Αλέκος Παναγούλης – Οριάνα Φαλάτσι: Ενας έρωτας – δυναμίτης

Ένα εκρηκτικό μείγμα ένωσε την ασυμβίβαστη δημοσιογράφο και τον ήρωα της αντίστασης. Πως γνωρίστηκαν, αγαπήθηκαν. Εκείνος έφυγε νωρίς. Εκείνη δεν τον ξεπέρασε ποτέ.

της Κατερίνας Λυμπεροπούλου

«Δεν μπορούν να στα πάρουν όλα, μιας και έχεις το θάρρος να τ’ α απαρνιέσαι όλα»

Ολα ξεκίνησαν από μια συνέντευξη. Μια συνέντευξη που ένωσε το πλέον ιδιοσυγκρασιακό, το πλέον εκρηκτικό ζευγάρι της της εποχής. Εκείνη νευρώδης και δυναμική, εκείνος απρόβλεπτος, με αδάμαστη εσωτερική δύναμη που έγινε σύμβολο του αγώνα κατά του φασισμού.

 ΄Ηταν Σεπτέμβριος του 1973 όταν, σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι το καθεστώς της Χούντας είναι περισσότερο φιλελεύθερο, οΓεώργιος Παπαδόπουλος αποφάσισε να απονείμει γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατουμένους με αποτέλεσμα ο Αλέκος Παναγούλης (που βρισκόταν υπό κράτηση με πρωτοφανή βαρβαρότητα από τον Αύγουστο του 1968 όταν οργάνωσε την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεωργία Παπαδόπουλου στο 31ο χιλιόμετρο της παραλιακής οδού Αθήνας – Σουνίου) να αφεθεί ελεύθερος.

Advertisement

Ε.ΔΗ.Κ. Ενημέρωση Ηθική προστιθέμενη αξία

Του Σταύρου Καράμπελα*

Έχοντας τιμήσει στο ακέραιο τη σύμπραξή μας με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, έρχεται η στιγμή να δηλώσουμε το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι φίλοι, τα μέλη, τα στελέχη και η ηγεσία της ΕΔΗΚ, δεν μπορούν να διαπράξουν την ιστορική ατιμία της αυτοδιάλυσης του ιστορικότερου ΕΝ ΖΩΗ αστικού, ευρωπαϊκού, πατριωτικού, προοδευτικού κόμματος.

Αντιπαρερχόμεθα τις -ποσοτικής φύσεως- λοιδορίες περί του παρόντος μεγέθους του κόμματός μας, γνωρίζοντας καλύτερα από τον καθένα ποιο είναι αυτό. Γνωρίζουμε ότι είμαστε μόνο μερικές εκατοντάδες –νέοι ως επί το πλείστον– απλοί Έλληνες, που με κόπους και θυσίες παραμείναμε ανένδοτα έντιμοι και αγοήτευτοι από τις σειρήνες του κρατήσαντος κομματικού κατεστημένου που μοίραζε θέσεις, καριέρες και βολέματα.

Όταν μέρος αυτού του συστήματος κατέρρευσε, επιλέξαμε να συνεισφέρουμε τον κομματικό μας εαυτό ως προστιθέμενη ηθική αξία στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προκειμένου να κατεδαφισθεί ό,τι απέμενε όρθιο από τη γαλαζοπράσινη διαφέντευση του τόπου και της μοίρας του.

Η προεδρική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει τις αποφάσεις της. Το ενδεχόμενο να βρεθούμε χώρια μετά το συνέδριο, θα έχει σημάνει το πέρας ενός γενναίου πολιτικού εγχειρήματος να ξανοιχτεί η Αριστερά στην απέναντι όχθη του ποταμού, πείραμα στο οποίο θελήσαμε να συνεισφέρουμε, παρά τις όποιες αντιδράσεις σημειώθηκαν και στους δικούς μας κόλπους.

Τιμούμε τις φιλίες που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της συμπόρευσης και είναι βέβαιο πως θα αποδειχθούν ζωντανές και χρήσιμες για την πατρίδα στο μέλλον. Δεν λοιδορούμε αυτούς που χωρίς επαρκή γνώση Ιστορίας και πολιτικό αισθητήριο μας λοιδορούν. Το κεντρώο ήθος και η μεσότητα της ΕΔΗΚ θα παραμείνει η ζητούμενη προστιθέμενη αξία κάθε πολιτικού συνασπισμού που θα επιδιώξει με ισχυρές πιθανότητες επιτυχίας την αλλαγή που έχει ανάγκη η χώρα.

Σε εκείνους που έχουν ξεκινήσει έναν αήθη βουβό παρασκηνιακό πόλεμο θα συστήναμε να τον παύσουν, εάν όντως νιώθουν ότι αποτελούμε αμελητέο πολιτικό μέγεθος. Αν όμως επιθυμούν να συνεχίσουν, ας γνωρίζουν ότι διατηρούμε την πολυτέλεια του να μην έχουμε τίποτε υλικό να χάσουμε.

Αποτελεί καθήκον υμών των μικρών να διατηρούμε μία πολιτική στέγη που θα φιλοξενεί τα πορτραίτα (και όχι μόνο) του Τρικούπη, του Βενιζέλου, του Παπαναστασίου, του Πλαστήρα, του «Γέρου της Δημοκρατίας», του Μαύρου, του Ζίγδη, του Σαρρή μα κυρίως των ύψιστων ηρώων Αλέκου Παναγούλη και Κώστα Γεωργάκη.

Όπως γίνεται αντιληπτό από τα παραπάνω, οι μικροί δικοί μου ώμοι αδυνατούν να σηκώσουν το βάρος της αυτοκατεδάφισης. Γι’ αυτό, εν κατακλείδι, δανείζομαι το πνεύμα των λόγων ενός μεγάλου κεντρώου πατριώτη, του Τάσσου Παπαδόπουλου, για αυτοδεσμευθώ παραφράζοντάς τον και να δεσμεύσω την παράταξη που με τιμή υπηρετώ:

«Εγώ παρέλαβα κόμμα και δεν θα παραδώσω τάση άλλου κόμματος».

Ο Στάθης Παναγούλης για την επέτειο της αντιστασιακής ενέργειας από τον μακαρίτη αδελφό του.

Σαρανταπέντε χρόνια πέρασαν, από την Τρίτη 13 Αυγούστου 1968, ημέρα , κατά την οποία ο Αλέκος Παναγούλης, αρχηγός της οργάνωσης ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ , αποπειράθηκε να εκτελέσει τον Τύραννο της Ελληνικής Χούντας Γ. Παπαδόπουλο.
Δυστυχώς η απόπειρα απέτυχε και η Τυραννία συνεχίστηκε μέχρι στις 24 Ιούλη 1974 , η χούντα κατέρρευσε από τα ανομήματά της , με αποκορύφωμα την ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ. 39 χρόνια μετά …. και έχουμε , μια νέα μορφή χούντας , την ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ . Αυτήν την χούντα , την υπηρετούν , με ΕΥΛΑΒΕΙΑ , ΄Ελληνες Πολιτικοί. Αυτοί οι Πολιτικοί έχουν οδηγήσει την χώρα μας στην εξαθλίωση . Ας καταλάβει ο Λαός μας , ότι κυβερνούν Πολιτικοί Ανδρείκελα και ότι πρέπει να αγωνισθεί ο Λαός για να τους στείλει όχι μόνο στα σπίτια τους αλλά εκεί , που τους αξίζει…

http://www.olympia.gr

Στάθης Παναγούλης, εν δυνάμει πρωθυπουργός. Δολοφόνησαν τα αδέλφια του ήρωες Αλέκο και Γιώργο. Ο λαός μας άραγε θα τιμήσει επιτέλους την οικογένεια Παναγούλη;

Δήλωση Παναγούλη στη Βουλή «Να εύχεστε να μην έχετε το τέλος του Αμερικανού Πρέσβη στη Λιβύη»

Σάλο έχει προκαλέσει η απίστευτη δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Στάθη Παναγούλη, ο οποίος, κατά την διάρκεια ενός εμπρηστικού παραληρήματος στην Ολομέλεια της Βουλής, «προέβλεψε» Ειδικό δικαστήριο ή θάνατο (!) για όσους υπέγραψαν υπουργούς και βουλευτές της κυβέρνησης υπέγραψαν τα μνημόνια!

Συγκεκριμένα, ο βουλευτής κατά την διάρκεια της τοποθέτησής για τον κρατικό προϋπολογισμό σημείωσε ότι αν το πολιτικό σύστημα επιθυμεί να «βρει τα κλεμμένα» τότε «πρέπει να ψαχτούμε όλοι εμείς εδώ μέσα» και συμπλήρωσε πως όσοι έχουν υπογράψει τα μνημόνια πρέπει : «να παρακαλάτε να περάσετε από ειδικό δικαστήριο. Αυτό σας εύχομαι και εγώ προσωπικά, παρά να βρείτε ορισμένοι από εσάς το τέλος του πρεσβευτή των ΗΠΑ πριν λίγους μήνες στη Λιβύη. Καλή σας τύχη».

Δυό λόγια για τον Αλέκο

Γράφει ο Γιάννης Μαύρος

Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ούτε και είμαι ο καταλληλότερος για να μιλήσω μέσα σε λίγα λεπτά για τη ζωή και το θάνατο του Αλέκου Παναγούλη. Γι’ αυτό δεν θα σας μιλήσω ‘για τον Αλέκο’. Πώς θα μπορούσα άλλωστε εντίμως αφού δεν τον γνώρισα, δυστυχώς. Τον συνάντησα μια και μοναδική φορά και τον χαιρέτισα φευγαλέα, ήμουν τότε είκοσι χρονών, στο γραφείο του πατέρα μου -και τότε ακόμη αρχηγού του- λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, τη δολοφονία του για τους πολλούς που δεν πεισθήκαμε ποτέ με την εκδοχή του απίθανου ‘τροχαίου’ με τα πολλά αναπάντητα ερωτηματικά….

Δεν θα μιλήσω ‘για τον Αλέκο’ γιατί από εκείνη τη μέρα συνομιλώ -όπως πολλοί της γενιάς μου- ‘με τον Αλέκο’. Θα μιλήσω λοιπόν ‘προσωπικά’. Γιατί η Πολιτική, όπως την εννοούσε ο Αλέκος, με “Π” κεφαλαίο δηλαδή, είναι πάντα υπόθεση ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, υπόθεση του πολίτη, προϊόν ΑΠΟΦΑΣΗΣ και πράξη ΕΥΘΥΝΗΣ και, όπως στην περίπτωση του, ΑΝΔΡΕΙΑΣ και ΑΡΕΤΗΣ.

Έθεσε ψηλά τον πήχη για τις επόμενες γενιές ο Αλέκος.

Υπήρξε πραγματικά ασυμβίβαστος αγωνιστής.

Στους αγώνες για ελεύθερη Κύπρο.

Στους ανένδοτους για δημοκρατική Ελλάδα.

Στην αντίσταση κατά της Δικτατορίας. Ως επίδοξος τυρρανοκτόνος, ως αλύγιστος κρατούμενος βασανισθείς και ως πολυμήχανος δραπέτης.

Ασυμβίβαστος όμως και με τους συμβιβασμούς της ‘Μεταπολίτευσης’.   Ασυμβίβαστος με το κουκούλωμα του φακέλλου του πραξικοπήματος της Κύπρου (που έδωσε το αναγκαίο πρόσχημα στην Τουρκία για την εισβολή) στο όνομα  υψηλών κρατικών σκοπιμοτήτων ή, για να το πούμε λιανά, για να μη θιγούν οι Αμερικάνοι πάτρωνες του Καραμανλή και του Αβέρωφ -και πρώτα και κύρια ο προεδρεύων υπερυπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ Κίσινγκερ, ο ‘εγκέφαλος’ της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας.

Συνέντευξη του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας Μιλτιάδη Κλωνιζάκη στο Γιώργο Κώνστα, για την εφημερίδα Χανιώτικα Νέα

«Οι σημερινές συγκυρίες επιβάλλουν μια αριστερή μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού. Είναι μια θέση που εμείς ως ΕΔΗΝ την είχαμε από τη δεκαετία του ’70 κιόλας και μένουμε πιστοί σε αυτήν τη λογική».

Ο  Χανιώτης Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, πρόεδρος του δημιουργήματος του Αλέκου Παναγούλη, της «Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας»,της νεολαίας της «Ενωσης Δημοκρατικού Κέντρου» (ΕΔΗΚ) καλείται να απαντήσει για το τι σημαίνει πολιτικά η λέξη «κέντρο» σήμερα, γιατί η ταύτιση -πολιτική, εκλογική- με τον ΣΥΡΙΖΑ, για το ποια Ευρώπη οραματίζεται και την πολιτική πρόταση της ΕΔΗΝ ενόψει των εκλογών. Γιός του Γιάννη Κλωνιζάκη, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και συντρόφου του Παναγούλη, ο Μιλτιάδης Κλωνιζάκης, ερωτάται και για την πιθανή συμμετοχή του στο τοπικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.
– Αν και ιστορική νεολαία  αν ρωτήσεις σήμερα ένα νέο τι είναι ΕΔΗΝ, οι 9 στους 10 θα αγνοούν την ύπαρξη της, τελικά μήπως αποτελείτε μια νεολαία που συντηρείται ως «μουσείο» μια ιστορικής παράταξης;

Η ΕΔΗΝ μπορεί να μην έχει την αναγνωρισιμότητα του ’70. Ομως πρέπει να εξετάσουμε το γεγονός ότι είχαμε μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό από το ’77 και μετά και η επικράτηση της λογικής ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε πολιτική ανάγκη για ένα κεντρώο κόμμα. Τον χώρο του κέντρου τον σάρωσε το ΠΑΣΟΚ, και η ΕΔΗΚ και η ΕΔΗΝ φυτοζωούσαν για χρόνια. Την τελευταία 6ετία γίνεται μια προσπάθεια η ΕΔΗΝ και τα ιδάνικά που πρεσβεύει, οι αγώνες του Α. Παναγούλη, και οι αγώνες των ΕΔΗΝιτών κατά τη διάρκεια της χούντας να έχουν συνέχεια και σήμερα.
Αυτοί οι αγώνες δεν μπορούν να μπουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Αυτή η νεολαία, με αυτά που συμβολίζει, πρέπει να υπάρχει και να δυναμώσει.

Ο Αλέκος Παναγούλης μας καθοδηγεί. Πρόσκληση για το μνημόσυνο του αγωνιστή

H ελευθερία περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.

Τριάντα έξι χρόνια μετά το θάνατο του Αλέκου τα λόγια του είναι τόσο επίκαιρα, τόσο εύστοχα όσο ποτέ. Και αυτό γιατί βρισκόμαστε πλέον στα όρια της ελευθερίας την οποία μας στερούν έντεχνα και μεθοδικά. Εν όψει μάλιστα των επικείμενων εκλογών, των πιο σημαντικών ίσως της μεταπολιτευτικής περιόδου. Οι τύραννοι όμως αντικαταστάθηκαν και από το στρατιωτικό μανδύα πέρασαν στον κοινοβουλευτικό, με κομψά κοστούμια.

Ο Αλέκος όμως συνεχίζει, μέσα από τους αγώνες του για τη δημοκρατία και την ελευθερία και την υπεράσπιση ιδεών, να είναι εδώ μαζί μας. Μας δείχνει το δρόμο. Και εμείς στην Ε.Δ.Η.Κ.-Ε.Δ.Η.Ν. είμαστε εδώ μαζί του! Έτοιμοι να υλοποιήσουμε την επιταγή του.

Το διακύβευμα των προσεχών εκλογών δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο, δεν είναι η μάχη των πολυάριθμων κομματικών αποχρώσεων. Δεν είναι κυβέρνηση ή ακυβερνησία, γιατί μάλλον κυβέρνηση επί της ουσίας δεν υπήρξε ποτέ γι αυτό τον τόπο. Είναι η προάσπιση της ελευθερίας. Αυτή η λίγη που έχει απομείνει. Αυτή είναι η διδαχή του Αλέκου Παναγούλη.

Και για να δανειστούμε τον Καβάφη: «Στη ζωή σου αν δε ξέρεις τι θες, τουλάχιστον να ξέρεις τι δε θες!» Και σίγουρα δε θέλουμε αυτό που ζούμε. Δε θέλουμε αυτή τη βάρβαρη συνεχή επιβολή μέτρων και εκβιαστικών διλλημάτων που καθημερινά ανθούν και εξωθούν το λαό της πατρίδας μας στην εξαθλίωση και στην απαξίωση της ανθρώπινης ζωής.

Τα λόγια του Αλέκου είναι πρόσταγμα.

Η οικογένεια του Αλέκου Παναγούλη, οι συναγωνιστές του, η Ε.ΔΗ.Κ. κι η Ε.ΔΗ.Ν. σας προσκαλούν στο ετήσιο μνημόσυνο του αγωνιστή του Αντιδικτατορικού αγώνα Αλέκου Παναγούλη, το οποίο θα τελεστεί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, την Τρίτη, 1η Μαΐου, στις 12:00 το μεσημέρι.

πηγή : ΕΔΗΚ – ΕΔΗΝ

Οι άνθρωποι στο Κέντρο, μια ιστορία με μέλλον…

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

 

Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.

 

Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή; . 

 

Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς.  

 

Αλέκος Παναγούλης

Εσύ μπορείς να αλλάξεις τα πράγματα αν το πάρεις απόφαση, υπάρχουν τρόποι

   Γράφει ο  Αλέκος Παναγούλης

Μην αφήνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται από τα δόγματα, τις στολές, τις δοξασίες, μην αφήνετε τον εαυτό σας να εξαπατάται από αυτόν που σας κυβερνά, από αυτόν που σας υπόσχεται, από αυτόν που σας φοβίζει, από αυτόν που θέλει να αντικαταστήσει έναν αφέντη μ’ έναν καινούργιο αφέντη, μην είστε κοπάδι, για το Θεό, μην καλύπτεστε πίσω από τα φταιξίματα των άλλων, να αγωνίζεστε, να σκέφτεστε με το μυαλό σας, να θυμάστε ότι ο καθένας είναι κάποιος, ένα πολύτιμο, υπεύθυνο άτομο, δημιουργός του εαυτού του, να το υπερασπίζεστε το εγώ σας, πυρήνα κάθε ελευθερίας, η ελευθερία είναι καθήκον, περισσότερο από δικαίωμα είναι καθήκον.
Ξέρεις κανέναν τρόπο να κάνει κανείς πολιτική χωρίς να μπει στην πολιτική των πολιτικών; Εγώ θέλω να κάνω πολιτική. Η πολιτική για εμένα είναι ένα καθήκον, είναι ένα μέσο για αγώνα. Σε τί ωφελεί να αγωνίζεσαι για την ελευθερία αν όταν υπάρχει λίγη ελευθερία δεν τη χρησιμοποιήσεις για να κάνεις πολιτική; Επιχείρησα να σκοτώσω έναν άνθρωπο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, έσπειρα πόνο για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική, πήγα στη φυλακή και στην εξορία για να μπορούμε να κάνουμε πολιτική: θα έπρεπε ίσως τώρα να αποτραβηχτώ στην ιδιωτική μου ζωή; .Η επανάσταση δεν υπαγορεύεται. Υπάρχει μία και μόνο δυνατή επανάσταση κι είναι εκείνη που κάνουμε μόνοι μας, εκείνη που ωριμάζει στο κάθε άτομο, που αναπτύσσεται μέσα του αργά, με υπομονή, με ανυποταξία! Η επανάσταση είναι υπομονή, είναι ανυποταξία, δεν είναι βιασύνη, δεν είναι χάος, δεν είναι αυτό που σας διηγούνται οι δημαγωγοί με τη μαγική ράβδο. Μη δίνετε προσοχή σε όποιον σας υπόσχεται θαύματα, μη δίνετε προσοχή σε όποιον αναλαμβάνει να αλλάζει τα πράγματα ώσπου να πεις τρία σαν μάγος. Οι μάγοι δεν υπάρχουν. Τα θαύματα δεν υπάρχουν. Οι αρχηγοί σας κοροϊδεύουν, ηλίθιοι, που είστε συνηθισμένοι να σας σέρνουν όλοι από τη μύτη, να υποκύπτετε. Αυτή η επίφαση της δημοκρατίας μπορεί να σβήσει με ένα φύσημα αν ακολουθήσετε τις φλυαρίες των ψευτοεπαναστατών! Ας την κρατήσουμε σφιχτά τη λίγη αυτή ελευθερία που μας χαρίστηκε με το αίμα της Κύπρου. Χαρισμένη, ναι, και η χαρισμένη ελευθερία δίνει πάντοτε πικρούς καρπούς. Θάρρος σημαίνει να αναζητάς την αλήθεια και να τη λες, να μην υφίστασαι το νόμο του ψεύδους που θριαμβεύει, να μην αναπαράγεις τα ανόητα χειροκροτήματα και τις φανατικές αποδοκιμασίες. Θάρρος σημαίνει να είσαι ταυτόχρονα και πρακτικός και φιλόσοφος. Θάρρος σημαίνει να καταλαβαίνεις την ίδια σου τη ζωή. Θάρρος σημαίνει να αγαπάς τη ζωή και να κοιτάς το θάνατο με βλέμμα ήρεμο. Να βαδίζεις προς το ιδανικό και να κατανοείς το πραγματικό. Να παλεύεις και να δίνεσαι στους μεγάλους αγώνες χωρίς να ξέρεις ποια ανταμοιβή επιφυλάσσουν στην προσπάθειά μας οι δυνάμεις του Σύμπαντος, ούτε και αν επιφυλάσσουν ανταμοιβή.
Η μέθοδος είναι ξεκάθαρη. Να αναλύεις προκειμένου να καταλάβεις, να μην ενδίδεις ούτε στην πίεση του αντιπάλου, ούτε στις αυταπάτες της κοινής γνώμης, να μένεις πιστός στις πεποιθήσεις σου και στην αλήθεια περισσότερο από ότι μένεις πιστός στον εαυτό σου και να καταγγέλεις – χωρίς φόβο ότι θα μισηθείς ή θα απομονωθείς – αυτό που σου φαίνεται άδικο, ψεύτικο και επικίνδυνο για τον τόπο. Να δρας με πνεύμα αυταπάρνησης και ανιδιοτέλειας. Έρχεται τότε μια μέρα, ενίοτε δυστυχώς για τον τόπο, που τα γεγονότα σε δικαιώνουν. Αν όμως καταλαβαίνεις τη ροή των γεγονότων, τη διευκολύνεις ή την επιταχύνεις, τότε κάνεις μία πραγματική επανάσταση.
Πηγή

Στοιχεία σχετικά με τη δολοφονία του Αλέκου Παναγούλη

Υπάρχουν αναφορές για μία συνέντευξη μία μέρα πριν την δολοφονία του Αλέκου Παναγούλη, όπου αποκάλυψε ότι ο Ανδρεάς Παπανδρέου ήταν πράκτορας των Αμερικανών. Η δολοφονία του έγινε λίγες μέρες πριν καταθέσει τον φάκελο με τα στοιχεία για την ΕΣΑ.

Ξημερώματα Σαββάτου Πρωτομαγιάς του 1976 και το αυτοκίνητο του βουλευτή Αλέξανδρου Παναγούλη τρέχει με μεγάλη ταχύτητα στη Λεωφόρο Βουλιαγμένης κατευθυνόμενο προς τη Γλυφάδα, ενώ δίπλα του ένα ή δύο αυτοκίνητα μοιάζουν σαν να κάνουν κόντρα μαζί του.Κάποια δευτερόλεπτα αργότερα ακούγεται ένας μεγάλος κρότος και ένα σύννεφο καπνού και σκόνης απλώνεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου. Οι πρώτοι περαστικοί που πλησιάζουν στο ατύχημα για να βοηθήσουν βρίσκουν τον Αλέκο Παναγούλη ετοιμοθάνατο στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Έφυγε μέσα στα χέρια τους βγάζοντας μόνο τρία «αχ».

Από την επόμενη ημέρα η φράση «πολιτική δολοφονία» είναι σε όλα τα στόματα και όλα, το πρώτο διάστημα, συνέτειναν σε αυτό. Από τη μία, ο κατά πολλούς «μοναδικός αντιστασιακός» που είχε ή φίλους ή εχθρούς, αλλά σίγουρα δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο, και από την άλλη, το έντονα πολιτικοποιημένο κλίμα της εποχής, μαζί με τη μισή «αποχουντοποίηση» και τα «σταγονίδια».

Η δημοσίευση των αρχείων της ΕΣΑ που ο ίδιος είχε αποκαλύψει και η γρήγορη απαγόρευσή τους δημιουργούν ένα κλίμα σύγκρουσης μεταξύ του Παναγούλη και του τότε υπουργού Εθνικής ʼμυνας Ευάγγελου Αβέρωφ. Ο Παναγούλης μάλιστα είχε ζητήσει συνάντηση με τον Καραμανλή για να τον ενημερώσει για το θέμα των αρχείων, μια και καταλάβαινε ότι αυτά τα χαρτιά που είχε στα χέρια του θα του δημιουργούσαν πολλά προβλήματα.