Η θέση της γυναίκας στην Αρχαία Αθήνα και στην Αρχαία Σπάρτη

Πηγή: http://istorias-alitheia.blogspot.gr/ (Σημ. Φιλίστωρος: αφιερωμένο στην Γ. Λ.) 
Η γυναίκα στους αρχαϊκούς και κλασικούς χρόνους θεωρούνταν, βιολογικά και ψυχολογικά, πλάσμα που δεν είχε την ικανότητα να ελέγξει τον εαυτό της και να αντισταθεί σε εξωτερικά ερεθίσματα. Έπρεπε να είναι σεμνή, όμορφη και υγιής, προκειμένου να συμβιβάζεται με τα πρότυπα μιας πατριαρχικής κοινωνίας, όπως ήταν η αρχαία ελληνική. Ακόμα και στην τέχνη είναι δυνατόν να παρατηρήσει κανείς ότι από την αρχαϊκή περίοδο ως και το τέλος περίπου της κλασικής περιόδου, όπου το θηλυκό κορμί απελευθερώνεται, η γυναίκα -ιδιαίτερα στη γλυπτική- παρουσιάζεται ευπρεπώς ενδεδυμένη, ενώ αποφεύγεται η έμφαση στα χαρακτηριστικά του φύλου. Στα πλαίσια αυτά θα εξετάσουμε σε δύο ενότητες αντίστοιχα τη θέση της στην οικογενειακή, κοινωνική και πολιτική ζωή σε Αθήνα και Σπάρτη και το στόχο που εξυπηρετούσε. Παράλληλα, θα αναφερθούμε στη διαφορετική αντιμετώπιση που τύγχαναν οι γυναίκες στις δύο σπουδαιότερες αρχαίες ελληνικές πόλεις. Ι. ΑΘΗΝΑΙΟ ρόλος της Αθηναίας στην οικογένεια
Στην Αθήνα η πρώτη κύρια δυσκολία που αντιμετώπιζε ένα νεογέννητο κορίτσι ήταν να του επιτραπεί να ζήσει. Εξαρτιόνταν άμεσα από την απόφαση του πατέρα η έκθεση¹ του νεογνού σε μια ερημική περιοχή, καθώς η γέννηση ενός θηλυκού μέλους θεωρούνταν ανώφελο και επιπρόσθετο έξοδο για τον οίκο, εφόσον μάλιστα σε ένα κατεξοχήν πατριαρχικό σύστημα κληρονομιάς δεν είχε τη δυνατότητα να διατηρήσει το οικογενειακό όνομα και συνεπώς τα οικογενειακά περιουσιακά στοιχεία. Βασική αρχή στην αθηναϊκή κοινωνία ήταν το ότι η γυναίκα τελούσε μονίμως υπό ανδρική κηδεμονία. Η νέα κοπέλα μέχρι το γάμο της εξαρτάται άμεσα από τον πατέρα της. Όταν έφθανε στην αποδεκτή κοινωνικά ηλικία γάμου, η οποία σύμφωνα με τις τότε αντιλήψεις υπολογίζονταν με βάση τη γυναικεία ήβη, ο πατέρας της επέλεγε το μέλλοντα σύζυγό της. Σε πιο σπάνιες περιπτώσεις, σύμφωνα με ένα παλαιότερο έθιμο, η νύφη αποτελούσε το έπαθλο² αγώνων που προκήρυσσε ο πατέρας της και ακόμη σπανιότερα η ίδια επέλεγε το γαμπρό. 

---

Η τελετή του γάμου περιλάμβανε δύο βασικές διαδικασίες. Η πρώτη ήταν ο αρραβώνας ή εγγύη³, στον οποίο η παρουσία της νύφης δεν ήταν υποχρεωτική. Στην πράξη ήταν η υπογραφή του προγαμιαίου συμβολαίου, όπου καθορίζονταν το ύψος της προίκας. Στη συνέχεια ακολουθούσε η έκδοση⁴, που αποτελούσε την κυρίως τελετή της παράδοσης της κοπέλας στο σύζυγο ο οποίος αναλάμβανε πλέον την κηδεμονία της. Ως παντρεμένη πλέον, στο σπίτι του ανδρός της, η πρώτη φροντίδα της ήταν να κάνει ιερές σπονδές μπροστά στην εστία. Από τούδε και στο εξής συμμετέχει ενεργά στις οικογενειακές θρησκευτικές τελετές.   

Η βασική ευθύνη της, όμως, ήταν η διαχείριση του οίκου. Μέσω της χρηστής διαχείρισης ενός αθηναϊκού οίκου από τη νοικοκυρά θα επιτυγχάνονταν η ευημερία και η μακροημέρευση του. Για το λόγο αυτό ο σύζυγος και κύριος του οίκου, από την πρώτη στιγμή αναλάμβανε να εξηγήσει το βασικό αυτό καθήκον στη νεαρή γυναίκα του. Η ίδια κατοικούσε στο γυναικωνίτη⁵ που περιλάμβανε τον κοιτώνα των συζύγων, τα δωμάτια των κοριτσιών και τα διαμερίσματα που εργάζονταν οι δούλες. Επέβλεπε και κατεύθυνε τους δούλους και φρόντιζε για τη σωστή τακτοποίηση των αγαθών και των πραγμάτων του σπιτιού. Οι αριστοκράτισσες γυναίκες επίσης, στα πλαίσια των οικιακών καθηκόντων τους, ασχολούνταν με την υφαντική και το ράψιμο του ρουχισμού. Επίσης είχαν επιφορτισθεί με την ανατροφή των παιδιών. Ενώ όμως με όλες αυτές τις ασχολίες οι ευκατάστατες Αθηναίες δεν έβγαιναν από το σπίτι, οι φτωχές αναγκαστικά δούλευαν εκτός σπιτιού. Ο Αριστοτέλης μάλιστα γράφει στα Πολιτικά⁶ ότι ήταν αδύνατον να εμποδίσει κανείς τις φτωχές γυναίκες να πηγαίνουν στην αγορά. Ανάμεσα σε άλλα εργαζόντουσαν ως εργάτριες μαλλιού, τροφοί, συλλέκτριες καρπών και σε μεγαλύτερη ηλικία ως πωλήτριες, όπως μας μαρτυρούν σχετικές παραστάσεις αγγείων.
Η κοινωνική ζωή της γυναίκας στην Αθήνα
Στο κοινωνικό πεδίο οι Αθηναίες συμμετείχαν στις κυριότερες θρησκευτικές γιορτές της πόλης. Στα Λήναια⁷ και στα Ανθεστήρια⁸ προς τιμήν του Διονύσου. Στα Ανθεστήρια υποδέχονταν τη γιορτή του ερχομού της ανοίξεως, των πρώτων λουλουδιών και του νέου κρασιού. Η γιορτή κρατούσε τρεις ημέρες. Συμμετείχαν επίσης στην μεγάλη πομπή των Παναθηναίων⁹ που ήταν η επισημότερη γιορτή των αρχαίων Αθηνών προς τιμήν της πολιούχου της πόλεως θεάς Αθηνάς. Όλο το χρόνο, τέσσερις κοπέλες από καλές οικογένειες της Αθήνας, ύφαιναν το ιερό πέπλο. Το πέπλο αυτό ήταν κίτρινο και κεντημένο με σκηνές από τη Γιγαντομαχία. Έπειτα, το πέπλο μεταφερόταν γύρω-γύρω στην πόλη πάνω σε μια καρότσα με μορφή καραβιού, την οποία ακολουθούσε μια μεγαλοπρεπής, εορταστική πομπή. Στην πομπή, βάσει των απεικονίσεων της ανατολικής ζωφόρου του Παρθενώνα, οι κοπέλες κουβαλούν κάνιστρα, τα οποία θα παραδώσουν στον υπεύθυνο της τελετής.
Ουσιαστική συμμετοχή είχαν στα Θεσμοφόρια¹⁰. Τα Θεσμοφόρια τελούνταν προς τιμή της θεάς Δήμητρας. Συμμετείχαν αποκλειστικά γυναίκες. Βασική αρχή των Θεσμοφορίων αποτελούσε ο αποκλεισμός του ανδρικού φύλου και η συγκρότηση μίας ένωσης γυναικών, μέσω της οποίας τονιζόταν ο ρόλος τους στη γονιμότητα και συμβολικά στην ευφορία της καλλιεργήσιμης γης. Ο εορτασμός τους διαρκούσε τρεις μέρες και ακολουθούσαν μία συγκεκριμένη τελετουργία. Οι γυναίκες κατά τη διάρκεια της γιορτής συγκεντρώνονταν στο ιερό της Δήμητρας και έτσι είχαν την ευκαιρία να περάσουν κάποιες μέρες μακριά από το σπίτι τους. Είχαν τη δυνατότητα να φέρουν μαζί τους και τα παιδιά τους, εάν αυτά βρίσκονταν σε ηλικία που ακόμη τα θήλαζαν. Οι σύζυγοι ήταν υποχρεωμένοι όχι μόνο να δώσουν τη συγκατάθεσή τους για να παραστούν οι γυναίκες τους στη γιορτή, αλλά και να αναλάβουν τα προβλεπόμενα έξοδα. Στα Θεσμοφόρια δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή των παρθένων.

Άλλη μία συμβολή των γυναικών στη δημόσια ζωή ήταν το ιερατικό αξίωμα που ασκούσαν στα πλαίσια της λατρείας των γυναικείων θεοτήτων. Τα καθήκοντα τους ήταν να επιβλέπουν και να διευθύνουν τις λατρευτικές τελετές, όπως τις προσευχές και τις προσφορές και να προστατεύουν την ιερή περιουσία. Μόνο η εκάστοτε ιέρεια είχε δικαίωμα να μεταβεί στο άβατο του ναού και καμία τελετουργική πράξη δεν μπορούσε να εκτελεστεί χωρίς την παρουσία της. Να τονιστεί επίσης ότι το ιερατικό αξίωμα αποτελούσε κληρονομικό δικαίωμα για τις γυναίκες ιερείς ή αγοραζόταν για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Εντελώς διαφορετικά ζούσαν οι εταίρες¹¹. Απολάμβαναν ελευθερίες, ευρισκόμενες σε μια διαφορετική κατάσταση από τις υπόλοιπες γυναίκες. Σε αντίθεση με τις άλλες γυναίκες, αυτές είχαν γνώσεις της λογοτεχνίας και δεν τους ήταν άγνωστη η τέχνη. Η θέση των καλλιεργημένων και μορφωμένων εταίρων ήταν τελείως διαφορετική. Συμμετείχαν ελεύθερα στα συμπόσια των ανδρών. Στα σπίτια τους μαζεύονταν πλήθος νέων. Τις θαύμαζαν, έστηναν γι’ αυτές χρυσά αγάλματα, οι ποιητές τις εγκωμίαζαν στα έργα τους. Πολλές έγιναν διάσημες για την εξυπνάδα και το πνεύμα τους όπως η Φρύνη, ενώ η αθηναϊκή λογοτεχνία γνωρίζει συλλογές επιγραμμάτων που γράφτηκαν από εταίρες.    Η θέση της γυναίκας στην πολιτική ζωή των Αθηνών
Στην καθεαυτό πολιτική ζωή των Αθηνών η θέση των γυναικών ήταν ανύπαρκτη. Οι γυναίκες δε θεωρούνταν πολίτες. Δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής στους καταλόγους των πολιτών. Εγγράφονταν μόνο στους καταλόγους της φατρίας τους. Επιπλέον δεν είχαν δικαίωμα κατοχής εγγείου ιδιοκτησίας -επομένως ούτε κληρονομιάς-, το οποίο αποτελούσε βασικό κριτήριο για την ιδιότητα του πολίτη. Ακόμη δεν είχαν τη δυνατότητα άσκησης δικαιοπραξιών. Δεν τους επιτρεπόταν δηλαδή να χειρίζονται οι ίδιες τις αστικές υποθέσεις τους. Για το λόγο αυτό εκπροσωπούνταν ενώπιον της πολιτείας από τον κύριό τους. Κατά συνέπεια στερούνταν των πολιτικών δικαιωμάτων που απολάμβαναν οι άνδρες. Ταυτόχρονα όμως έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη μεταβίβαση της ιδιότητας του πολίτη. Έτσι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο ανήκαν, έστω εμμέσως στην ευρύτερη πολιτική κοινότητα.   

Ο ρόλος αυτός συνίστατο στο γάμο. Ο μόνος νόμιμος γάμος στην αρχαία Αθήνα ήταν εκείνος που ένωνε έναν πολίτη με την αστή¹² κόρη ενός άλλου πολίτη. Μάλιστα από το 451 π.Χ αυτό αποτέλεσε νόμο του αθηναϊκού κράτους με ψήφισμα από την Εκκλησία του Δήμου, κατόπιν εισηγήσεως του Περικλή. Απέβλεπε στην ομοιογένεια και τη συνοχή του πολιτικού σώματος. Βλέπουμε λοιπόν ότι η αστή δεν είχε δικαίωμα να συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα, παρότι προέρχονταν από το σώμα των πολιτών. Όμως, ένας Αθηναίος πολίτης ήταν απαραίτητο να έρθει εις γάμου κοινωνίαν με μία αθηναία αστή, προκειμένου τα παιδιά του να μη θεωρηθούν νόθα. Επιπρόσθετα, εάν επρόκειτο για αγόρια θα μπορούσαν να αποκτήσουν την πολύτιμη ιδιότητα του πολίτη και να έχουν δικαίωμα στην πατρική κληρονομιά.
Να αναφέρουμε επίσης την περίπτωση της επικλήρου¹³. Ήταν γυναίκα που βρισκόταν να είναι η μοναδική κληρονόμος της πατρικής περιουσίας. Επειδή η ίδια δεν είχε δικαίωμα κατοχής γης, συνεπώς ούτε κληρονομιάς, είχε το δικαίωμα ο πλησιέστερος συγγενής να τη διεκδικήσει σε γάμο. Ο θεσμός αυτός υποδηλώνει την τεράστια σημασία που δίνονταν στα θέματα διαφύλαξης της περιουσίας του οίκου και της διατήρησης των γενών.
ΙΙ. ΣΠΑΡΤΗ
Ο ρόλος της Σπαρτιάτισσας στην οικογένεια
Οι γυναίκες της Σπάρτης τύγχαναν διαφορετικής αντιμετώπισης από τις Αθηναίες. Λόγω της ολιγανθρωπίας που αντιμετώπιζαν οι Σπαρτιάτες, η μητρότητα καταλάμβανε εξέχουσα σημασία. Τα θηλυκά μέλη της οικογενείας παρέμεναν σε αυτήν μέχρι κάποια ηλικία. Μετά τα αναλάμβανε το κράτος, όπως και τα αγόρια. Η κατάλληλη ηλικία γάμου για μια Σπαρτιάτισσα ήταν γύρω στα είκοσι έτη. Γεγονός που σήμαινε ότι είχε ολοκληρώσει βιολογικά την ανάπτυξή της, σε αντίθεση με τη γυναίκα των Αθηνών που παντρευόταν στην εφηβεία. Όταν έφθανε σε αυτή την ηλικία, ο πατέρας -κυρίως στις αριστοκρατικές τάξεις- αναλάμβανε να βρει το γαμπρό για τη γαμήλια συμφωνία. Έπειτα, στη Σπάρτη συνηθίζονταν η αρπαγή¹⁴ των γυναικών από τους άνδρες, πράγμα άγνωστο στην αθηναϊκή κοινωνία. Στο σπίτι του γαμπρού όπου μεταφέρονταν η κοπέλα, την αναλάμβανε μία γυναίκα του σπιτιού η νυμφεύτρια¹⁵. Της έκοβε τα μαλλιά και την έντυνε με αντρικά ρούχα. Τη νύχτα την επισκεπτόταν ο γαμπρός με σκοπό να συνευρεθούν. Αυτός ο γάμος συνήθως έμενε για μερικά χρόνια κρυφός. Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για «γάμο υπό δοκιμή»¹⁶. Αν από το γάμο αυτό δεν προέκυπταν απόγονοι, που ήταν το ζητούμενο, τότε ο γάμος λυόταν. Ενδέχεται όμως να κρατούνταν μυστικός ο γάμος, εάν ο άνδρας δεν είχε συμπληρώσει το τριακοστό έτος. Ο λόγος ήταν ότι απαγορευόταν να ζήσει το ανδρόγυνο μαζί, πριν την συμπλήρωση της παραπάνω ηλικίας από τον ίδιο. Να προσθέσουμε επίσης ότι οι Σπαρτιάτισσες, λόγω της αγωγής τους δεν ασχολούνταν με την οικιακή οικονομία. Δεν καταπιάνονταν με το νοικοκυριό και τις ασχολίες του σπιτιού. Με τις δουλειές αυτές καταπιάνονταν το υπηρετικό προσωπικό. Οι δούλες δηλαδή. Εδώ παρατηρούμε μία ακόμη διαφορά νοοτροπίας σε σχέση με τις Αθηναίες νοικοκυρές που έχουν επιφορτισθεί οι ίδιες τα του οίκου τους.
Η κοινωνική θέση της γυναίκας στη Σπάρτη
Τα κορίτσια μετά τη γέννησή τους παραδίδονταν στην οικογένειά τους για να ανατραφούν, εφόσον δεν παρουσίαζαν κανενός είδους καχεξία ή δυσμορφία. Σε αυτή την περίπτωση τα εξέθεταν, όπως και τα αντίστοιχα δύσμορφα και καχεκτικά αγόρια στους Αποθέτες ¹⁷. Η διαφορά σε σχέση με την Αθήνα ήταν ότι η απόφαση για την έκθεση των βρεφών δεν αποτελούσε ιδιωτική υπόθεση του πατέρα, αλλά ανέκκλητη απόφαση της Γερουσίας. Ήταν δηλαδή κρατική υπόθεση, εντασσόμενη στα πλαίσια του ευγονισμού¹⁸, που συνιστούσε την επιλεκτική προτίμηση στα υγιή και αρτιμελή παιδιά.

Από κάποια ηλικία και μετά η πολιτεία, που θεωρούσε κτήμα της όλα τα παιδιά των Σπαρτιατών, αναλάμβανε την αγωγή των νεαρών κοριτσιών. Η εκπαίδευσή τους δεν διέφερε από εκείνη των αγοριών. Συναναστρέφονταν σε αγέλες με σκοπό να σκληραγωγηθούν, όπως τα συνομήλικα τους αγόρια. Υπόκειντο σε παρόμοιες αθλητικές δοκιμασίες και διαφόρων ειδών κακουχίες, ελαφρώς ενδεδυμένα. Παράλληλα εμφανίζονταν στις θρησκευτικές εορτές μύησης, όπως τα Υακίνθια¹⁹. Στη συγκεκριμένη θρησκευτική εκδήλωση έπαιρναν μέρος και τα αγόρια.
Η Σπαρτιατική κοινωνία έριχνε το μεγαλύτερο βάρος της στη σφυρηλάτηση των κοινωνικών δεσμών μεταξύ των ελευθέρων Σπαρτιατών και Σπαρτιατισσών. Έθετε σε δεύτερη μοίρα την ιδιωτική και οικογενειακή ζωή. Θεωρούσαν τη Σπάρτη ως μια μεγάλη οικογένεια. Πρόκριναν την υπαγωγή του ατόμου και της οικογενείας στην ευρύτερη κοινωνική ομάδα, μέσω της παροχής παρόμοιας εκπαίδευσης σε αγόρια και κορίτσια. Εντός του πλαισίου αυτού επιτρέπονταν το να εκτίθενται στα μάτια του άρρενος πληθυσμού τα γυμνά ή ντυμένα ανάλαφρα γυναικεία κορμιά. Η εμφάνιση των γυναικών, άλλωστε, έπαιζε το βασικότερο ρόλο στην επιλογή τους από τους συντρόφους τους. Η προίκα διαδραμάτιζε δευτερεύοντα ρόλο. Επιπλέον η σπαρτιατική αγωγή τους προσέδιδε μια πιο αρρενωπή συμπεριφορά από τις γυναίκες των άλλων πόλεων. Ο ίδιες, συναισθανόμενες την αυξημένη κοινωνική τους θέση λειτουργούσαν με αυτό τον τρόπο, έχοντας την πλήρη υποστήριξη του κράτους. 
Τον ίδιο σκοπό εξυπηρετούσε ο θεσμός της πολυανδρίας²⁰. Η συνήθεια αυτή ήταν αρκετά διαδεδομένη. Σύμφωνα με την πολυανδρία την ίδια γυναίκα μοιράζονταν δύο, τρεις, τέσσερις ή πέντε άνδρες, οι οποίοι συνήθως ήταν αδέλφια. Αυτό το έθιμο επεκτείνονταν και στην περίπτωση που ένας ηλικιωμένος είχε νέα σύζυγο και επιθυμούσε να αποκτήσει παιδιά με το να τη φέρει σε επαφή με έναν νέο και ρωμαλέο άνδρα. Όποιος επίσης για κάποιους λόγους δεν επιθυμούσε να παντρευτεί, είχε τη δυνατότητα να ζητήσει μια παντρεμένη γυναίκα και με την προϋπόθεση της συγκατάθεσης του συζύγου της να αποκτήσει μαζί της παιδιά. Διαπιστώνουμε επομένως ότι, αποκλειστικός στόχος αυτής της σπαρτιατικής πρακτικής ήταν πέρα από την ηθική η υποστήριξη των δικαίων και των συμφερόντων της σπαρτιατικής πολιτείας. Βασική επιδίωξή τους ήταν να διατηρήσουν τη στρατιωτική τους ισχύ και να αποτρέψουν την οποιαδήποτε εξέγερση των πολυαρίθμων ειλώτων, οι οποίοι καραδοκούσαν.    Η θέση της γυναίκας στην πολιτική ζωή της Σπάρτης
Οι Σπαρτιάτισσες δεν είχαν άμεση συμμετοχή στο πολιτικά δρώμενα της πόλης τους. Αναμφισβήτητα όμως απολάμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία από τις γυναίκες της Αθήνας. Ασκούσαν αναμφίβολα επιρροή στους άνδρες τους. Όμως, η θεώρηση της Σπάρτης ως γυναικοκρατούμενης²¹ πόλης, έχει να κάνει περισσότερο τόσο με τη σχετική ελευθερία των γυναικών όσο κυρίως με τη ανεξάρτητη οικονομική τους θέση στη Σπαρτιατική πολιτεία. Η περίπτωση της πατρούχου²² είναι χαρακτηριστική. Είναι ανάλογη της επικλήρου. Με μία βασική όμως διαφορά. Η πατρούχος μοναχοκόρη έχει δικαίωμα να κληρονομήσει την περιουσία του πατέρα της. Αυτή η κληρονομιά μπορεί να θεωρηθεί και ως προίκα. Όμως και ο πατέρας που βρίσκονταν εν ζωή, προίκιζε με ένα σεβαστό περιουσιακό του κομμάτι την κόρη του. Εξάλλου ο ίδιος ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά²³ αναφέρει ότι στην εποχή του, τον 4^ο αιώνα π.Χ, τα δύο πέμπτα της συνολικής καλλιεργήσιμης έκτασης ανήκαν σε γυναίκες. Αυτό, βεβαίως, ενδέχεται να οφείλεται και στην ολιγανδρία της Σπάρτης εκείνη την εποχή, λόγω των αλλεπάλληλων πολέμων. Έτσι εξηγείται η συγκέντρωση τόσων κλήρων στα χέρια λίγων γυναικών, με επακόλουθο την αύξηση της πολιτικής επιρροής τους.    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Όπως διαπιστώνουμε η θέση της γυναίκας στις πόλεις των Αθηνών και της Σπάρτης, στο πλαίσιο της οικογενειακής, της κοινωνικής και πολιτικής ζωής διέφερε σημαντικά. Στην Αθήνα, από πολιτική άποψη, η γυναίκα Αστή ήταν απαραίτητη γιατί ο σύζυγός της αποκτούσε μέσω αυτής γνήσιους απογόνους και ελεύθερους πολίτες. Ενώ ο ρόλος της στα πλαίσια της οικογένειας και της κοινωνίας έπεται σε σημασία του πολιτικού. Αντίστοιχα στη Σπάρτη είδαμε ότι η λιτή σπαρτιατική αγωγή των γυναικών αντανακλούσε τη θέση τους στην κοινωνία, με βασικότερο χαρακτηριστικό την ενσωμάτωσή τόσο των ιδίων, όσο και των ανδρών σε μία ευρύτερη λειτουργικά κοινωνική ομάδα με γνώμονα το συμφέρον του κράτους.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Α. Πετροπούλου, Α Μηλιός κ.α, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, Εκδόσεις ΕΑΠ, Πάτρα 2000
2. Elaine Fantham κ.α, Οι γυναίκες στον αρχαίο κόσμο, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2004
3. Βάλια Ξενίδου Schild, Οι γυναίκες στην ελληνική αρχαιότητα, Εκδόσεις Ερμής, Αθήνα 2001   ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1 Α. Πετροπούλου, «Οικογενειακοί θεσμοί» στο Α. Μηλιός κ.ά, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, (Πάτρα 2000): 308 2 Στο ίδιο: 288 3 Α. Πετροπούλου, ό.π: 296 4 Στο ίδιο: 296 5 Elaine Fantham κ.ά, Οι γυναίκες στον αρχαίο κόσμο, (Αθήνα 2004): 140 6 Στο ίδιο: 148 7 Στο ίδιο: 123 8 Στο ίδιο: 123 9 Fantham, ό.π: 120 10 Στο ίδιο: 121 11 Βάλια Ξενίδου Schild, Οι γυναίκες στην ελληνική αρχαιότητα, (Αθήνα 2001): 234 12 Α. Μήλιος, «Η έννοια του ελεύθερου πολίτη» στο Α. Μήλιος κ.α, Δημόσιος και Ιδιωτικός Βίος στην Αρχαία Ελλάδα, (Πάτρα 2000): 59 13 Α. Πετροπούλου, ό.π: 285 14 Ξενίδου Schild, ό.π: 239 15 Πετροπούλου, ό.π: 302 16 Ξενίδου Schild, ό.π: 241 17 Πετροπούλου, ό.π: 315 18 Στο ίδιο: 315 19 Ξενίδου Schild, ό.π: 237 20 Πετροπούλου, ό.π: 303 21 Ξενίδου Schild, ό.π: 245 22 Πετροπούλου, ό.π: 292 23 Στο ίδιο: 292

Advertisement

Ο ριζοσπαστισμός του Ισλάμ στις ευρωπαϊκές κοινωνίες: το γενικό πλαίσιο

 

της Δρ Άννας Κωνσταντινίδου

Ιστορικός- Διεθνολόγος

Εισαγωγικό Σημείωμα: Μετά τη δολοφονία του Γάλλου Καθηγητή από τον δεκαοχτάχρονο Τσετσένο, η Ευρώπη ξαναζεί την εφιαλτική περίοδο των επιθέσεων σε μαζικό ή μεμονωμένο επίπεδο που βίωσε (πάλι) η Γαλλία και σε μικρότερο ποσοστό και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις από το 2015- 2017. Μιλούσαμε και τότε για οργανωμένο κίνημα, για Αδελφούς Μουσουλμάνους, μοναχικούς λύκους κτλ. Αρχικά, είναι επιβεβλημένο να αναφέρουμε, ότι το Ισλάμ της Ανατολής έχει πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά διάχυσης στις μάζες από αυτό της Δύσης και αυτό γιατί ο Μουσουλμανισμός στην Ευρώπη έχει εξελιχθεί σε μία νέα πολιτική ταυτότητα, σε αντίθεση από αυτήν που φέρουν οι ομόθρησκοί τους πληθυσμοί τού μεσανατολικού τόξου, οι οποίοι ζουν τον «παραδοσιακό πολιτισμό». Επιπλέον, είναι αναγκαίο να καταστεί σαφές, ότι το οργανωμένο κίνημα μουσουλμανικού εξτρεμισμού στην Ευρώπη δεν σχετίζεται με τη μετανάστευση της τελευταίας δεκαετίας, αλλά κυρίως και πρωταρχικά με τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς που διαβιώνουν στα ευρωπαϊκά περιβάλλοντα από το τέλος της αποικιοκρατίας (1955- 1970).

Turkey: Land of Heimatlos

 

 

By Burak Bekdil Man with backpack in Istanbul, Turkey, photo by Oziel Gomez via Unsplash

BESA Center Perspectives Paper No. 1,829, November 24, 2020

EXECUTIVE SUMMARY: Gloomy facts and figures about a country are one thing, but a sense among large numbers of citizens that they do not belong to their homeland is a different story. Recent research has found that 38% of Turks do not feel they belong in their own country.

Turks have many good reasons not to be proud of their country’s current standing in terms of wealth, democracy, civil liberties, and justice. Turkey is a country of 83 million people, excluding 4 million or so Syrian refugees, and its per capita income for 2019 was barely $9,000. Freedom House put Turkey on its “not free” list of countries in its 2020 assessment, a grouping that also contains Afghanistan, Angola, Belarus, Brunei, Chad, Djibouti, Eritrea, Gabon, Iran, Iraq, Libya, Myanmar, North Korea, Nicaragua, Qatar, Rwanda, Somalia, Sudan, and Yemen. According to the World Justice Project, Turkey ranks 107out of 128 countries on rule of law. According to Reporters Without Borders’ press freedom ranking, Turkey is 154^th out of 180 countries, scoring worse than Pakistan, Congo, and Bangladesh

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας!

Σχεδόν 600.000.000 ευρώ κατέβαλαν για τραπεζικές προμήθειες οι πολίτες το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους. 

Τη στιγμή που τα εισοδήματα των περισσότερων εργαζόμενων περιορίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι τράπεζες εξακολουθούν να εισπράττουν υπέρογκες προμήθειες τόσο για τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται στα καταστήματα όσο και για εκείνες που υλοποιούνται ηλεκτρονικά.

Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, εν μέσω πανδημίας δηλαδή, οι Έλληνες κατέβαλαν 600.000.000 ευρώ σε προμήθειες για πληρωμές λογαριασμών, αποστολή εμβασμάτων, δάνεια και κάρτες.

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Καταναλωτή, που κάλεσε τις τράπεζες να προχωρήσουν σε μειώσεις των χρεώσεων – προμηθειών των διατραπεζικών συναλλαγών και των υπηρεσιών ηλεκτρονικής τραπεζικής, «διευκολύνοντας τις συναλλαγές και συμβάλλοντας έτσι με ουσιαστικό τρόπο στην κοινή προσπάθεια».

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους.

Οι καταγγελίες που έχει δεχτεί η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας είχαν να κάνουν κυρίως με δεσμεύσεις ποσών από λογαριασμό ο οποίος ήταν δηλωμένος ως ακατάσχετος ή ποσών που προέρχονταν από συντάξεις, μισθούς και ασφαλιστικά βοηθήματα, τα οποία είναι εκ του νόμου ακατάσχετα.

Η Ένωση υπογραμμίζει ότι οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να βάλουν «χέρι» στην αποζημίωση ειδικού σκοπού που λαμβάνουν εργαζόμενοι σε αναστολή εργασίας, καθώς είναι ακατάσχετη, αφορολόγητη και δεν συμψηφίζεται με οποιαδήποτε οφειλή.

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας! – olympia

source https://www.olympia.gr/oikonomia/ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias

Σχεδόν 600.000.000 ευρώ κατέβαλαν για τραπεζικές προμήθειες οι πολίτες το πρώτο εξάμηνο του έτους, ενώ οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους. 

Τη στιγμή που τα εισοδήματα των περισσότερων εργαζόμενων περιορίζονται και η συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, οι τράπεζες εξακολουθούν να εισπράττουν υπέρογκες προμήθειες τόσο για τις συναλλαγές που πραγματοποιούνται στα καταστήματα όσο και για εκείνες που υλοποιούνται ηλεκτρονικά.

Από τον Ιανουάριο έως τον Ιούνιο, εν μέσω πανδημίας δηλαδή, οι Έλληνες κατέβαλαν 600.000.000 ευρώ σε προμήθειες για πληρωμές λογαριασμών, αποστολή εμβασμάτων, δάνεια και κάρτες.

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε την αντίδραση του Συνηγόρου του Καταναλωτή, που κάλεσε τις τράπεζες να προχωρήσουν σε μειώσεις των χρεώσεων – προμηθειών των διατραπεζικών συναλλαγών και των υπηρεσιών ηλεκτρονικής τραπεζικής, «διευκολύνοντας τις συναλλαγές και συμβάλλοντας έτσι με ουσιαστικό τρόπο στην κοινή προσπάθεια».

Την ίδια στιγμή, οι τράπεζες εξακολουθούν να δεσμεύουν παράνομα ακατάσχετους λογαριασμούς πελατών τους.

Οι καταγγελίες που έχει δεχτεί η Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδας είχαν να κάνουν κυρίως με δεσμεύσεις ποσών από λογαριασμό ο οποίος ήταν δηλωμένος ως ακατάσχετος ή ποσών που προέρχονταν από συντάξεις, μισθούς και ασφαλιστικά βοηθήματα, τα οποία είναι εκ του νόμου ακατάσχετα.

Η Ένωση υπογραμμίζει ότι οι τράπεζες δεν έχουν δικαίωμα να βάλουν «χέρι» στην αποζημίωση ειδικού σκοπού που λαμβάνουν εργαζόμενοι σε αναστολή εργασίας, καθώς είναι ακατάσχετη, αφορολόγητη και δεν συμψηφίζεται με οποιαδήποτε οφειλή.

Ίλιγγος! Πλούτισαν οι τράπεζες εν μέσω πανδημίας! – olympia

source https://www.olympia.gr/oikonomia/ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=ilingos-ploutisan-oi-trapezes-en-meso-pandimias

Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

(A) Η πλουτοκρατία υποσκάπτει τη δημοκρατία

Επιστρέφουμε σε εποχές φεουδαρχίας; Επιφανής οικονομολόγος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου θεωρώντας την εντεινόμενη κοινωνική ανισότητα τη μεγαλύτερη πρόκληση για τις κοινωνίες της Δύσης. Οι ΗΠΑ το πιο ακραίο παράδειγμα.

Κινδυνεύει η δημοκρατία από μια πλούσια ανώτερη κοινωνική τάξη; Το ερώτημα δεν είναι νέο, εντούτοις επανήλθε με δριμύτητα στο προσκήνιο τα τελευταία χρόνια ενόσω ο Λευκός Οίκος διοικούνταν από έναν δισεκατομμυριούχο Τραμπ, που στηρίχθηκε μάλιστα προεκλογικά από εξίσου πάμπλουτους, υπερσυντηρητικούς επιχειρηματίες. Όπως εκτιμούν ειδικοί, η εντεινόμενη ανισότητα που παρατηρείται σε όλο και περισσότερες κοινωνίες χωρών της Δύσης, θέτει τη δημοκρατία εν γένει σε κίνδυνο και τροφοδοτεί λαϊκιστικά κινήματα.

Θεσσαλονικιά κατασκευάζει μινιατούρες με τα πιο παράξενα υλικά

Η νοικοκυρά με μία αχυρόσκουπα έχει μαζέψει τα ξερά φύλλα που έριξε ο φθινοπωρινός αέρας. Στο τραπεζάκι της αυλής υπάρχουν δύο κολοκύθες, ενώ μπροστά από την εξώπορτα του διπλανού σπιτιού, η γιαγιά έχει αφήσει το πλεκτό της σε μία καρέκλα. Λίγο πιο πέρα από την πλατεία, το σκηνικό είναι χειμωνιάτικο. Τα γυμνά κλαδιά των δέντρων καλύφθηκαν από μία στρώση χιονιού, ενώ κάποια παιδιά έχουν φτιάξει έναν χιονάνθρωπο. Στο παρακάτω αγροτόσπιτο όμως, τα στάχυα «μυρίζουν» καλοκαίρι, κάτι που επιβεβαιώνει ένα καρπούζι, που πρόκειται να γευτεί το ζευγάρι αφού ταΐσει τις κότες.

Όλο αυτό το χωριό είναι στημένο στα λίγα εκατοστά ενός ραφιού μιας βιβλιοθήκης, ενώ οι εποχές εναλλάσσονται χωρίς καν να μετακινήσεις το βλέμμα. Αρκεί να αλλάξεις το σημείο όπου εστιάζει το μάτι. Ο «κόσμος» αυτός που …χωρά σε μια χούφτα, δημιουργήθηκε από τη Μαίρη Μουλαλή, η οποία με ακρίβεια χειρουργού, χειρίζεται μικροαντικείμενα και δημιουργεί θέματα με μινιατούρες.

Η Εκκλησία εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας

 

Μήνυμα του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου από τον Ευαγγελισμό προς τους καιροσκόπους που της επιτίθενται για κορωνοϊό – Θεία Κοινωνία.

Στις αρχές Οκτωβρίου ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος είχε την ευγενή καλοσύνη να αποστείλει στον Διευθυντή της «Εστίας» το νέο του βιβλίο για την εκκλησιαστική περιουσία. Η ανάγνωση του υπήρξε αληθινή έκπληξη.

Και αυτό διότι ο προκαθήμενος της Ελλαδικής Εκκλησίας δεν περιορίστηκε στην εξιστόρηση προσφάτων γεγονότων αλλά θεώρησε χρήσιμο να περιλάβει στην εισαγωγή του πονήματος του άγνωστα ντοκουμέντα για την συμβολή της Εκκλησίας μας στους Εθνικούς Αγώνες του 2021.

Σήμερα υπό το φως των απαράδεκτων διεργασιών που πυροδότησε η εισαγωγή και νοσηλεία του κυρίου Ιερωνύμου στον Ευαγγελισμό μετά από διάγνωση κορωνοιού, η «Εστία» θεωρεί χρέος της να παρουσιάσει στους αναγνώστες της ένα από αυτά τα ντοκουμέντα. Είναι το «μήνυμα» του Αρχιεπισκόπου από την Μονάδα Αυξημένης Φροντίδας του Ευαγγελισμού.

Μήνυμα και προς το εσωτερικό της Εκκλησίας αλλά κυρίως προς τα έξω. Προς άπαντες τους αδημονούντες αντικληρακαλιστές νεοφιλελευθέρους που έσπευσαν με αρθρογραφία να καλέσουν την κυβέρνηση να λάβει μέτρα κατά της Εκκλησίας επειδή με την Θεία Κοινωνία δεν τηρεί δήθεν τα μέτρα του κορωνοιού.

Το μήνυμα είναι σαφές: Η Εκκλησία είναι συνιδρυτής του Νεότερου Ελληνικού Κράτους.

Εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας. Πράγμα που κάνει έως σήμερα. Η Εκκλησία της Ελλάδας δεν είναι απολογούμενη στους εθνομηδενιστές της πολυπολιτισμικότητας. Τα έδωσε όλα για να σωθεί το Έθνος. Και το 1821 και το 1940. Τα μόνα σκεύη της που δεν εκποιήθηκαν ήταν οι εικόνες, τα Άγια Δισκοπότηρα και οι λαβίδες. Ω ανιστόρητοι!

Το ντοκουμέντο που παρουσιάζεται στις σελίδες 43-47 του βιβλίου του Ιερωνύμου που φέρει τον τίτλο «Συνοπτική θεώρηση της εκκλησιαστικής περιουσίας» έχει ως εξής:

«ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΕΘΕΣΠΙΣΑΤΟ

Επειδή νέος στόλος εχθρικός, εκπλεύσας από τον Ελλήσποντον διευθύνεται καθ ημών
Επειδή ο άσπονδος ημών εχθρός , καίτοι επιμένει νικηθείς από τα όπλα μας, επιμένει μεταχειριζόμενος όλα τα τα δυνατά μέσα διά να να εκπληρώση τους εκδικητικούς αυτού σκοπούς εναντίον της πατρίδος και της ιεράς ημών θρησκείας.

Επειδή εφόσον φαίνεται μεγαλυτέρα η επιμονή του εχθρού προς κατόρθωσιν των αδίκων και ανοσίων σκοπών του επί τοσούτον και εμείς θαρρούντες εις την θείαν αντίληψιν , εις το δίκαιον του επιχειρήματος και εις τας προτητέρας μας τύχας , να διπλασιάσωμεν την προθυμία μας , και να δείξωμεν εις τον εχθρόν και εις όλον τον κόσμον , ότι αποφασίσαμε να θυσιάσωμεν το παν , δια να υπερασπισθώμεν την πίστιν, πατρίδα, ελευθερία, τιμήν, υα υπάρχοντα και την ιδία μας την ύπαρξιν.

Επειδή ομολογουμένως το αρμοδιώτερο μέσον εις ματαίωσιν των σκοπών του εχθρού είναι η ταχίστη έκπλευσις του εθνικού στόλου , η δε στέρησις των χρημάτων είναι το μόνον εμπόδιον του αναγκαίου τούτου επιχειρήματος , και επομένως μας αναγκάζει να προσδράμωμεν εις αμέσους πηγάς , όσον ειμπορούν εκ του προχείρου να μας δώσωσιν την απαιτούμενη χρηματική ποσότητα , επειδή μόναι άμεσαι πηγαί , όπου πρέπει να καταφύγωμεν εις τοιαύτη καπεπείγουσαν χρείαν είναι ο χρυσός και ο άργυρος των Μοναστηρίων και Εκκλησιών, μέταλλα τα οποία γινόμενα νομίσματα προσφέρουσι το ετοιμόματον μέσον διά να ολουτήση το εθνικόν ταμείον και ούτω να κατασταθεή επιτήδειον εις το να παρέξει τας απαιτούμενας δαπάνας ππρος υπεράσπιση της πατρίδος, η δε αφαίρεσις αύτη του χρυσού και του αργύρου , απλών κοσμημάτων και έργων πολυτελείας θεωρουμένων , δεν αντιβαίνει ποσώς εις το προς την αγίαν Εκκλησίαν οφειλόμενο σέβας , της οποίας ο θεμελιωτής και νυμφίος ηγάπησε την απλότητα, ταπείνωσιν και πτωχείαν.

Επειδή το συμφέρον και η σωτηρία της πατρίδος είναι σφικτά, ενωμένα με την ύπαρξιν και λαμπρότητα της θρησκείας και αν εκείνη χαθή αύτη βεβαίως καθυβρίζεται και καταπιέζεται ώστε μόνος αυτός ο ισχυρός και αναντίρρητος λόγος δικαιώνει ικανώς τα προς σωτηρίαν της Πατρίδος λαμβανόμενα μέτρα :
α: Όλα τα χρυσά και αργυρά σκεύη των Μοναστηρίων και Εκκλησιών , των κατά πάσα την ελληνική επικράτεια να δοθώσιν εις το εθνικό ταμείον
β, Τα αυτά σκεύη ή το αντίτιμον αυτών εξ εθνικών κτημάτων να αφιερωθώσιν πάλι εις τα Μοναστήρια και Εκκλησίας αφ ών ελήφθησαν , μετά την αποκατάστασιν των πραγμάτων της Πατρίδος.

γ. Εξαιρούνται από τον αριθμόν των ειρημένων σκευών αι εικόνες, τα ιερά δισκοπότηρα και αι λαβίδες .
δ. Να διορισθώσιν υπό της Διοικήσεως απεσταλμένοι, κατά την παράστασιν των Μινίστρων των Μινίστρων της Θρησκείας και της Οικονομίας διά να φροντίσωσι την σύναξιν των ειρημμένων χρυσών και αργυρών συσκευών .(…)
στ. Οι αυτοί απεσταλμένοι να παραδώσωσι ζυγισμένα τα διάφορα είδη σκευών εις τους απεσταλμένους της Οικονομίας και να λάβωσιν παρ αυτών απόδειξιν παραλαβής.
(..)
ι. Τα ειρημμένα σκεύη να μεταβληθώσιν εις νομίσματα διά να επαρκέσωσιν εις τας μεγίστας της πατρίδας χρείας.”. Την απόφαση αυτή της προσωρινής κυβέρνησης η οποία υπεγράφη στις 5 Απριλίου 1822 από τον Πρόεδρο του Βουλευτικού Α. Μαυροκορδάτο και τον Μινίστρο, Αρχιγραμματέα της Επικρατείας και των Εξωτερικών Υποθέσεων Θεόδωρο Νέγρη εισηγήθηκε ο Μινίστρος της Θρησκείας Επίσκοπος Ανδρούσης και είχε ως αποτέλεσμα να διατεθούν 800 οκάδες χρυσού και αργύρου που ετέθησαν στην διάθεση του Εθνικού Ταμείου.»

Η Εκκλησία εκποίησε την περιουσία της για την άμυνα αλλά και για την καταπολέμηση της φτώχειας – olympia

source https://www.olympia.gr/istoria/i-ekklisia-ekpoiise-tin-periousia-tis-gia-tin-amyna-alla-kai-gia-tin-katapolemisi-tis-ftocheias/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=i-ekklisia-ekpoiise-tin-periousia-tis-gia-tin-amyna-alla-kai-gia-tin-katapolemisi-tis-ftocheias

Εξαιρετικό σχέδιο Πισσαρίδη… να γίνουμε Μπαγκλαντές!

Η δραστική μείωσις του κόστους στην επίσημη εργασία με μείωση του φορολογικού και ασφαλιστικού βάρους, αποτελεί κλειδί για την ανάπτυξη της χώρας και την αύξηση της απασχολήσεως συμφώνως προς το τελικό σχέδιο της εκθέσεως Πισσαρίδη ,που παρουσιάστηκε σε τηλεδιάσκεψη υπό τον πρωθυπουργό.

Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθούν η  μείωσις των ασφαλιστικών εισφορών μέσω ενός σταθερού ποσού εισφορών υγείας για όλους τους εργαζόμενους, η καταργησις της «εισφοράς αλληλεγγύης», και  ο περιορισμός του ανώτατου ορίου ασφαλιστέου εισοδήματος.

Ουρές στη Νέα Υόρκη για συσσίτια και δωρεάν γαλοπούλα: 2 εκατ. κάτοικοι άνεργοι, πεινάνε

 

 

Ένα άτομο λαμβάνει μια γαλοπούλα από την εκστρατεία West Side Against Hunger στο St. Paul & St. Andrew United Methodist Church στην West 86th Street στη Νέα Υόρκη, ΗΠΑ, 13 Νοεμβρίου 2020. EPA / PETER FOLEY

Σχεδόν 2 εκατομμύρια άνθρωποι στη Νέα Υόρκη εξακολουθούν να μην ξέρουν πως θα εξασφαλίσουν το επόμενο γεύμα τους. Ως εκ τούτου είναι απολύτως φυσιολογικές οι ουρές που κάνουν οι Νεοϋρκέζοι για να εξασφαλίσουν ένα γιορτινό τραπέζι για την Ημέρα των Ευχαριστιών από οργάνωση αρωγής κατά της πείνας, την ώρα που η πανδημία της COVID-19 έχει οδηγήσει εκατομμύρια ανθρώπους στις ΗΠΑ στην ανεργία.

Οι διαδηλώσεις, ο θυμός και τα δακρυγόνα

από anixneuseis

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 

Οι αύρες της αστυνομίας, στα Προπύλαια, επιστρατεύθηκαν για να απομακρυνθούν οι διαδηλωτές (φωτ. INTIME NEWS). Ηλιάνα Μάγρα

18.11.2020 • 12:48 

Η ώρα είναι 13.40, ανήμερα την 47η επέτειο του Πολυτεχνείου, και η πλατεία Κλαυθμώνος, όπου έχει προγραμματιστεί συνάντηση διαδηλωτών για τις 2 το μεσημέρι, είναι απροσπέλαστη. Αστυνομικές δυνάμεις δεν αφήνουν κόσμο να περάσει, ενώ απέναντι έχουν μαζευτεί δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και λίγοι διαδηλωτές.

Πολυτεχνείο: Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα μπροστά στην ιστορία

Η κυβέρνηση Μητσοτακη γράφει αυτές τις μέρες τις μελανότερες στιγμές της σύντομης ιστορίας της. Όλοι πλέον θα την θυμούνται σαν άλλη μια αυταρχική διακυβέρνηση που επιχειρούσε μέσω απαγορεύσεων και αναστολών άρθρων του Συντάγματος να παραμείνει στην εξουσία.

Πολλοί βέβαια μέσα στην αναμπουμπούλα της πανδημίας μπορεί να πουν και τι να εκανε; Να αφήσει να καεί για άλλη μια φορά η Αθήνα; Να αφήσει να γίνει μια πορεία που που θα διέσπειρε παντού στο διάβα της τον Κορωνοϊο;

Η Αθήνα έχει κάθε δεκάδες φορές γιατί πολύ απλά το ελληνικό κράτος, χρησιμοποιεί τις πορείες σαν βαλβίδα εκτόνωσης του πολιτικού συστήματος. Μιας εκτόνωσης που όμως αδυνατεί ή δεν θέλει να ελέγξει. Ούτε κατά την διάρκεια των επεισοδίων, ούτε μετά. Γιατί ακόμη και αν δεν μπορούν οι αρχές να αποτρέψουν τα επεισόδια μπορούν αν θέλουν μετά από αυτά να ψάξουν και να βρουν εκείνους που τα προκάλεσαν και να τους τιμωρήσουν αλλά δεν το κάνουν για λόγους που μόνο εκείνες ξέρουν.

Όσο αφορά όμως το σήμερα. Η κυβέρνηση που θέλει να δείχνει ένα μετριοπαθές κεντρώο προφίλ δημόσια, κρύβεται από πίσω από την πανδημία για να υλοποιήσει τις ορέξεις όλων εκείνων που την ήθελαν προεκλογικά να κατεβάζει ακόμη και Τανκς ώστε να γκρεμίσει την ΕΡΤ, να καθαρίσει τα Εξαρχεια και κυρίως να ισοπεδωθεί ότι έχει κερδηθεί μέσα από τους αγώνες και της αριστεράς σε αυτή τη χώρα ή αποτελεί ιστορικό σύμβολο της.

Επειδή δεν μπορεί όλα αυτά να τα κάνει στα φανερά, βρήκε στην πανδημία την ιδανική ευκαιρία που έψαχνε. Έτσι κρυμμένη πίσω από την ανάγκη της διασφάλισης της δημόσιας υγείας και με κρυφό σύνθημα “νοσήσατε σωστά και το έχουμε”, ικανοποιεί τους πιο κρυφούς πόθους ενός ακραίου πολιτικού ακροατηρίου που είτε την είχε ψηφίσει με επιφυλάξεις είτε ήταν διάσπαρτο σε άλλα πολιτικά σχήματα που έμειναν εκτός βουλης.

Έχοντας μαλιστα επικεφαλή της δημόσιας τάξης έναν πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ, για κάλυψη και άλλοθι, με πολιτικά τεχνάσματα επιπέδου απολυταρχικών καθεστώτων παίζει με απαγορεύσεις και αναστολές αρθων του Συντάγματος ώστε να παρουσιαστεί ο Μητσοτάκης σαν τον ηγέτη που ΤΣΑΚΙΣΕ την αριστερά, το Πολυτεχνείο και ότι άλλο αριστερό κατάλοιπο υπήρχε σε αυτή τη χώρα. Από τις εργασιακές σχέσεις έως το δικαίωμα διαμαρτυρίας.

Το 1974 όμως μετά τα γεγονότα του πολυτεχνειου ακολούθησε χρονικά η προδοσία της Κύπρου και ο Αττίλας. Ενώ τωρα ήδη ο Ερντογαν παρελάσει σαν κατακτητής στα Βαρώσια. Με την ελληνική κυβέρνηση να κοιτά το δέντρο και να χανει το δάσος.

Πολυτεχνείο: Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα μπροστά στην ιστορία – olympia

source https://www.olympia.gr/apopsi/polytechneio-deiloi-moiraioi-kai-avouloi-antama-brosta-stin-istoria/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=polytechneio-deiloi-moiraioi-kai-avouloi-antama-brosta-stin-istoria

Το Πολυτεχνείο ανάμεσα στον μύθο και την αλήθεια

 

«Μύθοι» και «κοινές αλήθειες» που συνόδεψαν την εξέγερση του 1973.

Ηλίας ΓιαννακόπουλοςΦιλόλογος, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.

Κάθε γεγονός που υπερβαίνει την καθημερινότητα και καθορίζει την κοινωνική και πολιτική ζωή μιας χώρας τυγχάνει της κριτικής που το εντάσσει είτε στο μύθο είτε στην απομυθοποίησή του. Η διαδρομή αυτή δεν άφησε ανέπαφη και το Πολυτεχνείο που εξακολουθεί να αποτελεί αντικείμενο έρευνας τόσο των κοινωνιολόγων όσο και των ιστορικών ή πολιτικών αναλυτών.

Βέβαια κάποιοι διατείνονται πως ο χρόνος – 47 χρόνια από την εξέγερση του Νοεμβρίου του 1973- δεν είναι αρκετός για μια ψύχραιμη, νηφάλια και αντικειμενική κρίση και ερμηνεία. Η τελική κρίση, δηλαδή, απαιτεί απόσταση χρόνου για να ωριμάσει και να απαλλαγεί από υποκειμενισμούς και ιδεολογικές σκοπιμότητες. Η άλλη άποψη, όμως, πρεσβεύει πως όλα αυτά είναι υπεκφυγές και το Πολυτεχνείο ως γεγονός έχει αξιολογηθεί θετικά από το κοινωνικό σώμα και ενσωματώθηκε με γόνιμο τρόπο στο συλλογικό υποσυνείδητο.

Καταθέτω την προσωπική μου εμπειρία με αστυνομικό που με απείλησε με πρόστιμο επειδή κατέφυγα στο ΑΤ για προσωπικό πρόβλημα και δεν είχα κλείσει ραντεβού

 

 

Καλησπέρα σε όλους, θέλω να μοιραστώ την σημερινή μου περιπέτεια με αστυνομικό του τμήματος της περιοχής μου.

Μένω σε απόσταση 500 περίπου μέτρων από το αστυνομικό τμήμα. Βγαίνοντας σήμερα το πρωί για να κάνω τα ψώνια μου, έχοντας μαζί μου και το χαρτί εξόδου και την ταυτότητα, πέρασα από το αστυνομικό τμήμα για να ρωτήσω τι δικαιολογητικά χρειάζονται για μετάβαση για βοήθεια σε συγγενικό πρόσωπο του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος, συγκεκριμένα της μητέρας μου.

Με όσο γνωρίζουμε από την ενημέρωση, προβλέπεται η μετάβαση για βοήθεια αλλά δεν διευκρινίζεται αν μπορεί κάποιος να πάει σε άλλο νομό κι αυτό ήταν το δικό μου ζητούμενο. Εχω μαρτυρίες ότι στην προηγούμενη καραντίνα, κάποιοι που ξεκίνησαν να πάνε για βοήθεια σε άλλο νομό και το πρόστιμο πλήρωσαν και δεν τους επέτρεψαν να πάνε.

Μουσουλμάνοι της Γαλλίας: Πιθανή απειλή για την Γαλλική Δημοκρατία (A) και υποφηφίοι συμμάχοι του Ερντογαν (Β) (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α.Η Γαλλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους συμπολίτες της

Σε δημοσκόπηση που μετέδωσε το γαλλικό ειδησεογραφικό κανάλι LCI στις 22-10-2020, η Γαλλία έχει σοβαρότατο πρόβλημα με τους Μουσουλμάνους συμπολίτες της, αφού : το 74% των Μουσουλμάνων νέων κάτω των 25 ετών τοποθετούν τη γαλλική δημοκρατία κάτω από τη θρησκεία τους. Ενώ στο σύνολο των Γάλλων Μουσουλμάνων, ανεξαρτήτως ηλικίας, το 40% έχει την ίδια τοποθέτηση με τους νέους Μουσουλμάνους. Δηλαδή για αυτούς, με όλο το σεβασμό στα πιστεύω τους, μετράει λιγότερο η γαλλική Δημοκρατία στην οποία ζουν σε σχέση με την μουσουλμανική τους θρησκεία.

Σκηνές από το έργο που θα δούμε στην Ελλάδα λίαν προσεχώς.

Αλκης Καλλιαντζίδης

================================================================

B.Πώς η Τουρκία φλερτάρει με τους Γάλλους Μουσουλμάνους

Λόγω των εντάσεων που προκαλούνται από τη δολοφονία του καθηγητή ιστορίας και γεωγραφίας Samuel Paty στο Conflans–Sainte–Honorine, ορισμένοι αφελείς ή φανατικοί Γάλλοι Μουσουλμάνοι σχεδιάζουν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για μια άλλη «πιο φιλόξενη για τη θρησκεία τους». Σερφάροντας πάνω στο συναίσθημά τους, η Τουρκία θέλει να είναι ο ιδανικός προορισμός.

Πηγή : Anne–Bénédicte Hoffner, «Comment la Turquie courtise les Français musulmans», ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας La Croix, 21-10-2020

Αλκης Καλλιαντζίδης

 

1989: Η απαρχή της αβεβαιότητας

 

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

1. Η ιστορική πρωτοτυπία του Ψυχρού Πολέμου

Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανέδειξε μια ιστορική πρωτοτυπία που καθορίζει τις παγκόσμιες εξελίξεις. Ενώ μέχρι τότε η ιστορική εμπειρία μας δίδαξε ότι η αναθεώρηση των συνόρων των κρατών συντελείται στην διάρκεια του πολέμου και επισφραγίζεται με τις συνθήκες ειρήνης που ακολουθούν τη λήξη των εχθροπραξιών, με τον Ψυχρό Πόλεμο συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή, προηγήθηκε η «συνθηκολόγηση» της ΕΣΣΔ,  με την υπογραφή της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά τη σύνοδο κορυφής της ΔΑΣΕ το Νοέμβριο του 1990  στο Παρίσι και ακολούθησαν οι συνέπειες της ψυχροπολεμικής σύγκρουσης που είχε λήξει. Ενώ οι συνθήκες ειρήνης οριοθετούν το μέγεθος των συνεπειών του πολέμου, οι συνέπειες του Ψυχρού πολέμου είναι απροσδιόριστες και σε μέγεθος και σε διάρκεια και θα καθορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις μέχρις ότου αναδειχθούν δυνάμεις που θα εξισορροπήσουν την αμερικανική υπεροπλία. Μάλιστα, όπως  αποδεικνύει η καθημερινή εμπειρία των εξελίξεων, οι επιπτώσεις του τέλους του Ψυχρού Πολέμου δεν εξαντλούνται  στον πολιτικό χάρτη με την επανένωση και τη διάλυση κρατών, διαδικασία που συνεχίζεται (Μ. Ανατολή, Β. Αφρική, αυτονομιστικά κινήματα). Οι συνέπειες αυτού του αντισυμβατικού τέλους του Ψυχρού Πολέμου χωρίς οριοθετήσεις, απελευθέρωσε τις εξελίξεις σε όλους τους τομείς χωρίς περιορισμούς. Στην οικονομία διότι επεξέτεινε τη δράση της σε ολόκληρη την υφήλιο, στην πολιτική όπου κυριαρχεί ο νεοφιλελευθερισμός και ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα, όπου το κεφάλαιο ανακαλεί όλες τις παραχωρήσεις που του επέβαλε ο ιδεολογικός πόλεμος των δύο συστημάτων. Επιπλέον, ο Ψυχρός Πόλεμος ως αντισυμβατικός, αφού δεν προηγήθηκαν του τέλους του μάχες και καταστροφές, δεν συνοδεύτηκε από τη «δημιουργική καταστροφή» των συμβατικών πολέμων, τη σωρό των ερειπίων που κατέλειπαν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Με συνέπεια την αδυναμία απορρόφησης του πλεονάζοντος κεφαλαίου και την όξυνση των ανταγωνισμών των συμφερόντων για την πλήρωση του κενού που δημιούργησε η διάλυση της ΕΣΣΔ. Πρόκειται για μία από τις κύριες αιτίες της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε.

ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (1): Η παράξενη αυτοκτονία της

! από anixneuseis

Τόπος προσκυνήματος ο τόπος αποκεφαλισμού του Γάλλου καθηγητή από ισλαμιστή μετανάστη.

Και μόνο ο τίτλος του βιβλίου του [Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης, Μετανάστευση, ταυτότητα, Ισλάμ] τα λέει όλα. Σύμφωνα με τον Ντάγκλας Μάρεϊ*, η Ευρώπη πυροβολεί το κεφάλι της επειδή δεν είναι σε θέση να διατηρήσει την ταυτότητά της, να διαχειριστεί σωστά τη μετανάστευση και να αναγνωρίσει τους κινδύνους που θέτει το Ισλάμ. Αλλά αρκούμενοι σ’ αυτή  τη συντόμευση θα αδικούσαμε πολύ τον συγγραφέα, καθώς η έρευνά του ξεπερνά αυτή την απλή διαπίστωση, όσο τρομακτική και αν είναι.

Ντάγκλας Μάρεϊ: Η Ευρώπη αυτοκτονεί επειδή χάνει τη χριστιανική της ταυτότητα και δέχεται ανεξέλεγκτα μουσουλμάνους μετανάστες.

Μας προσφέρει μια εναργέστατη εικόνα του προβλήματος μετά από λεπτομερειακή μελέτη  της ιστορίας της ηπείρου, των πολιτιστικών εξελίξεών της, συναντήσεις με πρόσφυγες και πολιτικούς όλων των πτερύγων – ειδικά με τους εχθρούς του. Είτε είμαστε προσκολλημένοι στη δεξιά είτε συμπαθούμε τις ανθρωπιστικές του αξίες, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης δεν είναι ξενοφοβικό μπουρλότο. Χάρη στη σοβαρότητά του και μερικές από τις αλήθειές του, το βιβλίο σαρώνει στις πωλήσεις (Νο 1 στην Αγγλία) και ο Ντάγκλας Μάρεϊ γεμίζει τα αμφιθέατρα σε όλο τον κόσμο.

Τον συναντούμε στο Ανατολικό Λονδίνο, μόλις επέστρεψε από την Αυστραλία – όπου έδωσε μια σειρά διαλέξεων με τον Δρ. Cornel West, αμερικανική αναφορά στη φιλοσοφία και την ιστορία των θρησκειών – και πριν πετάξει για την Νορβηγία. Δεν αγαπά καθόλου την εποχή του, τη χαλαρότητά της, τα ψέματά της, γι’ αυτό και  «πυροβολεί» προς κάθε κατεύθυνση. Οι πολιτικοί, ειδικά οι Γερμανοί, προσκολλημένοι μακροχρόνια στην προθυμία τους να υποδεχτούν χωρίς όρια και σε αναζήτηση λύτρωσης, «για προφανείς λόγους που όλοι γνωρίζουμε».

Ορισμένες ΜΚΟ, «συνεργοί λαθρεμπόρων στη Μεσόγειο», δεν μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ ακραίων ανθρωπιστικών περιπτώσεων και απλής οικονομικής μετανάστευσης. Οι κλαψιάρηδες καλλιτέχνες, που «θέλουν την κάθαρση, αλλά δεν βγαίνουν από το καβούκι τους ούτε συναντούν κανέναν». Ανησυχεί επίσης από την γενίκευση του αντι-δεξιού λόγου, τον οποίο χαρακτηρίζει επικίνδυνο: «Δεν νομίζω ότι το Δημοκρατικό Κόμμα στη Σουηδία είναι άκρα δεξιά, παράδειγμα. Η υστερία στο θέμα αυτό επανεμφανίζεται, καθετί δεξιά της άκρας αριστεράς θεωρείται φασιστικό. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι γιατί, όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε πραγματικά το νεοναζιστικό κίνδυνο, αυτός ο λόγος θα είναι ανίσχυρος. Πώς θα τους ονομάσουμε; Φασιστοφασίστες;»

Η διαχείριση των προσφύγων είναι ένα περίπλοκο πρόβλημα, και αυτός πρώτος το αναγνωρίζει: «Και ο κύριος λόγος που καταλήγουμε σε αυτό το χάος είναι το ένστικτό μας για καλοσύνη. Όλοι θέλουμε να είμαστε καλοί, να βοηθήσουμε, αυθόρμητα.»  Έκανε πολλά ταξίδια σε δομές για να τους συναντήσει. Έχει δει τσακισμένες ζωές, άκουσε τρομακτικές ιστορίες. Καταλαβαίνει τους λόγους που ωθούν τους περισσότερους στη φυγή, αλλά είναι λιγότερο μεγαλόψυχος για το Ισλάμ και τις πολιτιστικές του συνήθειες. Και σπάει ένα ταμπού λέγοντας: «Τα κύματα της μετανάστευσης ανά τους αιώνες έχουν δείξει ότι δεν είναι όλα ίδια. Όταν οι Ουγενότοι ήρθαν στην Αγγλία πριν από αιώνες, είχαν μεγάλη επίδραση στην καθημερινή ζωή. Και σήμερα, εκατό μουσουλμάνοι πρόσφυγες δεν είναι το ίδιο με εκατό βουδιστές. Είναι προφανές για μένα. Αλλά αναγκαζόμαστε να ισχυριζόμαστε το αντίθετο.»

«Στο βιβλίο μου, θέτω αυτήν την ερώτηση: «Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Σου αρέσει;». Σήμερα είναι η Δανία που θέλει να καταργήσει τα «μουσουλμανικά γκέτο» της, σύμφωνα με τον δικό της ορισμό, η Σουηδία που πρόκειται να φέρει το Δημοκρατικό Κόμμα στην εξουσία, οι Γερμανοί που αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους. Επικαιρότητα που δεν τον εκπλήσσει προάγγελο ενός μέλλοντος που δεν τον ευχαριστεί καθόλου: «Δεν θα είναι ένα καλό τέλος, φοβάμαι. Το Βερολίνο συνειδητοποίησε ότι η θέση του ήταν ανυπόφορη και οι μετακινήσεις πληθυσμών επιβραδύνθηκαν. Οριστικά; Δεν ξέρω, θα δούμε. Αλλά ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, απίστευτα κοινωνικά ζητήματα μας περιμένουν.»

Ο Douglas Murray, από την άλλη πλευρά, είναι πολύ λιγότερο ομιλητικός για την προσωπική του ζωή. Με τον σχεδόν ανησυχητικό μαγνητισμό και το μεταλλικό του βλέμμα, μερικές φορές φαίνεται ανήσυχος για τους ανθρώπους που τον πλησιάζουν. Και απρόθυμος, επίσης, να θυμηθεί απειλητικά τηλεφωνήματα και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που λαμβάνει, καθώς και τη στενή προστασία που μερικές φορές απολαμβάνει. Λέει: «Χειρότερα από ό, τι πιστεύουν ορισμένοι, αλλά πολύ λιγότερο από ό, τι φαντάζονται άλλοι. Γνωρίζω ανθρώπους στη Γαλλία ή τη Δανία που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη δική μου ».

Πρώτο στις πωλήσεις στην Αγγλία το βιβλίο του Ντάγκλας Μάρεϊ, Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης, Ταυτότητα, Μετανάστευση, Ισλάμ.

Του ζητήθηκε ευθέως να είναι όσο το δυνατόν πιο διακριτικός στο θέμα, αλλά προσθέτει: «Συνήθισα τώρα. Αλλά είναι περίπλοκο όταν δεν μπορώ να κάνω δημόσια εμφάνιση. Αποφάσισα να συνεχίσω, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να συμβεί. Εχω την ευχαρίστηση ότι οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν την αλήθεια. Μερικοί δεν μπορούν να πουν τι σκέφτονται και χρειάζονται άλλοι να την πουν για αυτούς. Τουλάχιστον για να βεβαιωθούν ότι δεν είναι τρελοί.»

Philippe Chassepot

*Γεννημένος το 1979, σπούδασε με υποτροφία στο περίφημο Κολλέγιο Ητον πριν ακολουθήσει σπουδές αγγλικής φιλολογίας. Την περίοδο 2007-2011 διηύθυνε το Κέντρο Κοινωνικής Συνοχής. Το 2011 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, Bloody Sunday: Truths, Lies and the Saville Inquiry, για το οποίο βραβεύτηκε. Το 2017 δημοσίευσε την Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης.

Πηγή: https://www.letemps.ch/societe/douglas-murray-une-plume-tabou-propos-limmigration

Ξέφυγε πάλι ο Ερντογάν: Ναζί ο Μακρόν – Μποϊκοτάζ σε γαλλικά προϊόντα

 

 

«Ο ΓΑΛΛΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ»

Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν / Φωτογραφία: Shutterstock
Συνέχισε τις προκλητικές αναφορές κατά της Γαλλίας και του Εμανουέλ Μακρόν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.Μιλώντας σήμερα σε εκδήλωση στην Άγκυρα, ο Τούρκος πρόεδρος κατηγόρησε τον κ. Μακρόν για αντι-ισλαμική ρητορική και ζήτησε τη στήριξη των υπόλοιπων Ευρωπαίων ηγετών, προκειμένου «να μπει ένα τέλος στην ατζέντα Μακρόν», όπως υποστήριξε.

Παράλληλα, κάλεσε τους Τούρκους πολίτες να προχωρήσουν σε μποϊκοτάζ γαλλικών προϊόντων, ενώ επανέλαβε τη θέση ότι ο Μακρόν «χρήζει ψυχικής βοήθειας», σημειώνοντας, επίσης, ότι αυτός  «ενθάρρυνε τις επιθέσεις στο Παρίσι».
Και είπε, μιλώντας για τον Μακρόν, ότι πρόκειται για έναν «πραγματικό φασίστα», έναν «ναζί με την πραγματική έννοια. Η ρατσιστική τρομοκρατία εξαπλώνεται στην κοινωνία από τα μέσα ενημέρωσης και την πολιτική, συχνά με τις πλάτες των δυνάμεων ασφαλείας».
«Όπως στη Γαλλία μερικοί λένε “μην αγοράζετε τις τουρκικές μάρκες”, απευθύνομαι από εδώ στο έθνος μου: κυρίως μην προσέχετε τις γαλλικές μάρκες, μην τις αγοράζετε», δήλωσε ο Ερντογάν.

Στην ίδια ομιλία ο Ερντογάν συνέκρινε τη μεταχείριση της οποίας τυγχάνουν οι μουσουλμάνοι στην Ευρώπη με με τη μεταχείριση των Εβραίων πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κατηγόρησε ορισμένους Ευρωπαίους ηγέτες για «φασισμό» και «ναζισμό».

«Μια εκστρατεία λιντσαρίσματος, παρόμοια με αυτή που έγινε εναντίον των Εβραίων της Ευρώπης πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, διεξάγεται εναντίον των μουσουλμάνων», υποστήριξε κατά την ομιλία του ο Ερντογάν. «Δεν βλέπουμε τα πρόσφατα περιστατικά και τις εφόδους της αστυνομίας σε τεμένη κατά την πρωινή προσευχή ως συνηθισμένα περιστατικά. Ως πρόεδρος μιας χώρας με έξι εκατομμύρια πολίτες της που ζουν στην Ευρώπη, θεωρώ χρήσιμο να προειδοποιήσω τους συνομιλητές μας. Δεν θα πετύχετε τίποτε μετατρέποντας σε εχθρούς τους μουσουλμάνος. Ακόμη κι αν δεν του αρέσει του Μακρόν, θα επαναλάβω την έκκληση που έκανα: ο ρατσισμός κι η ισλαμοφοβία είναι μια ψύχωση που καταστρέφει την ψυχική υγεία των ανθρώπων, ανεξάρτητα από τη θέση τους και τα καθήκοντά τους». Ο Ερντογάν κατηγόρησε, επίσης, τη Γερμανία ότι δεν εφαρμόζει τους νόμους περί θρησκευτικής ελευθερίας και υποστήριξε ότι στη χώρα του  υπάρχει «πραγματική θρησκευτική ελευθερία».

Υπενθυμίζεται ότι ο Τούρκος πρόεδρος είχε υποστηρίξει την προηγούμενη εβδομάδα ότι ο Μακρόν «χρειάζεται ψυχοθεραπεία», κατηγορώντας τον για τη στάση του απέναντι στους μουσουλμάνους και το Ισλάμ.

Αντίδραση από Ευρώπη για τη στάση του Ερντογάν
Οι προσωπικές επιθέσεις κατά του Γάλλου προέδρου προκάλεσαν αντιδράσεις εντός Ευρώπης, ενώ σήμερα ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας, επεσήμανε ότι η προσωπική επίθεση του Ταγίπ Ερντογάν είναι απαράδεκτη και σηματοδοτεί «ένα νέο χαμηλό».
Πηγή: iefimerida.gr

Γερμανική προπαγάνδα εν δράσει : «να έχεις το νού σου στο παιδί»

Λειψία: Εγκαίνια του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας από anixneuseis

Παρουσία της υπ. Νεολαίας Γκίφαϊ και του δημάρχου Θεσσαλονίκης Ζέρβα άνοιξαν τα γραφεία του ιδρύματος. Εκκρεμεί ακόμη η επικύρωση της ελληνογερμανικής σύμβασης από την Αθήνα για τη λειτουργία του ελληνικού τμήματος.

Στη Λειψία εγκαινιάστηκαν τη Δευτέρα 12 Οκτωμβρίου τα γραφεία του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας. Στην τελετή που λόγω κορωνοϊού πραγματοποιήθηκε σε στενό κύκλο παρευρέθηκαν μεταξύ άλλων η υπουργός Οικογένειας και Νεολαίας Φρανσίσκα Γκίφαϊ, ο δήμαρχος της πόλης Μπούρκχαρντ Γιουνγκ, ο ΓΓ Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Δια Βίου Μάθησης του υπουργείου Παιδείας Γιώργος Βούτσινος και ο Κώστας Ζέρβας, δήμαρχος Θεσσαλονίκης, όπου θα είναι και η έδρα του ελληνικού τμήματος. Γενικός Γραμματέας του Ελληνογερμανικού Ιδρύματος Νεολαίας στη Γερμανία είναι ο 33χρονος ελληνογερμανός συγγραφέας Γεράσιμος Μπέκας.Μπροστά στό δημαρχείο της Λειψίας οι Γεράσιμος Μπέκας, Μπούρκχαρντ Γιούνγκ, Φρανσίσκα Γκίφαϊ, ο Γιώργος Βούτσινος και Κώστας Ζέρβας

Αδωνις Γεωργίαδης «Λέω-ξελέω» (για πολοστή φορά) ή τι κάνει μια βράβευση )

Μπορεί κάποτε ο Άδωνις Γεωργιάδης να κατηγορούσε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (μαζί με αυτά της Νέας Δημοκρατίας, όταν ήταν στέλεχος του ΛΑΟΣ), οι καιροί όμως αλλάζουν και μαζί αλλάζει και ο κ. Γεωργιάδης.

Και η αλήθεια είναι ότι ο υπουργός Ανάπτυξης έχει αλλάξει πολύ και συνεχώς αλλάζει κατά το δοκούν και κατά τις εκάστοτε συνθήκες. Δεν πάνε πολλά χρόνια, για παράδειγμα, που χαρακτήρισε Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ «και κλέφτες και ψεύτες», όμως σήμερα είναι αντιπρόεδρος του πρώτου κόμματος και… αποθεώνει το δεύτερο.

Χαρακτηριστική περίπτωση, η επιλογή της Άννας Διαμαντοπούλου από τον πρωθυπουργό για τη θέση της γ.γ. του ΟΟΣΑ, με τον κ. Γεωργιάδη να μη… χορταίνει να δείχνει τον ενθουσιασμό του. «Εξαιρετική επιλογή! Καλή επιτυχία» έγραψε αρχικά στο twitter, για να επανέλθει μέσω facebook και να κάνει λόγο για «λαμπρή» επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σε ένα μακροσκελές κείμενο ο υπουργός αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι συμμετέχοντας «στη διακομματική επιτροπή για τη μεταρρύθμιση της ανωτάτης παιδείας στη δεύτερη κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, υπό τον τότε υπουργό Άρη Σπηλιωτόπουλο, η τότε κυβέρνηση είχε στο φορτίο της ήδη τη μεγάλη μεταρρύθμιση της Μαριέττας Γιαννάκου, πάνω στην οποία στηρίχθηκε, και της Άννας Διαμαντοπούλου, αλλά σε μια προσπάθεια ηρεμίας είχε προσπαθήσει να επιτύχει διακομματική συναίνεση. Εκεί γνώρισα για πρώτη φορά την κυρία Διαμαντοπούλου και από την αρχή εντυπωσιάστηκα. Περίμενα να ακούσω τις γνωστές πολιτικάντικες κοινοτυπίες, αλλά αντιθέτως άκουγα μια λογική πολιτικό με απόψεις σοβαρές» αναφέρει εντυπωσιασμένος (!) ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ., συνοδεύοντας μάλιστα την ανάρτησή του και με ένα βίντεο από την εποχή που η κυρία Διαμαντοπούλου ήταν υπουργός Παιδείας και έκανε για εκείνον μια τιμητική αναφορά.

Προφανώς η θετική εκτίμηση του Άδωνι Γεωργιάδη προς το πρόσωπο της Άννας Διαμαντοπούλου φαίνεται να ενισχύθηκε όταν πριν από λίγους μήνες η υπουργός των… φωτοτυπιών, ως επικεφαλής της κριτικής επιτροπής των Education Leaders Awards, επέλεξε να βραβεύσει αυτόν και τη σύζυγό του Ευγενία Μανωλίδου για τον εκδοτικό τους οίκο και μάλιστα σε διαφορετικές κατηγορίες. Όλα έχουν την εξήγησή τους τελικά…

Πηγή:newsbreak.gr

https://europost.gr/adonis-georgiadis-anna-diamantopoyloy-o-keraynovolos-erotas-tin-deyteri-matia/

«Η υγεία των εθνών είναι πολύ πιο σημαντική από τον «Πλούτο των Εθνών», Γουίλ Ντυράν, ιστορικός & φιλόσοφος

*Γράφει ο Χρήστος Κ. Μακρίδης

Την ώρα που οι δείκτες της οικονομίας και οι αναλύσεις των ειδικών συνηγορούν ότι επίκειται εκρηκτική συνέχεια, ότι απειλείται η βάση της οικονομικής ασφάλειας των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων συνεπεία της αναπόφευκτης εκτίναξης του δείκτη της ανεργίας, των νέων εργασιακών συνθηκών/ισορροπιών στην αγορά εργασίας/απασχόλησης και της συμπίεσης του ανεκτού επιπέδου διαβίωσης των πολιτών στη «μετά κορονοϊό» εποχή, κάποιοι κάνουν μπίζνες στη γειτονική μας χώρα.

Υπ΄αυτή και μόνο την έννοια, η ίδρυση της Ένωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων στα Σκόπια, με τη συμβολή 16 μεγάλων εταιρειών και τη δημιουργία 20.000 θέσεων εργασίας – στο Δ.Σ. της οποίας συμμετέχουν μέλη των ομίλων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας, της ΔΕΗ, της ΤΙΤΑΝ και της INTRAKAT – τελεί υπό αιρεσιμότητα. Είναι προφανές ότι το εγχείρημα, δεδομένης της οικονομικής συγκυρίας που βιώνει η χώρα, χρήζει μιας δεύτερης ανάγνωσης.

Η ζωή του Τάσου Τούση. Πρώτου νεκρού του Μάη του ’36

της Ρούλας Γκόλιου*

Ο Τάσος Τούσης γεννήθηκε στο Ασβεστοχώρι το 1906, ανήμερα πρωτοχρονιά. O παππούς του, ο γερο Τούσης είχε μαζέψει από βραδίς στο πατρικό το σπίτι, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε χρόνο, τα 6 παιδιά του, τις νύφες του, τους γαμπρούς του και τα εγγόνια του για να γιορτάσουν μαζί τον ερχομό του καινούργιου χρόνου. Σαν ήρθε ο καινούργιος χρόνος έκοψαν τη βασιλόπιτα κι ο γέρο Τούσης μοίρασε τα κομμάτια σε όλους για να δουν σε ποιον θα πέσει το φλουρί. Η Κατίνα, η νύφη του, γυναίκα του Γιώργου, δεν πρόλαβε να ψάξει για το φλουρί. Την έπιασαν οι πόνοι της γέννας. «Απόψε θα γεννήσω», είπε στον άνδρα της κι εκείνος την πήρε, την πήγε στο δωμάτιό τους κι έτρεξε να φωνάξει τη μαμή. Ως το πρωί η Κατίνα γέννησε ένα όμορφο και υγιές αγοράκι.
Το πρωί της πρωτοχρονιάς, μετά τη λειτουργία, το Τουσέικο γέμισε κόσμο. Ο παππούς συνήθιζε να καλεί εκείνη τη μέρα για κεράσματα κι ευχές τον παπά του χωριού, τους ψάλτες, τον καντηλανάφτη, όλη τη δημογεροντία, φίλους και συγγενείς. Την ώρα που τσούγκριζαν τα ποτήρια κι εύχονταν ο ένας τον άλλο «καλή χρονιά» μπαίνει ο Γιώργος στο δωμάτιο, ξαναμμένος και χαρούμενος. «Η Κατίνα γέννησε! Γέννησε αγοράκι!» φώναξε. Παππούς και γιαγιά παράτησαν τους καλεσμένους κι έτρεξαν να δουν το νεογέννητο. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας αλλά το πρώτο αγόρι. Ο παππούς κρέμασε με καμάρι στα φασκιά του μωρού ένα μαλαματένιο σταυρό και στη νύφη του, την Κατίνα, έδωσε μια χρυσή λίρα. Η γιαγιά η Τούσαινα κρέμασε στο μωρό ένα φλουρί κωσταντινάτο. Το μωρό αυτό θα είναι πολύ τυχερό, είπαν όλοι. Αφού γεννήθηκε ανήμερα πρωτοχρονιά, χώμα θα πιάνει και μάλαμα θα γίνεται…

Ιταλία: και τώρα, τί; …

Κατά το διήμερο 22-23 Φεβρουαρίου διοργανώθηκε στις Βρυξέλλες μια εκδήλωση από το Κέντρο Μελετών Ευρωπαϊκής Πολιτικής (Centre for European Policy Studies), με υψηλούς καλεσμένους, οι οποίοι θα συζητούσαν όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ενωμένη Ευρώπη. Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της Κομμισσιόν Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, από τον οποίο ζητήθηκε να κάνει και μια εκτίμηση για τις -επικείμενες τότε- προχτεσινές ιταλικές εκλογές. Ως συνήθως, ο Γιούνκερ δεν πολυσκέφτηκε πριν απαντήσει

“A Nazi Guide to Christmas” Leaflet Found; Instructs Party Members How Christmas Should be Celebrated

Unearthed from an archive in the German city of Dresden is a leaflet with the printed title stating A Nazi Guide to Christmas. The said pamphlet lists a number of instructions on how a Nazi party member should precisely decorate and celebrate Christmas. What’s more, in this said leaflet, the Virgin Mary is turned German and the archangel Gabriel into an Aryan goddess.

The leaflet A Nazi Guide to Christmas is composed of twenty pages filled with clear-cut instructions for Nazi Party members on how to celebrate their Christmas. It was printed way back in 1937 by the Nazi Party’s Saxony branch, the Heimatwerk organization. This arm of the party was organized the year before the pamphlet was published. It was formed as the “promoter of Saxon Germanic culture as a shining example of true Germanness”.

Οθωμανός τη θρησκεία και έλλην τη πατρίδι…

by earkas

Να τι διαβάζουμε σε μια αναφορά του υπουργού του Δικαίου Ιωάννη Θεοτόκη προς το Εκτελεστικό σώμα, γραμμένη στο Ναύπλιο στις 2 Οκτωμβρίου 1824:

Κάποιος Μεχμέτ δερβίς εφέντης, καταγόμενος εκ μιας των εν Τριπολιτζά οικογενειών, ανήρ έμπειρος εις την οθωμανικήν γλώσσαν, και επομένως από τους κατά πολλά χρησίμους και αναγκαίους εις το υπουργείον τούτο, δια τα καθημέραν παρεμπίπτοντα έγγραφα, τεμεσούκια και χοτζέτια. Ευχαριστείται να προσκοληθή εις το υπουργείον με εκατόν γρόσια μηνιαίον προς εξοικονόμησιν της οικογενείας του.

Περιττόν το υπουργείον να τον συστήση ήδη προς την Διοίκησιν, ως άνθρωπον καίτοι τούρκον όντα, φιλέλληνα όμως και φιλόκαλον, ως πολλάκις το απέδειξεν ο ίδιος πραγματικώς.

Εμφανίζεται και σ’ άλλα έγγραφα αυτός ο φιλέλληνας και φιλόκαλος Τούρκος. Τα ελληνικά του, βέβαια, δεν ήταν τόσο καλά όσο (υποθέτουμε) τα οθωμανικά του. Γράφει τον Απρίλιο του 1825:

Γυναίκες… Eduardo Galeano…

by earkas

Οι mujeres των βιβλίων του, μαζεμένες στο τελευταίο έργο τού αγαπημένου Ουρουγουανού

Γράφει ο Αντώνης Ν. Φράγκος

_________________________________________________________

Γυναίκες, Eduardo Galeano

Μετ: Ισμήνη Κανσή, Εκδ. Πάπυρος

Δεν πάει ούτε ένας χρόνος από τότε που χάσαμε τον Εδουάρδο Γκαλεάνο, από τους πιο σημαντικούς, κατά τη γνώμη μας, συγγραφείς της σύγχρονης Λατινικής Αμερικής. Δεινός χειριστής της γλώσσας, με καταβολές στο μαγικό ρεαλισμό, αλλά χωρίς να ορίζεται από αυτόν, ο Γκαλεάνο βυθίστηκε στους λατινοαμερικάνικους μύθους έχοντας πάντοτε σαν πρόταγμα το πολιτικό διακύβευμα που δεν ήταν άλλο από την αντίσταση και την απελευθέρωση των λαών της ηπείρου του. Και αυτό το εξέφρασε με πράξεις, μέσω της δημοσιογραφίας, του ακτιβισμού και των δοκιμίων  του.

Πέρα από τις γνωστές τεχνοτροπίες, οι δουλειές του Γκαλεάνο συνδυάζουν έξοχα  το μυθιστόρημα, την ιστορία, την πολιτική ανάλυση και  το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ στα όρια του ντοκιμαντέρ. Όπως δήλωσε κάποτε: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της κλεμμένης μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδας περιφρονημένης και αγαπητής». Σταθμοί στην πορεία του ήταν βιβλία του  όπως, «Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971), «Ένας κόσμος ανάποδα (1998) -η περίφημη τριλογία, «Μνήμες φωτιάς» (1982-1986) και οι «Καθρέφτες-Μία σχεδόν παγκόσμια ιστορία» (2008). Φυλακίσθηκε και εξορίσθηκε από το τους πραξικοπηματίες της Ουρουγουάης και κατέφυγε στην Αργεντινή, αλλά, καθώς η χούντα του Βιντέλα έρχεται με βία στην εξουσία αναγκάζεται βρίσκεται αυτόματα στη λίστα αυτών που αντιμετωπίζουν το εκτελεστικό απόσπασμα. Μετοικεί στην Ισπανία και επιστρέφει στην πατρίδα του με την έλευση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στα μέσα του ΄80. Το 2004 στηρίζει το “Frente Amplio” (Ευρύ Μέτωπο) των Βάσκες και Μουχίκα.

Όμηρος: Τα ερωτικά της Ιλιάδας και της Οδύσσειας

.
Ερωτήσεις- Απαντήσεις
.
1) πόσες γυναίκες μπορούσε να έχει ένας άνδρας;
Όσες ήθελε και όσες άντεχε η τσέπη του
.
2) δούλες ή ελεύθερες ;
Μία, η επίσημη (=μνηστή, κουριδίη άλοχος) νόμιμη σύζυγος, ήταν ελεύθερη (από γονείς ελεύθερους ή έστω μόνο τον πατέρα)
Οι υπόλοιπες θεωρούνται σκλάβες, ιδοκτησία του αφέντη- άνδρα και εν δυνάμει απλά «άλοχοι». (ανεξάρτητα από την προ σκλαβιάς θέση. Ο χοιροβοσκός(=συφορβός)
λ.χ Εύμαιος ήταν βασιλόπουλο, η Κασσάνδρα, μάντις, αντικείμενο πόθου του θεού Απόλλωνα, κόρη του Πριάμου, σέρνεται δούλη πλέον και ερωμένη του Αγαμέμνονα κλπ)

Forgotten History: Night Witches – All Female 588th Night Bomber Regiment

by Dirk De Klein – 

In the west we know little about the Soviet efforts fighting the Nazi’s. We know about the battle of Stalingrad and the battle of Leningrad etc, And we know that Stalin actually killed more people then Hitler but we know very little of the Soviet Armed Forces, leave alone about an all female bombing squad.

In the Nazi-occupied Soviet Union, German soldiers had a very real fear of witches.

Namely, the “Night Witches,” an all-female squadron of bomber pilots who ran thousands of daring bombing raids with little more than wooden planes and the cover of night—and should be as celebrated as their male counterparts.

ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Christmas with GIs: How American Soldiers Took The Place of British Fighting Men During WWII

GI Christmas WWII (Left: A Gi spending his Christmas with a British family; Right: The actual poster put around the base urging GIs to spend their holidays with British families.)

American GIs sent to Britain during the height of WWII were repeatedly described as “overpaid, oversexed and over here” but at least, on Christmas they made many a British families happy with their presence during the holiday celebrations. The main reason – they brought with them extra rations as well as the much sought after Coca-Cola and nylon stockings.

“Tα φιλαράκια με τα χακί”: Τα Χριστούγεννα που οι στρατιώτες άφησαν τα όπλα κάτω για να παίξουν μπάλα | Φωτογραφιες + Βίντεο

Πριν από 100 χρόνια, σαν σήμερα, τα πρώτα Χριστούγεννα από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το χειμώνα του 1914, πάνω από 1 εκατ. στρατιώτες του Δυτικού Μετώπου*, αψηφώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, εγκατέλειψαν τα χαρακώματα και σκορπίζοντας ευχές γιόρτασαν με τον εχθρό, παίζοντας ποδόσφαιρο σε μια αυθόρμητη εκεχειρία που έμεινε για πάντα στη παγκόσμια ιστορία. Μια «ανταρσία της ανακωχής», ονομάστηκε και “η ανακωχή των φιλαράκων με τα χακί” εν μέσω του «Μεγάλου Πολέμου» που τελικά στοίχισε τη ζωή σε περισσότερους από 18 εκατ. ανθρώπους.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, άνδρες του βρετανικού στρατού άκουσαν του Γερμανούς να τραγουδούν τα κάλαντα και είδαν φανάρια και μικρά έλατα στα χαρακώματα τους. Τα μηνύματα άρχισαν να περνούν σε όλους τους στρατιώτες, με την επόμενη ημέρα να βρίσκει  Βρετανούς και Γερμανούς να ανταλλάζουν δώρα, να βγάζουν φωτογραφίες, να θάβουν τους νεκρούς τους και να παίζουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου για να γιορτάσουν την εκεχειρία που μόνοι τους αποφάσισαν.

Πολλοί αξιωματικοί ανησύχησαν πως η συμπεριφορά των στρατιωτών τους θα υπονόμευε το μαχητικό πνεύμα, με αποτέλεσμα οι ανώτεροι να δίνουν εντολές για λήψη μέτρων ώστε να μην συμβεί ξανά ανάλογο περιστατικό, θέλοντας να διατηρήσουν την αυθόρμητη ανακωχή στο επίπεδο ενός μεμονωμένου περιστατικού στο Δυτικό Μέτωπο. «Εκείνα τα Χριστούγεννα, κατάφεραν να κάνουν θανάσιμους εχθρούς, φίλους για μια στιγμή», ανέφερε ο ιστορικός Φράνσις Τοουντρόου, σύμφωνα με το BBC.

Η θέση της γυναίκας κατά την Αγία Γραφή και την Παράδοση της Εκκλησίας

Η 25^η Νοεμβρίου, ημέρα της μνήμης της Αγίας Αικατερίνης, έχει οριστεί από τον ΟΗΕ ως ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Η ανάγκη να τονιστεί η αξία της γυναίκας είναι πολύ επίκαιρη, ιδιαιτέρως μετά την επικράτηση σε κάποιες χώρες φονταμενταλιστικών ιδεολογιών, που στρέφονται κατά της γυναικείας αξιοπρέπειας και επιβάλλουν την υποτίμηση της γυναικείας φύσης. Αντίθετα η Εκκλησία τονίζει την ισοτιμία των δύο φύλων και εξοβελίζει κάθε διχασμό ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες.

Από την αρχική διήγηση της Γένεσεως μαθαίνουμε ότι ο Θεός «ἐποίησεν τόν ἄνθρωπον, κατ’ εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς» (Γεν. 1, 27). Η διήγηση αυτή τεκμηριώνει την ισοτιμία των φύλων, αφού αυτά συμμετέχουν στην ίδια δημιουργία αλλά και είναι προικισμένα με τα ίδια ακριβώς χαρίσματα από τον Θεό και έχουν τον ίδιο προορισμό, το «καθ’ ὁμοίωσιν». «Καί εὐλόγησεν αὐτούς λέγων, αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε καί πληρώσατε τήν γῆν καί κατακυριεύσατε αῦτῆς καί ἄρχετε … πάντων τῶν κτηνῶν καί πάσης τῆς γῆς…» (Γεν. 1, 28).

Η Νύχτα των Κρυστάλλων

Η αποκληθείσα «νύχτα των κρυστάλλων» αποτελεί το πρώτο μαζικό πογκρόμ εναντίον των Εβραίων στη Γερμανία. Συνέβη τη νύχτα της 9^ης Νοεμβρίου 1938 ως τις πρώτες πρωινές ώρες της επόμενης μέρας και ήταν η πρώτη ένδειξη για το τι θα ακολουθούσε αργότερα με το εβραϊκό ολοκαύτωμα. Ονομάστηκε «νύχτα των κρυστάλλων», επειδή οι Ναζί ξέσπασαν πάνω στις ιδιοκτησίες των Εβραίων, σπάζοντας τις βιτρίνες πολλών καταστημάτων τους.

Όλα ξεκίνησαν δύο μέρες νωρίτερα, όταν ένας γερμανοεβραίος, ο Χέρσελ Γκρίσπαν, σκότωσε στο Παρίσι τον γραμματέα της γερμανικής πρεσβείας Ερνστ Φον Ρατ. Ο φόνος του γερμανού διπλωμάτη χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία για τις επιθέσεις που εκδηλώθηκαν εναντίον των Εβραίων σε όλη τη Γερμανία. Φαινομενικά, οι επιθέσεις αυτές ήταν αυθόρμητες, αλλά στην πραγματικότητα «ενορχηστρώθηκαν» από τη ναζιστική κυβέρνηση.

Insightful animated short film presents the daily life of a Roman teenager in 73 AD

 

Posted By: Dattatreya Mandal

Last month we came across this brilliant animation of Rome – the eternal city in its architectural peak in 320 AD. But this time around things take a more ‘personal’ route, while still maintaining a historical perspective. We are talking about the ordinary Roman citizen, or more specifically a Roman teenager – and how he went on in his daily routine. Well TED-Ed has contrived such a fascinating animated short that aptly showcases the ‘adventures’ of Lucius Popidius Secundus, the fictional 17-year Roman teenager in the year 73 AD, when the mighty Roman Empire already held sway over a major chunk of the known world, ranging from Spain to Syria, and from North African coasts and Egypt to most of England (see this video for the changing territories of the Roman Empire every year).

Τι έτρωγαν οι άνθρωποι στα χρόνια του Μίνωα

Σέλινο, κορίανδρος, κύμινο, μάραθο, σύκο, λινάρι, πιπερόριζα, κάρδαμο, μέντα, φλισκούνι, κρόκος, φασκόμηλο, τερέβινθος, μολόχα. Αποτυπωμένα στις πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β’ την οποία χρησιμοποιούσαν κατά τη μυκηναϊκή περίοδο για να αποδώσουν την ελληνική γλώσσα που μιλιόταν τότε, τα φυτά, οι καρποί και τα βότανα δεν προορίζονταν μονάχα για τροφή. Αιώνες πριν τον Ιπποκράτη, που έλεγε πως η τροφή μας είναι το φάρμακό μας, οι γιατροί, επίσημοι και ανεπίσημοι της μινωικής Κρήτης και της μυκηναϊκής Ελλάδας τα χρησιμοποιούσαν και για θεραπευτικούς σκοπούς.

Strange Fruit: Η Billie Holiday τραγουδάει για ένα πικρό, παράξενο φρούτο…

Του Κώστα Γκιζελή

---

 Τη νύχτα στις 7 Αυγούστου του 1930, στο Μάρριον της Ιντιάνα δύο μαύροι, ο Thomas Shipp και ο Abram Smith, κατηγορούμενοι άδικα από την τοπική αστυνομία για ένοπλη ληστεία καθώς και για τον φόνο του λευκού εργάτη Claude Deeter αλλά και για το βιασμό της λευκής φίλης του Mary Ballοδηγήθηκαν από το αγριεμένο πλήθος στη φυλακή όπου αφού λυντσαρίστηκαν, κρεμάστηκαν από ένα δέντρο, σε κοινή θέα, για παραδειγματισμό.

Coco Chanel a.k.a. Agent F-7124 – Westminster: Nazi Spy

Coco Chanel and General Walter Schellenberg, the chief of the Abwehr with whom she worked.

Coco Chanel is listed as one of Time Magazine’s 100 most influential people of the 20^th century. She is a fashion icon, of course, as was their likely intent, but she was also negatively influential as a Nazi sympathizer and spy for the Third Reich.

It is hard to determine with any absolute certainty all of the allegations against Chanel, as she herself spun many stories about her life.

The anti-semitic Nazi story recently revealed in Sleeping with the Enemy by Hal Vaughan, is in fact, denied by the current House of Chanel. Representatives say that Coco Chanel was merely involved in a love affair with a German aristocrat and that she had Jewish friends.

Nazi documents found within the French and British Defense Ministries verify the truth of it all. Chanel was an active agent of the Abwehr – a Nazi intelligence organization.

The Molding of an Icon

Coco Chanel

We think of Gabrielle “Coco” Chanel as a paragon of style and as such, imagine her to be a person of class.

Interestingly, she was born to very humble and troublesome beginnings in a poorhouse charity hospital. The love child of a poor French couple, her mother’s family paid her father to tie the knot. He was a traveling salesman of sorts, selling clothes and underwear on the streets, and could not afford to keep his family of five in anything more than a one room hovel.

Her father returned home from a trip when Coco was 11 years old to find her and her sisters in a room with their mother’s lifeless body. Her father divested himself of the children, with Coco and her sisters being left at a Catholic orphanage where she remained until adulthood.

The seedy truth of it all didn’t measure up to the standards of Chanel, so for biographers and the news media, she spun varying untruths about her early years. This would not be the only thing about which she lied, and certainly not the only thing she embellished.

Her rise in social status didn’t come until years later, after stints as a seamstress and as a caberet singer, where she took on her nickname, Coco, a play on the French word for “kept woman”. She must have taken some pride in the comparison as she later made the camellia one of the icons of her design house in reference to the courtesan’s use of the flower as a discreet sign of the freedom to take a new lover.

The name became fitting when she became the kept pet of the heir of a textile empire, Etienne Balsan. After he adorned her with expense, possibly fathered a secret child with her, and introduced her to the life of society, she betrayed him with his best friend. She found the dalliance amusing and bragged about the two men fighting for her attentions.

Her career in fashion began with a hobby of making hats, and later took off when, in a possible nod to her father’s wares, she began making clothes from jersey – a material used at the time primarily for men’s underwear.

The Revelation of her Character

Whether or not her fashions were accepted due to her connections, or to her merit as a designer, she rose in both spheres through many illustrious affairs with politicians, royalty, and aristocracy, including the British Duke of Westminster.

Hugh Grosvenor, Duke of Westminster und Coco Chanel – Source

An affair with the poet Pierre Reverdy is thought to be the source of Chanel’s oft quoted clever quips. Her own writing was not as witty and well crafted.

Her associations with the wealthy of the time, coupled with her intense upbringing in a convent, increased her distrust of Jews and homosexuals. She also found worker’s strikes abhorrent. In 1939, she laid off 3000 workers in retaliation of an earlier strike claiming that because of the war, it was “not a time for fashion.”

Today in Military History: July 28, 1932:Great War Veterans Seeking Their Bonuses March on Nation’s Capital, are Dispersed by US Army Units

  by Siggurdsson

 

Today’s military story involves veterans of the «Great War» (aka the First World War) petitioning their government for a redress of grievances being met with bayonets, tear gas, and tanks. The background story to all this is fascinating…and a bit depressing.

Ήταν η αμερικανική επανάσταση (1776) αλκοολική;

by Αμετανόητος

του Βαγγέλη Γεωργίου

Αμέρικα, τέλη του 18ου αιώνα. Οι Εγγλέζοι τους είχαν ταράξει στη φορολογία. Βρίσκονταν χιλιάδες μίλια μακριά από τα κέντρο των εξελίξεων, το Λονδίνο, και της πανίσχυρης βρετανικής αυτοκρατορίας, και νιώθανε επαρχιώτες ξιπασμένοι. Δεν εκπροσωπούνταν ούτε καν στην βρετανική βουλή. Πήραν έτσι τις κουμπούρες, εκμεταλλεύτηκαν και ένα μάτσο Ινδιάνους και μέσα σε λίγα χρόνια κάνανε δικό τους κράτος: τις περίφημες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Διώχνοντας όμως τους κοκκινοτρίχηδες Βρετανούς οι Americans έπρεπε να καλύψουν όχι μόνο το πολιτικό κενό αλλά και το.. κοινωνικό. Εμ, ένας πόλεμος που καταργεί ένα 200ετές σύστημα αποικιών βασισμένο πάνω σε μια αυστηρή ταξική διαστρωμάτωση, που ξεριζώνει την ισχυρή τοπική αριστοκρατία που στα χείλη της είχε συνέχεια το «it’s tea time», και που γράφει στα υποδήματά του την πανίσχυρη αγγλικανική εκκλησία, τότε να πράγματα ίσως ξεφύγουν κάθε ελέγχου.

ΕΧΟΥΝ ΞΕΦΥΓΕΙ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ-Κότερα νέας γενιάς -Δεν είναι πλεούμενα, είναι βίλες (εικόνες)

Τα ήθελαν όλο και πιο μεγάλα, όλο και πιο χλιδάτα, με ακόμη περισσότερα αξεσουάρ και με υποβρύχια, επιπλέον. Αλλά κι αυτά τα βαρέθηκαν. Τώρα, οι σχεδιαστές προσπαθούν να ξεπεράσουν κάθε φαντασία για να ερεθίσουν το ενδιαφέρον των πολυεκατομμυριούχων.

Το κότερο «Glass»
Πρόκειται για ένα πλεούμενο ουσιαστικά χωρίς παράθυρα. Κάθε όροφος έχει δημιουργηθεί ώστε να προσφέρει το μεγαλύτερο δυνατό χώρο στους επισκέπτες και την μεγαλύτερη δυνατή θέα. Πρόκειται ουσιαστικά για πλωτή αρχιτεκτονική.
Περιλαμβάνει πάνελ φωτοβολταϊκά ώστε να παράγεται αρκετή ενέργεια ώστε να κινείται το κότερο, πλην των άλλων αναγκών. Είναι το «σιωπηλότερο» κότερο στον κόσμο.
Οταν το παραγγείλει κάποιος πρέπει να περιμένει 2-3 χρόνια για να κατασκευαστεί. Είναι σχεδόν όλο κατασκευασμένο από γυαλί και εμπνευσμένο από το παιχνίδι Lego. Η πλώρη του θυμίζει καταμαράν και συνολικά έχει 5.600 τετραγωνικά μέτρα χώρους.
Αποκαλείται το διαμάντι των θαλασσών γιατί θυμίζει ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης. Είναι ένα πραγματικό παλάτι από γυαλί, απαράμιλλης χλιδής και δυνατοτήτων.

Αυτό είναι το σαλόνι του Glass:

«Why» : ένα πλωτό παλάτι

Εδώ δεν ξέρει κανείς αν πρόκειται για κότερο ή για βίλα. Κατασκευαστής είναι η φίρμα Hermes και το όνομά του είναι « Why ». Εχει τρεις γέφυρες, 3.400 τ.μ. κατοικήσιμα, «βόλτα» μήκους 130 μέτρων και πισίνα 25 μέτρων. Βγήκε για πρώτη φορά πριν από τέσσερα χρόνια αφήνοντας άφωνους τους φανατικούς χρήστες και ξεπούλησε στην τιμή των 100 εκατομμυρίων ευρώ.

Το κότερο του φτωχού
Αν κάποιος δεν έχει τα μέσα ένα από τα δύο παραπάνω κότερα, μπορεί να νοικιάζει για ένα μήνα το χρόνο. Αυτό είναι το σχέδιο του αρχιτέκτονα Norman Foster, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα κότερα χρησιμοποιούνται μόνο για ένα μήνα. Κατασκεύασε 10 τέτοια, μήκους 41 μέτρων τα οποία αγοράστηκαν από κοινού από 8 άτομα, έκαστο των οποίων κατέχει το 1/8 του κότερου. Μπορεί να το απολαμβάνει 34 μέρες το χρόνο, αλλά η πορεία είναι καθορισμένη: 11 μέρες στη Μεσόγειο, 11 μέρες στην Καραϊβική συν 2 εκδρομές της προτίμησης του καθενός. Κοστίζει  1,8 εκατομμύρια με την αγορά, και 200.000 επιπλέον κάθε χρόνο για τα έξοδα συντήρησης.

Το κότερο-κοχύλι

Είναι η τελευταία τρέλα των πλουσίων γιατί το σχεδίασε η διάσημη αρχιτέκτονας Zaha Hadid. Είναι όλο καμπύλες, μπορεί να κατασκευαστεί από 90 ως 128 μέτρα. Είναι μοναδικό στο είδος του και το ντιζάϊν του ζαλίζει τους φανατικούς.

Κοστίζει 200 εκατομμύρια ευρώ.

Πηγή: Κότερα νέας γενιάς -Δεν είναι πλεούμενα, είναι βίλες [εικόνες+βίντεο] | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/223189/kotera-neas-genias-den-einai-pleoymena-einai-viles-eikonesvinteo#ixzz3k1FE4Nxb

10 Things You May Not Know About the American Civil War

The Battle of Chickamauga

The American Civil War was fought from 1861 to 1865 between the Confederate States (Alabama, Florida, Georgia, Louisiana, Mississippi, South Carolina, Texas) and the Union. Most believe it was about ending slavery, but that’s a myth.

The Civil War was about bringing the rebellious Confederate States back into the Union. That slavery ended in the aftermath was just icing on the cake. There’s a lot more about the Civil War that most don’t know about, including the following ten.

«Κάποια μέρα θα ξαναγίνουμε άνθρωποι»

«Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» είναι το πιο συγκλονιστικό ημερολογιακό κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η Άννα Φράνκ γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Το 1942, οι ναζί ανακάλυψαν το κρησφύγετο των Φρανκ και τους μετέφεραν στο Άουσβιτς. Η Άννα Φρανκ, η μητέρα της και η αδερφή της άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Το κείμενο αυτό είναι η μαρτυρική ανθρώπινη κραυγή ενός παιδιού, ενός ανθρώπου του 20ου αιώνα, που αποτυπώνει άρτια τη φρίκη που βίωσαν εκατομμύρια άτομα από το σαρωτικό πέρασμα της ιστορίας και της ναζιστικής φρίκης πάνω από τα σώματά τους.

Απόσπασμα

Βυζαντινοί θεματικοί στρατοί

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

O 11ος αιώνας σημαδεύει ταυτόχρονα τη μέγιστη ακμή, αλλά και την αρχή της παρακμής της ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αυτής που σε κατοπινούς χρόνους αποκλήθηκε «Bυζαντινή». Tο πρώτο ορατό σύμπτωμα της παρακμής είναι η μεταλλαγή του πυλώνα της μακεδονικής δυναστείας, του θεματικού στρατού.

 

Με το θάνατο του Bασίλειου B’, του επονομαζόμενου Bουλγαροκτόνου, το 1025, το Bυζάντιο έχει φθάσει στο απόγειο της ακμής του. Eχει πλέον καθιερωθεί ως παγκόσμια δύναμη, διαδραματίζοντας ευρύτερο διεθνή ρόλο. Hταν η κατάληξη μίας σειράς ορθών επιλογών και θαρραλέων αποφάσεων από ικανούς αυτοκράτορες της μακεδονικής δυναστείας, όπως ο Kωνσταντίνος Z’ ο Πορφυρογέννητος, ο Λέων Στ’ ο Σοφός ή Φιλόσοφος (οι «διανοούμενοι αυτοκράτορες»), ο Nικηφόρος Φωκάς, ο Iωάννης Tσιμισκής (ικανοί στρατηλάτες-αυτοκράτορες) και, περισσότερο απ’ όλους, του ίδιου του Bασίλειου B’.
Mε συνεχείς, σκληρούς πολέμους η αυτοκρατορία ανακτά ολόκληρη τη M. Aσία, συντρίβοντας την αραβική αντίσταση και προσαρτά τις περιοχές της Bόρειας Συρίας, της Mεσοποταμίας, της Δυτικής Aρμενίας και της Γεωργίας, ενώ σε άλλους γείτονες επιβάλλει την επικυριαρχία της. Aποκαθιστά τον έλεγχο στην ανατολική λεκάνη της Mεσογείου. Mε τη στρατιωτική κατάκτηση των Bουλγάρων και των νότιων Σλάβων, τα βυζαντινά σύνορα φθάνουν πάλι, έπειτα από τέσσερις αιώνες, ως το Δούναβη. H βυζαντινή επιρροή επεκτείνεται πέρα από τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Oι Oύγγροι και κατόπιν οι Pως εκχριστιανίζονται. Nέες επαφές αποκαθίστανται με τη δυτική Eυρώπη, η οποία δέχεται έντονη τη βυζαντινή επίδραση τόσο στον πνευματικό όσο και στον οικονομικό τομέα.

Αρχαίο ελληνικό εγχειρίδιο παραδίδει…«μαθήματα ζωής»

 

Ένα αρχαίο ελληνικό εγχειρίδιο που αποκαλύφθηκε προσφάτως και χρονολογείται την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας αποκαλύπτει κάποια ιδιαίτερα «μαθήματα ζωής».

Μεταξύ αυτών, πως μπορεί κανείς να διαπραγματευθεί με καλή τιμή, πως να διαχειριστεί έναν μεθυσμένο συγγενή ή ακόμη πως να συμπεριφέρεται στα… δημόσια αποχωρητήρια.

Σύμφωνα με όσα αναφέρει ο Guardian, η συγκεκριμένη συλλογή από κείμενα απευθυνόταν σε Έλληνες που μάθαιναν τη Λατινική. Τα «εγχειρίδια καλής διαγωγής» -τα οποία μετέφρασε για πρώτη φορά στα αγγλικά η καθηγήτρια Eleanor Dickey- αφορούν μια σειρά μαθημάτων ζωής που διδάσκονταν στα παιδιά μεταξύ του 2ου και του 6ου αιώνα.

Ανάμεσα στα μαθήματα περιλαμβάνονται συμβουλές για τα εξής:

Συρία: Συγκλονιστική έρευνα για το οικονομικό κόστος και το μεταπολεμικό χάος

 

 by Αμετανόητος

---

σημ.Αμετανόητου: Λαοί που δεν αποδέχονται τη Νέα Τάξη Πραγμάτων (τι έλεγε ο ΓΑΠ ?
«We need global governance and we need it fast…») απλά ισοπεδώνονται…Παγκόσμιος Ολοκληρωτισμός…σε πλήρη ανάπτυξη…

---

 

Πέντε χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου στη Συρία το κόστος της αιματηρής εμφύλιας σύρραξης ανέρχεται στα 4,5 δις δολάρια κάθε μήνα, με τις σημαντικότερες οικονομικές απώλειες να καταγράφονται στους τομείς της παραγωγής, των υπηρεσιών και της εκπαίδευσης. Αυτά είναι μερικά από τα αποκαλυπτικά στοιχεία που κομίζει πρόσφατη έρευνα που εκπόνησε η διεθνής ΜΚΟ World Vision International σε συνεργασία με την συμβουλευτική εταιρεία Frontier Economics.

Michael Moore: «Where to invade next»…

«Αμερικάνικος» ή «Ευρωπαϊκός» καπιταλισμός; Ιδού η «απορία»…

Γράφει o Χρήστος Σκυλλάκος

Αφού το κογκρέσο, το πεντάγωνο, ο στρατός, η CIA, η NSA και λοιποί συνεχίζουν σε όλον τον κόσμο την ειρηνευτική τους διαδικασία και την προώθηση του πολιτισμού και της δημοκρατίας και το ΝΑΤΟ είναι ήδη στο Αιγαίο πνίγοντας με την «βούλα» εθνικές ανεξαρτησίες και πρόσφυγες, ο γνωστός και οσκαρικός ντοκιμαντερίστας Michael Moore κρατάει μια απόσταση και αποποιείται αυτή την πλευρά του αμερικανισμού και με χιούμορ, ειλικρινή για τον ίδιο διάθεση και πολιτική στόχευση προσπαθεί να βρει μια λύση στο όλο πρόβλημα που ζει η χώρα του: Τις εξωφρενικές συνέπειες της καπιταλιστικής της εξουσίας.

Παίρνει λοιπόν μια αμερικάνικη σημαία ανά χείρας, μπαρκάρει σε ένα πλοίο, και αποφασίζει να κάνει κι αυτός την δική του «επέμβαση». Όχι στη Μέση Ανατολή, ή στην Λατινική Αμερική, ούτε στην «δυτική» Ουκρανία. Μα στις «ευημερούσες» χώρες της Ευρώπης. Δεν έρχεται να ελέγξει φυσικούς πόρους ή για να ανατρέψει κυβερνήσεις. Όχι. Έχει φιλικές διαθέσεις γιατί είναι αλήθεια ότι ο κύριος Moore σίγουρα δεν είναι απολογητής του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Μισεί ειλικρινά την έλλειψη δημοκρατίας στην χώρα του, την εργασιακή ανασφάλεια, το ρατσιστικό δηλητήριο που ρέει σε όλη την διάρθρωση της κοινωνίας, το γερακίσιο ιμπεριαλιστικό της πρόσωπο, το αίμα που χύνει σε όλο τον πλανήτη. Μισεί την πολιτική κατάσταση της χώρας του και θέλει να την αλλάξει. Ως πολίτης αυτής της χώρας, συνεχίζει και την αγαπά, θέλει το καλό της και καλά κάνει. Έτσι σκέφτεται πως αν φέρει τα καλά της Ευρώπης στην Αμερική, αυτό είναι μια κάποια λύση. Ό,τι λείπει από τις ΗΠΑ πιστεύει ότι θα το βρει στο κοινωνικό «παράδεισο» της Ευρώπης. Με αυτό τον τρόπο πιστεύει πως η χώρα του θα επανέλθει στις ράγες μιας ανθρώπινης κοινωνίας.

Πού έχει το καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα; Το καλύτερο σωφρονιστικό; Το καλύτερο εργασιακό ή ασφαλιστικό; Είναι η Γαλλία; Η Ιταλία; Η Νορβηγία; Είναι η… Ελλάδα; Ευφυής η ιδέα δεν μπορώ να πω. Αλλά στο δια ταύτα όταν μιλάμε για πολιτικό σινεμά απαιτούμε και οξυδέρκεια στα συμπεράσματα και πρώτα από όλα μια γραφή που να καταλήγει σε κάποιο πολιτικό βάθος. Και το βάθος είναι απλό. Δεν υπάρχει δημοκρατία, δεν υπάρχει ασφάλεια, δεν υπάρχει ελευθερία πουθενά στην Ευρώπη. Η Ευρώπη είναι ένα φρούριο όπου οι λαοί πεινάνε και οι τράπεζες μασάνε.

Βρυξέλλες, η τζιχάντ πρωτεύουσα της Ευρώπης…

Όσο συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί στη Μ. Ανατολή, όσο ληστεύονται οι αδύναμες χώρες, όσο βαθαίνει η φτώχεια, η εξαθλίωση των ανθρώπων και η περιθωριοποίηση τους, τόσο θα αυξάνονται οι τρομοκρατικές ενέργειες

.

«Το τελικό στάδιο μίας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, καθώς επίσης οι εγχώριοι και παγκόσμιοι θρησκευτικοί πόλεμοι» (πηγή).

 

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΖΩΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ:ΦΑΓΗΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Ποιο ήταν το fast food των Βυζαντινών και τι έπιναν για να ξεδιψάσουν; Ποιο ήταν το πιτεράτο ψωμί και πως υπολόγιζαν τις μερίδες στις ταβέρνες. Οι αρχές τιμωρούσαν τους παραβάτες με κούρεμα και μαστίγωμα

      Από την έκδοση «Η άγνωστη πλευρά του Βυζαντίου. Ιστορικά παράδοξα»

     Όπου δεν πίπτει λόγος… Πολλοί ταβερνιάρηδες, για να αυξήσουν τα κέρδη τους, νόθευαν το κρασί, προσθέτοντας ποσότητες νερού. Εκτός από αυτό, συχνά εξαπατούσαν τους πελάτες τους χρησιμοποιώντας δοχεία μικρότερα από το κανονικό. Τέτοια δοχεία ήταν το «μέτρον», που χωρούσε 30 λίτρες, και η «μίνα», που χωρούσε 3 λίτρες. Αν κάποιοι συλλαμβάνονταν να χρησιμοποιούν δοχεία που δεν είχαν τη σφραγίδα του έπαρχου ή ήταν μικρότερα από τα επιτρεπόμενα, μαστιγώνονταν, κουρεύονταν και διαγράφονταν από το σωματείο των καπήλων

Οι εξισλαμισμένοι Έλληνες στη σημερινή Τουρκία (;)

Ένα εκπληκτικό φαινόμενο που επιβιώνει μέχρι τις μέρες μας

Η οριστική διαμόρφωση των πληθυσμών στην Ελλάδα και την Τουρκία καθορίστηκε από τη συνθήκη της Λωζάννης τον Ιoύλιο του 1923. Η συνθήκη πρόβλεπε την ανταλλαγή των πληθυσμών με βασικό κριτήριο κατάταξης τη …θρησκευτική πίστη. Έτσι οι χριστιανοί θα έπρεπε να εκδιωχθούν από την Τουρκία και οι μουσουλμάνοι από την Ελλάδα.

Η επιλογή με βάση το θρήσκευμα οδήγησε αφένός στην εξαίρεση των ελληνικών πληθυσμών που είχαν εξισλαμιστεί ή βρισκόταν σε κρυπτοχριστιανική κατάσταση στην Τουρκία, ενώ εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα οι ελληνογενείς και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι.. Έτσι διαμορφώθηκε στη σημερινή Τουρκία ένας πολύμορφος μουσουλμανικός ελληνικός πληθυσμός που αποτελείται αφ’ ενός από τους γηγενείς εξισλαμισμένους και κρυπτοχριστανούς του Πόντου και αφ’ ετέρου από αυτούς που εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα.

Επίδομα αντί σύνταξης σε ανάπηρους

 

 

Μείωση της τάξης του 25%

Αθήνα

Tο κυβερνητικό σχέδιο για το νέο Ασφαλιστικό βάζει μαχαίρι ακόμη και στις αναπηρικές συντάξεις.Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Τα Νέα, η μείωση θα είναι της τάξης του 25%. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος μείνει ανάπηρος ύστερα από 15 χρόνια δουλειάς θα λάβει επίδομα αντί σύνταξης.

Η μείωση (που προκαλεί την έντονη αντίδραση του αναπηρικού κινήματος) θα γίνεται – όπως προβλέπεται στο νομοσχέδιο – με τους παρακάτω δύο τρόπους:

Πώς καταλήξαμε εδώ ;

(Charlie Hebdo – 30/03/2016)

Εδώ και μια εβδομάδα, εμπειρογνώμονες όλων των ειδών προσπαθούν να κατανοήσουν τις αιτίες για τις επιθέσεις στις Βρυξέλλες. Μια ανίκανη αστυνομία; Αχαλίνωτη πολυπολιτισμικότητα; Η ανεργία των νέων; Ασυγκράτητος ισλαμισμός; Οι αιτίες είναι πολλές, πέρα ​​από την καταμέτρηση, και ο καθένας θα επιλέξει φυσικά αυτό που ταιριάζει καλύτερα στις δικές του πεποιθήσεις. Οι οπαδοί του «Νόμος και Τάξη» θα καταγγείλουν την ανικανότητα της αστυνομίας. Οι ξενοφοβικοί θα κατηγορήσουν τη μετανάστευση. Οι κοινωνιολόγοι θα αναμασήσουν τα δεινά της αποικιοκρατίας. Οι σχεδιαστές των πόλεων θα επισημάνουν τα δεινά της γκετοποίησης. Διάλεξε.

Στην πραγματικότητα, οι επιθέσεις είναι απλώς το ορατό μέρος ενός πολύ μεγάλου πράγματι παγόβουνου. Πρόκειται για το τελευταίο στάδιο μιας διαδικασίας εκφοβισμού και φίμωσης που βρίσκεται καιρό εν κινήση και σε όσο το δυνατόν ευρύτερη κλίμακα. Επανερχόμαστε διαρκώς στα χαλάσματα του αεροδρομίου των Βρυξελλών και στα τρεμάμενα κεριά που βρίσκονται ανάμεσα σε μπουκέτα από λουλούδια στα πεζοδρόμια. Όλο αυτό το διάστημα, κανείς δεν παρατηρεί τι συμβαίνει στο Saint-German-en-Laye. Την περασμένη εβδομάδα, το Sciences-Po * καλωσόρισε τον Tariq Ramadan. Είναι δάσκαλος, επομένως δεν είναι κάτι ανάρμοστο. Ήρθε για να μιλήσει για το ειδικό αντικείμενό του, το Ισλάμ, που είναι επίσης η θρησκεία του. Μάλλον, κάτι σαν διάλεξη από έναν Καθηγητή Τυρόπιτας, ο οποίος φτιάχνει και ο ίδιος τυροπίτες.  Έτσι,  είναι και κριτής και διαγωνιζόμενος.

Εταιρεία κατασκεύασε όπλο που μοιάζει με κινητό

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ

Μερικές φορές οι «εραστές» των όπλων θέλουν απλά να κουβαλούν το «εργαλείο» τους – χωρίς διάθεση ακραίων συμπεριφορών – δημόσια, αλλά χωρίς να τραβούν τα βλέμματα. Αυτό μάλλον σκέφτηκε και ο Kirk Kjellberg, ο δημιουργός του Ideal Conceal, ένα όπλο που διπλώνει και μοιάζει με smartphone.

Όπως εξήγησε ο ίδιος στο NBC, η ιδέα προέκυψε όταν έγινε το θέμα της βραδιάς σε ένα εστιατόριο, επειδή είχε μαζί του και το όπλο του. «Ένα αγόρι με εντόπισε και φώναξε δυνατά »μαμά, μαμά αυτός ο τύπος έχει όπλο!». Και αργότερα, όλοι οι θαμώνες του εστιατορίου με κοίταζαν», λέει. Οπότε, ο Kjellberg που αποκαλεί τον εαυτό του «serial εφευρέτη», αποφάσισε να κατασκευάσει ένα όπλο που δεν θα ξεχώριζε τόσο πολύ. Όπως αναφέρει, το Ideal Conceal, έχει το μέγεθος του κινητού Galaxy S7.