ΕΝΙΑΙΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

 

 

ΕΝΙΑΙΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

για την άμεση δημοκρατία, την αταξική κοινωνία και τον ουμανισμό

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Οι δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού γινόμαστε τοπικά, εθνικά και παγκόσμια όλο και περισσότερο θύματα της μεγάλης κρίσης, αλλά και μάρτυρες της προϊούσας παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος, το οποίο στην προσπάθεια του να σωθεί, μεθοδεύει ακάθεκτα την εκτροπή της ανθρωπότητας προς τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αυτή η εκτροπή συντελείται με τη στρατηγική του αμερικανισμού για την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου και το στήσιμο της παγκόσμιας διακυβέρνησης, με μοναδικό κέντρο αποφάσεων το σκληρό πυρήνα του παγκόσμιου καπιταλισμού. Ως κύρια όργανά αυτού του σχεδίου, οι εμπνευστές του έχουν επιλέξει τον ΟΗΕ, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το ΝΑΤΟ και πολλούς άλλους αφανείς οργανισμούς, λέσχες και υπηρεσίες. Στόχος αυτής της επιλογής είναι η κατάργηση της αυτονομίας των εθνικών και τοπικών οικονομιών και κοινωνιών, η πολτοποίηση των αυτόχθονων και αυθεντικών πολιτισμών και η επιβολή συνθηκών καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ο σκοπός αυτής της επιλογής είναι η βίαιη επιβολή στην ανθρωπότητα του απάνθρωπου, καταστροφικού και παρακμασμένου καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και διανομής του κοινωνικού πλούτου. Συνέπεια αυτού του σχεδίου είναι η διαίρεση της ανθρωπότητας στη μειοψηφία του 1% που λυμαίνεται τον κοινωνικό πλούτο και εξουσιάζει τον πλανήτη και στο 99% που σταδιακά απαξιώνεται ακόμα και από τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματά του και βυθίζεται σε μια εκτεταμένη εξαθλίωση. Όμως αυτή η επιλογή δεν είναι η μοίρα της ανθρωπότητας. Κι’ αυτό γιατί η ανθρωπότητα από τα γεννοφάσκια της πορεύεται σταθερά, με αμέτρητους δημιουργικούς αγώνες, θυσίες και επιστημονικές κατακτήσεις, προς την κοινωνική ισότητα, την ελευθερία, την άμεση δημοκρατία, την πανανθρώπινη ειρήνη και τον οικουμενικό ουμανισμό.

Advertisement

Η Μεγάλη Πορεία της Ανθρωπότητας προς την Κοινωνική Ισότητα

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ του παραπάνω βιβλίου:

Όλοι οραματιζόμαστε και αγωνιζόμαστε για ένα καλύτερο Αύριο, για έναν καλύτερο κόσμο, ακόμα και όταν, και ιδιαίτερα όταν κάποιοι κάνουν ότι μπορούν να μας γυρίσουν στο γκρίζο Χθες και στο μαύρο Μεσαίωνα για να διασφαλίσουν τα ατομικά και ταξικά τους συμφέροντα σε βάρος μας και σε βάρος ολόκληρης της εργαζόμενης Ανθρωπότητας. Γι’ αυτό είναι αναγκαίο να ξεκαθαρίσουμε αν το βέλος της πορείας της ανθρωπότητας δείχνει προς το Αύριο ή προς το Χθες, προκειμένου να προσανατολιστούμε ή και να αναπροσανατολιστούμε, αλλά και να συγχρονιστούμε με το βηματισμό της ιστορίας .

Επειδή το Αύριο, Μεθαύριο θα είναι Χθες, αποδείχνεται πως η μόνη αμετάβλητη σταθερά είναι το Παρελθόν και η μόνη μεταβλητή είναι το Μέλλον. Και επειδή το Μέλλον δεν είναι παρά η συνέχεια του παρόντος, του Σήμερα, γι’ αυτό η σκέψη και η δράση μας σήμερα, για να είναι ορθολογικά αποτελεσματικές, θα πρέπει να γίνονται με όρους συνείδησης της μη αντιστρεψιμότητας και αλλαγής του παρελθόντος και συνεπώς με όρους Μέλλοντος, ενός Μέλλοντος ανοιχτού και υποκείμενου στην καταστροφική ή στη δημιουργική δράση, ακόμα και στην αδράνεια ή την ‘ουδετερότητα’ του καθενός μας ξεχωριστά και του ανθρώπινου γένους συνολικά.

Αυτό το ζήτημα είναι  επιλογή αυτού του βιβλίου, να προσεγγίσουμε την άθλια καθημερινότητά μας, την καπιταλιστική βαρβαρότητα που απειλεί την ανθρωπότητα και τον πολιτισμό της, να προσεγγίσουμε δηλαδή το Σήμερα με όρους Μέλλοντος, ξεκινώντας όμως από την αρχή, όπως αυτή από τις επιστήμες και την ιστοριογραφία ορίζεται. Και είναι βέβαιο, πως για να είναι επιστημονικά, δηλαδή θεωρητικά και πρακτικά αποδεκτή η προσέγγιση αυτής της προοδευτικής πορείας της ανθρωπότητας, από την άγρια αθωότητα ή την αθώα αγριότητα προς ένα καλύτερο κόσμο, τότε αυτή η εμπειρία του παρελθόντος θα πρέπει να είναι, έστω μερικά, αλλά σταθερά και προοδευτικά βελτιούμενη, επαληθεύσιμη ή μη-διαψεύσιμη, όπως αυτό το παρελθόν διαμορφώθηκε, αλλά και ως ιστορία περισώθηκε και αποτυπώθηκε.

Πεποίθησή μου και κεντρική ιδέα αυτού του βιβλίου είναι πως η ανθρωπότητα πορεύεται από καταβολής της, μέσα από μια εξελικτική διαδικασία εξανθρωπισμού και στην αριστοτελική γραμμή του«αεί ανθρωπεύεσθαι», στο φωτεινό μονοπάτι του Ουμανισμού, όχι βέβαια της φάρσας των ιερατείων και της υποκρισίας της «φιλάνθρωπης» μπουρζουαζίας, αλλά του Ουμανισμού των αγώνων και των οραμάτων των δημιουργικών δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για ένα καλύτερο κόσμο. Και επειδή όλοι, οι κάθε λογής και κοπής σκοταδιστές και φωτοσβέστες προσπαθούν να βγάλουν την ανθρωπότητα από αυτή την πορεία και αρνούνται την ιστορική ύπαρξη και πορεία της ουμανιστικής ιδέας, γι’ αυτό θα προσπαθήσω να αναδείξω τους βασικότερους σταθμούς αυτής της πορείας, όπως οι διάφορες πηγές και η ιστοριογραφία μας τους παρουσιάζουν, ως διαχρονικές οδύνες της ανθρώπινης ιστορίας.
Και αν έχετε κάτι καλύτερο να προτείνετε μην το κρατάτε για τον εαυτό σας…

Κώστας Λάμπος

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΣΧΕΣΕΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ

Γράφει ο Δρ. Κώστας Λάμπος

Η ανατροπή του καπιταλισμού είναι εφικτή και η Άμεση Δημοκρατία είναι ζωτικά αναγκαία για την ανθρωπότητα. Ο καπιταλισμός, ως οικονομικό σύστημα, όπως είναι γνωστό, βρίσκεται, εξαιτίας της χαοτικής του φύσης, από την εμφάνισή του σε μια διαρκή καταστροφική κρίση. Για το ξεπέρασμα των εκάστοτε κρίσεών τους οι ‘εθνικοί καπιταλισμοί’, έβρισκαν διέξοδο στις τοπικές, τις εθνικές και τις παγκόσμιες πολεμικές ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις. Αυτή η διαδικασία αντιμετώπισης των καπιταλιστικών κρίσεων σε συνδυασμό με τη λεηλασία της εργαζόμενης κοινωνίας-ανθρωπότητας, έφερνε, όπως είναι φυσικό, όλο και μεγαλύτερες κοινωνικές δυνάμεις απέναντι στο καπιταλιστικό σύστημα.
Τα μεγάλα οικονομικά συγκροτήματα που διαμορφώθηκαν σ’ αυτή τη διαδικασία αντιμετώπισης των κρίσεων, οργάνωσαν σε συνεργασία με τις διαπλεκόμενες πολιτικές γραφειοκρατίες της αστικής-αντιπροσωπευτικής ‘δημοκρατίας’, ένα πραξικόπημα στο εσωτερικό του καπιταλιστικού συστήματος και ενάντια στον καπιταλισμό ως τρόπο παραγωγής, με στόχο την απόλυτη καθυπόταξη της κοινωνίας στα συμφέροντα όχι γενικά του κεφαλαίου, αλλά στα ηγεμονικά σχέδια του σκληρού πυρήνα της παγκόσμιας καπιταλιστικής συμμορίας. Το αποτέλεσμα ήταν η νεοφιλεέυθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία αναγορεύει σε υπέρτατες αξίες τα τρία βασικά χαρακτηριστικά του καπιταλισμού:
·Ο γενικευμένος κανιβαλισμός είναι το πρώτο χαρακτηριστικό της παγκοσμιοποίησης, που στηρίζεται στη βασική καπιταλιστική αρχή του καταστροφικού ανταγωνισμού για την απεριόριστη και βίαιη συσσώρευση πλούτου, ανισότητας και δυστυχίας σύμφωνα με την οποία “το μεγάλο κεφάλαιο τρώει το μικρό και συνεπώς ο θάνατός σου η ζωή μου”, με συνέπεια τον εκπρολεταρισμό εκατοντάδων χιλιάδων, ή και εκατομμυρίων μικροεπιχειρηματιών.