Αποστόλου-Κατσαρός Κωνσταντίνος Σε προηγούμενο άρθρο μας έγινε αναφορά σε δημοσίευμα-φωτιά της Μc Clatchy DC που αποκάλυψε ένα χάρτη σχεδιασμένο από χαρτογράφους του Bureau of Energy Resources των ΗΠΑ (υπηρεσία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ υπεύθυνη για τη διεθνή ενεργειακή ασφάλεια) “υπό τις οδηγίες του πρώην αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν”. Διαβάστε περισσότερα…
του Νίκου Καρατουλιώτη*
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο ελέγχων την ενέργεια και τους αγωγούς μεταφοράς αυτής , ελέγχει και το παγκόσμιο γίγνεσθαι, αυτό είχε κατά νου η υπερδύναμη όταν ζαλισμένη από την απρόσμενη νίκη της, έβλεπε την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Έτσι μετά από μια παρατεταμένη περίοδο αμηχανίας και ομφαλοσκόπησης, τον Μάιο του 1997 ανακοινώνεται το νέο « γεωπολιτικό μανιφέστο» των ΗΠΑ, με το οποίο χαράσσεται η νέα Εθνική Στρατηγική προκειμένου η Αμερική να διατηρήσει την παγκόσμια κυριαρχία της μέσα στο νέο μεταψυχροπολεμικό Διεθνές Σύστημα όπου μέσα από ιστορικές συγκυρίες ανεδείχθη σε ηγεμονική δύναμη παγκόσμιας κλίμακας.
Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της πολιτικής είναι: Διαβάστε περισσότερα…
Α.«Βόμβα» από τον πρωθυπουργό της Αρμενίας: «Πακιστανικές ειδικές δυνάμεις μάχονται στο Αρτσάχ στο πλευρό των Αζέρων»
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικολ Πασινιάν στις 15 Οκτωβρίου δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Σούτνικ, ότι η Τουρκία δεν χρησιμοποιεί μόνο το στρατό της στο Καραμπάχ, αλλά σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρα του, μετέχουν και ειδικές δυνάμεις του πακιστανικού στρατού, που για ακόμα μια φορά δείχνει τις άριστες σχέσεις μεταξύ των μουσουλμανικών χωρών αν ισχύει η δήλωση.
Στη δήλωσή , ο ίδιος ανέφερε: «οι τουρκικές δυνάμεις δεν συμμετέχουν μόνο στον σχεδιασμό των επιθέσεων, αλλά και με ειδικές μονάδες απευθείας από τον τουρκικό στρατό (επί τόπου)».
Ο Αρμένιος πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, υπάρχουν ειδικές δυνάμεις και του πακιστανικού στρατού που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων μας».
Ο Πασινιάν δεν διευκρίνισε από πού προέρχονται οι αναφορές για τον πακιστανικό στρατό στις μάχες του Καραμπάχ, αλλά η Αρμενία κατηγόρησε επανειλημμένα την Τουρκία ότι προμηθεύει το Αζερμπαϊτζάν μισθοφόρους από τη Συρία.
Μάλιστα για το θέμα εξέδωσε και ανακοίνωση το πακιστανικό ΥΠΕΞ με την οποία αρνήθηκε κάθε εμπλοκή.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο αντίστοιχα προβλήματα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στα μετόπισθεν από αντίστοιχες μονάδες που μέλη τους θα έχουν σταλεί με την μορφή παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα. https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/925810_vomva-apo-ton-prothypoyrgo-tis-armenias-pakistanikes
===============================================================
Β.Μέσω του εναερίου χώρου της Γεωργίας η Τουρκία και το Ισραήλ στηρίζουν τους Αζέρους
Σχόλιο: Η Γεωργία το 2008 είχε βρεθεί σε ένοπλη σύρραξη με την Ρωσία (στον λεγόμενο πόλεμο της Νότιας Οσετίας), η οποία εφάρμοσε για πρώτη φορά το υβριδικό δόγμα μάχης της (προοίμιο εκείνου της Κριμαίας) με σκοπό να κατακτήσει Γεωργιανά εδάφη πλησίον σημαντικών αυτοκινητοδρόμων που ένωναν Κίνα-Κεντρική Ασία-Ευρώπη. Άξιο αναφοράς είναι πως η Γεωργία εξαπέλυσε επίθεση έναντι της περιοχής της Οσετίας μη αναγνωρίζοντας την ”ανεξαρτητοποίηση” της υποκρατικής οντότητας της περιοχής. Η επίθεση έγινε μετά από Αμερικανική πιθανώς παρέμβαση η οποία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό,με σκοπό την αποσταθεροποίηση του Καυκάσου.
Σκοπός της Δυτικής παρέμβασης ήταν αντίστοιχος με αυτόν που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στον Καύκασο. Μέσω αυτής της σύγκρουσης, η Τουρκία για λογαριασμό της Δύσης προσπαθεί να βάλει την Ρωσία σε έναν ακόμη μακροχρόνιο και πολυέξοδο ”πόλεμο φθοράς” στο μαλακό υπογάστριό της, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αισθήματα περί Παντουρανισμού στην περιοχή και αποκόπτοντας για άλλη μία φορά την Κινεζική γεωοικονομική επιρροή από την περιοχή του Καυκάσου. Επίσης για λογαριασμό της Δύσης ταρακουνά το οικονομικά ασταθές Ιρανικό καθεστώς καθώς στην Νότια περιοχή Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν σχεδιάζεται η δημιουργία διαδρόμου που θα ενώνει Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν-Τουρκμενιστάν με σκοπό την εμπορική ανάσχεση της Κίνας. Άξιο αναφοράς είναι πως στην Γεωργία το ΝΑΤΟ κατέχει μία από τις μεγαλύτερες βάσεις κυβερνοπολέμου και ηλεκτρονικής κατασκοπείας παγκοσμίως, με σκοπό τον έλεγχο επιθέσεων σε Ρωσία και Ιράν. Κατά την έναρξη των εχθροπραξιών η Γεωργία απαγόρευσε Ρωσικές πτήσεις πάνω από τα εδάφη της με σκοπό να μην στηριχθεί εμπορικοεξοπλιστικά η Αρμενία.
David Davidian
O εναέριος χώρος της Γεωργίας χρησιμοποιείται εκτενώς για τον εφοδιασμό Τουρκικών και Ισραηλινών όπλων του Αζερμαπαϊτζάν στον πόλεμο του Αρτσάχ.
Χρειάζεται μόνο να αναθεωρήσουμε πόσες τουρκικές στρατιωτικές πτήσεις μεταφοράς από τη Λιβύη, την Τουρκία και εκείνες που μεταφέρουν Σύρους Τζιχαντιστές αρχειοθετούνται σε ιστότοπους όπως το flightradar24 (βλ. Συνοδευτικές εικόνες και δείγματα) χρησιμοποιώντας τον γεωργιανό εναέριο χώρο. Ορισμένες πτήσεις πραγματοποιούνται καθώς διαβάζετε αυτό το άρθρο. Μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτό το αρχείο πτήσεων που υποστηρίζουν το Αζερμπαϊτζάν, στρατιωτικές ισραηλινές πτήσεις εφοδιασμού μεταξύ στρατιωτικών αεροπορικών βάσεων Ισραήλ προς Μπακού, Αζερμπαϊτζάν. Ενώ ο αξιωματούχος της Τιφλίδας ισχυρίζεται ότι δεν έχει συμμετάσχει σε αυτή τη σύγκρουση, αυτή η απόδειξη της ανεκτικότητας της Γεωργίας επέτρεψε στις ισραηλινές βόμβες διασποράς να σκοτώσουν πολίτες της Αρμενίας. Η Γεωργία εμπόδισε τους Αρμένιους από την περιοχή της Ακαλκαλάκη να στέλνουν χρησιμοποιημένα ελαστικά στην Αρμενία για να μονώσουν στρατιωτικούς σταθμούς, ωστόσο επέτρεψε στον τουρκικό στρατό να έχει ελεύθερη πρόσβαση στην κυριαρχία του. Τα βίντεο φορτηγά Bayraktar να συνοδεύονται από τη Γεωργία προς το Αζερμπαϊτζάν. Είναι αλήθεια ότι η Bayraktar είναι εταιρεία μεταφορών, αλλά η γεωργιανή αστυνομία συνόδευσε αυτά τα φορτηγά. Η τουρκική εταιρεία Bayraktar κατασκευάζει καμικάζι UAV που σκοτώνουν Αρμένιους μαχητές και πολίτες. Πώς πέταξαν τα τουρκικά F-16 στο Αζερμπαϊτζάν; Διαβεβαιώνω τους αναγνώστες ότι δεν ήταν πάνω από το Ιράν ή τη Ρωσία. Αυτά τα F-16 χρησιμοποιούνται εναντίον Αρμενίων.
Η Γεωργία αντικατέστησε έναν κύριο, τη Ρωσία, με έναν άλλο, την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Χάρη στην «μεγαλοφυία» της εξωτερικής πολιτικής του Saakashvili, η Γεωργιανή Adjara και η περιφερειακή της πρωτεύουσα Batumi έχουν υποστεί συντριπτική τουρκική επιρροή. Το Μπατούμι της Γεωργίας θεωρείται τουρκική «εγχώρια» πτήση. Το Αζερμπαϊτζάν είναι ο μεγαλύτερος άμεσος ξένος επενδυτής της Γεωργίας. Η Γεωργία βρέθηκε σε θέση όπου δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόσβαση τουρκικών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της. Κάθε κυριαρχία που η Γεωργία πίστευε ότι συσσωρεύεται με την εξαγωγή της ρωσικής επιρροής έχει αντικατασταθεί από το να υποκύπτει στις τουρκικές και αζερικές απαιτήσεις. Δεν θα ήταν έκπληξη αν η Τουρκία δεν ζήτησε ποτέ άδεια να χρησιμοποιήσει τον γεωργιανό εναέριο χώρο, δεδομένου ότι τα γεωργιανά αεροδρόμια διαχειρίζεται η TAV (Turkish Airport Holdings). Επιπλέον, συνεχίζεται η διαμάχη στη Γεωργία, που οδήγησε στις εκλογές για παράνομη μεταφορά 3.500 τετραγωνικών γεωργιανής γης στο Αζερμπαϊτζάν. Το έργο North-South Highway της Αρμενίας θα καλύπτει όλο το μήκος της Αρμενίας, από τα ιρανικά σύνορα έως τα βορειοδυτικά σύνορα της Αρμενίας με τη Γεωργία. Οι ντόπιοι ανέφεραν (δεν μπορούν να αποκτηθούν έγγραφα ακινήτων) ότι οι Τούρκοι έχουν αποκτήσει (αγοράσει, ενοικιάσει) εκτάσεις γης κοντά στο σημείο όπου αυτός ο αυτοκινητόδρομος θα εισέλθει στην περιοχή Samtskhe-Javakheti της Γεωργίας, παρεμβαίνοντας στη λειτουργία αυτής της εθνικής οδού. Η Γεωργία πιθανότατα δεν θα ξεφύγει από διπλωματικές επιπτώσεις επειδή πρέπει να υποκύψει σε έναν νέο αφέντη. Ενώ η Γεωργία χαρακτηρίζει το κρασί της ως το παλαιότερο παγκοσμίως, φέρνει τη σημαία της ΕΕ δίπλα στην εθνική σημαία των σταυροφόρων, δέχεται επιχορηγήσεις και δάνεια από τη Δύση όσο παραμένει αντι-ρωσική, η εθνική της κυριαρχία υπόκειται στις απαιτήσεις των δύο τουρκικών γειτόνων; Για ένα κράτος που έχει τοποθετήσει τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ως επίκεντρο του εθνικού του ήθους, η Γεωργία επέτρεψε στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της για να μεταφέρει ριζοσπαστικούς Τζιχαντιστές για την καταπολέμηση των Αρμενίων. Η Γεωργία είχε καλύτερη εμφάνιση στον καθρέφτη, ενώ εξακολουθεί να κατέχει έναν. Δυστυχώς, η Γεωργία φαίνεται να είναι πολύ βαθιά στα νεο-οθωμανικά σχέδια της Τουρκίας για την αποκατάσταση της κυριαρχίας της.
Μετάφραση Σχόλιο: Χωριανόπουλος Άγγελος
πηγή: fort-russ.com
================================================================
Γ.Το εξοπλιστικό εμπάργκο του Καναδά στην Τουρκία μας δείχνει το αδύναμο σημείο του Ερντογάν
Cevheri Güven
Τα φερόμενα εγχώρια αεροσκάφη της Τουρκίας, τα οποία παράγονται κυρίως από τον γαμπρό του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο, μετά από μια απόφαση του Καναδά να αναστείλει τις άδειες εξαγωγής για την τεχνολογία drone στην Τουρκία, δεδομένου ότι χρησιμοποίησε τα drone της πρόσφατα κατά την σύκγπρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενική σύγκρουση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Τη Δευτέρα ο Καναδός υπουργός Εξωτερικών Φρανσουά-Φιλίπ Σαμπάνια ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα αναστείλει την εξαγωγή βασικών ανταλλακτικών drone στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των οπτικών και συστημάτων αισθητήρων που παράγονται από την καναδική εταιρεία WESCAM. Όπως συμβαίνει με τις τεχνολογίες κινητήρων, οι οποίες εισάγονται από την Αυστρία και την Ουκρανία, αυτά τα συστήματα υψηλής τεχνολογίας που εμφανίζονται σε τουρκικά αεροσκάφη δεν μπορούν να παραχθούν τοπικά, καθώς η εγχώρια βιομηχανία της Τουρκίας δεν διαθέτει την απαραίτητη υποδομή.
Τα αυτοανακηρυγμένα «τοπικά κατασκευασμένα» ένοπλα και άοπλα αεροσκάφη προμηθεύτηκαν κυρίως από την Baykar, ιδιοκτησία του γαμπρού του Ερντογάν, Selçuk Bayraktar. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, μέχρι πρόσφατα η Baykar υπέφερε από έλλειψη νέων πωλήσεων επειδή ο κύριος πελάτης της, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (TSK), έχει ήδη υπερβολικό αριθμό 140 drone και η εταιρεία μπόρεσε να εξάγει μόνο περιορισμένο αριθμό αεροσκαφών σε χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Κατάρ, η Ουκρανία και το Κουβέιτ. Οι εξαγωγές θα μπορούσαν να γίνουν μόνο με ειδικές άδειες από τους εισαγωγείς για ανταλλακτικά υψηλής τεχνολογίας. Ωστόσο, η έντονα επικριθείσα παρέμβαση της Τουρκίας στις συγκρούσεις στη Συρία και τη Λιβύη βοήθησε την Baykar, καθώς τα αεροσκάφη της, ιδίως το Bayraktar TB2, έχουν αναπτυχθεί στις πρώτες γραμμές. Παρά τη διεθνή κριτική, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη βορειοανατολική Συρία στις 9 Οκτωβρίου, με δηλωμένο στόχο την εκκαθάριση της παραμεθόριας περιοχής των Συριακών Κουρδικών Λαϊκών Μονάδων Προστασίας (YPG) για τη δημιουργία «ασφαλούς ζώνης» για την επανεγκατάσταση των προσφύγων. Η κίνηση της κυβέρνησης του Ερντογάν ώθησε τους διεθνείς φορείς, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της ΕΕ, να εξετάσουν το ενδεχόμενο επιβολής ενός καταλόγου κυρώσεων, που κυμαίνονται από στοχοθετημένες κυρώσεις σε τούρκους αξιωματούχους και θεσμικά όργανα, περιορισμούς στις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία και αντίθεση σε δάνεια από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έως έρευνα αναφορών εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν από τον τουρκικό στρατό και ισλαμιστικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Εκείνη την εποχή, ένα αμερικανικό νομοσχέδιο στοχεύει ορισμένους υψηλού κύρους Τούρκους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν και του άλλου γαμπρού του, Berat Albayrak. Με την έγκριση του νομοσχεδίου κυρώσεων, ο Ερντογάν και η καθαρή αξία της οικογένειάς του θα μπορούσαν να διερευνηθούν από τις αρχές των ΗΠΑ. Ωστόσο, οι διεθνείς απειλές δεν μπορούσαν να σταματήσουν τον Ερντογάν από την αποστολή όπλων στη Λιβύη, όπου υπήρχε ήδη εμπάργκο όπλων από τα Ηνωμένα Έθνη. Τον Ιανουάριο, το κοινοβούλιο της Τουρκίας ενέκρινε μια πρόταση που επιτρέπει την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Λιβύη για ένα έτος με σκοπό την υποστήριξη της κυβέρνησης της Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη. Πολλά αεροσκάφη που εφοδιάστηκαν από την Τουρκία φέρεται να έχουν χρησιμοποιηθεί και καταρριφθεί σε αυτά τα δύο πεδία μάχης. Το ίδιο ισχύει και στην πρόσφατη σύγκρουση Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, σύμφωνα με αναφορές. Την πρώτη εβδομάδα των συγκρούσεων, 43 αρμενικά άρματα μάχης χτυπήθηκαν από τα τουρκικά αεροσκάφη TB2. Μια ειδική έκθεση του Project Plowshares με έδρα τον Καναδά επιβεβαίωσε επίσης την ανάπτυξη τουρκικών αεροσκαφών στην πρόσφατη σύγκρουση. Σύμφωνα με τους κριτικούς, εκτός από τις διεθνείς συγκρούσεις, ορισμένα τοπικά περιστατικά έχουν επίσης διαδραματίσει ρόλο στην προβολή της Baykar μεταξύ αντιπάλων στον αμυντικό τομέα, ιδίως μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016. Τα αεροσκάφη της Baykar χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην αρχική της Άγκυρας εισβολή στη Συρία τον Αύγουστο του 2016, αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Η εξαγωγή αεροσκαφών σε πολλές χώρες κατέστη δυνατή επίσης την ίδια περίοδο χάρη στις σαρωτικές δυνάμεις που χορηγήθηκαν πρόσφατα στον Ερντογάν. Οι Γκιουλενιστές, μια ομάδα βασισμένη στην πίστη, εμπνευσμένη από τον εχθρό του Ερντογάν, Fethullah Gülen, έναν αυτο-εξόριστο Τούρκο κληρικό που ζει στις ΗΠΑ, κατηγορείται για την άμβλωση του τουρκικού κράτους. Το κίνημα Gülen θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Άγκυρα, και τα υποτιθέμενα μέλη της ήταν ο στόχος μιας συστηματικής καταστολής που διεξήγαγε η κυβέρνηση. Σύμφωνα με ορισμένους, ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μελών που απολύθηκαν και φυλακίστηκαν μετά το πραξικόπημα επικρίνουν τις εσωτερικές πολιτικές του Ερντογάν και τα σχέδιά του για τη Συρία. Σε εκκαθάριση μετά το πραξικόπημα, περισσότερα από 20.000 στρατιωτικά μέλη έχουν απολυθεί μέχρι στιγμής, με περισσότερα από 4.000 από αυτά να βρίσκονται ακόμη υπό δίωξη. Στο πλαίσιο της τελευταίας εκκαθάρισης των Γκιουλενιστών, οι Τούρκοι εισαγγελείς εξέδωσαν ένταλμα κράτησης για 167 άτομα, εκ των οποίων τουλάχιστον 105 είναι στρατιώτες εν ενεργεία, την Τρίτη. Σήμερα, τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα της Baykar (UAV) κυριαρχούν στην απογραφή των drone της Τουρκίας και στη σχετική αγορά, με 107 και συνολικά 140 αεροσκάφη. Η ραγδαία αύξηση της Baykar στον τομέα ιδρύθηκε το 1984, η Baykar ήταν αρχικά παραγωγός ανταλλακτικών για την αυτοκινητοβιομηχανία. Η εταιρεία άλλαξε αργότερα κατεύθυνση στον αμυντικό τομέα. Μέχρι τον γάμο του Selçuk με την κόρη του Erdoğan Sümeyye, η Baykar ήταν ένας μικρός ”ηθοποιός” στη βιομηχανία. Από τότε, η εταιρεία έχει κάνει συμφωνίες αξίας εκατομμυρίων δολαρίων με το TSK και έχει γίνει ο μεγαλύτερος παίκτης στον αμυντικό τομέα. Στην πραγματικότητα, η κρατική τουρκική αεροδιαστημική βιομηχανία (TAI) είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται σε ένα πιο περίπλοκο drone, το ANKA, μετά τις 21 Οκτωβρίου 2007, όταν περίπου 150 μέλη του παράνομου Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) επιτέθηκαν σε τουρκικό στρατό στην θέση της Νταλίκα κοντά στα σύνορα του Ιράκ. Δεκαέξι Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν στην επίθεση, γεγονός που έθεσε το ερώτημα πώς μια τόσο μεγάλη ομάδα μαχητών δεν εντοπίστηκε εκ των προτέρων επέφερε τόσο οδυνηρόαποτέλεσμα. Μετά την αιματηρή ημέρα των μαχών, το τουρκικό κράτος αποφάσισε να επικεντρωθεί στα drone, με σημαντικούς πόρους που διατίθενται για έργα drone. Αρχικά, τα ισραηλινά Heron αγοράστηκαν ή μισθώθηκαν. Η TAI της Τουρκίας μπόρεσε επίσης να αποκτήσει πρόσβαση στην τεχνολογία τους μέσω των συμφωνιών. Παρά την ισραηλινή μεταφορά τεχνολογίας και την ήδη συσσωρευμένη τεχνογνωσία στις τεχνολογίες drone, τα ANKA της TAI ωθήθηκαν στο παρασκήνιο πίσω από τα drone της Baykar. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Baykar μετακόμισε στην πρώτη θέση στον κλάδο με τα φθηνότερα αλλά χαμηλού επιπέδου προϊόντα τεχνολογίας χάρη στην αύξηση του αριθμού παραγγελιών για τα UAV της. Τα αεροσκάφη Baykar είναι «εγχώρια και εθνικά»; Σε κάθε περίπτωση, η εταιρεία και οι Τούρκοι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι τα αεροσκάφη Baykar είναι «τα πρώτα εγχώρια και εθνικά UAV της Τουρκίας». Ωστόσο, είναι σαφές δεδομένης της υπόθεσης TAI ότι τα αεροσκάφη Baykar δεν ήταν τα πρώτα. Όσον αφορά το «εγχώριο και εθνικό», η εταιρεία δεν είναι σε θέση να παράγει ανεξάρτητα τρεις κρίσιμες τεχνολογίες: κινητήρα, κάμερα (οπτικά) και συστήματα τηλεχειρισμού. Αυτές οι τεχνολογίες είναι τόσο ζωτικής σημασίας που τα drones Baykar δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτά, καθιστώντας εξαρτημένες τις εισαγωγές Baykar drone. Δεδομένου ότι η εταιρεία μπορεί να παράγει μόνο τα αεροσκάφη της λόγω της ύπαρξης αδειών εξαγωγής για αυτές τις τεχνολογίες, αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μια σοβαρή πρόκληση ενόψει της πρόσφατης καναδικής κίνησης. Για παράδειγμα, το Bayraktar TB2, το οποίο σήμερα αναπτύσσεται στις πολεμικές ζώνες Nagorno-Karabakh, Λιβύη και Συρία, έχει κινητήρες Rotax 912-iS που παράγονται στην Αυστρία. Όσον αφορά το αεροσκάφος Akıncı, ο κινητήρας Ivchenko-Progress Motor Sich AI-450T Turboprop εισάγεται από την Ουκρανία. Τα συστήματα κάμερας, ένα άλλο κρίσιμο μέρος για τα UAV, είναι είτε WESCAM MX15HD, GosHawk II ή MX15 FLIR, τα οποία εισάγονται από τον Καναδά, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ αντίστοιχα. Οι τρεις χώρες επιβάλλουν τώρα περιορισμούς στις εξαγωγές λόγω των διεθνώς επικριμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, ο Καναδάς είχε αναστείλει προσωρινά την έκδοση όλων των νέων αδειών εξαγωγής τον Απρίλιο λόγω της εισβολής της Τουρκίας στη βόρεια Συρία τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Ο Καναδάς αργότερα εξέδωσε «εξαιρετική άδεια» για την πώληση εξελιγμένων οπτικών drone στην Τουρκία τον Ιούνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η απόφαση ελήφθη αφού ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι πραγματοποίησαν μια σειρά τηλεφωνικών κλήσεων στους καναδούς ομολόγους τους για να επιλύσουν το ζήτημα. Το κύριο επιχείρημα που προέβαλε η τουρκική πλευρά ήταν η συνεχής προμήθεια όπλων στον Καναδά στη Σαουδική Αραβία, η οποία βομβαρδίζει ασταμάτητα περιοχές υπό τον έλεγχο των ανταρτών Χούτι στην Υεμένη. Σε απάντηση στην πρόσφατη κίνηση του Καναδά, ο İsmail Demir, επικεφαλής της Προεδρίας της Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB), σε tweet στις 6 Οκτωβρίου δήλωσε ότι η Τουρκία σύντομα θα αρχίσει να παράγει μαζικά ένα ηλεκτρο-οπτικό σύστημα για να αντικαταστήσει την καναδική τεχνολογία WESCAM που χρησιμοποιείται στο TB. -2 drone. Σύμφωνα με την έκθεση Project Plowshares, οι ηλεκτρο-οπτικοί υπέρυθροι αισθητήρες και τα συστήματα κάμερας στα οποία λειτουργεί η Τουρκία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τουρκικά αεροσκάφη, επειδή είναι πολύ βαριά. Τα αεροσκάφη Bayraktar TB2 δεν θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί χωρίς τους πυραύλους Hornet, τεχνολογία που επινοήθηκε και παρέχεται από την EDO MBM Technology, που βρίσκεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ένα άρθρο στην Jane’s Defense Review από τον Μάιο του 2016 δείχνει ότι το Hornet παραδόθηκε στον Baykar, τον κατασκευαστή της Bayraktar TB2, στο κρίσιμο αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Εθνικές αμυντικές οντότητες που εργάζονται για την Baykar είναι σαφές ότι απολαμβάνουν το προνόμιο της βοήθειας από κρατικά ιδρύματα της Τουρκίας, όπως η Roketsan – μια κρατική οντότητα που είναι υπεύθυνη για το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την κατασκευή πυραύλων – και Aselsan – η μεγαλύτερη αμυντική εταιρεία της Τουρκίας, που ειδικεύεται στη στρατιωτική ηλεκτρονική. Για παράδειγμα, η Roketsan παρήγαγε πυρομαχικά MAM-L και MAM-C για τα UAV της Bayraktar. Τα προηγούμενα εισαγόμενα συστήματα δορυφορικής επικοινωνίας έχουν πλέον παραχθεί από την Aselsan και χρησιμοποιούνται σε αεροσκάφη Akıncı. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Aselsan εργάζεται σε ένα σύστημα ραντάρ που θα χρησιμοποιηθεί από την Baykar. Επιπλέον, η τεχνολογική τεχνογνωσία αυτών των ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών Heron, έχει επίσης μεταφερθεί στο Baykar. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τουρκικές αρχές έχουν αναζητήσει εναλλακτικές τεχνολογίες, όπως αυτές των Κινέζων. Ωστόσο, είναι αμφισβητήσιμο το πόσο αποτελεσματικά είναι τα κινεζικά συστήματα, ενώ ταυτόχρονα η χώρα δεν μεταφέρει την τεχνολογία. Η Άγκυρα εξακολουθεί να ελπίζει ότι οι δυτικοί προμηθευτές θα καταργήσουν τις απαγορεύσεις τους στην Τουρκία όταν τελειώσει η σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας. Ο Ερντογάν είχε πλήρη έλεγχο των αποφάσεων που σχετίζονται με την άμυνα. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ερντογάν έκανε ένα άλλο σημαντικό βήμα για να διατηρήσει το αυταρχικό του καθεστώς ενοποιώντας τους κατασκευαστές όπλων και τις κρατικές υπηρεσίες προμήθειας υπό τον έλεγχό του. Χάρη σε ένα νομοθετικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2017 σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο Ερντογάν πήρε το βιομηχανικό-στρατιωτικό συγκρότημα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που διευθύνεται από διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες υπό τον άμεσο έλεγχό του. Ο πρόεδρος προεδρεύει τώρα στο Ίδρυμα για την Ενίσχυση των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων (TSKGV), το οποίο έχει μερίδια σε πολλές κορυφαίες οντότητες που δραστηριοποιούνται στον αμυντικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκικών Αεροδιαστημικών Βιομηχανιών (TAI) και της Aselsan. Με το ίδιο διάταγμα, ο Ερντογάν έθεσε επίσης την Υπεύθυνη Γραμματεία για την Αμυντική Βιομηχανία (SSM) – τώρα η Προεδρία της Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB) – υπό τον έλεγχό του προεδρεύοντας στην εκτελεστική επιτροπή της. Το SSB είναι υπεύθυνο για την προμήθεια των περισσότερων τουρκικών όπλων και επί του παρόντος εκτελεί περισσότερα από 460 προγράμματα αξίας 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος πηγή: http://www.turkishminute.com infognomonpolitics.gr
Xωριανόπουλος Άγγελος
Όπως έχουμε αναφερθεί και σε προηγούμενη ανάρτηση του Infognomonpolitics ο εν διαμορφώσει άξονας ανάσχεσης της Κίνας Ισραήλ-Ινδία-Γαλλία βρίσκεται σε όλο και συνεχώς ευρύτερη συνεργασία. Ο άξονας αυτός ως υποκατάστατος του Γερμανοτουρκικού σπεύδει ν εκδιώξει τον Κινεζικό BRI από την Ευρασία και τα εγγύς ευρασιατικά ύδατα, περιορίζοντας παράλληλα τον Τουρκικό-Πακιστανικό Ισλαμικό επεκτατισμό σε Κεντρική Ασία, Βόρεια Αφρική και Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Εν μέσω ελληνοτουρκικής κρίσης η οποία θα κριθεί σε όρους γενικότερης ισχύος μεταξύ των κρατών και όχι σε αμιγούς όρους δικαίου, η Ελλάδα οφείλει να εκμεταλλευτεί την στροφή των Κρατών του Κόλπου προς μία αντιτουρκική πολιτική και να συνδεθεί με τον προαναφερθέν άξονα, αντλώντας ουσιαστική ισχύ σε θέματα εξοπλισμού, τεχνολογίας, εμπορίου και ενέργειας. Διαβάστε περισσότερα…
του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ**
Καθώς η οικονομία της Βενεζουέλας βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, αρκετοί (συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής κυβέρνησης) κήρυξαν εναντίον της έναν ιδεολογικό πόλεμο. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού ξεκινά η προπαγάνδα;
«H Βενεζουέλα οδεύει προς τη δεύτερη μεγαλύτερη χρεοκοπία (default) στην ιστορία, μετά την Ελλάδα» έγραφε χαιρέκακα ο «Tyler Durden» – το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούν οι συντάκτες του περίφημου οικονομικού blog Zero Hedge.
Μπορούμε να εξορύξουμε τη Σελήνη; Μάλλον είναι απαραίτητο. Η επιφάνειά της είναι πλούσια σε ήλιο-3, στοιχείο που θα μπορούσε να καλύψει μέσα σε έναν χρόνο το 1/4 των αναγκών ενέργειας της Γης.
Τα κράτη που κατέκτησαν το διάστημα παρακάμπτουν τη Συμφωνία για τις Δραστηριότητες των Κρατών επί της Σελήνης και των Άλλων Ουράνιων Σωμάτων του 1979.
Πέρσι οι ΗΠΑ αναίρεσαν τα νομικά εμπόδια για εξω-γήινη δραστηριότητα και εκμετάλλευση και ήδη αρκετοί είναι εκείνοι που συναγωνίζονται ποιος θα εξορύξει πρώτος το πιο πολύτιμο αγαθό που έχει να προσφέρει μέχρι στιγμής η Σελήνη.
Η Σουηδία θα προσπαθήσει να γίνει «ένα από τα πρώτα κράτη πρόνοιας στον κόσμο που θα απεξαρτηθεί πλήρως από τα ορυκτά καύσιμα» ανέφερε ο πρωθυπουργός της σκανδιναβικής χώρας, Στέφαν Λεβέν, από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
Οι χώρες της Σκανδιναβίας ήδη ηγούνται παγκοσμίως στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Η Σουηδία παράγει τα δύο τρίτα της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνει από ΑΠΕ –και από σκουπίδια, τομέας στον οποίο έχει πραγματοποιήσει θαύματα, όπως θα διαβάσετε εδώ– ενώ τον περασμένο Ιούλιο η Δανία κατάφερε να παράξει το 140% των αναγκών της σε ηλεκτρική ενέργεια μόνο από ανεμογεννήτριες και να εξάγει το πλεόνασμα στους γείτονές της, Γερμανία, Σουηδία και Νορβηγία (η οποία παρεμπιπτόντως είναι μια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοπαραγωγούς χώρες του κόσμου με αιχμή του δόρατος την εταιρεία Statoil).
Περίπου το σύνολο των ενεργειακών της αναγκών από ανανεώσιμους πόρους καλύπτει και η Ισλανδία χάρη στις επενδύσεις της στα υδροηλεκτρικά και τη γεωθερμία.
—Πώς θα τα καταφέρουν;
Α) Saddam-style: ISIS oil exports worth $500m a year ‘conducted through Turkey’
Άρθρο των Η. Κονοφάγο, Ν. Λυγερό, Α. Φώσκολο
Ενώ στην πατρίδα μας εξακολουθούν να υπάρχουν δηλώσεις συστηματικής απαξίωσης των δυνατοτήτων ύπαρξης ελληνικών υποθαλάσσιων κοιτασμάτων από διάφορους άσχετους που έχουν άλλα συμφέροντα μάλλον, παρατηρούμε ότι νοτιοανατολικά της Κρήτης συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό η επενδυτική κοσμογονία για εντοπισμό και ανακάλυψη νέων γιγαντιαίων κοιτασμάτων φυσικού αερίου, αλλά ακόμα και υπεργιγαντιαίων.
Όπως ήδη αναφέραμε, η χρήση νέου ερευνητικού γεωλογικού μοντέλου της ΕΝΙ, βάσει του κοιτάσματος Perla της Βενεζουέλας, για τον εντοπισμό κοιτασμάτων βιογενούς αερίου, ανοίγει το δρόμο για νέα κοιτάσματα, τα οποία αναμένονται να ανακαλυφθούν σε θέσεις ακτών παλαιο-λιμνοθαλασσών της εποχής του μειοκαίνου.
Α)Μυστική συνάντηση Ασαντ-Πούτιν στη Μόσχα για τις ρωσικές επιδρομές
Ινκόγκνιτο βρέθηκε στη Μόσχα ο σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ την Τρίτη, για να συνομιλήσει με τον ρώσο πρόεδρο για τις επιδρομές στη Συρία.Ο Βλαντιμίρ Πούτιν συνομίλησε με τον Άσαντ για «τη μάχη εναντίον των τρομοκρατικών ομάδων» και τη «συνέχιση των ρωσικών επιδρομών» σε συντονισμό με τις συριακές δυνάμεις.
Α)ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! O απόρρητος χάρτης του Πουτιν – Έτσι θα αποτελειώσει τον Ερντογάν…(χάρτης)
Η Τουρκία εξαρτάται ενεργειακά από τη Ρωσία…
Λόγω του πρόσφατου επεισοδίου με τα αεροσκάφη και την κλιμάκωση οι Τούρκοι κινδυνέυουν να μείνουν χωρίς ρεύμα και θέρμανση. Πόσο μπορούν οι Τούρκοι να τραβήξουν το σκοινί με τους Ρώσους; Λογικά θα μάθουμε πολύ σύντομα…
Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης:
“Τον άμεσο κίνδυνο να μείνει η Τουρκία εν μέσω χειμερινών συνθηκών χωρίς ρεύμα και θέρμανση, επισημάνουν τα τουρκικά ΜΜΕ, στην περίπτωση επιδείνωσης της κρίσης Τουρκίας-ΝΑΤΟ με την Ρωσία.
Όπως αναφέρεται, η Τουρκία σήμερα εισαγάγει το μεγαλύτερο ποσοστό κατανάλωσης φυσικού αερίου από την Ρωσία, γεγονός που καταδεικνύει την πλήρη ενεργειακή της εξάρτηση της από τον Μόσχα.
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι προτίθεται να ρίξει στη μάχη κρυφά και φανερά όπλα
Τους τελευταίους μήνες τόσο με την κρίση στην Ουκρανία όσο και με την επέλαση της ISIS σε Συρία και Ιράκ, η ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης βρίσκεται σε αποσταθεροποίηση. Μια επίσης διαρκής οικονομική κρίση έχει πλήξει τις Μεσογειακές χώρες της Ευρώπης με πρωταγωνιστή την χώρα μας. Οι εξελίξεις στο Κυπριακό και η αξιοποίηση των υδρογοναθράκων στο κοίτασμα «Αφροδίτη» νοτίως της Κύπρου, έδωσε αρχικά ελπίδες στο ότι οι χώρες της Μεσογείου θα μπορούσαν να καλύψουν εν μέρει την οικονομική κρίση και την πολιτική τους αστάθεια μέσα από το στήσιμο πλατφόρμων άντλησης πετρελαίου τις οποίες ισχυρές εταιρείες στον κλάδο των πετρελαίου, θα διαχειρίζονταν.
Με τον τρόπο αυτό θα αυξάνονταν τα κρατικά ταμεία μέσα από την σύναψη ειδικών συμφωνιών παραχώρησης και εκμετάλλευσης, στα πρότυπα του Νορβηγικού Μοντέλου. Επιπλέον θα διαχέονταν τεχνογνωσία στην Ελληνική Οικονομία στον κρίσιμο κλάδο της ενέργειας και συγκεκριμένα της εξόρυξης ορυκτών πόρων και υδρογοναθράκων.
In the twelve months since the collapse of global oil prices and the imposition of Western economic sanctions against Russia, the number of new Russian gas export project announcements has skyrocketed. Only last month, Gazprom signed a memorandum of understanding (MOU) with three European companies to build a second large gas pipeline system under the Baltic Sea called Nord Stream II. This was preceded by the announcement in December by President Vladimir Putin himself of the cancellation of the ambitious South Stream gas pipeline under the Black Sea to be replaced by an equally grandiose project, soon to be dubbed Turkish Stream. Both Nord Stream II and Turkish Stream are designed to bypass the critical transit route through Ukraine utilized by 40 to 50 percent of Russia’s current gas exports to Europe. Russia and Gazprom’s position on whether gas transit through Ukraine will continue after the current agreement expires in the not-too-distant future flip-flopped within a matter of weeks recently – first proclaiming that all transit will cease after 2019, then declaring that negotiation of a new deal has been ordered by President Putin.
In the past year, we have also seen the supposed conclusion of not one but two large gas deals with China. Together with numerous previously proposed liquefied natural gas (LNG) and export pipeline projects, this picture is enough to make even a seasoned energy observer’s head spin. To make matters worse, the mainstream press tends to report each one of these announcements, no matter how fanciful, as if they are all realistic projects that will be completed by the notional target dates even as Russia’s financial position continues to deteriorate. The total cost of these projects is somewhere between $150 and $200 billion, and it is unlikely that Russia (even together with its prospective partners) could muster the necessary capital to complete most of them amidst Russia’s low oil revenue, budget deficits, and falling GDP. Instead, the raft of announcements, postponements, and cancellations in June and July of 2015 suggest that Russia is groping for a viable gas export strategy.
Πετρέλαιο και φυσικό αέριο για…100 χρόνια έχει η Ελλάδα!!Αυτή την απίστευτη ρήση είπαν οι Νορβηγοί ολοκληρώνοντας την έρευνά τους για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες! Οχι μόνο δε χρωστάμε συνέλληνες, αλλά αν φύγουμε απ το γιούρο και μέσα στα επόμενα 5 χρόνια όταν πέσει και η πρώτη γεωτρυπανιά, η Ελλάδα θα είναι η …νέα Σαουδική Αραβία του 21ου Αιώνα!
Τέσσερις περιοχές καταδεικνύουν μεγάλες δυνατότητες και σημαντική δυναμική σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων (φυσικού αερίου και πετρελαίου).
Αυτό ανέφερε ο υπουργός Γιάννης Μανιάτης, ο οποίος ταυτόχρονα ανακοίνωσε πως από σήμερα η νορβηγική εταιρεία PGS, που συνέλεξε στοιχεία μήκους 12.500 χλμ., θα πουλάει τα δεδομένα σε πετρελαϊκές εταιρείες.
Το πρόγραμμα καταγραφής, επεξεργασίας και ερμηνείας των δεδομένων, που ελήφθησαν με τη χρήση Geostreamer GS, μια καινοτόμο τεχνολογία της PGS, η οποία ελαχιστοποιεί θορύβους στα δεδομένα και διευκολύνει την πιο ευκρινή και σε βάθος αναζήτηση.
Της Louisa Slavkova
Με το ξέσπασμα της κρίσης στην Ουκρανία όλοι, ιδιαιτέρως εκείνοι που βρίσκονται στο ανατολικό άκρο της ΕΕ θεωρούσαν ότι μια επανάληψη του σεναρίου του 2009 ήταν στα σκαριά. Στη συνέχεια, χώρες που ήταν σχεδόν εξ ολοκλήρου εξαρτημένες από τις ρωσικές προμήθειες φυσικού αερίου, υπέστησαν ζημιές, τόσο στον ιδιωτικό τομέα, όσο και στα νοικοκυριά. Ωστόσο, τα πράγματα δεν εξελίχτηκαν με αυτόν τον τρόπο. Κάτι είχε αλλάξει μεταξύ του 2009 και του 2014 που εμπόδισε τη Ρωσία να ενεργήσει όπως είχε κάνει στις αρχές της κρίσης. Υπάρχουν τρεις παράγοντες που βοήθησαν αυτές τις χώρες που ήταν φοβισμένες για την διακοπή του ρωσικού φυσικού αερίου.
Πρώτον, η ΕΕ ανταποκρίθηκε πιο αποτελεσματικά και πιο ενεργά. Αντί να αφήσει την κάθε χώρα να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματά της σχετικά με την ασφάλεια στον τομέα της ενέργειας, άρχισε να διαμορφώνει μια συνολική, σταθερά βασισμένη στην αρχή της κοινότητας, ενεργειακή στρατηγική. Αυτό περιελάμβανε την επαναξιολόγηση της διασυνδεσιμότητας μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, σε μια αναγέννηση της περιφερειακής αρχής, τη στόχευση περιοχών που δεν ήταν και δεν είναι επαρκώς συνδεδεμένες. Στην πραγματικότητα, μόλις στο διάστημα των δύο τελευταίων εβδομάδων έχουμε ακούσει για μνημόνια και προτάσεις συνεργασίας που υπεγράφησαν στην περιοχή της Βαλτικής Θάλασσας, στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και στο λεγόμενο Πενταμερές Φόρουμ Ενέργειας (Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες , Αυστρία, Ελβετία). Και στο Συμβούλιο των Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ δώδεκα χώρες που συνεργάζονται στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας δεσμεύτηκαν να συνεργαστούν και στον τομέα της ασφάλειας του εφοδιασμού με ηλεκτρισμό.
Λέγεται συχνά ότι ελάχιστοι γνωρίζουν καλύτερα τις γεωστρατηγικές εξελίξεις στις χώρες της βαλκανικής όσο οι Αμερικανοί διπλωμάτες. Όταν λοιπόν ο πρώην πρέσβης στην Αθήνα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, αποφάσισε πριν από μερικές ημέρες να ανοίξει τα χαρτιά του σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην πολιτική επιθεώρηση Harvard Political Review (HPR), όλοι περίμεναν μια αποκαλυπτική ανάλυση για τις ισορροπίες με την Τουρκία, τις νέες σχέσεις με τη Μόσχα ή ακόμη και με το Ισραήλ. Ο Σπέκχαρντ όμως προτίμησε να εστιάσει τα σχόλιά του στο Ευρώ και το περιβόητο πλέον ενδεχόμενο ενός Grexit. «Μου προκαλεί εκνευρισμό και αγωνία το γεγονός ότι μέχρι πολύ πρόσφατα η Ευρώπη δε έδινε σημασία στα γεωστρατηγικά ζητήματα που διακυβεύοται από μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη» δήλωσε ο πρώην εκπρόσωπος της αμερικανικής διπλωματίας στην Ελλάδα. Ο ίδιος έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι λέγοντας «Ευρώπη» εννοούσε τη Γερμανία της Μέρκελ: «Πρόσφατες δηλώσεις από το Βερολίνο αποδεικνύουν ότι ακόμη δεν κατανοούν πλήρως και δεν δίνουν την αρμόζουσα σημασία στις επιπτώσεις που θα υπάρξουν σε επίπεδο γεωστρατηγικών εξελίξεων». Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες σε τι ακριβώς αναφερόταν ο πρώην πρέσβης, το HPR έσπευσε να διευκρινίσει ότι σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ η Ελλάδα θα στραφεί αναγκαστικά και προς τη Ρωσία και τότε η Αθήνα μπορεί να μετατραπεί σε σημαντικό βαθμό ρυθμιστής της ενεργειακής αυτονομίας ολόκληρης της Ευρώπης. Το άρθρο έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στις επαφές του Έλληνα υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτη Λαφαζάνη με την ρωσική Gazprom και το ενδεχόμενο να μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό κόμβο για το πέρασμα της ρωσικής ενέργειας προς την Ευρώπη.
Δρ Ιωάννης Παρίσης (*)Η θεμελίωση του πρώτου τουρκικού πυρηνικού σταθμού παραγωγής ενέργειας στοAkkuyuτης Μερσίνας που θα κατασκευαστεί από τη Ρωσία, φέρνει στη μνήμη τις παλιότερες συμφωνίες μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για την κατασκευή σταθμού παραγωγής πυρηνικής ενέργειας. Προφανώς είναι κάτι που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο από ελληνικής πλευράς για πολλούς λόγους.
Πριν από πέντε έτη ακριβώς είχαμε δημοσιεύσει άρθρο με τίτλο Εγκατάσταση πυρηνικής ενέργειας στην Τουρκία με αφορμή την υπογραφή στις 12 Μαΐου 2010 διακυβερνητικής συμφωνίας ύψους 20 δισ. δολαρίων, στο οποίο γράφαμε, μεταξύ άλλων:
Ήταν ξημερώματα της 26ης Απριλίου 1986 όταν οι εργαζόμενοι στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας, άρχισαν τις προγραμματισμένες εργασίες για ένα πείραμα, που σκοπό είχε να ελέγξει τα συστήματα ασφαλείας, αλλά οδήγησε στο μεγαλύτερο πυρηνικό ατύχημα.
Στο πλαίσιο του πειράματος αυτού, οι τεχνικοί έκλεισαν τα αυτόματα συστήματα ρύθμισης της ισχύος της τέταρτης μονάδας του σταθμού, καθώς και τα συστήματα ασφαλείας, αφήνοντας ωστόσο τον αντιδραστήρα να λειτουργεί με το 7% της ισχύος του. Στη 1:23 το πρωί, η αλυσιδωτή αντίδραση στον τέταρτο αντιδραστήρα προκάλεσε διαδοχικές εκρήξεις, οι οποίες τίναξαν στον αέρα το ατσάλινο κάλυμμα του αντιδραστήρα, βάρους χιλίων τόνων. Τεράστιες ποσότητες ραδιενεργού υλικού σκορπίστηκε στον αέρα, μέσω του οποίου μεταφέρθηκε στις γύρω περιοχές με ταχείς ρυθμούς. Διαβάστε περισσότερα…
Gazprom προς Βρυξέλλες: Μην σαμποτάρετε τον αγωγό Turkish Stream
17 Απριλίου 2015 Αλεξέι Λοσάν, RBTH
Η Gazprom απείλησε για πρώτη φορά να σταματήσει την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη, αν η ΕΕ σαμποτάρει το σχέδιο του αγωγού αερίου Turkish Stream. Με τον συγκεκριμένο αγωγό είναι άμεσα συνδεδεμένο το σχέδιο για δημιουργία του Greek Stream.
Gazprom προς Βρυξέλλες: Μην σαμποτάρετε τον αγωγό Turkish Stream
Πηγή: Reuters
Η μεγαλύτερη ρωσική εταιρία φυσικού αερίου Gazprom απείλησε για πρώτη φορά με διακοπή της παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη αν το πρόγραμμα του αγωγού Turkish Stream, που θα περνά, υποθαλάσσια, μέσω της Μαύρης θάλασσας στη Νότια Ευρώπη, εμποδιστεί. Σύμφωνα με την οικονομική εφημερίδα RBK-Daily ο επικεφαλής της Gazprom, Αλεξέι Μίλερ, στη διάρκεια συνεδρίου στο Βερολίνο δήλωσε ότι «θα προβούμε σε αυτή τη διακοπή, αν μας αναγκάσουν».
Μπήκαν στην ζωή μας οι αγωγοί μεταφοράς ενέργειας, κατά την τελευταία δεκαετία, και για κάποιους αποτελούν πανάκεια, επειδή πίστεψαν πως θα επιλυθούν πλείστα όσα προβλήματα και θα εισρεύσει πακτωλός χρημάτων.
Περισσότερο από όλους αυτήν την προσδοκία την ενίσχυσε ο π. υπουργός Ενέργειας κ. Μανιάτης, ο οποίος για αδιευκρίνιστους λόγους κάθε λίγες μέρες προέβαινε σε ανακοινώσεις περί των δισεκατομμυρίων (16 δισ. μόνον από το Ιόνιο) που θα αποκτούσε η Ελλάδα από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Μόνον που οι υδρογονάνθρακες τείνουν να γίνουν απλώς άνθρακες, λόγω πολλών αναμενομένων από καιρό εξελίξεων.
Ας βάλουμε τα πράγματα σε μια τάξη. Προ ετών, και εν μέσω ενθαρρυντικών ανακοινώσεων, μόνον στη Voria.gr είχε αναγραφεί πως η υπόθεση εκμετάλλευσης δεν είναι τόσο απλή ούτε τόσο προσοδοφόρα όσο φαίνεται. Είχα την πληροφορία, από πολλά χρόνια πριν, από φίλο Άραβα διπλωμάτη, ότι μόνον αν σταθεροποιηθεί η τιμή του πετρελαίου πάνω από 65 δολάρια το βαρέλι, θα είναι συμφέρουσα για τις εταιρίες η άντληση από τις θαλάσσιες περιοχές, με μεγάλο βάθος.
Το Αζερμπαϊτζάν δεν έχει αρκετό ελεύθερο αέριο για να καλύψει τον αγωγό Nabucco, δήλωσε ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν προς τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, ο οποίος εξέφρασε πρόθεση για παροχή φυσικού αερίου από τον αγωγό αυτόν.
Σύμφωνα με καυκασιανό δημοσίευμα (Кавказский узел), ο αγωγός Nabucco είναι άνω των 3.000 χιλιομέτρων και είχε προγραμματισθεί από την Κασπία Θάλασσα προς την κεντρική Ευρώπη, αλλά οι επενδυτές δεν είναι σε θέση να διαπραγματευθούν με τους προμηθευτές σχετικά με την ποσότητα του φυσικού αερίου, γιατί δεν επαρκεί για τη λειτουργία του έργου. Διαβάστε περισσότερα…
Του Κ.Ν.Σταμπολή*
Εχει ενδιαφέρον η πληροφορία ότι το 2014 η ρωσική εταιρεία Gazprom που είναι από τους βασικούς προμηθευτές φυσικού αερίου της Ευρώπης αύξησε συνολικά τις εξαγωγές της στο επίπεδο ρεκόρ των 161.5 BCM’ s, ποσό στο οποίο συμπεριλαμβάνονται 26.7BCM’ s παραδόσεις στην Τουρκία (με την Τουρκία να καταναλώνει περί τα 45 BCM αερίου τον χρόνο) και την Ουκρανία. Με εξαγωγές προς την Ευρώπη των «28» οριακά μειωμένες σε σύγκριση με το 2013.
Να σημειώσουμε ότι σήμερα η Gazprom καλύπτει περίπου το ένα τρίτο της ευρωπαϊκής κατανάλωσης αερίου που ισοδυναμεί με το 50% των συνολικών εισαγωγών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι ποσότητες αυτές εξάγονται μέσα από ένα πλέγμα έξι – επτά βασικών αγωγών ( Nord Stream, Yamal – Europe 2, Soyuz,Minsk- Vilnius, Dzhubga- Lazarevskoye, Trans Balkan και Blue Stream). Διαβάστε περισσότερα…
Η αγορά ενέργειας της Βρετανίας είναι πλήρως ιδιωτικοποιημένη: 34 διαφορετικοί πάροχοι θεωρητικά τουλάχιστον «ανταγωνίζονται»μεταξύ τους, για να παρέχουν φυσικό αέριο και ηλεκτρισμό σε νοικοκυριά κι επιχειρήσεις.
Απ’ την εποχή της Θάτσερ, που έκλεισε τα ανθρακωρυχεία, επικρατεί στη Βρετανία η ιδεοληψία πως στην ενέργεια πρέπει να υπάρχει «ιδιωτικοποίηση» και «ανταγωνισμός». Στην πραγματικότητα αυτό που υπάρχει είναι παράδοση των καταναλωτών ως ομήρων σε οργανωμένα συμφέροντα και πλέον η …
υπομονή των καταναλωτών έχει προ πολλού εξαντληθεί.
Σε πρόσφατη έρευνα του Guardian οι πάροχοι ενέργειας αναδείχθηκαν οι μακράν πιο μισητές επιχειρήσεις, πολύ μπροστά απ’ τις τράπεζες, που παραδοσιακά κρατούσαν τα πρωτεία και με 255% χειρότερο ποσοστό απ’ τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας/τηλεόρασης. Κι έχει κι ένα άλλο ενδιαφέρον εύρημα η έρευνα του Guardian:
Ρώτησαν τους πολίτες, (δείγμα 2007 ατόμων άνω των 18 ετών σε όλη τη Βρετανία), αν μετά την πρόσφατη μείωση των τιμών φυσικού αερίου επιθυμούν μεγαλύτερη ή μικρότερη παρέμβαση του κράτους στις τιμές των ενεργειακών προϊόντων. 25% απάντησαν πως η αγορά πρέπει να ρυθμίζει τις τιμές, αλλά ένα εντυπωσιακό 60% απάντησε πως θέλει την κυβερνητική παρέμβαση, καθώς δεν έχει καμιά εμπιστοσύνη στη λειτουργία της αγοράς. Ιδιαίτερα οι «Έξι Μεγάλες» εταιρείες «έχουν πιάσει πάτο» στη συνείδηση των καταναλωτών σε δείκτες όπως το «value for money», η διαφανής και ορθή τιμολόγηση, καθώς και η διαδικασία χειρισμού παραπόνων.
«Ο Λαφαζάνης υπηρετεί τα ιδιωτικά συμφέροντα, επειδη δε θέλει να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ στα ιδιωτικά συμφέροντα»
Γράφει ο Αλέξανδρος Δαλέκος
Η ιταλίδα υπουργός Βιομηχανίας Φεντερίκα Γκουϊντι δήλωσε πριν από λίγες ημέρες ότι η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου South Stream, η οποία αποτελεί μία από τις βασικότερες προτεραιότητες της Μόσχας για να συνεχίσει να αποτελεί τον βασικό τροφοδότη της Ευρώπης με αέριο και παράλληλα να απεμπλακεί από την ουκρανική οδό, δεν συνιστά πλέον προτεραιότητα για τη Ρώμη.
«Θα ήταν μία χρήσιμη υποδομή, αλλά δεν περιλαμβάνεται πλέον στον κατάλογο των προτεραιοτήτων» δήλωσε η ιταλίδα υπουργός. «Μπορεί από τη μία πλευρά να βοηθάει στη διαφοροποίηση της όδευσης, από την άλλη όμως και σε ό,τι αφορά στην τροφοδοσία, υπάρχουν ορισμένα κρίσιμα ζητήματα» πρόσθεσε χαρακτηριστικά, «φωτογραφίζοντας» την ανησυχία που υπάρχει για συνέχιση της εξάρτησης από το ρωσικό αέριο.
Ο αγωγός South Stream δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα για την Ευρώπη, δήλωσε η Ιταλίδα υπουργός Βιομηχανίας Φεντερίκα Γκουίντι, όπως μεταδίδει ο ειδησεογραφικός ιστότοπος EurActiv.com.
Les causes du décès inopiné de Christophe de Margerie, le PDG de la pétrolière française TOTAL, survenu à laéroport Vnoukovo de Moscou il y a maintenant plus de trois semaines, nont pas encore été élucidées. En raison de ressemblances troublantes avec les circonstances du décès en 1962 dune figure emblématique de lindustrie pétrolière, Enrico Mattei, lhypothèse dun attentat sest rapidement imposée.
Larticle que jai consacré à cette affaire, écrit à lorigine pour le site québécois Vigile.net, a été rapidement repris en Europe, notamment en France, au Moyen-Orient et au Canada.
Ayant débuté ma carrière au service des Affaires publiques dEsso à Montréal au milieu des années 1970, je me suis familiarisé très tôt avec les enjeux de lindustrie pétrolière à léchelle mondiale. Cest lépoque du premier choc pétrolier. Les principaux pays producteurs se sont organisés en cartel au début des années 1960 pour contrecarrer linfluence des grandes entreprises majoritairement états-uniennes sur les prix. Majoritairement arabes, ils vont profiter de la guerre du Kippour en 1973 pour décréter un embargo sur les exportations de pétrole à destination des pays qui soutiennent Israël. Leffet à la hausse sur les prix est immédiat, et les membres du cartel ne relâcheront plus jusquà aujourdhui lemprise quils se sont donnés sur les marchés mondiaux en simposant des quotas volontaires de production.
En 1975, les bureaux dESSO à Montréal sont situés dans le grand complexe de la Place-Ville-Marie. Un cinéma dessai jouxte le groupe dascenseurs dédié au service de limmeuble où mon bureau et situé. Arrive à laffiche le film que le grand réalisateur italien Francesco Rosi vient de consacrer à lAffaire Mattei dont jai vaguement entendu parler. Jen profite pour le voir. Jen ressors très impressionné et complètement fasciné par le sujet. Je reverrai ce film plusieurs fois au cours des années avec un intérêt sans cesse renouvelé avec lapprofondissement de mes connaissances de lindustrie pétrolière et des enjeux géopolitiques que soulèvent ses activités.
ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΦΙΛΗ
Το τελευταίο διάστημα οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν πυκνώσει, πυροδοτώντας εν πολλοίς την τουρκική επιθετικότητα. Η ευρύτερη περιοχή σημαδεύτηκε από τις αραβικές εξεγέρσεις, τη διπλή αλλαγή σκηνικού στην Αίγυπτο, τον δραματικό εμφύλιο στη Συρία, τα κύματα προσφύγων, τη διατήρηση των εντάσεων στο Παλαιστινιακό, την αναβίωση θρησκευτικών και εθνοτικών διαφορών, την οικονομική ύφεση, την παρατεταμένη αστάθεια στη Λιβύη, εσχάτως δε και την ανάδυση της απειλής του Ισλαμικού Χαλιφάτου.
Η γείτων, παρότι το επεδίωξε, δεν κατάφερε να επωφεληθεί από την κρισιμότητα της κατάστασης, κυρίως λόγω του ότι αντί να συμβάλει στις λύσεις, προσθέτει προβλήματα.
The visit to Israel this week of Özdil Nami, foreign minister of the self-styled Turkish Republic of Northern Cyprus, has landed Israel in hot water with its ally in the southern part of the divided island.
Nami was a keynote speaker at the Israel Energy and Business Convention 2014 in Tel Aviv – at exactly the same time that Foreign Minister Avigdor Lieberman was visiting Cyprus and meeting with his Cypriot counterpart Ioannis Kasoulides.
Γ.Δελαστίκ
Κόντεψε να πνιγεί ο οικοδεσπότης, ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Αντρος Κυπριανού, στο γεύμα εργασίας που διοργάνωσε με προσκεκλημένους τους 36 πρεσβευτές που εκπροσωπούν τις χώρες τους στη Λευκωσία, όταν άνοιξε το στόμα του ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Τζον Κένινγκ!
Γιατί αποσύρατε το θέμα του φυσικού αερίου από τις διακοινοτικές συνομιλίες για την επίλυση του Κυπριακού, ήταν το πνεύμα της παρέμβασης του Αμερικανού πρεσβευτή. Με διπλωματικό τρόπο, απαίτησε να συμπεριληφθεί το φυσικό αέριο στις διακοινοτικές συνομιλίες, γιατί οι Τουρκοκύπριοι, είπε και εννοούσε την Τουρκία, θέλουν οπωσδήποτε να μοιραστεί το φυσικό αέριο στις δύο κοινότητες! Λύση του Κυπριακού χωρίς μοίρασμα του φυσικού αερίου με την Τουρκία, γιοκ, είπε ο Αμερικανός πρέσβης! Είναι φυσικά αστείο ακόμη και να υποθέσει κανείς ότι μια μικροσκοπική χώρα σαν την Κύπρο θα μπορούσε ποτέ να αγνοήσει τις ΗΠΑ. Ας πούμε όμως χάριν συζητήσεως και μόνο ότι η δεξιά κυπριακή κυβέρνηση του απολύτως αφοσιωμένου στους Αγγλους Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη αποφάσιζε να μην ακούσει τις προτροπές των Αμερικανών και να συνεχίσει τις έρευνες. Πώς να τις συνεχίσει όμως αφού το μοναδικό θαλάσσιο οικόπεδο στο οποίο έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα φυσικού αερίου είναι το οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ, όπου βρίσκεται το κοίτασμα «Αφροδίτη»; Πού βρίσκεται το πρόβλημα; Στο γεγονός ότι η εταιρεία που έχει πάρει το οικόπεδο 12 είναι… αμερικανική! Τι πρακτικά σημαίνει αυτό θα το καταλάβουμε καλύτερα, αν θυμίσουμε ορισμένα γεγονότα. Το 2007, η κυπριακή κυβέρνηση έβγαλε σε δημοπρασία 11 θαλάσσια οικόπεδα προς παραχώρηση σε διεθνείς εταιρείες για έρευνες προς εντοπισμό κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Διαβάστε περισσότερα…
Όλοι πιά έχουν συνειδητοποιήσει ότι η μοίρα της Κύπρου με αυτήν της Ελλάδας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Η εξελισσόμενη κρίση στην Μεγαλόνησο αφορά εξ ίσου και τα δύο ελληνικά κράτη της Ανατολικής Μεσογείου. Τα πιθανά σενάρια που υπάρχουν μπροστά μας, εκτός και εάν συμβεί κάτι απρόβλεπτο, είναι τα εξής.
A)Η ταυτότητα της TOTAL και οι “δουλειές” της στη Ρωσία
Η Total είναι γαλλική εταιρία πετρελαίου και φυσικού αερίου, τέταρτη σε όγκο παραγωγής παγκοσμίως, μετά τις Royal Dutch Shell, BP και ExxonMobil. Στη Ρωσία η εταιρία δραστηριοποιείται πάνω από 20 χρόνια. Το 2013 ο όγκος παραγωγής (πετρελαίου και φυσικού αερίου) της εταιρίας έφτασε τα 207.000 βαρέλια την ημέρα.
Στη Ρωσία η Total συμμετέχει στην υλοποίηση πέντε μεγάλων προγραμμάτων:
Προβληματική παραμένει η μεταφορά του ρωσικού φυσικού αερίου διαμέσου αγωγών που περνούν από το έδαφος της Ουκρανίας στην Ευρώπη, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, που ζητεί να εξεταστεί η αξιοποίηση εναλλακτικών λύσεων, όπως είναι ο υπό σχεδιασμό αγωγός South Stream.«Σε ό,τι αφορά το μέλλον των ρωσικών εξαγωγών αερίου στην Ευρώπη, το πρόβλημα της μεταφοράς διαμέσου της ουκρανικής επικράτειας παραμένει. Μια από τις πιο προφανείς λύσεις θα ήταν να διαφοροποιηθούν οι τρόποι μεταφοράς», ανέφερε ο Πούτιν σε συνέντευξη που παραχώρησε στη σερβική καθημερινή εφημερίδα «Πολίτικα» εν όψει της επίσκεψής του στο Βελιγράδι.
Η Βρετανία, η Σουηδία και η Φιλανδία μπλόκαραν διάβημα που ετοίμαζε η Ευρωπαϊκή Ενωση προς τα Ηνωμένα Εθνη, για τις επεμβατικές προκλήσεις της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι τρεις χώρες προέβαλαν ενστάσεις και ως εκ τούτου δεν υπήρξε η απαιτούμενη ομοφωνία στην Ευρωπαϊκή Ενωση για υποβολή του διαβήματος.
Oλα ήταν έτοιμα την περασμένη Τετάρτη 15 Οκτωβρίου και όπως πληροφορείται ο ΑΝΤ1 η Ευρωπαϊκή Ενωση, μέσω της αντιπροσωπείας της στα Ηνωμένα Εθνη, θα προέβαινε σε διάβημα προς τον διεθνή οργανισμό για τις επεμβατικές προκλήσεις της Τουρκίας στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
του Σταύρου Λυγερού
Η έναρξη της γεώτρησης στο κοίτασμα Ονασαγόρας (θαλάσσιο οικόπεδο 9) από την κοινοπραξία της ιταλικής ΕΝΙ και της κορεατικής KOGAS έδωσε την αφορμή στην Τουρκία να κλιμακώσει τις προκλήσεις της με σκοπό την έμπρακτη αμφισβήτηση του δικαιώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας να εκμεταλλευθεί τον ενεργειακό πλούτο της.
Υπενθυμίζουμε πως όταν η Λευκωσία είχε ανακηρύξει ΑΟΖ, η Άγκυρα είχε αντιδράσει με απειλητικές δηλώσεις. Στις αρχές του 2007 είχε ανακοινώσει ότι «είναι αποφασισμένη να υπερασπίσει τα δικαιώματα και συμφέροντά της στην Ανατολική Μεσόγειο και δεν πρόκειται να επιτρέψει την προσβολή τους». Στις 19 Οκτωβρίου 2008 ο Τούρκος αρχηγός ΓΕΝ ναύαρχος Μετίν Ατάτς είχε δηλώσει: «Εκτιμώ ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων λόγω της πετρελαϊκής σπουδαιότητας που θα αποκτήσει προσεχώς. Εξαιτίας των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σε έναν δεύτερο Αραβικό Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει».
Η Λευκωσία δεν είχε πτοηθεί. Προχώρησε σε συμφωνίες με μεγάλες διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες για την πραγματοποίηση ερευνών, αφού προηγουμένως είχε οριοθετήσει την ΑΟΖ της με την Αίγυπτο, με το Ισραήλ και εν μέρει με τον Λίβανο. Οι Τούρκοι είχαν πραγματοποιήσει και στρατιωτικές παρενοχλήσεις, αλλά οι έρευνες συνεχίσθηκαν. Το ίδιο συνέβη και με την πρώτη γεώτρηση, στο κοίτασμα Αφροδίτη (θαλάσσιο οικόπεδο 12), η οποία απέδωσε καρπούς.
Το νέο μεγάλο success story που έχουμε φέτος στην ηλεκτροπαραγωγή λέγεται αύξηση των εισαγωγών. Όπως δείχνουν τα στοιχεία του 8μήνου Ιαν-Αυγ 2014 του ΑΔΜΗΕ, οι εισαγωγές έχουν αυξηθεί ραγδαία σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα, φθάνοντας να συμμετέχουν με 16% στο μίγμα του διασυνδεμένου συστήματος. Γίνονται βέβαια και κάποιες εξαγωγές, αλλά το ισοζύγιο είναι συντριπτικά υπέρ των εισαγωγών, όπως φαίνεται στο διάγραμμα. Οι γαλάζιες στήλες είναι για το 2013 και οι πράσινες για το 2014.
Από ποιες χώρες εισάγουμε ηλεκτρισμό; Όπως δείχνουν οι πράσινες στήλες στη διπλανή εικόνα, εισάγουμε από όπου μπορούμε! Από Τουρκία, Βουλγαρία, Σκόπια, Αλβανία, ακόμα κι απ’ την Ιταλία, τώρα που μπήκε τελευταία επιτέλους σε λειτουργία το υποβρύχιο καλώδιο, που όλο σε βλάβη ήταν.
Γιατί κάνουμε εισαγωγές ηλεκτρισμού; Φυσιολογικά …
για δυο λόγους: είτε επειδή δεν μας φτάνει η δική μας παραγωγή είτε επειδή στην περιοχή υπάρχει περίσσεια φθηνής ενέργειας, πιο φθηνής απ’ τη δική μας παραγωγή.
Αν στην περιοχή υπάρχει περίσσεια φθηνής ενέργειας, πιο φθηνής απ’ τη δική μας παραγωγή, πάλι υπάρχει πρόβλημα: γιατί η δική μας παραγωγή είναι πιο ακριβή; Εδώ πρέπει κανείς να δει ότι, με την εξαίρεση της Ιταλίας, υπάρχει ένας σημαντικά διαφορετικός παράγοντας: η Ελλάδα έχει νόμισμα το σκληρό ευρώ, ενώ οι υπόλοιπες χώρες έχουν τα δικά τους νομίσματα: τουρκική λίρα, βουλγαρικό λέβα, σκοπιανό δηνάριο, αλβανικό λεκ, όλα δημιουργούν στη νομισματική ισοτιμία ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε βάρος μας.
Όπως έχουμε πει και άλλοτε, η διαπίστωση αυτή δεν αποτελεί νοσταλγία για τη δραχμή, αλλά νοσταλγία για την πιο χαμηλή ισοτιμία του ευρώ που είχαμε στα πρώτα χρόνια και που θα λειτουργούσε ευεργετικά στη χειμαζόμενη ΝοτιοΕυρωπαϊκή οικονομία.
Έχετε πάρει είδηση ότι τον τελευταίο μήνα και μετά την αποπομπή του Γάλλου Υπουργού Οικονομίας για την κριτική που άσκησε στη Γερμανική πολιτική της λιτότητας, το EUR/USD έχει πέσει απ’ το 1,37 στο 1,28 και δείχνει διάθεση για πιο χαμηλά επίπεδα; Την ίδια στιγμή που και το πετρέλαιο σταθεροποιείται σε επίπεδα κάτω των 100 δολάρια/βαρέλι;
Κάτι ακόμα που πρέπει να δει κανείς είναι με ποιο τρόπο παράγεται η ενέργεια που εισάγουμε. Π.χ. η Βουλγαρία φαίνεται να έχει σημαντικό πλεόνασμα παραγωγής απ’ τα πυρηνικά της και παρά τη φετινή μείωση στη λιγνιτική της ηλεκτροπαραγωγή, φαίνεται να έχει διαθέσιμες ποσότητες.
Ενδέχεται βέβαια να αποτελεί και χώρα διέλευσης της αιολικής ενέργειας της Ρουμανίας και να την απορρίπτουν οι δυο Βαλκανικές χώρες στο δικό μας ηλεκτρικό σύστημα, αλλά αυτό μπορεί να το ξέρει κανείς μόνο αν παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τα φορτία στα σύνορα και στις δημοπρασίες ενέργειας.
ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ 
Πρόσφατα σχόλια