ανοίξουμε δεύτερο μέτωπο ( ως να μην είναι ανοικτό εδώ και δεκαετίες), αφήνουν τους Εγγλέζους να κάνουν το παιχνίδι τους. Δεν τους ενδιαφέρει τι θα γίνει με το Κυπριακό, αλλά να μην επηρεασθούν οι βάσεις.

Την ώρα που ο κ. Λίλι κόπτεται να εξηγήσει πως μπορεί να βρεθεί «συμβιβαστική λύση» στο Κυπριακό, πρέπει να βρεθεί κάποιος- στην προκειμένη περίπτωση το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας- να του εξηγήσει πως πρέπει να  τερματιστούν αποικιοκρατικά κατάλοιπα.

Το ζήτημα έχει πολιτική και νομική διάσταση και αφορά στην εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου. Οι βάσεις δεν είναι κυρίαρχες (επιβεβαιώνεται τούτο και από τη γνωμοδότηση) και η παρουσία τους ξεπερασμένη.

Περαιτέρω, ο κ. Λίλι πρέπει να γνωρίζει πως πρέπει να συμπεριφέρεται όπως τους υπόλοιπους διαπιστευμένους πρέσβεις των άλλων χωρών. Η χώρα του είναι στα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας με πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κυπριακό. Είναι, υποτίθεται και εγγυήτρια δύναμη. Δεν μπορεί, όμως, το Λονδίνο να λειτουργεί ως να είναι πλασιέ άλλων «εναλλακτικών λύσεων» (από τουρκικής οπτικής γωνίας).

Εάν, πάντως, δεν τον φώναξε κάποιος στο ΥΠΕΞ για εξηγήσεις, πρέπει να το κάνει τώρα.

Ο Ύπατος Αρμοστής της Βρετανίας στην Κύπρο όταν παρέδωσε τα διαπιτευτήριά του στον Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη. Φωτογραφία via ΚΥΠΕ

• Τα σχόλια που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα μας εκφράζουν απαραίτητα τους συγγραφείς. Η ιστοσελίδα μας δεν λογοκρίνει τις γνώμες κανενός.

anixneeuseis,gr.

Ο ΨΥΧΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ……..ΖΗΤΩ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΓΩΝ

του Νίκου Καρατουλιώτη*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο ελέγχων την ενέργεια και τους αγωγούς μεταφοράς αυτής , ελέγχει και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, αυτό είχε κατά νου η υπερδύναμη όταν ζαλισμένη από την απρόσμενη νίκη της, έβλεπε την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Έτσι μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αμηχανίας και ομφαλοσκόπησης, τον Μάιο του 1997 ανακοινώνεται το νέο « γεωπολιτικό μανιφέστο» των ΗΠΑ, με το οποίο χαράσσεται η νέα Εθνική Στρατηγική προκειμένου η Αμερική να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της μέσα στο νέο μεταψυχροπολεμικό Διεθνές Σύστημα όπου μέσα από ιστορικές συγκυρίες ανεδείχθη σε ηγεμονική δύναμη παγκόσμιας κλίμακας.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής είναι:

Ομπάμα για την ελληνική κρίση: ΄Ηθελαν να διασώσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες

Former President Barack Obama addresses voters one day before the election, in Atlanta, Georgia, U.S., November 2, 2020. REUTERS/Brandon Bell

Αθανάσιος Έλλις

18.11.2020 • 11:05 

Πέρα από τα σημαντικά στοιχεία για μια -από πολλές απόψεις- ξεχωριστή προεδρική θητεία, τα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα περιλαμβάνουν και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αναφορές στην ελληνική κρίση και τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Ελλάδα οι ισχυροί της Ευρώπης.

Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ είχε και κατά τη διάρκεια της θητείας του ασκήσει κριτική, πρωτίστως στο Βερολίνο, αλλά και στο Παρίσι ιδιαίτερα για την πρώτη φάση της διαχείριση της κρίσης, για την επιμονή τους στη δημοσιονομική λιτότητα την ώρα που η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτούσε την εφαρμογή επεκτακτικής πολιτικής.

 

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (5): Θα αποφύγει την τρίτη αυτοκτονία;

του Massimo Cacciari*

Δρέσδη 1945: Ερείπια. Ανάμεσά τους  και ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο εισηγητής της αίρεσης του Προτεσταντισμού…Εμβληματική εικόνα της δεύτερης αυτοκτονίας της Ευρώπης.  

…Η Ευρώπη είναι απαραίτητη. Μόνο μεγάλοι πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί χώροι μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί στον σημερινό κόσμο. Η Ευρώπη υπήρξε ο μεγαλύτερος πολιτιστικός χώρος εδώ και αιώνες, αλλά η ποικιλία των γλωσσών, των παραδόσεων και των θρησκειών της δεν της επέτρεψε ποτέ να βρει την πολιτική της ενότητα. Ένας αιώνας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο και εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά την απελευθέρωση από το Άουσβιτς, ενδέχεται να είμαστε την παραμονή μιας τρίτης ευρωπαϊκής αυτοκτονίας. Η αποφυγή είναι απαραίτητη – αλλά είναι δυνατή; Είναι ακόμη δυνατή, μετά από τουλάχιστον δύο δεκαετίες φανερών λαθών και παραλείψεων των ίδιων δημοκρατικών δυνάμεων που καθοδήγησαν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενότητας καθ ‘όλη τη μεταπολεμική περίοδο; Και ο χρόνος για την αποκατάστασή της είναι πολύ σύντομος: μέχρι τις εκλογές την επόμενη άνοιξη…

Οι συνήγοροι της Ευρώπης έχουν ελάχιστη ενθάρρυνση. Αλίμονο σε όσους θέλουν να υπερασπιστούν το ανεπίδεκτο υπεράσπισης! Πρώτα απ’ όλα, η Ευρώπη που γνωρίζουμε από το ευρώ, και ειδικά μετά την κρίση που ξέσπασε πριν από δέκα χρόνια, πρέπει να επανεξεταστεί ριζικά. Μόνο δίνοντας στην Ευρώπη νέα ώθηση μπορούμε να υπερασπιστούμε την παρούσα ύπαρξή της. Αυτή η πρόταση πρέπει πρωτίστως να επικεντρωθεί στη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων που αποφασίζουν πραγματικά για τα ουσιώδη ζητήματα – ή που πρέπει να αποφασίζουν, επειδή ο κανόνας της ομοφωνίας καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε πραγματική απόφαση.

Εκτός από τη μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων, πρέπει να σκεφτούμε οικονομικές πολιτικές που ξεπερνούν τη «τυφλή αυστηρότητα» που τους καθοδήγησε μέχρι στιγμής, αυτή την «αυστηρότητα» που είναι επιζήμια για όλους και για την ίδια τη Γερμανία. Τέλος, πρέπει να αναπτύξουμε μια πραγματική εξωτερική πολιτική, επιτέλους και στη Μεσόγειο, και, πέρα ​​από τις χώρες της Μεσογείου και του Μαγκρέμπ, τις υποσαχάριες χώρες, οι οποίες θα γνωρίσουν τεράστια δημογραφική ανάπτυξη τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Είναι δυνατόν να ομονοήσουμε σ΄αυτή τη γραμμή; Φαίνεται πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, μετά τη διεύρυνση της ΕΕ. Ωστόσο, πρόκειται για αποφάσεις που κρίνονται επείγουσες και απαραίτητες, και το καθήκον θα πέσει στις ιδρυτικές χώρες, ίσως και στην Πορτογαλία και την Ισπανία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να καθορίσουν ένα σταθερό και επιχειρησιακό σύμφωνο μεταξύ τους, για όλα τα πιο σημαντικά ζητήματα, ξεκινώντας από τις πολιτικές μετανάστευσης. Δεν πρόκειται για «καπέλωμα» των άλλων χωρών, αλλά για κατανόηση της κατάστασης, χωρίς ανιστορικές απαιτήσεις ισότητας. Τίποτα δεν εμποδίζει η ευρωπαϊκή πολιτική ενότητα να ωριμάσει σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικούς ρυθμούς.

Ακόμη και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις που δηλώνουν έτοιμες να πολεμήσουν για μια «νέα ώθηση» μπορούν να διατυπώσουν τις θέσεις τους με διαφορετικούς τρόπους. Είναι μη ρεαλιστικό, ακόμη και αντιπαραγωγικό, να σκεφτόμαστε μοναδικά ψηφοδέλτια «Ευρωπαϊστών». Κάθε δύναμη ή κάθε κόμμα μπορεί να επιμείνει σε αυτήν ή σε άλλη πτυχή του ευρωπαϊκού προβλήματος. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η κοινή συνείδηση ότι πρέπει να προσβλέπουμε σε μια νέα ώθηση και αυτό πρέπει να καταστήσει σαφή τη σχέση που ενώνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις διάφορες «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις κάθε χώρας. Νομίζω ότι θα μπορούσαν να σχηματιστούν τουλάχιστον τρεις μεγάλες ομάδες: η πρώτη φιλελεύθερου προσανατολισμού (ας πούμε ο προσανατολισμός του Macron), η δεύτερη σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού (δύσκολο να γίνει με τους Πράσινους των διαφόρων χωρών!), και μια τρίτη που αντιπροσωπεύει τις διάφορες τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Το τελικό τους αποτέλεσμα θα μπορούσε ακόμη να επιτρέψει έναν «συμβιβασμό» με τις λαϊκές και κεντρώες δυνάμεις. Αντιθέτως, αυτές θα ήταν καταδικασμένες να καταλήξουν στην αγκαλιά της ευρωπαϊκής δεξιάς, εάν αντιπροσώπευε τη μόνη δυνατή πλειοψηφία. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, αν και αποκαλύπτει με σαφήνεια ορισμένες σταθερές: όταν η «Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία» και η Βαυαρία διαδηλώνουν ενάντια στο Βερολίνο, ξεκινούν οι πιο σκοτεινές ώρες της Ευρώπης.

Γνωρίζω καλά ότι ο συλλογισμός για τη «χρησιμότητα» μιας ενωμένης Ευρώπης και για τους δραματικούς κινδύνους που θα συνεπαγόταν η νίκη μιας εθνικιστικής και αυταρχικής δεξιάς δεν θα αρκεί να πείσει όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν την προοδευτική φάση. των δημοκρατιών μας, και οι οποίοι έχουν υποφέρει ιδιαίτερα από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Εξηγώντας στους συμπολίτες μας ότι η παγκοσμιοποίηση έβγαλε εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζους και Ινδούς από τη φτώχεια σίγουρα δεν θα τους κάνει να ξεχάσουν την απογοήτευσή τους και τη δυσπιστία τους έναντι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης..

Στην πολιτική, εκτός από τη λογική, είναι επίσης απαραίτητες οι συμβολικές ιδέες. Σε αντίθεση με αυτήν την έλλειψη συμβολικών ιδεών, οι εθνικιστές έχουν μια εντελώς οπισθοδρομική, παιδική λογική, αυτή του «αφεντικού στο σπίτι», ή ακόμη και του «εχθρού προ των πυλών». Αυτά είναι ενοχλητικά σύμβολα, αλλά λειτουργούν πολύ καλά σε σοβαρές κρίσεις.

Και εμείς? Πριν από μια δεκαετία, καταβλήθηκαν προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συντάγματος. Αν και άτονο, ανιστορικό και αφηρημένο, ήταν μια προσπάθεια απάντησης στην ερώτηση. Ας προσπαθήσουμε να το αναδιατυπώσουμε με τους εξής όρους: ποιο καθήκον πρέπει να έχει η Ευρώπη, κατά τη γνώμη μας, στο μέλλον; Πέρα από το απλό οικονομικό συμφέρον, πέρα ​​από κάθε «ορθολογισμό πρόθεσης», μπορεί να γίνει δεκτό αυτό το καθήκον; Μπορούμε εμείς οι Ευρωπαίοι να βρούμε το σκοπό μας, με βάση την ιστορία μας;

Η Ευρώπη είναι ο τόπος (αόριστος εντός των συνόρων του) που δημιούργησε τη διαδικασία εξορθολογισμού με την οποία επηρέασε όλους τους τομείς της ζωής μας και ολόκληρου του πλανήτη. Αλλά είναι επίσης ο τόπος που «εφεύρε» τις ιδέες της ισότητας και της προοδευτικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας δημοκρατίας που απαιτεί τη συνεχή εφαρμογή των δικαιωμάτων και των καθηκόντων. Η Ευρώπη είναι ο τόπος όπου σκέφτηκαν, μετά από αντιφάσεις και αγώνες κάθε είδους, την πιθανή «συμφιλίωση» αυτών των δύο τρομερών τάσεων.

Ωστόσο, στον σύγχρονο κόσμο, αυτές οι τάσεις τείνουν να διαχωρίζονται και η δεύτερη κινδυνεύει ακόμη και να εξαφανιστεί. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε την αποτελεσματικότητά της ή, μάλλον, τη δύναμή της. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι η εξουσία μπορεί να αρθρώνεται και να διαιρείται, χωρίς να σπάζει. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι οι φορείς που συγκροτούνται από πολίτες με αυτόνομο τρόπο μπορούν να έχουν αποτελεσματική εξουσία σε θέματα ζωτικής σημασίας χωρίς ωστόσο να συγκροτούν «κράτη εν κράτει».

Η Ευρώπη που έρχεται θα διαμορφωθεί από αυτήν την ομοσπονδιακή κουλτούρα ή δεν θα υπάρξει. Αλλά δεν πρόκειται απλώς για μια ομοσπονδοποίηση τεχνική-διοικητική, τύπου ιδιωτικής σύμβασης. Μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και των κρατών τους, τα οποία θα συνεχίσουν να υφίστανται ισχυρότερα από ποτέ εάν ομοσπονδοποιηθούν μέσω μιας αυθεντικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας, πρέπει να παραμείνει ένας σύνδεσμος, δηλαδή μια τιμιότητα, μια φιλία, μια συνείδηση ενός κοινού πεπρωμένου. Αυτή ήταν η ιδέα που διατύπωσαν οι πατέρες-ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την τεράστια τραγωδία της «εποχής των άκρων» που ήταν ο 20ος αιώνας. Μια ιδέα αδελφοσύνης, θα μπορούσαμε να πούμε.

Χριστιανική; Ναι, αλλά όχι χωρίς τις θεμελιώδεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης. Οι επαναστάτες γνώριζαν καλά ότι υπήρχε ένας αδιάλυτος σύνδεσμος μεταξύ Ευρώπης και Χριστιανισμού. Και οι Aντενάουερ, οι Σουμάν και οι Nτε Γκάσπερι το ήξεραν καλύτερα. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η κρίση των ευρωπαϊκών χριστιανικών λαϊκών δυνάμεων είναι ίσως ακόμη πιο βαθιά από εκείνη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε τη θεοφάνεια ενός νέου Υποκειμένου, πολύ περισσότερο να επιμένουμε στη μάταιη ελπίδα των Μεγάλων Αρχηγών, που μας έχουν πικράνει τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει να επικεντρωθούμε στη θετική και επιχειρησιακή αυτοκριτική των υπαρχουσών δυνάμεων, στην ικανότητά τους να κάνουν ανοίγματα και να συναρμόζονται για να προσφέρουν στους λαούς της Ευρώπης νέα θεσμικά όργανα και νέες πολιτικές, ακόμη και αν αυτή η βούληση  υπαγορευόταν μόνο από ένστικτο επιβίωσης. Και σε ένα νέο – παλιό καθήκον.

*Φιλόσοφος και πολιτικός (γεν. 1944). Ως δήμαρχος της Βενετίας (1993-200) υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο δήλωσε ότι «Η ορθοδοξία μας δίνει το πρότυπο ομοσπονδιακής οργάνωσης της Ευρώπης».

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Le troisième suicide européen

Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

(A) Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

Επιστρέφουμε σε εποχές φεουδαρχίας; Επιφανής οικονομολόγος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου θεωρώντας την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις κοινωνίες της Δύσης. Οι ΗΠΑ το πιο ακραίο παράδειγμα.

Κινδυνεύει η δημοκρατία από μια πλούσια ανώτερη κοινωνική τάξη; Το ερώτημα δεν είναι νέο, εντούτοις επανήλθε με δριμύτητα στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια ενόσω ο Λευκός Οίκος διοικούνταν από έναν δισεκατομμυριούχο Τραμπ, που στηρίχθηκε μάλιστα προεκλογικά από εξίσου πάμπλουτους, υπερσυντηρητικούς επιχειρηματίες. Όπως εκτιμούν ειδικοί, η εντεινόμενη ανισότητα που παρατηρείται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες χωρών της Δύσης, θέτει τη δημοκρατία εν γένει σε κίνδυνο και τροφοδοτεί λαϊκιστικά κινήματα.

Σαουδική Αραβία: Ελληνικά προϊόντα αντικαθιστούν τα τουρκικά στα σούπερ μάρκετ

 

 

Eλληνικά προϊόντα αντικαθιστούν τα τουρκικά στα σαουδαραβικά σουπερμάρκετ  με τους διευθυντές τους να τοποθετούν την ελληνική σημαία στα ράφια, ώστε να γίνεται σαφές στους πελάτες από πού προέρχονται τα αγαθά που αγοράζουν.

Ναγκόρνο – Καραμπάχ 2020: To «1922» της Αρμενίας:Προβλήματα των Αρμενικών ΕΔ (Α)- ΠΙθάνα(;) λάθη τους (Β) – Οι συνέπειες της ήττας τους (Γ)-Διδαγμάτα για την Ελλάδα (Δ) (Μικρή συλλογή άρθρών)

 

 

(Α) O Aρχηγός του αρμενικού Στρατού εξηγεί πώς έφτασαν στην ήττα: «Τελείωναν τα πυρομαχικά από την 3η ημέρα»!

 

«Ήταν περιορισμένες οι δυνατότητές μας για μακροχρόνιο αγώνα»

Ο Ονικ Γκασπαριάν – αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Αρμενίας, έκανε δηλώσεις σχετικά με αυτά που συνέβησαν στον πόλεμο του Καραμπάχ : “Από την τρίτη μέρα του πολέμου είχαμε αρχίσει να έχουμε προβλήματα με τα πυρομαχικά μας.

 

Υπάρχει πιθανότητα αποστολής ελληνικών ειδικών δυνάμεων στο Μαλί; – Με την Άγκυρα να προκαλεί σε Αιγαίο & Α.Μεσόγειο

«Φουντώνει» ξανά η κουβέντα για την αποστολή ελληνικών ειδικών δυνάμεων στο Μαλί, μετά  αναφορά του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου στην κατάσταση στην συγκεκριμένη περιοχή και προκύπτει το ερώτημα αν σκέφτονται στην κυβέρνηση ότι όλες οι ελληνικές δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων όπως και οι ειδικές δυνάμεις θα χρειαστούν σε ένα ενδεχόμενο «θερμό επεισόδιο» που θα προκαλέσει η Τουρκία;

Η αναφορά του υπουργού έγινε  κατά την συμμετοχή του μέσω τηλεδιασκέψεως στην άτυπη Σύνοδο των υπουργών Αμύνης της Ε.Ε που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και σε αυτή ο Ν. Παναγιωτόπουλος έδωσε έμφαση,  την ύπαρξη κοινού συμφέροντος των κρατών – μελών για την επίτευξη σταθερότητας στο Σαχέλ και την ενίσχυση της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, υποστηρίζοντας τη σταδιακή επανέναρξη των δραστηριοτήτων Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας στο Μάλι ως αναπόσπαστο μέρος της περιφερειακής στρατηγικής της Ε.Ε.

Αναφορά η οποία ερμηνεύτηκε ως “πρόλογος” της αποστολής ελληνικών δυνάμεων στο πλάι των Γάλλων.

Όπως αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα στο προηγούμενο διάστημα η ελληνική συμμετοχή στο πολεθνικό Συγκρότημα Ειδικών Επιχειρήσεων με την ονομασία Task Force Takuba, αποτελεί ένα πάγιο αίτημα της γαλλικής πλευράς προς την χώρα μας, πολύ πριν την επίσημη ενεργοποιησή της στις 15 Ιουλίου.

Σκοπός της συγκεκριμένης επιχείρησης είναι η αντιμετώπιση της δράσης των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή των συνόρων Μάλι, Νίγηρα και Μπουρκίνο Φάσο που αποτελεί σύμφωνα με την Γαλλία το κύριο πρόβλημα στην αντιμετώπιση των αναταραχών στα κράτη της περιοχής που είναι γνωστά και ως G5 του Σαχέλ (Μάλι, Μαυριτανία, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα, Τσαντ).

Η στήριξη που έχει μέχρις στιγμής λάβει η Γαλλία στο εγχείρημά της είναι περιορισμένη, καθώς μεγάλα κράτη όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, υποστηρίζουν μόνον πολιτικά την επιχείρηση, ενώ παρά το ότι αρχικά είχαν δηλώσει ότι θα συμμετέχουν το Βέλγιο, η Δανία, η Εσθονία, η Ιταλία, η Λετονίας, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Σουηδία και η Τσεχία, αυτή την στιγμή στο έδαφος υπάρχουν μόνον Γαλλο-Εσθονικές δυνάμεις.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα πάντως αναμένεται να υπάρχει ενίσχυση της συγκεκριμένης αποστολής, καθώς την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, αντιπροσωπεία στρατιωτικών αξιωματούχων πήγε σε δύο από τις τρείς βάσεις από τις οποίες επιχειρούν οι μονάδες που ανήκουν στην Task Force Takuba, προκειμένου να δουν από κοντά την αποστολή και τα υλικά που χρησιμοποιούνται.

Ο στόχος αυτής της επίσκεψης ήταν οι στρατιωτικοί εκπρόσωποι να αποκτήσουν ιδία αντίληψη της αποστολής, των υλικών που χρησιμοποιούνται αλλά και να ανταλλάξουν μεταξύ τους απόψεις, ωςε πιθανοί εταίροι της συγκεκριμένης προσπάθειας.  Συγκεκριμένα στα στρατόπεδα του Γκάο και της Μενάκα βρέθηκαν στρατιωτικοί απεσταλμένοι από την Δανία, το Βέλγιο,, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ολλανδία.

Παρά το ότι στην συγκεκριμένη επίσκεψη δεν παρευρέθη Έλληνας εκπρόσωπος, οι πιέσεις από την Γαλλική πλευρά συνεχίζονται καθώς η συμμετοχή και ελληνικών δυνάμεων θα αποτελούσε όχι μόνον επιχειρησιακή διευκόλυνση των Γάλλων αλλά μια περαιτέρων «ευρωπαϊκοποίηση»των επιχειρήσεων στην περιοχή.

Τα δυνητικά οφέλη από την συμμετοχή Ελληνικών δυνάμεων στην συγκεκριμένη επιχείρηση είναι σημαντικά και σίγουρα δεν περιορίζονται μόνον στην εμπειρία που θα προκύψει για τις δυνάμεις που θα συμμετέχουν σε αυτή.

Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας είναι ότι η περίφημη ελληνο-γαλλική προσέγγιση δεν θα είναι μονομερής αλλά θα βασίζεται στην μοναδική πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων του quid pro quo.

Άλλωστε οι Εσθονοί, που συμμετέχουν στην συγκεκριμένη αποστολή, έστειλαν τις μονάδες τους εκεί,, την ίδια περίοδο που γαλλικά αεροσκάφη άρχισαν να σταθμεύουν στην χώρα τους, με σκοπό την προστασία των χωρών της Βαλτικής.

Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Άμυνας δεν είναι αρνητικοί στην προοπτική αποστολής μια αριθμητικά μικρής ομάδας Ελλήνων στρατιωτικών στην περιοχή του Σαχέλ. Το κύριο εμπόδιο όμως είναι ότι οι μονάδες από τις οποίες μπορούν να προέλθουν οι στρατιωτικοί αυτοί – με πυρήνα το Ειδικό Τάγμα Αλεξιπτωτιστών, έχουν κομβικό ρόλο στην ανάσχεση της τουρκικής προκλητικότητας.

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/eidikes-dynameis/937294_foyntonei-xana-i-koyventa-gia-apostoli-eidikon-dynameon-sto

Νεο οθωμανικά τερτίπια υπ.αρ. 2 : «Συναινετική στροφή» (Μικρή συλογή άρθρων)

(Α):SZ: «Ο Ερντογάν ανακαλύπτει την Ευρώπη»

Δημοσιεύματα στον γερμανικό τύπου εστιάζουν για άλλη μια φορά στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν και τη στάση του απέναντι στην Ευρώπη. Προβληματισμός για τις βλέψεις του στην Κύπρο μετά το «πικνίκ» στα Βαρώσια.

Ο νέος συμφιλιωτικός τόνος που υιοθέτησε τελευταία ο Τούρκος πρόεδρος μιλώντας για την Ευρώπη αλλά και για εσωτερικούς πολιτικούς του αντιπάλους αιφνιδιάζει Γερμανούς αρθρογράφους. Εννοεί στα σοβαρά όσα λέει ή οι απόψεις του μαρτυρούν πολιτικές και οικονομικές πιέσεις, τις οποίες υφίσταται; Μήπως πρόκειται για τέχνασμα προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία και να αποφύγει τις κυρώσεις στο Συμβούλιο Κορυφής της 10ης Δεκεμβρίου; Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung υποστηρίζει ότι για τον Τούρκο πρόεδρο έχει έρθει ο κόμπος στο χτένι, κυρίως λόγω των χειρίστων επιδόσεων της οικονομίας, η οποία υπονομεύει και τη δική του κυριαρχία του.

«Τεμενάδες» ΝΑΤΟ (Α) και ΕΕ (Β) στον «Σουλτάνο» Ερντογάν…(Μικρή συλογή άρθρων)

(Α): Αχαρακτήριστος ο Στόλτενμπεργκ: Υποβιβάζει τις παρανομίες της Τουρκίας σε απλές διαφορές μεταξύ φίλων

«Για να γίνει το ΝΑΤΟ ισχυρότερο πολιτικά, πρέπει να συνεχίσουμε να αναγνωρίζουμε ότι ναι, έχουμε τις διαφορές μας. Τις είχαμε στο παρελθόν και τις έχουμε τώρα»,

Αυτά σημείωσε ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ στην 66η ετήσια Σύνοδο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Βορειοατλαντικής συμμαχίας.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ- ΤΟΥΡΚΙΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΛΥΨΗ ΣΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ (Α) – «ΧΡΥΣΑ¨ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ (Β) (ΜΙΚΡΗ ΣΥΛΟΓΗ ΑΡΘΡΩΝ)

Α)Erdoğan as Merkel’s Protégé

By Rauf Baker

Angela Merkel and Recep Tayyip Erdogan, image via Twitter

BESA Center Perspectives Paper No. 1,824

EXECUTIVE SUMMARY: Turkey’s relations with Germany have always been privileged, but Angela Merkel took that relationship even further by treating Recep Tayyip Erdoğan as a protégé in the international arena. Their relationship strengthened in parallel with a significant increase in German-Turkish military and trade cooperation. But Merkel’s term is coming to an end, and there has been a noticeable shift in tone within the Berlin political establishment toward Ankara. The Turkish president will not be able to count on German benevolence forever.

Turkey’s relations with European countries have been volatile and unfriendly in the past, but Ankara has long enjoyed warm and stable strategic relations with one European country: Germany. Strong Turkish-German relations can be traced back more than 100 years to the time when the two countries fought side by side during WWI. During WWII, then Turkish president Ismet İnönü signed a friendship pact with Nazi Germany. It was only when Allied pressure on Ankara mounted that in 1945—just a few months before the end of the war—it dissolved the agreement.

Αναφαίρετο το δικαίωμά μας για αμυντική θωράκιση όλων των Νησιών μας στο Αιγαίο

Η Τουρκική NAVTEX Περί αποστρατιωτικοποίησης νησιών συνιστά ευθεία απειλή κατά της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και όχι φυσικά «δικαίωμα». Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Σε όλα τα νησιά του Αιγαίου η Ελλάδα μπορεί να διατηρεί στρατιωτική δύναμη και στρατιωτικό οπλισμό της απολύτου επιλογής της.
Για πολλοστή φορά η Τουρκία αμφισβητεί το αναφαίρετο, κατά το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς  όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά μας στο Αιγαίο. Μόλις χθες η Υδρογραφική Υπηρεσία της Σμύρνης εξέδωσε τρεις νέες σχετικές NAVTEX, που αποτελούν «παράδειγμα» ωμής παραβίασης του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Την Εθνική μας θέση για το δικαίωμα αυτό είχε καθορίσει  στη Ρόδο το 2017 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Την ολοκλήρωσε δε με την καταλυτική ομιλία του στο Καστελλόριζο, στις 19 Σεπτεμβρίου 2020, την οποία και δημοσιεύουμε εκ νέου. Τώρα που έρχεται, τον Δεκέμβριο, η ώρα της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να καταλάβει ότι η νέα ωμή πρόκληση της Τουρκίας είναι και πρόκληση σε βάρος και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα πίσω από την ολοκληρωμένη άσκηση του δικαιώματός της να θωρακίζει αμυντικώς όλα τα Νησιά της στο Αιγαίο.

Κυρώσεις στην Τουρκία από τον μελλοντικό πρόεδρο Μπάιντεν;

;

Οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις πέρασαν από χίλια κύματα το τελευταίο διάστημα. Σε γενικές γραμμές πάντως η Τουρκία και ο πρόεδρος Ερντογάν ωφελήθηκαν από τον πρόεδρο Τραμπ. Θα ξαναμοιραστεί η τράπουλα από τον Μπάιντεν;

Η ήττα του Ντόναλντ Τραμπ στις εκλογές και η αλλαγή σκυτάλης στον Λευκό Οίκο εκτιμάται ότι θα αποτελέσει σημείο καμπής για την πολιτική των ΗΠΑ. Και στην εξωτερική πολιτική η εκλογή του Τζο Μπάιντεν στο τιμόνι της μεγαλύτερης υπερδύναμης του πλανήτη αναμένεται να αλλάξει πολλά. Ιδίως οι διμερείς σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας ενδέχεται να μεταβληθούν μέσα στους επόμενους μήνες.

Ουγγαρία και Πολωνία θέτουν βέτο στην ΕΕ: Ελλάδα και Κύπρος συζητούν και εύχονται

 

 

Ο πρόεδρος της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης με τον πρόεδρο της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν στις Βρυξέλλες. Αριστερά η Καγκελάριος της Γερμανίας παίζει με το κινητό της. EPA, KENZO TRIBOUILLARD

Η Ουγγαρία και η Πολωνία, όσο και αν διαφωνεί κανείς με τους λόγους, επιμένουν να μπλοκάρουν όχι μια απλή απόφαση της ΕΕ, αλλά τον προϋπολογισμό της.

Ποιος είναι ο Αντονι Μπλίνκεν, ο εκλεκτός του Μπάιντεν που πάει για ΥΠΕΞ -Σύμβουλος και θαυμαστής του Ομπάμα

 

 

ΕΡΓΑΣΤΗΚΕ ΩΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ

Ο Αντονι Μπλίνκεν, με εμπειρία από παλαιότερη θητεία του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αναμένεται να είναι ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ / Φωτογραφία: AP
Ο Αντονι Μπλίνκεν φαίνεται πως θα είναι ο νέος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Το Bloomberg, επικαλούμενο πηγές από το «στρατόπεδο» του Μπάιντεν, αναφέρει πως αύριο, όταν και θα ανακοινώσει τα μέλη της κυβέρνησής του, θα συμπεριλαμβάνει το όνομα του 58χρονου Μπλίνκεν, ο οποίος έχει συνεργαστεί με τον νέο πρόεδρο των ΗΠΑ και στο παρελθόν.

Θρίλερ στη Λέσβο: Συνελήφθησαν Τούρκοι με εξοπλισμό για κατασκοπίες – Συναγερμός στην ΕΥΠ!

 

 

Κατασκοπευτικές ταινίες θυμίζει η υπόθεση της σύλληψης τεσσάρων Τούρκων στη Μυτιλήνη, δύο που έφθασαν από τα τουρκικά παράλια και δύο που βρίσκονταν ήδη στο νησί.

Η υπόθεση ήταν από την αρχή περίεργη και εξελίσσεται σε θρίλερ, με τη συμμετοχή στις έρευνες και της ΕΥΠ, εκτός από το Λιμεναρχείο Μυτιλήνης. Ένα κρίσιμο στοιχείο της όλης ιστορίας και για το οποίο θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις, είναι η ευκολία με την οποία κινούνται οι Τούρκοι στην Ελλάδα και πραγματοποιούν «αποβατικές» επιχειρήσεις, χωρίς να υπολογίζουν τις ελληνικές Αρχές.

Καραμπάχ Εάλω….

Η υπόθεση Καραμπάχ σας θυμίζει κάτι απο την ιστορία; Κάτι, έστω λίγο απο τη δεκαετία του 1910; Η Ρωσία υπεράσπισε τα ωμά συμφέροντά της. Ναι. Θα μπορούσε να τα υπερασπιστεί με πιο αποδεκτό τρόπο. Αλλά ο υπόλοιπος κόσμος γιατί να επικροτήσει αυτήν την τραγωδία που μπορούσε να αποφευχθεί αν ήθελε η Μόσχα; Βρισκόταν σε εξέλιξη διάλογος που θα μπορούσε να διευθετήσει τις εκκρεμότητες μεταξύ Αζέρων και Αρμενίων. Και μέσα απο αυτήν την ρύθμιση να ικανοποιηθεί και η Ρωσία. Δεν χρειαζόταν αυτή η νέα εθνοκάθαρση. Γιατί περί εθνοκάθαρσης πρόκειται. Στο Κόσοβο ευαισθητοποιήθηκαν στο Καραμπάχ σιωπούν.

 anixneuseis.gr

Νεο-Οθωμανικά τερτίπια: Η Τουρκία εμποδίζει έλεγχο πλοίου από γερμανική φρεγάτα για λαθρεμπόριο οπλων στην Λιβύη (Α) -Πως δικαιολογούνται τα ΜΜΕ της για αυτήν την ενέργεια (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

(Α) Η Τουρκία εμποδίζει έλεγχο πλοίου από γερμανική φρεγάτα για λαθρεμπόριο οπλων στην Λιβύη

 

Η Άγκυρα σταμάτησε αποστολή του γερμανικού ναυτικού στο πλαίσιο του ελέγχου του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ για τη Λιβύη. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε με «καθαρές διαδικασίες», δηλώνει το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας επιβεβαίωσε το μεσημέρι δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel ότι η Άγκυρα παρεμπόδισε την ολοκλήρωση ελέγχου του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Rosaline A» από τη γερμανική φρεγάτα «Hamburg». Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο, το γερμανικό πολεμικό σταμάτησε το τουρκικό φορτηγό τη νύχτα της Δευτέρας 200 χιλιόμετρα βορείως της Βεγγάζης, προκειμένου να ελέγξει το φορτίο που προοριζόταν για τη Λιβύη. Το γερμανικό πλήρωμα ενήργησε στο πλαίσιο της αποστολής «Ειρήνη» της ΕΕ για τον έλεγχο του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη που επέβαλε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τον έλεγχο του τουρκικού πλοίου αποφάσισε η Επιχειρησιακή Διοίκηση της αποστολής «Ειρήνη» στη Ρώμη και όχι η φρεγάτα «Hamburg», τόνισε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας. Διοικητής αυτής της μονάδας είναι Ιταλός ναύαρχος.

Η κατάβαση μελών του πληρώματος της «Hamburg» έγινε από ελικόπτερο. Για τέσσερις ώρες ο έλεγχος πραγματοποιούνταν χωρίς διαμαρτυρία της Τουρκίας. Κάποια στιγμή η Άγκυρα ζήτησε, με την ιδιότητα του «κράτους σημαίας» του πλοίου, τη διακοπή του ελέγχου. Κατόπιν αυτού οι γερμανοί στρατιώτες αποχώρησαν. Ως εκείνη τη στιγμή, δήλωσε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, «δεν βρέθηκαν απαγορευμένα αγαθά στο φορτηγό πλοίο». Σύμφωνα με εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε «με καθαρές διαδικασίες». Αυτή η διαπίστωση αφορά και τον τερματισμό του ελέγχου που πραγματοποιήθηκε από τη στιγμή που το ζήτησε, όπως το δικαιούται, η Τουρκία. Ο ρόλος της Άγκυρας στη Λιβύη θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβριο.

Λίβυος αναλυτής: Η Τουρκία σαμποτάρει τη συναίνεση μεταξύ των Λιβύων

 

 

Ο πολιτικός αναλυτής Καμέλ Αλ Μαράσα δήλωσε, την Κυριακή, ότι οι στρατιωτικές συμφωνίες που υπέγραψαν ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Προεδρίας της μη εγκεκριμένης κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας, Φαγιέζ αλ Σάρατζ, με την Τουρκία δεν διαθέτουν τη νομική βάση και παραβιάζουν τους συνταγματικούς κανόνες που διέπουν τη Λιβύη, υποδεικνύοντας ότι δεν έχουν επικυρωθεί από το Κοινοβούλιο, καθώς είναι και οι δύο έκνομοι.

Ο Αλ Μαράσα πρόσθεσε, σε μια ανακοίνωση στον Τύπο, ότι αυτές οι συμφωνίες έχουν μετατραπεί σε εργαλείο που οι Τούρκοι χρησιμοποιούν για να εισβάλουν και να παρεμβαίνουν στις υποθέσεις της Λιβύης και να σαμποτάρουν οποιαδήποτε συναίνεση, όπως συμβαίνει τώρα, αναφερόμενος στην προσπάθεια της Άγκυρας να σαμποτάρει αυτό που έχει επιτύχει η στρατιωτική επιτροπή 5 + 5, δυτικής και ανατολικής Λιβύης.

Ο Αλ Μαράσα πρόσθεσε ότι η Τουρκία αμφισβητεί τη διεθνή κοινότητα και τις στρατιωτικές συμφωνίες και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τις τοπικές πολιτοφυλακές για να σαμποτάρει τις εγχώριες και διεθνείς προσπάθειες για εξεύρεση πολιτικής λύσης, επισημαίνοντας ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εκμεταλλεύεται τη διεθνή σύγχυση και την έλλειψη αποτρεπτικής πίεσης να συνεχίσει να παρεμβαίνει στη Λιβύη.

Ομολογεί ο Ερντογάν το οικονομικό χάος της Τουρκίας: “Θα πιούμε το πικρό φαρμάκι” λέει

 

Αν χρειαστεί θα πιούμε το πικρό φαρμάκι, δήλωσε ο Τούρκος Πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην οικονομία, ενώ είπε ότι ξεκίνησαν οι εργασίες για νέο Σύνταγμα και για μεταρρυθμίσεις.

Σε ομιλία του στην Κωνσταντινούπολη, ο Τούρκος Πρόεδρος είπε ότι “δεν διστάζουμε να εφαρμόσουμε όποια μέτρα είναι αναγκαία σήμερα, προκειμένου το έθνος μας να κοιτάξει το μέλλον με ασφάλεια”.

Οι Τούρκοι έστησαν τον Νεο-Οθωμανισμό, πάνε και για «Στρατό του Τουράν»

Δρ Λάμπρος Γ. Καούλλας

Από την γκρίζα λύκαινα της στέπας, στο πικ-νικ στο Βαρώσι

ΟΤούρκος Πρόεδρος Tayyip Erdoğan φαίνεται να νιώθει σίγουρος πως προωθώντας έναν δυναμικό Νεο-Οθωμανισμό έχει υπερβεί ήδη τον στενό εθνοκρατικό Τουρκισμό, δηλαδή τον νεωτερικό εθνικισμό του Mustafa Kemal Atatürk. Αυτοί στη Δύση που γελούσαν πριν από λίγα χρόνια με τη χρήση του όρου, τώρα τον αποκαλούν Σουλτάνο και ο ίδιος έβαλε πλώρη και για Χαλίφης. Η διπλωματική και οικονομική διείσδυση, η πληροφοριακή επιρροή, η χρήση παραστρατιωτικών και η στρατιωτική κατοχή και παρουσία της Τουρκίας σε πολλές χώρες που βρίσκονται στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική στέλνει το μήνυμα πως αυτή αναγεννήθηκε.

Όμως ο Erdoğan δεν παίζει πλέον μόνο το χαρτί του οθωμανικού Ισλάμ. Η συμμαχία του με την πιο αποκρυφιστική φράξια του Κεμαλισμού, τους υπερεθνικιστές, του δίνει και το χαρτί του Παντουρκισμού, του Τουρανισμού και του Παντουρανισμού.

Ουρές στη Νέα Υόρκη για συσσίτια και δωρεάν γαλοπούλα: 2 εκατ. κάτοικοι άνεργοι, πεινάνε

 

 

Ένα άτομο λαμβάνει μια γαλοπούλα από την εκστρατεία West Side Against Hunger στο St. Paul & St. Andrew United Methodist Church στην West 86th Street στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 13 Νοεμβρίου 2020. EPA / PETER FOLEY

Σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι στη Νέα Υόρκη εξακολουθούν να μην ξέρουν πως θα εξασφαλίσουν το επόμενο γεύμα τους. Ως εκ τούτου είναι απολύτως φυσιολογικές οι ουρές που κάνουν οι Νεοϋρκέζοι για να εξασφαλίσουν ένα γιορτινό τραπέζι για την Ημέρα των Ευχαριστιών από οργάνωση αρωγής κατά της πείνας, την ώρα που η πανδημία της COVID-19 έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ στην ανεργία.

Ο ρόλος των drones στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Για τη σημασία των drones στους σύγχρονους πολέμους και την σημασία τους στην έκβασή τους μιλούν στην εκπομπή “Τομές στην Επικαιρότητα” της Διαδικτυακής Τηλεόρασης Anixnefseis web tv ο καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κύρος Υάκινθος, ο Υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς και ο διεθνολόγος Νικόλαος Παούνης.

https://www.youtube.com/embed/QnKr3hOmVdk

anicheusis.gr

Θα φύγουμε από το ΝΑΤΟ, θα πάμε σε ρωσικό σύμφωνο: «Βόμβα» από Τούρκο αξιωματούχο (με πολλές επιφυλάξεις)

File Photo Screenshot από Twitter hasan cengiz @avrasyaaktuel

Ο επικεφαλής της τουρκικής Ένωσης Ευρασιατικών κυβερνήσεων Hasan Cengiz μιλώντας στο ρωσικό πρακτορείο Lenta.ru, υποστήριξε ότι η Τουρκία θα εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ σύντομα και ότι πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ο οργανισμός έχει καταρρεύσει.

«Τα χρονικά περιθώρια του ΝΑΤΟ έχουν λήξει. Ο Μακρόν και η Μέρκελ το είπαν πριν από ένα χρόνο. Το ΝΑΤΟ σύντομα θα καταρρεύσει και επίσης καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούν να διασφαλίσουν την ασφάλεια των συμμάχων τους », δήλωσε ο Hasan Cengiz.

Ο Cengiz προέβλεψε την κατάρρευση του ΝΑΤΟ μέσα σε διάστημα δύο έως τριών ετών και δήλωσε ότι η Ρωσία θα δημιουργήσει ένα νέο στρατηγικό σύμφωνο που θα περιλαμβάνει και την Τουρκία.

«Η πρόωρη αποχώρηση της Άγκυρας από τη συμμαχία θα σημαίνει την κατάρρευση της» συμπλήρωσε.

Επίσης εκτίμησε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες απομακρύνονται όλο και περισσότερο από την Ευρώπη.

HJ με πληροφορίες από Lenta.ru/Hellas Journal

Το τουρκόφιλο καθεστώς της Λιβύης αναγνωρίζει την ΤΔΒΚ μετά τον Ι.Αλίγιεφ του Αζερμπαϊτζάν

Θεόφραστος Ανδρεόπουλος

Το ίδιο θα κάνει και το ΠακιστάνΣτην αναγνώριση του ψευδοκράτους στην Κύπρο σκοπεύει να προχωρήσει και η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας της Λιβύης (και το Αζερμπαϊτζάν ετοιμάζεται να το πράξει) καθώς όπως αναφέρουν λιβυκά ΜΜΕ, πηγές του τουρκόφιλου καθεστώτος της Τρίπολης επιβεβαίωσαν ότι τόσο ο Φαγέζ αλ-Σάρατζ όσο και ο υπουργός Εξωτερικών, Μοχάμεντ Σαιγιάχ σκοπεύουν να επισκεφθούν το επόμενο διάστημα την κατεχόμενη Λευκωσία προκειμένου να αναγνωρίσουν επίσημα την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» και να συνάψουν διπλωματικές σχέσεις.

Όπως μεταδίδει το 218tv, το Πακιστάν και το Αζερμπαϊτζάν θα προχωρήσουν το επόμενο διάστημα σε ανάλογες κινήσεις.

Ο Ρώσος πρέσβης απένειμε το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης», στον Κωνσταντίνο Κανάκη

Ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοφ και ο ακόλουθος Αμύνης, στρατηγός Αλεξάντρ Πριχόντκο, απένειμαν το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» στον βετεράνο του Β’ Παγκόσμιου πολέμου Κωνσταντίνο Κανάκη.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα, ο Κ. Κανάκης βραβεύτηκε με το συγκεκριμένο μετάλλιο το Δεκέμβριο του 1942 σύμφωνα με το Διάταγμα του Ανωτάτου Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και προσθέτει: «Σήμερα είναι 97 χρονών, πολεμούσε στο σοβιετικό στρατό εναντίον των φασίστων κατακτητών. Το 1941 σε ηλικία 18 ετών στρατολογήθηκε στο σοβιετικό στρατό και μέχρι το Μάρτιο του 1942 συμμετείχε στην υπεράσπιση της πόλης της Σεβαστούπολης ως μέλος του 136ου συντάγματος πεζικού. Ύστερα από 77 χρόνια το μετάλλιο βρήκε τον παραλήπτη του».

Ο πρέσβης και ο ακόλουθος Άμυνας συνεχάρησαν εγκάρδια τον Έλληνα ήρωα Κωνσταντίνο Κανάκη για το υψηλό στρατιωτικό βραβείο της Ρωσίας και του ευχήθηκαν γερή υγεία και ευημερία.

Ο Ρώσος πρέσβης απένειμε το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης», στον Κωνσταντίνο Κανάκη – olympia

source https://www.olympia.gr/ellada/o-rosos-presvis-apeneime-to-metallio-gia-tin-yperaspisi-tis-sevastoupolis-ston-konstantino-kanaki/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=o-rosos-presvis-apeneime-to-metallio-gia-tin-yperaspisi-tis-sevastoupolis-ston-konstantino-kanaki

Το Πολυτεχνείο, η χούντα και ο Κίσινγκερ (με πολλές επιφυλάξεις-δέον είναι να θυμόμαστε τον «σκοτείνο» ρόλο του Αντώνιου Ι.Κοράντη )

 

«Το Βήμα» έλαβε και ευχαρίστως δημοσιεύει επιστολή του πρέσβεως επί τιμή κ. Αντωνίου Ι.Κοραντή, που αποκαλύπτει άγνωστα πολιτικοδιπλωματικά παρασκήνια. Επιβεβαιώνει ιδιαιτέρως την ανάμειξη της αμερικανικής ηγεσίας στα ελληνικά πράγματα, με εργαλείο την απριλιανή Χούντα που την πέταξε (ο Κίσινγκερ τον Γ.Παπαδόπουλο ) σαν στυμμένο λεμόνι όταν επέστη ο χρόνος… Προ της αναγνώσεως της επιστολής Κοραντή ο αναγνώστης πρέπει να έχει υπ΄ όψιν του τα εξής για τον πρέσβη ε.τ., ο οποίος απεφάσισε τελικά να μιλήσει δημοσίως για όσα έπραξε και έζησε κυρίως κατά την περίοδο της Δικτατορίας.

2 Ιουλίου 2011

«Το Βήμα» έλαβε και ευχαρίστως δημοσιεύει επιστολή του πρέσβεως επί τιμή κ. Αντωνίου Ι.Κοραντή, που αποκαλύπτει άγνωστα πολιτικοδιπλωματικά παρασκήνια. Επιβεβαιώνει ιδιαιτέρως την ανάμειξη της αμερικανικής ηγεσίας στα ελληνικά πράγματα, με εργαλείο την απριλιανή Χούντα που την πέταξε (ο Κίσινγκερ τον Γ.Παπαδόπουλο ) σαν στυμμένο λεμόνι όταν επέστη ο χρόνος…

Μετακίνηση τουρκικών στρατευμάτων στα σύνορα με την Αρμενία (;)

 

Δημοσιογράφοι της ρωσικής εφημερίδας «Βοένοε Ντέλο» επεσήμαναν την προσοχή αρκετών μέσων μαζικής ενημέρωσης που αναφέρουν ότι ο τουρκικός στρατός άρχισε να μεταφέρει στρατεύματα στα σύνορα με την Αρμενία.

Σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, με τη μετακίνηση αυτή των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, η Τουρκία θα είναι σε θέση να διασφαλίσει μια άμεση απάντηση σε οποιαδήποτε πιθανή πρόκληση από την Αρμενία.

Τουρκικά ΜΜΕ: Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος είναι …πράκτορας των Αμερικανών

από pcuser

Διαδήλωση της «Ένωσης Τουρκικής Νεολαίας» εναντίον της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, στο Φανάρι (εφημερίδα Aydinlik)

Ενώ ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο επισκέφθηκε το Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης- χωρίς να συναντηθεί με Τούρκους αξιωματούχους, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα, τα τοπικά μέσα ενημέρωσης επιτέθηκαν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο κατηγορώντας τον για συνδέσμους με το ιεροκήρυκα του Ισλάμ, Φετιουλάχ Γκιουλέν.

Σε πρωτοσέλιδό της η τουρκική εφημερίδα Αϊντινλίκ συνέδεσε άμεσα τον Βαρθολομαίο με το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 για την ανατροπή του σημερινού αρχηγού του τουρκικού κράτους.

Σαλβαδόρ Αλιέντε: Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποκαλύπτουν πως τον «σκότωσε» Νίξον

 

Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποκαλύπτουν πώς ο Νίξον και οι συνεργάτες του ενορχήστρωναν το τέλος του Χιλιανού πολιτικού πριν καν εκλεγεί πρόεδρος

Κλεισμένος μέσα στο Λο Μονέδα (προεδρικό μέγαρο) ο Σαλβαδόρ Αλιέντε (κανονικά το όνομα του προφέρεται Αγιέντε) άκουγε τους ήχους από τους πυροβολισμούς και τα τανκ. Οι μαριονέτες του Πινοτσέτ του είχαν δώσει την επιλογή να παραδοθεί αλλά ξεκαθάρισε ότι θα πολεμούσε ως το τέλος και σε καμία περίπτωση δεν θα γινόταν εργαλείο προπαγάνδας. Με τους στρατιώτες να έχουν μπει στο κτίριο πήρε το καλάσνικοφ που του είχε  κάνει δώρο ο Φιντέλ Κάστρο και έβαλε τέλος στη ζωή του με μια ριπή στο κεφάλι. Ήταν 13 Σεπτεμβρίου 1973.