Το γράμμα της Πηνελόπης

Δύσκολη η θυσία μου εσέ να ανειμένω

Με πίστη μπόλικη Θεού εσέ να περιμένω.

Σαν τρέχω μες στην Εκκλησιά

Πολλοί είν’ οι μνηστήρες

Γεροξεκούτιαναν, το παίζουνε φωστήρες.

Θέλουνε κουβεντολόι και το βασίλειο σου,

Όμως κεντώντας ποιήματα σώζω το δικό σου.

Αύριο θα βγω να τα πουλήσω

Κι έτσι γλύτωσα με αυτούς να σμίξω.

Μέχρι με ζήτησαν να βγω έξω από την πόρτα,

Άλλοι απ’ το παράθυρο ζήτησαν την ρότα

Προς την μοναχική κρεβατοκάμαρά μου,

Μιας και δεν είσαι τώρα εδώ

Σιμά μου.

Κι άλλοι σε κατηγόρησαν, μ’ απάντηση δεν πήραν

Μόνο τους είπα σιωπηλά πως θα’ ρθεις το’ χει η μοίρα.

Αυτοί όμως δεν με πίστεψαν

Συνέχισαν τον εμπαιγμό

Για τον δικό σου γυρισμό.

Άλλοι εκεί που βρίσκεσαι σου κάνουνε κηδεία

Μα τι ακηδεία και αηδεία κι αλητεία

Ελπίζω να νικήσεις τους εχθρούς μας,

Να μην σαλέψει ο νους μας,

Μην χαθούμε και οι δύο

Και πούμε το πικρό αντίο.

Ελπίζω το θηρίο να ξυπνήσει

Και αυτούς να πνίξει, να απωθήσει

Και η αλεξιφάρμακος αγάπη σου αυτούς να σβήσει.

Αιμιλία Μιχαηλίδου