Μετά την απελευθέρωση το ντύσιμο των Ελλήνων αρχίζει να έχει ευρωπαϊκές επιρροές. Ίσως να μη ντύνονται ακόμα όλοι «ευρωπαϊκά» αλλά και οι ελληνικές φορεσιές αρχίζουν να παίρνουν πολλές μεταλλαγές. Οι στολές της προεδρικής φρουράς και οι τυποποιημένες και πανομοιότυπες «παραδοσιακές ενδυμασίες» που υπάρχουν σήμερα μικρή σχέση είχαν με τις πραγματικές φορεσιές της εποχής. Σύμφωνα με τον Τάκη Λάππα το ντύσιμο από τα χρόνια 1600-1829 είναι ένα σπουδαίο θέμα για έρευνα, γιατί το θέαμα που παρουσιάζει η υπόδουλη Ελλάδα δεν απαντάται σε καμία άλλη σχεδόν χώρα του κόσμου. Δηλαδή δεν υπάρχουν μικροπαραλλαγές από περιοχή σε περιοχή, αλλά ολότελα αλλιώτικο ντύσιμο από ένα χωριό στο άλλο, χωριά που η απόστασή τους δεν ήταν δυο ώρες δρόμος.
Σχεδόν κανείς γειτονοχωρίτης δεν ήταν όμοια ντυμένος και αυτό ξεχώριζε περισσότερο στο γυναικείο ντύσιμο. Τα χρόνια εκείνα μπορούσες μια χαρά να καταλάβεις αμέσως πούθε κρατάει ο ξενοχωρίτης. Όχι από την προφορά και τους ιδιωματισμούς του, μα αρκούσε η φορεσιά του για να προδώσει το χωριό του. Το ίδιο μπορούσε κανείς να τους ξεχωρίσει επαγγελματικά ή ταξικά. Αλλιώς ντυνόταν ο κοτζαμπάσης, αλλιώς ο προύχοντας, ο προεστός, ο γεωργός, ο τσοπάνης, ο ξωτάρης… Στην συνέχεια θα δούμε το ντύσιμο Ρουμελιωτών και Μοραϊτών. Το ντύσιμο στην επανάσταση κρατήθηκε το ίδιο πού είχαν οι κλέφτες και οι αρματολοί. Διαβάστε περισσότερα…
γράφει ο Ιωάννης Β. Δασκαρόλης (σε πρώτη δημοσίευση στο istorikathemata.com)
Πρόλογος – η συνθήκη των Αθηνών και οι τουρκικές διεκδικήσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου ( Νοέμβριος 1913-Ιανουάριος 1914)
Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο η Ελλάδα χάρις το περίφημο θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, όχι μόνο είχε κυριαρχήσει πλήρως σε όλο το ανατολικό Αιγαίο απελευθερώνοντας τα νησιά του από τον Οθωμανικό ζυγό, αλλά είχε κλείσει τον τουρκικό στόλο στα Δαρδανέλλια από όπου αυτός όσες φορές προσπάθησε να εκπλεύσει γνώρισε τη συντριβή.
Η επανάληψη των ελληνοτουρκικών σχέσεων επισφραγίστηκε με την υπογραφή της συνθήκης των Αθηνών μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδος. Η συνθήκη που υπογράφηκε στις 14/27 Νοεμβρίου 1913, έπαυσε επίσημα τις εχθροπραξίες μεταξύ τους, παραχωρώντας τη Μακεδονία την Ήπειρο, την Κρήτη και κάποια νησιά του Αιγαίου στην Ελλάδα. Η συνθήκη όμως άφηνε μετέωρο το καθεστώς των νησιών του ανατολικού Αιγαίου το οποίο προέβλεπε ότι θα ρυθμιζόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Με συλλογική διπλωματική διακοίνωση της 31ης Ιανουαρίου/13ης Φεβρουαρίου 1914, οι Μεγάλες Δυνάμεις κοινοποίησαν στην ελληνική κυβέρνηση και στην Υψηλή Πύλη την απόφασή τους για τα νησιά του Αιγαίου: Τα νησιά του Βορειοανατολικού Αιγαίου, εκτός από την Ίμβρο και την Τένεδο, εκχωρούνταν στην Ελλάδα υπό τον όρο ότι θα παρέμειναν ανοχύρωτα, δεν θα χρησιμοποιούνταν για ναυτικό ή στρατιωτικό σκοπό, θα καταπολεμούνταν τα λαθρεμπόριο μεταξύ των νησιών και της Μικράς Ασίας και θα δίνονταν εγγυήσεις προστασίας των μουσουλμανικών μειοψηφιών. Η διακοίνωση προέβλεπε ότι τα νησιά θα εντάσσονταν οριστικά στην Ελλάδα όταν ο ελληνικός στρατός εκκένωνε τη Βόρειο Ήπειρο η οποία θα αποτελούσε τμήμα του νέου αλβανικού κράτους.
Η προτεινόμενη λύση όμως ουσιαστικά άφηνε άλυτο το ζήτημα, καθώς δεν προέβλεπε καμιά άσκηση πίεσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία για να συμμορφωθεί με την απόφαση των Μεγάλων Δυνάμεων, ο Βενιζέλος όμως, έσπευσε να συμμορφωθεί με το περιεχόμενο της, εκκενώνοντας τη Β. Ήπειρο. Η συντριβή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο και η οριστική απώλεια των βαλκανικών εδαφών της, είχε εξάψει τον εθνικισμό τόσο στην ηγεσία της όσο και στην κοινή γνώμη. Στις 3/16 Φεβρουαρίου 1914 ο μέγας βεζίρης, Σαΐντ Χαλίμ πασάς, απέρριψε τη διπλωματική διακοίνωση των Μεγάλων Δυνάμεων, θεωρώντας τα νησιά αναπόσπαστο μέρος των ασιατικών κτήσεων της Αυτοκρατορίας.
Η Υψηλή Πύλη δεν αποδεχόταν την εκχώρηση στην Ελλάδα όσων νησιών βρίσκονταν κοντά στα Δαρδανέλλια, αλλά και γενικότερα την εκχώρηση των μεγάλων νησιών στο βορειοανατολικό Αιγαίο, όπως η Χίος και η Μυτιλήνη. Ήδη ο Τούρκος πρέσβης στην Αθήνα σε συζήτηση με τον Άγγλο ομόλογό του τον Ιανουάριο του 1914, υπογράμμισε την νομιμότητα των τουρκικών διεκδικήσεων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, δηλώνοντας ότι αν η Ελλάδα δεν παραχωρούσε οικειοθελώς τη Χίο και τη Μυτιλήνη, η Τουρκία θα τα αποσπούσε διά της βίας. Αλλά και ο Διεθνής παράγοντας όχι μόνο δεν στήριζε αποφασιστικά την Ελλάδα στην διαφαινόμενη διένεξη, αλλά τόσο η Αγγλία όσο και η Γαλλία προέτρεπαν τον Βενιζέλο να προβεί σε παραχωρήσεις αποκλείοντας κάθε πιθανότητα για συμμαχία και ναυτική βοήθεια.
Ο ναυτικός ανταγωνισμός εξοπλισμών στο Αιγαίο και το ελληνικό αδιέξοδο (Ιανουάριος – Ιούνιος 1914)
Για να αλλάξει τις ισορροπίες στο Αιγαίο και να αμφισβήτησει έμπρακτα την Ελληνική κυριαρχία, η Οθ. Αυτοκρατορία προέβη στην παραγγελία ενός μεγάλου θωρηκτού τύπου υπερντρετνοτ στην Αγγλία το οποίο καθελκύστηκε στις 21 Αυγούστου 1913, αλλά και ενός ακόμη (Rio de Janeiro) στις 10 Δεκεμβρίου 1913 (ονομάστηκε σουλτάνος Osman Ι), αποκτώντας σοβαρή ναυτική υπεροπλία στο Αιγαίο. Παρά τις επίμονες προειδοποιήσεις του Γενικού Επιτελείου για την ανεπιθύμητη εξέλιξη, η κυβέρνηση υποτίμησε τον κίνδυνο και δεν αντέδρασε άμεσα προλαβαίνοντας τουλάχιστον να αγοράσει το Rio de Janeiro.
Το πρόβλημα για την Ελλάδα δεν περιοριζόταν στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου αλλά αφορούσε και την Μακεδονία καθώς η ναυτική υπεροχή της Τουρκίας θα εμπόδιζε την μεταφορά ελληνικού στρατού από τον Νότο προς τον Βορρά για να αντιμετωπίσει την ελλοχεύουσα Βουλγαρία, οδηγώντας οποιαδήποτε ελληνική αμυντική προσπάθεια σε βέβαιη αποτυχία. Ομοίως όλα τα μεγάλα λιμάνια της Χώρας όπως ο Πειραιάς και η Θεσσαλονίκη, θα παρέμεναν στο έλεος του Τουρκικού ναυτικού. Η υπαρκτή πιθανότητα μιας ανίερης συμμαχίας μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας και η άρνηση της Σερβίας να τηρήσει τις υποχρεώσεις της που απέρρεαν από το Σύμφωνο Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ των δύο χωρών, δημιουργούσαν ένα εφιαλτικό σκηνικό και απειλούσαν την Ελλάδα με ολικό στρατιωτικό όλεθρο.
| Το θωρηκτό Λήμνος |
Οι σχέσεις των δύο χωρών παρέμεναν ιδιαίτερα τεταμένες καθώς τον Φεβρουάριο του 1914 εξαπολύθηκαν οι πρώτες σκληρές διώξεις εις βάρος των Ελλήνων της Μικράς Ασίας που οργανώθηκαν συστηματικά από την κυβέρνηση των Νεότουρκων και υποβοηθήθηκαν από την έλευση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Μακεδονία. Την εκτέλεση των διώξεων ανέλαβε η μυστική υπηρεσία «Ειδική Οργάνωση» [Τεσκιλατι Μασχούσα] δρώντας με ένοπλες ομάδες/συμμορίες που τελούσαν υπό την καθοδήγηση αξιωματικών του Οθωμανικού Στρατού και στελεχώνονταν και από μουσουλμάνους πρόσφυγες από τον Καύκασο και τα Βαλκάνια. Οι διωγμοί που είχαν την μορφή εθνοκάθαρσης, συνεχίσθηκαν με διαλείμματα μέχρι τον Ιούλιο του 1915 και οδήγησαν στη φυγή περίπου 150.000 Ελλήνων από τις εστίες τους, ενώ στις εγκαταλειφθείσες περιουσίες τους εγκαταστάθηκαν μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τα Βαλκάνια.
Καθώς ο Αύγουστος που είχε οριστεί ως ημερομηνία παράδοσης των δύο πλοίων στην Τουρκία πλησίαζε, η Ελλάδα προσπάθησε την τελευταία στιγμή να ισορροπήσει την κατάσταση στο Αιγαίο αγοράζοντας δύο θωρηκτά από την Αμερική τα οποία μετονομάστηκαν Κιλκίς και Λήμνος. Όμως τα δύο αυτά θωρηκτά ήταν παλαιάς τεχνολογίας, είχαν μικρή δύναμη πυρός, ενώ δεν μπορούσαν να αναπτύξουν υψηλές ταχύτητες πλεύσης και οι Έλληνες ιθύνοντες τα χαρακτήριζαν ως «πλωτές χελώνες». Τα δύο πλοία ήταν εντελώς ακατάλληλα για να διατηρήσουν το ισοζύγιο ισχύος στο Αιγαίο, ενώ κόστισαν ακριβότερα από όσο κόστισε τελικά το Rio de Janeiro στους Τούρκους.
Έτσι, στο δεύτερο τρίμηνο του 1914, η Ελλάδα είχε βρεθεί σε πραγματική απορία πως να αντιδράσει απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο. Διατυπώθηκαν σκέψεις απελπισίας όπως αυτή του ναυαρχου Κουντουριώτη, να ενεδρεύσει στη Mάλτα με ένα υποβρύχιο την πλεύση των δύο θωρηκτών προς την Κωνσταντινούπολη και να τα βυθίσει αιφνιδιαστικά παίρνοντας την ευθύνη προσωπικά. Το πρόβλημα όμως περιπλεκόταν καθώς υπήρχε η φήμη ότι ανάμεσα στα πληρώματα των δύο σκαφών θα υπήρχαν Άγγλοι αξιωματικοί και ναύτες.
Ο Βενιζέλος ήθελε οπωσδήποτε να αποφύγει έναν νέο πόλεμο για τον λόγο αυτό απέστειλε απεσταλμένο στην Κωνσταντινούπολη με τη μυστική αποστολή να προτείνει στην Τουρκία συγκυριαρχία στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ο αντισυνταγματάρχης Ιωάννης Μεταξάς ως υπαρχηγός του Γενικού επιτελείου στις πολλές συναντήσεις του με τον πρωθυπουργό, του τόνιζε ότι αν η Τουρκία αποκτούσε την ναυτική υπεροπλία δεν θα περιοριζόταν στα νησιά, αλλά ίσως επεδίωκε μια νέα αναμέτρηση στη Μακεδονία, καθώς λόγω των μη επαρκών συγκοινωνιών, η Ελλάδα δεν θα προλάβαινε να μεταφέρει εγκαίρως στρατεύματα στον Βορρά. Αναμφίβολα ο Βενιζέλος είχε βρεθεί σε δυσχερή θέση, καθώς ο Βασιλιάς, το Γενικό επιτελείο, η αντιπολίτευση, η κοινή γνώμη, αλλά και οι πρόσφυγες που είχαν εκδιωχθεί από την Μικρά Ασία απαιτούσαν δυναμική απάντηση εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ο ίδιος προωθούσε μια πολιτική κατευνασμού και συμβιβασμού.
Το σχέδιο του Ιωάννη Μεταξά για προληπτικό στρατηγικό χτύπημα εναντίον της Τουρκίας
Σε εκείνη την δύσκολη συγκυρία ο Μεταξάς μελέτησε και συνέταξε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1914 το περίφημο άκρως απόρρητο σχέδιο εκπόρθησης των Δαρδανελλίων χωρίς προηγούμενη κήρυξη πολέμου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το σχέδιο προέβλεπε ένα ταχύ Ελληνικό προληπτικό συντριπτικό χτύπημα εναντίον του εχθρού με αιφνιδιαστική μεταφορά τριών μεραρχιών από την ηπειρωτική Ελλάδα στα στενά των Δαρδανελλίων.
Πιο συγκεκριμένα, τα Α΄, Β΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού θα προετοίμαζαν μια μεραρχία πλήρους σύνθεσης, κατάλληλα εφοδιασμένη και εξοπλισμένη χωρίς να προβούν σε τοπική επιστράτευση ώστε να μην προκαλέσουν υποψίες στον εχθρό. Το σύνολο του εκστρατευτικού Σώματος θα ήταν 27.000 οπλίτες που θα επιβιβάζονταν σε επιταγμένα ατμόπλοια στον Πειραιά και στην Θεσσαλονίκη. Τα ατμόπλοια θα μετέφεραν το Εκστρατευτικό Σώμα στην Λήμνο, όπου θα ενοποιούνταν οι δύο στολίσκοι και ακολούθως θα αποβίβαζαν τις ελληνικές δυνάμεις αιφνιδιαστικά στα Δαρδανέλλια στον μυχό του κόλπου του Ξηρού, όπου θα είχαν μεγάλη αριθμητική υπεροχή έναντι των μικρών δυνάμεων του εχθρού που δεν θα είχε προλάβει να επιστρατευτεί.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή απόβαση θα ήταν ότι ο ελληνικός στόλος θα είχε επιτεθεί και θα είχε βυθίσει το σύνολο του τουρκικού στόλου που βρισκόταν ανεπτυγμένος στην περιοχή, κάτι που θα ήταν πολύ πιθανό αφού ο ελληνικός στόλος θα χτυπούσε πρώτος συντριπτικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κήρυξη πολέμου.
| Η απόβαση στην Καλλίπολη το 1915 |
Η απόβαση θα ξεκινούσε το μεσονύκτιο θα διαρκούσε 24 ώρες και η επιχείρηση θα έπρεπε να ολοκληρωθεί σε 5 μέρες. Οι Έλληνες θα υπερείχαν έναντι των Τούρκων 4:1, τα τουρκικά στρατεύματα που δεν ξεπερνούσαν τους 7.000 ενόπλους ήταν διεσπαρμένα στη χερσόνησο και η στρατιωτική συντριβή τους ήταν σχεδόν βέβαιη. Αφού το εκστρατευτικό σώμα θα καταλάμβανε τα οχυρά των Στενών από τους Τούρκους, ο ελληνικός στόλος θα έπλεε ανενόχλητος προς τον Βόσπορο και θα απειλούσε με τα πυροβόλα του την Κωνσταντινούπολη. Ταυτόχρονα το εκστρατευτικό σώμα θα προωθούσε τις δυνάμεις του προς την Κωνσταντινούπολη για να καθηλώσει τα τουρκικά στρατεύματα που θα αποστέλλονταν από Βορρά για να επανακαταλάβουν τα πυροβολεία των Στενών. Καθώς η Τουρκία θα είχε δεχθεί ένα συντριπτικό ναυτικό και κυρίως ηθικό χτύπημα, η Ελλάδα θα πρότεινε εκεχειρία και διαπραγματεύσεις ζητώντας κυρίως να εξασφαλίσει τα κεκτημένα.
Το σχέδιο ουσιαστικά παραβίαζε κάθε διεθνή νομιμότητα αφού δεν προέβλεπε κήρυξη πολέμου ούτε διακοπή διπλωματικών σχέσεων, αλλά καθιστούσε πολύ πιθανή μια ελληνική νίκη καθώς και την εξασφάλιση των ελληνικών κεκτημένων. Η διεθνής καταφορά εναντίον της Ελλάδας θα σιγούσε, αφού η Ελλάδα βρισκόταν ουσιαστικά σε αυτοάμυνα αντιμετωπίζοντας την συνεχή πολεμική απειλή των Τούρκων σε λόγια και σε έργα.
Υπέρ του προληπτικού συντριπτικού χτυπήματος στα Δαρδανέλια είχαν εκφραστεί ο Βασιλιάς (αν και δεν είχε φτάσει στην τελική έγκρισή του στο σχέδιο), ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Β. Δούσμανης, ο υπουργός Ναυτικών Κ. Δεμερτζής, αλλά ο Βενιζέλος
δίσταζε καθώς θεωρούσε ότι είχε μικρές πιθανότητες επιτυχίας. Καθώς όμως η κατάσταση με την Τουρκία συνεχώς επιδεινωνόταν και το δημόσιο φρόνημα εκφραζόταν απροκάλυπτα υπέρ μιας νέας ένοπλης αντιπαράθεσης με την γείτονα, ο Βενιζέλος προέτρεπε τον Μεταξά να ολοκληρώσει τη μελέτη του.
Επίλογος – Η απρόσμενη λύση του προβλήματος
Στις 28 Ιουνίου 1914 ο αρχιδούκας Φραγκίσκος Φερδινάρδος, διάδοχος του θρόνου των Αψβούργων, δολοφονήθηκε από τον Σέρβο εθνικιστή Γαβρίλο Πρίντσιπ στο Σεράγεβο της Βοσνίας.
Η δολοφονία αυτή οδήγησε σε πολεμική ανάφλεξη όλη την Ευρώπη και συνεπακόλουθα η Αγγλία δέσμευσε τα δύο ελλιμενισμένα τουρκικά θωρηκτά, σώζοντας απρόσμενα την Ελλάδα την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή.
Ο Βενιζέλος βρισκόταν ήδη στις Βρυξέλες για να συναντηθεί με τον Μεγάλο Βεζύρη Χαλίμ Πασά με πρόθεση για παραχωρήσεις στο καθεστώς των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και μια συμφωνία αμοιβαίας ανταλλαγής πληθυσμών. Η έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατέστησε τις παραχωρήσεις αυτές περιττές.
Η εκστρατεία των Δαρδανελλίων όμως, έμελλε να βρεθεί ξανά στο προσκήνιο μόλις ένα έτος μετά…
Πηγές
Μεταξάς Ιωάννης, Το προσωπικό του ημερολόγιο (τόμος Β1), εκδόσεις Γκοβόστη.
Μελέτες και υπομνήματα του υπαρχηγού του Γενικού επιτελείου Ιωάννη Μεταξά (Σεπτέμβριος 1913-Ιούλιος 1914)
Ι. Μελέτη περί των δυνατών πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ Ελάδος και Τουρκίας.
ΙΙ.Υπέράσπισης των νήσων Λέσβου, Χίου και Σάμου εναντίον Τουρκικής επιθέσεως
ΙΙΙ. Σχέδιο εκστρατείας βάσει της καταστάσεως της 10ης Ιουνίου 1914
Η Ιστορία του εθνικού διχασμού κατά την αρθρογραφία του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Ιωάννη Μεταξά, εκδόσεις Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη 1994.
Στρατηγός Ξενοφών, Η Ελλάδα στη Μικρά Ασία, εκδόσεις Δημιουργία, Αθήνα 1999.
Βεντήρης Γεώργιος, Η Ελλάς του 1910-1920 (τόμος Α΄), εκδόσεις Ίκαρος,
Πλουμίδης Σπυρίδων, Τα μυστήρια της Αιγηϊδος (Το μικρασιατικό ζήτημα στην ελληνική πολιτική (1891-1922), εκδόσεις βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 2016.
Συρίγος Άγγελος, Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913) https://www.academia.edu/Μειονοτικές και άλλες διατάξεις στη Σύμβαση των Αθηνών (1913)_
Ιωακείμ Γ. Ιωακείμ, Ιωάννης Μεταξάς (Η ανοδική πορεία του πό την στρατιωτική στην πολιτική δράση (1871-1922), εκδόσεις Παπαδήμα, Αθήνα 2005.
Σφέτας Σπυρίδων, Το ζήτημα των νησιών του Βορειοανατολικού Αιγαίου στο πλαίσιο των ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της γερμανικής πολιτικής (1914/1915), https://infognomonpolitics.gr/2014/06/19141915/
Παπαφλωράτος Ιωάννης, Τα σχέδια για εκπόρθηση των Στενών των Δαρδανελλίων 1914-15, περιοδικό Ναυτική Επιθεώρηση (τ. 552), Μάρτιος 2015.
«Ήταν περιορισμένες οι δυνατότητές μας για μακροχρόνιο αγώνα»
Ο Ονικ Γκασπαριάν – αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Αρμενίας, έκανε δηλώσεις σχετικά με αυτά που συνέβησαν στον πόλεμο του Καραμπάχ : “Από την τρίτη μέρα του πολέμου είχαμε αρχίσει να έχουμε προβλήματα με τα πυρομαχικά μας.
-Δομή αεροπορικής υπεροχής 25ετίας για την Πολεμική Αεροπορία
-Τα F-35 και η συνεργασία τους με τον αεροπορικό στόλο
-Υπέρ και κατά της «6άδας»
-Απαρέγκλιτο χρονοδιάγραμμα (2021-2026) θέλει η Αθήνα για τα F-35
Μοναδικός στόχος του αεροπορικού Επιτελείου είναι η τελευταία προσγείωση της ημέρας ν’ ανήκει στα «Μπλε φτερά».
Με την αεροπορική εμπειρία τεχνικών και ιπταμένων και τα ιδιαίτερα υψηλά στάνταρ που διατηρεί η Πολεμική Αεροπορία σε όλους τους τομείς, εκείνο που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι να χτίζεται ένα σημαντικό μέρος της αεροπορίας της επόμενης 20ετίας, ίσως και παραπάνω. Διαβάστε περισσότερα…
«Φουντώνει» ξανά η κουβέντα για την αποστολή ελληνικών ειδικών δυνάμεων στο Μαλί, μετά αναφορά του Υπουργού Εθνικής Άμυνας Νίκου Παναγιωτόπουλου στην κατάσταση στην συγκεκριμένη περιοχή και προκύπτει το ερώτημα αν σκέφτονται στην κυβέρνηση ότι όλες οι ελληνικές δυνάμεις ειδικών επιχειρήσεων όπως και οι ειδικές δυνάμεις θα χρειαστούν σε ένα ενδεχόμενο «θερμό επεισόδιο» που θα προκαλέσει η Τουρκία;
Η αναφορά του υπουργού έγινε κατά την συμμετοχή του μέσω τηλεδιασκέψεως στην άτυπη Σύνοδο των υπουργών Αμύνης της Ε.Ε που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή και σε αυτή ο Ν. Παναγιωτόπουλος έδωσε έμφαση, την ύπαρξη κοινού συμφέροντος των κρατών – μελών για την επίτευξη σταθερότητας στο Σαχέλ και την ενίσχυση της ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή, υποστηρίζοντας τη σταδιακή επανέναρξη των δραστηριοτήτων Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας στο Μάλι ως αναπόσπαστο μέρος της περιφερειακής στρατηγικής της Ε.Ε.
Αναφορά η οποία ερμηνεύτηκε ως “πρόλογος” της αποστολής ελληνικών δυνάμεων στο πλάι των Γάλλων.
Όπως αναφέρεται σε σχετικά δημοσιεύματα στο προηγούμενο διάστημα η ελληνική συμμετοχή στο πολεθνικό Συγκρότημα Ειδικών Επιχειρήσεων με την ονομασία Task Force Takuba, αποτελεί ένα πάγιο αίτημα της γαλλικής πλευράς προς την χώρα μας, πολύ πριν την επίσημη ενεργοποιησή της στις 15 Ιουλίου.
Σκοπός της συγκεκριμένης επιχείρησης είναι η αντιμετώπιση της δράσης των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή των συνόρων Μάλι, Νίγηρα και Μπουρκίνο Φάσο που αποτελεί σύμφωνα με την Γαλλία το κύριο πρόβλημα στην αντιμετώπιση των αναταραχών στα κράτη της περιοχής που είναι γνωστά και ως G5 του Σαχέλ (Μάλι, Μαυριτανία, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρα, Τσαντ).
Η στήριξη που έχει μέχρις στιγμής λάβει η Γαλλία στο εγχείρημά της είναι περιορισμένη, καθώς μεγάλα κράτη όπως η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, υποστηρίζουν μόνον πολιτικά την επιχείρηση, ενώ παρά το ότι αρχικά είχαν δηλώσει ότι θα συμμετέχουν το Βέλγιο, η Δανία, η Εσθονία, η Ιταλία, η Λετονίας, η Ολλανδία, η Πορτογαλία, η Σουηδία και η Τσεχία, αυτή την στιγμή στο έδαφος υπάρχουν μόνον Γαλλο-Εσθονικές δυνάμεις.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα πάντως αναμένεται να υπάρχει ενίσχυση της συγκεκριμένης αποστολής, καθώς την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου, αντιπροσωπεία στρατιωτικών αξιωματούχων πήγε σε δύο από τις τρείς βάσεις από τις οποίες επιχειρούν οι μονάδες που ανήκουν στην Task Force Takuba, προκειμένου να δουν από κοντά την αποστολή και τα υλικά που χρησιμοποιούνται.
Ο στόχος αυτής της επίσκεψης ήταν οι στρατιωτικοί εκπρόσωποι να αποκτήσουν ιδία αντίληψη της αποστολής, των υλικών που χρησιμοποιούνται αλλά και να ανταλλάξουν μεταξύ τους απόψεις, ωςε πιθανοί εταίροι της συγκεκριμένης προσπάθειας. Συγκεκριμένα στα στρατόπεδα του Γκάο και της Μενάκα βρέθηκαν στρατιωτικοί απεσταλμένοι από την Δανία, το Βέλγιο,, την Πορτογαλία, την Ιταλία και την Ολλανδία.
Παρά το ότι στην συγκεκριμένη επίσκεψη δεν παρευρέθη Έλληνας εκπρόσωπος, οι πιέσεις από την Γαλλική πλευρά συνεχίζονται καθώς η συμμετοχή και ελληνικών δυνάμεων θα αποτελούσε όχι μόνον επιχειρησιακή διευκόλυνση των Γάλλων αλλά μια περαιτέρων «ευρωπαϊκοποίηση»των επιχειρήσεων στην περιοχή.
Τα δυνητικά οφέλη από την συμμετοχή Ελληνικών δυνάμεων στην συγκεκριμένη επιχείρηση είναι σημαντικά και σίγουρα δεν περιορίζονται μόνον στην εμπειρία που θα προκύψει για τις δυνάμεις που θα συμμετέχουν σε αυτή.
Ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας είναι ότι η περίφημη ελληνο-γαλλική προσέγγιση δεν θα είναι μονομερής αλλά θα βασίζεται στην μοναδική πραγματικότητα των διεθνών σχέσεων του quid pro quo.
Άλλωστε οι Εσθονοί, που συμμετέχουν στην συγκεκριμένη αποστολή, έστειλαν τις μονάδες τους εκεί,, την ίδια περίοδο που γαλλικά αεροσκάφη άρχισαν να σταθμεύουν στην χώρα τους, με σκοπό την προστασία των χωρών της Βαλτικής.
Η ελληνική κυβέρνηση και το υπουργείο Άμυνας δεν είναι αρνητικοί στην προοπτική αποστολής μια αριθμητικά μικρής ομάδας Ελλήνων στρατιωτικών στην περιοχή του Σαχέλ. Το κύριο εμπόδιο όμως είναι ότι οι μονάδες από τις οποίες μπορούν να προέλθουν οι στρατιωτικοί αυτοί – με πυρήνα το Ειδικό Τάγμα Αλεξιπτωτιστών, έχουν κομβικό ρόλο στην ανάσχεση της τουρκικής προκλητικότητας.
Η Τουρκική NAVTEX Περί αποστρατιωτικοποίησης νησιών συνιστά ευθεία απειλή κατά της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και όχι φυσικά «δικαίωμα». Ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Σε όλα τα νησιά του Αιγαίου η Ελλάδα μπορεί να διατηρεί στρατιωτική δύναμη και στρατιωτικό οπλισμό της απολύτου επιλογής της.
Για πολλοστή φορά η Τουρκία αμφισβητεί το αναφαίρετο, κατά το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο, δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά μας στο Αιγαίο. Μόλις χθες η Υδρογραφική Υπηρεσία της Σμύρνης εξέδωσε τρεις νέες σχετικές NAVTEX, που αποτελούν «παράδειγμα» ωμής παραβίασης του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου. Την Εθνική μας θέση για το δικαίωμα αυτό είχε καθορίσει στη Ρόδο το 2017 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Την ολοκλήρωσε δε με την καταλυτική ομιλία του στο Καστελλόριζο, στις 19 Σεπτεμβρίου 2020, την οποία και δημοσιεύουμε εκ νέου. Τώρα που έρχεται, τον Δεκέμβριο, η ώρα της συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση οφείλει να καταλάβει ότι η νέα ωμή πρόκληση της Τουρκίας είναι και πρόκληση σε βάρος και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να κάνει ούτε βήμα πίσω από την ολοκληρωμένη άσκηση του δικαιώματός της να θωρακίζει αμυντικώς όλα τα Νησιά της στο Αιγαίο. Διαβάστε περισσότερα…
Κατασκοπευτικές ταινίες θυμίζει η υπόθεση της σύλληψης τεσσάρων Τούρκων στη Μυτιλήνη, δύο που έφθασαν από τα τουρκικά παράλια και δύο που βρίσκονταν ήδη στο νησί.
Η υπόθεση ήταν από την αρχή περίεργη και εξελίσσεται σε θρίλερ, με τη συμμετοχή στις έρευνες και της ΕΥΠ, εκτός από το Λιμεναρχείο Μυτιλήνης. Ένα κρίσιμο στοιχείο της όλης ιστορίας και για το οποίο θα πρέπει να ζητηθούν εξηγήσεις, είναι η ευκολία με την οποία κινούνται οι Τούρκοι στην Ελλάδα και πραγματοποιούν «αποβατικές» επιχειρήσεις, χωρίς να υπολογίζουν τις ελληνικές Αρχές. Διαβάστε περισσότερα…
(Α) Η Τουρκία εμποδίζει έλεγχο πλοίου από γερμανική φρεγάτα για λαθρεμπόριο οπλων στην Λιβύη
Η Άγκυρα σταμάτησε αποστολή του γερμανικού ναυτικού στο πλαίσιο του ελέγχου του εμπάργκο όπλων του ΟΗΕ για τη Λιβύη. Ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε με «καθαρές διαδικασίες», δηλώνει το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών.
Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας επιβεβαίωσε το μεσημέρι δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του περιοδικού Spiegel ότι η Άγκυρα παρεμπόδισε την ολοκλήρωση ελέγχου του τουρκικού φορτηγού πλοίου «Rosaline A» από τη γερμανική φρεγάτα «Hamburg». Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο, το γερμανικό πολεμικό σταμάτησε το τουρκικό φορτηγό τη νύχτα της Δευτέρας 200 χιλιόμετρα βορείως της Βεγγάζης, προκειμένου να ελέγξει το φορτίο που προοριζόταν για τη Λιβύη. Το γερμανικό πλήρωμα ενήργησε στο πλαίσιο της αποστολής «Ειρήνη» της ΕΕ για τον έλεγχο του εμπάργκο όπλων στη Λιβύη που επέβαλε το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τον έλεγχο του τουρκικού πλοίου αποφάσισε η Επιχειρησιακή Διοίκηση της αποστολής «Ειρήνη» στη Ρώμη και όχι η φρεγάτα «Hamburg», τόνισε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας. Διοικητής αυτής της μονάδας είναι Ιταλός ναύαρχος.
Η κατάβαση μελών του πληρώματος της «Hamburg» έγινε από ελικόπτερο. Για τέσσερις ώρες ο έλεγχος πραγματοποιούνταν χωρίς διαμαρτυρία της Τουρκίας. Κάποια στιγμή η Άγκυρα ζήτησε, με την ιδιότητα του «κράτους σημαίας» του πλοίου, τη διακοπή του ελέγχου. Κατόπιν αυτού οι γερμανοί στρατιώτες αποχώρησαν. Ως εκείνη τη στιγμή, δήλωσε ο εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας, «δεν βρέθηκαν απαγορευμένα αγαθά στο φορτηγό πλοίο». Σύμφωνα με εκπρόσωπο του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών ο έλεγχος πραγματοποιήθηκε «με καθαρές διαδικασίες». Αυτή η διαπίστωση αφορά και τον τερματισμό του ελέγχου που πραγματοποιήθηκε από τη στιγμή που το ζήτησε, όπως το δικαιούται, η Τουρκία. Ο ρόλος της Άγκυρας στη Λιβύη θα απασχολήσει τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ το Δεκέμβριο. Διαβάστε περισσότερα…
Σε άρθρο της με τίτλο: «Η Δυτική Θράκη μπορεί να γίνει σαν το Ναγκόρνο Καραμπάχ» η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Turkiye υποστηρίζει ότι η νίκη των Αζέρων επί των Αρμενίων στο Ναγκόρνο Καραμπάχ «προκάλεσε μεγάλη ανησυχία» στην Ελλάδα. Διαβάστε περισσότερα…
Του έκοψαν τα παραγάδια επειδή εισήλθε στην περιοχή απαγόρευσης του Oruc Reis!
Ένα εξαιρετικά σημαντικό επεισόδιο σημειώθηκε στην περιοχή του «θόλου απαγόρευσης» προσέγγισης πλοίων και αεροσκαφών που έχει εξαγγείλει το τουρκικό Γενικό Επιτελείο γύρω από τo ερευνητικό Oruc Reis που κάνει έρευνες παντελώς ανενόχλητο εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας νοτιοανατολικά της Καρπάθου, νότια της Ρόδου και νοτιοδυτικά από το Καστελόριζο.
Μία τουρκική φρεγάτα της Ομάδας Μάχης που συνοδεύει το Oruc Reis πλησίασε το ελληνικό αλιευτικό ΔΗΜΗΤΡΑ, 14 μέτρων, νηολογίου Χανίων, το οποίο είχε απλώσει παραγάδια και αλίευε ξιφίες και του ζήτησε να αποχωρήσει άμεσα από την περιοχή γιατί βρισκόταν εντός «απαγορευμένης περιοχής» και εντός της τουρκικής υφαλοκρηπίδας. Διαβάστε περισσότερα…
Ο πρέσβης της Ρωσίας στην Ελλάδα Αντρέι Μάσλοφ και ο ακόλουθος Αμύνης, στρατηγός Αλεξάντρ Πριχόντκο, απένειμαν το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης» στον βετεράνο του Β’ Παγκόσμιου πολέμου Κωνσταντίνο Κανάκη.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ρωσική πρεσβεία στην Ελλάδα, ο Κ. Κανάκης βραβεύτηκε με το συγκεκριμένο μετάλλιο το Δεκέμβριο του 1942 σύμφωνα με το Διάταγμα του Ανωτάτου Συμβουλίου της ΕΣΣΔ και προσθέτει: «Σήμερα είναι 97 χρονών, πολεμούσε στο σοβιετικό στρατό εναντίον των φασίστων κατακτητών. Το 1941 σε ηλικία 18 ετών στρατολογήθηκε στο σοβιετικό στρατό και μέχρι το Μάρτιο του 1942 συμμετείχε στην υπεράσπιση της πόλης της Σεβαστούπολης ως μέλος του 136ου συντάγματος πεζικού. Ύστερα από 77 χρόνια το μετάλλιο βρήκε τον παραλήπτη του».
Ο πρέσβης και ο ακόλουθος Άμυνας συνεχάρησαν εγκάρδια τον Έλληνα ήρωα Κωνσταντίνο Κανάκη για το υψηλό στρατιωτικό βραβείο της Ρωσίας και του ευχήθηκαν γερή υγεία και ευημερία.
Ο Ρώσος πρέσβης απένειμε το μετάλλιο «Για την υπεράσπιση της Σεβαστούπολης», στον Κωνσταντίνο Κανάκη – olympia
Η Άγκυρα δημιουργεί κλίμα για μείζονα κρίση
Σε μια άνευ προηγουμένου στοχοποίηση των ελληνικών νησιών προχώρησε η ιστοσελίδα doguakdenizpolitik όργανο του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, σε ένα χθεσινό μπαράζ δημοσιευμάτων, δείγμα, βάσει της προηγούμενης εμπειρίας, ότι κάτι ετοιμάζει η Τουρκία στο Αιγαίο.
Έτσι σε μακροσκελές άρθρο του κάνει λόγο για 23 νησιά, τα οποία αναφέρει ονομαστικά, όπου σύμφωνα με τα τουρκικά επιχειρήματα διαθέτουν στρατιωτικές δυνάμεις, κατά παράβαση των συνθηκών της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947, όπως ισχυρίζονται οι Τούρκοι. Διαβάστε περισσότερα…
της πολιτικού επιστήμονα Céline Pina
Θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στον Σαμυέλ Πατύ, η φρικτή εκτέλεση του οποίου με συγκλόνισε, αλλά δεν θα συμμετάσχω στο χορό των υποκριτών και δεν θα διαδηλώσω μαζί με αυτούς που δεν τους αγγίζει αυτό το δράμα.
Στο εξής δεν πρόκειται να πάω ποτέ σε μια διαδήλωση «ενάντια στο μίσος», επειδή αυτό είναι το όνομα που δίνεται δημόσια στη συγκέντρωση από τους διοργανωτές. Βαρέθηκα με αυτούς τους τίτλους που αποφεύγουν να πουν τι συνέβη για να το κρύψουν στη σύγχυση των ιδεών. Αν έπρεπε να πάω, θα ήταν να αποτίσω φόρο τιμής στον Σαμυέλ Πατύ και να καταγγείλω τα εγκλήματα του Διαβάστε περισσότερα…
του Ελευθερίου Τζιόλα
Λένε στην Αθήνα: «Δεν πρέπει να κάνουμε την πρώτη κίνηση…». Ποια πρώτη κίνηση; Μα τι λένε…! Πόσες πρώτες κινήσεις έχει κάνει η Τουρκία;
Λένε στην Αθήνα η ΕΕ τελικά θα μας στηρίξει. Πότε είναι αυτό το “τελικά”; Αντιλαμβάνονται την ταπείνωση και τα τετελεσμένα; Διαβάστε περισσότερα…
| ! από anixneuseis |
Τόπος προσκυνήματος ο τόπος αποκεφαλισμού του Γάλλου καθηγητή από ισλαμιστή μετανάστη.
Και μόνο ο τίτλος του βιβλίου του [Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης, Μετανάστευση, ταυτότητα, Ισλάμ] τα λέει όλα. Σύμφωνα με τον Ντάγκλας Μάρεϊ*, η Ευρώπη πυροβολεί το κεφάλι της επειδή δεν είναι σε θέση να διατηρήσει την ταυτότητά της, να διαχειριστεί σωστά τη μετανάστευση και να αναγνωρίσει τους κινδύνους που θέτει το Ισλάμ. Αλλά αρκούμενοι σ’ αυτή τη συντόμευση θα αδικούσαμε πολύ τον συγγραφέα, καθώς η έρευνά του ξεπερνά αυτή την απλή διαπίστωση, όσο τρομακτική και αν είναι.
Ντάγκλας Μάρεϊ: Η Ευρώπη αυτοκτονεί επειδή χάνει τη χριστιανική της ταυτότητα και δέχεται ανεξέλεγκτα μουσουλμάνους μετανάστες.
Μας προσφέρει μια εναργέστατη εικόνα του προβλήματος μετά από λεπτομερειακή μελέτη της ιστορίας της ηπείρου, των πολιτιστικών εξελίξεών της, συναντήσεις με πρόσφυγες και πολιτικούς όλων των πτερύγων – ειδικά με τους εχθρούς του. Είτε είμαστε προσκολλημένοι στη δεξιά είτε συμπαθούμε τις ανθρωπιστικές του αξίες, είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε ότι Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης δεν είναι ξενοφοβικό μπουρλότο. Χάρη στη σοβαρότητά του και μερικές από τις αλήθειές του, το βιβλίο σαρώνει στις πωλήσεις (Νο 1 στην Αγγλία) και ο Ντάγκλας Μάρεϊ γεμίζει τα αμφιθέατρα σε όλο τον κόσμο.
Τον συναντούμε στο Ανατολικό Λονδίνο, μόλις επέστρεψε από την Αυστραλία – όπου έδωσε μια σειρά διαλέξεων με τον Δρ. Cornel West, αμερικανική αναφορά στη φιλοσοφία και την ιστορία των θρησκειών – και πριν πετάξει για την Νορβηγία. Δεν αγαπά καθόλου την εποχή του, τη χαλαρότητά της, τα ψέματά της, γι’ αυτό και «πυροβολεί» προς κάθε κατεύθυνση. Οι πολιτικοί, ειδικά οι Γερμανοί, προσκολλημένοι μακροχρόνια στην προθυμία τους να υποδεχτούν χωρίς όρια και σε αναζήτηση λύτρωσης, «για προφανείς λόγους που όλοι γνωρίζουμε».
Ορισμένες ΜΚΟ, «συνεργοί λαθρεμπόρων στη Μεσόγειο», δεν μπορούν να κάνουν διάκριση μεταξύ ακραίων ανθρωπιστικών περιπτώσεων και απλής οικονομικής μετανάστευσης. Οι κλαψιάρηδες καλλιτέχνες, που «θέλουν την κάθαρση, αλλά δεν βγαίνουν από το καβούκι τους ούτε συναντούν κανέναν». Ανησυχεί επίσης από την γενίκευση του αντι-δεξιού λόγου, τον οποίο χαρακτηρίζει επικίνδυνο: «Δεν νομίζω ότι το Δημοκρατικό Κόμμα στη Σουηδία είναι άκρα δεξιά, παράδειγμα. Η υστερία στο θέμα αυτό επανεμφανίζεται, καθετί δεξιά της άκρας αριστεράς θεωρείται φασιστικό. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι γιατί, όταν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε πραγματικά το νεοναζιστικό κίνδυνο, αυτός ο λόγος θα είναι ανίσχυρος. Πώς θα τους ονομάσουμε; Φασιστοφασίστες;»
Η διαχείριση των προσφύγων είναι ένα περίπλοκο πρόβλημα, και αυτός πρώτος το αναγνωρίζει: «Και ο κύριος λόγος που καταλήγουμε σε αυτό το χάος είναι το ένστικτό μας για καλοσύνη. Όλοι θέλουμε να είμαστε καλοί, να βοηθήσουμε, αυθόρμητα.» Έκανε πολλά ταξίδια σε δομές για να τους συναντήσει. Έχει δει τσακισμένες ζωές, άκουσε τρομακτικές ιστορίες. Καταλαβαίνει τους λόγους που ωθούν τους περισσότερους στη φυγή, αλλά είναι λιγότερο μεγαλόψυχος για το Ισλάμ και τις πολιτιστικές του συνήθειες. Και σπάει ένα ταμπού λέγοντας: «Τα κύματα της μετανάστευσης ανά τους αιώνες έχουν δείξει ότι δεν είναι όλα ίδια. Όταν οι Ουγενότοι ήρθαν στην Αγγλία πριν από αιώνες, είχαν μεγάλη επίδραση στην καθημερινή ζωή. Και σήμερα, εκατό μουσουλμάνοι πρόσφυγες δεν είναι το ίδιο με εκατό βουδιστές. Είναι προφανές για μένα. Αλλά αναγκαζόμαστε να ισχυριζόμαστε το αντίθετο.»
«Στο βιβλίο μου, θέτω αυτήν την ερώτηση: «Αυτή είναι η κατάσταση σήμερα. Σου αρέσει;». Σήμερα είναι η Δανία που θέλει να καταργήσει τα «μουσουλμανικά γκέτο» της, σύμφωνα με τον δικό της ορισμό, η Σουηδία που πρόκειται να φέρει το Δημοκρατικό Κόμμα στην εξουσία, οι Γερμανοί που αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους. Επικαιρότητα που δεν τον εκπλήσσει προάγγελο ενός μέλλοντος που δεν τον ευχαριστεί καθόλου: «Δεν θα είναι ένα καλό τέλος, φοβάμαι. Το Βερολίνο συνειδητοποίησε ότι η θέση του ήταν ανυπόφορη και οι μετακινήσεις πληθυσμών επιβραδύνθηκαν. Οριστικά; Δεν ξέρω, θα δούμε. Αλλά ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα, απίστευτα κοινωνικά ζητήματα μας περιμένουν.»
Ο Douglas Murray, από την άλλη πλευρά, είναι πολύ λιγότερο ομιλητικός για την προσωπική του ζωή. Με τον σχεδόν ανησυχητικό μαγνητισμό και το μεταλλικό του βλέμμα, μερικές φορές φαίνεται ανήσυχος για τους ανθρώπους που τον πλησιάζουν. Και απρόθυμος, επίσης, να θυμηθεί απειλητικά τηλεφωνήματα και μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που λαμβάνει, καθώς και τη στενή προστασία που μερικές φορές απολαμβάνει. Λέει: «Χειρότερα από ό, τι πιστεύουν ορισμένοι, αλλά πολύ λιγότερο από ό, τι φαντάζονται άλλοι. Γνωρίζω ανθρώπους στη Γαλλία ή τη Δανία που βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη δική μου ».
Πρώτο στις πωλήσεις στην Αγγλία το βιβλίο του Ντάγκλας Μάρεϊ, Η Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης, Ταυτότητα, Μετανάστευση, Ισλάμ.
Του ζητήθηκε ευθέως να είναι όσο το δυνατόν πιο διακριτικός στο θέμα, αλλά προσθέτει: «Συνήθισα τώρα. Αλλά είναι περίπλοκο όταν δεν μπορώ να κάνω δημόσια εμφάνιση. Αποφάσισα να συνεχίσω, ανεξάρτητα από το τι μπορεί να συμβεί. Εχω την ευχαρίστηση ότι οι άνθρωποι θέλουν να ακούσουν την αλήθεια. Μερικοί δεν μπορούν να πουν τι σκέφτονται και χρειάζονται άλλοι να την πουν για αυτούς. Τουλάχιστον για να βεβαιωθούν ότι δεν είναι τρελοί.»
Philippe Chassepot
*Γεννημένος το 1979, σπούδασε με υποτροφία στο περίφημο Κολλέγιο Ητον πριν ακολουθήσει σπουδές αγγλικής φιλολογίας. Την περίοδο 2007-2011 διηύθυνε το Κέντρο Κοινωνικής Συνοχής. Το 2011 δημοσίευσε το πρώτο του βιβλίο, Bloody Sunday: Truths, Lies and the Saville Inquiry, για το οποίο βραβεύτηκε. Το 2017 δημοσίευσε την Παράξενη Αυτοκτονία της Ευρώπης.
Πηγή: https://www.letemps.ch/societe/douglas-murray-une-plume-tabou-propos-limmigration
Του Δημήτρη Μάρδα,
Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
π. Υφ/γού Εξωτερικών και Αν. Υπουργού Οικονομικών
Την ώρα που η κυβέρνηση δίνει πάνω από 22 εκ. ευρώ σε επιλεγμένα Μαζικά Μέσα Ενημέρωσης για τον… πόλεμο του Covid-19, η Τουρκία με 37,5 εκ. δολάρια αγοράζει το τρίτο της πλοίο-γεωτρύπανο, αν και μεταχειρισμένο.
Ενώ διάφορα υπουργεία ασχολούνται με το πώς η κυβέρνηση θα δαπανήσει χρήματα τύπου «Σκοιλ Ελικικού», η Τουρκία ετοιμάζει σε δικά της ναυπηγεία το τρίτο ερευνητικό της πλοίο με προϋπολογισμό 100 εκ. δολάρια. Διαβάστε περισσότερα…
γράφει ο Φιλίστωρ
Πρόλογος – Το ελληνικό αμυντικό δόγμα στα βόρεια σύνορα
Το Μεσοπολεμικό Ελληνικό αμυντικό δόγμα ως το καλοκαίρι του 1939 προετοίμαζε τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις για μια πιθανή επίθεση από την Βουλγαρία, που παρέμενε η μοναδική σταθερά αναθεωρητική δύναμη στην περιοχή των Βαλκανίων. Όλα τα αμυντικά κονδύλια που είχαν εγκριθεί, διατέθηκαν για την οχύρωση της Ελληνοβουλγαρικής μεθορίου – την περίφημη γραμμή Μεταξά – μια αλυσίδα απόρθητων φρουρίων που λίγο έλειψε να σταματήσουν ακόμη και τις πανίσχυρες Γερμανικές τεθωρακισμένες μεραρχίες στην εισβολή του 1941. Για τον τομέα των συνόρων με την Αλβανία δεν υπήρχε πρόβλεψη αμυντικής θωράκισης καθώς η γειτονική χώρα, ασχέτως φιλοδοξιών και προθέσεων δεν αποτελούσε ρεαλιστικό επιθετικό κίνδυνο για την Ελλάδα. Διαβάστε περισσότερα…
Α.«Βόμβα» από τον πρωθυπουργό της Αρμενίας: «Πακιστανικές ειδικές δυνάμεις μάχονται στο Αρτσάχ στο πλευρό των Αζέρων»
Ο πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικολ Πασινιάν στις 15 Οκτωβρίου δήλωσε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Σούτνικ, ότι η Τουρκία δεν χρησιμοποιεί μόνο το στρατό της στο Καραμπάχ, αλλά σύμφωνα με τις υπηρεσίες πληροφοριών της χώρα του, μετέχουν και ειδικές δυνάμεις του πακιστανικού στρατού, που για ακόμα μια φορά δείχνει τις άριστες σχέσεις μεταξύ των μουσουλμανικών χωρών αν ισχύει η δήλωση.
Στη δήλωσή , ο ίδιος ανέφερε: «οι τουρκικές δυνάμεις δεν συμμετέχουν μόνο στον σχεδιασμό των επιθέσεων, αλλά και με ειδικές μονάδες απευθείας από τον τουρκικό στρατό (επί τόπου)».
Ο Αρμένιος πρωθυπουργός πρόσθεσε: «Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, υπάρχουν ειδικές δυνάμεις και του πακιστανικού στρατού που συμμετέχουν στις στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά των δυνάμεων μας».
Ο Πασινιάν δεν διευκρίνισε από πού προέρχονται οι αναφορές για τον πακιστανικό στρατό στις μάχες του Καραμπάχ, αλλά η Αρμενία κατηγόρησε επανειλημμένα την Τουρκία ότι προμηθεύει το Αζερμπαϊτζάν μισθοφόρους από τη Συρία.
Μάλιστα για το θέμα εξέδωσε και ανακοίνωση το πακιστανικό ΥΠΕΞ με την οποία αρνήθηκε κάθε εμπλοκή.
Το ερώτημα είναι κατά πόσο αντίστοιχα προβλήματα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν στα μετόπισθεν από αντίστοιχες μονάδες που μέλη τους θα έχουν σταλεί με την μορφή παρανόμων μεταναστών στην Ελλάδα. https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/925810_vomva-apo-ton-prothypoyrgo-tis-armenias-pakistanikes
===============================================================
Β.Μέσω του εναερίου χώρου της Γεωργίας η Τουρκία και το Ισραήλ στηρίζουν τους Αζέρους
Σχόλιο: Η Γεωργία το 2008 είχε βρεθεί σε ένοπλη σύρραξη με την Ρωσία (στον λεγόμενο πόλεμο της Νότιας Οσετίας), η οποία εφάρμοσε για πρώτη φορά το υβριδικό δόγμα μάχης της (προοίμιο εκείνου της Κριμαίας) με σκοπό να κατακτήσει Γεωργιανά εδάφη πλησίον σημαντικών αυτοκινητοδρόμων που ένωναν Κίνα-Κεντρική Ασία-Ευρώπη. Άξιο αναφοράς είναι πως η Γεωργία εξαπέλυσε επίθεση έναντι της περιοχής της Οσετίας μη αναγνωρίζοντας την ”ανεξαρτητοποίηση” της υποκρατικής οντότητας της περιοχής. Η επίθεση έγινε μετά από Αμερικανική πιθανώς παρέμβαση η οποία ποτέ δεν επιβεβαιώθηκε από τον τότε πρωθυπουργό,με σκοπό την αποσταθεροποίηση του Καυκάσου.
Σκοπός της Δυτικής παρέμβασης ήταν αντίστοιχος με αυτόν που βλέπουμε να εκτυλίσσεται στον Καύκασο. Μέσω αυτής της σύγκρουσης, η Τουρκία για λογαριασμό της Δύσης προσπαθεί να βάλει την Ρωσία σε έναν ακόμη μακροχρόνιο και πολυέξοδο ”πόλεμο φθοράς” στο μαλακό υπογάστριό της, ενισχύοντας τα εθνικιστικά αισθήματα περί Παντουρανισμού στην περιοχή και αποκόπτοντας για άλλη μία φορά την Κινεζική γεωοικονομική επιρροή από την περιοχή του Καυκάσου. Επίσης για λογαριασμό της Δύσης ταρακουνά το οικονομικά ασταθές Ιρανικό καθεστώς καθώς στην Νότια περιοχή Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν σχεδιάζεται η δημιουργία διαδρόμου που θα ενώνει Τουρκία-Αζερμπαϊτζάν-Τουρκμενιστάν με σκοπό την εμπορική ανάσχεση της Κίνας. Άξιο αναφοράς είναι πως στην Γεωργία το ΝΑΤΟ κατέχει μία από τις μεγαλύτερες βάσεις κυβερνοπολέμου και ηλεκτρονικής κατασκοπείας παγκοσμίως, με σκοπό τον έλεγχο επιθέσεων σε Ρωσία και Ιράν. Κατά την έναρξη των εχθροπραξιών η Γεωργία απαγόρευσε Ρωσικές πτήσεις πάνω από τα εδάφη της με σκοπό να μην στηριχθεί εμπορικοεξοπλιστικά η Αρμενία.
David Davidian
O εναέριος χώρος της Γεωργίας χρησιμοποιείται εκτενώς για τον εφοδιασμό Τουρκικών και Ισραηλινών όπλων του Αζερμαπαϊτζάν στον πόλεμο του Αρτσάχ.
Χρειάζεται μόνο να αναθεωρήσουμε πόσες τουρκικές στρατιωτικές πτήσεις μεταφοράς από τη Λιβύη, την Τουρκία και εκείνες που μεταφέρουν Σύρους Τζιχαντιστές αρχειοθετούνται σε ιστότοπους όπως το flightradar24 (βλ. Συνοδευτικές εικόνες και δείγματα) χρησιμοποιώντας τον γεωργιανό εναέριο χώρο. Ορισμένες πτήσεις πραγματοποιούνται καθώς διαβάζετε αυτό το άρθρο. Μπορούμε να προσθέσουμε σε αυτό το αρχείο πτήσεων που υποστηρίζουν το Αζερμπαϊτζάν, στρατιωτικές ισραηλινές πτήσεις εφοδιασμού μεταξύ στρατιωτικών αεροπορικών βάσεων Ισραήλ προς Μπακού, Αζερμπαϊτζάν. Ενώ ο αξιωματούχος της Τιφλίδας ισχυρίζεται ότι δεν έχει συμμετάσχει σε αυτή τη σύγκρουση, αυτή η απόδειξη της ανεκτικότητας της Γεωργίας επέτρεψε στις ισραηλινές βόμβες διασποράς να σκοτώσουν πολίτες της Αρμενίας. Η Γεωργία εμπόδισε τους Αρμένιους από την περιοχή της Ακαλκαλάκη να στέλνουν χρησιμοποιημένα ελαστικά στην Αρμενία για να μονώσουν στρατιωτικούς σταθμούς, ωστόσο επέτρεψε στον τουρκικό στρατό να έχει ελεύθερη πρόσβαση στην κυριαρχία του. Τα βίντεο φορτηγά Bayraktar να συνοδεύονται από τη Γεωργία προς το Αζερμπαϊτζάν. Είναι αλήθεια ότι η Bayraktar είναι εταιρεία μεταφορών, αλλά η γεωργιανή αστυνομία συνόδευσε αυτά τα φορτηγά. Η τουρκική εταιρεία Bayraktar κατασκευάζει καμικάζι UAV που σκοτώνουν Αρμένιους μαχητές και πολίτες. Πώς πέταξαν τα τουρκικά F-16 στο Αζερμπαϊτζάν; Διαβεβαιώνω τους αναγνώστες ότι δεν ήταν πάνω από το Ιράν ή τη Ρωσία. Αυτά τα F-16 χρησιμοποιούνται εναντίον Αρμενίων.
Η Γεωργία αντικατέστησε έναν κύριο, τη Ρωσία, με έναν άλλο, την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν. Χάρη στην «μεγαλοφυία» της εξωτερικής πολιτικής του Saakashvili, η Γεωργιανή Adjara και η περιφερειακή της πρωτεύουσα Batumi έχουν υποστεί συντριπτική τουρκική επιρροή. Το Μπατούμι της Γεωργίας θεωρείται τουρκική «εγχώρια» πτήση. Το Αζερμπαϊτζάν είναι ο μεγαλύτερος άμεσος ξένος επενδυτής της Γεωργίας. Η Γεωργία βρέθηκε σε θέση όπου δεν μπορούσε να αρνηθεί την πρόσβαση τουρκικών αεροσκαφών στον εναέριο χώρο της. Κάθε κυριαρχία που η Γεωργία πίστευε ότι συσσωρεύεται με την εξαγωγή της ρωσικής επιρροής έχει αντικατασταθεί από το να υποκύπτει στις τουρκικές και αζερικές απαιτήσεις. Δεν θα ήταν έκπληξη αν η Τουρκία δεν ζήτησε ποτέ άδεια να χρησιμοποιήσει τον γεωργιανό εναέριο χώρο, δεδομένου ότι τα γεωργιανά αεροδρόμια διαχειρίζεται η TAV (Turkish Airport Holdings). Επιπλέον, συνεχίζεται η διαμάχη στη Γεωργία, που οδήγησε στις εκλογές για παράνομη μεταφορά 3.500 τετραγωνικών γεωργιανής γης στο Αζερμπαϊτζάν. Το έργο North-South Highway της Αρμενίας θα καλύπτει όλο το μήκος της Αρμενίας, από τα ιρανικά σύνορα έως τα βορειοδυτικά σύνορα της Αρμενίας με τη Γεωργία. Οι ντόπιοι ανέφεραν (δεν μπορούν να αποκτηθούν έγγραφα ακινήτων) ότι οι Τούρκοι έχουν αποκτήσει (αγοράσει, ενοικιάσει) εκτάσεις γης κοντά στο σημείο όπου αυτός ο αυτοκινητόδρομος θα εισέλθει στην περιοχή Samtskhe-Javakheti της Γεωργίας, παρεμβαίνοντας στη λειτουργία αυτής της εθνικής οδού. Η Γεωργία πιθανότατα δεν θα ξεφύγει από διπλωματικές επιπτώσεις επειδή πρέπει να υποκύψει σε έναν νέο αφέντη. Ενώ η Γεωργία χαρακτηρίζει το κρασί της ως το παλαιότερο παγκοσμίως, φέρνει τη σημαία της ΕΕ δίπλα στην εθνική σημαία των σταυροφόρων, δέχεται επιχορηγήσεις και δάνεια από τη Δύση όσο παραμένει αντι-ρωσική, η εθνική της κυριαρχία υπόκειται στις απαιτήσεις των δύο τουρκικών γειτόνων; Για ένα κράτος που έχει τοποθετήσει τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό ως επίκεντρο του εθνικού του ήθους, η Γεωργία επέτρεψε στην Τουρκία να χρησιμοποιήσει τον εναέριο χώρο της για να μεταφέρει ριζοσπαστικούς Τζιχαντιστές για την καταπολέμηση των Αρμενίων. Η Γεωργία είχε καλύτερη εμφάνιση στον καθρέφτη, ενώ εξακολουθεί να κατέχει έναν. Δυστυχώς, η Γεωργία φαίνεται να είναι πολύ βαθιά στα νεο-οθωμανικά σχέδια της Τουρκίας για την αποκατάσταση της κυριαρχίας της.
Μετάφραση Σχόλιο: Χωριανόπουλος Άγγελος
πηγή: fort-russ.com
================================================================
Γ.Το εξοπλιστικό εμπάργκο του Καναδά στην Τουρκία μας δείχνει το αδύναμο σημείο του Ερντογάν
Cevheri Güven
Τα φερόμενα εγχώρια αεροσκάφη της Τουρκίας, τα οποία παράγονται κυρίως από τον γαμπρό του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, βρίσκονται ξανά στο προσκήνιο, μετά από μια απόφαση του Καναδά να αναστείλει τις άδειες εξαγωγής για την τεχνολογία drone στην Τουρκία, δεδομένου ότι χρησιμοποίησε τα drone της πρόσφατα κατά την σύκγπρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενική σύγκρουση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Τη Δευτέρα ο Καναδός υπουργός Εξωτερικών Φρανσουά-Φιλίπ Σαμπάνια ανακοίνωσε ότι η κυβέρνησή του θα αναστείλει την εξαγωγή βασικών ανταλλακτικών drone στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων των οπτικών και συστημάτων αισθητήρων που παράγονται από την καναδική εταιρεία WESCAM. Όπως συμβαίνει με τις τεχνολογίες κινητήρων, οι οποίες εισάγονται από την Αυστρία και την Ουκρανία, αυτά τα συστήματα υψηλής τεχνολογίας που εμφανίζονται σε τουρκικά αεροσκάφη δεν μπορούν να παραχθούν τοπικά, καθώς η εγχώρια βιομηχανία της Τουρκίας δεν διαθέτει την απαραίτητη υποδομή.
Τα αυτοανακηρυγμένα «τοπικά κατασκευασμένα» ένοπλα και άοπλα αεροσκάφη προμηθεύτηκαν κυρίως από την Baykar, ιδιοκτησία του γαμπρού του Ερντογάν, Selçuk Bayraktar. Σύμφωνα με ορισμένους αναλυτές, μέχρι πρόσφατα η Baykar υπέφερε από έλλειψη νέων πωλήσεων επειδή ο κύριος πελάτης της, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις (TSK), έχει ήδη υπερβολικό αριθμό 140 drone και η εταιρεία μπόρεσε να εξάγει μόνο περιορισμένο αριθμό αεροσκαφών σε χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, το Κατάρ, η Ουκρανία και το Κουβέιτ. Οι εξαγωγές θα μπορούσαν να γίνουν μόνο με ειδικές άδειες από τους εισαγωγείς για ανταλλακτικά υψηλής τεχνολογίας. Ωστόσο, η έντονα επικριθείσα παρέμβαση της Τουρκίας στις συγκρούσεις στη Συρία και τη Λιβύη βοήθησε την Baykar, καθώς τα αεροσκάφη της, ιδίως το Bayraktar TB2, έχουν αναπτυχθεί στις πρώτες γραμμές. Παρά τη διεθνή κριτική, η Τουρκία ξεκίνησε μια στρατιωτική επιχείρηση στη βορειοανατολική Συρία στις 9 Οκτωβρίου, με δηλωμένο στόχο την εκκαθάριση της παραμεθόριας περιοχής των Συριακών Κουρδικών Λαϊκών Μονάδων Προστασίας (YPG) για τη δημιουργία «ασφαλούς ζώνης» για την επανεγκατάσταση των προσφύγων. Η κίνηση της κυβέρνησης του Ερντογάν ώθησε τους διεθνείς φορείς, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και της ΕΕ, να εξετάσουν το ενδεχόμενο επιβολής ενός καταλόγου κυρώσεων, που κυμαίνονται από στοχοθετημένες κυρώσεις σε τούρκους αξιωματούχους και θεσμικά όργανα, περιορισμούς στις πωλήσεις όπλων στην Τουρκία και αντίθεση σε δάνεια από διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα έως έρευνα αναφορών εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν από τον τουρκικό στρατό και ισλαμιστικές πολιτοφυλακές που υποστηρίζονται από την Τουρκία. Εκείνη την εποχή, ένα αμερικανικό νομοσχέδιο στοχεύει ορισμένους υψηλού κύρους Τούρκους αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Ερντογάν και του άλλου γαμπρού του, Berat Albayrak. Με την έγκριση του νομοσχεδίου κυρώσεων, ο Ερντογάν και η καθαρή αξία της οικογένειάς του θα μπορούσαν να διερευνηθούν από τις αρχές των ΗΠΑ. Ωστόσο, οι διεθνείς απειλές δεν μπορούσαν να σταματήσουν τον Ερντογάν από την αποστολή όπλων στη Λιβύη, όπου υπήρχε ήδη εμπάργκο όπλων από τα Ηνωμένα Έθνη. Τον Ιανουάριο, το κοινοβούλιο της Τουρκίας ενέκρινε μια πρόταση που επιτρέπει την ανάπτυξη στρατευμάτων στη Λιβύη για ένα έτος με σκοπό την υποστήριξη της κυβέρνησης της Εθνικής Συμφωνίας με έδρα την Τρίπολη. Πολλά αεροσκάφη που εφοδιάστηκαν από την Τουρκία φέρεται να έχουν χρησιμοποιηθεί και καταρριφθεί σε αυτά τα δύο πεδία μάχης. Το ίδιο ισχύει και στην πρόσφατη σύγκρουση Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας, σύμφωνα με αναφορές. Την πρώτη εβδομάδα των συγκρούσεων, 43 αρμενικά άρματα μάχης χτυπήθηκαν από τα τουρκικά αεροσκάφη TB2. Μια ειδική έκθεση του Project Plowshares με έδρα τον Καναδά επιβεβαίωσε επίσης την ανάπτυξη τουρκικών αεροσκαφών στην πρόσφατη σύγκρουση. Σύμφωνα με τους κριτικούς, εκτός από τις διεθνείς συγκρούσεις, ορισμένα τοπικά περιστατικά έχουν επίσης διαδραματίσει ρόλο στην προβολή της Baykar μεταξύ αντιπάλων στον αμυντικό τομέα, ιδίως μετά από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία τον Ιούλιο του 2016. Τα αεροσκάφη της Baykar χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά στην αρχική της Άγκυρας εισβολή στη Συρία τον Αύγουστο του 2016, αμέσως μετά την απόπειρα πραξικοπήματος. Η εξαγωγή αεροσκαφών σε πολλές χώρες κατέστη δυνατή επίσης την ίδια περίοδο χάρη στις σαρωτικές δυνάμεις που χορηγήθηκαν πρόσφατα στον Ερντογάν. Οι Γκιουλενιστές, μια ομάδα βασισμένη στην πίστη, εμπνευσμένη από τον εχθρό του Ερντογάν, Fethullah Gülen, έναν αυτο-εξόριστο Τούρκο κληρικό που ζει στις ΗΠΑ, κατηγορείται για την άμβλωση του τουρκικού κράτους. Το κίνημα Gülen θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση από την Άγκυρα, και τα υποτιθέμενα μέλη της ήταν ο στόχος μιας συστηματικής καταστολής που διεξήγαγε η κυβέρνηση. Σύμφωνα με ορισμένους, ένας μεγάλος αριθμός στρατιωτικών μελών που απολύθηκαν και φυλακίστηκαν μετά το πραξικόπημα επικρίνουν τις εσωτερικές πολιτικές του Ερντογάν και τα σχέδιά του για τη Συρία. Σε εκκαθάριση μετά το πραξικόπημα, περισσότερα από 20.000 στρατιωτικά μέλη έχουν απολυθεί μέχρι στιγμής, με περισσότερα από 4.000 από αυτά να βρίσκονται ακόμη υπό δίωξη. Στο πλαίσιο της τελευταίας εκκαθάρισης των Γκιουλενιστών, οι Τούρκοι εισαγγελείς εξέδωσαν ένταλμα κράτησης για 167 άτομα, εκ των οποίων τουλάχιστον 105 είναι στρατιώτες εν ενεργεία, την Τρίτη. Σήμερα, τα μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα της Baykar (UAV) κυριαρχούν στην απογραφή των drone της Τουρκίας και στη σχετική αγορά, με 107 και συνολικά 140 αεροσκάφη. Η ραγδαία αύξηση της Baykar στον τομέα ιδρύθηκε το 1984, η Baykar ήταν αρχικά παραγωγός ανταλλακτικών για την αυτοκινητοβιομηχανία. Η εταιρεία άλλαξε αργότερα κατεύθυνση στον αμυντικό τομέα. Μέχρι τον γάμο του Selçuk με την κόρη του Erdoğan Sümeyye, η Baykar ήταν ένας μικρός ”ηθοποιός” στη βιομηχανία. Από τότε, η εταιρεία έχει κάνει συμφωνίες αξίας εκατομμυρίων δολαρίων με το TSK και έχει γίνει ο μεγαλύτερος παίκτης στον αμυντικό τομέα. Στην πραγματικότητα, η κρατική τουρκική αεροδιαστημική βιομηχανία (TAI) είχε ήδη αρχίσει να εργάζεται σε ένα πιο περίπλοκο drone, το ANKA, μετά τις 21 Οκτωβρίου 2007, όταν περίπου 150 μέλη του παράνομου Κουρδικού Εργατικού Κόμματος (PKK) επιτέθηκαν σε τουρκικό στρατό στην θέση της Νταλίκα κοντά στα σύνορα του Ιράκ. Δεκαέξι Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν στην επίθεση, γεγονός που έθεσε το ερώτημα πώς μια τόσο μεγάλη ομάδα μαχητών δεν εντοπίστηκε εκ των προτέρων επέφερε τόσο οδυνηρόαποτέλεσμα. Μετά την αιματηρή ημέρα των μαχών, το τουρκικό κράτος αποφάσισε να επικεντρωθεί στα drone, με σημαντικούς πόρους που διατίθενται για έργα drone. Αρχικά, τα ισραηλινά Heron αγοράστηκαν ή μισθώθηκαν. Η TAI της Τουρκίας μπόρεσε επίσης να αποκτήσει πρόσβαση στην τεχνολογία τους μέσω των συμφωνιών. Παρά την ισραηλινή μεταφορά τεχνολογίας και την ήδη συσσωρευμένη τεχνογνωσία στις τεχνολογίες drone, τα ANKA της TAI ωθήθηκαν στο παρασκήνιο πίσω από τα drone της Baykar. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η Baykar μετακόμισε στην πρώτη θέση στον κλάδο με τα φθηνότερα αλλά χαμηλού επιπέδου προϊόντα τεχνολογίας χάρη στην αύξηση του αριθμού παραγγελιών για τα UAV της. Τα αεροσκάφη Baykar είναι «εγχώρια και εθνικά»; Σε κάθε περίπτωση, η εταιρεία και οι Τούρκοι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι τα αεροσκάφη Baykar είναι «τα πρώτα εγχώρια και εθνικά UAV της Τουρκίας». Ωστόσο, είναι σαφές δεδομένης της υπόθεσης TAI ότι τα αεροσκάφη Baykar δεν ήταν τα πρώτα. Όσον αφορά το «εγχώριο και εθνικό», η εταιρεία δεν είναι σε θέση να παράγει ανεξάρτητα τρεις κρίσιμες τεχνολογίες: κινητήρα, κάμερα (οπτικά) και συστήματα τηλεχειρισμού. Αυτές οι τεχνολογίες είναι τόσο ζωτικής σημασίας που τα drones Baykar δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αυτά, καθιστώντας εξαρτημένες τις εισαγωγές Baykar drone. Δεδομένου ότι η εταιρεία μπορεί να παράγει μόνο τα αεροσκάφη της λόγω της ύπαρξης αδειών εξαγωγής για αυτές τις τεχνολογίες, αυτή τη στιγμή αντιμετωπίζει μια σοβαρή πρόκληση ενόψει της πρόσφατης καναδικής κίνησης. Για παράδειγμα, το Bayraktar TB2, το οποίο σήμερα αναπτύσσεται στις πολεμικές ζώνες Nagorno-Karabakh, Λιβύη και Συρία, έχει κινητήρες Rotax 912-iS που παράγονται στην Αυστρία. Όσον αφορά το αεροσκάφος Akıncı, ο κινητήρας Ivchenko-Progress Motor Sich AI-450T Turboprop εισάγεται από την Ουκρανία. Τα συστήματα κάμερας, ένα άλλο κρίσιμο μέρος για τα UAV, είναι είτε WESCAM MX15HD, GosHawk II ή MX15 FLIR, τα οποία εισάγονται από τον Καναδά, τη Γερμανία και τις ΗΠΑ αντίστοιχα. Οι τρεις χώρες επιβάλλουν τώρα περιορισμούς στις εξαγωγές λόγω των διεθνώς επικριμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων της Τουρκίας στο εξωτερικό. Στην πραγματικότητα, ο Καναδάς είχε αναστείλει προσωρινά την έκδοση όλων των νέων αδειών εξαγωγής τον Απρίλιο λόγω της εισβολής της Τουρκίας στη βόρεια Συρία τον Οκτώβριο του περασμένου έτους. Ο Καναδάς αργότερα εξέδωσε «εξαιρετική άδεια» για την πώληση εξελιγμένων οπτικών drone στην Τουρκία τον Ιούνιο. Σύμφωνα με πληροφορίες, η απόφαση ελήφθη αφού ανώτεροι Τούρκοι αξιωματούχοι πραγματοποίησαν μια σειρά τηλεφωνικών κλήσεων στους καναδούς ομολόγους τους για να επιλύσουν το ζήτημα. Το κύριο επιχείρημα που προέβαλε η τουρκική πλευρά ήταν η συνεχής προμήθεια όπλων στον Καναδά στη Σαουδική Αραβία, η οποία βομβαρδίζει ασταμάτητα περιοχές υπό τον έλεγχο των ανταρτών Χούτι στην Υεμένη. Σε απάντηση στην πρόσφατη κίνηση του Καναδά, ο İsmail Demir, επικεφαλής της Προεδρίας της Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB), σε tweet στις 6 Οκτωβρίου δήλωσε ότι η Τουρκία σύντομα θα αρχίσει να παράγει μαζικά ένα ηλεκτρο-οπτικό σύστημα για να αντικαταστήσει την καναδική τεχνολογία WESCAM που χρησιμοποιείται στο TB. -2 drone. Σύμφωνα με την έκθεση Project Plowshares, οι ηλεκτρο-οπτικοί υπέρυθροι αισθητήρες και τα συστήματα κάμερας στα οποία λειτουργεί η Τουρκία δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε τουρκικά αεροσκάφη, επειδή είναι πολύ βαριά. Τα αεροσκάφη Bayraktar TB2 δεν θα μπορούσαν να είχαν αναπτυχθεί χωρίς τους πυραύλους Hornet, τεχνολογία που επινοήθηκε και παρέχεται από την EDO MBM Technology, που βρίσκεται στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ένα άρθρο στην Jane’s Defense Review από τον Μάιο του 2016 δείχνει ότι το Hornet παραδόθηκε στον Baykar, τον κατασκευαστή της Bayraktar TB2, στο κρίσιμο αρχικό στάδιο ανάπτυξης. Εθνικές αμυντικές οντότητες που εργάζονται για την Baykar είναι σαφές ότι απολαμβάνουν το προνόμιο της βοήθειας από κρατικά ιδρύματα της Τουρκίας, όπως η Roketsan – μια κρατική οντότητα που είναι υπεύθυνη για το σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την κατασκευή πυραύλων – και Aselsan – η μεγαλύτερη αμυντική εταιρεία της Τουρκίας, που ειδικεύεται στη στρατιωτική ηλεκτρονική. Για παράδειγμα, η Roketsan παρήγαγε πυρομαχικά MAM-L και MAM-C για τα UAV της Bayraktar. Τα προηγούμενα εισαγόμενα συστήματα δορυφορικής επικοινωνίας έχουν πλέον παραχθεί από την Aselsan και χρησιμοποιούνται σε αεροσκάφη Akıncı. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Aselsan εργάζεται σε ένα σύστημα ραντάρ που θα χρησιμοποιηθεί από την Baykar. Επιπλέον, η τεχνολογική τεχνογνωσία αυτών των ιδρυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των Ισραηλινών Heron, έχει επίσης μεταφερθεί στο Baykar. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τουρκικές αρχές έχουν αναζητήσει εναλλακτικές τεχνολογίες, όπως αυτές των Κινέζων. Ωστόσο, είναι αμφισβητήσιμο το πόσο αποτελεσματικά είναι τα κινεζικά συστήματα, ενώ ταυτόχρονα η χώρα δεν μεταφέρει την τεχνολογία. Η Άγκυρα εξακολουθεί να ελπίζει ότι οι δυτικοί προμηθευτές θα καταργήσουν τις απαγορεύσεις τους στην Τουρκία όταν τελειώσει η σύγκρουση Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας. Ο Ερντογάν είχε πλήρη έλεγχο των αποφάσεων που σχετίζονται με την άμυνα. Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, ο Ερντογάν έκανε ένα άλλο σημαντικό βήμα για να διατηρήσει το αυταρχικό του καθεστώς ενοποιώντας τους κατασκευαστές όπλων και τις κρατικές υπηρεσίες προμήθειας υπό τον έλεγχό του. Χάρη σε ένα νομοθετικό διάταγμα που εκδόθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2017 σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο Ερντογάν πήρε το βιομηχανικό-στρατιωτικό συγκρότημα πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων που διευθύνεται από διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες υπό τον άμεσο έλεγχό του. Ο πρόεδρος προεδρεύει τώρα στο Ίδρυμα για την Ενίσχυση των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων (TSKGV), το οποίο έχει μερίδια σε πολλές κορυφαίες οντότητες που δραστηριοποιούνται στον αμυντικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των Τουρκικών Αεροδιαστημικών Βιομηχανιών (TAI) και της Aselsan. Με το ίδιο διάταγμα, ο Ερντογάν έθεσε επίσης την Υπεύθυνη Γραμματεία για την Αμυντική Βιομηχανία (SSM) – τώρα η Προεδρία της Αμυντικής Βιομηχανίας (SSB) – υπό τον έλεγχό του προεδρεύοντας στην εκτελεστική επιτροπή της. Το SSB είναι υπεύθυνο για την προμήθεια των περισσότερων τουρκικών όπλων και επί του παρόντος εκτελεί περισσότερα από 460 προγράμματα αξίας 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Μετάφραση Χωριανόπουλος Άγγελος πηγή: http://www.turkishminute.com infognomonpolitics.gr
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μίλησε εκτενώς από το βήμα της Βουλής για τα ελληνοτουρκικά συμφωνώντας μαζί με τους υπουργούς του (Γεραπετρίτη, Χρυσοχοΐδη, Παναγιωτόπουλο) πως υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να υπερασπίζεται την ελληνική κυριαρχία, η οποία εκτείνεται στα 6 ναυτικά μίλια στη θάλασσα και στα 10 ναυτικά μίλια στον αέρα, όσο δηλαδή είναι τα χωρικά ύδατα και ο εθνικός εναέριος χώρος.
Με αυτό τον τρόπο ο κ. Μητσοτάκης έβαλε τέλος στη συζήτηση περί έμπρακτης υπεράσπισης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα & τη δυνητική ΑΟΖ σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο. Διαβάστε περισσότερα…
Φωτ. REUTERS
Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλούσι Ακάρ επιβεβαίωσε σήμερα ότι η Τουρκία πραγματοποίησε δοκιμή του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος S-400 στην περιοχή της Σινώπης, σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Sputnik.
Σύμφωνα με τον Τούρκο υπουργό Άμυνας, η Τουρκία εξακολουθεί να είναι ανοιχτή στην αγορά ενός συστήματος πυραύλων «Patriot» από τις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι αγόρασε το σύστημα S-400 από τη Ρωσία. Διαβάστε περισσότερα…
ΟΙ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΑΡΟΥΣΕΣ
Η απάντηση στην τουρκική προπαγάνδα: Ελληνικά πλοία στο Καστελλόριζο -Δείτε εικόνες
Μια φωτογραφία, χίλιες λέξεις, λέει το γνωστό ρητό. Πόσω μάλλον πολλές φωτογραφίες, που καταρρίπτουν την τουρκική προπαγάνδα για το «Oruc Reis» και το Καστελλόριζο.
Οι φωτογραφίες που βλέπετε παρακάτω είναι απόδειξη της παρουσίας ελληνικών πλοίων σήμερα το πρωί στο σύμπλεγμα Καστελλόριζου.
Και συνιστούν άλλη μία απόδειξη ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι απόλυτα έτοιμες αλλά και πλήρως αποφασισμένες να επιτελέσουν την αποστολή τους με επιτυχία, προασπίζοντας τα κυριαρχικά μας συμφέροντα.
Την ώρα που το Oruc Reis έπλεε συνοδεία πολεμικών πλοίων κοντά στο Καστελλόριζο, στα 9 ν.μ. αναπτύχθηκε το «πλωτό τείχος» του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που σχημάτισαν μια ασπίδα γύρω από το νησί.
Ο σχηματισμός των ελληνικών πλοίων ανάγκασε τα τουρκικά πολεμικά να αλλάξουν σχηματισμό και να συσπειρωθούν γύρω από το ερευνητικό πλοίο «Oruc Reis».
Δείτε τις φωτογραφίες: Διαβάστε περισσότερα…
από pcuser
Η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν κατάπτυστη εν τη γενέση της καθώς ήδη όπως ήταν παρέδιδε τα ιστορικά και κληρονομικά δικαιώματα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, αλλά εν τέλει ούτε καν αυτή δεν πρόκειται να τηρηθεί καθώς οι Σκοπιανοί δεν αρκούνται στη χρήση του ονόματος «Βόρεια Μακεδονία» και προσπαθούν να αναγκάσουν την Ελλάδα να δεχθεί να τους αποκαλεί «Μακεδονία», χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό.
Φυσικά αργότερα θα ισχυριστούν πως εν τέλει τους ανήκει μέρος της ελληνικής Ιστορίας και άρα έχουν «ιστορικά δικαιώματα» στην ελληνική Μακεδονία (όρος που έγινε επίκαιρος). Διαβάστε περισσότερα…
Δυστυχώς η επικαιρότητα στη χώρα μας, μοιάζει με τη σοφή λαϊκή παροιμία, «κακό χωριό, τα λίγα σπίτια». Μια παροιμία που αναφέρεται στη φθορά, στην ψυχολογική καταπόνηση, καθώς και στην πνευματική νωθρότητα, που προκαλούνται από τα κουτσομπολιά και από τη γιγάντωση ή στρέβλωση των γεγονότων στις μικρές κοινωνίες.
Τα λίγα σπίτια λοιπόν, γεννούν ελάχιστα γεγονότα τα οποία μεταμορφώνονται σε ειδήσεις, οπότε η έμφαση δίνεται σε αυτές που μπορούν να προσελκύσουν το άμεσο ενδιαφέρον και να προκαλέσουν την άμεση ανταπόκριση των πολιτών. Και τις περισσότερες φορές, οι ειδήσεις στις οποίες ανταποκρίνεται το αναγνωστικό ή το τηλεοπτικό κοινό, είναι αυτές που είναι πιο εύληπτες και που απαιτούν την ελάχιστη προσοχή και επεξεργασία Διαβάστε περισσότερα…
Το Κίνημα Γεωργίου Κονδύλη της 22ης Αυγούστου 1926 ήταν η καθοριστική ενέργεια που οδήγησε στην ανατροπή της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου. Ηγέτης του κινήματος ήταν ο επικεφαλής των «Δημοκρατικών Ταγμάτων» Γεώργιος Κονδύλης ο οποίος αιφνιδίασε τον δικτάτορα που παραθέριζε στις Σπέτσες. Αποτέλεσμα του κινήματος υπήρξε η επαναφορά του δημοκρατικού πολιτεύματος και η φυλάκιση του στρατηγού Παγκάλου επί διετία.
Το καλοκαίρι του 1925 η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου ταλανιζόταν από προβλήματα και διαφωνίες που είχαν οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική αστάθεια. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύθηκε ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος, παλαιός πρόμαχος της Δημοκρατίας και την ανέτρεψε με στρατιωτικό κίνημα. Ακολούθως, διεκήρυξε την απόφασή του να εγκαθιδρύσει μονοκομματικό κράτος, επεξεργάσθηκε νέο Σύνταγμα το οποίο επέβαλε στη Βουλή, την οποία εν συνεχεία διέλυσε.
Με την ονομασία αυτή έμεινε στην ιστορία η δικαστική περιπέτεια στελεχών της Πολεμικής Αεροπορίας και πολιτών, τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια. Κατηγορήθηκαν για δολιοφθορά και κομμουνιστική συνωμοσία, αλλά αμνηστεύτηκαν από την κυβέρνηση Καραμανλή το 1955. Κατοπινές έρευνες έδειξαν ότι η δίωξή τους οφείλεται σε σκευωρία.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων συνέβη ένα ατύχημα σε εκπαιδευτικό αεροπλάνο τύπου Χάρβαρντ. Λίγες μέρες αργότερα, σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο στον τοίχο σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ. Τα γεγονότα αυτά συσχετίζονται και στις 30 Δεκεμβρίου ο αρχηγός του ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής διατάσσει ένορκο προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς σε πολεμικό αεροσκάφος της Σχολής Αεροπορίας».
Dubbed the lords of the seas, the Vikings are widely known as some of the most skilled shipbuilders and sailors in history. The seafaring abilities of these people, who were renowned as fierce warriors, enabled them to travel easily across the European seas and rivers and conquer new territories.
Over the centuries, many exciting archaeological finds of the Vikings, who traveled beyond their settlements in Scandinavia, have been discovered across Europe. These finds include graves, rune stones, fortresses, precious artifacts such as gold and silver jewelry, and even ships. However, what most people don’t know is the fact that the Vikings also left behind a lot of graffiti. One of the most famous example can be seen in Hagia Sophia in Istanbul, Turkey. Διαβάστε περισσότερα…
Η βυζαντινή περίοδος της Ιστορίας της Κύπρου τερματίζεται με μια ακόμη αποσχιστική ενέργεια, το 1185, και την κατάληψη του νησιού από το Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο το βασιλιά της Αγγλίας, το 1191.
Το 1185 έφτασε στην Κύπρο ο Ισαάκιος Κομνηνός, γόνος της ίδιας οικογένειας των Κομνηνών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου. Με πλαστά έγγραφα, κατέλαβε την εξουσία ως κυβερνήτης του νησιού και μετά ανακήρυξε τον εαυτό του ως ανεξάρτητο μονάρχη και ηγεμόνα της Κύπρου. Ο Ισαάκιος ήταν ανεψιός του αυτοκράτορα Μανουήλ Α’ Κομνηνού (1143-1180). Είχε διοριστεί το 1185 στρατιωτικός διοικητής της βυζαντινής πόλης Ταρσού της Κιλικίας (Μικρά Ασία, απέναντι από την Κύπρο), όπου απέτυχε σε στρατιωτική επιχείρηση κατά των Αρμενίων και πιάστηκε αιχμάλωτος. Με λύτρα που καταβλήθηκαν από τους Κυπρίους, με τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Α’ Κομνηνού (1183-1185), αφέθηκε ελεύθερος. Αντί τότε να επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη, όπως είχε διαταχτεί, ήρθε στην Κύπρο με μικρή δύναμη μισθοφόρων που είχε στρατολογήσει και κατέλαβε την εξουσία στο νησί. Το Βυζάντιο, αντιδρώντας στη στασιαστική ενέργεια του Ισαακίου, έστειλε εναντίον του στρατιωτική δύναμη από 70 πλοία το 1186. Με βοήθεια του Νορμανδικού στόλου από τη Σικελία, ο Ισαάκιος απέκρουσε το βυζαντινό στράτευμα και σταθεροποίησε τη θέση του ως ανεξάρτητος ηγεμόνας της Κύπρου. Όχι όμως για πολύ. Κυβέρνησε το νησί τυραννικά για λίγα μόνο χρόνια, μέχρι το 1191. Ο άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος, που βρισκόταν στη ζωή αυτή ακριβώς την περίοδο, σε ένα κείμενό του με τίτλο «Περί των κατά την χώραν Κύπρου σκαιών», αφηγείται με δραματικό τρόπο τα γεγονότα. Ο άγιος Νεόφυτος αναφέρει ότι αυτός «εκάκωσε την χώραν», «διήρπασε τους βίους των πλουσίων», τυράννησε δε τους άρχοντες, ακόμη και τους φίλους του, «ώστε πάντας εν αμηχανία διάγειν».
«Destruction of Whale Ships off Cape Thaddeus Arctic Ocean, June 23, 1865 by
(Confederate Steamer) Shenandoah;» Colored lithograph of artwork by B. Russell
Collection of President Franklin D. Roosevelt, U.S. Naval Historical Center Photograph
(Unless otherwise indicated, all illustrations are courtesy of Wikipedia)
Today’s little history lesson involves a warship still fighting for its «Lost Cause» seven months after the surrender of the Army of North Virginia. Its actions became the basis of an international court case between the U.S. and Great Britain.
Ότι και να πει κανείς γι’ αυτόν είναι λίγο. Φίλοι και αντίπαλοι τον παραδέχτηκαν. Παραδέχτηκαν τον φλογερό πατριωτισμό του, την επαναστατικότητα του, το αδούλωτο πνεύμα του, την γενναιότητα, την αγνότητα και την ανιδιοτέλειά του.
Σαν πέθανε οι πάντες θρήνησαν τον τίμιο στρατιώτη, τον θρυλικό μαύρο καβαλάρη που όταν ο ελληνικός στρατός – στερημένος την άξια πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του – μετά την επίθεση του Νέου Τσένγκις Χαν, του ΚΕΜΑΛ, τον Αύγουστο του ’22, άτακτα υποχωρούσε, ο Πλαστήρας με το θρυλικό 5/42 ευζωνικό του έσωσε την τιμή του στρατεύματος.
Ήταν ο μόνος που υπεχώρησε συντεταγμένα πολεμώντας χωρίς να πανικοβληθεί, πλαγιοκοπόντας και σφυροκοπόντας τον Κεμαλικό στρατό και τα άγρια ασύντακτα στοίφη δηλαδή τους βασιβουτούκους Τούρκους, (Τσέτες) που τον ακολουθούσαν. Αν τον έπιαναν θα το κρεμούσαν ανάποδα, θα τον έγδερναν. Θα τον σούβλιζαν ζωντανό»
Ο Πλαστήρας ! Ο Νικόλαος Πλαστήρας!
Η τιμή και η δόξα του στρατεύματος, το καύχημα της Ελλάδος, που όταν έφτασε πολεμωντας όπως είπαμε αδιάκοπα – σέρνοντας μαζί του χιλιάδες γυναικόπαιδα – στο τσεσμέ – όπου τον περίμεναν τα Ελληνικά πλοία, και βλέποντας να τον περικυκλώνουν οι Τούρκοι του Νουρεντίν Πασά, του στέλνει μήνυμα με ένα Τούρκο αιχμάλωτο λέγοντάς του: Άσε με να φύγω παίρνοντας μαζί μου και τα γυναικόπαιδα γιατί διαφορετικά θα μπω στη Σμύρνη και θα την μεταβάλω σε ερείπια. Και ο Νουρεντίν πασάς ο σκύλος εξηφανίσθη. Τι άλλο μπορούσε να κάνει. Ο Πλαστήρας δεν χωράτευε.
Στη συνέχεια επιβίβασε τα γυναικόπαιδα στα πλοία – μετά τον στρατό του και έμεινε μόνος με τον σαλπιγκτή του. Έβγαλε το μαντήλι του έσκυψε φίλησε την Μικρασιατική γη, έβαλε στο μαντήλι του λίγο χώμα, με την παραγγελιά να το βάλουν στον τάφο του. Έψαλε τον εθνικό ύμνο, διέταξε τον σαλπιγκτή του να σαλπίσει αναχώρηση και τελευταίος αυτός αφού προηγήθη ο σαλπιγκτής μπήκε στο πλοίο και ενώ το πλοίο έφευγε αυτός όρθιος έβαλε το χέρι του στο γείσο του στρατιωτικού πηλικίου του και χαιρετούσε τη Μικρασία που χανόταν.
Ο Πλαστήρας! Ο Νικόλαος Πλαστήρας!
Η πρεπιά του Ελληνισμού που χρημάτισε τρεις φορές πρωθυπουργός, μια φορά απόλυτος άρχων και στρατηγός και πέθανε σε κρεβάτι εκστρατείας και στην ψάθα, γιατί τον μισθό του τον έδινε σε πάσχοντες συνανθρώπους του.
Οι στρατιώτες του τον λάτρευαν, πέθαιναν γι’ αυτόν. Μα το άξιζε. Ένα περιστατικό χαρακτηριστικό της ανδρείας του μα και της αγάπης του προς τους συν – στρατιώτες του όπως έλεγε. Το μέτωπο στη Μικρασία έσπασε όπως είπαμε, ο Ελληνικός στρατός υποχωρούσε μα ο Πλαστήρας κρατούσε γερά. Σε μια ανάπαυλα της μάχης ο Πλαστήρας διέταξε να αναπαυθούν οι εύζωνοί του αφού τοποθέτησε στα γύρω υψώματα σκοπιές. Οι εύζωνοί κατακουρασμένοι κοιμήθηκαν αμέσως.
Ξημέρωσε. Ένας ένας οι ευζώνοι ξυπνούσαν και με κατάπληξη έβλεπαν πως οι σκοποί είχαν εξαφανιστεί. Παρατηρώντας καλύτερα είδαν πως στο υψηλότερο ύψωμα ένας καβαλάρης οριζοντιωμένος πάνω στο άλογό του αγρυπνούσε. Με τα κιάλια του ερευνούσε την γύρω περιοχή.
Τον πλησίασαν και με έκπληξη και θαυμασμό είδαν ότι ο βιγλάτορας ήταν ο Συνταγματάρχης τότε Πλαστήρας. Αυτός και μόνον αυτός τους φύλαγε όλη νύχτα. Για να κοιμηθεί, να ξεκουραστεί το στράτευμα, το χιλιοβασανισμένο.
Εσείς κε Συνταγματάρχα μας φυλάγατε όλη νύχτα; Εσείς;
Και ο Πλαστήρας: «Μα ποιος άλλος θα σας φύλαγε καλλίτερα από μένα».
Πώς να μην του δώσεις και την ψυχή σου;
Πώς να μην τον λατρέψεις σαν θεό σου;
Πώς να μην το ακολουθήσεις στον θάνατο;
Κι άλλο ένα δείγμα της λατρείας που του είχαν:
Στρατηγός της ΑΝΤΑΝΤ που βρέθηκε στο μέτωπο και μαθαίνοντας το πόσο αγαπούσαν τον Πλαστήρα οι εύζωνοι, σταματά ένα από αυτούς και τον ‘ρωτά:
– Εσύ σε ποιο Σύνταγμα ανήκεις;
Και εκείνος απαντά με τρεις λέξεις:
– Εγώ είμαι του Πλαστήρα.
Γενναίος, αποφασιστικός, ριψοκίνδυνος πάντα πρωτοπόρος στους αγώνες της πατρίδας και φανατικό ς Βενιζελικός λέγει με θάρρος στον Μεγάλο Κρητικό που τον ακούει συγκινημένος.
«Όποιος βλέπει την πατρίδα του να καταστρέφεται και μένει αδρανής, είναι το ίδιο σαν να την καταστρέφει κι’ αυτός με τα ίδια του τα χέρια».
Γι’ αυτό όπως είπαμε πάντοτε πρωτοπόρος παίρνει μέρος στους Βαλκανικούς αγώνες και τον Οκτώβριο του 1912 στη μάχη της Ελασσόνας ο Πλαστήρας με απαράμιλλη τόλμη πηδάει στα εχθρικά χαρακώματα και συλλαμβάνει τους πρώτους Τούρκους αιχμαλώτους του πολέμου (Ήταν τότε νεαρός ανθυπολοχαγός). Ακολουθούν οι μάχες του Σαρανταπόρου, των Γιαννιτσών, της Φλώρινας όπου ο Πλαστήρας σαν σίφουνας τρέχει εδώ και εκεί πρώτος, πάντα πρώτος και εμψυχώνει τους άνδρες του και ορμάει πρώτος στη φωτιά.
Στις 19 Ιουνίου του 1913 στη μάχη του Λαχανά ο Πλαστήρας καβαλά στο άλογό του είναι ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της νίκης κατά των Βουλγάρων.
Τον Μάιο του 1918 η Μεραρχία Αρχιπελάγους στέλνεται να πολεμήσει στον Σκρά, τον απότομο αυτό βράχο που οι Βούλγαροι από την καθοδήγηση Γερμανών αξιωματικών, είχαν μεταβάλει σε απόρθητο φρούριο. Ο Πλαστήρας επικεφαλής του τάγματος του ορμάει στα εχθρικά χαρακώματα και σε διάστημα δύο περίπου ωρών τρέπει σε άτακτη φυγή τους Βουλγάρους. Το Γενικό επιτελείο δεν πιστεύει στα μάτια του και ο Πλαστήρας προβιβάζεται στον βαθμό του αντισυνταγματάρχη «επ’ ανδραγαθία στο πεδίον της μάχης».
Είπαμε πάντα πρώτος
Γεμάτος περιπέτεια, Γεμάτος δράση
όπως θα έλεγε και ο Μέγας Αλεξανδρινός
Ιωάννης Κουρουτάκης
Α)Σαν σήμερα προσαρτάται το Ιόνιο στην Γαλλία 17 Οκτωβρίου 1797
In the countless theoretical lists of best generals of all time, Alexander the Great is often at or very near the top, in fact, such lists often spark great amounts of arguments and controversy, but over the other generals, not Alexander.
In his string of victories across his thousands of miles of campaigning, Alexander had one masterpiece that won him an empire and securely ensured the protrusion of Greek culture in the eastern world. That battle was fought near the small village of Gaugamela.
From the dawn of military history, infantry have provided the backbone of armies the world over.
The first step in the transformation of individual warriors into uniformed, disciplined infantry took place in the city-states of ancient Mesopotamia, now Iraq. Around 2500 BC, city states such as Lagash and Ur began to equip their fighting men with matching equipment. Protected by shields and helmets, their spears formed a hedge of deadly points that held opponents at bay.
Συμπληρώθηκαν 75 ολόκληρα χρόνια από την 27η Σεπτεμβρίου του 1941, τότε που στην κατεχόμενη Αθήνα, ιδρύθηκε το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο. Η πολυπληθέστερη οργάνωση που έδρασε στην ματωμένη όσο και σκοτεινή περίοδο της κατοχής και του εμφυλίου. Η οργάνωση που συσπείρωσε δίπλα της ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων και ταυτόχρονα ήταν αυτή που ένωνε το αντικομουνιστικό στρατόπεδο.
Το κίνημα με τον «ανησυχητικά» πλειοψηφικό χαρακτήρα και την πολυτάραχη διαδρομή που πολεμήθηκε σκληρά και ηττήθηκε δύο φορές. Μία στα Δεκεμβριανά και μία στον εμφύλιο, για να αναγεννηθεί μέσα από τις διώξεις και τελικά να οδηγήσει το 1958 την ΕΔΑ στην αξιωματική αντιπολίτευση. Αλλά και το κίνημα με τα πολλά «σκοτεινά» σημεία που βρίσκεται ακόμα και σήμερα στο στόχαστρο των επικριτών του.
Στρατιωτικός και πολιτικός, με σημαντική δράση κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Ανήκε στη βενιζελική παράταξη και διατέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας για τέσσερις ημέρες (6-10 Μαρτίου 1933).
Ο Αλέξανδρος Οθωναίος γεννήθηκε το 1879 στο Γύθειο Λακωνίας, από οικογένεια ανώτατων κρατικών λειτουργών, με καταγωγή από τη Μεθώνη Μεσσηνίας. Μετά τις γυμνασιακές σπουδές του, εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων, από την οποία εξήλθε το 1900 με το βαθμό του ανθυπολοχαγού Πεζικού. Διαβάστε περισσότερα…
Μέλη της Αυτοκρατορικής οικογένειας των Κομνηνών κατέλαβαν δύο φορές το θρόνο του Βυζαντίου, την πρώτη φορά για εξαιρετικά σύντομο χρονικό διάστημα (1057 – 1059) και τη δεύτερη περισσότερο από έναν αιώνα (1081 – 1185). Πρόκειται συνολικά για πέντε γενιές και για έξι Αυτοκράτορες της δυναστείας. Η αριστοκρατική αυτή οικογένεια καταγόταν από το χωριό Κόμνη, το οποίο ορισμένοι ερευνητές το τοποθετούν στην περιοχή της Θράκης, ενώ άλλοι το συνδέουν, για μια σειρά από λόγους, με τις ανατολικές επαρχίες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και θεωρούν ότι βρισκόταν στη Μικρά Ασία…
Alexander leads Companions cavalry against Thebans, Battle of Chaeronea, August 2, 338 BC
Artist unknown, Image courtesy of http://all-that-is-interesting.com
(Unless otherwise indicated, all illustrations are courtesy of Wikipedia)
This battle from the fourth century before Christ saw most of Greece fall under the yoke of the Macedonian kingdom. It was a foreshadowing of the campaign of conquest against the Persian Empire undertaken by Philip’s son Alexander.
Το αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ L-172
του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα – hellasforce.com
Πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινος
Το αρματαγωγό «Λέσβος» καθελκύστηκε το 1942 ως USS «Boone County». Ήταν ένα αρματαγωγό τύπου LST 1 (Landing Ship Tanks = πλοίο αποβίβασης αρμάτων). Το σκάφος είχε εκτόπισμα, με πλήρες φορτίο, περί τους 4.000 τόνους. Είχε μήκος 100 μ. και μέγιστη ταχύτητα μόλις 12 κόμβων. Ήταν οπλισμένο με δίδυμα αντιαεροπορικά πυροβόλα Bofors των 40 χλστ.
An interesting account of two duels from Procopius between the Persians and Byzantines, one of which included a head-on collision by both combatant’s horses.
By Nicholas Petrou, Historian and member of the Academy of Historical European Martial Arts ‘Leontes’
“But one Persian, a young man, riding up very close to the Roman army, began to challenge all of them, calling for whoever wished to do battle with him. And no one of the whole army dared face the danger, except a certain Andreas, one of the personal attendants of Bouzes, not a soldier nor one who had ever practiced at all the business of war, but a trainer of youths in charge of a certain wrestling school in Byzantium. Through this it came about that he was following the army, for he cared for the person of Bouzes in the bath; his birthplace was Byzantium. This man alone had the courage, without being ordered by Bouzes or anyone else, to go out of his own accord to meet the man in single combat. And he caught the barbarian while still considering how he should deliver his attack, and hit him with his spear on the right breast. And the Persian did not bear the blow delivered by a man of such exceptional strength, and fell from his horse to the earth. Then Andreas with a small knife slew him like a sacrificial animal as he lay on his back, and a mighty shout was raised both from the city wall and from the Roman army.”
Ο Θεόδωρος Λάσκαρης ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας της Νίκαιας (1205-1222). Ο Θεόδωρος Α’ ήταν υιός του Μανουήλ Λάσκαρη (γεν.π.1140) και της Ιωάννας Καράτζαινας (γεν.π.1148). Ήταν στρατιωτικός και γαμπρός του αυτοκράτορα Αλεξίου Γ΄ Αγγέλου (1195-1203). Γεννήθηκε γύρω στα 1175 και όντας μέλος επιφανούς οικογένειας του Βυζαντίου προωθήθηκε γρήγορα σε υψηλά στρατιωτικά αξιώματα, στα οποία και διακρίθηκε για την γενναιότητα και τις ικανότητές του. Το 1204, την παραμονή της πτώσης της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους κατά τη Δ΄ Σταυροφορία και ενώ ο Αλέξιος Ε΄ Μούρτζουφλος είχε εγκαταλείψει την Πόλη, ο λαός εξέλεξε ως αυτοκράτορα τον αδελφό του Κωνσταντίνο Λάσκαρη. Οι συνθήκες όμως οδήγησαν στη φυγή των Λασκαριδών από την Πόλη και τη διαφυγή τους στη Μικρά Ασία. Εκεί την ηγεσία της αντίστασης ανέλαβε ο Θεόδωρος, ο οποίος αφού κατάφερε να επιβληθεί στους Μικρασιάτες μεγιστάνες άρχισε τον πόλεμο κατά των Σταυροφόρων, των συμμάχων τους Σελτζούκων Τούρκων και των αυτοκρατόρων της Τραπεζούντας. Μεταξύ των προσφύγων από την Πόλη συγκαταλεγόταν και ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως με πολλούς κληρικούς, έτσι γύρω στο 1208 στέφθηκε αυτοκράτορας. Οι επιτυχίες του, καθώς και τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Λατίνοι στα Βαλκάνια από τουςΒουλγάρους οδήγησαν τελικά στην υπογραφή συνθήκης ειρήνης το 1214 στο Nυμφαίο, με βάση την οποία οι Λατίνοι περιορίζονταν σε μια στενή λωρίδα στη βορειοδυτική Μικρά Ασία.
 |
| Ο Αλέξιος Α’ Κομνηνός, 25 ετών, μαχόμενος κατά των Νορμανδών στην πρώτη μάχη του Δυρραχίου το 1081. Πίνακας του Giuseppe Rava για τις εκδόσεις Osprey. |
Ο ακαταπόνητος, ο αδάμαστος, ο ανεξάντλητος, ο χαλκέντερος, ο αήττητος, ο δαιμόνιος διπλωμάτης και στρατηγιστής, ο τελευταίος μεγάλος Έλληνας Αυτοκράτορας, αληθινά επικών ελληνορωμαϊκών διαστάσεων. Είναι κοινός τόπος στην βυζαντινή ιστοριογραφία να κατατάσσονται ανάμεσα στους κορυφαίους αυτοκράτορες, ο ιδρυτής της Κωνσταντίνος Α’, ο Ιουστινιανός Α’, ο Ηράκλειος, ο Νικηφόρος Β’ Φωκάς και ο Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος. Όλοι όμως αυτοί, αλλά και όλοι οι άλλοι οι μετριότεροί τους κατόρθωσαν «έργα μεγάλα και θωμαστά» μεν, αλλά υπό σαφώς ευνοϊκότερες συνθήκες και οιωνούς, σε σύγκριση με τον Αλέξιο Α’ Κομνηνό.
Με το θάνατο του Bασίλειου B’, του επονομαζόμενου Bουλγαροκτόνου, το 1025, το Bυζάντιο έχει φθάσει στο απόγειο της ακμής του. Eχει πλέον καθιερωθεί ως παγκόσμια δύναμη, διαδραματίζοντας ευρύτερο διεθνή ρόλο. Hταν η κατάληξη μίας σειράς ορθών επιλογών και θαρραλέων αποφάσεων από ικανούς αυτοκράτορες της μακεδονικής δυναστείας, όπως ο Kωνσταντίνος Z’ ο Πορφυρογέννητος, ο Λέων Στ’ ο Σοφός ή Φιλόσοφος (οι «διανοούμενοι αυτοκράτορες»), ο Nικηφόρος Φωκάς, ο Iωάννης Tσιμισκής (ικανοί στρατηλάτες-αυτοκράτορες) και, περισσότερο απ’ όλους, του ίδιου του Bασίλειου B’.
Mε συνεχείς, σκληρούς πολέμους η αυτοκρατορία ανακτά ολόκληρη τη M. Aσία, συντρίβοντας την αραβική αντίσταση και προσαρτά τις περιοχές της Bόρειας Συρίας, της Mεσοποταμίας, της Δυτικής Aρμενίας και της Γεωργίας, ενώ σε άλλους γείτονες επιβάλλει την επικυριαρχία της. Aποκαθιστά τον έλεγχο στην ανατολική λεκάνη της Mεσογείου. Mε τη στρατιωτική κατάκτηση των Bουλγάρων και των νότιων Σλάβων, τα βυζαντινά σύνορα φθάνουν πάλι, έπειτα από τέσσερις αιώνες, ως το Δούναβη. H βυζαντινή επιρροή επεκτείνεται πέρα από τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Oι Oύγγροι και κατόπιν οι Pως εκχριστιανίζονται. Nέες επαφές αποκαθίστανται με τη δυτική Eυρώπη, η οποία δέχεται έντονη τη βυζαντινή επίδραση τόσο στον πνευματικό όσο και στον οικονομικό τομέα.
The Roman Empire didn’t end with the 476 depositions of the Western Emperor Romulus or the Fall of Rome. It continued with solid momentum in the east with the powerful Byzantine Empire. Though we know it as the Byzantine Empire, to them it was unequivocally still Roman.
Even when Latin gave way to Greek, the Byzantines still considered themselves Roman. In the early medieval period, the Byzantines reclaimed control of many of the fallen territories, notably the Italian peninsula. They fought various emerging powers and faced several attempts to take their triple walled capital city. The only time it had been taken was through internal strife and treachery coinciding with the Fourth Crusade.
Γουσταύου Σλουμβερζέ
Περί δε των περιστατικών του θανάτου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου αι σύγχρονοι διηγήσεις διαφέρουσιν απ’ αλλήλων. Οι θρύλοι αντικατέστησαν την αλήθειαν, ήτις μένει αμφίβολος. Ουδείς των ιστορικών της πολιορκίας παρέστη εις τον θάνατον αυτού. Ο πιστός Φραντζής, όστις είχεν ακολουθήσει αυτόν μέχρι της δραματικής εκείνης ιππηλασίας ανά το μήκος τοΰ τείχους, ης αφήκεν εις ημάς την συγκινητικήν αναμνησιν, λέγει ρητώς, ότι την εσχάτην εκείνην ώραν δεν ευρίσκετο πλησίον του αγαπητού ηγεμόνος, αλλ’ ήτο μακράν, εντεταλμένος αποστολήν τίνα, όπως επιθεώρηση άλλο μέρος της Αμύνης (1).
Ο δε Κριτόβουλος λέγει, καθ’ α είδομεν, ότι ο βασιλεύς έπεσε πλησίον της πυλίδος, ήτις εχρησίμευσεν εις την αποχώρηοιν του Ιουστινιάνη (2). Λεονάρδος ο Χίος μαρτυρεί, ότι κατερρίφθη χαμαί υπό γενίτσαρου, ανηγέρθη και έπειτα επλήγη εκ νέου θανασίμως πλέον (3). Διαβάστε περισσότερα…
The Battle of Crete (German: Luftlandeschlacht um Kreta; Greek: Μάχη της Κρήτης) was fought during World War II on the Greek island of Crete. It began on the morning of 20 May 1941, when Nazi Germany launched an airborne invasion of Crete under the code-name Unternehmen Merkur (Operation Mercury). Greek and Allied forces, along with Cretan civilians, defended the island.
After one day of fighting, the Germans had suffered very heavy casualties, the Allied troops were confident that they would prevail against the German invasion. The next day, through miscommunication and the failure of Allied commanders to grasp the situation, Maleme airfield in western Crete fell to the Germans, enabling them to fly in reinforcements and overwhelm the defenders. The battle lasted about 10 days.
Στις 15 Μαΐου του 1821 μαζεύονται στο Μοναστήρι του Αη-Γιώργη στο χωριό Βουργαρέλι Άρτας οι οπλαρχηγοί Γ. Καραϊσκάκης, Γιαννάκης και Μήτρος Κουτελίδας, Γώγος Μπακόλας, Αντρέας Ίσκος, Γιαννάκης Ράγκος, Μάρκος Μπότσαρης, Κουτσονίκας και πολλοί άλλοι αγωνιστές και κηρύσσουν την επανάσταση στα Τζουμέρκα και στο Ραδοβύζι, υπό τις ευλογίες του ηγούμενου του μοναστηριού Χριστόφορου. Τα Θεοδώριανα, κεφαλοχώρι στα Τζουμέρκα Άρτας, καθώς ήταν απομακρυσμένα και προστατεύονταν από τα φυσικά οχυρά των απόκρημνων βουνών, πρόσφεραν μεγάλες υπηρεσίες στην Επανάσταση του 1821. Οι τσελιγκάδες ενισχύουν την προσπάθεια και oι Θεοδωριανίτες πυκνώνουν τις τάξεις των ενόπλων.
Ακολουθούν τους καπεταναίους και λαβαίνουν μέρος σε πολλές μάχες. Στόχος των Τούρκων η καταστολή της επανάστασης στην Πελοπόννησο. Τον Ιούλιο του 1821 ο Ισμαήλ πασάς με 2.000 Τουρκαλβανούς καταφτάνει στα Τζουμέρκα με σκοπό να ανοίξει δρόμο για τη Στερεά Ελλάδα και Πελοπόννησο., Στόχος του ήταν να καταπνίξει την επανάσταση στην Πελοπόννησο. Αφού πυρπολούν το Συρράκο και τους Καλαρρύτες, τα Πράμαντα και τους Μελισσουργούς φτάνουν στην περιοχή «Αυτί».
When the Assyrians were carving out the world’s first true ‘super empire’ from the period of 10th century to 7th century BC, a wave of pastoral tribes from north of the Caspian Sea was busy settling in the eastern side of Zagros Mountains, in an expansive plateau that stretched all the way to western India. These were the semi-nomadic Indo-Iranian people who flocked to settled lands and even started out their own religious institutions with the ‘universal’ principles. One of such principles pertains to the prophet Zoroaster and his nigh monotheistic approach to religion – with the ‘head god’ attribution given to the supreme being of Ahura Mazda. Such evolving yet unrestricted religious maxims clearly contrasted with the Babylonian system where each city seemingly had an exclusive patron god with his/her own set of ‘godly’ powers.
Battleship Kilkis was a 13,000 ton Mississippi-class battleship originally built by the US Navy in 1904–1908.
As Mississippi she was purchased by the Greek Navy in 1914, and renamed her Kilkis, along with her sister Idaho, renamed Lemnos. Kilkis was named for the Battle of Kilkis-Lahanas, a crucial engagement of the Second Balkan War. Armed with a main battery of four 12 inch guns, Kilkis and her sister were the most powerful vessels in the Greek fleet.
Λέγεται ότι όταν έγινε γνωστό στη Μαδρίτη το πραξικόπημα των συνταγματαρχών της Αθήνας (21 Απριλίου 1967), ένας υπασπιστής ξύπνησε τον ισπανό δικτάτορα Φράνκο για να τον ενημερώσει:
– Στρατηγέ, έγινε δικτατορία στην Ελλάδα, φέρεται να είπε.
– Πόσοι είναι οι νεκροί; ρώτησε ο Φράνκο.
– Κανένας.
– Και γι’ αυτό με ξύπνησες; Αυτό δεν είναι πραξικόπημα, είναι οπερέτα…
By the very intrinsic nature of the Greek lands and topography, large scale cavalry forces were never an option for most burgeoning city-states of Greece. This was especially due to the rough nature of the terrain that was not exactly conducive to the trotting of unshod horses. In essence, their relative geographical position made Greeks the ‘men of the spear’ – a military tactic that preferred tight formations over extensive battlefield maneuvering. This ‘tradition’ of hoplites ultimately made way for the famed phalanx of the Macedonians and their Greek successor states – thus dominating the battlefield for the next century after Alexander the Great’s death.
ΜΕΤΩΠΟ ΟΧΙ 
Πρόσφατα σχόλια