Battle of Thermopylae: 10 Things You Should Know

 

Posted By: Dattatreya Mandal January 23, 2017

Popular culture has been kind to the historical episode of the Battle of Thermopylae, but with romanticized anecdotes intertwined between the actual events that took place before and during the particular military encounter. One apt example would pertain to King Leonidas I himself, who was probably closer to the age of 60 at the time of the battle, as opposed to what Hollywood would make us believe (by contrast, Xerxes was only 38-years old at the time of the battle). So without further ado, let us try to sift some of the facts from fiction, and have a gander at the 10 things one should know about the Battle of Thermopylae – a momentous episode of history that stands testament to the importance of tactics and bravery in war.

Advertisement

Ο “προφητικός” χάρτης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ανατολική Μεσόγειο

 

Αποστόλου-Κατσαρός Κωνσταντίνος Σε προηγούμενο άρθρο μας έγινε αναφορά σε δημοσίευμα-φωτιά της Μc Clatchy DC που αποκάλυψε ένα χάρτη σχεδιασμένο από χαρτογράφους του Bureau of Energy Resources των ΗΠΑ (υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπεύθυνη για τη διεθνή ενεργειακή ασφάλεια) “υπό τις οδηγίες του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν”.

Ο ριζοσπαστισμός του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες: το γενικό πλαίσιο

 

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Εισαγωγικό Σημείωμα: Μετά τη δολοφονία του Γάλλου Καθηγητή από τον δεκαοχτάχρονο Τσετσένο, η Ευρώπη ξαναζεί την εφιαλτική περίοδο των επιθέσεων σε μαζικό ή μεμονωμένο επίπεδο που βίωσε (πάλι) η Γαλλία και σε μικρότερο ποσοστό και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις από το 2015- 2017. Μιλούσαμε και τότε για οργανωμένο κίνημα, για Αδελφούς Μουσουλμάνους, μοναχικούς λύκους κτλ. Αρχικά, είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε, ότι το Ισλάμ της Ανατολής έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά διάχυσης στις μάζες από αυτό της Δύσης και αυτό γιατί ο Μουσουλμανισμός στην Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε μία νέα πολιτική ταυτότητα, σε αντίθεση από αυτήν που φέρουν οι ομόθρησκοί τους πληθυσμοί τού μεσανατολικού τόξου, οι οποίοι ζουν τον «παραδοσιακό πολιτισμό». Επιπλέον, είναι αναγκαίο να καταστεί σαφές, ότι το οργανωμένο κίνημα μουσουλμανικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη δεν σχετίζεται με τη μετανάστευση της τελευταίας δεκαετίας, αλλά κυρίως και πρωταρχικά με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διαβιώνουν στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα από το τέλος της αποικιοκρατίας (1955- 1970).

Ο πατέρας του ήταν Ναζί κι αυτός επέλεξε να γίνει Εβραίος -Η συγκλονιστική ιστορία ενός Γερμανού που άλλαξε πίστη και πήγε στο Ισραήλ

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΑΡΑΣΗΜΟΦΟΡΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΙΤΛΕΡ

Ο Bernd Wollschlaeger με το βιβλίο του «A German Life» / Φωτογραφία: Peter Andrew Bosch/Miami Herald/Tribune News Service via Getty Images
Τη συγκλονιστική ιστορία του περιγράφει ένας άνδρας, του οποίου ο πατέρας ήταν Ναζί, αλλά ο ίδιος, όταν ανακάλυψε τις θηριωδίες τους και τα ψέματα του πατέρα του, ασπάστηκε τον ιουδαϊσμό και υπηρέτησε στον ισραηλινό στρατό.

Συγκεκριμένα, ο πατέρας του Bernd Wollschlaeger, ήταν σημαντικό μέλος των Ναζί, στον οποίο απένειμε προσωπικά τον Σιδηρούν Σταυρό, ο Αδόλφος Χίτλερ. Μεγαλώνοντας στο Μπάμπεργκ, στη γερμανική πολιτεία της Βαυαρίας, ο
Bernd Wollschlaeger διδάχθηκε ότι το Ολοκαύτωμα ήταν ψέμα και ότι ο πατέρας του, ο Arthur Wollschlaeger, ήταν ήρωας πολέμου.

Ο Arthur Wollschlaeger τιμήθηκε προσωπικά από τον Γερμανό δικτάτορα για τις ενέργειές του στο Ανατολικό Μέτωπο κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε ως διοικητής υπό τον στρατηγό Heinz Guderian. Αλλά δεν είχε τον ένδοξο θάνατο στη μάχη που περίμενε. Συνελήφθη το 1945 και ο μοναδικός γιος του, ο Bernd, γεννήθηκε το 1958.

Από πότε η γερμανική μυστική υπηρεσία BND με Τούρκο υπαρχηγό παρακολουθεί όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης;

 

 

Νίκος Χειλαδάκης  Εδώ και λίγα χρόνια, (ίσως και περισσότερα), η γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, έχει στήσει ένα τεράστιο σύστημα παρακολουθήσεων και υποκλοπής συνομιλιών ανωτέρων και ανώτατων κρατικών παραγόντων σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που έρχεται από την Τουρκία και συγκεκριμένα από το τουρκικό πρακτορείο ειδήσεων, DHA και δημοσιεύτηκε στην τουρκική επιθεώρηση, AktıifHaber.

Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις αυτές, από το 2013 όταν είχε αποκαλυφτεί το σκάνδαλο της CIA που παρακολουθούσε τις ευρωπαϊκές χώρες και την Γερμανία, η Μέρκελ, (παλιά πράκτορας της Στάζυ), είχε δώσει την εντολή να οργανωθεί από την γερμανική μυστική υπηρεσία, BND, ένα αντίστοιχο και ευρύτερο σύστημα παρακολουθήσεων των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και άλλων χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ.

Οι ΗΠΑ στέλνουν στο δικαστήριο τουρκική κρατική τράπεζα -Πώς εμπλέκεται ο Ερντογάν και ο γαμπρός του

 

 

Η HALKBANK

Ο Ταγίπ Ερντογάν με τον γαμπρό του Μπεράτ Αλμπαϊράκ / Φωτογραφία: AP
Χάρης Καρανίκας
Τροχιά… Αρμαγεδδώνα φαίνεται να αποκτά η υπόθεση της Halkbank -της τουρκικής κρατικής τράπεζας που κατηγορείται ότι έσπασε τις κυρώσεις κατά του Ιράν- για τον Ερντογάν και το τραπεζικό σύστημα της Τουρκίας, που ήδη εμφανίζεται εξασθενημένο από την οικονομική κρίση στην γείτονα.

Η δίκη της Halkbank στις ΗΠΑ ξεκινά εκτός απροόπτου τον Μάρτιο του 2021, ενώ θα έχει αναλάβει πρόεδρος ο Τζο Μπάιντεν, ο οποίος, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του, δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ότι θα ευνοήσει τον Ερντογάν και θα ρίξει στα μαλακά την υπόθεση του «σπασίματος» των κυρώσεων κατά του Ιράν.

Σημαντικό ρόλο στο κατηγορητήριο των Αμερικανών κατά της κρατικής τουρκικής τράπεζας έπαιξαν οι καταθέσεις και τα στοιχεία που προσκόμισε ο Ρέζα Ζαράμπ, ο λαθρέμπορος χρυσού που είχε οργανώσει το σχέδιο στο οποίο κατηγορείται ότι συνέδραμε η Halkbank ώστε να μπορεί το Ιράν να χρησιμοποιεί κεφάλαια για να προμηθεύεται ό,τι δεν μπορούσε εξαιτίας των κυρώσεων.https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=280&adk=1835831471&adf=3269448122&pi=t.aa~a.2344018981~i.13~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×280&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=6&bdt=7353&idt=4852&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280&nras=3&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=1466&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=5&uci=a!5&btvi=1&fsb=1&xpc=OtgIqpqojC&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του
Ωστόσο, όπως φαίνεται στις καταθέσεις του Ζαράμπ που δόθηκαν στο πλαίσιο εκδίκασης υψηλόβαθμου στελέχους της Halkbank για τη συγκεκριμένη υπόθεση, όπου ο λαθρέμπορος χρυσού εμπλέκει ευθέως τον Ερντογάν και τον γαμπρό του (πλέον πρώην υπουργό Οικονομικών της Τουρκίας) Μπεράτ Αλμπαϊράκ, κατονομάζονται τρεις ακόμα τουρκικές τράπεζες.

Δεδομένου ότι ο Ζαράμπ κατέθεσε ότι περισσότερες τράπεζες συμμετείχαν στις συναλλαγές με το Ιράν, υπάρχει πλέον σοβαρό ενδεχόμενο η δίκη της Halkbank να λειτουργήσει ως το σημείο εκκίνησης νέων ερευνών για την εμπλοκή των επιπλέον τριών που κατονόμασε ο λαθρέμπορος χρυσού – ιδίως από τη στιγμή που ο Τραμπ δεν θα μπορεί να ασκήσει πιέσεις και να κάνει παρεμβάσεις υπέρ του Ερντογάν. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, εν μέσω τουρκικής οικονομικής κρίσης, θα μπορούσε να έχει καταστροφικές συνέπειες για τον Τούρκο πρόεδρο και πιθανώς να προκαλέσει απρόβλεπτες αντιδράσεις του «εν θερμώ».

Ποιες άλλες τράπεζες εμπλέκονται
Εκτός από τη Halkbank, μία από τις τρεις επιπλέον τράπεζες που ενέπλεξε ο Ζαράμπ στην υπόθεση, ήταν η Aktif Bank, η οποία ανήκει στον όμιλο Calik, όπου διευθύνων σύμβουλος ήταν ο γαμπρός του Ερντογάν πριν εμπλακεί στην πολιτική. Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο λαθρέμπορος χρυσού στα τέλη του 2017, κατά την διάρκεια του σχεδίου για το σπάσιμο των κυρώσεων στο Ιράν, πραγματοποιούσε συναλλαγές και μέσω της συγκεκριμένης τράπεζας, η οποία ξαφνικά σταμάτησε να τον εξυπηρετεί. Στο δικαστήριο ο Ζαράμπ ερωτήθηκε αν κατάλαβε γιατί η Aktif Bank διέκοψε τη συνεργασία τους. «Έλαβαν μια προειδοποίηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες, σταμάτησαν να μεσολαβούν για τις συναλλαγές (μου) και εν μέρει δούλευαν απευθείας», δήλωσε ο Ζαράμπ. Όταν η έδρα του ζήτησε εξηγήσεις τι εννοεί όταν λέει «απευθείας», εκείνος απάντησε: «Η Aktif Bank δούλευε απευθείας με τους Ιρανούς, και εμένα με έβγαλαν από τη μέση, με εξάλειψαν».https://googleads.g.doubleclick.net/pagead/ads?guci=1.2.0.0.2.2.0.0&client=ca-pub-2965688469018379&output=html&h=200&adk=4207304824&adf=3857452040&pi=t.aa~a.2344018981~i.19~rp.4&w=598&fwrn=4&fwrnh=100&lmt=1606068670&num_ads=1&rafmt=1&armr=3&sem=mc&pwprc=7464369655&psa=1&ad_type=text_image&format=598×200&url=https%3A%2F%2Fwww.anixneuseis.gr%2F%25ce%25bf%25ce%25b9-%25ce%25b7%25cf%2580%25ce%25b1-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ad%25ce%25bb%25ce%25bd%25ce%25bf%25cf%2585%25ce%25bd-%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25bf-%25ce%25b4%25ce%25b9%25ce%25ba%25ce%25b1%25cf%2583%25cf%2584%25ce%25ae%25cf%2581%25ce%25b9%25ce%25bf-%25cf%2584%25ce%25bf%25cf%2585%25cf%2581%25ce%25ba%25ce%25b9%2F&flash=0&fwr=0&pra=3&rh=150&rw=598&rpe=1&resp_fmts=3&wgl=1&fa=27&adsid=ChEIgLXo_QUQyt_WvND46O6WARI9AHYAHgUEsTKo7E3y5MvXmF02VF1qCdQR3Bo2AnH4y5boqUp1pMUf0PXtln5MswfoY6KFnwWVhxYDtzbduw&tt_state=W3siaXNzdWVyT3JpZ2luIjoiaHR0cHM6Ly9hZHNlcnZpY2UuZ29vZ2xlLmNvbSIsInN0YXRlIjowfSx7Imlzc3Vlck9yaWdpbiI6Imh0dHBzOi8vYXR0ZXN0YXRpb24uYW5kcm9pZC5jb20iLCJzdGF0ZSI6MH1d&dt=1606040429130&bpp=5&bdt=7353&idt=4869&shv=r20201112&cbv=r20190131&ptt=9&saldr=aa&abxe=1&cookie=ID%3Dc12b0697899e76a1-22037b564da600a5%3AT%3D1603186723%3ART%3D1603186723%3AS%3DALNI_MaH3SpnP-2ihGg4I8Ebd2uGRf6WuQ&prev_fmts=0x0%2C960x280%2C1519x750%2C598x280%2C598x280&nras=4&correlator=6534506408009&frm=20&pv=1&ga_vid=757625304.1585074918&ga_sid=1606040430&ga_hid=1339834114&ga_fc=0&icsg=4503599269462012&dssz=58&mdo=0&mso=0&u_tz=120&u_his=1&u_java=0&u_h=864&u_w=1536&u_ah=824&u_aw=1536&u_cd=24&u_nplug=0&u_nmime=0&adx=296&ady=2256&biw=1519&bih=750&scr_x=0&scr_y=0&eid=20207459&oid=3&psts=AGkb-H9k5ma_SdHsojo1rwLZfN3z0qGVXQU_nJNEtvbsVMx74bItT2rAh0WcvdGuisJg6w%2CAGkb-H9wzd7SYenFf8rxCGgLpznuRHVpDspzULYH7sPaQ6JUadu7HG0BeIZPF3RYo_Z1&pvsid=1751194113037825&pem=619&rx=0&eae=0&fc=1408&brdim=-7%2C-7%2C-7%2C-7%2C1536%2C0%2C1550%2C838%2C1536%2C750&vis=1&rsz=%7C%7Cs%7C&abl=NS&fu=8320&bc=31&ifi=6&uci=a!6&btvi=2&fsb=1&xpc=CzbG0UTjrK&p=https%3A//www.anixneuseis.gr&dtd=M

Σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ο λαθρέμπορος αναφέρει: «Έλαβα επίσης το πράσινο φως για τις τράπεζες Ziraat και Vakif. Θα συμμετέχουν επίσης. Η επιχείρηση Ιράν θα κινηθεί». Όταν του ζητήθηκε να διευκρινήσει τα λεγόμενά του είπε: «Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου οι Ziraat Bank και Vakif Bank επίσης ήθελαν να συμμετέχουν στις ιρανικές δουλειές. Είχα μιλήσει με τον κ. Zafer Caglayan (σ.σ. πρώην υπουργός Οικονομικών Υποθέσεων). Αν η Ziraat Bank και η Vakif Bank έπρεπε να ξεκινήσουν θα με κατεύθυνε προς αυτές τις τράπεζες, θα μου άνοιγαν λογαριασμούς και θα συνεργαζόμουν μαζί τους με τον ίδιο τρόπο (…) Ο κ. Zafer μου είχε πει ότι ο πρωθυπουργός είχε δώσει έγκριση για αυτό, το Ιρανικό εμπόριο, για να το κάνουν η Ziraat και η Vakif». Πρωθυπουργός της Τουρκίας τότε που ο Ζαράμπ έσπαγε τις κυρώσεις κατά του Ιράν ήταν ο Ερντογάν.

Ο λαθρέμπορος συμπλήρωσε ότι διαβίβασε τις συγκεκριμένες πληροφορίες σε συνεργάτη του, ο οποίος φέρεται να είπε ότι «περιμέναμε τη Ziraat – μιλούσαν ήδη για αυτό». Όπως ανέφερε στο δικαστήριο ο Ζαράμπ, προσωπική του άποψη ήταν ότι η Ziraat και η Vakif δεν είχαν τις κατάλληλες διασυνδέσεις και το προσωπικό που να γνωρίζει επαρκώς το σύστημα ή να είναι εξοικειωμένο με τέτοιου είδους δουλειές για να τα καταφέρουν. Επιπλέον, στέλεχος άλλης τουρκικής τράπεζας, είχε διαμηνύσει στον Ζαράμπ ότι οι Ziraat και Vakif διστάζουν επειδή έχουν παρουσία και συνεργασίες στη Νέα Υόρκη. Ο λαθρέμπορος υποστήριξε κατά την κατάθεσή του ότι στέλεχος της Halkbank δεν ήθελε τις Ziraat και Vakif να μπουν στη δουλειά και ότι δεν θα άφηνε να συμβεί κάτι τέτοιο. Επίσης ανέφερε ότι οι Ιρανοί ήθελαν να συναλάσσονται με τις δύο τράπεζες απευθείας, όπως και με τη Halkbank.

Τι υποστήριξαν οι τράπεζες
Όλες οι τράπεζες που είχε αναφέρει ο Ζαράμπ στις καταθέσεις του στα τέλη του 2017 αρνήθηκαν ότι διέπραξαν οποιαδήποτε αδικοπραγία και ότι λειτούργησαν βάσει των διεθνών κανονισμών σεβόμενες τις αμερικανικές και διεθνείς κυρώσεις. Τον Αύγουστο του 2017, μετά τη σύλληψη του στελέχους της Halkbank Χακάν Ατίλα στις ΗΠΑ και την έναρξη των συνομιλιών των αρχών με τον Ζαράμπ για να καταθέσει όσα γνωρίζει, η τουρκική κρατική τράπεζα ενεργοποίησε τους μηχανισμούς λόμπι. Προσέλαβε τον Μπράιαν Μπάλαρντ, τον κορυφαίο συλλέκτη δωρεών υπέρ του απελθόντος αμερικανού προέδρου στην Φλόριντα και τον «πιο ισχυρό λομπίστα στην Ουάσινγκτον του Τραμπ», όπως τον έχει χαρακτηρίσει το Politico , με αμοιβή της τάξεως των 125.000 δολαρίων τον μήνα – τα δεκαπλάσια ακριβώς απ’ όσα ξοδεύει αυτή την περίοδο η Ελλάδα για υπηρεσίες λόμπι στις ΗΠΑ.

Οι άλλες τρεις τράπεζες δεν φαίνεται να εκπροσωπούνται από κάποιο γραφείο της Ουάσινγκτον, ωστόσο, σημαντικό είναι να αναφερθεί ότι επί θητείας Τραμπ η Τουρκία σχεδόν διπλασίασε τις δαπάνες για άσκηση επιρροής στις ΗΠΑ, από 4 εκατομμύρια το 2016 σε 7,3 εκατομμύρια το 2018, προσφέροντας δουλειά σε παράγοντες που πρόσκεινται στον ίδιο τον απερχόμενο αμερικανό πρόεδρο. Όπως όμως φαίνεται, τα πράγματα πλέον είναι διαφορετικά: την 1η Μαρτίου ξεκινά η δίκη της Halkbank, με έναν Ζαράμπ να υποστηρίζει ότι ο Τούρκος πρόεδρος και ο γαμπρός του εμπλέκονται ευθέως στην υπόθεση, με έναν Μπάιντεν να μην έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Τουρκία όπως ο προκάτοχός του, και με διπλωματικά μάτια και αυτιά από χώρες που αντιτάσσονται στην έντονη προκλητικότητα του Ερντογάν να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις.
Πηγή: iefimerida.gr

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (5): Θα αποφύγει την τρίτη αυτοκτονία;

του Massimo Cacciari*

Δρέσδη 1945: Ερείπια. Ανάμεσά τους  και ο Μαρτίνος Λούθηρος, ο εισηγητής της αίρεσης του Προτεσταντισμού…Εμβληματική εικόνα της δεύτερης αυτοκτονίας της Ευρώπης.  

…Η Ευρώπη είναι απαραίτητη. Μόνο μεγάλοι πολιτικοί, οικονομικοί και πολιτιστικοί χώροι μπορούν να είναι ανταγωνιστικοί στον σημερινό κόσμο. Η Ευρώπη υπήρξε ο μεγαλύτερος πολιτιστικός χώρος εδώ και αιώνες, αλλά η ποικιλία των γλωσσών, των παραδόσεων και των θρησκειών της δεν της επέτρεψε ποτέ να βρει την πολιτική της ενότητα. Ένας αιώνας μετά τον Μεγάλο Πόλεμο και εβδομήντα τέσσερα χρόνια μετά την απελευθέρωση από το Άουσβιτς, ενδέχεται να είμαστε την παραμονή μιας τρίτης ευρωπαϊκής αυτοκτονίας. Η αποφυγή είναι απαραίτητη – αλλά είναι δυνατή; Είναι ακόμη δυνατή, μετά από τουλάχιστον δύο δεκαετίες φανερών λαθών και παραλείψεων των ίδιων δημοκρατικών δυνάμεων που καθοδήγησαν τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενότητας καθ ‘όλη τη μεταπολεμική περίοδο; Και ο χρόνος για την αποκατάστασή της είναι πολύ σύντομος: μέχρι τις εκλογές την επόμενη άνοιξη…

Οι συνήγοροι της Ευρώπης έχουν ελάχιστη ενθάρρυνση. Αλίμονο σε όσους θέλουν να υπερασπιστούν το ανεπίδεκτο υπεράσπισης! Πρώτα απ’ όλα, η Ευρώπη που γνωρίζουμε από το ευρώ, και ειδικά μετά την κρίση που ξέσπασε πριν από δέκα χρόνια, πρέπει να επανεξεταστεί ριζικά. Μόνο δίνοντας στην Ευρώπη νέα ώθηση μπορούμε να υπερασπιστούμε την παρούσα ύπαρξή της. Αυτή η πρόταση πρέπει πρωτίστως να επικεντρωθεί στη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων που αποφασίζουν πραγματικά για τα ουσιώδη ζητήματα – ή που πρέπει να αποφασίζουν, επειδή ο κανόνας της ομοφωνίας καθιστά αδύνατη οποιαδήποτε πραγματική απόφαση.

Εκτός από τη μεταρρύθμιση των θεσμικών οργάνων, πρέπει να σκεφτούμε οικονομικές πολιτικές που ξεπερνούν τη «τυφλή αυστηρότητα» που τους καθοδήγησε μέχρι στιγμής, αυτή την «αυστηρότητα» που είναι επιζήμια για όλους και για την ίδια τη Γερμανία. Τέλος, πρέπει να αναπτύξουμε μια πραγματική εξωτερική πολιτική, επιτέλους και στη Μεσόγειο, και, πέρα ​​από τις χώρες της Μεσογείου και του Μαγκρέμπ, τις υποσαχάριες χώρες, οι οποίες θα γνωρίσουν τεράστια δημογραφική ανάπτυξη τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Είναι δυνατόν να ομονοήσουμε σ΄αυτή τη γραμμή; Φαίνεται πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, μετά τη διεύρυνση της ΕΕ. Ωστόσο, πρόκειται για αποφάσεις που κρίνονται επείγουσες και απαραίτητες, και το καθήκον θα πέσει στις ιδρυτικές χώρες, ίσως και στην Πορτογαλία και την Ισπανία, να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να καθορίσουν ένα σταθερό και επιχειρησιακό σύμφωνο μεταξύ τους, για όλα τα πιο σημαντικά ζητήματα, ξεκινώντας από τις πολιτικές μετανάστευσης. Δεν πρόκειται για «καπέλωμα» των άλλων χωρών, αλλά για κατανόηση της κατάστασης, χωρίς ανιστορικές απαιτήσεις ισότητας. Τίποτα δεν εμποδίζει η ευρωπαϊκή πολιτική ενότητα να ωριμάσει σε διαφορετικούς χρόνους και με διαφορετικούς ρυθμούς.

Ακόμη και οι ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις που δηλώνουν έτοιμες να πολεμήσουν για μια «νέα ώθηση» μπορούν να διατυπώσουν τις θέσεις τους με διαφορετικούς τρόπους. Είναι μη ρεαλιστικό, ακόμη και αντιπαραγωγικό, να σκεφτόμαστε μοναδικά ψηφοδέλτια «Ευρωπαϊστών». Κάθε δύναμη ή κάθε κόμμα μπορεί να επιμείνει σε αυτήν ή σε άλλη πτυχή του ευρωπαϊκού προβλήματος. Αυτό που είναι σημαντικό είναι η κοινή συνείδηση ότι πρέπει να προσβλέπουμε σε μια νέα ώθηση και αυτό πρέπει να καταστήσει σαφή τη σχέση που ενώνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο τις διάφορες «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις κάθε χώρας. Νομίζω ότι θα μπορούσαν να σχηματιστούν τουλάχιστον τρεις μεγάλες ομάδες: η πρώτη φιλελεύθερου προσανατολισμού (ας πούμε ο προσανατολισμός του Macron), η δεύτερη σοσιαλδημοκρατικού προσανατολισμού (δύσκολο να γίνει με τους Πράσινους των διαφόρων χωρών!), και μια τρίτη που αντιπροσωπεύει τις διάφορες τάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς.

Το τελικό τους αποτέλεσμα θα μπορούσε ακόμη να επιτρέψει έναν «συμβιβασμό» με τις λαϊκές και κεντρώες δυνάμεις. Αντιθέτως, αυτές θα ήταν καταδικασμένες να καταλήξουν στην αγκαλιά της ευρωπαϊκής δεξιάς, εάν αντιπροσώπευε τη μόνη δυνατή πλειοψηφία. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ποτέ, αν και αποκαλύπτει με σαφήνεια ορισμένες σταθερές: όταν η «Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία» και η Βαυαρία διαδηλώνουν ενάντια στο Βερολίνο, ξεκινούν οι πιο σκοτεινές ώρες της Ευρώπης.

Γνωρίζω καλά ότι ο συλλογισμός για τη «χρησιμότητα» μιας ενωμένης Ευρώπης και για τους δραματικούς κινδύνους που θα συνεπαγόταν η νίκη μιας εθνικιστικής και αυταρχικής δεξιάς δεν θα αρκεί να πείσει όλους εκείνους που δεν γνωρίζουν την προοδευτική φάση. των δημοκρατιών μας, και οι οποίοι έχουν υποφέρει ιδιαίτερα από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας. Εξηγώντας στους συμπολίτες μας ότι η παγκοσμιοποίηση έβγαλε εκατοντάδες εκατομμύρια Κινέζους και Ινδούς από τη φτώχεια σίγουρα δεν θα τους κάνει να ξεχάσουν την απογοήτευσή τους και τη δυσπιστία τους έναντι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης..

Στην πολιτική, εκτός από τη λογική, είναι επίσης απαραίτητες οι συμβολικές ιδέες. Σε αντίθεση με αυτήν την έλλειψη συμβολικών ιδεών, οι εθνικιστές έχουν μια εντελώς οπισθοδρομική, παιδική λογική, αυτή του «αφεντικού στο σπίτι», ή ακόμη και του «εχθρού προ των πυλών». Αυτά είναι ενοχλητικά σύμβολα, αλλά λειτουργούν πολύ καλά σε σοβαρές κρίσεις.

Και εμείς? Πριν από μια δεκαετία, καταβλήθηκαν προσπάθειες για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού συντάγματος. Αν και άτονο, ανιστορικό και αφηρημένο, ήταν μια προσπάθεια απάντησης στην ερώτηση. Ας προσπαθήσουμε να το αναδιατυπώσουμε με τους εξής όρους: ποιο καθήκον πρέπει να έχει η Ευρώπη, κατά τη γνώμη μας, στο μέλλον; Πέρα από το απλό οικονομικό συμφέρον, πέρα ​​από κάθε «ορθολογισμό πρόθεσης», μπορεί να γίνει δεκτό αυτό το καθήκον; Μπορούμε εμείς οι Ευρωπαίοι να βρούμε το σκοπό μας, με βάση την ιστορία μας;

Η Ευρώπη είναι ο τόπος (αόριστος εντός των συνόρων του) που δημιούργησε τη διαδικασία εξορθολογισμού με την οποία επηρέασε όλους τους τομείς της ζωής μας και ολόκληρου του πλανήτη. Αλλά είναι επίσης ο τόπος που «εφεύρε» τις ιδέες της ισότητας και της προοδευτικής δημοκρατίας, δηλαδή μιας δημοκρατίας που απαιτεί τη συνεχή εφαρμογή των δικαιωμάτων και των καθηκόντων. Η Ευρώπη είναι ο τόπος όπου σκέφτηκαν, μετά από αντιφάσεις και αγώνες κάθε είδους, την πιθανή «συμφιλίωση» αυτών των δύο τρομερών τάσεων.

Ωστόσο, στον σύγχρονο κόσμο, αυτές οι τάσεις τείνουν να διαχωρίζονται και η δεύτερη κινδυνεύει ακόμη και να εξαφανιστεί. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε την αποτελεσματικότητά της ή, μάλλον, τη δύναμή της. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι η εξουσία μπορεί να αρθρώνεται και να διαιρείται, χωρίς να σπάζει. Εναπόκειται σε εμάς να δείξουμε ότι οι φορείς που συγκροτούνται από πολίτες με αυτόνομο τρόπο μπορούν να έχουν αποτελεσματική εξουσία σε θέματα ζωτικής σημασίας χωρίς ωστόσο να συγκροτούν «κράτη εν κράτει».

Η Ευρώπη που έρχεται θα διαμορφωθεί από αυτήν την ομοσπονδιακή κουλτούρα ή δεν θα υπάρξει. Αλλά δεν πρόκειται απλώς για μια ομοσπονδοποίηση τεχνική-διοικητική, τύπου ιδιωτικής σύμβασης. Μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών και των κρατών τους, τα οποία θα συνεχίσουν να υφίστανται ισχυρότερα από ποτέ εάν ομοσπονδοποιηθούν μέσω μιας αυθεντικής ευρωπαϊκής κυριαρχίας, πρέπει να παραμείνει ένας σύνδεσμος, δηλαδή μια τιμιότητα, μια φιλία, μια συνείδηση ενός κοινού πεπρωμένου. Αυτή ήταν η ιδέα που διατύπωσαν οι πατέρες-ιδρυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά την τεράστια τραγωδία της «εποχής των άκρων» που ήταν ο 20ος αιώνας. Μια ιδέα αδελφοσύνης, θα μπορούσαμε να πούμε.

Χριστιανική; Ναι, αλλά όχι χωρίς τις θεμελιώδεις αρχές της Γαλλικής Επανάστασης. Οι επαναστάτες γνώριζαν καλά ότι υπήρχε ένας αδιάλυτος σύνδεσμος μεταξύ Ευρώπης και Χριστιανισμού. Και οι Aντενάουερ, οι Σουμάν και οι Nτε Γκάσπερι το ήξεραν καλύτερα. Το πρόβλημα σήμερα είναι ότι η κρίση των ευρωπαϊκών χριστιανικών λαϊκών δυνάμεων είναι ίσως ακόμη πιο βαθιά από εκείνη των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων.

Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε τη θεοφάνεια ενός νέου Υποκειμένου, πολύ περισσότερο να επιμένουμε στη μάταιη ελπίδα των Μεγάλων Αρχηγών, που μας έχουν πικράνει τις τελευταίες δεκαετίες. Πρέπει να επικεντρωθούμε στη θετική και επιχειρησιακή αυτοκριτική των υπαρχουσών δυνάμεων, στην ικανότητά τους να κάνουν ανοίγματα και να συναρμόζονται για να προσφέρουν στους λαούς της Ευρώπης νέα θεσμικά όργανα και νέες πολιτικές, ακόμη και αν αυτή η βούληση  υπαγορευόταν μόνο από ένστικτο επιβίωσης. Και σε ένα νέο – παλιό καθήκον.

*Φιλόσοφος και πολιτικός (γεν. 1944). Ως δήμαρχος της Βενετίας (1993-200) υποδεχόμενος τον Οικουμενικό Πατριάρχη Δημήτριο δήλωσε ότι «Η ορθοδοξία μας δίνει το πρότυπο ομοσπονδιακής οργάνωσης της Ευρώπης».

Μετάφραση: Ευάγγελος Δ. Νιάνιος

Le troisième suicide européen

Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

(A) Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

Επιστρέφουμε σε εποχές φεουδαρχίας; Επιφανής οικονομολόγος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου θεωρώντας την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις κοινωνίες της Δύσης. Οι ΗΠΑ το πιο ακραίο παράδειγμα.

Κινδυνεύει η δημοκρατία από μια πλούσια ανώτερη κοινωνική τάξη; Το ερώτημα δεν είναι νέο, εντούτοις επανήλθε με δριμύτητα στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια ενόσω ο Λευκός Οίκος διοικούνταν από έναν δισεκατομμυριούχο Τραμπ, που στηρίχθηκε μάλιστα προεκλογικά από εξίσου πάμπλουτους, υπερσυντηρητικούς επιχειρηματίες. Όπως εκτιμούν ειδικοί, η εντεινόμενη ανισότητα που παρατηρείται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες χωρών της Δύσης, θέτει τη δημοκρατία εν γένει σε κίνδυνο και τροφοδοτεί λαϊκιστικά κινήματα.

Καραμπάχ: Οι Μισθοφόροι Ισλαμιστές Πληρώθηκαν με 100 $ για κάθε Αποκεφαλισμό Απίστων

 

 

Στη διάρκεια των εχθροπραξιών, οι δυνάμεις του Αρτσάχ, αιχμαλώτισαν έναν μισθοφόρο ονοματί Γιουσούφ Αλααμπέτ αλ Γκαντζί (φωτογραφία)

Η γραμματέας του υπουργείου Άμυνας της Αρμενίας, Σουσάν Στεπανιάν έγραψε για αυτό στη σελίδα της στα κοινωνικά δίκτυα, δημοσιεύοντας, επίσης, ένα βίντεο από την ανάκριση του μισθοφόρου.

Συγκεκριμένα, σημείωσε:

«Όπως αποδείχθηκε κατά την προκαταρκτική ανάκριση του μισθοφόρου, το όνομά του είναι Γιουσούφ Αλααμπέτ αλ Γκαντζί, γεννήθηκε το 1988, είναι κάτοικος του χωριού Ζιγιαντίγια της επαρχίας Ιντλίμπ. Είναι παντρεμένος και έχει πέντε παιδιά. Σύμφωνα με τον ίδιο, για την καταπολέμηση των «Καφίρ» – Απίστων στο Αρτσάχ του υποσχέθηκαν μηνιαία πληρωμή $ 2000 και ένα άλλο μπόνους 100$ για κάθε αποκεφαλισμό άπιστου», όπως σημειώνεται.

http://www.echedoros-a.gr

Η ιστορικότητα του όρου «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» και η εφευρεση του στα χρόνια του Διαφωτισμού

 

Αυγούστου 16, 2011 (Σημ Φιλίστωρος; Μια ενδιαφέρουσα οπτική για το «Βυζάντιο» και την «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» που αξίζει της προσοχής μας, ασχέτως αν μπορεί να μην συμφωνούμε με όλα τα σημεία της.)

Του Clifton R. Fox Καθηγητή Ιστορίας (Tomball College, USA)

Κατά τη τρέχουσα ορολογία η φράση «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» αναφέρεται σε μια πολιτική πραγματικότητα που κάποτε κυριάρχησε στον κόσμο της Μεσογείου. Η πόλη που ονομάζεται Κωνσταντινούπολη ή (στους σημερινούς χάρτες) Ισταμπούλ ήταν η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας. Η «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» γεννήθηκε με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα στη θέση του Βυζαντίου, της αρχαίας Ελληνικής αποικίας. Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ο 1ος (πεθ. 337) ονόμασε τη πόλη Νέα Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη. Ο Κωνσταντίνος στην καινούργια πόλη μετέφερε την πρωτεύουσα του και αργότερα της έδωσε και το όνομα του. Οι διάδοχοι του Κωνσταντίνου του 1ου έζησαν στην Κωνσταντινούπολη χωρίς διακοπή μέχρι το 1204. Το 1204, οι Σταυροφόροι από τη Δυτική Ευρώπη, παρέκκλιναν από την πορεία τους προς τα Ιεροσόλυμα, κυρίευσαν και λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη. Κράτησαν την πόλη μέχρι το 1261. Οι «Βυζαντινοί» επανίδρυσαν τη «Βυζαντινή Αυτοκρατορία» στην Κωνσταντινούπολη το 1261 μετά την εκδίωξη των » Φράγκων». Το 1453, οι Οθωμανοί Τούρκοι κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη. Η «Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε να υπάρχει.

Ναγκόρνο – Καραμπάχ 2020: To «1922» της Αρμενίας:Προβλήματα των Αρμενικών ΕΔ (Α)- ΠΙθάνα(;) λάθη τους (Β) – Οι συνέπειες της ήττας τους (Γ)-Διδαγμάτα για την Ελλάδα (Δ) (Μικρή συλλογή άρθρών)

 

 

(Α) O Aρχηγός του αρμενικού Στρατού εξηγεί πώς έφτασαν στην ήττα: «Τελείωναν τα πυρομαχικά από την 3η ημέρα»!

 

«Ήταν περιορισμένες οι δυνατότητές μας για μακροχρόνιο αγώνα»

Ο Ονικ Γκασπαριάν – αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Αρμενίας, έκανε δηλώσεις σχετικά με αυτά που συνέβησαν στον πόλεμο του Καραμπάχ : “Από την τρίτη μέρα του πολέμου είχαμε αρχίσει να έχουμε προβλήματα με τα πυρομαχικά μας.

 

Έξι F-35 «δάσκαλοι» της stealth γενιάς στέλνουν μήνυμα εκτός συνόρων: Κανείς ταραξίας δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος…

 

 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Γ.Σ., HELLAS JOURNAL

-Δομή αεροπορικής υπεροχής 25ετίας για την Πολεμική Αεροπορία
-Τα F-35 και η συνεργασία τους με τον αεροπορικό στόλο
-Υπέρ και κατά της «6άδας»
-Απαρέγκλιτο χρονοδιάγραμμα (2021-2026) θέλει η Αθήνα για τα F-35

Μοναδικός στόχος του αεροπορικού Επιτελείου είναι η τελευταία προσγείωση της ημέρας ν’ ανήκει στα «Μπλε φτερά».

Με την αεροπορική εμπειρία τεχνικών και ιπταμένων και τα ιδιαίτερα υψηλά στάνταρ που διατηρεί η Πολεμική Αεροπορία σε όλους τους τομείς, εκείνο που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι να χτίζεται ένα σημαντικό μέρος της αεροπορίας της επόμενης 20ετίας, ίσως και παραπάνω.

Η Εκκλησία εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας

 

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από τον Ευαγγελισμό προς τους καιροσκόπους που της επιτίθενται για κορωνοϊό – Θεία Κοινωνία.

Στις αρχές Οκτωβρίου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε την ευγενή καλοσύνη να αποστείλει στον Διευθυντή της «Εστίας» το νέο του βιβλίο για την εκκλησιαστική περιουσία. Η ανάγνωση του υπήρξε αληθινή έκπληξη.

Και αυτό διότι ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν περιορίστηκε στην εξιστόρηση προσφάτων γεγονότων αλλά θεώρησε χρήσιμο να περιλάβει στην εισαγωγή του πονήματος του άγνωστα ντοκουμέντα για την συμβολή της Εκκλησίας μας στους Εθνικούς Αγώνες του 2021.

Σήμερα υπό το φως των απαράδεκτων διεργασιών που πυροδότησε η εισαγωγή και νοσηλεία του κυρίου Ιερωνύμου στον Ευαγγελισμό μετά από διάγνωση κορωνοιού, η «Εστία» θεωρεί χρέος της να παρουσιάσει στους αναγνώστες της ένα από αυτά τα ντοκουμέντα. Είναι το «μήνυμα» του Αρχιεπισκόπου από την Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του Ευαγγελισμού.

Μήνυμα και προς το εσωτερικό της Εκκλησίας αλλά κυρίως προς τα έξω. Προς άπαντες τους αδημονούντες αντικληρακαλιστές νεοφιλελευθέρους που έσπευσαν με αρθρογραφία να καλέσουν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα κατά της Εκκλησίας επειδή με την Θεία Κοινωνία δεν τηρεί δήθεν τα μέτρα του κορωνοιού.

Το μήνυμα είναι σαφές: Η Εκκλησία είναι συνιδρυτής του Νεότερου Ελληνικού Κράτους.

Εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας. Πράγμα που κάνει έως σήμερα. Η Εκκλησία της Ελλάδας δεν είναι απολογούμενη στους εθνομηδενιστές της πολυπολιτισμικότητας. Τα έδωσε όλα για να σωθεί το Έθνος. Και το 1821 και το 1940. Τα μόνα σκεύη της που δεν εκποιήθηκαν ήταν οι εικόνες, τα Άγια Δισκοπότηρα και οι λαβίδες. Ω ανιστόρητοι!

Το ντοκουμέντο που παρουσιάζεται στις σελίδες 43-47 του βιβλίου του Ιερωνύμου που φέρει τον τίτλο «Συνοπτική θεώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας» έχει ως εξής:

«ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΕΘΕΣΠΙΣΑΤΟ

Επειδή νέος στόλος εχθρικός, εκπλεύσας από τον Ελλήσποντον διευθύνεται καθ ημών
Επειδή ο άσπονδος ημών εχθρός , καίτοι επιμένει νικηθείς από τα όπλα μας, επιμένει μεταχειριζόμενος όλα τα τα δυνατά μέσα διά να να εκπληρώση τους εκδικητικούς αυτού σκοπούς εναντίον της πατρίδος και της ιεράς ημών θρησκείας.

Επειδή εφόσον φαίνεται μεγαλυτέρα η επιμονή του εχθρού προς κατόρθωσιν των αδίκων και ανοσίων σκοπών του επί τοσούτον και εμείς θαρρούντες εις την θείαν αντίληψιν , εις το δίκαιον του επιχειρήματος και εις τας προτητέρας μας τύχας , να διπλασιάσωμεν την προθυμία μας , και να δείξωμεν εις τον εχθρόν και εις όλον τον κόσμον , ότι αποφασίσαμε να θυσιάσωμεν το παν , δια να υπερασπισθώμεν την πίστιν, πατρίδα, ελευθερία, τιμήν, υα υπάρχοντα και την ιδία μας την ύπαρξιν.

Επειδή ομολογουμένως το αρμοδιώτερο μέσον εις ματαίωσιν των σκοπών του εχθρού είναι η ταχίστη έκπλευσις του εθνικού στόλου , η δε στέρησις των χρημάτων είναι το μόνον εμπόδιον του αναγκαίου τούτου επιχειρήματος , και επομένως μας αναγκάζει να προσδράμωμεν εις αμέσους πηγάς , όσον ειμπορούν εκ του προχείρου να μας δώσωσιν την απαιτούμενη χρηματική ποσότητα , επειδή μόναι άμεσαι πηγαί , όπου πρέπει να καταφύγωμεν εις τοιαύτη καπεπείγουσαν χρείαν είναι ο χρυσός και ο άργυρος των Μοναστηρίων και Εκκλησιών, μέταλλα τα οποία γινόμενα νομίσματα προσφέρουσι το ετοιμόματον μέσον διά να ολουτήση το εθνικόν ταμείον και ούτω να κατασταθεή επιτήδειον εις το να παρέξει τας απαιτούμενας δαπάνας ππρος υπεράσπιση της πατρίδος, η δε αφαίρεσις αύτη του χρυσού και του αργύρου , απλών κοσμημάτων και έργων πολυτελείας θεωρουμένων , δεν αντιβαίνει ποσώς εις το προς την αγίαν Εκκλησίαν οφειλόμενο σέβας , της οποίας ο θεμελιωτής και νυμφίος ηγάπησε την απλότητα, ταπείνωσιν και πτωχείαν.

Επειδή το συμφέρον και η σωτηρία της πατρίδος είναι σφικτά, ενωμένα με την ύπαρξιν και λαμπρότητα της θρησκείας και αν εκείνη χαθή αύτη βεβαίως καθυβρίζεται και καταπιέζεται ώστε μόνος αυτός ο ισχυρός και αναντίρρητος λόγος δικαιώνει ικανώς τα προς σωτηρίαν της Πατρίδος λαμβανόμενα μέτρα :
α: Όλα τα χρυσά και αργυρά σκεύη των Μοναστηρίων και Εκκλησιών , των κατά πάσα την ελληνική επικράτεια να δοθώσιν εις το εθνικό ταμείον
β, Τα αυτά σκεύη ή το αντίτιμον αυτών εξ εθνικών κτημάτων να αφιερωθώσιν πάλι εις τα Μοναστήρια και Εκκλησίας αφ ών ελήφθησαν , μετά την αποκατάστασιν των πραγμάτων της Πατρίδος.

γ. Εξαιρούνται από τον αριθμόν των ειρημένων σκευών αι εικόνες, τα ιερά δισκοπότηρα και αι λαβίδες .
δ. Να διορισθώσιν υπό της Διοικήσεως απεσταλμένοι, κατά την παράστασιν των Μινίστρων των Μινίστρων της Θρησκείας και της Οικονομίας διά να φροντίσωσι την σύναξιν των ειρημμένων χρυσών και αργυρών συσκευών .(…)
στ. Οι αυτοί απεσταλμένοι να παραδώσωσι ζυγισμένα τα διάφορα είδη σκευών εις τους απεσταλμένους της Οικονομίας και να λάβωσιν παρ αυτών απόδειξιν παραλαβής.
(..)
ι. Τα ειρημμένα σκεύη να μεταβληθώσιν εις νομίσματα διά να επαρκέσωσιν εις τας μεγίστας της πατρίδας χρείας.”. Την απόφαση αυτή της προσωρινής κυβέρνησης η οποία υπεγράφη στις 5 Απριλίου 1822 από τον Πρόεδρο του Βουλευτικού Α. Μαυροκορδάτο και τον Μινίστρο, Αρχιγραμματέα της Επικρατείας και των Εξωτερικών Υποθέσεων Θεόδωρο Νέγρη εισηγήθηκε ο Μινίστρος της Θρησκείας Επίσκοπος Ανδρούσης και είχε ως αποτέλεσμα να διατεθούν 800 οκάδες χρυσού και αργύρου που ετέθησαν στην διάθεση του Εθνικού Ταμείου.»

Η Εκκλησία εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας – olympia

source https://www.olympia.gr/istoria/i-ekklisia-ekpoiise-tin-periousia-tis-gia-tin-amyna-alla-kai-gia-tin-katapolemisi-tis-ftocheias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=i-ekklisia-ekpoiise-tin-periousia-tis-gia-tin-amyna-alla-kai-gia-tin-katapolemisi-tis-ftocheias

78 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΤΙΝΑΞΗ ΤΗΣ ΓΕΦΥΡΑΣ ΤΟΥ ΓΟΡΓΟΠΟΤΑΜΟΥ

 

 

Στις 25 Νοεμβρίου1942 οι αντιστασιακές οργανώσεις ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ, σε συνεργασία με Βρετανούς κομάντος, ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα του Γοργοποτάμου, που φρουρούσαν ιταλικές και γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις.

^{Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μία από τις μεγαλύτερες αντιστασιακές ενέργειες εναντίον των δυνάμεων του Άξονα. Προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της κατεχόμενης Ευρώπης και έδωσε κουράγιο στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.}

Έφυγε από την ζωή ο Κωνσταντίνος Αδρακτάς – Ήταν ο εφευρέτης του πρώτου ηλεκτρικού αυτοκινήτου

 

Έφυγε από την ζωή ο Έλληνας εμπνευστής και δημιουργός του πρώτου αμιγώς ηλεκτρικού αυτοκινήτου που κατασκευάστηκε στις αρχές του 1970.

Ο λόγος για τον Κωνσταντίνο Αδρακτά ο οποίος ήταν ο δημιουργός του αυτοκινήτου Enfield 8000 (E8000). Το συγκεκριμένο διθέσιο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε στην Σύρο πριν 40 χρόνια και από τότε θεωρείται παγκοσμίως το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο που μπήκε σε παραγωγή.

Την δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή ο Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου «Ιατρικό Αθηνών», Βασίλης Αποστολόπουλος, μέσω του προσωπικού τoυ λογαριασμού στο Facebook, στην οποία έγραψε χαρακτηριστικά:

Νεο-Οθωμανικά τερτίπια: Η Τουρκία εμποδίζει έλεγχο πλοίου από γερμανική φρεγάτα για λαθρεμπόριο οπλων στην Λιβύη (Α) -Πως δικαιολογούνται τα ΜΜΕ της για αυτήν την ενέργεια (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

(Α) Η Τουρκία εμποδίζει έλεγχο πλοίου από γερμανική φρεγάτα για λαθρεμπόριο οπλων στην Λιβύη

 

Η Άγκυρα σταμάτησε αποστολή του γερμανικού ναυτικού στο πλαίσιο του ελέγχου του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ για τη Λιβύη. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε με «καθαρές διαδικασίες», δηλώνει το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας επιβεβαίωσε το μεσημέρι δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel ότι η Άγκυρα παρεμπόδισε την ολοκλήρωση ελέγχου του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Rosaline A» από τη γερμανική φρεγάτα «Hamburg». Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο, το γερμανικό πολεμικό σταμάτησε το τουρκικό φορτηγό τη νύχτα της Δευτέρας 200 χιλιόμετρα βορείως της Βεγγάζης, προκειμένου να ελέγξει το φορτίο που προοριζόταν για τη Λιβύη. Το γερμανικό πλήρωμα ενήργησε στο πλαίσιο της αποστολής «Ειρήνη» της ΕΕ για τον έλεγχο του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη που επέβαλε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τον έλεγχο του τουρκικού πλοίου αποφάσισε η Επιχειρησιακή Διοίκηση της αποστολής «Ειρήνη» στη Ρώμη και όχι η φρεγάτα «Hamburg», τόνισε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας. Διοικητής αυτής της μονάδας είναι Ιταλός ναύαρχος.

Η κατάβαση μελών του πληρώματος της «Hamburg» έγινε από ελικόπτερο. Για τέσσερις ώρες ο έλεγχος πραγματοποιούνταν χωρίς διαμαρτυρία της Τουρκίας. Κάποια στιγμή η Άγκυρα ζήτησε, με την ιδιότητα του «κράτους σημαίας» του πλοίου, τη διακοπή του ελέγχου. Κατόπιν αυτού οι γερμανοί στρατιώτες αποχώρησαν. Ως εκείνη τη στιγμή, δήλωσε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, «δεν βρέθηκαν απαγορευμένα αγαθά στο φορτηγό πλοίο». Σύμφωνα με εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε «με καθαρές διαδικασίες». Αυτή η διαπίστωση αφορά και τον τερματισμό του ελέγχου που πραγματοποιήθηκε από τη στιγμή που το ζήτησε, όπως το δικαιούται, η Τουρκία. Ο ρόλος της Άγκυρας στη Λιβύη θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβριο.

Οι Τούρκοι έστησαν τον Νεο-Οθωμανισμό, πάνε και για «Στρατό του Τουράν»

Δρ Λάμπρος Γ. Καούλλας

Από την γκρίζα λύκαινα της στέπας, στο πικ-νικ στο Βαρώσι

ΟΤούρκος Πρόεδρος Tayyip Erdoğan φαίνεται να νιώθει σίγουρος πως προωθώντας έναν δυναμικό Νεο-Οθωμανισμό έχει υπερβεί ήδη τον στενό εθνοκρατικό Τουρκισμό, δηλαδή τον νεωτερικό εθνικισμό του Mustafa Kemal Atatürk. Αυτοί στη Δύση που γελούσαν πριν από λίγα χρόνια με τη χρήση του όρου, τώρα τον αποκαλούν Σουλτάνο και ο ίδιος έβαλε πλώρη και για Χαλίφης. Η διπλωματική και οικονομική διείσδυση, η πληροφοριακή επιρροή, η χρήση παραστρατιωτικών και η στρατιωτική κατοχή και παρουσία της Τουρκίας σε πολλές χώρες που βρίσκονται στα εδάφη της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σε Μέση Ανατολή και Βόρειο Αφρική στέλνει το μήνυμα πως αυτή αναγεννήθηκε.

Όμως ο Erdoğan δεν παίζει πλέον μόνο το χαρτί του οθωμανικού Ισλάμ. Η συμμαχία του με την πιο αποκρυφιστική φράξια του Κεμαλισμού, τους υπερεθνικιστές, του δίνει και το χαρτί του Παντουρκισμού, του Τουρανισμού και του Παντουρανισμού.

Ο Ρώσος πρέσβης απένειμε το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης», στον Κωνσταντίνο Κανάκη

Ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοφ και ο ακόλουθος Αμύνης, στρατηγός Αλεξάντρ Πριχόντκο, απένειμαν το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» στον βετεράνο του Β’ Παγκόσμιου πολέμου Κωνσταντίνο Κανάκη.

Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα, ο Κ. Κανάκης βραβεύτηκε με το συγκεκριμένο μετάλλιο το Δεκέμβριο του 1942 σύμφωνα με το Διάταγμα του Ανωτάτου Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και προσθέτει: «Σήμερα είναι 97 χρονών, πολεμούσε στο σοβιετικό στρατό εναντίον των φασίστων κατακτητών. Το 1941 σε ηλικία 18 ετών στρατολογήθηκε στο σοβιετικό στρατό και μέχρι το Μάρτιο του 1942 συμμετείχε στην υπεράσπιση της πόλης της Σεβαστούπολης ως μέλος του 136ου συντάγματος πεζικού. Ύστερα από 77 χρόνια το μετάλλιο βρήκε τον παραλήπτη του».

Ο πρέσβης και ο ακόλουθος Άμυνας συνεχάρησαν εγκάρδια τον Έλληνα ήρωα Κωνσταντίνο Κανάκη για το υψηλό στρατιωτικό βραβείο της Ρωσίας και του ευχήθηκαν γερή υγεία και ευημερία.

Ο Ρώσος πρέσβης απένειμε το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης», στον Κωνσταντίνο Κανάκη – olympia

source https://www.olympia.gr/ellada/o-rosos-presvis-apeneime-to-metallio-gia-tin-yperaspisi-tis-sevastoupolis-ston-konstantino-kanaki/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=o-rosos-presvis-apeneime-to-metallio-gia-tin-yperaspisi-tis-sevastoupolis-ston-konstantino-kanaki

Το Πολυτεχνείο ανάμεσα στον μύθο και την αλήθεια

 

«Μύθοι» και «κοινές αλήθειες» που συνόδεψαν την εξέγερση του 1973.

Ηλίας ΓιαννακόπουλοςΦιλόλογος, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.

Κάθε γεγονός που υπερβαίνει την καθημερινότητα και καθορίζει την κοινωνική και πολιτική ζωή μιας χώρας τυγχάνει της κριτικής που το εντάσσει είτε στο μύθο είτε στην απομυθοποίησή του. Η διαδρομή αυτή δεν άφησε ανέπαφη και το Πολυτεχνείο που εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο έρευνας τόσο των κοινωνιολόγων όσο και των ιστορικών ή πολιτικών αναλυτών.

Βέβαια κάποιοι διατείνονται πως ο χρόνος – 47 χρόνια από την εξέγερση του Νοεμβρίου του 1973- δεν είναι αρκετός για μια ψύχραιμη, νηφάλια και αντικειμενική κρίση και ερμηνεία. Η τελική κρίση, δηλαδή, απαιτεί απόσταση χρόνου για να ωριμάσει και να απαλλαγεί από υποκειμενισμούς και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Η άλλη άποψη, όμως, πρεσβεύει πως όλα αυτά είναι υπεκφυγές και το Πολυτεχνείο ως γεγονός έχει αξιολογηθεί θετικά από το κοινωνικό σώμα και ενσωματώθηκε με γόνιμο τρόπο στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Σαλβαδόρ Αλιέντε: Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποκαλύπτουν πως τον «σκότωσε» Νίξον

 

Αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποκαλύπτουν πώς ο Νίξον και οι συνεργάτες του ενορχήστρωναν το τέλος του Χιλιανού πολιτικού πριν καν εκλεγεί πρόεδρος

Κλεισμένος μέσα στο Λο Μονέδα (προεδρικό μέγαρο) ο Σαλβαδόρ Αλιέντε (κανονικά το όνομα του προφέρεται Αγιέντε) άκουγε τους ήχους από τους πυροβολισμούς και τα τανκ. Οι μαριονέτες του Πινοτσέτ του είχαν δώσει την επιλογή να παραδοθεί αλλά ξεκαθάρισε ότι θα πολεμούσε ως το τέλος και σε καμία περίπτωση δεν θα γινόταν εργαλείο προπαγάνδας. Με τους στρατιώτες να έχουν μπει στο κτίριο πήρε το καλάσνικοφ που του είχε  κάνει δώρο ο Φιντέλ Κάστρο και έβαλε τέλος στη ζωή του με μια ριπή στο κεφάλι. Ήταν 13 Σεπτεμβρίου 1973.

Ο Α.Σίσι στέλνει φρεγάτες και κορβέτες στα βόρεια της Τουρκίας – Αιγυπτιακός στολίσκος πέρασε τα Δαρδανέλια

Ο Σίσι το είπε και το έκανε και έφερε τον αιγυπτιακό στόλο στην Μαύρη Θάλασσα. Έτσι η χώρα της Βορ.Αφρικής βρίσκεται πλέον στις βόρειες ακτές της Τουρκίας για ασκήσεις με το ρωσικό ναυτικό. Για πρώτη φορά αιγυπτιακά πολεμικά πλοία πέρασαν τα Δαρδανέλλια, όπως σημειώνουν τούρκικα μέσα με έκδηλη ανησυχία.

Έτσι χθες το μεσημέρι εισήλθαν στα στενά των Δαρδανελίων από το Αιγαίο Πέλαγος στις 14:45, η κορβέτα «El Fateh» κλάσης Gowind που ανήκει στο Αιγυπτιακό Ναυτικό με τον αριθμό 971, η φρεγάτα «Αλεξάνδρεια» με αριθμό πλοίου 911 κλάσης O.H.Perry και η ΤΠΚ «Μ. Fahmy» κλάσης Ambassador MK III και αριθμό 686, που έφτασαν στο ακρωτήριο Νάρα περίπου στις 16:00, όπως γράφει τούρκικο δημοσίευμα.

Πάνω από 2.300 Αρμένιοι στρατιώτες σκοτώθηκαν, οι Αρμένιοι καίνε τα σπίτια τους πριν φτάσουν οι Αζερμπαϊτζανοί

Η εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας της Αρμενίας, η Alina Nikoghosian, δημοσιοποίησε αυτά τα στοιχεία στο Facebook. Το Αζερμπαϊτζάν, από την πλευρά του, δεν έχει δηλώσει ακόμα τις δικές του στρατιωτικές απώλειες.

Πηγή : Le Monde και του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP), 14-11-2020

Καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία με αστυνομικό που με απείλησε με πρόστιμο επειδή κατέφυγα στο ΑΤ για προσωπικό πρόβλημα και δεν είχα κλείσει ραντεβού

 

 

Καλησπέρα σε όλους, θέλω να μοιραστώ την σημερινή μου περιπέτεια με αστυνομικό του τμήματος της περιοχής μου.

Μένω σε απόσταση 500 περίπου μέτρων από το αστυνομικό τμήμα. Βγαίνοντας σήμερα το πρωί για να κάνω τα ψώνια μου, έχοντας μαζί μου και το χαρτί εξόδου και την ταυτότητα, πέρασα από το αστυνομικό τμήμα για να ρωτήσω τι δικαιολογητικά χρειάζονται για μετάβαση για βοήθεια σε συγγενικό πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, συγκεκριμένα της μητέρας μου.

Με όσο γνωρίζουμε από την ενημέρωση, προβλέπεται η μετάβαση για βοήθεια αλλά δεν διευκρινίζεται αν μπορεί κάποιος να πάει σε άλλο νομό κι αυτό ήταν το δικό μου ζητούμενο. Εχω μαρτυρίες ότι στην προηγούμενη καραντίνα, κάποιοι που ξεκίνησαν να πάνε για βοήθεια σε άλλο νομό και το πρόστιμο πλήρωσαν και δεν τους επέτρεψαν να πάνε.

Μουσουλμάνοι της Γαλλίας: Πιθανή απειλή για την Γαλλική Δημοκρατία (A) και υποφηφίοι συμμάχοι του Ερντογαν (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α.Η Γαλλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους συμπολίτες της

Σε δημοσκόπηση που μετέδωσε το γαλλικό ειδησεογραφικό κανάλι LCI στις 22-10-2020, η Γαλλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους συμπολίτες της, αφού : το 74% των Μουσουλμάνων νέων κάτω των 25 ετών τοποθετούν τη γαλλική δημοκρατία κάτω από τη θρησκεία τους. Ενώ στο σύνολο των Γάλλων Μουσουλμάνων, ανεξαρτήτως ηλικίας, το 40% έχει την ίδια τοποθέτηση με τους νέους Μουσουλμάνους. Δηλαδή για αυτούς, με όλο το σεβασμό στα πιστεύω τους, μετράει λιγότερο η γαλλική Δημοκρατία στην οποία ζουν σε σχέση με την μουσουλμανική τους θρησκεία.

Σκηνές από το έργο που θα δούμε στην Ελλάδα λίαν προσεχώς.

Αλκης Καλλιαντζίδης

================================================================

B.Πώς η Τουρκία φλερτάρει με τους Γάλλους Μουσουλμάνους

Λόγω των εντάσεων που προκαλούνται από τη δολοφονία του καθηγητή ιστορίας και γεωγραφίας Samuel Paty στο Conflans–Sainte–Honorine, ορισμένοι αφελείς ή φανατικοί Γάλλοι Μουσουλμάνοι σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για μια άλλη «πιο φιλόξενη για τη θρησκεία τους». Σερφάροντας πάνω στο συναίσθημά τους, η Τουρκία θέλει να είναι ο ιδανικός προορισμός.

Πηγή : Anne–Bénédicte Hoffner, «Comment la Turquie courtise les Français musulmans», ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας La Croix, 21-10-2020

Αλκης Καλλιαντζίδης

 

Το πεπρωμένον φυγείν αδύνατον. Η Τουρκία πρέπει να αντιμετωπισθεί !

του Ελευθερίου Τζιόλα

Λένε στην Αθήνα: «Δεν πρέπει να κάνουμε την πρώτη κίνηση…». Ποια πρώτη κίνηση; Μα τι λένε…! Πόσες πρώτες κινήσεις έχει κάνει η Τουρκία;

Λένε στην Αθήνα η ΕΕ τελικά θα μας στηρίξει. Πότε είναι αυτό το “τελικά”; Αντιλαμβάνονται την ταπείνωση και τα τετελεσμένα; 

NASA: Ανιχνεύθηκε στη Σελήνη χωρίς αμφιβολία νερό παγιδευμένο

 

 

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) και επιστήμονες στις ΗΠΑ ανίχνευσαν πέραν κάθε αμφιβολίας νερό στη φωτεινή (ορατή) πλευρά της Σελήνης. Οι επιστήμονες εκτιμούν επίσης ότι στη Σελήνη υπάρχουν πολλές μικρές και μεγάλες και μόνιμες «παγίδες νερού», δηλαδή περιοχές όπου το νερό μπορεί να παγιδευτεί σταθερά, και οι οποίες καλύπτουν μια συνολική έκταση έως 40.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν σε δύο επιστημονικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy» και σε σχετική συνέντευξη τύπου που διοργάνωσε η NASA.

Η ανακάλυψη αναμένεται να έχει σημαντικές θετικές επιπτώσεις για τις μελλοντικές αποστολές στο φεγγάρι. Η NASA έχει ως στόχο την επιστροφή των αστροναυτών της στη Σελήνη το 2024 στο πλαίσιο του προγράμματος «’Αρτεμις», διαδόχου του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων» των δεκαετιών 1960 και 1970.

«ΠΕΡΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ» (ΜΙΚΡΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΡΘΡΩΝ: ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ: 6 Ν.Μ.(Α) -ΡΩΣΟΣ ΥΠΕΞ : 12 N.M (B)

Α) Κ.Μητσοτάκης: «Η κυριαρχία μας στη θάλασσα είναι στα 6 ν.μ.» -«Τελείωσε» εθνική δικαιοδοσία & δικαιώματα σε υφαλοκρηπίδα

 

Άρης Δημητρακόπουλος

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε εκτενώς από το βήμα της Βουλής για τα ελληνοτουρκικά συμφωνώντας μαζί με τους υπουργούς του (Γεραπετρίτη, Χρυσοχοΐδη, Παναγιωτόπουλο) πως υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να υπερασπίζεται την ελληνική κυριαρχία, η οποία εκτείνεται στα 6 ναυτικά μίλια στη θάλασσα και στα 10 ναυτικά μίλια στον αέρα, όσο δηλαδή είναι τα χωρικά ύδατα και ο εθνικός εναέριος χώρος.

Με αυτό τον τρόπο ο κ. Μητσοτάκης έβαλε τέλος στη συζήτηση περί έμπρακτης υπεράσπισης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα & τη δυνητική ΑΟΖ σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο.

Ελλάδα-Ρωσια (μικρή συλλογή άρθων με αφορμή την επισκέψη Λαβρωβ)

Α.Το ρωσικό άνοιγμα στην Ελλάδα, η «αλεπού της διπλωματίας» που έρχεται και η Τουρκία

 

Παναγιώτης Σωτήρης

Λίγο πριν την επίσκεψη Λαβρόφ στην Αθήνα, η Ρωσική Πρεσβεία στην Αθήνα υπενθυμίζει την πάγια θέση της για το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 νμ και το διεθνές δίκαιο για τις ΑΟΖ, υπογραμμίζοντας ότι η σύμπραξη με την Τουρκία είναι μονο τακτική

Σε μια εποχή όπου συνήθως όπου οι υπουργοί Εξωτερικών βλέπουν τη συγκεκριμένη θητεία τους περισσότερο ως εφαλτήριο για την πολιτική τους καριέρα, ο Σεργκέι Λαβρόφ αποτελεί μια σπάνια εξαίρεση ως κάποιος που έχει αφιερωθεί στη διπλωματία.

The Vampire Ship

Alexander Clapp/September 28, 2020

 

How the seizure of Europe’s largest heroin shipment created bloody fallout throughout the world—and sparked still-raging political corruption scandals in Turkey, Greece, and the Middle East

Illustrations by Owen Freeman

https://audm.herokuapp.com/player-embed/?pub=newrepublic&articleID=the-vampire-ship-clapp

On April 28, 2014, a fishing trawler intercepted an oil tanker in the Gulf of Oman, a day after the tanker had left Dubai for Greece. Three men climbed aboard the tanker and spent the night packing hundreds of small sacks of heroin, weighing at least two metric tons in total, into its ballast boxes. After they finished, two of the men sailed back to the coast. One stayed behind. He carried a handgun and ordered the tanker’s crew to keep sailing.

Ὁ μαρασμός τῶν κλασσικῶν σπουδῶν

antifono.gr

Φώτης Σχοινάς   Ιουλίου 2020

Τά Ἑλληνικά γράμματα γονιμοποίησαν τόν Χριστιανισμό κατά τήν πρώτη μ. Χ. χιλιετία καί στήν αὐγή τῶν νεωτέρων χρόνων γονιμοποίησαν τόν νεωτερικό Εὐρωπαϊκό πολιτισμό. Μποροῦμε βάσιμα νά ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ἀπετέλεσαν τήν γονιμοποιό μήτρα τοῦ Μεσαιωνικοῦ Ὀρθόδοξου πολιτισμοῦ καί τῆς Εὐρωπαϊκῆς νεωτερικότητος. Ἡ συνάντηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ μέ τόν Χριστιανισμό ὑπῆρξε τό μέγιστο πολιτισμικό γεγονός στήν πνευματική ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος. Ὅπως ἔχει γραφεῖ «ἡ ἱστορική συνάντηση τοῦ Χριστιανισμοῦ μέ τόν Ἑλληνισμό ὑπῆρξε χωρίς ἀμφιβολίαν τό μεγαλύτερο κοσμοϊστορικῆς σημασίας γεγονός πού ἐπήγαγε τήν βαθύτερη καί ριζικώτερη τομή στήν καθόλου ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητος».[1] Ἡ συνάντηση καί σύζευξη αὐτή παρήγαγε τόν Ἑλληνορθόδοξο πολιτισμό στήν Ἀνατολή καί τόν Λατινικό Σχολαστικισμό στή Δύση τήν περίοδο τοῦ Μεσαίωνα. Τήν περίοδο τῆς Ἀναγεννήσεως πάλι τά Ἑλληνικά γράμματα εἶχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Ἡ ἀφύπνιση τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τόν λήθαργο τοῦ Μεσαίωνα βασίσθηκε στήν – κοιταγμένη μέ ἄλλο μάτι πλέον – κλασσική ἑλληνορωμαϊκή παιδεία.

Καθ̉ ὅλους τούς νεωτέρους χρόνους οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ εἶχαν τήν κλασσική παιδεία ὡς ὁδηγητικό κανόνα τῆς πορείας των. Ἡ Γαλλική Ἐπανάσταση καί ἡ Ἀμερικανική Ἐπανάσταση καί κατ̉ ἐπέκτασιν ἡ Γαλλική Δημοκρατία καί ἡ Ἀμερικανική Δημοκρατία εἶχαν ὡς πρότυπο κυρίως τήν Ρωμαϊκή Δημοκρατία (res publica populi Romani) καί δευτερευόντως, ἀλλ’ὄχι ἀμελητέως, τήν Ἀθηναϊκή Δημοκρατία. Οἱ Γεραμανοί στράφηκαν κυρίως στήν κλασσική Ἑλλάδα γιά νά βροῦν τίς ρίζες καί τή ταυτότητα τοῦ κατακερματισμένου ἔθνους των, τῆς Γεραμανικότητας, ὅθεν καί ἐκαλλιέργησαν σέ ὕψιστο βαθμό τά Ἑλληνικά Γράμματα. Ὅπως ἔχει γραφεῖ γιά τήν ἐκπαίδευση τῆς Εὐρώπης καί τῶν ΗΠΑ κατά τόν 19^ο-20^ο αἰῶνα: «Στη διάρκεια του 19^ου αιώνα, όταν δημιουργήθηκαν τα εθνικά κράτη και θεμελιώθηκαν τα εθνικά συστήματα εκπαίδευσης, η βιομηχανική επανάσταση, ανατρέποντας παραδοσιακές δομές και λειτουργίες, ευνόησε τήν εμφάνιση ιδεολογικών ρευμάτων που ανέπτυξαν νέες μορφές πάλης των εργατών κατά της εκμετάλλευσης. Καταιγιστικές ήταν και οι επιστημονικές εξελίξεις, που έδωσαν μιά αισιόδοξη προοπτική προόδου και ώθησαν στην εφαρμογή του θετικισμού στην φιλοσοφία. Μέσα σ̉ αυτή τη δίνη των αλλαγών πρωταρχικός σκοπός της εκπαίδευσης κατά τον Green ήταν η διαμόρφωση των εθνικών συνειδήσεων και η ενίσχυση των θεσμών εξουσίας του εθνικού κράτους. Η εκπαίδευση έφερε τη σφραγίδα “της ιδεολογικής ηγεμονίας των κυρίαρχων τάξεων.” Υπό αυτή την οπτική ιδρύματα όπως το Oxford, το Harvard, το Lycne Luis-Le-Grand παρείχαν, κατά τις αντιλήψεις της εποχής, εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και αποσπούσαν εγκωμιαστικές κριτικές, λόγω της επιτυχημένης συμβολής τους στην αποστολή που τους είχε ανατεθεί…Σ̉ όλες τις περιπτώσεις κριτήριο ποιότητας θεωρήθηκε η επίτευξη ενός συγκεκριμένου και κοινωνικά προσδιορισμένου στόχου, κριτηρίου με καθαρά λειτουργικές και εργαλειακές διαστάσεις. Παρ̉ όλα αυτά για το σύνολο των ανθρώπων της διανόησης και των κοινωνικών και πολιτικών κύκλων της εποχής, βασικό στοιχείο ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης ήταν η διδασκαλία των ανθρωπιστικών σπουδών και κυρίως των κειμένων της αρχαίας κλασικής γραμματείας. Οι ανθρωπιστικές σπουδές, εξ αιτίας της εγγενούς μορφωτικής τους αξίας αλλά και των δυσκολιών στην προσέγγιση των αρχαιοελληνικών κειμένων, θεωρήθηκαν απόλυτο κριτήριο ποιότητας και μάλιστα απαλλαγμένο από “εγκόσμιες υστεροβουλίες”, παρ̉ όλο που εν τέλει είχαν πρακτική χρησιμότητα που απαιτούσε η άσκηση δημοσίου λειτουργήματος…Στην περίοδο που μεσολάβησε από τον 19^ο αιώνα μέχρι τά πρώτα χρόνια μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν συνέβησαν μεγάλες εκπαιδευτικές αλλαγές, εκτός ίσως από την επιρροή της προοδευτικής παιδαγωγικής στις διδακτικές προσεγγίσεις και την ενίσχυση των φυσικών επιστημών στα Προγράμματα Σπουδών, εξ αιτίας των πιέσεων που άσκησαν ο θετικισμός, ο πραγματισμός και η εντυπωσιακή πρόοδός τους».[2] Ἡ παιδεία τῶν λαῶν αὐτῶν ὡς καί τό 1960 περίπου εἶχε ὡς βάση τήν κλασσική ἑλληνορωμαϊκή παιδεία. Μέ βάση τήν παιδεία αὐτή, ὅπως ἀναφέρει ὁ Σάϊμον Γκότχιλντ, οἱ Ἄγγλοι στά τέλη του 19^ου καί στίς ἀρχές τοῦ 20^ου αἰῶνα ἀσκοῦσαν τήν διοίκηση στήν ἀχανή αὐτοκρατορία τους. Ὅπως γράφει: «Ἡ Βρετανία τοῦ δεκάτου ἐνάτου αἰώνα  ἦταν μιά κουλτούρα πού βίωσε ριζικές ἀλλαγές. Ἡ καλλιτεχνική ἐπανάσταση τοῦ ρομαντισμοῦ δέν μπορεῖ νά διαχωριστεῖ ἀπό τό φιλελληνισμό τῶν σημαντικότερων συγγραφέων του. Ἡ ἐκπαιδευτική πρακτική καί ἡ ἐκπαιδευτική θεωρία, πού διαμόρφωσαν τή σκέψη τῶν ἡγεμόνων τῆς Βρετανικῆς Αὐτοκρατορίας ἀλλά καί τίς κυρίαρχες μορφές στή δημόσια ζωή τῆς χώρας, ἀσχολήθηκαν συστηματικά μέ τή θέση τῶν ἀρχαίων συγγραφέων. Τά ἑλληνικά καί τά λατινικά ἀποτελοῦσαν ἐφόδιο τοῦ βικτοριανοῦ πνεύματος».[3] Καί ἡ βάση τῆς Ἀμερικανικῆς ἐκπαιδεύσεως ἦταν πάνω-κάτω ἡ αὐτή. Τό γεγονός πού συγκλόνισε τήν Ἀμερική καί συνέβαλε καθοριστικά στήν ἀλλαγή τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ της προσανατολισμοῦ ἦταν ἡ ἐπιτυχία τῶν Σοβιετικῶν στίς Διαστημικές Πτήσεις γύρω στό 1960, τό περίφημο «σπούτνικ σόκ». Ἡ Ἀμερική ἔπρεπε νά φθάσει καί νά ξεπεράσει τή Σοβιετική Ἕνωση στήν ἐξερεύνηση τοῦ Διαστήματος. Ὅθεν τά Προγράμματα τῶν Σπουδῶν της ἄλλαξαν κατεύθυνση, ἐγκατέλειψαν τόν ἀνθρωπιστικό χαρακτῆρα τους καί ἔλαβαν χαρακτῆρα περισσότερο τεχνοκρατικό. Δόθηκε περισσότερη ἔμφαση στήν Τεχνολογία καί δή στίς Νέες Τεχνολογίες τῆς Πληροφορικῆς. Ἔκτοτε, συνεπικουρούσης σύν τῷ χρόνῳ τῆς ἐπιβολῆς τῆς ἐλευθέρας ἀγορᾶς ὡς παγκοσμίου οἰκονομικοῦ μοντέλου, τοῦ νεοφιλελευθερισμοῦ, τῆς ἀνταγωνιστικότητος καί τῆς ραγδαίας ἐξελίξεως τῆς Τεχνολογίας τῆς Πληροφορικῆς, ἐγκαταλείπονται ἤ καλύτερα ὑποχωροῦν σημαντικά οἱ κλασσικές σπουδές στό ἐκπαιδευτικό σύστημα τῶν προηγμένων ἐπιστημονικά, οἰκονομικά καί τεχνολογικά κοινωνιῶν.Ἡ Παιδεία ὑποτάσσεται στήν Οἰκονομία. Τό ζητούμενο εἶναι πλέον ἡ κατάρτιση καί ἐπανακατάρτιση σέ βασικές δεξιότητες (ἐξ οὗ καί ἡ περιλάλητη “διά βίου μάθηση”) τῶν μαθητῶν, ὥστε νά εἶναι ἕτοιμοι στήν ραγδαία ἐξελισσομένη ἀγορά τῆς ἐργασίας. Πλέον ὁ μαθητής δέν κατακτᾶ ὁρισμένες σταθερές γνώσεις σέ ὁρισμένα ἐπιστητά τοῦ φυσικοῦ καί κοινωνικοῦ βίου, ἀλλά τό ἀπαιτούμενο εἶναι νά ἀποκτήσει ὁρισμένες δεξιότητες (μεταγνωστικές, νοητικές, γλωσσικές, συνεργατικές, ἐπικοινωνιακές, δεξιότητες ζωῆς-life skills), ὥστε νά εἶναι σέ θέση «νά κάνει ὅ,τι τοῦ ζητήσουν» οἱ διάφοροι ἐργοδότες του στό μέλλον, στά διάφορα ἐπαγγέλματα (ὄχι ἕνα σταθερό) πού θά ἀσκήσει στήν ἐργασιακή δραστηριότητά του. Τό Σχολεῖο ἀπό ἵδρυμα μεταδόσεως γνώσεων ἔχει μετατραπεῖ ἤ τείνει νά μετατραπεῖ σέ φορέα ἀναπτύξεως τῶν διαφόρων δεξιοτήτων πού ἀναφέραμε ἀνωτέρω. Ὅπως ἔχει γραφεῖ: «Στα χρόνια της ύστερης νεωτερικότητας, με την απελευθέρωση και παγκοσμιοποίηση των αγορών, την ενίσχυση των πολυεθνικών εταιρειών, την ιδιωτικοποίηση δραστηριοτήτων του δημόσιου τομέα, την κατάργηση των εργασιακών πρακτικών και ρυθμίσεων του παρελθόντος και την αντικατάστασή τους από νέες, την υιοθέτηση διαφορετικής εργασιακής κουλτούρας, θεμέλιο των οποίων υπήρξε η ραγδαία ανάπτυξη των Νέων Τεχνολογιών, σηματοδοτήθηκε η ανάδυση και ανάπτυξη της αποκαλούμενης οικονομίας της κοινωνίας της γνώσης. Οι απαιτήσεις της αγοράς μετατοπίζουν το κέντρο βάρους της ποιότητας από τις γνώσεις στις δεξιότητες/ικανότητες: γνωστικές, κοινωνικές, προσωπικές και επαγγελματικές, με παράπλευρη συρρίκνωση των ανθρωπιστκών σπουδών, αφού η ενότητα πνευματικής και επαγγελματικής προοπτικής που αυτές διασφάλιζαν ἔχει διαρραγεί. Η εργαλειακή γνώση και οι δεξιότητες αποτελούν πλέον, κατά την επικρατούσα αντίληψη, την πεμπτουσία της ποιοτικής εκπαίδευσης, η οποία κρίνεται εκ του αποτελέσματος (επιδόσεις μαθητών, επαγγελματικές προοπτικές, επικοινωνιακές δεξιότητες και ικανότητες ν̉ αντιλαμβάνονται, να αναλύουν και να διαχειρίζονται προβλήματα της καθημερινότητας) και όχι από τις εισροές. Πλέον την ποιοτική εκπαίδευση δεν μπορεί παρά να στοιχειοθετεί η ικανοποίηση όσων προτεραιοτήτων παραπέμπουν ευθέως στη στενή σχέση που οφείλει να ἔχει η εκπαίδευση με την οικονομία».[4]

Ὅπως εἴδαμε ἡ συμβολή τῶν κλασσικῶν γραμμάτων στήν ἀνάπτυξη τοῦ Χριστιανισμοῦ τήν πρώτη μεταχριστιανική χιλιετία καί στή διαμόρφωση τῆς Εὐρωπαϊκῆς νεωτερικότητας τη δεύτερη χιλιετία ἦταν καταλυτική. Ποιά ὅμως εἶναι ἡ τύχη τους στήν αὐγή τῆς τρίτης  χιλιετίας; Μᾶλλον μηδαμινή − καί αὐτό, λυπηρόν εἰπεῖν,  ὄχι ἐπ̉ ἀγαθῷ τῆς ἀνθρωπότητος.Οἱ κλασσικές σπουδές θεωροῦνται σπουδές ἄχρηστες καί περιττές. Ὁ ρόλος τους σήμερα εἶναι περιθωριοποιημένος καί ἡ ἀξία τους κλονισμένη καί σέ ἀμφισβήτηση. Ὁ σύγχρονος τεχνοκρατικός πολιτισμός δέν φαίνεται νά ἔχει καμμιά ἀνάγκη τίς κλασσικές σπουδές. Φαίνονται σάν ἀπομεινάρι ἑνός παρωχημένου κόσμου χωρίς καμμιά ἀξία καί χρησιμότητα στό σύγχρονο κόσμο.Ὁ καθηγητής Ἀντώνης Ρεγκάκος γράφει ἐπ̉ αὐτοῦ: «Η κλασική φιλολογία βρίσκεται – ακόμη μια φορά – σε κρίση. Όποιος αρέσκεται στην χάραξη μακρόπνοων προοπτικών με γνώμονα εξωτερικές χρονολογικές συγκυρίες θα μπορούσε να πει ότι η αρχαία ελληνική γραμματεία, αφού σημάδεψε την πρώτη μετά Χριστόν χιλιετία υπηρετώντας τόν Χριστιανισμό και τη δεύτερη υπηρετώντας την Αναγέννηση, τον Ανθρωπισμό και την Νεωτερικότητα, δεν φαίνεται να ἔχει καμιά ιδιαίτερη αποστολή στην αρχή της τρίτης χιλιετίας».[5]

Β. Ἡ γλωσσική καί διανοητική ἔκπτωση τῶν συγχρόνων μαθητῶν-φοιτητῶν

Ἔχουν γραφεῖ πολλά γιά τόν γλωσσικό καί διανοητικό ἀκρωτηριασμό τῶν Ἑλλήνων μαθητῶν. Τό φαινόμενο ὅμως τοῦ γλωσσικοῦ καί διανοητικοῦ ἀκρωτηριασμοῦ δέν εἶναι ἀποκλειστικά ἑλληνικό. Παρατηρεῖται καί στή Γαλλία, χώρα μέ προηγμένη παιδεία καί κουλτούρα. Δύο σχετικῶς πρόσφατα κυκλοφορηθέντα βιβλία στήν Ἕλλάδα μαρτυροῦν γιά τήν γλωσσική καί διανοητική ἀποδυνάμωση σέ ἀνησυχητικό βαθμό τῶν Γάλλων μαθητῶν.

Ποῦ ὀφείλεται ὅμως αὐτή ἡ πανθομολογούμενη γλωσσική ἀνεπάρκεια καί πτώχευση τῆς σκεπτικῆς-λογικῆς ἱκανότητας τῶν συγχρόνων Γάλλων μαθητῶν; Στίς νέες μεθόδους ἐκμαθήσεως τῆς ἀνάγνωσης στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση κατά τήν Ν. Πολονύ.[6] Στίς νέες μεθόδους ἐκμαθήσεως τῆς ἀνάγνωσης καί γραφῆς ἐγκαταλείπεται ἡ σύνταξη τῆς προτάσεως ὡς θεμελιώδους μονάδας τοῦ λόγου καί ἀντ᾿ αὐτῆς εἰσάγεται ἡ λεγομένη κατανόηση τῆς δομῆς τοῦ κειμένου. Ἔτσι ὅμως πλήττεται ἀνεπανόρθωτα ἡ ὀργάνωση τῆς λογικῆς σκέψεως.[7] Στή θέση της προωθεῖται μία θολή καί ἐξωλογική κατανοητική μέθοδος ἐνορατικοῦ-διαισθητικοῦ τύπου πού ἀποσκοπεῖ μέν στή σύλληψη τῆς νοηματικῆς ὁλότητας τοῦ κειμένου, ἀδυνατεῖ ὅμως νά παρακολουθήσει τήν  ἄρθρωση τῆς λογικῆς συνεκτικότητας τῶν νοημάτων καί τοῦ συντακτικοῦ τους ἁρμοῦ, καθιστώντας ἔτσι ἀνεπίτευκτη καί τήν πρωταρχικά ἐπιδιωκόμενη ὁλιστική κατανόηση.Ἔτσι κατά τήν Γαλλίδα φιλόλογο στό σύγχρονο Γαλλικό σχολεῖο ἐπιχειρεῖται μία συστηματική ἐπίθεση καί βίαιη ἐξάρθρωση τῆς λογικῆς στό ὄνομα μιᾶς προοδευτικῆς, ἀλλά τελείως ἀναποτελεσματικῆς μεταρρύθμισης.[8] Ἀκόμη τονίζει ἡ Γαλλίδα συγγραφεύς ὅτι εἶναι καταστρεπτική γιά τήν ἐκμάθηση τῶν Γαλλικῶν ἡ ἐγκατάλειψη τῆς συστηματικῆς διδασκαλίας τῶν κλασσικῶν γλωσσῶν, δηλαδή τῶν Λατινικῶν καί τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν.[9] Κατά τήν Γαλλίδα φιλόλογο εἶναι τεράστια ἡ σημασία γιά τήν ὀργάνωση τῆς σκέψης καί τήν ἐκμάθηση τῶν Γαλλικῶν ἡ διδασκαλία τῶν Λατινικῶν καί τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν.[10] Ἀκόμη στό σύγχρονο Γαλλικό σχολεῖο παραμελεῖται ἡ διαμόρφωση τῆς ἱστορικῆς συνείδησης, ἀπαραίτητης γιά τήν ἐπιβίωση τοῦ Γαλλικοῦ ἔθνους. Τό μῖσος γιά τό παρελθόν, γιά κάθε τί παρωχημένο, εἶναι κυρίαρχο στό ὄνομα τῆς λατρείας τοῦ «καινούργιου». Ἐπιχειρεῖται μία μεθοδευμένη ἐξάρθρωση τῆς ἱστορικῆς συνέχειας, τῆς ἀλληλουχίας τῶν γεγονότων, τῶν παλαιότερων μορφῶν σκέψεως πού ἀποτέλεσαν τό θεμέλιο τοῦ Γαλλικοῦ ἔθνους.[11] Εἶναι χαρακτηριστικό αὐτό πού ἀναφέρει ἡ Ν. Πολονύ ὅτι ἕνας ἐπιθεωρητής τοῦ Γαλλικοῦ ὑπουργείου Παιδείας συνέταξε μία ἀναφορά μέ ἡμερομηνία 10 Ὀκτωβρίου 2003 κατά ἑνός καθηγητῆ τῆς ἱστορίας, ὁ ὁποῖος εἶχε τολμήσει νά ἐξηγήσει στούς μαθητές ὅτι τό μάθημά του εἶχε σκοπό νά «τούς μεταδώσει τή συλλογική μνήμη, καί νά τούς ἀναπτύξει τό συναίσθημα ὅτι ἀνήκουν σ᾿ ἕνα σύνολο, στούς Γάλλους, στόν δυτικό κόσμο»[12].

Ἡ λέξη «κληρονομιά» μέ ὅ,τι αὐτή συνεπάγεται γιά τό σήμερα καί τό αὔριο, τό παρόν καί τό μέλλον ἔχει ἀντικατασταθεῖ ἀπό τό θολό λεκτικό μόρφωμα «κοινή κουλτούρα» πού περιορίζει σ᾿ ἕνα φευγαλέο παρόν, σ᾿ ἕνα σκιῶδες τώρα, δίχως χθές καί αὔριο, δίχως οὐσιαστικά συμπαγή πολιτισμική ὑπόσταση. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος μέ ἱστορική συνείδηση ἔχει παρελθόν καί μέλλον, ὄχι μόνο παρόν. Ἡ σύγχρονη ἐκπαίδευση περιορίζει τόν Γάλλο πολίτη μόνο στό παρόν, τόν περιορίζει μόνο σέ μιά μετέωρη δίχως ἱστορικό βάθος καί μελλοντικό ὁρίζοντα παροντικότητα. Τό κυρίαρχο πάθος πού προωθεῖται ἀπό τή σύγχρονη ἐκπαίδευση εἶναι νά ζεῖς γιά τή στιγμή, γιά τό σήμερα, γιά τόν ἑαυτό σου ὄχι γιά τούς προγόνους, τούς ἀπογόνους, γιά τούς ἄλλους. Στό ὄνομα τοῦ διαφορετικοῦ – τοῦ πολιτισμικά διαφορετικοῦ – ἀπογυμνώνονται οἱ Γάλλοι μαθητές ἀπό τήν πολιτιστική κληρονομιά, τήν παρακαταθήκη τοῦ παρελθόντος. Πρόκειται οὐσιαστικά γιά μιά συλλογική αὐτοκτονία, ὅπως χαρακτηριστικά σημειώνει ἡ Ν. Πολονύ.[13]

Ἀλλά τό φαινόμενο τῆς διανοητικῆς-γλωσσικῆς πτώχευσης τῶν σημερινῶν νέων δέν εἶναι φαινόμενο ἀποκλειστικά Γαλλικό. Ἀπό τήν ἄλλη μεριά τοῦ Ἀτλαντικοῦ, τήν Ἀμερική, ἀκούγονται φωνές ἀγωνίας γιά τήν κατάρρευση τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συστήματος. Πολλοί ἐκπαιδευτικοί ὅλων τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως, ἀκόμη καί τῆς ἀνωτάτης, παραπονοῦνται στίς Η.Π.Α. γιά τήν ἀδυναμία τῶν συγχρόνων νέων νά διατυπώσουν μέ τάξη, σαφήνεια καί λογικό εἱρμό τίς σκέψεις τους εἴτε προφορικά εἴτε γραπτῶς.  Ὁμιλοῦν γιά χαλαρότητα στή σύνταξη, γιά ἔλλειψη λογικῆς συνοχῆς, γιά ἔλλειψη λεκτικῆς “πληροφοριακότητας” καί σφιχτῆς “συνεκτικότητας”, γιά μειωμένη ἀκριβολογία, γιά σημασιολογική προχειρότητα στή χρήση τοῦ λόγου τῶν συγχρόνων νέων. Ἐν τέλει γιά “θολή σκέψη”, ἀφοῦ γλῶσσα και σκέψη συνάπτονται ἀρρήκτως.[14] Στό ἐν λόγῳ βιβλίο τῆς Jane M. Healy, PH. D., Μυαλά πού κινδυνεύουν. Γιατί τά παιδιά μας δέν σκέφτονται, μετάφραση Γκόλφω Τζελετοπούλου, ἐκδ. Λυχνία, Ἀθήνα 1996 στή σελίδα 92 διαβάζουμε ὅτι οἱ ἐκπαιδευτικοί στίς Η.Π.Α. ἐκφράζουν τή βαθιά τους ἀνησυχία γιά «μειωμένες ἀκουστικές ἐπιδεξιότητες (ἐνν. τῶν μαθητῶν), γιά ἀνικανότητα νά διατηρήσουν τήν προσοχή, νά καταλάβουν καί νά θυμοῦνται ὕλη πού παρουσιάστηκε προφορικά· ἀδυναμία ἱκανότητας νά βάλουν γεγονότα καί ἰδέες σέ εἱρμό καί τάξη στόν προφορικό καί στόν γραπτό λόγο· τάση γιά ἐπικοινωνία μέ χειρονομίες ἀντί μέ λέξεις· μειωμένη γνώση λεξιλογίου πάνω ἀπό τήν τετάρτη τάξη· πολλαπλασιασμό τῶν “βοηθητικῶν” λέξεων ἀντί γιά αὐθύπαρκτες λέξεις (“ξέρεις, σάν, τό πράγμα, λοιπόν”)· δυσκολία νά διακρίνουν τίς διαφορές τῶν ἤχων στίς λέξεις καί δυσκολία νά τίς βάλλουν στή σειρά. Αὐτό φαίνεται στή δυσκολία προφορᾶς καί ἀνάγνωσης μεγάλων λέξεων καί στήν ὀρθογραφία· ἀντιληπτική δυσκολία δυσκολότερων ἀναγνωστικῶν κειμένων· δυσκολία στήν κατανόηση μεγαλυτέρων προτάσεων, πλαγίων προτάσεων, ἀνώτερων συντακτικῶν δομῶν στίς μεγαλύτερες τάξεις· δυσκολία μετάβασης ἀπό τήν ἰδιωματική γλώσσα στό γραπτό λόγο». Ἀλλά καί στήν ἀνωτάτη ἐκπαίδευση τῶν Η.Π.Α. ἡ γλωσσική ἱκανότητα – καί ἡ ἄμεσα συναπτομένη μ᾿ αὐτήν σκεπτική ἱκανότητα– δέν εἶναι καθόλου ἱκανοποιητική καί ἐπαρκής. Ἡ ἀνωτέρω μνημονευθεῖσα Jane M. Healy γράφει τά ἑξῆς: «Μερικοί καθηγητές πανεπιστημίου μοῦ ἔλεγαν πρόσφατα πώς δέν μποροῦν νά πιστέψουν τίς δυσκολίες πού οἱ σημερινοί νέοι ἔχουν μέ τήν ἀναλυτική σκέψη. Γιά παράδειγμα, ἕνας πολύ γνωστός καθηγητής ψυχολογίας σέ ἕνα μεγάλο πανεπιστήμιο τῆς Φλόριντα εἶπε, “εἶναι πηγή ἔκπληξης γιά μένα τό πόσο πολλοί σπουδαστές δέν μποροῦν νά συγκεντρώσουν τίς ἰδέες τους. Δέν μποροῦν νά ἐκθέσουν μιά ἰδέα μετά τήν ἄλλη μέ λογικό τρόπο. Ἔχω στίς τάξεις μου μεγαλύτερους ἐνήλικους σπουδαστές καί νεότερους σέ μικρότερες τάξεις, καί εἶναι μέ τούς νεότερους πού ἔχω τίς περισσότερες δυσκολίες. Πραγματικά πιστεύω πώς αὐτό ὀφείλεται στίς μειωμένες λεκτικές ἐπιδεξιότητες. Ἄν δέν κατέχεις καλά τή γλῶσσα, δέν ἔχεις ἐργαλεῖο γιά νά σκεφτεῖς. Δέν ἔχεις σχηματίσει τίς κατάλληλες κατηγορίες λεκτικά γιά νά συνδέσεις τίς ἰδέες. Ἡ γλῶσσα ἀλλάζει τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ ἐγκέφαλος ὀργανώνει τίς κατηγορίες μέ τίς ὁποῖες ἐργάζεται. Γι᾿ αὐτούς τούς σπουδαστές ἡ ὅλη γλωσσική διεργασία ἁπλῶς δέν ὑπάρχει. Οἱ σύνδεσμοι μεταξύ τῶν ἰδεῶν, πού ἡ γλῶσσα προβλέπει λείπουν”»[15]   Βλέπουμε λοιπόν τά γενικώτερα ἀδιέξοδα στήν ἐκπαίδευση τῆς Γαλλίας καί τῶν Η.Π.Α.Γιά τήν Ἑλληνική πραγματικότητα τά πράγματα εἶναι πολύ χειρότερα…

Γ. Ἡ ἀξία καί ἀναγκαιότητα τῶν κλασσικῶν σπουδῶν

Κατά τήν ἐποχή τῆς παγκοσμοιοποίησης, ὅπου τά προγράμματα σπουδῶν διαμορφώνονται σύμφωνα μέ τίς ἀνάγκες τῆς ἀγορᾶς καί συνάπτονται στενώτεροι δεσμοί ἀνάμεσα στήν ἐκπαίδευση καί τίς ἐπιχειρήσεις, ὅπου ὁ ἄνθρωπος θεωρεῖται χρηστική ὀντότητα καί πράττει ἀναλόγως, ἀνεξάρτητα ἀπό τόν τόπο διαμονῆς του, τήν  ἱστορία καί τόν πολιτισμό του[16], ἡ ἑλληνική ἐκπαίδευση ὀφείλει νά ἀποτελέσει ἀνάχωμα διατηρώντας τό κάλλος, τήν αἰσθητική, καί τήν ἀκριβολογία τῆς  ἑλληνικῆς γλώσσας. Νά διατηρήσει καί ἐμπεδώσει τίς οὑμανιστικές ἀξίες καί τόν λεγόμενο  πολιτισμό τοῦ πνεύματος. Ὅπως ἔχει γραφεῖ  ἡ παγκοσμιοποίηση ἐπιτάσσει νά διαμορφώσουμε  ἐπειγόντως τήν ἐκπαίδευση ἔτσι ὥστε «να παρέχει μόνο εργαλειακή μάθηση και να υπηρετεί τα συμφέροντα της παγκόσμιας αγοράς, χωρίς να εστιάζει σε ανθρωπιστικές αξίες, όπως είναι η ανάγκη γιά ετερότητα, δικαιοσύνη, ισότητα και ελευθερία».[17]

Δυστυχῶς στίς μέρες μας προάγεται ἕνας ἐξισωτισμός πρός τά κάτω πού μᾶλλον ἰσοπέδωση εἶναι παρά ἰσότητα.Γιά τή Γαλλική ἐκπαίδευση ἔχει γραφεῖ: «Σέ ἐπιλεγμένα γαλλικά σχολεῖα ὅπου φοιτοῦν κυρίως μαθητές εὐπόρων καί μορφωμένων οἰκογενειῶν διδάσκονται, ὡς μαθήματα ἐπιλογῆς, οἱ λεγόμενες “νεκρές γλῶσσες”, δηλαδή τά Λατινικά καί τά Ἀρχαῖα Ἑλληνικά. Αὐτή ἡ ἐκπαιδευτική ἰδιαιτερότητα προσφέρει ἕνα πνευματικό πλεονέκτημα, χάρη στό ὁποῖο ἐνισχύονται οἱ πιθανότητες ἐπιτυχίας στόν διαγωνισμό γιά τίς Grandes Ecoles· τά Ἱδρύματα Ἀνωτάτης Παιδείας ὅπου προετοιμάζεται ἡ γαλλική élite. Οἱ νεκρές γλῶσσες ἐξασφαλίζουν, ἐμμέσως πλήν σαφῶς, τήν διατήρηση καί βελτίωση   τοῦ οἰκογενειακοῦ οἰκονομικοῦ καί κοινωνικοῦ status. Ἡ ἐκπαιδευτική μεταρρύθμιση τήν ὁποία εἰσηγεῖται ἡ Ὑπουργός Παιδείας Najat Vallaud-Belkacem ἀποσκοπεῖ κατ̉ ἀρχήν στήν καταπολέμηση τῶν ἐκπαιδευτικῶν ἀνισοτήτων. Σέ αὐτό τό πνεῦμα, περιορίζεται δραστικά ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων γλωσσῶν,  ὥστε νά ἀποτραπεῖ ἡ ἀναπαραγωγή τῶν ἀνισοτήτων αὐτῶν. Ἡ Ὑπουργός δέν ἐπιδιώκει νά ἐπεκτείνει τήν σπουδή τῶν ἀρχαίων στούς λιγότερο προνομιούχους μαθητές, ἀλλά οὐσιαστικά τήν καταργεῖ:  ἐξισώνει διά τῆς ἰσοπέδωσης πρός τά κάτω… Τό ἑλληνικό  κράτος, τά ἑλληνικά μορφωτικά ἱδρύματα καί ὁ Ἑλληνισμός τῆς Διασπορᾶς θά ὄφειλαν νά συμμαχήσουν μέσα στίς δυτικές κοινωνίες μέ ὅσους καί ὅποιους ἀγωνίζονται νά ἀποτρέψουν τήν διάβρωση τῶν κλασικῶν σπουδῶν. Στήν Γαλλία, πλεῖστες ὅσες προσωπικότητες τῆς πολιτικῆς, τῆς οἰκονομίας καί τῆς δημόσιας διοίκησης γνωρίζουν ἐξ ἰδίας πείρας τά ἀγαθά τῆς κλασικῆς παιδείας καί τήν σημασία της. Ὅμως, ἡ παρά φύσιν συμμαχία τῆς ἐκπαιδευτικῆς ἀμερικανοποίησης μέ ἀριστερῆς ἐμπνεύσεως ἐξισωτικά ἰδεολογήματα κατορθώνει σταδιακά νά ὑπερκεράσει τίς ἀμυντικές προσπάθειες. Τά δύο φαινομενικά ἀντιφατικά ρεύματα συγκλίνουν, καθώς συναντῶνται στόν ἀντι-ἐλιτισμό καί στόν οἰκονομισμό. Ἡ Ἑλλάδα ἔχει πρό πολλοῦ ὑποπέσει στήν ἴδια παγίδα, περιθωριοποιώντας στό ἐκπαιδευτικό της σύστημα  τήν κλασική παιδεία, τά Ἀρχαῖα  καί τά Λατινικά»[18].

Στά Ἑλληνικά ἔχει γραφεῖ ὅ,τι σπουδαιότερο δημιούργησε τό ἀνθρώπινο πνεῦμα. Ἡ ἀρχαία Ἑλληνική σκέψη ἀλλά καί ἡ χριστιανική σκέψη πρωτογενῶς διετυπώθησαν σέ αὐτή τή γλῶσσα. Ὅπως γράφει ὁ Ἰταλός διανοητής Nuccio Ordine: «Ὁμοίως, τήν πιό ἔξυπνη ἀπάντηση στήν ἀνόητη ἐρώτηση ὅποιου ἀκόμη ζητᾶ στίς μέρες μας  ἀπό τούς μαθητές μας νά ποῦνε “σέ τί  χρησιμεύει ἡ ἐκμάθηση τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν” μποροῦμε νά τή βροῦμε στό μυθιστόρημα τῆς Marguerite Yourceenar Ἀνδριανοῦ Ἀπομνημονεύματα. Σ̉ ἕναν συγκινητικό στοχασμό ἀφιερωμένο στό μεγαλεῖο τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ, ὁ Ρωμαῖος αὐτοκράτορας ‒ ἐκλεπτυσμένος διανοητής καί φιλότεχνος ἔπλεξε τό ἐγκώμιο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας μέ αὐτά τά λόγια: “Ἀγάπησα αὐτή τή γλώσσα γιά τήν εὔρωστη πλαστικότητά της, γιά τό πλούσιο λεξιλόγιό της, πού ἡ  κάθε λέξη του πιστοποιεῖ τήν ἄμεση καί διαφορετική ἐπαφή της μέ τίς ἀλήθειες, καί γιατί ὅ,τι ἔχει λεχθεῖ καλό  ἀπό τόν ἄνθρωπο, ἔχει ὡς ἐπί τό πλεῖστον λεχθεῖ σ̉ αὐτή τή γλώσσα. Μέ τά λατινικά   κυβέρνησα τήν αὐτοκρατορία μου. Ὁ ἐπιτάφιός μου θά χαραχτεῖ στά λατινικά στόν τοῖχο τοῦ μαυσωλείου μου στίς ὄχθες τοῦ Τίβερη, ἀλλά στά ἑλληνικά ἔχω σκεφτεῖ καί ζήσει.”   (Marguerite Yourceenar, Ἀνδριανοῦ Ἀπομνημονεύματα, μτφρ. Ἰωάννας Δ. Χατζηνικολῆ, Ἐκδ. Χατζηνικολῆ, 6^η ἔκδ.,1984, σσ. 47-48)»[19] Ἀποσκορακισμός αὐτῆς τῆς γλώσσας, τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς, ἀπό τό ἐκπαιδευτικό μας σύστημα καί ἀπώλειά της, θά σημάνει δραματική πτώχευση τῆς γενικώτερης  κουλτούρας τῶν συγχρόνων νέων.

Ἀλλά οἱ κλασσικές σπουδές μποροῦν νά ὁδηγήσουν τόν ἄνθρωπο σέ βαθύτερη αὐτεπίγνωση καί αὐτοσυνειδησία. Ἡ συμβολή τους σέ βαθύτερη γνώση αὐτοῦ πού ὀνομάζουμε «ἀνθρώπινη κατάσταση» εἶναι θεμελιωδῶς σημαντική. Ὁ ἑλληνικός πολιτισμός κατέχεται ἀπό ἕνα μοναδικό πάθος νά κατανοήσει τόν ἄνθρωπο καί τήν κοινωνία του μέ ὄργανο τόν Λόγο. Ὑπ̉ αὐτήν τήν ἔννοια καί ὁ καθηγητής Κυριάκος Κατσιμάνης τονίζει τήν ἀναγκαιότητά τους: «Επομένως στον όρο “ανθρωπιστικές σπουδές” υπολανθάνει μια δεύτερη σημασία. Ας το επαναλάβουμε: δεν πρόκειται πλέον για τα απίστευτα κατορθώματα της “τεχνοεπιστήμης” που σημειώνονται στον αντικειμενικό κόσμο αλλά για τις δραστηριότητες και τα επιτεύγματα των “ανθρωπιστικών σπουδών”, που θέμα τους έχουν τον άνθρωπο ως έλλογο ον, τον άνθρωπο ως ύπαρξη και συνείδηση, δηλαδή τον άνθρωπο ως προς ό,τι συνιστά την ειδοποιό διαφορά του από τα άλλα έμβια όντα. Αν, επομένως, δεχτούμε πως η αυτοαποκάλυψη, η αυτογνωσία και η αυτεπίγνωση του ανθρώπου λειτουργούν ως σημαντικοί παράγοντες εξανθρωπισμού του, τότε οι “ανθρωπιστικές σπουδές”, οι οποίες προσανατολίζουν, ακριβώς, τον άνθρωπο στην αυτοσυνειδησία και σταδιακά τον οδηγούν προς αυτήν, δικαιούνται και μάλιστα κατ̉ αποκλειστικότητα το χαρακτηρισμό τους ως “ανθρωπιστικών”. Αυτό ισχύει πρωτίστως για τις κλασικές γραμματείες. Την ελληνική και την λατινική, στο περιεχόμενο των οποίων δεν έχουν ακόμη εναποτεθεί και “επικαθήσει” σωρευτικά οι επιπτώσεις από τις ιστορικές   περιπέτειες και τις πολιτιστικές αναταράξεις που θα σημειωθούν στη διαδρομή των μετέπειτα αιώνων. Επομένως ο άνθρωπος “per se” αναδύεται και ξεπροβάλλει από τις γραμματείες αυτές κατά τρόπο άμεσο, αδρό, καίριο και εναργή, με έκδηλη τη διαχρονικότητα των υποστασιακών χαρακτηριστικών του. Τό ζητούμενο, βέβαια, είναι σε ποιό βαθμό οι ανθρωπιστικές σπουδές   ανταποκρίνονται στις μεγάλες προσδοκίες που έχουν στηριχτεί επάνω τους σε μια εποχή μάλιστα, κατά τήν οποία βρίσκονται αντιμέτωπες με μια διπλή πρόκληση. Από το ένα μέρος, έχουμε την κυρίαρχη θηριωδία της χρηματοπιστωτικής λογιστικής, πού θεοποιεί τα ποσοτικά κριτήρια και αφήνει στο διάβα της αχνίζοντα ερείπια.Και από το άλλο, τη δίδυμη αδερφή της ή μάλλον το alter ego της,  την ασύδοτη πλέον οικονομία της αγοράς, η οποία εναντιώνεται λυσσωδώς στη διαμόρφωση όρθιων και συγκροτημένων προσωπικοτήτων, επειδή έχει επιλέξει ως ιδεώδη ανθρώπινο τύπο τον  αγελαίο μαζάνθρωπο. Αυτόν πού σιωπά και καταναλώνει μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης ευτέλειας καί παρακμής»[20].

Οἱ τελευταῖες ἀποφάνσεις τοῦ καθηγητοῦ Κυριάκου Κατσιμάνη μᾶς φέρνουν ἀντιμέτωπους μέ τήν ἀμείλικτη ἀλήθεια τῆς παντοδυναμίας τῆς οἰκονομίας στή σύγχρονη κοινωνία. Ἄν θέλουμε «ἀνθρωπινώτερες» κοινωνίες ἀπό τή σύγχρονη ὁ παράγοντας τῆς παντοκρατορίας τῆς οἰκονομίας ‒ φυσικά καί τῆς τεχνολογίας ‒ πρέπει νά ἀνατραπεῖ καί τή θέση τους νά πάρουν ὁ πόθος τῆς ἐλευθερίας, τῆς δικαιοσύνης καί τῆς διαχείρισης τοῦ πεπρωμένου μας μέσῳ τῆς διαχείρισης τῶν κοινῶν. Τοὐλάχιστον αὐτό ὑποστηρίζει ὁ Κ. Καστοριάδης: «Φτάνουμε ἔτσι  στόν γόρδιο δεσμό τοῦ πολιτικοῦ ζητήματος σήμερα. Μία αὐτόνομη κοινωνία δέν μπορεῖ νά ἐγκαθιδρυθεῖ παρά μόνο μέσω τῆς αὐτόνομης δράσης τῆς κοινωνίας. Ἀκόμη βαθύτερα, προϋποθέτει ὅτι τό πάθος γιά τή δημοκρατία καί τήν ἐλευθερία, τό πάθος γιά τά κοινά, παίρνει τή θέση τῆς ψυχαγωγίας, τοῦ κυνισμοῦ, τοῦ κομφορμισμοῦ, τοῦ ἀγώνα δρόμου γιά τήν κατανάλωση. Μέ λίγα λόγια προϋποθέτει, μεταξύ ἄλλων, ὅτι τό οἰκονομικό παύει νά εἶναι ἡ κυρίαρχη ἤ ἀποκλειστική ἀξία. Αὐτό εἶναι… τό “ἀπαραίτητο τίμημα”γιά ἕναν μετασχηματισμό τῆς κοινωνίας. Ἄς τό ποῦμε ἀκόμη πιό καθαρά: τό ἀπαραίτητο τίμημα γιά τήν ἐλευθερία εἶναι ἡ καταστροφή τοῦ οἰκονομικοῦ ὡς κεντρικῆς καί, στήν πραγματικότητα, μοναδικῆς ἀξίας. Πρόκειται γιά τόσο ὑψηλό τίμημα; Κατ̉ ἐμέ σίγουρα ὄχι· προτιμῶ ἀπείρως περισσότερο ἕναν καινούργιο φίλο ἀπό ἕνα καινούργιο αὐτοκίνητο»[21]. Καί ὁ ἴδιος ὁ Καστοριάδης κάνει λόγο γιά τήν «τεχνοεπιστήμη» σέ συνδυασμό μά τήν καταναλωτική μανία. Γιά νά «ἐξανθρωπιστεῖ» ὁ ἄνθρωπος καί ἡ ἀνθρώπινη κοινωνία οἱ ἐν λόγῳ ἀξίες πρέπει νά ἀνατραποῦν ἀπό τήν πρωτοκαθεδρία τους. Γιά τήν διαμόρφωση τοῦ συνειδητοῦ καί ἐνεργοῦ πολίτη οἱ κλασσικές σπουδές προσφέρουν πολύτιμη ἀρωγή. Ἐξάλλου ἡ κλασσική Ἑλλάδα μᾶς βοηθεῖ νά ἐπανεύρουμε τήν πρωταρχική σημασία καί τήν ἀληθινή ἀξία τοῦ Λόγου. Ὁ   Λόγος γιά τούς Ἕλληνες τῆς ἀρχαιότητος ἦταν τό μοναδικό ὄργανο γιά τή εὕρεση τῆς ἀλήθειας καί τή θεμελίωση τῆς πολιτικῆς κοινωνίας. Στίς μέρες μας δυστυχῶς ξέπεσε σέ ἕνα ἐργαλειακό τεχνοκρατικό ὄργανο οἰκονομικῆς καί τεχνολογικῆς ἀνάπτυξης. Καιρός νά ἐπανεύρουμε τήν ἀληθινή φύση τοῦ Λόγου.

Σημειώσεις

[1] Μιχ. Φ. Δημητρακοπούλου, Μελέτες κριτικῆς φιλοσοφίας καί μεταφυσικῆς, Ἀθῆναι 2005, σελ. 288

[2] Δόμνα Μπογδάνου, “Ποιότητα στην εκπαίδευση. Πανάκεια ή παγίδα;” στα Αντιτετράδια Εκπαίδευσης, τεύχος 95, Φθινόπωρο 2010, σσ.99-100, ὅπου και ἡ σχετική ἀναφορά στήν ἑλληνική καί διεθνῆ βιβλιογραφία

[3] Σάϊμον Γκόλντχιλ, Ἔρωτας καί τραγωδία. Πῶς ὁ ἀρχαῖος κόσμος διαμορφώνει τή ζωή μας, μετάφραση Κωνσταντίνα Τρανταφυλλοπούλου, ἐκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 2006, σ. 429

[4] Δόμνα Μπογδάνου, ἔνθ. ἀν., σελ. 100

[5] Ἀντώνης Ρεγκάκος (επιμέλεια), Νεκρά γράμματα; Οι κλασικές σπουδές στον 21^ο αιώνα, εκδόσεις Πατάκη, Ἀθήνα 2001, σελ. 15

[6] Natacha Polony, Τά χαμένα παιδιά μας, μετάφραση Ξένια Σκούρα, ἐπιμέλεια Δήμητρα Τουλάτου, πρόλογος Σταῦρος Ζουμπουλάκης, ἐκδόσεις Πόλις, Ἀθήνα 2006, σελ. 128

[7] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 130-134

[8] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 134

[9] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ.140

[10] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 141

[11] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 143 ἕως 147

[12] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 113-114

[13] Natacha Polony, ἔνθ.ἀν., σελ. 95-96

[14] Βλ. τό συνταρακτικό – κυριολεκτικά συνταρακτικό – βιβλίο τῆς Jane M. Healy, PH. D., Μυαλά πού κινδυνεύουν. Γιατί τά παιδιά μας δέν σκέφτονται, μετάφραση Γκόλφω Τζελετοπούλου, ἐκδ. Λυχνία, Ἀθήνα 1996.

[15]  Jane M. Healy, PH. D., ἔνθ. ἀν., σελ. 93.

[16] Γεωργίου Π. Μάρκου, “Παγκοσμιοποίση, εθνικό κράτος και διαπολιτισμική προσέγγιση” στο Παιδεία. Προκλήσεις της εποχής μας και μελλοντικές εξελίξεις, εκδόσεις Γρηγόρη, Αθήνα 2010, σσ. 93 και 96

[17] Γεωργίου Π. Μάρκου, ἔνθ. ἀν., σελ. 94

[18] Γ. –Σ Πρεβελάκης, “Ὁ Φιλελληνισμός ἐν κινδύνῳ” στήν Ἑστία τῆς Τρίτης, 28^ης Ἀπριλίου 2015.

[19] Nuccio Ordine, Ἡ χρησιμότητα τῶν ἄχρηστων γνώσεων. Ἡ Ὁμιλία τοῦ καθηγητῆ Nuccio Ordine στό Megaron Plus στίς 5 Ὀκτωβρίου 2015, μετάφραση Μαρία Σπυριδοπούλου, ἐκδόσεις Ἄγρα,Ἀθήνα 2015, σελ. 11

[20] Κυριάκου Κατσιμάνη,“Ἄνθρωπος, Ἀνθρωπισμός, Ανθρωπιστικός. Ἐπισημάνσεις σε κάποια ἐπιχειρήματα «επαγωγά και ανέλεγκτα»” στήν Ἑλληνική Φιλοσοφική Ἐπιθεώρηση, τόμος 31, τεῦχος 92, Μάϊος 2014, σσ. 121-124

[21] Κορνηλίου Καστοριάδη, Δημοκρατία καί σχετικισμός, μετάφραση Χρήστου Γεμελιάρη, ἐκδόσεις Στάσει Ἐκπίπτοντες, Ἀθήνα 2015, σσ. 118-119

Ο ζωγραφικός πίνακας που πλαισιώνει τη σελίδα είναι έργο του Σαράντη Καραβούζη.

antifono.gr

Πώς καταρρέει μια μεγάλη δύναμη – Η παρακμή είναι αόρατη από το εσωτερικό

Όλες οι χώρες τελειώνουν. Κάθε κοινωνία έχει τον δικό της πάτο, που κρύβεται από το σκοτάδι έως ότου η πρόσκρουση γίνει επικείμενη. Ήδη τον έκτο αιώνα, έγραψε ο διορατικός Σοβιετικός αντιφρονών συγγραφέας Andrei Amalrik που σκοτώθηκε στα 42 χρόνια του, οι κατσίκες έβοσκαν στην Ρωμαϊκή Αγορά…

Στις 11 Νοεμβρίου 1980, ένα αυτοκίνητο γεμάτο με συγγραφείς περνούσε κατά μήκος ενός δρόμου υπό βροχή προς ένα συνέδριο στη Μαδρίτη. Το θέμα της συνάντησης ήταν το κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Σοβιετική Ένωση, και στο όχημα ήταν μερικοί από τους μακροχρόνιους ακτιβιστές του κινήματος: ο Βλαντιμίρ Μπορίσοφ και ο Βίκτορ Φέινμπεργκ, οι οποίοι αμφότεροι είχαν υποστεί τρομερή κακοποίηση σε ψυχιατρικό νοσοκομείο του Λένινγκραντ˙ η Τατάρα καλλιτέχνις Gyuzel Makudinova, η οποία είχε περάσει χρόνια εσωτερικής εξορίας στην Σιβηρία˙ και ο σύζυγός της, ο συγγραφέας Andrei Amalrik, ο οποίος διέφυγε στην Δυτική Ευρώπη μετά από περιόδους σύλληψης, επανασύλληψης και εγκλεισμού.

Ο Amalrik ήταν στο τιμόνι. Περίπου 40 μίλια πριν από την ισπανική πρωτεύουσα, το αυτοκίνητο ξέφυγε από την λωρίδα του και συγκρούστηκε με ένα επερχόμενο φορτηγό. Όλοι επέζησαν εκτός από τον Amalrik, ο λαιμός του οποίου τρυπήθηκε από ένα κομμάτι μετάλλου, πιθανώς από την κολόνα τιμονιού. Κατά την στιγμή του θανάτου του σε ηλικία 42 ετών, ο Amalrik σίγουρα δεν ήταν ο πιο γνωστός σοβιετικός αντιφρονών. Ο Aleksandr Solzhenitsyn είχε δημοσιεύσει το «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ», κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στην λογοτεχνία και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Στον Αντρέι Ζαχάρωφ είχε απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, το οποίο αναγκάστηκε να αποδεχτεί εν τη απουσία του, επειδή η σοβιετική κυβέρνηση του αρνήθηκε την θεώρηση εξόδου. Αλλά στο πάνθεον εκείνων που υπέστησαν έρευνα, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν, ο Amalrik κατέλαβε μια ξεχωριστή θέση.

«Εθνομηδενιστής καθότι Πατριώτης»

antifono.gr

Σχόλιο στο άρθρο του κ. Νίκου Δήμου στο ΒΗΜΑ της 17ης 11ου 2019 από

Ανδρέας Κ. Παπανικολάου  –

30 Ιουνίου 2020 

Όταν ακούμε ότι ο Homo sapiens δεν κατάγεται από την Αφρική αλλά από τα Πετράλωνα της Χαλκιδικής, ή ότι όχι μόνον ο Μέγας Ναπολέων αλλά και ο Ιησούς Χριστός ήταν Έλληνας, ακριβώς όπως λέγεται ότι ήταν και ο πρωτάνθρωπος των Πετραλώνων, αντιπαρερχόμεθα τον ομιλούντα άνευ περιττών σχολίων. Δεν είναι όμως ομοίως εύκολο να αγνοήσουμε έγκριτο αρθρογράφο του Βήματος,ειδικά αυτοί εξ ημών οι οποίοι τον θεωρούν  διανοούμενο, όταν  διακηρύττει ότι η έννοια «έθνος» είναι μια νεόκοπη και κενή περιεχομένου λεκτική «κατασκευή»  και όταν μας διαβεβαιώνει ότι «είναι εθνομηδενιστής επειδή είναι πατριώτης»!  Και δεν πρέπει να τον αγνοήσουμε διότι κάποιοι τουλάχιστον πρέπει να πιστεύουν ότι τα αινιγματώδη του αυτά ρηματίσκια  ίσως επικαλύπτουν μια βαθύτερη αλήθεια. Μάλιστα, είναι νομίζω αναγκαίο, ειδικά αυτή την εποχή που ο κάθε ένας οφείλει να πάρει θέση σε μείζονα θέματα όπως το μεταναστευτικό, να εξεταστεί το αληθές τέτοιων δηλώσεων οι οποίες βεβαίως γίνονται με σκοπό να επηρεάσουν την εν λόγω θέση του κάθε αναγνώστη.

Ωρα για την παγίδα του Θουκυδίδη

Η είδηση που δημοσιεύει το ιστολόγιο της Deutsche Welle στα ελληνικά λέει πως η Γερμανική προεδρία θέλει να εμβαθύνει το διάλογο με την Τουρκία.
Ο διάλογος, γενικώς, είναι καλός. Μπορεί να λύσει προβλήματα και να εκτονώσει εντάσεις.
Για την Ελλάδα, όμως, δεν υπάρχουν περιθώρια άλλων υποχωρήσεων:

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

Ενώ αναμένεται η απόφαση του Διοικητικού Δικαστηρίου της Τουρκίας για την Αγιά Σοφιά, εντείνονται οι εκκλήσεις, ναι περί εκκλήσεων πρόκειται, προς τον Ερντογάν να μην αλλάξει το καθεστώς του μεγαλοπρεπούς αυτού μνημείου της χριστιανοσύνης.
Οι ΗΠΑ, μάλιστα, αντέδρασαν επανειλημμένως καλώντας τον Τούρκο πρόεδρο να μην προχωρήσει στις αλλαγές.
Για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις, ο Ερντογάν χρησιμοποιεί το δικαστήριο ως πρόσχημα.
1.-Νόμος στην Τουρκία είναι η βούληση του Ερντογάν. Αν θελήσει να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί το δικαστήριο θα βγάλει την απόφαση που επιθυμεί ο πρόεδρος.
2.-Η Αγιά Σοφιά υπήρξε από τη στιγμή της δημιουργίας της ως το Σχίσμα χριστιανικός καθεδρικός ναός. Μετά το Σχίσμα, ως το 1453, λειτούργησε ως ορθόδοξος χριστιανικός ναός. Από το 1453 ως το 1934 υπήρξε τόπος προσευχής των Σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των Πρωθυπουργών της Τουρκίας. Και το 1934 ο Κεμάλ Ατατούρκ την μετέτρεψε σε μουσείο.
3.-Αν το Διοικητικό Δικαστήριο της Τουρκίας αποφανθεί πως κακώς ο Κεμάλ μετέτρεψε το Ναό σε Μουσείο τότε θα πρέπει να επανέλθει στο προηγούμενο καθεστώς. Δηλαδή του χριστιανικού ναού. Η Αγιά Σοφιά ποτέ δεν υπήρξε τζαμί.
4.-Τώρα, γιατί τα κάνει αυτά ο Ερντογάν; Διότι:
-Αυξάνει την ατζέντα των ζητημάτων που συζητά με τη Δύση και κυρίως Ε.Ε. και ΗΠΑ. Αυτό, δηλαδή που κάνει και με την Ελλάδα. Φορτώνει την ατζέντα για να ικανοποιήσει άλλες επιδιώξεις του.
-Το σπουδαιότερον διότι θέλει να στείλει μήνυμα στους ισλαμιστές ανά τον κόσμο τους οποίους επιχειρεί να εκφράσει. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο το εσωτερικό ακροατήριο, (αν και στο εσωτερικό έχει ανάγκη την συσπείρωση των οπαδών του διότι χάνει σε επιρροή) αλλά το παγκόσμιο.
5.-Η Αγιά Σοφιά έχει χαρακτηριστεί από την Unesco μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς και δεν είναι τόσο εύκολο στον Ερντογάν να προχωρήσει στον αποχαρακτηρισμό του.Έχουν διατεθεί πολλά χρήματα για να λειτουργήσει ως μνημείο και υπάρχουν, προφανώς, διεθνείς δεσμεύσεις.
6.-Δεν είναι σίγουρο ότι συμφέρει στον Ερντογάν η μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί από οικονομικής απόψεως. Ως μνημείο το επισκέπτονται εκατομμύρια τουρίστες. Ως τζαμί;
7.-Με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα χριστιανικά ιερά ο Ερντογάν έρχεται σε αντίθεση με τις προτροπές του ίδιου του Προφήτη.
8.-Ως κλασικό μνημείο η Αγιά Σοφιά ξεπερνά την εποχή της, τις λαϊκές εντυπώσεις, κυβερνήσεις και καθεστώτα.
9.-Ορθώς ο Πατριάρχης το χαρακτήρισε μνημείο στο οποίο συγκλίνει η Ανατολή με τη Δύση και αναφορά ειρηνικής συνύπαρξης.
10.-Προειδοποίησε και για κάτι άλλο ο Πατριάρχης. Ότι θα δημιουργηθούν δυσμενείς εντυπώσεις και αντιδράσεις διεθνώς κατά των μουσουλμάνων.

anixneuseis

Α WAR CRIME OF THE SIXTH GERMAN ARMY -ON THE OPPORTUNITY OF THE STALINGRAD ANNIVERSARY

 
by Johanna Steinbrecher ·World War II Enthusiast

I can tell you something that most people do not know about the Sixth Army. I actually had a relative, a younger brother to my great-grandfather that was with the Sixth Army that was captured in Stalingrad and never came home.

Some people actually feel sorry for the German Sixth Army because of Stalingrad, but they often do not know the Sixth Army history. They only know one segment of when Paulus was commander and being surrounded by the Red-Army.

Before Friedrich Paulus there was Walter von Reichenau who commanded the Sixth Army who issued the “Reichenau-Befehl” or Severity Order on 10. October 1941.

 

Der Soldat ist im Ostraum nicht nur ein Kämpfer nach den Regeln der Kriegskunst, sondern auch Träger einer unerbittlichen völkischen Idee und der Rächer für alle Bestialitäten, die deutschem und artverwandtem Volkstum zugefügt wurden. Deshalb muß der Soldat für die Notwendigkeit der harten, aber gerechten Sühne am jüdischen Untermenschentum volles Verständnis haben. Sie hat den weiteren Zweck, Erhebungen im Rücken der Wehrmacht, die erfahrungsgemäß stets von Juden angezettelt wurden, im Keime zu ersticken.

ΕΠΤΑΝΗΣΟΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ: Σαν σήμερα έλαμψε το πρωτο φως της λευτεριάς μετά την άλωση της Πόλης

Με την Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο στις 17 Οκτωβρίου 1797 και την διάλυση της Δημοκρατίας της Βενετίας από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη τα Επτάνησα παραχωρήθηκαν στην Γαλλία, τερματίζοντας έτσι την μακραίωνη κατοχή τους από την Γαληνότατη.Οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης διαδόθηκαν στα νησιά του Ιονίου, η αριστοκρατική διοίκηση παύθηκε και σχηματίστηκαν κοινοτικά συμβούλια από ανθρώπους όλων των κοινωνικών τάξεων για την διοίκηση των νησιών.

10 Interesting Facts On the Race to Berlin

The advance on Berlin in early 1945 didn’t only mark the final stage of World War Two in Europe. It also saw the first open expression of the tensions between the Soviets and the Western allies, tensions which would soon evolve into the Cold War.

Hitler’s Shameful and Unheroic Death (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Hitler’s Shameful Death: The Fuhrer’s Unheroic Final Moments

 

In May 1945 when Hitler’s death was announced by its Nazi propagandist, it was made to look like the German warlord died a hero. According to the Hamburg radio station’sannouncement, Hitler fought against Bolshevism to his last breath. But details about his final moments revealed Hitler died a shameful death.

Instead of dying as a warrior, Hitler was forced to commit suicide due to the defeat and humiliation he was faced with. He is alleged to have died in his bunker by either biting a cyanide capsule or shooting himself in the head. He was responsible for the deaths of millions of persons across Europe.

Top 15 Worst Nazis

by War History Online – 

The Third Reich, which lasted from 1933 to 1945, was one of the most, if not the evilest regime in history.

It attracted some of the most wicked characters who, given unprecedented power over life and death, made the killing of millions of people into state policy.

Some of the most infamous and evil Nazis that were responsible for the Holocaust include:

Forgotten History: Night Witches – All Female 588th Night Bomber Regiment

by Dirk De Klein – 

In the west we know little about the Soviet efforts fighting the Nazi’s. We know about the battle of Stalingrad and the battle of Leningrad etc, And we know that Stalin actually killed more people then Hitler but we know very little of the Soviet Armed Forces, leave alone about an all female bombing squad.

In the Nazi-occupied Soviet Union, German soldiers had a very real fear of witches.

Namely, the “Night Witches,” an all-female squadron of bomber pilots who ran thousands of daring bombing raids with little more than wooden planes and the cover of night—and should be as celebrated as their male counterparts.

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Christmas with GIs: How American Soldiers Took The Place of British Fighting Men During WWII

GI Christmas WWII (Left: A Gi spending his Christmas with a British family; Right: The actual poster put around the base urging GIs to spend their holidays with British families.)

American GIs sent to Britain during the height of WWII were repeatedly described as “overpaid, oversexed and over here” but at least, on Christmas they made many a British families happy with their presence during the holiday celebrations. The main reason – they brought with them extra rations as well as the much sought after Coca-Cola and nylon stockings.

Η Νύχτα των Κρυστάλλων

Η αποκληθείσα «νύχτα των κρυστάλλων» αποτελεί το πρώτο μαζικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στη Γερμανία. Συνέβη τη νύχτα της 9^ης Νοεμβρίου 1938 ως τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης μέρας και ήταν η πρώτη ένδειξη για το τι θα ακολουθούσε αργότερα με το εβραϊκό ολοκαύτωμα. Ονομάστηκε «νύχτα των κρυστάλλων», επειδή οι Ναζί ξέσπασαν πάνω στις ιδιοκτησίες των Εβραίων, σπάζοντας τις βιτρίνες πολλών καταστημάτων τους.

Όλα ξεκίνησαν δύο μέρες νωρίτερα, όταν ένας γερμανοεβραίος, ο Χέρσελ Γκρίσπαν, σκότωσε στο Παρίσι τον γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας Ερνστ Φον Ρατ. Ο φόνος του γερμανού διπλωμάτη χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τις επιθέσεις που εκδηλώθηκαν εναντίον των Εβραίων σε όλη τη Γερμανία. Φαινομενικά, οι επιθέσεις αυτές ήταν αυθόρμητες, αλλά στην πραγματικότητα «ενορχηστρώθηκαν» από τη ναζιστική κυβέρνηση.

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ-ΣΗΜΑΔΙΑΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ( ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΣΤΑ ΕΠΤΑΝΗΣΑ ΚΑΙ Η ΑΝΑΚΩΧΗ ΤΟΥ ΜΟΥΔΡΟΥ) (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Σαν σήμερα προσαρτάται το Ιόνιο στην Γαλλία 17 Οκτωβρίου 1797

Η Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (Campo Formio) που συνάφθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1797 ήταν μια σπουδαία συνθήκη ειρήνης μεταξύ Γαλλίας και Αυστρίας η οποία και επισφράγησε την προκαταρκτική Συνθήκη ειρήνης Λεόμπεν που είχαν συνομολογήσει οι ίδιες χώρες έξι μήνες πριν. Υπογράφηκε στο Κάμπο Φόρμιο, ένα χωριό της Βενέτσια Τζούλια, (Βενετίας), ύστερα από την ήττα των Αυστριακών και τον τερματισμό της νικηφόρας εκστρατείας του Ναπολέοντος, στην Ιταλία.

Στο άρθρο 5 περιέχονται στην Γαλλία οι ενετικές κτήσεις στον ελλαδικό χώρο (Λεβάντε): Τα Ιόνια Νησιά, το Βουθρωτό, η Πάργα, η Πρέβεζα και η Άρτα. Διακρίνεται η υπογραφή του Βοναπάρτη.

olympia.gr

Alexander’s Masterpiece: Gaugamela – Defeating The Persians, 331 BC

In the countless theoretical lists of best generals of all time, Alexander the Great is often at or very near the top, in fact, such lists often spark great amounts of arguments and controversy, but over the other generals, not Alexander.

In his string of victories across his thousands of miles of campaigning, Alexander had one masterpiece that won him an empire and securely ensured the protrusion of Greek culture in the eastern world. That battle was fought near the small village of Gaugamela.

Africans were also victims of a German Holocaust, Thousands Died in Namibia

When people think of the Holocaust, they immediately think of how many lives were lost and how much destruction was caused because of Hitler’s policies. However, no one knows much about what happened in Africa’s Forbidden Zone in the 1900’s, in Namibia, during an earlier German genocide. A reporter, Sean Thomas, is brave enough to write about this Forbidden Zone (Sperrgebiet ); he gives his personal accounts and feelings.

Thomas starts by describing the area as a desolate, dusty road. He explains that there is a certain heaviness in the air. Just as he is about to cross the unidentified border where the Forbidden Zone starts, he thinks to himself that he would have been arrested, beaten, or shot nearly 100 years ago for stepping foot in that area.

Sperrgebiet warning sign from the 1940s.Source

Η πολυτάραχη διαδρομή του ΕΑΜ από την κατοχή μέχρι τη Βάρκιζα και τον εμφύλιο

 

Ποια ήταν και τι ήθελε να πετύχει η πολυπληθέστερη αντιστασιακή-πολιτική οργάνωση που έδρασε στην κατοχή και τον εμφύλιο

     Συμπληρώθηκαν 75 ολόκληρα χρόνια από την 27η  Σεπτεμβρίου του 1941, τότε που στην κατεχόμενη Αθήνα, ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Η πολυπληθέστερη οργάνωση που έδρασε στην ματωμένη όσο και σκοτεινή περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου. Η οργάνωση που συσπείρωσε δίπλα της ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων και ταυτόχρονα ήταν αυτή που ένωνε το αντικομουνιστικό στρατόπεδο.

Το κίνημα με τον «ανησυχητικά» πλειοψηφικό χαρακτήρα και την πολυτάραχη διαδρομή που πολεμήθηκε σκληρά και ηττήθηκε δύο φορές. Μία στα Δεκεμβριανά και μία στον εμφύλιο, για να αναγεννηθεί μέσα από τις διώξεις και τελικά να οδηγήσει το 1958 την ΕΔΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά και το κίνημα με τα πολλά «σκοτεινά» σημεία που βρίσκεται ακόμα και σήμερα στο στόχαστρο των επικριτών του.

Nancy and George Horton

 

The Turkish Army is marching in Smyrna 1922. “Oil does not mix well with blood and the smoke smells bad from the burning of Churches and Bibles.”   Nancy Horton, is the daughter of George Horton the Consulate of United States, officially representing the USA government in Smyrna, during the last tragic days and the destruction during 1922.

Unknown Second World War (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Top 10 bloodiest battlefields of WWII

 

A sad top 10 of the most costly battlefields in the Second World War and it will not surprise anybody that this top 10 is mostly filled with the battles on the Eastern Front.

Number 10 on our list will be a surprise to some, as we start off this with the Battle for France.

10. The Battle for France – 1940

Hitler tours Paris with architect Albert Speer (left) and sculptor Arno Breker (right), 23 June 1940 [Via]

The Battle of France, was the successful German invasion of France and the Low Countries, beginning on 10 May 1940, defeating primarily French forces. The battle consisted of two main operations. In the first, German armoured units pushed through the Ardennes to cut off and surround the Allied units that had advanced into Belgium. When British and adjacent French forces were pushed back to the sea, the British government decided to evacuate the British Expeditionary Force (BEF) as well as several French divisions at Dunkirk.

After the withdrawal of the BEF, Germany launched a second operation, which was commenced on 5 June 1940. While the depleted French forces put up stiff initial resistance, German air superiority and armoured mobility overwhelmed the remaining French forces. German armour outflanked the Maginot Line and pushed deep into France with German forces arriving in an undefended Paris on 14 June. This caused a chaotic period of flight for the French government and effectively ended organized French military resistance.

On 22 June, an armistice was signed between France and Germany.

Casualties are estimated at 517,000, 70% of which were French.

‘Just’ 10 Japanese Atrocities From World War II

On the eve of VJ Day and with Japan’s PM Shinzo Abe expressing ‘profound grief’ for WWII. We are going to look at just 10 Japanese Atrocities From World War II by listverse.com

Laha Airfield Massacre
February 1942

This ghoulish event, which killed more than 300 Australian and Dutch POWs, followed the Japanese capture of the Indonesian island of Ambon. Allegedly as an act of reprisal after the Allies destroyed one of their minesweepers, the Japanese randomly selected prisoners and executed them via beheading and bayonet near the island’s airfield. They then repeated the process three more times during the month.

The magnitude of this atrocity was enough for an Australian military tribunal to prosecute more than 90 Japanese officers and soldiers after the war in one of the biggest war crime trials in history. The tribunal sentenced four of the accused to death and handed out a range of sentences for the others. Unfortunately, they never got to try the mastermind, Rear Admiral Hatakeyama. The Japanese officer died while awaiting his trial.

Gandhi’s Letters to Adolf Hitler

Mahatma Gandhi believed he could achieve his objectives through non-violent means. Adolf Hitler believed in the exercise of military might and the power of rhetoric. The two men could not have been more opposite in terms of philosophy, yet in 1939 as the storm clouds gathered in Europe Gandhi felt it necessary to do something.

On the 23rd of July in 1939, Gandhi wrote to Hitler, saying that he (Hitler) was “the one person in the world who can prevent a war which may reduce humanity to a savage state”. He went on to ask if Hitler would listen to the appeal from one who had “deliberately shunned the method of war not without considerable success”.