O Mατίς δεν χρειάζεται πολλές συστάσεις. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εικαστικούς όλων των εποχών. Το Παρίσι και το Κέντρο Πομπιντού γιορτάζουν τα 150 χρόνια από τη γέννησή του.
Παραλίες με κόκκινη άμμο, τοπία λουσμένα στο φως, πολύχρωμα πορτραίτα, άνδρες και γυναίκες που χορεύουν. Με λίγα λόγια οι πίνακες του Ματίς αποτυπώνουν την joie de vivre, τη χαρά της ζωής και συγχρόνως έναν απαράμιλλο δυναμισμό. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννησή του και το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι παρουσιάζει 200 έργα του. Εν καιρώ πανδημίας ειδικά οι πίνακες του Ματίς είναι ένα χάρμα οφθαλμών, μια έκρηξη χρωμάτων και ευτυχίας, όπως γράφουν γαλλικά μέσα για τη νέα έκθεση. Διαβάστε περισσότερα…
Η νοικοκυρά με μία αχυρόσκουπα έχει μαζέψει τα ξερά φύλλα που έριξε ο φθινοπωρινός αέρας. Στο τραπεζάκι της αυλής υπάρχουν δύο κολοκύθες, ενώ μπροστά από την εξώπορτα του διπλανού σπιτιού, η γιαγιά έχει αφήσει το πλεκτό της σε μία καρέκλα. Λίγο πιο πέρα από την πλατεία, το σκηνικό είναι χειμωνιάτικο. Τα γυμνά κλαδιά των δέντρων καλύφθηκαν από μία στρώση χιονιού, ενώ κάποια παιδιά έχουν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. Στο παρακάτω αγροτόσπιτο όμως, τα στάχυα «μυρίζουν» καλοκαίρι, κάτι που επιβεβαιώνει ένα καρπούζι, που πρόκειται να γευτεί το ζευγάρι αφού ταΐσει τις κότες.
Όλο αυτό το χωριό είναι στημένο στα λίγα εκατοστά ενός ραφιού μιας βιβλιοθήκης, ενώ οι εποχές εναλλάσσονται χωρίς καν να μετακινήσεις το βλέμμα. Αρκεί να αλλάξεις το σημείο όπου εστιάζει το μάτι. Ο «κόσμος» αυτός που …χωρά σε μια χούφτα, δημιουργήθηκε από τη Μαίρη Μουλαλή, η οποία με ακρίβεια χειρουργού, χειρίζεται μικροαντικείμενα και δημιουργεί θέματα με μινιατούρες. Διαβάστε περισσότερα…
Χαρισματικοί καλλιτέχνες που άφησαν το σημάδι τους στον κόσμο μας, με επίπεδο ευφυΐας και δημιουργίας αξιοθαύμαστο μέχρι σήμερα, που είχαν όμως κι αυτοί τα βάσανά τους.
Η καθημερινότητά τους, ο χαρακτήρας τους, τα πάθη και οι φόβοι τους δεν διαφέρουν από εκείνα οποιουδήποτε ανθρώπου. Μόνο που εκείνοι μπόρεσαν να φωτίσουν τα σκοτάδια της ψυχής τους –και της δικής μας- με την ομορφιά της τέχνης.
When it comes to the grandeur of Egyptian mythology, Sekhmet the Goddess is awe-inspiring with her lioness visage and blood-red clothing. In fact, she was presented with the epithet of ‘Sekhmet the Powerful’, and often depicted as the fiercest hunter in all of Egypt whose very breath formed the desert (while her pedigree was also associated with the Solar deity). Given such regal characteristics, it doesn’t really come as a surprise that many Pharaohs regarded her as their protector in battles. Now beyond fables and symbolism, there is always the tangible connection of sculptural artifacts that connect past mythologies to the human scale. To that end, archaeologists from the ‘The Colossi of Memnon and Amenhotep III Temple Conservation Project’ have discovered eight imposing statues of Sekhmet all crafted in black-granite.
A)Superb high-resolution short video shows the forging of a Roman Gladius with Damascus Steel
Some time ago, we touched upon the impressive yet mysterious status of the so-called Ulfberht swords. Wielded by the Vikings, these extremely rare swords comprised high-carbon content that could be compared to the ‘advanced’ crucible steel variety of the later 1800’s. Now historically, beyond the boundaries of Europe, there had been manufacturing processes that facilitated the production of high-quality steel for ‘elite’ blade weapons. One good example would obviously pertain to the famed Damascus Steel produced in the the Near East. This steel variety was characterized by its distinctive patterns of banding and mottling that sort of evoked the delicateness of flowing water, and was crafted from the wootz steel imported from Southern India. And now master bladesmith Tony Swatton had taken up the task of forging a Roman Gladius entirely with the ‘damascus’ technique. Cinematographer Phil Holland has brilliantly captured the painstaking procedure in 8K resolution, and compiled it into a short video with all the expressive sights-and-sounds.
Α)Researchers discover 7,000-year old cemetery in Khuzestan, Iran
According to a recent press release (to IRNA) from Khuzestan Cultural Heritage Lovers Society, researchers have come across what seems to be a 7,000-year-old cemetery in Behbahan County, in Iran’s Khuzestan Province. The exact location of the site lies at Tel Chegah-e Sofla, with the primary discovery being made by Abbas Moghaddam, a senior archaeologist. Interestingly, the experts after some preliminary analysis, have identified two patterns of graves, with some pertaining to collective burials and a few also relating to individual burials. Furthermore, they are hoping that a more detailed assessment can shed some light into the funerary practices and even lifestyle of people who inhabited this region in the prehistoric times.
Της Αλέκας Ζορμπαλά
Στην Μακρινίτσα, όταν πάω, πάντα κάθομαι και «χαζεύω ταξιδεύοντας» μια τεράστια τοιχογραφία του Θεόφιλου, με το τίτλο, « Ο Κατσαντώνης στα Τζουμέρκα»!, στο ομώνυμο ιστορικό διατηρητέο καφενεδάκι, στην πλατεία.
«Χαζεύω» γιατί δεν είμαι άνθρωπος της Τέχνης, για να την αντιμετωπίσω με τους όρους που της αντιστοιχούν, και «ταξιδεύω» μέσα από μια χρωματική ευδαιμονία, αλλά και μια αφηγηματική σύνθεση, που συνιστά ένα ολόκληρο ιστορικό παραμύθι..
Hakan Topal, “EVACUATION #5: THE SACRED EVACUATION” (2010) (all images courtesy of the artist)
In her nuanced 1963 report for The New Yorker, Hannah Arendt writes about the trial of Nazi lieutenant-colonel Adolf Eichmann, who portrayed himself to the court not as a psychotic “abnormal monster,” but as an ordinary man who took his job very seriously, acting with conviction while committing the most abhorrent crimes. Eichmann repeatedly told the court that he did not hate the Jewish people and that he was simply obedient to the law and his leader. For Arendt, the Eichmann trial showed that fascist ideology provides meaning for the common man who is enabled to execute horrible offences against humanity. As she put it: “The trouble with Eichmann was precisely that so many were like him, and that the many were neither perverted nor sadistic; that they were, and still are, terribly and terrifyingly normal.”
![[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ+ΤΟΠΙΑ+(ΣΥΝΑΞΗ).JPG]](https://sxoliastesxwrissynora.files.wordpress.com/2010/09/ce91ce9dce98cea1cea9cea0ce99ce9dce912bcea4ce9fcea0ce99ce912bcea3cea5ce9dce91ce9ece97.jpg?w=327&h=248)
«Θέλω πάρα πολύ να εξηγήσω τη δουλειά μου […] υπάρχουν ειδικοί που μπορούν να κάνουν αυτήν τη δουλειά […] αλλά εγώ νομίζω έχω πιο πολύ δικαίωμα να μιλήσω για τα Ανθρωπάκια, αυτά τα οποία είναι ξύλινα βέβαια, αλλά αληθινά Ανθρωπάκια. Δηλαδή είναι τα Ανθρωπάκια τού σήμερα, είναι το κατεστημένο και το ίδιο το Ανθρωπάκι αυτό αντιδρά στο κατεστημένο.
Οι άνθρωποι, τα Ανθρωπάκια που λέω, το κατεστημένο, έφτασε σ’ ένα σημείο όπου δεν παίρνει άλλο να πάει πιο μακριά […] γίνανε ένα νούμερο και τίποτα παραπάνω. Εδώ εγώ κάνω μια μαρτυρία και σας λέω: Φροντίστε να σωθείτε, να σωθούμε. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο εγώ εκτός απ’ αυτήν τη μαρτυρία». ?«Μονόγραμμα» ΕΡΤ2, Γιάννης Γαΐτης, Νοέμβριος 1984
Η Αγία Σοφία είναι το πρώτο κτίσμα που χτυπάει στα μάτια του επισκέπτη, καθώς εισέρχεται από την Προποντίδα. Το ξεχωριστό αυτό σημείο είχαν επιλέξει για να χτίσουν τους ναούς τους, αιώνες πριν από τους Βυζαντινούς, οι ειδωλολάτρες.
Ο πρώτος ναός της Αγίας Σοφίας θεμελιώθηκε από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο το 330 μ.Χ. όταν ονόμασε τη μετέπειτα Κωνσταντινούπολη πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η ανέγερση του ναού ολοκληρώθηκε από τον γιο του Κωνστάντιο και τα εγκαίνια έγιναν στις 15 Φεβρουαρίου του 360.
Τον Αλέξη Τσίπρα μέσα σε τρέιλερ-κλουβί που τον σέρνει αυτοκίνητο με οδηγό την Μέρκελ, εικονίζει σε σκίτσο του το Politico.
Το σκίτσο που υπογράφει ο Τζακ Κάντγουικ, εικονίζει εκτός από την Μέρκελ και τον Τσίπρα, τον Ολάντ, τον Πούτιν, τον Κάμερον και τον Μισέλ.
Όλοι τους επιβαίνουν σε ένα αυτοκίνητο με οδηγό την Μέρκελ. Ο Ντέιβιντ Κάμερον αποτυπώνεται να προσπαθεί να το «σκάσει» από την ηλιοροφή, ενώ ο Πούτιν χαμογελά χαιρέκακα. Οι Μισέλ και Ολάντ εικονίζονται να κοιτούν προς το μέλλον σε μια πινακίδα που δείχνει τα φλέγοντα θέματα με τα οποία θα ασχοληθούν οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2016: Τρομοκρατία, προσφυγικό και κλιματική αλλαγή.
Ο Τσίπρας, αποτυπώνεται μόνος του μέσα σε ένα τρέιλερ που μοιάζει με κλουβί και είναι κλεισμένο με κλειδαριά, να κρατά το σακάκι του στον ώμο του και να κοιτάζει απεγνωσμένος.
Ρώσος χρυσοχόος και κοσμηματοποιός, διάσημος για τα διαμαντένια πασχαλινά αυγά του («Αυγά Φαμπερζέ»).
Ο Πέτερ Καρλ Φαμπερζέ (Peter Carl Fabergé) γεννήθηκε στην Αγία Πετρούπολη στις 30 Μαΐου 1846 (18 Μαΐου με το Ιουλιανό Ημερολόγιο). Ο γερμανός την καταγωγή πατέρας του, Γκούσταβ Φαμπερζέ, είχε εγκατασταθεί στην Αγία Πετρούπολη το 1842 και ασχολείτο με τη σχεδίαση και κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων, παράδοση που συνέχισε ο γιος του, όταν κληρονόμησε την οικογενειακή επιχείρηση το 1872. Μητέρα του ήταν η δανέζα Σάρλοτ Γιούνγκνστεντ, που προερχόταν από καλλιτεχνική οικογένεια Διαβάστε περισσότερα…
Ένα μοναδικής αξίας περίτεχνο ψηφιδωτό που απεικονίζει τον Μέγα Αλέξανδρο να συναντά έναν εβραίο αρχιερέα ανακαλύφθηκε σε συναγωγή του 5ου αιώνα στον αρχαιολογικό χώρο του χωριού Χουκόκ στο Ισραήλ. Πρόκειται για ένα σπάνιο εύρημα, αφού αποτελεί την πρώτη μη βιβλική σκηνή που εντοπίζεται σε αρχαία συναγωγή.
Το πολύχρωμο ψηφιδωτό δάπεδο απεικονίζει τη συνάντηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου με τον αρχιερέα, καθώς και άλλες ανθρώπινες μορφές, αλλά και μορφές ζώων. Διαβάστε περισσότερα…
Centuries-old Japanese ukiyo-e have received a delightful update, transformed into animated scenes that sometimes include surprising, modern imagery. Japanese video artist and animator Segawa Atsuki remixed a number of these popular woodblock prints and paintings, drawing mostly from Katsushika Hokusai’s Thirty-six Views of Mount Fuji series and creating GIFs that turn the static images into mini narratives.
Some of the GIFs imagine what traditional ukiyo-e scenes would look like if invaded by today’s technology: Atsuki’s version of Hokusai’s “Yoshida at Tokaido” has women in a tea house marveling at one of Japan’s high-speed bullet trains; at another tea house on a wintery morning, a woman shoots a laser beam at an airplane, causing it to explode and tumble into the ocean below — where a wave emerges to swallow it. The subject of Hokusai’s “Great Wave off Kanagawa,” arguably the most famous ukiyo-e of all, finally makes good on its threat, crashing back into the water while causing a long fishing boat to roll along the waves like a roller coaster car.
Three hundred and fifty years ago, a second rate 72-gun warship known as the London spectacularly blew up after a gun powder explosion just off Southend-on-Sea in Essex. It is considered one of England’s most important 17th century shipwrecks. Historic England, Cotswold Archaeology and licensed divers have been excavating the wreck, bringing up more than 150 artefacts before they are lost forever to time, in the Thames Estuary. These finds create a unique snapshot of life on board this warship in 1665.
The Asian influence on arts and crafts of the Americas goes back centuries earlier than most people think. On August 18, the Museum of Fine Arts (MFA), Boston opens Made in the Americas: The New World Discovers Asia with over 90 objects demonstrating how aesthetics and art traditions of China, Japan, and other Asian countries influenced thecolonial-era Americas.
Διάσημος οθωμανός αρχιτέκτονας, ελληνικής καταγωγής. Διακρίθηκε για τις καινοτομίες που επέφερε στην κοσμική και θρησκευτική αρχιτεκτονική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και γενικότερα του μουσουλμανικού κόσμου. Γεννήθηκε ως Ιωσήφ Δογάνογλου στις 15 Απριλίου 1489 στο χωριό Άγιοι Ανάργυροι της Καππαδοκίας από ελληνορθόδοξους γονείς. Από μικρός εισήλθε στη δουλειά του πατέρα του, που ήταν λιθοξόος και ξυλουργός.
Το 1511 στρατολογήθηκε σε παιδομάζωμα από τους Τούρκους και εντάχθηκε στο σώμα των γενιτσάρων. Υπηρέτησε στο ανάκτορο του σουλτάνου Σουλεϊμάν Α’, ως μαθητευόμενος οικοδόμος, όπου έλαβε το οθωμανικό όνομα Σινάν (Λόγχη). Έπειτα από μία περίοδο αυστηρής εκπαίδευσης, έγινε αξιωματικός του Μηχανικού κι έλαβε το όνομα Μιμάρ (αρχιτέκτονας). Διαβάστε περισσότερα…
Ο Ντανταϊσμός αποτέλεσε ένα καλλιτεχνικό ρεύμα στη λογοτεχνία, τη γλυπτική και τη ζωγραφική, στις αρχές του 20ου αιώνα. «Γεννήθηκε» στις 8 Φεβρουαρίου του 1916 στο Καμπαρέ Voltaire της Ζυρίχης, με πρωτεργάτη τον ρουμάνο ποιητή Τριστιάν Τζαρά, και γρήγορα εξαπλώθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές και αμερικανικές πόλεις (Κολονία, Βερολίνο, Ανόβερο, Παρίσι, Νέα Υόρκη). Το Ντανταϊστικό Μανιφέστο εκδόθηκε από τον Χούγκο Μπαλ στις 14 Ιουλίου 1916, ενώ ο Τζαρά εξέδωσε το δεύτερο Ντανταϊστικό Μανιφέστο στις 3 Φεβρουαρίου του 1918.
Ο όρος ντανταϊσμός προήλθε από το «ντα-ντα» που κάνουν τα μωρά, μία λέξη της παιδικής γλώσσας που ουσιαστικά δεν σημαίνει τίποτα. Και αυτό ακριβώς είναι ο ντανταϊσμός… Το παράλογο, το παράδοξο, το φανταστικό. Στόχος του, το γκρέμισμα των παραδοσιακών λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών αξιών, και η αμφισβήτηση των αρχών της μοντέρνας κοινωνίας. Μια φιλοσοφία, που οι οπαδοί του κινήματος εξέφραζαν τόσο μέσα από την τέχνη, όσο και από τη στάση ζωής και τον τρόπο σκέψης του, προκαλώντας συχνά το κοινό. Διαβάστε περισσότερα…
Μικρασιάτης λογοτέχνης, ζωγράφος και αγιογράφος, από τα επίλεκτα μέλη της γενιάς του ’30, που αναζήτησε την ελληνικότητά της μέσα από την επιστροφή στις ρίζες. Μαθητές του υπήρξαν οι διακεκριμένοι ζωγράφοι Σπύρος Βασιλείου, Γιάννης Τσαρούχης και Νίκος Εγγονόπουλος.
Γεννήθηκε στο Αϊβαλί (τις αρχαίες Κυδωνίες) στις 8 Νοεμβρίου 1895 και ήταν γιος του Νικολάου Αποστολέλλη και της Δέσποινας Κόντογλου. Νήπιο ακόμη έχασε τον πατέρα του και ανατράφηκε από τη μητέρα του και τον θείο του ιερομόναχο Στέφανο Κόντογλου. Γι’ αυτό και όταν μεγάλωσε υιοθέτησε το οικογενειακό επίθετο της μητέρας του. Το συγγραφικό και εικαστικό του τάλαντο άνθισε νωρίς. Όντας μαθητής Γυμνασίου, εξέδιδε το περιοδικό «Μέλισσα» με κείμενα δικά του και των συμμαθητών του, τα οποία εικονογραφούσε ο ίδιος. Διαβάστε περισσότερα…
Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης και συγγραφέας, κύριος εκπρόσωπος της μεταφυσικής ζωγραφικής. Με το έργο του άσκησε μεγάλη επιρροή στο σουρεαλιστικό κίνημα.
Ο Τζόρτζιο Ντε Κίρικο (Giorgio de Chirico) γεννήθηκε στο Βόλο στις 10 Ιουλίου 1888 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του σικελού Εβαρίστο και της γενοβέζας Τζέμα ντε Κίρικο. Ο πατέρας του εργαζόταν ως μηχανικός και επέβλεπε την κατασκευή του θεσσαλικού σιδηροδρομικού δικτύου, ενώ η μητέρα του ήταν πρώην τραγουδίστρια της όπερας. Διαβάστε περισσότερα…
Η πεδιάδα του Μαραθώνα
Πολεμική αναμέτρηση μεταξύ των 3.000 Οθωμανών Τούρκων του Ομέρ Πασά και 600 Ελλήνων υπό τον Γιάννη Γκούρα, στην πεδιάδα του Μαραθώνα, εκεί όπου ο Μιλτιάδης είχε νικήσει τον στρατό των Περσών το 490 π.Χ. Η δεύτερη μάχη του Μαραθώνα έγινε στις 5 Ιουλίου 1824 και έληξε, όπως και η πρώτη, με επικράτηση των ελληνικών όπλων.
Τον Ιούνιο του 1824 ο πασάς της Καρύστου Ομέρ έλαβε εντολή να στραφεί κατά της Αττικής, σε μια εποχή που οι Έλληνες σπαράζονταν από εμφύλιες έριδες. Την ίδια περίοδο (24 Ιουνίου 1824), ο πρόεδρος του Εκτελεστικού, Γεώργιος Κουντουριώτης, όρισε φρούραρχο της Ακρόπολης τον δυναμικό οπλαρχηγό Γιάννη Γκούρα. Διαβάστε περισσότερα…
«Ο προαύλιος χώρος της παλιάς κατοικίας στο Μόναχο», πίνακας του Αδόλφου Χίτλερ.Ακουαρέλες και σχέδια που είχε ζωγραφίσει ο Αδόλφος Χίτλερ πριν από εκατό χρόνια πουλήθηκαν το περασμένο Σαββατοκύριακο σε δημοπρασία στη Γερμανία, έναντι ποσού που φθάνει τα 400.000 ευρώ, σύμφωνα με τους διοργανωτές της δημοπρασίας.
Το πιο ακριβό έργο απέκτησε ένας κινέζος αγοραστής έναντι 100.000 ευρώ, ανακοίνωσε ο οίκος δημοπρασιών Weidler, σύμφωνα με το γερμανικό πρακτορείο ειδήσεων DPA. Η ακουαρέλα αναπαριστά το κάστρο του Νοϊσβανστάιν στη Βαυαρία, το οποίο κατασκευάστηκε από τον βασιλιά Λουδοβίκο Β’. Διαβάστε περισσότερα…
A mural by the French street artist Combo in Paris has become the target of far-right vandals, including one nationalist blogger who filmed herself tagging the mural with the message, “Antiracism is a codeword for antiwhite.”
Painted on a wall in the 11th arrondissement through the public art organization Le MUR, the mural features a modernized Joan of Arc wearing a motorcycle helmet and brandishing a red banner that reads “Liberté, Égalité, Humanité,” a variation on France’s national motto, “liberty, equality, fraternity.” Alongside the image, Combo stenciled the words “La France aux Français” (France for the French), which is the slogan of the far-right Front Nationalparty, crossed them out with red spray paint, and wrote beneath them “Les Françaises aux Africains” (Frenchwomen for Africans). He admitted that the mural was an act of provocation.
Long before North Americans could pick up tomato seedlings at their local hardware store, there was John Bartram. The 18th-century horticulturist supplied seeds to the likes of Thomas Jefferson and established the US’s first botanical garden near the Schuylkill River in Philadelphia. But what gardening enthusiasts mostly remember him for are his boxes — 3-x-2-1/2-foot containers that he carefully packed with plant specimens and then shipped off to prospective buyers in Europe.
Bartram’s boxes quite literally gave seed to a new European landscape peppered with American foliage — everything from morning glories to poison ivy. More recently, they have inspired a remarkable series of artworks at the Leigh Yawkey Woodson Art Museum in Wausau, Wisconsin.
Βραχογραφίες στην ΑστυπάλαιαΜια πανάρχαια τέχνη, για την οποία τίποτα δεν γνωρίζαμε μέχρι πρόσφατα, φαίνεται πως εξαπλωνόταν στο προϊστορικό Αιγαίο.
Οι αρχαιολόγοι την εντόπισαν πρώτη φορά στον νεολιθικό οικισμό του Στρόφιλα στην Ανδρο. Κατόπιν ανάλογα ευρήματα είχαμε στο Βαθύ Αστυπάλαιας. Τώρα το καλό τριτώνει, με βραχογραφίες και στη Χαλανδριανή της Σύρου. Αλλά δεν είχε μόνον αυτά να ανακοινώσει χθες ο ακαδημαϊκός και γενικός γραμματέας της Αρχαιολογικής Εταιρείας Βασίλειος Πετράκος κατά την παρουσίαση του έργου που επιτελέσθηκε το 2014. Επιπροσθέτως μάθαμε ότι στον Στρόφιλα έχουμε και βραχογραφίες με ανθρώπους! Κάτι που πρώτη φορά συναντάμε στον ελλαδικό χώρο κατά τη Νεολιθική Περίοδο. Διαβάστε περισσότερα…
Χάρρυ Κλυνν:Το κράτος πρέπει να ξανά δημιουργηθεί από την στάχτη. Θα πρέπει να δώσουμε πίστωση χρόνου σ΄ αυτήν την κυβέρνηση, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει αυτό το χάος.
Ο Χάρρυ Κλυνν ,κατά κόσμον Βασίλη Ν. Τριανταφυλλίδη, ένας εργαζόμενος από 5(!!) ετών ,το βράδυ το καλαθάκι με τα φιστίκια, τα χαράματα το πανέρι με τα κουλούρια… Kαι μετά στο θρανίο….
Στην πορεία εξελίχτηκε ως κωμικός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης, ποιητής, ζωγράφος και Άνθρωπος πάν” απ΄ όλα , γνήσιος Πόντιος που εργάζεται ακόμα και σήμερα ,παράλληλα δείχνει ενδιαφέρων στην τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς πάντα ήταν βαθιά πολιτικοποιημένος όχι βέβαια με τα κόμματα, αυτά δεν τον αγγίζουν ,αλλά με τα γεγονότα και το μέλλων αυτής της ιστορικής και ματωμένης πατρίδας που λέγεται ΕΛΛΑΔΑ.
Έναν μοναδικό τρόπο βρήκε ένας Έλληνας γραφίστας για να αποτυπώσει την κρίση που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια. Αποτυπώνει πάνω στα χαρτονομίσματα ζοφερές μορφές ζητιάνων και απελπισμένων. Η φήμη του, μάλιστα, έχει εξαπλωθεί τόσο, που το Βρετανικό Μουσείο του ζήτησε δύο από τα έργα του για να τα εκθέσει στην μόνιμη συλλογή του.
Σε διακοπές σε νησί του Αιγαίου βρισκόταν ο Στέφανος, ένας Έλληνας καλλιτέχνης, πέρυσι το καλοκαίρι, όταν άκουσε για έναν συμπατριώτη του που είχε αυτοκτονήσει εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, ένα από τα πολλά θύματα της κρίσης που μαστίζει την Ελλάδα. Διαβάστε περισσότερα…
Tο παρακάτω κείμενο του Ηλία Πετρόπουλου γράφτηκε στο Παρίσι στις 9-12-1988 και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στη συλλογή του «Ἡ Μυθολογία τοῦ Βερολίνου». Κυκλοφόρησε το 1991 από τις εκδόσεις «Νεφέλη». Ακολουθεί το πρωτότυπο (πολυτονικό) κείμενο που παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ.
Το ποίημα του Γκύντερ Γκρας για την Ελλάδα:
«Η ντροπή της Ευρώπης» (Μετάφραση: Πατρίτσια Αδαμοπούλου)
Στο χάος κοντά, γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές· κι Εσύ μακριά από τη Χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο.
Οσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες, τώρα θα καταλυθούν, και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.
Σαν οφειλέτης διαπομπευμένος και γυμνός, υποφέρει μια Χώρα· κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις, προσφέρεις λόγια κενά.
Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή, που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία: η λεία που Εσύ φυλάττεις.
Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στη Χώρα την ευλογημένη με νησιά, στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.
Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της, κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.
Χώρα χωρίς δικαιώματα, που η ισχυρογνώμονη εξουσία ολοένα και περισσότερο της σφίγγει το ζωνάρι.
Σ’ Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη, και σ’ όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός, που Εσένα φιλοξένησε.
Ομως, έξω από τη Χώρα, του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.
Πιες επιτέλους, πιες! κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων· όμως ο Σωκράτης, με οργή Σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ώς επάνω.
Θα καταραστούν εν χορώ, ό,τι είναι δικό Σου οι θεοί, που τον Ολυμπό τους η δική Σου θέληση ζητάει ν’ απαλλοτριώσει.
Στερημένη από πνεύμα, Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα, που το πνεύμα της, Εσένα, Ευρώπη, εδημιούργησε.
Ο άδικος χαμός του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, είναι το θέμα του νέου ποιήματος του Μάνου Ελευθερίου.
Το ποίημα του Μάνου Ελευθερίου, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «τα Νέα» και τη στήλη της Πέπης Ραγκούση.
Ολόκληρο το ποίημα: Διαβάστε περισσότερα…
Στις 28 Μαρτίου του 1969 ο νομπελίστας ποιητής Γιώργος Σεφέρης (1900-1971) αποφασίζει να λύσει τη σιωπή του και να μιλήσει ανοιχτά κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Μαγνητοφωνεί μία δήλωση, στην οποία, μεταξύ άλλων, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στο στρατιωτικό καθεστώς για την τραγωδία στην οποία οδηγούσε την Ελλάδα.
Η κασέτα φθάνει λαθραία στο Λονδίνο και αυθημερόν η δήλωσή του μεταδίδεται από την Ελληνική Υπηρεσία του BBC, ενώ αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Παρισιού και την «Ντόιτσε Βέλε».
Η Δήλωση Σεφέρη «Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας. Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ώς τώρα τελευταία έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτια θέματα. Εξ άλλου τα όσα δημοσίεψα ώς τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου. Διαβάστε περισσότερα…
Ο Μέισον Κάρι είναι ένας τυπικός δημοσιογράφος. Όπως οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που δεν καλύπτουν την ειδησιογραφία της ημέρας έχουν μία συνεχή αναβλητικότητα να παραδώσουν τα άρθρα τους. “Τον Ιούλιο του 2007, καθόμουν μόνος μου ένα κυριακάτικο απόγευμα στα σκονισμένα γραφεία του μικρού αρχιτεκτονικού περιοδικού για το οποίο εργαζόμουν, προσπαθώντας να γράψω ένα άρθρο που έπρεπε να παραδοθεί την επόμενη ημέρα. Αντί όμως να παλουκωθώ και να τελειώσω, διάβαζα την ηλεκτρονική έκδοση των New York Times, καθάριζα ψυχαναγκαστικά το γραφείο μου, έφτιαχνα εσπρέσο στην κουζινούλα και γενικά χασομερούσα. Ηταν μία οικεία, δυσάρεστη κατάσταση. Είμαι ο κλασικός “πρωινός τύπος” που συγκεντρώνεται απόλυτα νωρίς το πρωί αλλά μετά το μεσημεριανό φαγητό είναι σχεδόν άχρηστος. Εκείνο το απόγευμα, για να νιώσω καλύτερα σε σχέση με αυτή τη συχνά άβολη προτίμηση μου (ποιος θέλει να σηκώνεται στις 5:30 κάθε μέρα;) άρχισα να ψάχνω στο διαδίκτυο πληροφορίες για ωράρια δουλειάς άλλων συγγραφέων. Ήταν εύκολο να τις βρω – και ήταν και πολύ διασκεδαστικές. Μου πέρασε από το μυαλό ότι κάποιος θα έπρεπε να συγκεντρώσει όλες αυτές τις ανεκδοτολογικές ιστορίες σε ένα μέρος…”
Γράφει ο Γιώργος Γεωπόνος για το ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ
«Κάποιες φορές άνθρωποι που δεν τους φαντάζεται κανείς, κάνουν πράγματα που κανείς δεν φαντάζεται».
Μια ταινία που περιγράφει την ιστορία του «σπασίματος» της μηχανής κρυπτογράφησης Enigma.
Βρισκόμαστε στην Άνοιξη – Καλοκαίρι του 1940. Η Μεγάλη Βρετανία αντιμετωπίζει την Ναζιστική απειλή και βρίσκεται σε δυσχερή θέση. Ένα από τα βασικότερα προβλήματα της(ίσως το πιο βασικό) είναι ότι δεν μπορεί να «σπάσει» τον κώδικα επικοινωνίας των Γερμανών. Οι Βρετανικές ένοπλες δυνάμεις και οι μυστικές υπηρεσίες συγκεντρώνουν έναν αρχικό «πυρήνα» των ικανότερων μαθηματικών, κρυπτογράφων και γλωσσολόγων της χώρας.
Ανάμεσα τους ο Alan Turing.
Ήταν ο σπουδαίος Βρετανός μαθηματικός, που κατάφερε μαζί με την ομάδα του να «σπάσει»/να αποκωδικοποιήσει τη διαβόητη γερμανική μηχανή κρυπτογράφησης Enigma.Η δουλειά που είχαν αναλάβει ήταν αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα, αλλά ο Turing και η ομάδα του τα κατάφεραν και κέρδισαν τον πόλεμο στον τομέα της υποκλοπής και αποκρυπτογράφησης των γερμανικών κρυπτογραφημένων επικοινωνιών
Τον Ιανουάριο του 1952, οι Βρετανική αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του καθηγητή μαθηματικών κι αναλυτή Άλαν Τιούρινγκ ύστερα από μία κλοπή που δέχθηκε από έναν εραστή του και τον συνέλαβαν για «απρεπή συμπεριφορά»,. Καταδικάστηκε για την κατηγορία της ομοφυλοφιλίας- ωστόσο κανείς δε γνώριζε ότι επρόκειτο για ένα πρωτοπόρο και ιδιοφυή επιστήμονα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ο άνθρωπος αυτός κλήθηκε να επιλέξει από τον δικαστή ή την ποινή της ορμονοθεραπείας επί 2 έτη ή την φυλάκιση. Επέλεξε την ορμονοθεραπεία με οιστρογόνα.
Το 1954 τελικά δεν άντεξε και αυτοκτόνησε με έναν τρόπο που θα μπορούσε να ερμηνευθεί και ως ατύχημα. Μισοφαγωμένο μήλο στο οποίο βρέθηκαν ίχνη κυανίου. Ήξερε άλλωστε να «κρυπτογραφεί» κάθε κίνηση του και να αποκρυπτογραφεί τις κινήσεις όλων των άλλων.Ο άνθρωπος που είχε φτιάξει τον πρώτο υπολογιστή και κέρδισε τον πόλεμο ήταν νεκρός.
Η ταινία αποτελεί ένα πορτραίτο ενός σπουδαίου και παράλληλα περίπλοκου ανθρώπου, στον οποίο εκατομμύρια άνθρωποι οφείλουν τη ζωή τους.
Αξίζει να την δείτε.
ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ ΣΟΥ, όταν οι άλλοι χάνουν τη δική τους και ρίχνουν σε σένα την ευθύνη και την αιτία της αδυναμίας τους.
ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ, όταν οι άλλοι αμφιβάλλουν για σένα και δε σε πειράζει αυτή η δυσπιστία τους.
ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΡΤΕΡΙΚΑ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ Η ΑΝΑΜΟΝΗ ή όταν διαδίδουν ψέματα για σένα να μην ξεπέφτεις και συ στο ψέμα, ή όταν φανερά σου δείχνουν μίσος να μην αφήνεις το μίσος να σε καταλάβει. Κι όμως να μη φαίνεσαι πολύ αγαθός μήτε πολύ στοχαστικός στα λόγια.
ΑΝ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΕΣΑΙ ΕΙΣΑΙ ΙΚΑΝΟΣ, δίχως να γίνεσαι σκλάβος των ονείρων.
ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, αλλά όχι για χάρη της ίδιας σου της σκέψης. Διαβάστε περισσότερα…
 |
| Γερ. Γ. Γερολυμάτος: «Η Πύλη των Καρυατίδων», λάδι σε χαρτόνι |
Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Έπειτα από την πρόσφατη δημοσίευση της έγχρωμης αναπαράστασης της Πύλης των Καρυατίδων, επανέρχομαι όπως είχα υποσχεθεί, προκειμένου να αναφερθώ στα περί της κατασκευής της και να εξηγήσω τις χρωματικές επιλογές του έργου. Διαβάστε περισσότερα…
Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν πάπυρο σε κοπτική και ελληνική γραφή του 3ου αιώνα στην περιοχή της Αλεξάνδρειας.
Ο πάπυρος περιέχει την αρχαιότερη γραπτή μαρτυρία μιας προσευχής των Χριστιανών προς την Παναγία. Διαβάστε περισσότερα…
Το βράδυ της 18ης Αυγούστου 1936 κι ενώ διάβαζε ένα βιβλίο στο κρεβάτι του, ο Λόρκα άκουσε την πόρτα να χτυπά. Ήταν ο Ραμόν Ρουίζ Αλόνσο που διοικούσε τότε την Εσκουάντρα Νέγκρα.
Ο Λόρκα ανέβηκε στην ταράτσα για να πηδήξει στις στέγες των διπλανών σπιτιών. Η απόσταση όμως ήταν μεγάλη για ένα ανθρώπινο άλμα.
Ο Λόρκα οδηγήθηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα και ο διοικητής Βαλντές πήρε την αμετάκλητη απόφαση. Θάνατος, χωρίς δίκη. Άλλωστε δεν υπήρχε κατηγορητήριο. Οι φίλοι του ποιητή κινητοποιήθηκαν αμέσως με διαβήματα, ενώ ο μουσικός ντε Φάλλια πήγε ο ίδιος στο τμήμα, αλλά τον πέταξαν έξω με χαστούκια.
Πρωί πρωί το απόσπασμα, από αστυνομικούς, κρατούμενος και εθελοντές, πήρε τον ποιητή και άλλους καταδικασμένους. Ο αρχηγός της ομάδας ζήτησε να σκοτώσει εκείνος τον Λόρκα, «επειδή ήταν διεφθαρμένος». Διαβάστε περισσότερα…
«ΜΕ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΛΗΣΙΑΣΕΙ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ»
ουκρανικό,κατονομάζει το θηρίο, και επανέρχεται σε ό,τι τον πληγώνει την ενορχηστρωμένη αιματηρή διάσπαση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Διαβάστε περισσότερα…
Κική Δημουλά. 83 έτη ζωής, 64 χρόνια ενεργής πορείας στον κόσμο της ποίησης και δεκάδες αποφθέγματα ζωής, έρωτα και προδοσίας που μοιράστηκε με το κοινό της, κατάφεραν να την καθιερώσουν ως μία από τις πιο επιτυχημένες γυναίκες ποιήτριες και ακαδημαϊκούς που γέννησε ποτέ η Ελλάδα.
Της Όλγας Παρθενέα-Γεωργάτσου
Δεν επιδιώκει τις φιλοφρονήσεις. Θεωρεί πως δεν την βοηθούν να εξελιχθεί. «Στην ποίηση το μεγαλύτερό μου προσόν είναι ότι φοβάμαι πως απέτυχα», παραδέχεται σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις της. Τοποθετεί τον επιτυχημένο ποιητή μακριά από τη δημοφιλία και υποστηρίζει πως η υστεροφημία την αφήνει παγερά αδιάφορη. «Δε με ενδιαφέρει τι θα γίνουν τα ποιήματά μου όταν πεθάνω. Δε με ενδιαφέρει τι θα συμβεί όταν δεν θα ζω. Ο θάνατος είναι απόλυτος. Άμα τελειώνουμε, να τελειώνουμε. Τελεία και παύλα. Όχι αποσιωπητικά. Τα αποσιωπητικά φτάνουν όσο ζούμε. Αν αυτό λέγεται εγωπάθεια, το δέχομαι προθύμως».
«Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι, ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένεια τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα».
Ο Γιάννης Ρίτσος γεννήθηκε στη Μονεμβασιά την πρωτομαγιά του 1909. Το 1919 αποφοίτησε από το Σχολαρχείο της Μονεμβασιάς και το 1921 γράφτηκε στο Γυμνάσιο του Γυθείου. Την ίδια χρονιά πέθαναν ο αδερφός του Μίμης και η μητέρα του Ελευθερία, και οι δύο από φυματίωση.
Η αγωνιστική του έφεση και η επαναστατική του φύση τον οδηγούν στην προσχώρηση του κινήματος των «Πρωτοπόρων» και κατόπιν, το 1942, στο ΕΑΜ, ενώ έγινε μέλος και του Κ.Κ.Ε., στο οποίο παρέμεινε πιστός έως τον θάνατό του. Διαβάστε περισσότερα…
του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Η έγχρωμη αναπαράσταση από το εσωτερικό του μνημείου της Αμφίπολης, που παρουσιάζω σήμερα, είναι η πρώτη από τις δύο που είχα ως σκοπό να δημιουργήσω και είναι ζωγραφισμένη με το χέρι.
Αυτήν την αναπαράσταση, θα την ονόμαζα χαριτολογώντας του «Υπουργείου», διότι βασίζεται μόνο στα χρώματα που έχουν βρεθεί μέσα στο μνημείο και τα οποία έχουν ανακοινωθεί από τα δελτία τύπου του ΥΠΠΟΑ. Επιπλέον, έχω χρησιμοποιήσει για τον σκοπό αυτό και όσες φωτογραφίες μπόρεσα να ανακαλύψω με ορατά ίχνη χρωμάτων, προκειμένου να αποδώσω, όσο είναι εφικτό, την χρωματολογική σύνθεση του μνημείου. Δυστυχώς, η δημόσια έκκληση μου για την παροχή κάποιων χρωματολογικών πληροφοριών που θα με βοηθούσαν στην καλύτερη αναπαράσταση δεν εισακούστηκε, οπότε προχώρησα σε αυτή την πρώτη φάση με όσα χρώματα γνώριζα και μόνο.
Ένας φαιοπράσινος φάκελος με τον τίτλο – στα γερμανικά- «Akropolis von Athen» (Η Ακρόπολις των Αθηνών) και την ένδειξη «Koenigreich Griechenland» (Βασίλειο της Ελλάδος) αποτελεί ντοκουμέντο ότι οι προσπάθειες της ελληνικής πολιτείας για τον επαναπατρισμό των Γλυπτών του Παρθενώνα είχαν αρχίσει από την εποχή του Όθωνα.
Σύμφωνα με «Τα Νέα», ο φάκελος των 223 εγγράφων, που καλύπτει χρονολογικά την περίοδο από το 1834 έως το 1842, είναι ουσιαστικά η πρώτη επίσημη κρούση του νεοσύστατου (1830) ελληνικού κράτους για επανένωση των Γλυπτών του Παρθενώνα που είχε λεηλατήσει επί Τουρκοκρατίας ο λόρδος Ελγιν.
ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ 
Πρόσφατα σχόλια